장음표시 사용
201쪽
OL DE INTERIM Tolias faciendas turbas utuntur, Caipa
sunt,quq seditiosi quidam Iudςi, Ana' baptistae aliique principatuum & Imperiorum hostes, imperiti vulgi aurubus inculcabant. Proponunt rem esse indigna, Ecclesiam, quam DeuS tam
ii facit, & populum i quem Christus
suo ipsius sanguine redemptum in in . hertatem vindicavit, sceleratis princi- pibus ita subiici atque auctoritatem & potetiam in eorum manibus esse, qui ad divexandam Ecclesiam ea impie &s crudeliter abutantur. At respondemus,satis quidem hinc caussς csse,Cur tanto pressi onere, vehementer ingemiscamus. Verum respiciendus nobis Deus est, qui de eo ita statuit, quique satis magnas id faciendi caussas semper habet, sive poenas sceleribus nostris debitas a nobis repetere, sive sudem patientiamq; nostram,salui S n strae,gloriaeque suae gratia proban v lit. Id quod nec gratiae, ad quam nos vocat, nec Ecclesar dignitati, nec ei, quam Christus nobis comparavit, in
bertati quidquam obsat: quoniam
202쪽
REGNI FRANCIAE. 2O3 ea omnia spiritualia sunt. Addunt quinam inde sequuturi sint casus & peri-Cula, ac proponunt Ecclesiam gravis simis ob id incommodis & calamita-
tibus multatum iri, praecipue si Principes h retici fuerint. At resi' ondetur a Deo haec non fieri, quin casibus de incommodis illis, quae metuuntur, cprovidere, eaque ab Ecclesia sua propellere facile possit. Summu quidem in eo periculum est, ne haeresis sub hq retico, ut Paganismus sub Pagano, ad plures serpat, in dies latius manet. At D. Paulus nos docet haec non ita e- r. Cori. H. venire sine Dei consilio , oportereque internos haereses etiam esse s haec sunt illius verba) ut, qui probati sunt, manifesti fiant. Deus varia in Ecclesiam probationum genera immittit, non ad perdendos suos electos, sed ad eorum polixis salutem promoVedam, suamque ipsius gloriam propagadam. Inter eas aute probationes, haec prςci' pua cst, ut Evagelii veritas aliquado ab haeresi & mcdacio invadatur: sed ex e-
vetu qui conseqtur, Dcus eos qui
203쪽
re sui sint, dijudicat & patefacit, ipsiuΩqueveritas quotidie magis elucet,eni- testitq; magis, ut experientia probat. Papa Ssendratus Theologiae valde peritus vult videri, ejusque rei probandaea Con gratia quenda secundae ad Corinthios epistola locu ipseri, nullu consertium justitiae cum injustitia, nullam com nionem luci cum tenebris, nulla comeordiam Christo cum Belial,nullamq; partem fideli cum infideli esse: unde concludit ejiciendos esse principes, deque rerum administratione detu bandos, qui non eandem cum Papis, religionem profiteantur. Si Papa in jorem sacrae scripturae cognitione, intelligentiamq; in caeteris locis non est assequutus, meram sane ignorantiam, vel insigne potius malitia apertissime indicat. Nam ut Apostoli mens & scopus attente consideretui locus ille nihil prorsus ipsus sententia juvat. Apostolus enim saepius alibi verba iecerat de obedientia & obsequio, quod principi debetur, docueratque impiet rem quae in iis apparet qualis in ejus feculi
204쪽
REGNI FRANCIAE. 16sticuli principibus re vera inerat) nulli impedimento esse debere, quo munus illis pareatur. In hoc tamen loco Vetat, ne imparijugo cum infidelibus Copulemur. Nec vero a se ipso disse tit Apostolus. Nam quum praecipit ut principum nostrorum partes sequamur, iisque cedamus, id ad res hum nas,quae in illius imperio sunt,resere dum est: Hic vero quum prohibet,nequid commerciis cum impiis habe
mus, id de rebus divinis, & quae ad Qdei Christianae professionem spectant,
est intelligendum. Corinthii,qui non
satis animo percipiebant , quantu ma
ii adferret sacrificiorum, quae idolis a paganis fierent, & aliarum rerum quae
ea comitarentur, participem & co scium esse: ad idololatras, in eorum vivendi ratione, inconsideratius sese
adjungebant, ut D. Paulus pluribus prima sua ad eosdem scripta Ερist
la, ea de re disserit. Illud vero erat iustitiam cum iustitia, lucem cum te-- nebris, Christum cum Belial misc xe velle: quod fieri minime debuit..
205쪽
2oε DE INtERDIcro Deus enim maiori puritate & sinceri tate colendus est, atque ab iis omni
bus quς Evangelicae fidei; illi, quem
verbo suo priscribit, cultui adversan tur, nobis discede lum. Haec est Apostoli in eo loco sententia: ut clarius de ea nobis costabit, si quae in utraq, Epistola scribit, diligenter coferamus. At, in iis quae ad res humanas seu tepor les attinet, non idem est nec sentie dum nec agendum. Nam si in illis nurula omnino esset nobis cum impiis &sceleratis,quibus mundus est refertus, habcnda ratio &cosuetudo, emundo ipso nobis esset exeudum, ut idem Mi. Curi s. postolus adCoruithios scribes doceti
. Scripsi,inquit,vobis insipistola,ne co- misceamini cum scortatoribus. At no Omnino cum scortatoribus Mudi hujus ut Cum aVaris aut cum rapacibus,
aut idololatris: aliosin debetis scilicete Mundo exire. Hic idololatret & insi- deles ipsi aperte nominantur. Innuit . autem Apostolus ex hoc csi rebus ad
hanc vitam pertinentibus comerCio,
. . Vcluti quum principes pagani & infit deles
206쪽
REGNI FRΑuCIR. 1o deles nobis regendis prςficiuntur co- scientiam nostram pollui non posse, dummodo in nullam cum falsis illo-
tum religionibus societate Veniam us.
Christi & Apostolorum ea fuit mens.
Christus enim ipse Caesari obediebat, tributumq, pendebat: sed in iis quq ad
Dei cultu resis divinas attinebat,eum non audiebat. unde hanc praescribit regulam, Reddenda esse Cesari, quae sunt Cettiaris, & Deo, quae Dei:doces, haec duo minime secu pugnare, ne pe Christianum esse Deumque colere : atque , si Dei voluntate Principem vel Paganum nacti fuerimus, illius potestati & obsequio nos totos submittere, ut hac ratione Dei etiam mandatis pareamus. Apostoli in iis, quae ai res spirituales , Evangeliique prosessionem spectant, asserunr, Deo quidem potius quam hominibus obtemperandum esse : sed in aliis , quae ad vitam humanam referuntur , iis non inviti obsequebantur. Atque ab Omnibus veteris Ecclesiae Christi
ius id semperita intollectum observa-
207쪽
168 DE INTER Dicet σtumq; fuit.Papa igitur ineptissimus est Theologus,aperteq; ostendit se, dum suis monitoriis bullis ad eum, quem a Deo constitutum habemus, Regem
repudiadum incitat,omni fundamento destitutum esse, cum unicum dui1- taxat sacrae scripturae locum ad suanicon rmadam sententiam citet,& falso etiam citet. Debuit paulo attentius secum reputare calamitates &discrimina, in quae, dum hanc nobis doctri nam subiicit, imperia mundi coniicit. Experientia satis quotidiana comprobatum est, quam facile populi aci rebellionum concitentus, & quicquid de Principibus in vulgus spargitur , nullo judicio moraq; adhibita , libentissime credant. Ubi semel quis dixerit principem suum sceleratum esse, Paganum, haereticum, qui tamen se lasse & Catholicus erit & probus, satis magna & luculenta ea esse occasio putatur. An non enim de Davide iii Absalonis conjuratione dictum fuit eum improbu esse, execrandu Deo,& detestabilem, & qui dominatum iri
208쪽
R CNI FRANCIAE . lo' Dei populum obtineret, plane indignum t Mahometem & Mahometis, sectae vindices costat, illud sacru quod- . da fidei axioma habuisse, ut eos principes,qui non essent ejus de secum religionis , de sua ditione dejiciedos esse crederent, nullo fere alio ad bellu gerendum fundamento & argumento freti. Nisi Papis cordi voluptatique eLset, rerum omnium perturbatio m&eonfusioncsn in rebus humanis videre , non ita haec populo praedicatum irent. Verum,ut summatim dica,nulla
hic objectio quantumvis specie probabilis , satis magna est ad affirmanda& persuadendum, principibus infidelibus obtemperandum non esse. Neq, uspiam probari etiam potest, Christi nos ullam eorum,quq de recusatido illis obsequio dici contra poterant , I tionem unquam habuisse: id quod de veteribus Gallis majoribus nostris, qui& Pharainudum,& alios reges primos paganos habuerui, dici eodem modo potest. Christianis, qui Principes infudeles adepti erant,hoc unum proposi-
209쪽
tum erat, ut se in Dei veritatis conses.sione Confirmarent, atq; ad cruciatus eonstanter perferendos, ad magis r tuum suorum severitate summa animi aequitate superandam, ad preces pro iis fundendas,& ad eorum animos omni obsequii & obedientiae genere sibi conciliandos, inter se hortaretur. Illis vero nunquam hoc in mentem venit, ut vel minimam rebellionis suspicionem darent, vel iis, qui adversus
suos principes,quippe paganosvelli
reticos rebellione molirentur, exemplo essent: nec id ab iis factum aut v re obiici aut certo probari potest. . Caeterum reges ac principes CXCo- municatos nihilo esst aequius de sua se
de & statu demovere. Si enim sunt principes legitime a Deo vocati, illud pro firmissimo, nec ulla ratione labe- tactando fundamento nobis esse debet,eos imperandi ius & auctoritatem habere: cum pote states sint a Deo costitutae,quibus,ut dictum est,resisti nodebet, quaecunq; tande caussa adferri inexcusationem Possit. Equidem, Ca' quaa
210쪽
REC NI FRANCI . M quae nobis cum Christo eiusq; Ecclesia est communio,liberorumjus nobis dat,verosq;&legitimos in bonorii vitet praesentis quatenus ad Deum perti net )possessione,& usu etia ipso haere des tacit. Verum nulli est hoc impedimento , quin aliud praeterea generalius hominum & Imperiorum constitutionis respectu jus siti, quod eo raetiam, qui hujus communionis non sunt, interest: in eo quod Deus ipse hujus Mundi bona partitur , tantu omnibus seu liberis seu alienis tribues, quantum pro suo arbitratu statuit, &cuique proprium esse decernit. Principatus & ditiones eodem modo sohabent. Nec eo nomine, quod in ea communione simus, Deus iis nos o nat. Nam Deus ea sepe illis donat qui
in ea Communione nec sunt, nec erutunquam. Quod sijus illud in hoc genere, ab Ecclesiae comunione ut a sua
caussa non proficiscitur, scetur profe-ctb hocjus illi minime periturum, qui ab hac comunione fuerit segregatus. Excommunicatio Ecclesiasticet disci-