장음표시 사용
131쪽
les. qui vero circa in ateriam distrahuntur, praetendunt sinulaera non sire fastu. An mariam vero efiigies inaequales et minores apparent quam heroum formae. - Deorum
imagines quam plurimo splendore coruscant, archangeli lumine exeellenti pleni sunt, an geli lucidum daemonum ignem turbidum prae se serunt, heroes ex pluribus compositum. principes mundani purum, principes materiae ex dissimilibus et contrariis eoia satum ostendunt, animae denique ignem produnt plenum, multis generationis admissionibus. eundemque divisum. Dii circa se vel Deos vel angelos ad: tantes habent, aret, angeli adsciseunt sibi alios angelos, vel praeeurrentes , vel simul in eodem ordine consistentes. aut seqtientes, sive etiam aliquam anetelorum turbam, tanquam satellites. Angeli praeli serunt opera, ordini suo, in quo sedent, congruentia, Daemones boni exhibent op ra sua, et bona, quibus donant, eonspicienda. Daemones ultores, suppliciorum varia
genera ostendunt. Alii daemones cujuscunqtie generis pravi, trahunt secum seras noxias, sanguineas, et truculentas. Arehontes provincias quasdam mundi Deum in conspe flumadducunt. Piget plura adscribere; est enim in his enarrandis admodum prolixus Iamblichus, hirgulaque, ae si vidisset euncta, describit. Nihilo .tamen secius rem propius intuenti apparet Deile, fingendi eum indulgere libidini, omniaque ex 'pinionibus sectae praeeoneeptis eo in minis ei. De luminis enim discrimine, de motibus animi, inspectante exeitatis, multa disserens, propriam cujusque formam prorsus siet, ne verbo
quidem addito, sitne humana haee an bellu ina, rotunda, quadrata, aut alterius cujusque figurae, quod tamen stitu maxime est neeessarium, ne in his decipiatur theurgus, et accurate quodlibet genus agnoseat. Callide tamen ab hoe abstinuit, ne ab aliis magis, aliter enios cerni assirmantibus, redargueretur, videbimus enim infra, aliter alios de spirituum formis existimare. Quae autem de ignis et lucis discrimine affert, quorum alius est divisus, alius indivisus, alius turbidus, splendidus alius, et sic porro, adeo sunt parum ae- curate definita, ut nihil prosint theurgo, nee satis etiam ungulorum discrimina appareant. Totum denique hoe nititur opinionibus Platonicorum, de natura spirituum, quorum
alii sunt aliis smpliciores, alii a materia magis puri, alii aliis liniversi partibus gubernan dis praefecti. Ex quibus si quaeras, unde id spirituum disertinen eo nitet; qui sciant, suum unicuique universi parti impositum esse genium aut Deum rectorem; quibus experientiis sui argumentis id dein onstretur 3 quod respondeant non habent. Certis namque et dubio omni superioribiis id non demonstratur, nee experientiis, nee argitinentis a priori ex ipsa spirituum natura ductis, ut omnes norunt nhilosophi severiores. Quodsi ad ex perimenta magica provocent, circulum in demonstrando faciunt, quo nihil est plitiosoplio turpius. Cum enim esse magiam demonstrent e natura spiritillim singulis mundit artibus praepostorum: non licet iis e magicis experimentis probare, spiritiis ejusmodic se in rerum natura. Denique totus hie dc spiritibus, mundi regionibus, et corporum
feneribus praesectis, locus ad figmenta dubio procul primae hominum barbariei, et omnia phantastica est reserendus, ut infra pluribus demonstrabitur.
in universum expeditis, ad praseinua magicae ae est eur eae artis Fenera deseendit, o agens de divinatione. Hane neri luminis divini in auimum illapsu, existimat.
His primo loco agens de divinatione. nane fieri luminis divini in auimum ill apsti, existimat. lito collustrati sutura cernamus, esse autem verum istiusmodi Dei illapsuin, demonstrat
132쪽
Uer in m .ires mirifieas plicare nititur Iambliis inmis
aestasibus, quibus sensus exterior omnis eohibetur, ut ignem, vulam, aliaque eius generis non percipiant homines, Deo aditum iis ad animam intereludimis. His addit, a Deo correptos illaesos saepe in ignem cadere, fluvios tranare, aliaque, quae hominum superant naturam, sacere. 'ὶ At non lentiri ignem et vuln a non miratur, qui eat parrientia duee eestalium indolem aeeuratius novit, et epilepticos, catalepticos a rebus ex ternis non assci, nec eos tamen asstri a Deo didicit. Quod autem attinet ad vim ignis, et aquae levitatem cohibitam, ne iis laedantur vaticinantes, id, pace Jamblielii et ejus smilium dixerim, fictum est totum, nee ullo expertinento certo comprobatum. Parum ergo his proficitur. Aliud praeterea argumentum ex ipsius e ius rus indole pitii Jam. blielius, hane enim supra vires esse humanas, nec proficisci ex animae nostrae natura; eum nihil queat hoc tempore mima peragere suorum munerum, alienoque impulsu cieatur tota. - Sentiri talia haud equidem negaverim, at esse haec idonea latis divini assii tus argumenta, id vero pernego. Somniantes etlim colloqui cum aliis sibi videntur, nee e ipsis promere quae loquuntur, iidem a rebus extra te positis se assiet sibi persuaden quis ausit inde concludere, somnia sorinsecus in animam illabi Z Idem febriet tantibus, su- rore cori eptis evenire quotidie videmus, quis propterea febrium deliria, aut ea, quae ex nareoticis proficiscuntur phantasmata, amatum alienum agnoscere eausam asserat
Nihil omnino est in ecstasibus, quo divina iis origo vindicetur, nisi aliunde diseas, ali mo te spiritu agi; ex sὀla eestasium natura id nunquam satis dein onstraveris. Plebeculae hae sunt opiniones, e rudi adhue barbarie et ignorantia prosectae; has magi et theosophi. suseipitini defendendas, has omnes mordicitus tenent, egregia Prosecto sapientiat distna Dei affatu et origine divina sapientiat .
Explieaturus deinde Iamblichus, qui fiat, ut audito eymbalorum et tympanorum sono aut melodia in eestasin multi abripiantur, Corybantes v. g. Cybeles myliae; ad ha moniam, consensiam et sympathiam tantopere magis adamaram contingit. Inter Deos, inqui et carmina est cognatio quaedam, cum suum euique Deo, pro cujuslibet ordine et potestate, sit consecratum carmen. congruens motibus harmonicis, quos in universo quilia het essieit; hi soni cum Diis sint gratissimi, praesentes eos sistunt. Argumentum, non philosopho dignum ea aetate philosophante, qua post plura jam secula exculta erat disseiplina logica, sed homine e barbarie vix emergentel Astrorum enim motus quis umquam demonstravit essicere sonos aut concentum aliquem Z Fiunt praeterea motus et mutationes multae absque omni strepim et sono, quid ergo his est eommune eum sonis musicis 3 Qtiis denique unquam ausit hoc connexum probare: si Dii sonos quosdam essi. ciunt in eorporum motibus; senis delectantur et delectati allieiuntur' Nonne iupra omne quod sentibus percipitur, supra sonum omnem, odorem, et lorem, tactus aut gustus
delectationem ipsi doeetas esse omne divinum3 Qui igitur horum obliti, subito ad voluptiales sensitum delabimini Nihil in omni hoe divinationis genere vehementius metuit Iamblielius, quam ne
melancholiae, maniae, aut similibus mentis morbis ea adierit,atiir, quod ut removeat, ad einaseos naturam confugit, longe eam esse ab Omni insania assirmans remotam, ut quae animum evehat ad iuperiora, verisque impleat. Hoc si verum esset, et satis do
133쪽
monstratum, i totam eonficeret rem; .at vereor, , ne contra se res habeat. Neque enim satis est, si quis semel aut his, multis edicis vaticiniis, dixerit verum, id quod easti poteston mino fieri, eum, qui semper iaculatur, necessest, ferire nonnunquam seopum, etsist iaculandi haud peritus. , Vaticinia porro, quibus id demonstretur. clara, perspieua, nulla verborum ambiguitatς debent esse involuta; obscura enim in diversas ponunt trahi partes, uti quiequid evenerit, videatur esse praedictu in . Denique vaticiniis ut eventus rea spoiuleat a uratissitne, requiritur, ne casui et mi udi locus relinquatur. Quod si quisnragiae patronus protulerit mihi vaticinia unius hominis, verbis claris, non ambiguis concepta, eaque dena Onstrarit omnia accuratissime eventum comprobasse: primus egoeestasin laudibus, quibus possum, offeram, omnique virium eontentione magiam desendam. Neminem autem arbitror prolaturum vati ei nia in saeris litteris perscripta; de his enim disputantibus de magia, deque arte aliqua divinandi, humanis viribus exercenda, non est serino; quaa enim singulari quadam benignitate et ad universi salutem nonnullis Deus lactitur, ex his nihil efiicitur, quod magicis arvibus faveat. L. e
Hine deseendit Iamblictus ad diluenda, quae obiecerat Porphyrius, magorum dis
siplinae ab*rda, quorum maximum dubio procul est, quod imperant daemonibus, iis . que minas intentant. Est daemonum genus rnionis expers et brutum, inquit, hoe ut. rvm vii' nobis inserius, imperia accipit a nobis, hoc mi Wis magorum terretur. Uel etiam, si ' hoe malueris, duplicem sustinet sacerdos et theurgus personaan, alteram hominis, alteram Deorum superiorum, quibus amicus est et similis factus, quatenus homo est saere. dos, daemonas invocat tanquam superiores, quatenus Deorum gerit personam, tis imp
rat. Nihil profecto fingi absurdius potest, his spiritibus brutis, ab homine, qui genus id omne esse inter homines et Deos medium antea docuit, nihil absurdius diei ab eo, qui animas a corporibus sejunctas, aliis spiritu uin generibus assiemavit esse inseri res, adeoque animas corporibus inclusas nec ise habet in ira has collo eare. Quodsi pomis theurgus personam gerit Dei, majori longe jure spirnus isti eandem gerunt, utpote qui magis sunt a materiae faecibus purgari; aut, quid attinet, Dei cum gerat personam, precibus eos flectere, sacrificiis allicere, qui potest imperare Magis adhue eonstrictum sese sentit Porphyrii argumento, quo absurdum arguebatur esse, daemonas ac genios, puritatem, castitate in , iuilitiam, aliasque cultoribus injungere virtutes colendas, et nil alio tamen secius iisdem in rebus virtuti repugnantibus opitulari, sanguine et animalium carnibus, quibus interdicant theurgis, ipsos delectari. Hie ad ultimum tandem recurrit refugium, quo nescio an dici stultius quicquam possit, ut aliam esse Deorum, aliam nostram, assirmet justitiam. Hoc semel admita, desii, mus de nati rae divinae persectionibus multa disserere, omnis nostra theologia, quaeeumque de poenis aut praemiis post mortem dicuntur, quaeque Platonici etiam ipsi aisserunt,
Saeriseiorum egeaeiam postquam ex eadem repetiit sympathia et harmonia, de tpra
134쪽
tiorum, Assyriorumati taliorem adhibentur voeabula, quod horum sumonem totum diis erum judicarunt. Nomina porro non ex arbitrio hominum, sed minae ductu, et pro ter cognationem eum rebus ipsis, sunt iis indita, adeoque Diis cariora, quae recepta 1ὼ mel sunt, et temporis diuturnitate comprobata. Haee ergo eum aliis non debent per mutari, ob eandemque eausam gentium sacrariam lingua ceteris est praeserenda; haee, etiam voeabula, simul alia iis ejusdem signifieationis substituuntur, vim amittunt. Badibara in stiper nomina emphasi aliqua pollent et brevitate. Nititur tota nominum vis eadem, qua cetera, cognatione, harmonia, sympathia, adeoque haud firmiori stat talo. Qitam enim est ridiculum, Deum fingere, adeo infanti aut euilibet da plebe homini si inrulem, ut certos prae ceteris sonos diligat, adeo auribus praeditum superbis, ut, lieet eadem sentias, eadem sis animi rectitudine, simul voeabula usurpes praeterea, quae semel huierei sunt consecrata, te non audiat 3 Emphasis autem nominum non est ipsis intrinseca, sed pendet a notionibus aut ideis sociis et eousuetudine tota, ut hae ratione nullum ait
ri antecellat vocabulum. . O . aDe astensu tandem ad Deum se noster philosophatur: nos homines ante hane vitam Deum contemplati sumus et intuiti; eoque ipso selieitatist verae fuimus partio ei pes; ingressi autem in hune mundum: a Deo sumus sejunis: ut igitur recuperemus beatitudinem priorem, nihil superest aliud, quam ut Deos eognoscamus, vincula inde
Nos arcentia exuamus, animamque Deo rursus uniamus. Id autem paratur arte theu
gica , quam jure portam voces et aditum ad omnium opiseem et auliorem. I HaeGpostquani junxerit animam mundi partibus singulis, et totis potestatibus divinis per eum expanfis: omnium opis et eam sstit, ab omni materia eam sejungens, Deoque et rationi aeternae eam intime copulat. O Satis quidem diei haec probabiliter videntur, splendidaque sese specie commendant, id quod haud parum profecto valet ad irretiendos hominea imperitos, sibique parum ea ventes. Cupiunt homines, insita ingenio arrogantia. Praecipuum aliquem inter huius universi naturas tenere locum, et libenter auduint, a loco sese superiori delapsos , ad euius recuperandi spem eriguntur. Mire haee nobis blandi utitur, tum quod longe, his admissis, nobis videmur majores; tum quod maiora, quam quae animo concipimus, nos adepturos speramus. Egregie hoc loco utuntur theolophi etiam recenti res, qui tamen, re accuratius perpensa, lubricus est, et in inanem abit verborum pompam. Ubi enim quaesieris ex his, qua ratione demonstrent, nos e Ioeor altiori esse dejectos, Deoque olim fuisse proximos: nihil habent praeter emanationem omnium rerum e Deo, cujus absurditatem et impietatem satis supra demonstravi inus. Qii in ne hae quidem posita, quod cupiunt, efficiunt: emanarunt enim e Deo, fatentibus ip-ss, plures rerum ordines, alii aliis superiores; qui igitur probabunt, altiorem nos olim loeum tenuisse 3 Quodsi ad saerarum provocent litterarum auctoritatem. ne ea quidem magnopere iis proderit: nihil namque inde eonstat amplius, quam beatiores sitisse homines primos, sanctiores, ingenio plus valuisse; non autem in ordine rerum ereatarum
Deo ipsi fuisse propiores, aliisque naturis spiritualibus longe nobiliores.
tbid. s. VII. e. s. Eadem docet etiam Origenes eontra Casum I. p. t g. sqq. daeet etiam Pseudo . Ariocle seeretiori parte divinae sapientiae Leundum Aegyptios liber. dubia procul ab Arine aliquo scriptus . totus Platonicorum recenuorum hypothe ibas resolus. lib. νI. e. s. Ibid. s. X. e. s. ' D Ibid. e.
135쪽
DE DEFENSORIBUS MAGIAE POST IAMBLICHVM.
Pauea hoe loeo de magi eis salomonis libris videntur esse dieenda, quorum hamnus Libri s mihi innotuerund tres, primus Semiphoras et Suhemhamphoras, alter Clavicula Salo-monis dictus. ambo rarissimi tertius ossietum spirituum, vel liber ossietorum spirituum; seu liber diuus Empto Salomonis, de prineipibus et regibus daemonum, aut cogi posisent divina virtute et humana, a Wiero pseudo. monarchiae daemonum titulo, operi depraestigiis daemonum insertus. Hi omnes Salomonem prosecto non agnoscunt aucto rem, cuin religionis Christianae saeiant mentionem, sintque adeo a Christianis, tempo-xibus eompositi diversis. Αe Schemhamphoras quidem eum Clavicula, vocabulis utuntur Hebraicis, indeque tertio videntur seculo antiquiores, ah Judaeo torre profecti auctum,inwrpolati a Christianis, ut adeo horum fibrae alterum, aut utrumque viderit Origeno; liber vero ossiciorum vocabula usurpat peregrina, nescio cujus linguae, hune adeo a vo medio ab Arabe aliquo putem exaratum. Nisuntur omnes superistionibus astrologius, daemones, quorum opera mira promittunt, rerum omnium cognitionem accurati sinam, litterarum omnium et artium peritiam, metallorum mutationem, futurorum scientiam, quaeque alia magni inter homines fiunt, quin regnorum etiam eversionem
Rulli ibnt alii a planetarum rectoribus, id est, genus planetas moventibus, ut aeerte Tatiabbri ipsi produnti Ab his quanquam discedere videatur liber Empto, aperte de planetis nihil tradens, re tamen ipsa eodem reviavitur; daemones enim ibi eommemorati sane mundi re res, qui certas globi terraquei regiones et provincias sunt s.rtiti, quique voeari. nisi certis diei horis, adeoque, nisi certo siderum postu, nequeunt. De astrologorum hisce soni is insta disseretur, id modo e Salomonis libris nune asseramus, quod ad artis totius intelligendam vanitatem pertinet. Ae principio de daemonum nominibus non convenit inter hos auctores, alii aliis utuntur; qui itaque consistit hoe eum esseaeia Romanum quorundain, quae semper esse servanda magi omnes praeeipiunt 3 Deinde nec hi formis daemonum eontentiunt auctores: Iamblielius eoiam iis nullam tribuit figuramae spretem, liber Empto bessiarum monstrosissimarum eos specie assirmat apparere, M DAgares dux primus sub potestate orientis apparet benevolus in senioris hominis forma, equitans in crocodilo et in manu aecipitrem portans. Barbas, alias Marbas, praeses magnus, se manifestans in sortissimi leonis specie. Amon vel Aamon, marchio magnus, pro--it in lupi forma, caudam habens serpentinam et stammam evomens; hominis autem indutus speciem, eminos ostendit dentes, et caput magno nyctieoraei simile. Bathym,
alibi Marthim, dux magnus et sortia, visitur constitutione mi sortissimi eum muta serpentina, equo pallido in ens. D
Ex omnibus hisee satis apparet, nihil liuensque essectum esse a mentis omnibus,
- quibuq magiam homines conati lunt defendere, nihiloue ab iis esse prolatum, eui cautus et prudens rerum aesturiator fidem satis tuto possit habere. Videamus jam, an certiora ta ope di- attulerint, qui pro uiagia, summo studio conquisitis, quaecunque opem existimabant sibi serre, argumentis, pugnarunt, seu lucri eausa, ne abolerentur sagarum supplicia, um ruat
de multum ad eos redibat pecuniae ; seu pietatis quodam fimiore duis, ut deletentoriand
136쪽
Rrtur ab his de nil raetitisanai min.
xeneris consur susmagiam haud magnopere fulcita
136sunditus superstitiones diabolleae. Multa sunt ea te estate in par tin utramque seripta,
ut, si magia potu te unquam defendi. defensam tum esse, atque extra Manem dubstationis aleam positaim, facile largiat e. Nee agebatur sagarum modo caesa, ut intercedere iis aliquid eum diabolo commercii demonstraretur, sed de omni sere magia di Dilatauis, quae stare, cadente magia diaboli ea, vix posse videtur. Quodsi enim constat, ' ineant mςnta, Veneficia, amuleta, verba, patha cum eaeodaemone, seu expressa, seu tacita, omniaque, qu*e magiae huic generi tribuuntur, esse nulla, nihil posse genios malos in homines, aut corpora sub luna: genioriim simul honorum, seu angelorum potestas tolliatur. Ut enim negare tibi liceat, diabolis nullam esse haee effieiendi rim, neganda sunt incantamenta, veneficia et id genus alia cuncta, quorum si qui equam reliqueris, dari incalitationes, aliaque naturae leges superantia, et a spis imum esurientia prosecta, eone dens; eum incertum sit semper, a bonis,. an malia ea spiritibus sint perpetratai tollere cacodaemonis omnem in haee inferiora potestatem tuto tibi non licet. Quanquam autem plurimi, interque eos sat prolixi hae de re exstant libri; disputatio tamen ipsa haud admodum .est prolixa, eadem chorda oberrantibus sere cunctis, iisdem utentibus argu-4 mentis, exemPlorum modo et varietate corum, quae experiundo sese dieebant didicis a se invicem sese distinSuentibus. '
Ut ergo essiciant esse magiam, provorant ad experientiam; multa ficiunt magi, quae nullo modo effici possimi per causas naturales, sed necessario referri debent ad aliquas substantias incorporeas, quae oeculte eum ipsis magis, et pro ipss operantur. Magi enim nonnunquam faciunt statuas e ligno, vel alia materia factas, nullo extrita secus impellente, moveri ea se, motu progressivo et humano, quin etiam loqui, et respondere ad quaestiones de variis rebus propositas Deinde magi quaedam manifestant oceulti Lsma, et quae ratione humana nota iis esse non poterant, veluti furta elam iacta, th sauros alicubi reconditos, res quae in remotissimis regionibus geruntur, denique praediscunt quaedam futura. - Ad haee supra omnem naturae corporeae est potestatem illud, quod nonnunquam magi sieiunt, ut ad eorum praesentiam, et fores, et alia loca, quae clausa sunt, repente patefiant ete. Sunt haec de genere eorum, quae facere s se magi gloriantur, quaeque eredulis ae simplicioribus facere sese haud raro persuadent. quae rumoribus seruntur vulgi. et in libris magiae patronorum sunt perscripta, quorum tamen auctorem idoneum frustra ubique quaeras. Nullum, quod equidem sciam, exstat testimonium fide dignum, quo praestitiise istiusmodi res magum ullum, rite consciatur. nulla auctoritas, eui non desit, quod maxime ad fidem faciendam requiritur, quaeque
tantum habeat ponderis. quo eleventur dubia omnia, jure in re, naturae ordinem communem et experientiae quotidianae limites excedente, ab accurate rem investigantem ivenda. Haec ergo similesque loci eommunes trahunt nullum momentum, afferendum
est exemplum, aut unum aut plura, testibus idoneis fultum, si credi sibi volunt, dari na,
Alii melius sibi eonsulturi. ad generis humani eonfugiunt et omnium aetatum edis sensum; eodeni fetetne .modo, quo e consensu gentium, Deum esse, satis existimabantinajores posse demonstrari. At ex quo Baetius lab examen accuratum vocavit hoe argu
in Perer. de magia I. rap. Methlin de Inramamentia praefat. sol. 1.
137쪽
Iolophis redentioribus. Quodsi constaret, seri non posse, ut totum genus humanum erret; haud parum ei argumento esset tribuendum: eum autem demonstrari eontra possit, non posse non temporibus quibusdam et aetatibus errare genus humanum, idque perinde sese habere, ac homines singulos, quos per aetatem puerilem et juvenilem noeesse est in errores incidere multos, immo in omnibus errare, quae sensu ipso non perci
piuntur; nihil ei ponderis relinquitur.
Gravius omnino est, quod de sagarum eonsessione p. urimi assisnt, ein, nisi ab Ad sit initio stati in tibi caveas, cogeris sueeumbere. Est enim earum, quae per aerem sese vectas, sagarum coetibus nostumis intersitisse, tempestates ac tonitrua excitasse,' morboΕνων-- gravissimos incantamentis, aut rebus sub terram defossis, homines et pecora assiixisse, quaeque sunt his allinia, perpetrasse non negarunt, numerus pene infinitus. Quae eum sint coram judiei bus, viris gravissimis, et testibus haud paucis iacta; quin vera sint, ne quit dubitari. Aecedit, quod multae sponte, nulla adnibita vi, nullis fidieularum d Ioribus, eadem narrarunt, et quod maximum est, multae ab aliis in itineribus per aerent. saltationibus et conviviis noHarnis, sunt visae. Plenus est his exemplis Bodinus, plenus maleficarum malleus; quae asserre singula nihil attinet. Hoe in loco exsultat, immo triumphatur pene defendentium magiam oratio, tanta dicuntur singula testium auctoritate. tanta rei publice ae saepissime actae fide, ut ad silentium pene redigatur praefractistiamus etiam magicae artis adversarius, utque, si singula ei suo narrentur ordine . nec idem aliunde ejus At hauserit eosnitionem aeeuratiorem, de sententia eum dejici sit necesse. Prius itaque quam superari nos sin alnus ab hisee argumentis, rem propius inspicia 'Nise iamus. Ac quod ad judices quidem attinet et inquisitores, avaritia ductos saeviisse in miseras aniculius, ut bonis eas exuerent, indeque lucrum tacerent, ab aliis praeclare est notatuni. Qui inter erunt porro judieiis de sagis habitis, ordinemque quaerendi cu- seriose observarunt, coactas affirmant muliereulas miteras, sueri, quaecum ire cupiebant judices; suit namque inquirendi modus is, ut, donee narrarent, quae narrari volebant judices, torquerentur; ut aecusatoribus levissimis fides haberetur, nee liceret exceptioniabus uti reis adversus eos, qui suspicionibus aut ementitis coetibus sagarum nocturnis, hominibus aut pecoribus casu aut alia de causa mortuis, adversus eas agebant. Simul enim rea aliqua eu et delata, judiees bonis miserae inhiantes, aut nimio pietatis ardore acee si, pro certo sumebant, eulpa eam non vacare, indeque fidiculis omnique tormentqrura genere saeviebant, donee ad ungula respondisset assirmando. 13 Hine sectum, ut omnes idem fere dicerent, essetque tantus inter sagarum consessiones consensus, eadem enim . tibique ex iis quaerentes, eadem eas sateri eogentes, judiem, nihil plane mirum, si obseque eadem sere apparet huius supeisitionis facies. viam qui tenet, hiae consensui, qui
138쪽
mirus alias videretur e poss&ris minimi, nihil omnino tribuet.. Nee majoris sumn menti, quae de sagis in itinere noctumo visis afferuntiar nonnunquam a Bodino et malis hi malefiearum auctoribus; cum Bodino nihil agerenti de suo, hominique aut anteularum mstar credulo, aut nescio qui, sagis praeter rem in senso, nihil sit auctoritatis aut fidei r Inquendum. Accedit, quod lagae, vel ipso fatente Bodino, et teste experierbi . tia omni, e carcere nequeunt evadere, fictumque est adeo, quod de iis per aerem itex .sacientibus, per clausa omnia penetralitibus, aut ea radicibus, verbis, aliavς ratione ementibus, passim a credulis scribitur. Non desunt tamen sibi hae in causa magiae propugnatores, Deum dicentes non permittere diabolo, ut justitiae prohibeat exercitium
poenaeque subducat suos. At qui quaesis id norunit an Dei sorte consilio intersuerunt, de sese quid decerneret seeum agitantis 3 Aut naturae divinae ejusque iustitiae par v mma videtur eongruere, si diabolo fiat potestas, asseclas modo quocunque a meritis i mnis 4esendendi 8 Id si justitiae repugnat divinae, indeque rantviri estici putant daemonogr ei, sagas ;n earcerem semel eonditas, nec elabi posse, nee vene fietis nocere judicibus; aud satis videntur sibi prospexisse. Iustitia namque divina non minus postulat, bonos et pios defendi ab improborum et impiorum maleficiis clandestinis. diabolo non fieri copiam per has laedendi, morbis et infortuniis amigendi, quoscunque voluerint; quam patr intemel facinore, noxios, ne poenam subterfugiant, impedire. Mihi quidem praestare omnibus modis videtur, crimina et scelera ne patrentur prohibere, quam patrata ut puniantur curare.
mst; viri me accusatoribus et testibus in hoe iudieiorum genere fidei eius est habendum;
edes multos enim odium, invidia, avaritia fiuis criminibus onerasse conliat immerentes, nid quod fieri eo nullius poterat, immo propter insitam multis pravitatem non fieri non solera eum in ipsam accusationem non inquireretur a iudicibus, 'irae deserebantur, 'atim sundamenti loco substernentibus . nominibusque levissimis fidem habentibus. Qitae autem non ementiebantur homines, et bona fide ad judices deserebant, ea credulitati debent originem; morbos enim haud paucos metui et phantasiae vehementi constat d heri, plurimosque ab ineantatione sibi metuentes, aut incantationum minis territos, in morbos revera incidisse, Exemplis est demonstiatum. il Qia ac denique easu et aliis de eausis eveniebant calamitates, infirmitates, morbi, praecipue ubi nam essent, et miri quid haberent, ea superstitio communis sagis statim imputando, et de inveniendo homine idoneo, eui per rumores vulgi aliaque levissima, haec tuto liceret tribuere, modo tollicita, . Deile inveniebat, in quam aut quem cadere ea posse videretur.
Qund denique in tota hae eausa maximi est ponderis, sponte multas esse sese sapassassas, id sacile etiam expeditur. Aliae enim mentis alienationem ni elancholicis passae
morbis, sagas sese et eum diabolo, inisse pactum sibi perlualerunt; etsi nillil ei rei lubesset
veri,n Wahilio Nichrigheit dar Hoereria p. 46. t. sqq. Fr. de Guta de euliib. - II, R 1. F.
139쪽
. 339. . id quoὁ exemplo lecta dignissimo doeet Reginaldus notus. I Aliae, quarii in
numerus longe major, cupientes in sagarum esse numero, et voluptatum noctiirnarii effr partieipes, initiari sese nis sacris jusserunt, indeque sagas sese esse revera sibi persuaserunt, ut bona fide reas sese faterentur. Hae ab aliis doctae, quae in cone illis noctu nis agerentur, et essentu sis agenda, perunctae unguento magi , vehi sese per aerem, , in bestias mutari, interesse conviviis nocturnis, aegri cerebri fomniis in res veras mutatis, sibi persuaserunt. Usas autem unguenti quodam genere sagas e narcoticis ficto, nee Bodinus neri; alii probarunt haud paueti, cumque ante iter ad coetus nocturnos susceptum olerent sese eo perungere: iure hine intulerunt, esse totam rem nihil praeter phantasiae vehementius eona motae lusum. Quod quo cognoscerent evidenter, experi- , mento rem insuper roborarunt, sagas careeri inelusas, ut suscipereuliter nocturnum, hortantes, easque viderun: in lecto aut scamnis dormire profundissime, eorpore modo, quasi equo veherentur, agitato. Nee obstat, quod vehementer contendit Bodinus, multas nullo adhibito unguento, ad conellia sagarum nocturna traduci; quarum enim phantasia, aut suapte natura magis est efficax. aut usu diuturno ei rei magis 3ssueta, hae
unguento non egebant. O His omnibus addenda denique exempla fraudum, in judiciis de 'sagis adhibitarum, et errorum, in quos induet sese iudiees sunt passi; ab ipsis etiam iudicibus, quesieseunque boni fuerunt viri, nee opinionibus praejudicatis oecoecati, sua. auctoritate eonfirmata. 'O Addendum praeterea, quae experiundo nonnulli diJieerunt, ineantationibus, aliisque caerimoniis magicis nullam inesse vim. nn Addendum denique, quod inficiari ne Bodinus quidem potest, sagas egenas semper esse, adeoque nihil ad eas artibus hisee redire tueri, quae si haserent adjutorem diabolum aut daemonem, si possent, quaeeunque se posse gloriantur, suae ante omnia mederentur inopiae. Jam quotiescunque magus aut saga abundare opibus, aut crescere divitiis est a vulgo creditus, re aecurate investigata, perspectum est semper, quod de Furio Ctesino tradit Plinius, eum opibus auctum, et maleficiorum accusatum, demonstrasse, suae eas deberi industriae.
' . Quo plus adderetur at mento, ab auctoritate et rerum gestarum fide. du. Artu.cto, ponderis, ad saeras etiam litteras, et patrum testimonia omnes sere sugerunt. Ac praeter ea, quae de Aegyptiorum magis refert Libses, Sauli nec 'pin. omantiam, et leges divinas contra omnis generis magiam in partes . vocarunt. . Tantum apud , superioris seeiali seriptores valuit hoc argumentum, ut uno ore om
nes, quin et qui magiam sagarum gravissimis rationibus oppugnabant, n aliquid posii S a b. st
140쪽
sa erat uiniitterarum auctorita. te hin ma
se diabolum et malos genios, et exstitisse foederis antiqui temporibus magium, emeederi dum sibi putarent. Tantuin valet hodieque argumentum ident, ut quos aliis rationibus Lelle avertas a magia, hoc tamen solo quo minus victi omnino dent manus, cohibeam tur. His non contenti alii, daemonologiam studuerunt loeis, e litteris lueris undique eongestis, in aedificare, et postquam demonstrarunt inde, daemonas et angelos. de loco in locum semet movere, movere etiam eorpora posse, quaeque sunt alia his assinia: fidem hine adstruere omnibus, quae de magis seruntur, indeque magorum explicare miracula sunt conati. Qui enim negabant posse spiritum corpus movere, adeoque posse spia rituum opera magos miracula edere; hos abunde his existi arabant resuratos. Hujus argumenti vis ut rite ponderetur, haee equidem eenseo probe eonsideranda: litteras saeras hodie eonstat non esse eum in finem a Deo hominibus datas, ut norma sint et regula omnium diseiplinarum, indeque omnis nostra petatur scientia, omnis hauriat de rebus physie is aut metapbysseis doctrina; id qu.im diu olini est existimatum. litterarum et scientiarum incrementis Obstitisse quam maxime, praejudicia plurima aluisse, hominesque ab investigatione curiosa eaularum et egenuum inatiirae δeterruisse; eo abjecto litteras mire crevisse, multisque invenlys praeclarissimis disciplinas praeeipue physitas esse auctas. Quuli quod, nisi eadem persuasio hodieque multos retineret, libertatique philos phleae obstaret, erueremus prosecto nonnullos errores residuos, m naque philosophia caperet incrementa. Ex quo tamen experimentia astronomorum erictuin eis, ut diem noctentque non esset solis eirea terram rotatione intelligerent homines, utque multa alia in saeris litteris obvia, non serre interpretationem, quam verba ipsa suggerunt, est pedispectum; persuasum tandem est hominibus: peti interpretationem librorum sacrorum ex ipsa rerum natura acturate indagata dehere; sermonem ibi adhiberi simplici et rudi antiquitati, notionibusque hominum litteris nondum politorum, congruentem; non posse proinde saepissime inde eoncludi aliud, quam ea tempestate, qua scripti sunt libri singuli, hane vel illam de rebus opinionem hominum animis insedisse. Quo cognito, quod ipsi interdum fatentur etiam eeclesiae patres, res se est instituenda: quae experientia constans et ratio nos docent de rebus quibuscunque, inquiramus primo loco, indeque senium labrorum saerorum, ubi dubius est, et pluribus obnoxius interpretationibus, constituamus.
Cum itaque nec experientia teste, nec ratione duce esse revera aries magicas constet, aut
osse daemonas aut angelos in patrandis miraculis homines adjuvare: litterarum sacrarum .ia per se auctoritas adhiberi huic demonstrando jure nequi De enim De Aegyptiorum igitur magis, et legibus divinis contra magos latis, ita videtur semetiyiis , - ς istima it Moses artes magicas multa posse, eumque Aegyptiorum magi praseum . stigiis serpentes et ranas procreassent, et aquae aliquantum rubro colore induissent, quod
di, i. .. se sis tum, praestigiatoribus hodiernis Philadelphiae sutilibus relinquo defi-ζinduit . niendum; Moses eaco daemonis aut a tum aliarum. Ope credens id effectunt, in litteras ita retulit, ut sua ferebat opinio. Leges autem, e intra magiam, quam dari nemo tum temporis dubitabat, ea mente sunt latae, ut a rebus vanis et manibus cohiberentur homines, unde facilis erat ad idololatriam et superstitiones gentilium via; utque adeo a veri
Dei cultu his sese alienari homines ne paterentur. .udsi cui dilplicuerit haec ratio,