장음표시 사용
151쪽
13α TOR. II. GF l. de Respiratione
tempore primus supra-costalis concurrit rima musculo subclavio attollendo eossam supremam ; quam, ut dictum est, trahi ἐtiam directe retrorsum ἔ & musculus sit ma-costalis secundus concurrit cum inter-e tali primo; tertius cum secundo,& sede eaeteris. Pariter musculus serratus posticus superior, si verd sit musculus respira totius, juvat dictos musculos tollendo, & erarorium ducendo tres , aut quatuor costas superiores; ut patet ex illius situ. Muptili aris Porro cum musculi inter-coitilles sint duplicis ordinis,interni scilicet,& externI; is eo us sciendum est Μedicos hisce passim adscribere thoracis dilatationem, illis constri 'qui m in. ctionem ejusdem. I, raro ii . Probant musiculos emernos attollere costas, adeoque dilatare thoracem , quia
parte superiori posteriora , inferiori anteriora spectant; qui situs magis favet eos is attollendis, clim passim anterius magis demissae sint. Deindd multum conveniunt hi muscuIi quoad tractum fibrarum cum musculo subclavio, dc supra-costalibus ,
qui non pollini nisi dilatare thoracem. Cum autem musculi inter-coitales interni fibras habeant contrario modo deductas, etiam censentur habere munus contrarium, nempe dilatandi thoracem, adeoque esse antagonistas respectu externorum. ἰη- Π Uerlim praelaudato D. Μ - non ita pridem visum est rationi magis eonfensa--γ. neum ab utrisq; simulctilicet tam externis,quam inteνnis iboracem dilatari. Quod probare conatur variis argumentis, maxime pro musculis internis, quia externi tutdixi)passim dilatatorii thoracis admittuntur. Ex omnibus autem ,quae pro hac nova opinione stabilienda assert,mihi praecipuum videtur,quod in animati mortuo semet F --- βι thoracis confrictio: mori enim dem sonat, ac expirare, in mortuis autem mulculorum actiones omnino inant,ita ut contractio ista 'ectoris a musculis interioribus, qui non amplius jam contrabuntur fieri nonpossit. Si quis, pergit, hic dixerit contractionem illam thoracis a musculis interioribus mox ante obitum animalis factam es
se: respondeo, quὶ ergo fiat, ut musciat exteriores cum uis fit in utrisque ratio
numquam in moribundis contrahantur,ita ut pectus aliquando dilatatum maneatὸ Verisimile est ergo in expiratione partes thoracia motu quodam restitutionis in Flum naturalem fine quavis mustulorum ope redire: enimvero arduum es,o cantνα
situm eorum naturalem,ut eastae sursum trabantur; ita ut duplici, et sociato illa m sculorum internorum,dr externorum simul nixu omnino opus fit; at costae fine quavis opera iterum descendunt,uti in animali mortuo,aut scelato manifestum est. Euapropter non est,quod dicamus ad opus hocposterius plane nullum,aequalem muscularum vim σpparasse naturam, ac ad alterum illud, utique difficuramum. Ex mi Haec quae de expiratione in moribundis affert dictuS Author, ego semper eum. V . veritate optime congruentia reperi: si νε enim h minis. sive quadrupedis, sivd hae. Admittis. sive illa morte perempti cadavera secuerim, semper thoracem conitrictum,& di Με 'sc phragma sursum incurvatum conspexi. Unde verisimile est thoracis constrictio- η iem . nem in morientibus saltem pro maxima parte fieri motu restitutionis, non laterum thoracis tantummodo; sed etiam collaptu vesicularum pulmonalium: siquidem probabile est, quod illae expansae, partim gravitate, partim laterum resistentia sese restituere,atque ad situm commodiorem redire conantur, talemque conatum etiam aliquid facere in communi expiratione. TvIλ eis Hinc tamen non sequitur nullos omnino musculos concurrere ad thmaeis conins m. -υ. strictionem. Imo contrarium manifestum est . quia possumus expirationem acce-δει 3. lerare,& retardare voluntarie,non minus,quam inspirationem, quod sine musculis impossibile est. per quor. Quin imo mustuli constrictorii thoracis, adeoque expirationi inservientes asmodum manifeste conspiciuntur,etiamsi ab illis inter-ccistales internos excludas,&
152쪽
moIe, Ac figura est multiplex. Accedit musculus in anteriori pectorIs parte, vulg3
retungularis : quamquam potius plures musculos dicere oportet; item musculi sex- rati postici inferiores, & insta-costa les. De quibus rimnibus , proni de musculuinora racem dilatantibus, vide Analom. eaput V er VI. tractatils sexti. Neque admitti debet, quod thorax in omnibus moribundis coarctetur solo motu restitutionis; quia satis intelligitur, qui cum hoc, saltem in principio ultimae contractionis , concurrere possit actio musculorum thoracem constringentium , licet antagonistae soli non sint satis validi ad thoracem denuo dilatandum. Et quamvis tandem cesset omnis musculorum actio, thorax equidem motu tardiori, ac lento pervenit ad illum situm, qui costarum in articulationi commodissimus est eo modo, quo latera talis a se invicem diducta, quasi faente, ac proprio nisu ad se mutuo a cedunt, sed non nisi admodum lentἡ: quod si aerem celeriter expulsum velis necesse est, ut ope manuum, ponderis incumbentis, aut alterius similis, latera expensa sorintilis adducas.
Non tamen reiicio omninbsentent Iam praefati D. Μοοm: sed judico valdὰ probabile esse musculos intercostales omnes timul concurrere ad dilatationem thora- Cis: non Propter rationes ah ipso productas; sed quia viduo alios musculos multos, ocvalidos thoracis conlidictioni appropriatos. occasione istius, quod dixi thoracem in mortuis semper reperiri constrictum , & Dalam. diaphragma versus superiora convexum, patet forsitan aliquis quomodo id ipsum is in strangulatis locum Babeat um videatur transitus aeris eam bene praecludi posse immediate post inspirationem,quam post expirationem. Responde asperam arteria sessus . In stram utatione ob resistentiam partium circumstantium, &c non subito occludi, sed pausatim, sic,ut musculorum actio multum deficiat ante illius compressionem, atque idcircΛ, vel nullam immediat/ ante obitum fieri inspirationem, vel saltem tam exiguam, ut notabilem partium expansionem non requirat: deinde non videri asperam arteriam, per ordinariam strangulationem tam arcte claudi, quinetia post mortem aliquis, aer sensim exire valeat. Nec minus thoracis oblongatio adscribi debet propriae musculorum operationi . illorum videlicet, qui diaphragma constituunt: prout probavi Analom. tra P. LIL
Qibus nune addo contra illos, qui diaphragma detrudi volunt a pulmonibus aere Diari adidistentis , impossibile fore , ut pulmones tempore inspirationis detruderent dia- mis a pυ phragma, etiamsi hoc non haberet proprium motum; quia deberent ipsi extendi m -- ρομin longitudinem per aerem propulsiim 1 lateribus thoracis: sed in quantum ab iis I. Arria propellitur in pulmones, in tantum thoracis cavitatem secundum latitudinem implere debet; ergo nullus aer superesse potest, qui diaphragma deorsum cogat. HOC, ut melios intelligatur, supponamus thoracem,di aphragmate per se Imm is, expandi ad latitudinem crassiti ei cutis sive eo usque, ut superficies inserior mistis promoveatur in locum, quo ante erat cutieula, excedet hoc ipso praesens thoracis ea vItas cavitatem ante habitam in tantum, quanta est dictae eulis crassities, relamella aeris ejusdem crassitietathoracis lateribus in cavitatem protrudetur, quae nisi praecise occupet Iocum . in latitudine correspondentem crassiti ei cutis, relinisquetur vacuum; si eum occupet, prout occupare debet, quia vacuum imposshilo .
est, jam nullus aer supererit, qui pulmoneo, pro descensu diapras tu in longum
153쪽
Proseruntur aliquot figurae, ut facilius intelligatur, qui fiat motus Musculorum, di in specie Respiratio. Quinque priores rigurae eo fere tendunt, ut sevdatur parva mo
sculorum abbreviatiove, adesque parva contractioneseri magnam translationem in ejus extremo e tertia
F g. . A Pars trunci corporis Ivman . B C Brachium exlesum cumanu annexa.
Fi a. Eadem,quae in figura r. nisi quod brachium sit inflexum, dc manus pectori applicata. Fig. a. Λliquot musculi,quibus flectitur cubitus,& hrachium extenditur. A scapula quibusdam tecta muscuIis,quibus supeνιον pars brachii extenditur .a Os bumeri. B os radii, seu radius 1 e. c Ds cubiti, etiam cubitus dictum. E Caput musculi bicipitis cubitum flectentis.
e Cauda dicti mustuli.Dum vero hic muscultis nonnihil abbreviatur , humore paululum depresso, manus agentibus quoque hujus musculis admovetur pectori,ut in figura a. f Μustati tabitum extendentes. ab Duo muscuIι cubiti, manua, astrum origo es ab inferno brachii tuberculo . xuando autem bi musculi eum quibus
Eam ahis libro primo descriptis simuI. agunt, brachium cum manu extendiis
rur,prout in figura I. Fig 4. Connexio ossium cubiti, Ac radii' cum osse humeri, ni patet quantula musculi abbreviatio fiat dum manus admovetur pectori,in figura a. a Inferior pars σs humeri. o superior pars ossis cubiti.c superior pars o is radii.
d Sinus internus esses humeri,qui sequen-ε rn Processum ς cipit. e Processus minor Ou internus radii,gia in axima cubiti sexura excipitur asinu d. Non potest igitur in summa flexura cubiisti hic flecti magis,.qu,m, ut processus ille attingat fundum dicti sinus,adeoq:
ad parvam distantiam , attento, quod tam sinus, quam processus naturaliter obducantur cartilagine, adeoque m linnus adhue distent in vivo,quam in sce leto,nbi dicta cartilago uolet abesse. Fig. s. Μagis mechanicὰ demonstratur parvum motum circa centrum essicere magnum in circumferentia. af Bacillus ex materia quadam dura ellansula,quae Dertitur circallum b. e Punctum tui a us effuniculus Lb Stylas circa quem vertitur ansul a b
ctum e dum trahitur funiculus cst Parr circuli, quam eodem tempore deseribit bacilli extremum f, ita ut, dum punctum e movetur in e batilis extremum s moveatur in g. h Μanus trahens funiculum a. Cum capite IU. hujus tramisis probaverim musculorum abbreviationem seri
partim per corrugationem fibrarum carnearum,partim per majorem angulorum , qui ex concursu fibrarum carianearum ,& tendinearum exurgunt, insectionem; hine , ut ea clarius percipiantur duas produco sequetes figuras. Fig6.
156쪽
Fig. 6. ΑlIquot fibrae musculorum et iis , quae capite VI. dicuntur de respinem pd ratione.
a Fibrae earnosae. Fig. 8. Follis, cui inclusi sunt mim δ' b Fibrae tendinosae. nes ovini: ubi aspera arteria, ita illius ς e Fibriliae membranaeeae, n quas ΓρL collo adaptata est, ut per hoc nihil l-ritur ex supposito instuentes, angulum lem intrare valeat nisi intret pulm
ex fibris a b protνudunt extrorsum, nes . Repraesentatur autem luperior atque ita abbreviatur musculus. facies follis, ut vitrea, ut dicti pulm Fie. I. Paucae fibrae ex praedictis mu- nes transpareant. scularibus , quarum carneae plicatae, Fig. 9 .Λrcus plano in si flens,cujus utrum. seu poti is crispatae sunt, & anguli in- que extremum vertitur in ansula fixa.
curvati, adeoque totus tractus abbre- a Arcus in plano jacens. viatus. b Arcus elevarus,ut patet ex umbra d. a Fibrae earneae inflexae, quae, ut eo u- ce Dua ansulae,in quibus vertuntur arin f vitetur, notantur per lineolam. cus eatrema. b b Fibrae. tendineae. d Umbra per arcum elevatum'ojecta,c e Fibrae membranaceae. Fre. I . II. Pars thoracis cum costis,
d Nervus , cuius ex flamentis infun- ct musculis inter-costalibus; priori fiduntur spiritus in fissuas membra- gura demonstrantur illa uti se habent naceas , qui impineendo in fibras car- in expiratione , adeoque thorace cocinneas easdem, inflectunt. stricto, potieriori, ut in inspiratione , NOTA . Λngulos inflexionis hic poni nem thorace dilatato. invers/ ; prout etiam fibrillae mem- a a Coae stro parte derectae. hranaceae : se, ut illa, quae tendunt b b Μusculi inter-eUalex exterari. dextrorsum, debeant tendere sinistror. c Muscuis inrer-costaees ιntern .sum, & viceversa : quae cum facta esse e Costa in altero latere δειDeet Mutis muadverterem , adjunxi aliam ubi obverso. e e. est fibra carnea inflexa , f f. s- f Sternum cum costis eartilagineis .
brae tendineae ι ι. fibrillae membrana- F g. II. lliS habens invenire ramen, ceae ductae , ut oportet, & consequen- cui applicandum eli os magnae vesicae, ter fibram e e. debito modo inflecten- flaccescentes quando inflatur sollis.
res . a Vesica ipsa faccescens dum infatuν Sequentes figurae inserviunt illustrandis foliis . ' . '
Quae si nondum satis clare percipias, sume tibi sollem vulgarem ΤΑΒ. r. H. raseumque in posteriore parte periora ; aperturae vesicam a satis capacem non infla tam exterius, ita adapta, ut aeri ex solle in eam detur liber introitus: videbis solle piabis, dilatato vescam manere omnino flaccidam, nullumque aerem foramen apertum ea plo. permeare . Hujus experimenti rationem si quaeres , non aliam, ut reor, m venies,
quam, quod adr , qui a lateribus sellis protruditur, ipsam ejus ea vitatem secundum latitudinem implere debeat. Unde si in casu proposito ipsam vesicam una cum solle repletam velis, celse est, ut eam manu, vel aliquo instrumento prius expandas. Si autem thoracem Mili, diaphragma fundo vesicae compares, facile concipies hocs militernumquam depressum iri per aerem ab illo protrasum . Nec refert, quod aer non intret inoracis cavitatem, nisi mediantibus pulmonibus : quia equidem a thorace propulsus , spatium ejusdem extensionis replere debet, ac si abessent pulmones. Insuper perserato utroque latere, sic, ut aer pulmones neutiquam expandat, sed cavitatem thoraciS proxime intret diaphragma aeque,vel magis descendit, quam dum thorax perstat omnino illaesus. Audio hic rursus aliquem obloqui dicendo, quod aer ob vim Missicam intra piamo- Obem m
157쪽
thoracis relictum est, Θ ut pulmones fecundum tingitudinem extendat. Colaifur. Vereim, quamvis aerem haud dissiculter expandi magnaque gaudere vi elastica non sum nes esus; non video tamen quid illi hic notabile si tribuendum: si quidem . . aer expandi, ac rarescere nequit, nisi per aliam materiam advenientem, quae in terstitia inter ejus particulas occupat; non apparet autem quidnam in aerem pulmonibus inexistentem possit recipi praeter vapores, quorum loco aliquid aliud ex aere cedere in sanguinem, paulo infra probabitur & siquid ampli iis aeri accederet, illud aequidem praevid in vesicuIis pulmonalibus, aut in massa sanguinis pulmones perfluentis aliave thoracis parte praeextitisset adeoque per ejus resiumptionem in aerem non augeretur aggregatum eX pulmonibus, & aliis, quae cavitatem thoracis replent: nec proinde seret quidquana, quod diaphragma detruderet. Dato insuper materiam quandam subtilem posse aliunde accedere; nulla equidem apparentia est id fieri posse tanto impetu, quanto in voluntaria respiration , diaphragma deorsum rapi observamus. Nec sinet ratio cur non sentiremus illud aeris elaterium, quando thoracem notabili tempore detinemus in mediocri expansione: quamquam enim impedire possimus ulteriorem thoracis dilatationem per mustulos, non possemus tamen cohibere vim elasticam aeris, adeoque, nec descensum diaphragmatis,si illud vi elastica deorsum truderetur. Uaevum Advertet facile Lector me hic, & nunc inter explicandum supponere impossibi, Pirio. litatem vacui, quae etiam passim a Philosophis habetur pro certissima : Verum nuder quibusdam recentioribus vacuum possibile visum est, imo illud ipsum dari volunt in antliis pneumaticis, eκ quibus vulgaris aer exhaustus est, quos hic resutare , & stabilire vacui impossibilitatem , nimis foret proli κum: sorte loco commodiore id praestabo: hie se item obiter Lectorem moneo, extractionem aeris satis posse se explicari per hoc, quod propter vim adhibitam materia subtilior protrudatur per Silam ἐν poros vasis, ex quo vulgaris aer eRhauritur. Deinde antliam pneumonicam exhau-ση βυ ρ - sto illo aere, non esse vacuam satis patet ex eo, quod dum illa est vitrea, adeoquet . - i diaphana, videantur in ejus medio mori animalia, candelae extingui,&c. non puto
autem reperiri quemquam, nisi pland idiotam, qui credit lumen transmitti posse per vacuum; eum lumen certo sit aliquid, & aliquid esse in vacuo manisellam im, volvat contradictionem.
N Qui demum virtute di aphragma in expiratione rursus ascendat, mihi nondum o satis perspectum est: video quidem mult4m contribuere musculos abdominis obli-
quil descendentes, rectos, & transverssis; in quantum videlicet simul contracti abdomen comprimunt, ejusqne viscera, de hisce modiantibus diaphragma, sursur . cogunt: sed tamen illis solis dicitam ascensum adscribere non licet; siquidem aperto vivi animalis abdomine, hujusque musculorum actione maxime immutata, dia iaphragma nihilominus ascendere observatur . Deinde in demortuis semper sursum protensum conspicitur; non est autem verosimile hominem semper mori cum tali vigore musculorum abdominis, quae dictae protrusoni sum ciat. . v idetur quidem aliquid praestare posse pulmonum constrictio; quatenus videIἰ-eet aer hae mediante ex ill is ejectus exterius abdomini incumbit ejusque viscera a iursum adigit: item rectitutio insophagi, qui in inspiratione vehementia quadam
detrabitur, sed an illa omnia simul lassiciant etiamnum dubito.
158쪽
R EspiratIonem nobἰs adeo esse necessariam, ut ea praeelusa, etIam v Ita Intrias Non abreve tempus extinSuatur , rum notum est, quam quod notissimum ; qua nam autem sit illius necessitatis ratim incertum est lac dubiis plenissimum. Prodie--- a. re super hac re variae,iam Philosophorum,quam Medicorum opiniones; quae, licet νη- prima fronte apparuerint valde plausibiles, pleraeque tamen decursu temporis in- ventre sunt invalidae. ' , Venerandae antiquitati passim visum fuit sanguinis restigerium praecipuus re- Nρη bo spirationis scopus, quo cum ipsa remoto, cruor ad extinctionem usque aestuaret: id- g istisque ideo potissimum,quod sanguine ob vehemens corporis exercitium magis efferis a tim. vescente, etiam intendatur respiratio, quodque animalia natura calidiora , sortius inspirent, nimiumque incalescentia, aeris frigidioris inspiratione reficiantur. Verum nequaquam probabile videtur eam esse sanguinis naturam, ut continuo, ac
quasi sponte tendat ad majorem calorem; cum plerique liquores si non omnes) sibi relicti refrigerentur: neque caloris exueerantiam percipimus dum respirationem cohibemus; neque animalia minus in aere frigido, quam in calidiore desectu respirationis extinguuntur. Quin imo si canis in aere frigidissimo constituti perseretur , utrumque Iatus, ipse itatim apparebit omnino moribundus, quem tamen aer calidus in pulmones admissus illico restituet. Quod autem animalia calidiora sortius respirent, non probat respiratIonem illis potius datam esse ad sanguinis refrigerium,quam calorem illum intensum prO- duci h validiori respiratione: imo posterios non tantum aequ8,at magis probabile apparet: quia secundum omnium sententiam calido vivimus, frigido extinguimur. Ut proinde non videatur aliquid a natura datum esse , quo intenditur frigus vita
Non nego equidem sanguinIs calorem aliquando plus aequo intendi, eoque nomi ne convenire acrem frigidiorem, sed illud accidentali cuidam lmputandum est, in deque postmodum dabo rationem, cur in vehementi corporis exercitio respiratio in tendatur, licet eius finis 1 natura praeordinatus non sit sanguinis refrigerium. Recentiores plurimi sustinent, respirationem potissimiim inservire, ut ejiciantur Ei ctis suis fuliginosa sanguinis excrementa, quibus retentis ejus motus suocaretur; illudque liginum. probant ex abundantia Vaporum, quos expirando assidue emittimus; prout tempore hyemali, quando propter aerem frigidum dicti vapores facile condensantur , ad oculum patet. Unde, inquiunt, cum ex impedita transpiratione insensibili per ρο- ros cutis saepe videamus oriri varios morbos,imo quandoque ipsam mortem admittere cogimur idem multo facilius contingere posse, si sublath respiratione eesset excrementorum sanguinisὰ pulmonibus ejectio . cumque in validiori eorporis exercitio per majorem sanguinis commotionem plura ejusmodi recrementa producantur, necesse est, ut pro Iargiori illorum ejectione respiratio intendatur, reddaturque
Hic usus respirationis, ob modo allegatas , nec facile resutandas rationes, ad- a Primitti debet tanquam aliquid ad sanitatem e ducens , sed non apparet tanta ejus Vm necessitas , ut illum deficientem, tam brevi sequatur vitae terminus: siquidem in- sestissimum venenum ejusdem molis cum fuliginibus istis, quae eo tempore sui sient in
expiratae, ViX foret potem, tam cito interimere animat: ubi tacita in materi , e M.
159쪽
tempore nyemali expirata, atque ultra unciam in vitro condensata nil notabile praeter substantiam aqueam seprehendere .potuerim: ut proinde dubitare liceat, utrum ejusmodi materia excrementumsule volum appellari mereatur. νmorio Alii censent, respirationem ideo ad vitam requiri,ut promoveatur transitus san-Duguinis guinis per pulmones; qui usus indubie ipsi etiam a Imatenus concedendus est quan- p pvl-- doquidem sui alibi ostendimus' alterna vasoriim dilatatio, & compressio multum contribuat ad accelerandum cursum humorum ea perfluentium)verumtamen il . . Iud non tanti iaciendum est,ut putemas animal istius desectu cito sis ari, attento, quod pulmones, cessante respiratione, non crat labantur, nisi aperto thorace, aut sors an remoto aere circumstante ; sed semper aliqnali aeris portione maneant expansi; dc sanguis e sinistro cordis ventriculo satis rellatur ad partes multo remotiores,per meatus admodum angustos,ac non raro a frigore, aliave re comprimente praeter modum constrictos . For, major illius ratio subest in recenter nati ubi vis' ποῦ constrictiva ventriculis cordis,& arteriis est valde languida. Insuper usus iste alium magis necessari uin praesupponit; scilicet illum, cujus grati, sanguinis indelinei ter pulmones ita copiose perfluit, quem cum neque sanguinis rectigeratio eque fuliginum expulsio attingere videantur, alium respirationis usum, ut praecipuum quaere- .
Itaque omnia rem istam concernentia exactio perpendens,existimo respirationem potissimum collimare, ut quaedam materia languini, promotus illius continuatione jugiter ex aere subministretur: enim vero evidenter eonstat vitam nostram adeoque,&sanitatem, a m Ita sangninis omnino dependere . Insuper concipere arduum est , qui motus iste quoadusque vivimus perpetuetur, nisi per Continuam ' additionem cujusdam: materiae, quae blandὶ eontrarietate quandam luctam inter ' diversias sanguinis particulas excitet: cumque videamus hunc motum Ob desectum respirationis statim deficere, non inepte eoncludimus ejnsmodi materiam en aere, mediante respiratione, suppeditari; maxime si attendamus sanguinem splendorem suum, dc intensum ruborem, praecipue nancisci in piam tb . Hic nota sanguinem animalis respiratione utentis esse plane rutilantem , & i tense rubentem in aorta, ejiasque ramis saltem non valde parvi in vena cava a tem ejusque rami R iustum, & tantum non atrum: ut facile patet ex sanguine ed - , cto, saltem quando ex ve na non eκtrahitur magna quantitas. Imo color ille sustus
. his' ' setis ciansparet in illis, qui babent venas ab intrinseco conspicuas, quales ordinario
P ' homines macilenti, utpote non multam tectas oItaquς cum venae recipiant sanguinem ex arteriis, Equitur colorem ejus intensdrubrum deperdi, vel in ramis capillaribus, vel in transitit ex arteriis in venas , &cum idem ille sanguis fuscus postquam utrumque cordis ventriculum, & pulmonexintermedios peragravit, redeat totus rutilans, ct coccineus, Consequens est, col
rem illum ante deperditum ipsi in trans tu esse restitiuum . Restat autem pro no- stra intentione probandum ubi, & D1 virtut Postquam circulatiosanguinis innotuit, dici creditum fuit sanguinem venosum color ill coccineo rursus indui in ventriculis eordis, & praecipuἡ in sinistro , nescalor, quem judicabant illius coloris authorem , est intensior; at negotium istud Peracti in pulmonibus, nempe reipirationis beneficio, evidenter ostendit G. Lome
Imprimis praeclusa in cane respiratione , totus sanguis brevi tempore snam vita ipsi ipsi non deficit in momento redditur fuscus, imo etiam talis educitur ex arteria carotide , quamvis cordi quoad tractum vieina: & si canis occidatur extrahendo sanguinem ex arteriis, respiratione usque ad finemγvitae perdurante , erit ille , totus. Coccinnus, eertum indicium intentam illam rubedinem respirationi esse a
160쪽
ΠΛR. II. Cap. VII. de UD Respirationis. I 3 9
Deinde aperto eanis pectore, ejusque pulmonibus, quia respirationaturalis tune cessat, hinc illinc perforatis;ac benencio follis aere continuo dilbentis,canis diu tenetur. in vivis; sic, ut pro libitu sanguis modo ex artetia pulmonali ,-do ex vena. ejusdem cognominis educi queat: eductus autem ex vena semper multum rubet: ex arteria fuscus est; contrarie , ac observatur in sanguine educto ex aliis venis, & arteriis: ergo sanguis, qui in vena cava fuscus erat, recuperat suum splendorem , dc ruborem in pulmonibus: nimirum transeundo I deκtro cordis ventriculo ad sinistrum. Probatur Coniequentia 4 quia sanauis, qui trahitur arteria pulmonalis cos , transivit modo dextrum cordis ventriculum; qui ex vena pulmonaria exiviniense rubens, nondum intravit ventriculum senistrum. ' , I.
Ego qumque in cane vegeto super mensam , in passim In ejusmodi circumsantili fieri solet, extenso; & ligato, a petiit pectoris latus dextrum, tubulumque cuspide acuta, quali in paracentes abdominis, & scroti solemus uti, praeditum celerrimi
immisi in ramum venae pulmonariae mihi maxim8 obvium, ex eoque eduxi sanguinem intense Tubentem, & illi, qui ex respirantium aorta educitur non multum ab similem: missis deinde eodem tabulo in arteriam pulmonalem extraxi sanguinem non magis, qua me vena extrahitur, rubicundum. Usus autem fui ejusmodi tubulo,tum, ut citissimῆ possem educere sanguinem , antequam ob languidiorem respirationem notabiliter deviaret , statu naturali tu ut sanguinem commodios exciporem in vasculum. Neque opus est animalium torturai : consideretur solummodo sanguis inhaerens
pulmonibus hominis strangulati,& videbitur coloris susici, ac pene atri,qui perfrequentem illorum inflationem mutabitur in rubicundum. Non est igitur dubium quin sanguis in partibus, quas rami aortae perambulant colore suo coccineo spoliatus; eum , dum Pulmones perfluit, ibidem recuperet. Nec dubium et quin sanguis arteriosus extra pulmones bonitate plur-rm
praestet venoso, idque gratia illius, quod accepit in pulmonibus beneficio respira
Porro praedicta consideranti mihi occurrit ratio cur sanguinis, dum venae-sectione educitur, diversis vasculis excepti portio posterior sit frequenter priori pulchrior rubicundiorque : nempe quia sanguis primo e mures natur1 totus venosus est ; at subsequens natur, multom arteruosus . Pro quo ncitandum, quod languis in venis tardo fluens aliquatenus resis at transitui sanguinis id ventantis per arterias, quae resistentia moderata, utilis est, ut ea,quae a sanguinis massa separari debent, facilius
feliciusque separendus: at vero dum aperti ven1 tanguis emuit ,sublata dictit resistentia, sanguis arteriosus liberius subsequitur; adeoque min.s deponit illa, quae alias suissent deponenda, inter quae est ipsa materia ex aere desumpta qua proinde
sanguis tempore venae ectionis subsequens, facil/potest esse ditior praecedente. Accedit. quod aliquando secetur vena, ubi sanguis haerens in praecordiis respirationem reddit difficilem, qui tamen seret ven1 facilios sequitur alium sanguinem uberios fluentem versiis aperturam; adeoque respiratione facta liberiori, major coinpia materiae ex aere languini subministratur, quae propter liberiorem ejus motum per arterias, ut dictiam eit, minus deperditur, adeoque reddit anguinem,qui effluit, magis rubicundum. Inquiramus modo quale sit istud aereum adeo nobis, & multis animalibus neces- χσπινα sarium , ut ejus desectu vita extinguatur citissim8: vulgaris enim aer dici non potest, cum illum per meatus notabiliores sanguini immitti conveniret, sitque experientia certissimum, animalia respirantia non tantum here simpliciter, sed etiam recenti continuo indigere. Undo coneludendum est tantummocio aliquas particulas subtiliores ab aεresecerni,& massae sanguinis immisceri, quibus spoliatus adulteriorem respirationeta sit inidoneus. Et quidem ver mile est, inquit ante citatus