장음표시 사용
251쪽
Quos doeeat νηιοηem se Am h post Λ . Ex quo vides has Saetat issimas Sancti Cyrilli voces hi iam Theodoreio diu displicui Τὰ . Et huius epistolae Translator pro voce, Imposis , posuit vincem, Absumiam. Non satis rem. Quod enim hore Latitia dc ista Graea vox in signi seando mul-thm disserant, abunde doeet antiqua lis utrius inue Eeelesiae , tandem paeiseata per Sanetum λiliana sum. Latina E esa tune quidem ad misit hane propostionem, Tres Divinae personae suar nes Apo ases , nunquam vero hane i nod iis personae sunt rus suis riae . Eam est sem. per aversata. Latini Patres, oui ipsa olim, de quidem rarimnia , sunt usi , iuerunt loeuti libolius. Ab illius litis tempore nos Latini Graecae
voei, II sos , aequiparamus nostram vocem, Bb en M. Piaesens Translator ab hoe more re cessit. Attamen non est mirum . Nam&Late.
ranensis Sancti Papae Mattini Synodus assiduei sua sarit. Frequenter dieit: Unio secundum sub fons om. Et am ipse octavus fidei ea non praedicat unionem substantialem . Giaeus textus habet, seiun tim possum. Est Phiasis hodie non
Tettia Theodereti tat; a est eontra tertium Ca. pitulum di Q iod doceat inter Domini naturas esse
convenium, seu un; tionem naturalem. Quartaxatio est contra duodee mum Capitulum: Quod
doeeat Deum verbum esse mortuum, ae resuscitatum a mortuis. Quinta ratio est contra quat.
tum Capitulum : Quod interdieat igiomatum in Christo Domino distributionem . Haee & quae dam alia Theodoretus semper eensuit aliena ab Evangelieis dogmatibus , ae desumpta ex haeretieis 1 irantis Apollinarii ideoque abominanda esse pitula. At quod fuerit graviter ei reum seriptus, ae monstrat quartum Capitulum. Hoe enim idio. mata negat poste distribui, vetam nequaquam in duas naturas , sed dumtaxat in duas hypostases, seu personas . interim Theodoretus eredidit ista omnia ei reumduci ae abitet per paeiseatot iam epistolam , atque ita consensit in pacem. Agit D vinae Clementiae gratias, quod dignata si Cyrillum ad poenitentiam perdueeta quod Mes lin. guam solverit, ae incertum sonum perfecerit insuavem ae artieulatam vocem.
Supra audivimus, quod Sanctus Cyrillus simplici, quam Ioannes Λnt oehenus per Paulum e senum laeerat, silet professione non contentus , sed cunctos a Principe praeseriptos paeis articulos constanter volens expletos , eum dicto Paulo ae Aristolao Tribuno legaverit duos suos Clerieos , in quorum praesentia Ioannes deberet admittere & subseribere damnationem Nestorii,
de ordinationem Maximiani, nec non ec anathema in Nestorii doctrinam . Cleri ei habebantista eontinentem libellum, dc Ioanni, antequam subselibetet, de . eunetis suis Episcopis subseli
bendum spongeret, eommunicare non poterant, nec tradete paei fieatorias litteras . Et ista omni, Ioannes secerat , ae spoponderat . Occultabat tamen ; dc nee ipsi Theogoreto credidit. At vo
id hic aliunde intellexerat omnia, ideoque com
probatae hue usque paei varia opposein primo, quod Cyrillus ad paeem dc eommunionem si admissus, ut convelsus ex haeres , dc ut paea tens
de suis Capitulis , ideoque leges date non possis orientalibus Episeopis: Quod ab eis libellos .
professiones, ac subseriptiones non possit exigore. Secundo, quod ista prosessio non soli iusti tiar adversetur , sed etiam orthodose veritati Etenim Theodoretus eredere dudum non potuit ,
quod Nestorius doeuisset salsa , adeoque esseniuste depositus. Credidit Cyrillum horrende prae varicari : utpote qui postularet anathema inius veritatis, per euius professionem ipse ab opposito errore conversus ae poenitens reeipiebatur in Melesiam. Tertio affirmat, quod ante inehoatum paeis Tractatum patriareta Ioannes eune is suis Episeopis promismet neminem 1 se cogeri dum ad subseribendos istiusmodi artieulos. Haus dubi/ id promiserat in Betthzensi apud Aeaeium Synodo. Hine Theodotetus supet, quod modo ipse dieatur non solummodo subscripssse, sed
de spopondisse istud ipsum faetendum 1 suis Epi. seopis . Hi ne instantissimὸ supplicit : a sosanctitatem ruam, O veνum quaeso ut doceas nos , utrum vera fit , quae omnes nos μνtuMavir. op
nia . Affimat non se solum , sed eunctos suae Provinetae Episeopos fuisse eoncussos ex isto ruis more. Et adiungit: Ime in e muri euacts soabere voluimus , sed deliteradimus , ριι ius ego ει Andreas Emscopus non Ba Gi eis , sed omDMI-libus hueris ste rat innotescere sanctitati, o D-
meatibus med eam Albus rati eam, quet ex opinioris
nata est , perturbationem resiluere sanitati. Affrinmat istam professionem ae sublatinionem nullain tenus fore admittendam a sua Provineia .
Notanda sunt finalia verba e De meo aurem Domino, sanctissma Episcopa Agexandro, rogamus tuum sanctum caput, tit Iaa utens eo uera sapiena a sustineas passenter. Credimas enim , qu a e Ipse una usiseum voluntate consentiar: Ets uti, milias, subtilitatem nominum quoens , ae missis m/ satellecta eo ess me comentas . Docent nos
plura . Primo , quod Euphratesia Provineia , aeceptis Ioannis Patriarehae litteris Synoflum -eetit, deliberans de aeceptanda paee. Seeundo, quod ipsam acceptandam duxerit, excepta ta men praelata professione ae sublatiptione , de qua nullam mentionem faeiebant litterae , de quam sola fama spargebat. Tert id, quod Syn dus hane relationem, timens fore ingratam, Pa-ttiarehae suo sarere noluerit per Synodales litteras , sed faciendam delegaverit per familiares si ieras duorum ipsi amieissimorum Episeoporum a Theodoreti ae Andreae . Quarto, quod Metropolita Alexander de hae paee ne quidem audire uoluerit . Quod repudiaverit etiam paei fieat Iam Sancti Cyrilli epi solam. Interim Theod
retus Patriarcham rogat, ut Ipsum patienter ad tempus sufferat, sperans suaviter Indueengum ad saniorem sensum paciseatoriae epistolae, aciad amplexum pacis.
Et hJne oritur quaestio, An Iste Alexander r Vera suetit Nestorianus inretieus λ Respondecipanem
252쪽
partem a Trmativam potenter suaderi ex eius ad Aucta superius opinione ei rea vocem, Dei para .
Etenim ipsam sine agjuncta voee, Hamini para, nolle admittete suit dolosa ars haeretieae istius blasphemiae . Deinde Imperator Iustinianus in suo contra tria Chaleedonensa Coneilii Capitula E. di isto adducit Haeresiare hae Nestorii ad hune Almxandrum epistolam: Demonstrat fuisse penitus haeretieam , & addit suis e striptam ad Haereticam A t. s. Aiaxandram. Eandem Epistolam memotat in sua Lateranens Synodo Sanctus Martinus Pontifex: Et addueit eius verba palam haereti ea . Iustinia
mus videtur non ea ruisse fundamentis. Forsitan ad
manum habebat Alexandri Reseriptum ad Nesto. xium. Certe pacem ille nunquam admisit Per aleam Potestatem extrudi se passus est ev Episeo. Diu , & abivit in remotum exilium . Nullis Theodoreti , aliorum Episcoporum ae etiam Lateorum Magnatum potuit inflecti preemus. Certe hae sunt non levia argumenta haereticae per. tinaeiae ae persdiae. Notanda sunt Theodoreti vetba, quibus in. ter caeteros a paei Matoria Sancti Cytilli epistola a sertos articulos ponit & huner spiritas quaque sisnctas non ex spis, istia μν num labens sobsiden.r ara , sed prodiens quidem a Patre, proprius verostis , quia edi ei e substantialis fis , nominatur. Mane νHirudinem eonspicientes la Iureris i ι , o
conso rasum, e laudadimas Deum. Respiciunt
hae pacis eatoriae epistolae vetia de Patribus Ni-eaeni Concilii: Non enim ipsuαι sunt, sed spιν ius Dei ae Patris , qui procedia quidem ex ipso, nee ob id ram/n secundiam essentiae νurionem alienus est a Filio. Theodoretus assirmat duo. Primo,
quod Sanctus Cyrillus antea doeuerit Spiritum Sanctum proe ete ex Patre & Filio, aut certὸ ex Patre per Filium. Ex quo vides hare distinctionhmeste longe antiquissimam . Secundo do-eet, quod sanctus Cyrillus in paei Matoria Epi. sola canter istius doctrInae palin diam
Et quidem quod Sanctus Cyrillus Spiritum
sanctum eae Patre di Filio proeedere doeuerit, est longe eertissimum. Etenim in libro, quem adversus Nestorium scripsi ad Imperatorem p. as. Theodosum, prostetur : F laus Immi ιιι υ νι- tim Rasi ratis , non alienum, sed eum quι ex illa es, is unus es pros,ui. Et insa in eodem li.
.hro : Deus Verbum , quatenus ex Deo Parre proce die , Imperiis de im ιι ι υ ritum suum, er ex propria natura in nos, quas ex fonse quodam trans n.
C,b. 11. in libro ad Reginas: spiritus Sanctu, na
cap. 3. ruraliteν ex Patνe es, Θ μν Filum dimanis Iaereaturam. Et in alio ad easdem Reginas libro: Christis Dominus , IIcet tit homo spiritum sanctum propteν nos suscipiat, ut Deus tamen eundem impar. ιινι soler. NIs qui sapinantuν , spiritum ParrisCap. 34. haud alifer atque propritim Mi t. Et insta in -ap eodem libro: Mus υν omnia per Filum opera. Cap. ita tur in spiritu Sancto. Egregiἡ hoe demonstrat,3c eo ne ludi tr Procede aurem peν utrosque i h fietis ηtioque spis tua . Et in duodeeim Capitulorum Epistola 1 spiritus sanctus non est a Ul o ahenas ,
ctis. LU Opera TVIL sed perinis quoque ab illo, atque a Deo Patri prae aer. Et in primo libro de adoratione in spirituae veritate: subsantialvo ex utroque nimirum MPatre per Filiam pro Ir Spis lus sanctus . Eeee
palam aedistitia profitetur Spiritum Sanctum &ex Patre ae Filio, di ex Patre per Filium proe dete . Nee desunt alia ejus testimonia. Quod vero his in paeifieatoria Epistola reeantaverit , est longe salsssimum . Admirandus est Theodoretus, qui istud non erubuit fetib
re. Etenim haee propositio, Imrvus Iunctas est Fu o proprius , ae ab ipso non alienus , nequaquam importat solam eonsubstantialitatem, sed omnino etiam proeessionem. Abunde hoe lueet ex
adductis testimoniis. Etenim duodeeim Capitulorum Epistola in prolixiori suo eontextu habet rυ νitus sanctus non es a F lis es istis, sed perindo
ab ilia , osque a Deo Patre procidia. At vero no
num Capitulum vel ba ista redegit in hoe Comispendium 1 splavus sanctus est Filio μο Ius ae naturalis. In naturali proprietate omnino comprehendit di proremonem . Nam & ipse etiam Theodoretus se intellexit Hine verba ista in
sua Capitulorum reprehensione se in vasto H priam ariem spis sum Filii, si trien aι 6usdem eum illa nar in , o ea Patre Macedentem dixit. at eo se imur, er ramaam piam sufei emas vocem ; s επὸ tamquam edi F Iis, avi per Filum ex senιIam labeat, hoc tia blasphemtim es impiam
tua, qui ex Patre proeed e . Et Cyrillus denuo hoc unum reposuit r Proeedit ex Deo o Patre spiritus sisnctus, seundum salvatorii vocem, sed non est issentis Fura . Omnia erim labra eum Pistνι , o hae Ipse edocuit Leens de Spis tu sancto, omnia quaecumque labet Pateν, mea sunt. Etiam
productio Spiritus Sancti. Sanctus Cyt;llus ad
hane ex Filio processionem plene profitendamae stabiliendam, eensuit ista verba omnino su D seere. Λd majorem tamen expressionem addidit Domini verba ; Omnia suaeeumque habet Prier ,
mea sunt , esse intelligenda de Spiritu Sanctor
Utique de ejus productione. Sanctus Cyrillus haee longὸ elar us illustrat in
quarto libro contra Nestorium . Praemittit hune sundamentalem articulum : Ulti procul dubio υ, ritus es , tit qua per Inufabitim I as natWΛmpνo
e dis , ετ ιυ Ise consubsant ae s . Palan Mocet ad ci- , hoe, ut Spiritus Sanctus si Filii proprius, i
quiri duo r Non solam consubstantialitatem. sed etiam proeemonem. Et tandem eoneludit rFilius pνοερ nooti se ipsum esse ex natura Deum fimviI cum Prire, ει omnia quae sinas sum, se labere, praeterquam id solum , quod es Patra. Daque etiam dicebar ad uum: Omnia mea tua sunt, &tua mea, & glorifieatus sum in iras . Ea ad nos ipsos, eum de S νι a Sancta verba faceret: Omnia , quae habet Pater , mea sunt . Propterea Attii vobis, quia de meo aeeipiet, & annuntia bit vobis. Ut enim procedit ea Patre s risus sam Eus , eum β υβι secundam nataram , eodem qu se modo per ipsum Filium, cum fit ous nasu δε-ur, i que consubsum istis . Apertissimὸ profite- cap. 3. Y tur
253쪽
iis, spiritus Sancti ex Filio proossionem omnIno eoa,ptehendi in laudatis Evangelii testimoniis . Item ipsam comprehendi in eo, quod Spiritus ictus sit Filii proprius . Distinguis Spiritum Satictum esse Filii proprium, & ipsum non esse ab eo alienum : Hoc in eon substantialitate, illud sundat in processione . Etiam in humanis aliud est Petrum esse Ioanni consubstantialem, aliud Petrum esse Ioannis: Hoe posterius omnino importat aliquam relationem. Et in Divinis praetet Proeestionem nulla est relatio . Quid, quid si de hoe puncto, quinque contra Nesto. tium libros Sanctus Cyrillus omnino seripsit post Ephesinam Synodum, ae post paeem Eeelesiae. Eos seripsit in gratiam Sancti Proeli iam evecti ad Regiae Civitatis Cathedram . Sunt Arologia ae explanatio concionum , quas Sanctus Proetus ante istum Epistopatum dixerat in Nestorium. Et se exploratum est, quod Sanctus Cyrillus sua orthodova de Spiritus sancti Processione dog, mala nullatenus reeantaverit . Etiam in Ni ni Symboli , palam selipta post Eeelesiarum pacem , Exposito ne habet i sp rvus Sanctus es Parri ae F h. eoastis stans alis , Ομ und ιυν quid , seu prou , ficat a fonte, a Dea o Patre,
& per ipsum proeedit . Attamen a solo Patre, ut iplimo sonte. Et ad hane Dei Patris praerogativam signi seandam , melius ae profitendam , posteriores Graeei magis probant hane phrasim: spuistis sanctas a Pis re proressit pre Furum. Quaestio est, Quo sundamento Theodoretus hanc orthodoxam dc Saetosanctam Maii Cyrilliae totius Eeelesae doctrinam seribat esse bDole. mam er impiam ρ Ratio dubitandi non est modi- ea . Etenim omnes Graeorum Patres constanter docuetunt Spiritum Sanctum ex Patre S Filio, aut ex Patre proeegere per Filium. Primus oppositi erroris fons est ne inorosus Theodotus Mopsuessenus . Et haud dubie Theodoretus haee omnia noverat. Nihilominus non tantum in suo afluetsh, Cyrilli Capitula Libro seripsit talia, sed etiam alibi. Etenim in quinto Conei no ex. sat eius ad Regiae Civitatis Monaehos Epistola , post varias in praefata Capitula contumelias adiungens haee r Grillus Misos at o spissitim san. Act. Eum, Mn ex Patra ipsum proredere dicens , se eundum homini vocem , sed ex Filio esse. Et M. Φοδ uestinarii seminum fructus es . Propinquose, Macedonii malinis euhinae. Etenim Maeedo. niti, admist Dei Filii cum Deo Patre consub. santialem Deitatem , Spiritum vero sanctum dixit ereaturam , ideoque ipsum ex utroque per creationem proeedere. Apollinarius inter Di.i nas Personas posuit gradus , dicens secundum ex primo , tertium procedere ex primo di se
Est ἔκitur non modica quaestio , Quo landa. mento Theodoretus se praecipitaverit in tantas tulantias ae blasphemias λ Respondeo aliud a monoti seiri landamentum , nisi pertinaeem impressonem illi iactam a Mopsuestiensi Theodoro. Τωdmetus enim contumaciter probavit omnia
Theodoti praeter blasphemias in libram Iob, laCanticum Cantieorum , in Psalmos, ae in alios Prophetas. Quod Spiritus Sancti e Filio Pr, cessionem ere/iderit esse Μaeedonio aut Apolli.
nario inventum errorem, nunquam credidero.
Erat enim petitus Christiani dogmatis. Prima. rius Constantinopolitanae Synodi scopus fuit et, minare novas istorum haeresareliatum blasph mias, Hine illa a Mopsuestenci Theodoto, Di doto Thai sensi, aut nescio quo alio persuasa , censuit longissime retrocedendum ab istorum etiam syllabis, ideoque ex antiquo Epiphaniano Symbolo expunxit Spiritus Sanctus Proeessionem e Filio, di suo Symbolo imposuit solas voces: μι a Pone praeiau. Eas Theodoretus, praesertim ad Sancto Cyrillo eontradicendum acerbe in flammatus, censuit Merosanctas, atque ita diverissas illius vores studuit persuadere blasphemas de impias. Ego aliud nestio , palatus doceri melici. ra . Interim quod Constantinopolitani Patres in isto suo eompendio recta senserint di Dei activam spirationem nullatenus voluerint exeludere, est longe eertissimum. Notandum item est,quod omnes Graecorum Patres, qui Sancti Cyrilli Capitu. la de senserunt, etiam prosessi sint Spiritum Sanis ctum procedere ex Filio. Et isti Defensores su tunt cuncti Gimeorum Episeopi. Lueet ex actis Chaleedonens s synodi, ex quinto Concilio , ac ex multis aliis. Λdnexi Seholit Author sine sundamento dubiistat , an praesens epistola sit veraeiter Theodoreti. Quod si, est longe retiissimum . Etenim Theo. floreius & paei fieatorias Sancti Cyrilli litteras, S eontenta in ipss dogmata , ct in ximiani in-dinationem, denique omnes pacis articulos promin μὰ admisit , praeter Nestorii degradationem. Hane profiteri legitimam, ae presertim anathe matirare eius dogmata, pertinaeissim ieeusavit. Et ita ineurrit uitiusque partis aeuleos. I annem Patriarcham, & omnes ei aghaerentes Episcopos offendit propter rem sationem; Admissio atroe ter momordit Alexandrum Metropolitam, aliosque plutes, ae pnesertim ipsum Nestorium. Hie enim tune ad Theodoretum serIpsi laehrymosas litteras, ad quas tecepit responsum, quod exstat in quinta Synodo, & quod ex alia translatione adducetur in serius.
254쪽
DEM PRODITIONEM ACCUSAT , DECLARAT AUTEM , QUOMODO EPISTOLAM FALSANTES , QUI CIRCA
AEGYPTIO OB LERuNT. MEmorsum, quia quando sumus ad invi
rem eollocuti in foeci qui dieitur Arba. thimilas, tune tuae dixerim Sanctitati, dum eer. tἡ nihil antὸ praetexuerim , quasi verum aliquid aliunde audiverim, ne sorte paeis hujus Legatus solam vocem , quae est Theotaeas , AEgyptiis de . tulisset. Et puto non absque Dei providentia fuisse id gictum. Ad nos diamque pervenit Epi. sola Ioannis, quae nuper facta est ad Cyrillum,& Cytillo ad eum: Quae eireumferebatur in
Urbe, in qua nomen. Enisae Deum, tantummodo AEgyptius obtinens, tanquam eunctis erroribus propriis aeeommodum, multis eam lau-dJbus praedieavit, dieens nunquam se aliter Q. puisse . nec sapere praeter hoe . Et vet8 dixit rQuia hoe est quas arx totius eius haereseos. Et memor est utique Sanctitas tua, qualiter Ephespositus communionem talis Epistoli tota virtute refugerim: Dum eertὰ illa valde aecutiret eas , quae inerant Cyrilli Capitulis, blasphemias. In novella namque Epistola . dum transeurrissem totam partem , quae etiam Cyrilli jaeet in litteris, Eceontulissem ad eam, quae tune a vestra Reli. gio state eon seripta est , reperi quia neque initia,
neque fines illius ipsus Epistolae posuerunt hi, qui ad AEgyptum directi sunt. Noe autem claret non ex illis sollim voeibus, quas idem transeri, psit AEgyptius, sed di ex illis, per quas multis iurgiis diae sationibus & ipsum & ejus Capi. tuta persu detunt, & ipsus resim detestati sunt, qui tune Ephesi conseribebant. Λeeipiet igitur,
tune ut dixi, AEgyptius per hune unum sermorem eorum consensum ad omnia Conseripta sua haeretiea r Et in nullis, in quibus pridem smu. Iaverat veritatem, habet de emero haeress tuta. mentum. Et intentἡ legentibus Epistolam manifestus est ipse quoque, propriὸ veneni semper ia. eiens semina. Dilexeram vero de easdem litte. ras , nisi nomem, quod eas tua sanctitas habeat.
ΡEr hane epistolam Abisager demonstrat
suum cirra vocem, Desina, sensum non
esse hesternum aut novum, sed se semper eadem sensisse. Et probat hoe non dumtaxat ex suo cum Theodoreto ante paeis Tractatum eolloquio, sed insuper ex suis Actis apud Ephesum. Ex epistinia , quam Ephesi ob insertam istam vorem noluit subseribere. Eset epistola I MD Patriarisae, o Gunctae uti factionis. od Imperat,em Theodosium,
qaam direxerunt pre Ioannem Comum , in qua etiam e r netis illa Calles eae fidei e fessa , quam postea sanctias C sitas μν paciscam Ladahit epis iam, sciliana eidem Ioanni per Legatam pacta , Paulum Emesentim Episeopum. Ioannes Comes ab utraque parte fidei professionem exegerat . &Orientalis rictio obedivit. Professio exstat superius, di ineipit: Confitemis uiris Dominum nostrum Iesum Chrstim, &e. Et comprehendit vocem is cap. tr.
De -pina. Et quidem solam sne voee Η- Λι ra . Haee sunt verba epistolae r secundum hune imesns is unionis in elleiam eonfisemis sanctam VI ginem Dei GentiνDem. Interim epistola at mei ter
invadit Sancti Cytilli Capitula. Et tamen Alexander ei noluit subseribere. Tune enim facta est turpis illa Orientalium Episcoporum eirea istam voeem distordia, quam Sanctus Cyrillus
larg8 deseribit in litteris ad Regiae civitatis Clerum ae populum, a Timans quosdam fuisse adeo aversos ab ista voce, ut paratiores essent manus
perdere, quam illi subseribere. Et revera nemo subset; psit. Fuit formata in eommune Factionis nomen, sne subseriptionibus. Praesens Alexan. dii epistola nobis edicit rationem. Ioannes Antioehenus, dum paeem inlit, noluit recantare. Hi ne praesentem fidei professionem inseruit suae paeiseatoriae epistolae . Ita toti Munis do demonstratum voluit se semper eadem S re
Ia senssset Et Ephes , & Chaleedone, & inpaee, de post illam & Sanctus Cytillus professio.
nem admisit. Audi Alexandrum : In qua nomen.
Des parae; tantummori Explius obtinens tamquam cunctis enoribus propytis accommodum, multis eam
lavd bus praedicavit, virent se nunquam alareν Dispuisse, nee sapere praeter hoc. Ea veri d xv : Iaiahoe es quo arae rarius ejus Iaereseos. Hine Alexander asseverat se a suo apud Ephesum iudieio ree dere non posse: Non posse aut Ioannis aut CP tilli litteris subseribere . Eterim etiam Sanctus Cyrillus laugatam fidei professionem inseruit suae Deifieatoria epistolae. Et hine utramque epistolam in ipsa fidei des nitione probavit ae filmavit
Chaleedonensis Synodus. Alexander adiungit suae pertInaeta rationem ris notelia namqae epistola , dum transi rissem e Iam potem, quae etiam ia oritti jacet Ilueris, effcontulissem ad eam, quae tune a hesra Resui lata conscripta es , reperi quia invia, nequo Des ta M
255쪽
dde. Per novellam epistolam intelligit Ioannis ν,eifieatoriam , & addit istam fidei professionem, ilique adiunctam Ephesi epistolam suisse compo stam a Theodoreto . Hue usque id ignoravimus. Assiimat non omnem istam epistolam , sed solam ει Ipsa exstractam fidei pro sessionem fuisse dela. iam Cyrillo: Exordium & finem fuisse praeter. missa. Et putat quod pessim/. Ista enim damna. bant intilli anathematismos, idedque horum p ieimissio est manifesta illorum comprobatio . Hine ait Cyrillum fore in suis Capitulis plene eonfirmandum . Quare concludit se non posse aut Ioannis aut Cyrilli paei fieatoriis litteris sub seribere. Nam qui subseribere noluit, dum ad rat Capitulorum damnatio , quomodo hae subla, ta possit manum apponere λ
Alexandro. CVlpavi & Ipse huius rei eausa Paulum i Fal.
sa est. Et eorum memor sum , quae Epheseontigerunt. Novi subtiliter causam, tanquam
si hodie iacta sit. Et tanquam eo ram ipsis veritatem se dico, quia mox ut legi redargutionem a te factam , dolui animo , seiens diseretionem Sanctitatis tuae. Μihique valiti displieuit, quod Mediator eius, quae dicitur, paeis factus, quia sciens perturbationem , quae Ephesi facta est , ab que molestiam . hae magis propositione usus est, di non illis aliis, quae in Antiochia factae sunt.
Ego vero propter omnia necessarium arbitror, ut ubicumque iubes, conveniamus. Sed de Domi.
nus meus Deo Amieissimus Episeopus Andreas. Si vero tuae plaeuerit Sanctitati, ut de alii Episto. pi veniant Hierapolim, aut in Zeugmate quate, nus pariter, ut tum si quid agendum sit delibete. mus t non enim parva causa versatur, sed principalissima omnium 3 scribere igitur dignetur Sanctitas tua praedicto Deo Amicissimo Episeopo& Domino Λndieae 1 Et si promiserit: se adsutrutum . dignetur Sanctitas tua fgnifieare mihi ,
quo veniam, ex continuo adero.
Hac Epistola , si vera credatur ,
non inexcusabilis mihi videtur . Potuit enim non ob hoC ei dis ficere Paulus Emesenus Episcopua , quia quasi non conve-
nientem fidei Catholicae pacem secerit , sed quia non ita ut
infirmioribus consuleret Orientis Episcopis . Et certe ipsas uniativas Epistolas circa fidem paulo ante laudaverat. Immo nec unquam laudare desit. Idem Irenaeus ait.
PRavedens Alexandri epistola eommovIt
Theogoreti animum . Respondet plura. Primo, quod Paulus Emesenus male egerit. Va
tique ad Cyrillum deportando solam Ephesinam fidei professionem sne adjuncta epistola r Sine eius exordio ct fine, quae damnabant Cytilli Capitula. Secundo, quod non venialiter peccarit, sed gravissime: Quod eommiserit erimen falsi. Duobus modis. Portando mutilatam epistolam . de assit mando ipsam esse totius orientalis Dicee ceseos. Et quidem Epheso seriptam ad Principem. Haee enim omnia Paulus ae satur impresssse Cyrillo. Theodoretus terti4 dieit eorum , quae Ephesi sum facta ad vetiti epistolam sibi esse recentem memoriam, ideoque se dolere, quod ante paeis subseriptionem attent/ ad illa non reis flexerit. Et Paulum Emesenum denuo culpat, quod istam Ephesnam perturbationem ac mole
stiam se iens, Cyrillo istam professionem obtulerit, de non illa quae iacta est Antioebiae. Utique post Ioannis reflitum ex Ephestia Synodo. Tune enim ille Deit Antioctiae Synodum, de denuo damnavit Capitula. Eu hae epistola diis stimus, quod etiam novam fidei professionem emiserit. Quod Ioannes plusquam quinquaginta Synodiea secerit adverssis ista Capitula, Theodoretus assiimat in litteris ad eius Sueeessorem Domnum. Ista professio Iaret aut petiit. Themdoretus tandem Λlexandro suadet, ut ad his Abstutienda indicat Synodum suae Provinelae. Subrnexae subnotationis auctor non penetravit su dum epistola.
256쪽
l lpitis. Edicunt Andream in hoe Begotio fuisse duis illissimum
εῖ sua MAM A Aex Bum , in dicans quia neque ipse in aliquo justis contra 'cessorii persmam, sed potius contra eos , qui non ha
litteras , per quas iussissi nos Zeugmateron venire. Primum quidem , quod suae Sanctodi Paterno Capite; seeundo vero quia, dc de proposito negotio forsan aliquid eoasderabimus, quod & nobis prost, de expediat orbi . Nee
enim ad verborum pugnas, neque ad contenti nes, neque ad concussiones eonveniemus. Sed di nos parati sumus Paternae tuae Pietati aequim
seere in his , quae utiliter ec secundum Deum proponit. Atque ipse rursus novi, quia pid sis dispositus ei tea nos i Nee te negabis nostro eon. stio , s quid apparuerimus utile suggerentes. De Sanctissimo vero Episeopo Nestorio quod de- Iiberatione ulla non egeam s nee enim quidquam contra eum vel direndum habeo, vel agendum , seu i nee adversus Sanctitatem tuam: di per alias litteras fgnifieavi jam saepius . Conveniamus igitur, scut placuit. Aut enim & in commune aliquid utile ex nostra deliberatione pioveniet, aut saltem nos ipsi multa consolat Ione levabi
mur , invicem benevolentia nos ta fruentes. Dignare vero, Domine , de omnium Domino consuetas orationes Offerre pro nobis.
tropolita Theodoreti Coneilio aequieverit. dc Synodum eonvorarit in civitatem Zeug. malis . Nempe ad discutienda Pauli Emeseri in meis negotio Λcta. Αn per simplieitatem pre- easset, an per dolum. Seeundo doeet , quod Alexander in suis convoratoriis litteris siduiὰ inuectus in Ephesinam Nestorii damnationem, suadens nullatenus admissibilem. Et Andreas te. ponit nunquam a se admittendam. Et revera, nisi lassitan in tella mortis, nunquam admisit. Ephes hi Latroeinii violentia Τheodoreto ape. ruit oeulos: Usque tune istam damnationem peristinax abjeeit. Hine Andreas, illi amieissimus, videtur ipsam nee in supremo spiritu admisisse.
Notanda sunt verbae Des beratione viti non egeo. Et verba: Eι μν ahas hirrias significati jam sae-
Epistola , inquit , Theodoreti ad
Alexandrum, per quam promit tit anathematirare quae circa Joannis personae doctrinam, nec ipse eorum pariter Communic cator existere. Has ad hoc prae
cipue posui , ut notum sit, quae sint , unde impetitur vel Beatus Theodoretus , vel qui Lquis conscripsit.
quia propterea & Mathathimas plieis, & in Derapolim tune adveni, & nullius alterius rei eausa , nisi ut eommuniter tractaremus , quid agere deberemus. Et quod conveni met , mancipatetur effectui. Quia igitur tuae sanctitati eo plaeuit, ut conveniremus in Zeugmate, quae Sanctitatem tuam , ut minime differas. Omnia enim , quae des derat Religiositas tua, ut spero. Deienἡa sunt: Et nullus in ullo tuae sanctitati resistet. omnes enim dc ut Patrem, de ut D minum & reveremur, & revetiti sumus, deum nerabimur . Qudisci igitur iterram Sanct talem
tuam, fatigati dignare. In veritate enim eredo, quia bonorum Author Deus, quae ad nos attinent, Aispensare dignatus est . Nee nos relinisquet , ut aut Omndamus in eum, aut confundamur apud homines, illuminans mentem n
stram , Ae quod plaeitum sit ostendens . Nam&olim uestrae Sanctitati dixi, quia anathemat, i etauerunt dogma Domini mei Sanctissimi , de Deo Amieissimi Episeopi Nestorii. Neque ego his, qui hae secerunt, eommunieabo . Et si tuae complacuerit Sanctitati, de hoe inseri litteris, quae a nobis sunt dirigendae, fiet de hoe . Noli igitur immorari , quaeso, per vestigia tua simcta. Deo tuo rem cedo : Et ipse gubernabit, uti novit, Sanctitatem tuam, de Humilitatulam
257쪽
HAe epistola Theodoretus respondet conuo eatoriis Metropolitae Aleuandri ad Zeug. malensem synodum litteris, promittens se adsuturum . Et quoniam illius eontra paeis Acta dium de pertinaeiam noverat, obtestatur ut de Ipse non dest. Precipuus enim Andreae ae Theo. doreti , postu Iantium hane SFnodum , seopus erat aeetbum Alexandri animum emollite , de suaviter in paeem inflectere. Quare in hae epistola minatur plura, quam cogitaret aut faceret.
Etenim Sancto tillo aliisque Ephesini Cone illi,
qui Nessotium damnaverant, Patribus omnindjam communieabat . Etiam ipsi Μaximiano, ordinato in loeum Nestorii. Proinde liberaliter hie loquitur, ut Alexandrum componat, ae ita
suaviter expiat . Quare Irenaeus graviter errat, quod per hane epistolum premittat a flematietare , quae circa Ioannis personae doctνinam , Me ipse par/ro eorum communicatis exsere . Etenim Theodo-
retus fidei professionem, quam Ioannes ad Cytil. tum misit, de quam Cyrillus probavit, eo po
CAPUT C. - Ι 88Ejusdem Irenaei. pistola, inquit, AlexandrI ad Thesdore una, per quam suum tali coamditione promisti adventum, si eis per litte, as satisferet de his, propter quae satisfactiorum insebaimr ex G
Wrea Religiositas novit, quod propter eius
rectam fidem etiam ποθm nunc venire, ει ιν ασε vobiseum de his quae aguntur ut paria Quoniam vero eognovi de reliquo, quae iam datast ab eis sordia damnationis eius personae, nimis mihi ridi lum videtur anathematismum Capitu. orum petere a viro, qui orthodoxum cum suo dogmate condemnavit . Et maximὸ quia tu quidem Religiost ai; videtur immutatum fuisse Cyrillum. Et hihil distat, an quis te condemna. .e compellat, si eommunieaveris ei, qui damna. vit orthodoxa predicantem . Verumtamen quae tutie in Anti hia inter nos ecili uti sumus. direntes , Quod si Cyrillus illam eonditionem sustepetit, abjeceritque Capitula , paeem serieonvenit, selerites videlieet illud haee dikidiua, quod haereti eorum Capitulorum eiectio si de reis, fidei robur, & eorum quae contra illam perissonam sunt gesta, subverso, distandali generalis solutio. Quia igitur rettum habeo, quod impius Cyrillus magis impius apparuerit ex his quae modo sunt seripta, de ipse non mutatus sit, sed eos, qui ei jecti sunt, ut suos ieeeperit, quomodo est possibile, ut ego ab eo anathem tismum Capitulorum petam, qui per ipsam e m munionem eum Cyrillo initam di personam deposuit , ae damnat , scut integerrime eregimus pContinuo namque veraeiter de opprobrio deridiculo erimus, si postquam prodiderimus o thodoxam fidem , nune detisoriam satisfactionem voluerimus exigere . Haec retessario arbitratus sum innotescere tuae Religἰositati, ut miliades veniam , quod nusquam satiget . Si autem quae dictavit Religiositas tua, voluerit dirigere. dc addatur etiam de ipsa persona, ut Antiochenus per sua nobis Seripta satis saeiat de anathem te illorum Capitulorum , de quia Orthodoxiae Praedieatorem nee ipse damnat, & nobiseum reis suit usque ad mortem eis , qui expetunt eius eondemnationem i non propter Personam , sed propter Otthodoxiam, quam praedicat illa pet. na j de dictaveris haee mihi, quae direxeris, ut 3c seriptum eorumdem exemplar accipiam cum subserim one omnium uestrum, qui estis eiusdem Diceeesis Deo Amieissimi Episcopi, insuper autem & illud Authentieum, quod ab ipso trans mittitur . si tamen voluerit satisfacere nobis. non abnuam fatigari . Dominus enim Nestorius non propter pravitatem vitae ei rea eos est condeamnatus, sed propter istetieam damnatus est dem . Qui igitur eum indemnat, ec ejus sdem pariter damnat . Ego igitur duplicitet seandali-rat in Domino Ioanne, tanquam qua de fidem prodiderit , & damnaverit eum , quem novit Orthodoxum, eum propria fide. Si autem vos nullo mogo haee offengunt , supersta ego de tero vobiscum eonvenio.
SC MOLIO N. Ηm epistola videtur non ad solam praee
dentem, sed insuper ad quamdam aliam , a Theodoreto seriptam de eadem materia, resis pondere. Etenim respondet ad quidam, de quibus praecedens epistola nullam ne it memoriam. D et nos varia . Primo , quod Theodoret Λleaeandro ut ipsum ad parem inflecteret, proin miserit Cyrillum eogere ad anathematietanda sua Capitula. Etenim sine hoe anathemate Λlexander meis nomen nee sustinebat audite. Et hine te si pondet hane exactionem jam esse seram, immo& tidi lim. Etenim qua spe, aut qua specia post uia
258쪽
possu labIs Capἱtulorum anathema ab illo , qui Nestorium propter eontrarium Capitulis dogma
condemnavit ut haeretieum λ Item quomodo id postulabis a viro, quem eredis correctum ac mutatum ρ Ptioris enim dogmatis anathema exigi Lon solet nisi, ut de Etronis eorrectione certificemur. Ridet Theodoretum , quod eredat Cyrillum esse correctum. Seeundo . assimat etiam prom Issonem , qua Theodoretus spondebat nunquam admittere Ne. sorii damnationem, esse stivolam , eo is quod nil I distat, an Is se eoiaemnare compellar, seo tin caveris es, qui damnavit Orisodoxa praeduanum . Hoe est, quia inita eum Damnato re communio est omnino damnationis comprohatio . Praeedens Theodoreti epistola habet de Nestorii Damnatoribus: N/que ego his , qui hoc fecerunt , communicata . Praesens responsum supponit eontrarium . Et hi ne omnino videtur reddi pluribus Theodoreti litteris. Assit. mat Cyrillum nequaquam esse eorrectum, dc Ne- solium ab illo non propter malam vitam, sed propter fidem esse damnatum: Propter rectam mdem. Hine coneludit nee damnationem illam, nee Cyrilli eommunionem posse ullatenus admitti .
Tettid nobis edicit quaeaam Acta ae mereta Anti henae Synodi . Utique illius, quam Ioannes Patriarcha eoegit satim post suum reditum ex Ephesino Cone illo. Edieit istiesuisse deete. tum , ut pax admitteretur, dummodo Cytillus projiceret sua Capitula. Proinde ista Synodus plurimum recessit a prioribus Actis. Etenim ipse cum caeteris Factioss Legatis Patria telia Ioannes
Chaleedone, etiam eotam ipso Principe frequenter iurarat Cyrillum a se tractandum uti Haere. Lareham, ideoque etiamsi sua anathemat Earet Capitula, non reeipiendum nisi in taleam comis munionem. At vero hὶe parati sunt recipete ut Episcopum . Nexander assumat . quod Λnti
chetia Synodus solum istud anathema exegerit a Cytillo, de Nestorii autem damnatione nullam fecerit memoriam. Et ex hoc prineipio Patria dicha Ioannes videtur suam eum Cyrillo pacem purgasse: Videtur dixisse, quod liret Nestorii damnationem admiserit, & non exegerit istud ana. thema. tamen proeesserit juxta praesentem Sy- modum. Eo quod Cyrillus sit eouectus, &. de Nestorii damnatione non laetit facta memoria . Et ad hare Alexander respondet ipsum insigniter de .iare. Eo quod in isto anathemate fuerint in . clusa omnia . Quod Haeretieorum Capitulorum abiectio, si & fidei robur , ct Nestoriandi damnationis subversio, & generalis standali solutio . Hare omnia vult expleri ante omnem de pace memoriam . Aut nitem sponderiae subselibi ab omnibus Episeopis. Tune spondet venire ad Synodum.
CAPUT CL - ipsEpistola, inquit , Andreae ad D ο icissimum Episcopum Alexania
drum , quam scripsi in rans eum, ut mox consentiret ad factam p
cIs composui em. AB Me , tuae Sanctitati selibo , Provinela
exii, multis adversus nos perturbatis exealumniis Gemellini di Rabbulae sat Issae ere volens. Undὰ modo praeeipuε insistens, quaeso sanctum Caput tuum, ut vel nune considerans opis portunae condeseensionis utilitatem, eogites de communione ae paee cum ea teris Meerdotibus ineunda. Nee enim vel ipsi veritate recedem tes , neque nos prodita pietate amplexi sumus pacem, sed duarum naturarum consessionem reis
perientes in Seriptis. & impassibilitatem Diuinitatis , quod maxime prios erat oppostum, seu resistens. Si vero non sunt anathemati rata Ca. pitula ab illo, qui Deerat ea, maximὰ quidem& illa respuit ea, quae post facta est, reflaeoninsessio. Cogitet vero tua persecta in Christo S, pientia, quod nee erat possibile illum se aeeus, torem suum seri evidenter, qui suspectus erat perieuli sui. Et ideireo pax & eoniunctio Eeel
starum provenire non poterat, sed in suo statu sthismata permanebunt, & eontra invicem ciniusque nostra eontumaeia , & adverssis Eeel,
Nune uetd Intendat Divinitas tua, quia ex quo in hoe eondeseensio facta est , quieseunt quidem scandala universa. Sopitur veri & quannune usque diffusa est aduerius Deum blasphemia, mortalem Divinitatem dieens, ut in E elesia adstruunt Saeerdotes. Quantum igitur bonum est, ut per ipsas Alexandrini litteras sua. deatur universs , quod impassibilem & immo lem Divinam naturam oporteat confiteri λ me ex multo affectu, quem cirra tuam habeo Sammtatem , scribere audeo. Lieri enim instar Ca. pitis in omnibus nos praecellas, sed integia nosti, quod & nimis membris se solatium adseratur . Et si volueris , Domine , suasus a nobis aliquid paululum cedere, non longo temporis intervallo videbis, quanta utilitas ex haecausa proveniet. Omnes tuae proprios Sanctitatis
ego, & qui mecum sunt, valde plurishm salvi
259쪽
Haec Epistola seripta est anno trigesimo sex.
to istius saeeuli. Est enim seripta post jactum a Rabbula Edesseno Metropolita anathema in Theodotum m uestiensem . Quis suerit Ge- Mellinus, ignoro . omnino suetit quis Osth Dae Provinetae Episeopus, aut quis Edessenae Ee lesae Clerieus, qui senem Rabbulam ad istud
heroienm Dei nus aeeenderit. Item ignoro, quo Andreas extra Provineiam luerit. Ivit ad satissa. eiendum multis, qui adversus ipsum erant per.
turbati ex ealumniis Gemellini ae Rabbulae. Rabbulas enim non sola Τheodori seripta , sed etiam ipsius Andreae eontra Sancti Cyrilli Capitu.
la librum damnaverat, atque ita ab Andrea distraxerat multorum animos . Proinde Andreas videtur Euphratem transiisse , ae praeessisse in osthoenam Provinetam, ad rem ponendos istos animos . Et illa , quae istie audivit ae vidit , ipsum permoverunt ad omnibus modis promo vendam pacem . Hi ne Alexandro Metropolita ex pectore selibit Cyrillum , lieet non anathematizarat , tamen patenter recessisse a suis Capietulis, & singulis eorum erroribus. Et esse rationes, ex quibus excusetur ab isto anathemate: Iaia nee possuevi rivi illum M iste inorem suum ferie dento quis suspectus rear prestes . Apertum anathema ipsum Dei mei obnoxium degradationi. Hi ne Alexandrum obtestatur , Di accedat ad pa-eem. Et hine distimus tria . Quod Alexandertisque tune permanserit pertinax . Quod Λndreas usque tune vixerit. Quod fuerit vir non
Episcopi Alexandri, quam rescri r rogans , ne de hoc εἰ tiberius inflaritur ab eis .
DE hoe Eeelesasti eo negotio nihil tibi habeo
quod scribere valeam , ab his quae tuae SanctJtati olim per Epistolam intimavi. Biennii enim tempus est , ex quo universa asseeutus, quae Seripto & absque Seripto eontrariis, vel a nobis prolata sunt, comprehendi, ut arbitror, Propositum Cytilli haeretieum , & rectae Fidei, quae vindieatur a nobis, tantorium. Si vero cui- eumque aliter videtur de Ditesiis sive Respon. ss, suae quisque voluntatis in dominus. Hoe Veio degi Responsum & Dominis per omnia Deo Amieissimis Episeopis, ct Domino Theodoreto , qui seripsi, ut hme ipsa sentirem , quae & tua
Sanctitas seribit. De emero igitur est supervaeuum , ut aut ego seri ham , aut tua Sancthas
aliquid super hoe indiret . Volo enim nossis tuam Religiositatem, quod nulla si mihi pars
eum communieantibus eis . Relinquere vero Ee-elesam propter violentiam saeularem ob hoedissem tantum , sub testimonio veritatis , ne
videar veluti desertoris , I proditoris Uxium Christi ineuirere adjudicationem. Scu CLI CN.PEt hane epistolam Alexander revelata sacie
profitetur initae paeis odium , suamque con tu maeiam. Seribit varia. Primo, sibi esse ee tum, quod Cyrillus permaneat durus in suorum Capitulorum haeres . Meundo , quod eadem seripserit ad Theodoretum . ideoque deinceps neutrum velit vel audite. Hi enim duo eoniumctis viribus conabantur Alexandrum inflectere.
Tertio seribit, quod ab Imperialibus Ministris
jam fuerit monitus , ut aut pacem admitteret, aut Episcopatum S eivitatem eogeretur relinque. te. Et addit: me deera rantum, ne iidear Deseri orae Prod ιον Otium Chri . Ex quo vides m
nales contra istud sthisma Leges ex tune inrepisse seu fuisse in via. Memoratum ab epistola bie nium non est ab inita pace eomputandum , selab habita notitia istorum Seriptorum, ae aliorum Actorum Andreas ae The oretus Alexandrum, quem altera studebant duoete ad pacem, altera manu ab ipsa divertebant. Retinebant enim, ae palam praedicare pergebant suum eapitale odium contra Cyrilli Capitula. suarum in ipsa ea lumniarum nolebant poenitere , aut eantare palinodiam. Oportebat auferre velamen istud, aperiri oculos, revereri Capitula, exponere, demonstrare quod Cyrillus nunquam prava sed semper recta se silet. Sie Alexander, & omnes ejus milegae non poterant non aequiescere. Quanto eum honore
Melesia postmodo susceperit Capitula, est supra expositum, & volo aliquid adere . Ea tanti Deit Cyrus Alexandrinus Episeopus, ut ipsa In suo in seliei novem Capitulorum Tomo non dumi xat probaverit, sed insuper secerit, quod in suci ad eius Relationem Reseripto laudat Sergius Episeopus Regiae ei vitatis . omnes immarum sinesium Autlores anathemati submi is , eum quibas o omnes eamν ictores duodecim Cap svuσum sapiensissim de mirabilis orditi, quos mis me poeni eures , sed in eodem usque ad em errare permanentes, execra r Ombus condemnastis. Eadem tanti ne it Paulus,
Sergii post Pyrrhum Sueeestor, ut in sua ad Theodotum Ponti sieem Relatione seripserit suisse probata a Chaleedonensi Synodo. Quod est eum grano salis aecipiendum.
260쪽
seio Istos tres suisse haereti eos, Prinei pes Mo nothelitiem blasphemiae, ideoque locutos ex eom. muni omnium Eutychianorum sensu, ista Capitula adsumentium ut palmare fundamentum suae perfidiae . Nam dc Imperator Zeno ipsa probavit in suo Henotico diplomate. Et de sibi eoaeuo Joanne Grammatieo, Presbytero Antioehenae Ee-elesiae , seribit in illustrium vitorum catalogo
Massiliensis Gennadius: Ioannes impugnat aliquas C illo Atidiandriae Episcopi sementias, dicens in e usὸ ab illo adversus Ne M um prelatas, quin f mentam er rebuν addana Timothean s. Iuod valde Mani re dele. Et Gennadius & Ioannes vixerunt
sub Papatu Sancti Gelasi. Et sie hine distimus
duo. Primo, quod isto adhue tempore Crientalis Dioecesis aversaretur Cyrilli Capitula . Licet non amplius haeretica , dicebat tamen incauta, quae Timotheanis, adeoque de Eutyebianistis praeborent lamentum ae robur . Erant reliquiae odii, quod Patriaretia Ioannes, Andreas, Theodoremtus, ae alii otientales Episcopi suorum animis
Meundo diselmus, quod Latina rie Iesa ex tune probaret ista Capitula. Nam non ita diu post ea ea non iravit , aut certe eis ut ea nonicis rasus est Ioannes seeundus Pontifex. Porro Eeet Eutyehianistae snt ipsis pessime abusii, Mono the. itae tamen videntur ea quo ad aliquid in sanum sensum accepisse. Videndus est Romanae Synodi quintus Secretarius, in quodc Sanctus Martinus Pontifex, dc Deus Degit Calat; tanus in Sardinia Episcopus eorum ex illis sensa maturὸ eribrarunt. Quid quid sit, eisdem ut ea non ieis usus est in ea.dem Synodo contra eosdem laudatus Papa Martimus. Etenim in tertio Secretario errorem Theo. dori phara nitani Episcopi revine it ae damnat ex primo Capitulo. Quartus Secretarius ad Mono. theliti eam imp Ietatem plene damnandam religi sibi jussit omnium quinque generalium Synodin tum Symbola seu de sde Decreta . dc tertio loco ad dueit omnia guoiae im Sancti Cytilli Capitula , di ipsa praefigit hunc sublimem titulum. Ambo. Ium apud Epbesum ducens rum Pistram . Etiam hoe est eum silis grano aeeipiendum. Interim nobis demonstrat, quod ista Capitula plenissi. anam authoritatem tune obtinerent apud omnes elasas. LLUsTRATAE
CAPUT CIII. - IMIEpistola, inquit, Andreae, quam si per his rescripsitu Deo Amicissimo
Episcopo Alexandro , iterum rogans
eηm, ut caeteris assemiser. ΜUltum eontristor de Sanctitate tua, Dinmine, cogitans quantam festinationem , machinat onemque instruat Daemon ad perturbandam Dei Ecelesiam, quae tuo est eommissa tegimini, invidens ei, quod sub te valde pro- secerit . Pro qua re ego vinctus in lecto ad has litteras prosilivi . Et rogo Sanctitatem tuam , de tango vestigia, ut aeeommodum sive aptum tuae vitae praeteritae etiam nune saeias eogitatum , committens Deo exitum rerum. Non enim ita vixisti , nee talia sunt quae per omnem vitam P. registi, ut despiciaris a bono Deo. Nee se eum eoluisti, ut de te omnino non cogitet. Sed valde confido , quia exitum quemdam mirabilem inopinatumque praestabit his huius temporis tibnibus, quem nos interim cogitare non possimus . Quia ipse, se ut solet, post augmentum pessimorum potest solatium suum erga proprios Cultores ostendere. Quaeso igitur, ut neque tur beris, neque ab Eeelesa exire disponas. Hoeenim nimis est impium. Ec Mercenarii potiusquam Pastoris opus. Nec inultum tot prodere animas, sed eversionem cunctorum, quae prius mirabiliter operatus es, habens . Cogita vero,
ut dixi, potentiam Dei : Et quia ille, qui de ea quae in Caelo, dc quae in terra sunt, recon-eiliavit ad paeem , dc membra Eeeleta divisaeonjunget, & dabit tuae satisfieri Sanctitati, ut
aliis Sacerdotibus eommunices atque eonsentias. Quia Et nos non simplieiter, nee velut si quis dicit, impiὰ ad hane intentiorem respeximus,
sed enitantes quid expeditet Melesiis.
HIEe epistola nos doeet plura. Primo, quod Alexander se a sui Patria tehae Ioannis
communione discreverit, ae manserit pertinaeis.
simus in isto se hismate. Seeundo, quod ab Impe tialibus Ministris fuerit pressius, ut pacem admitteret, aut Episcopatu deposito diseederet Hierapoli . Tertio , quod exire suetit paratissimus. Quario, quod fuerit magni meriti Episcopus,