장음표시 사용
131쪽
xo D Po TR sTAT ECCLEsIAE lib. s. de Civitate cap. 2I. laudat affirmantem Deum dedisse regnum terrenum Augusto, ta Neroni, Vespasiano, es Domitiano, dcc. Caeterum quod Cornelius alapide primo suo notabili asserit potestatem saecularem esse mediate a Deo, acclesiasticam immediate supra hoc capite numero et explicatum est. Pergit Cornelius ad haec verba: Ideo necessivate subditi estote, Sc. aitquc το conscientiam, intesig de obligationeta ordinatione dι urna, qua conscientiam ad hanc subjectionem obstringit Dei enim Minister est Agagistrarus unde conscientia Het.it ei quasi De Ministro esse obediendum roconsequenter in Deum peccare illum qui ei non obedit. Nota ex hoc loco contra Gersonem, ait Cornelius a lapide, Lege EcclesiasticM; contrae masnum Leges Civiles etiam Gentilium impiorum σιηfidelium P cipum secluso quoque scandalo obligare in conscientiasub peccat mortati, si res gravis graυ obligatione velinterminalsonepraecipiatur ab eis e posto-
Ius enim loquitur de Legibus Imperatorum Romanorum qui tum erant 1nfideles Haec ille vere quidem de Legibus atque Imperatis Principum etiam infidelium, quatenus necessariam habent connexionem 4 finitatem cum lege divina&naturali, ut diserte & clare docet Gersonius is imainus non autem de quibuscumque Legibus , quae nulla necessitudine Legi divinae aut naturali coniunguntur de quare accuratius in Analysi tractatus Gersonii, de vita spirituali anima.
Ubi ostendimus Gersonium quoad rem iubstantiam nihil plane a communi doctrina Theologorum disserre. Quod si omnia imperata politica in re gravi absolute obligant ad mortale, cur Jesultae docent aliquando licere Gabellam detraudares Vide Emmanuelem Sa,
verbo Gabella, ut alios innumeros praetermittam.
Summa hujus capitis secundi est juxta regulam Lirinensis Catholica traditione Ecclesiae, generali Patrum atque Doctorum consensu liquere potestatem politicam formaliter Ac materialiter conlinderatam, institutam atque ordinatam esse a Deo, eique propterea omnem animam, id est universos homines ambitu Reipublicat con tentos quoad directionem & coactionem in civilibus aemporalibus subditos esse. De argumentis Bellarmini okaliorum in contrarium postea disputabitur.
132쪽
I. Cariat eas Patriam eonfensus une versum Psalmi o. ibi soli peccavi, ita expli- eat , ut de hauea Pranesem supremum nemini subesse quoad Hrectionem c eoaMonem 3 Cιυιιbus oratibus. II S. Gregorius sejure Reipublica servam dici esse Mauritas Imperatoris Et de ejus cade quam Deus severisime Atius est. III. Quidnam si Regnum Legi Mosaica esse Sacerdotale ' Sacerdotium Legis
Euangelica Regale contra violentam Innocentri III. Earonι 1nterpretationem Et e Regum Iud rum Potestate 3n Principes Sacerdosum. IV. Principes m Temporalibus Iverrorem nullum babere , auamvis in Dirutiatibus subqusantur Sacerdotibus, ut ιι Hector Polus.
I. vero cuncti Patres antiqui causis atque principiis dirobus ' proximis capitibus explicatis innixi, constanter docuerunt Regem nullum supra se superiorem agnoscere in Temporalibus, Tecundum a Deo existere atque in hoc genere dominationis universos mortales ambitu Regni aut Imperii contentos Regi in Civilibus subjici Tertulianus capite o Apologetici Christiani sciunt quis Imperatoribus dederιt Imperιum: sentiunt eum Deum esse solum, in cujussobuspotestatessunt, quo sunt fecundi post quem primi ante omnes. Inde est Imperator, undeta homo antequam Imperator Indepotestas μδε, undeo Spiritus. Et cap. 3 3. nominatim ait: Imperatoremsecundum esse a Deo scaelo minorem. Item cap. ad Scapulam: Sico circa Mayestatem Imperatoris infamamur: tamen numquam Albiniani nec Nigriniam,veICassiam inveniri potuerunt Christiani Christianus nullius est hostis, dum Imperatoris, quem sciens a Deo seu constitui, necesse est, uto ipsum
diligas ta revereatur honoret salvum velit eum toto Romano Imperio , quousque seculum stabit, tamdiu enim stabit Colimus ergo Imperatorem sc quomodo nobis licet, σι expedit, ut homnem a Deo secundum quicquid est a Deo consecutum, ta solo Deo minore hoc Gipse volet. Sic enim omnibm major est , dum solo vero Deo minor est:
si ipsis Diis major est , dum in potestate sunt ejus. Itaqueta sacrificamus pro salute Imperatori , sed Deo nostro fit in Qui
locus Tertulliani quatuor capit notatione digna. Primum nomine Albinianorum, Nigrinianoriam, Massianorum, quosdam car-lit perduelles, qui conjuraverant in caput Imperatoris in quorum bcietate nullus Christianus umquam repertus est, quae permaxima Ecclesiae primitivae gloria est In cujus laudis consortium ne plurimi
Catholici veniant, hodie placita scholae Iesu itarum de abdicandis occidendis Regibus praetextu Tyrannidis aut neglectae Religionis
133쪽
II DE POTAsTATE ECCLEsIAE essiciunt. Alterum notabile est Christianos scire Imperatorem a Deo suo constitui, eamque ob eausam necesse esse ipsum diligi, reverseri, honorari, e. Quibus verbis ad hanc clausulam Apostoli alis ludit Ideoque necessitate subditi estote, c. Sicque excludit omnem aequivocationem in ratione obedientiae, aut subjectionis de solo facto, quam Bellarminus atque alii comminiscuntur. Tertio observat Romanum Imperium tamdiu duraturum, quamdiu saeculum, aut mundus quod primi Christiani ab Apostolo didicerunt cap. . posterioris ad Thessalonicenses cui tenet nunc , teneat, donec de medio fatris tunc revelabitur Hemiauus m. Quem locum omnes Antiqui de Imperii Romani excidio interpretantur, ut alias fusius dicetur. Quarto propter excellentiam 4bsolutum Imperium , quod ei vili potestati essentialiter conjunctum est , ut initar Dei possit absolute cogere universos ambitu Regni aut Imperii contentos, nemine dempto, vocat Imperatorem flecundum a Deo, Coeista solo Deo vero minorem Quam Eminentiam potestati Ecclesiasticae tributam numquam reperimus. Quia, ut supra ostendimus, potestas est diminuta , inisterialis, quae absolute aut per vim externam ea cogere non potest quae imperat ut amplius dicetur lib. . Caeterum Jurisconsulti imitatione Antecessbris sui Tertuliani, Reges, Deo corporales nuncuparunt: Quia, ut supra dixi, omnes cogunt. a nemine coguntur Baldus Commentariis ad librum de Feudis, titulo de prohibita Feud alienatione per Fridericum circa finem. uaro uirum , sicut debet in juramento fidelitatis excipi Imperator ita excipi debeat Rex puta Dominus Rex Francorum qui super omnes Reges
Idem Baldus a parte Conciliorum, Concilio Petita veniarii Si
per omnes Reges Christianorum Rex Francorum obtine coronam Liberi
ris&gloria. Inquit Merito quidem, quia potestate absoluta in omnes finibus sui Regni contentos pollet. Ad haec quoque faciunt test monia rigenis , Chrysostomi, Augustini, Theodoreti, ecumenii, Maliorum Patrum capite praecedenti expositorum. Hic lubet quorumdam Pontificum Romanorum sententias attexere, ut Pelagi Papa I. Epistola is ad Chil debertum Franciae Regem, tomo a Conciliorum Collectionis Binii, ubi professionem suae fidei Franciae Regi mittit, eumque sic alloquitur: Quanto nobis Diuitia i Corale
134쪽
mbis studio ae iabore satagendum est, ut pro auferendosuspicionis scandali, obsequium confessionis nostra Regibu ministremus, quibus nos etiam stubditos esse sancta scriptura praecipiunt. Haec ille de subiectione Naturali non de sola obedientia aequivoca& de facto, quam Bellarminus impie excogitavit. II S.Gregorius Epistola 6 I lib. 2. editionis Sebastiani Nivelli iannicis t. Ad Mauratium Augustum. Ego indignus pietatis vestra famulus in hac suggestione neque ut Episcopus, neque ut ervus Iure Resu blicae, sed Iure privato loquor, quia Serenissime Domine , ex illo tempore Dominus meus fuisti, quando Dominus non omnium eras, tac. Quae
clausulari servus ture Reipublica respondet periodo Apostoli: Omnis anima potestatibus publimioribus subdita sit ideoque necessitate subditi
estote, non solum propter iram, sed etiam proter conscientiam Omniaque obstruit Bellarmini effugia cap. 3. advorsus Barciatum post me dium, ubi excipit S. Gregorium non solius Imperatoris, sed omniumsdelium servum se nominasse , quemadmodum Apostolus scribit se fui se servum Corinthiorum , super quos tamen potestatem habuisse dicit Corint. q. I3. Servus enim dicitur quiservit aliorum utιtitati, si eid faciat obediendo, sive imperando , ait Bellarminus, mala quide in fide, dolori quoniam aliud est, servum esse iure Reipublica , Daliud in ministerio Evangelico, aut Legis gratiae terrectae libertatis, quae vim coactionem externam nescit, quam civilis potestas necessario conjunctam habet ideoque dominatur, atque servitutem importat temporalem ad cogendum restitantes. Itaque putida sunt Sophismata, quod Bellarminus commemorat B. Gregorium de facto, non de iure obedientiam praestitisse, atque virum S S de Mauritio tanquam tyranno conqueri. Addat si velit, quae leguntur lib. r. Epistolai. ω36. de Mauritii, omniumque elus liberorum lamicorum internecione, ubi Gregorius Phocae tyranno sic congratulatur Letentur Cati, ta exultet terra, ta de vestris benignis stibus universae Reipublica populus huc que vehementer afflictus hilarescat, c. Certe miror tale Epinicium a S. Gregorio emisuim , quale Patres
Ecclesiae primitivae nequidem de haereticis, Juliano Apostata cecinisse umquam lcgimus Nam haec ejus congratulatio nequaquam legi gratiae tersectae mansuetudinis, quam alias saepe aemulatur Gregorius, congruit siquidem Evangelium nos edocet tyrannos tolerandos esse, ut statim probabimus. Unde S S. Vir aliquid hum ni passus in hac parte, quae est mortalium conditio, creditur, fuerit
135쪽
II DE OTEsTAT ECCLEsIAE Mauritius Tyrannus. At ipsemet Phocas Tyrannus percussis Mauri iii, ipso Mauritio longe deterior extitit, ac paulo post lege Tationis justo Dei judicio sublatus est. Profecto Evagrius lib. 6. Historiae
cap. I. narrat Mauritιum optimum fuisse Principem , in eoque vainam
pietatem Gebcitatem coitasse neque se id adulationisgratia icere, cum hac scribat defuncto Mauritio. Idem quoque testatur Paulus Aquileiensis Diaconus Theophylactus vero Simocata lib. 8 resert Deum sese ultorem caedis Mauritii gessisse, atque ex tanta multitudine quae in eum conspiraverat, nullum extitisse qui non ferro, peste , aut igne caelitus misso perierit. Causa autem cur Exercitus in Mauritium conspirari duce Phoca, fuit quia militare stipendium minime procederet; neque alia necis Mauritii causa satis vero limilis affertur ab Historicis. Porro, quod ait Bellarminus S. Gregorium Psal Ior. tanquam de Tyranno loqui, eo quod caput omnium Ecclesiarum Romanam sibi vendicet, atque in Dominam gentium Jus terrenaeotestatis usurpet cum ibidem non nomine Mauritium, proba-ilius est de Agilulpho Rege Longobardorum agere, quoniam iste
sub Gregorii Magni Pontilicatu urbem obsedit, atque Romanos extrema quaeque pati coegit, ut supra jam observavi. Caeterum Baronius annot 93. numero Ι 8. Festivus est, dum perhibet Gregorium
Magnum contestari se non ut Episcopum ista scripsisse, sed jure privato is
qui, quod satis ad excusationem essepotest cum aliam agat personam tanquam in cena,ubi cujus quispersonam induit,uti verbis debet inquit Contra, Baroni more circulatorum, auae dignitatis Gregorii immemor, causarum Essentialium ministerialis potestatis Ecclesiae, M propositi sanctissimi Pontificis ignarus, praestigias estutis. Enim vero Gregorius in hac Epistola Caesarem alloquitur, partim ut Imperatorem, quando se servuin jure Reipublicae meminit partim ut valde
amicum, familiarem, qualis erat antequam fieret Caesar. Quocirca haec clausules Sed jure privato loquor, quia ex illo tempore 2 ominus meus fuistis, quando Dominus non omnium eras. Mauritio revocat in memoriam illud tempus, quo Gregorius co tanquam amicissimo, familiarissimo utebatur quasi diceret, pro jure privato familiaritatis, quae mihi tecum pridem intercessit, antequam ad Imperium conscenderes. B. Gregorius Turonensis lib. s. cap. I 8 Historia ad Chilpericum Galliarum Regem, quem memorat voluisse Episcopos Conventus habere in causa praetextati Rothomagensis
Episcopi, quem Brunechil dis iure vel iniuria perdere volebat. Si
136쪽
IN RE EU TEMPORALIBUS. II 3 quisu nobis, ὀ Rex, inquit Gregorius, Iustitia tramitem transcendere voluerit, a te corrigi potes s vero tu excesseris . uis te corripiet ' sequimur enim tibi sed si volueris, audis: siautem nolueris, quis te condemnabit , nisi is qui se pronuntiavit esse justitiam ' Quae sententia causis essentialibus utriusque potestatis congruit. Cum enim sola civilis potestas ius habeat dominandi cogendi per merum imperium , ex Franciae vcrbi causa potest in Ecclesiasticos peccantes jure animadvertere etiam gladio, si res postulet si vero ipse Rex peccaverit Ecclesia eum censuris a communione Ecclesiasti ea potest excludere poena vero aut extaerna coactione neque directe neque indirecte ullo modo plectere valet quoniam Ecclesia sola potestate ministeriali spirituali praedita est. Quibus de causis omnes antiqui Patres recentiores Doctores, qui commentaria in Psalmos lucubrarunt inexplicatione hujus clausulae Psal. o. Tibi soli peccavi, tamalum coram te feci. Nominatim perhibent Regem nullum supra se agnoscere superiorem in Temporalibus. Sunt autem innumeri Αutores, quia nullus est liber sacrae Scripturae, cui enucleando plures
Auctores oleum atque operam suam dependerint. Ego autem brevi
tatis studio aliquos delectu habebo, ordiarque ab Arnobi, Tibisol peccavi. Omnis, inquit, qui sub judicio vivit, cum deliquerit peceat Deo peccato Legibus mundi. Hic autem Rexsub nulla abo nis ubet is sis agens ipsum solum seuperpotestatem siuam metuens, Deo ob peccavit. B. Hieronymus epiliola q6 ad Rusticum CanoniZata de poenitentia, dist. . an. totum Tibi sol peccavi. Rex enim erat, Bum non timebat, abum non habebat seupra se. S. Ambrosius in Apologia David cap. q. Qui tenentur Legibus, audent suum negarepeccatum; dedignantur rogare indulgentiam quam petebat qui nullis Legibus tenebatur humanis. Item cap. IV. Tibi soliperemvι. exitiaue erat, nullis ipse Legibus tenebatur, quia liberi sunt Reges a vinculis detictorum neque enim ullis Legibus ad poenam vocantur, tuti perii potestate. Homini ergo nonpeccavit, cui non tenebatur obnoxius. Glossa ordinaria cx Calliodoro Tibi soli peccavi; quia Rex omni-bmsperior tant.m a Deo puniendus est. Item Lyranusci Tab sobpeccavi tanquam judici, ta punire potenti. Peccaverat enim contra Uriam, S alios occalione hujus intorsectos e tamen quia Rexerat, non habebat judicem superiorem, qui posset eum punire, nisi Deum. Quem locum B. Thomas citata. a. quaest. 6. articulo s. ad 3. Sisendum est, ait, uod Franceps dicitur esse solutus a Lege u tkm ad vim coin Lib. II. Ρ vam Diqiligo b c Orale
137쪽
11 POTESTAT ECCLEsIAEvam legis nullus enim proprie cogitur a seipso Lex autem non habet vim eoactream nisi ex Principi potestate. Sic igitur Princeps dicitur esseselutina Lege, quia nul in ipsium potest Iudicium condemnationuferre, si contra Legem agat. Undesuper illud Psal. o. Tibi se peccavi, iucit gloses quod Rex non habet hominem, qui factasiua Hyudicet; sed quantum ad vim iurecti magis, Princeps subditur Legi propria voluntate. III. Cardinalis Bellarminus instar omnium nobis esse debet, Commentariis in Psal so. Tibi sol peccavi, ait: Non dicit contrare
solum pec vi peccaverat enim contra Uriam quem occiderat,in contra Bethsariam quam adulteraverat,ta contra populum quem scandatitaverat.
Sed dicit Tibi soti peccavi nimimum ut judici apud quem solum convinci poterat. Nam nec abumjudicem habebat. Haec ibi. Quod autem cap. ου. adversus Barciatum occupat versum tibi sol peccavi, de saeculi, non de Ecclesiae Legibus intelligi oportere, ultro concedo. Nimirum Principes politicos teneri Ecclesiae Legibus; ii parere detrectent, censuris polle appeti servata moderatione parabolae zizaniorum, de qua libro sequenti. Sed contendo amplius excommunicationem este ultimam,is omnium poenarum minimam , quam Ecclesia potest irrogare, ut paulo post demonstrabitur Summa ergo sententiae
omnium autorum qui sal o. Commentariis illustrarunt, est.
Regem a sol Deo judicari o puniri posse temporaliser, neque alium supra se iudicem agnoscere, qui abqua poena secular per modum coacti
ni Hum inordinem cogere valeat. Primus omnium Gregorius VII.
jus potestatem Reges Christianos abdicandi sibi arrogavit, quem deinde succestares sequuti sunt Mimitati in mala causa. Unde Innocentius III. Commentariis in Psal so blandiente cathedra haec memorat Sanaasia est in a quem, ta aliud alicui peccare Inal quem peccat, qui committit in istum offensam alicui peccat, qui quisuhaereultionici ex itaque ob eo Cateri vero re Deo peccant eta. Mid ergo non possunt Ecclesiarum 'alati, maxιme Summus Pontifexpunire Principes faculares, si moniti contempserunt satisfacere de Commissis , tanquam ipse Deo soli es non hominipeccent ' Nam ct eo Regis in manu Dei est,is quocumque voluerit, vertet 1 d. Possunt arusdem, quoniam ex quo Jesius Natiarenusfuit unctus oleo tititia pra consorti μαιου, factus est Sacerdos in aternum secundum ordinem Melchisedech, regnum non dedignatur Sacerdotio Fuhacere. Quod etiam inde patet quia unctis Sacerdotis remansit in capite unctio vero Regis a capite descendit in humerum. Unde cumpria esset regnum Sacerdotale incut Mosti, inquit in L
138쪽
ter Nun Sacerdotium est Regiae, scutPetrus in epistolusua dicit EL Haerit B. Petro quodcumque gave super terram, eris ligatum in Cae-- lis. Dicendo quodcumque, nihil excipit ut ostenderet manifeste quod tam Reges quam alios tradita sibi potest auctoritate ligare, quamvis in hoc istis praemineat vice Dei. Quare cum Princeps hoc modopeccat Pontifici ρα- eat nihilominusseti Deo Σ'c Hate Innocentius inpropria causa, quem pariter Baronius tomo priore Annalium ad annum Christi et q. imitatur, hunc textum DP tri cap. a. ad suum propolitum adducens. Vos autem genus electum,
Regale Sacerdotium gens Sancta populus acquisitionis. Sc. Hinc enim laboriosissimus Scriptor Annalium probare anhelat, Regnum David una cum Fontificatu translatum tacoliatum Pontificibus Ecelsa Carho ea. Idque ex Epiphanio perperam munite tentat haeresii 29. Sed profecto miror homines obnoxios tam fragilibus arundineis uti posse argumentis contra Lege dogmatica Theologiae, genuinum Scriapturae sensum. Primit autem observatione dignum est Deum, Exod Io praecipere Mosi ut hae dicat domui Urael, audieritis Oeem meam, ta custodisrietis pactum meum eritis mala in ecutium de eunctis popusis mea est enim omnis terra Et vos eritis mιhi Raegnum Sacerdotale
Ggens saacta. Haesunt verba qua loquem ad os prael. Qua loquendi formula nihil aliud Deus ostendere voluit quam eos, qui ejus mandata servant, ei esse in delitiis maximis. Glossa interimearis Erilis mihi in pecubum de cunctu popusis, id est, speciat populus quem pascam,
defendam, sicutgregemproprium nutriam cito eritis mihi in regnum Sacerdotale tagens sancta. Unde Petrusis Genus electum, Regaia Sacerdotium ueni sancta, populus acquisitionis. v. Prima Petri a Lyranus: Eritis mihi in pecubum, cra Periae inteffigitur quod prael inter omnes populos si magis approbatus speciatis ipse Deo, si legem observet, o hoc magispatet in textu Hebrae, ubi habetur sic Erit mihi amicabilitas de cunctis populis sis excedenter Δ- lectuspvubur quod significasper nomen abstractum, ut siquis diceret de aliquo, quod non solism estiberatu, sed ipsamet liberalitas Et vos eritis mihi in P Vnum sacerdotale, id est in Regnum maximum, quιanomsne sacerdotu aliquando majoritas intestustur apud Habrao , . Exodia. Eramia,tem Iethro sacerdoti Madian septem a. id est magnatio Principi Madian. Item a Regum cap. 8. Fuis intem David Sacerdotuerant, sis majore primi post Regem Ad hunc ergo textum formulam Iouuendi Mosi S. Petrum allusisse tam certum , quam x quod
139쪽
116 4 P AEquod certissimum est voluit enim phrasi Hebraeis propria designare omnes Christianos tam Laicos quam Clericos qui Legem Dei servarent, esse singulariter in delitiis Christo, sicut quondam fuerat populus Israel quem, ut ait Moses Exodi I9. Deus portavera tanquam super alas fluas Id est sibi privatim tutandum gubernandum delegerat de cunctis nationibus4 populis. Glossa in haec verba Petri mos autem genus electum, Eaώ sacerdotium, tac. Hoc testimonium lutidis quondam antiquo populo per Mosen datum cientibus dat L solus, qui in Christum credunt, qu velutι Lapis angularis in eam quam Urael salutem in se Christum habuerat, gentes adunavit. Profecto textus integer Petri omnem ambigendi occalionem tollit Vobis igitur credentibus honor non credentibus autem lapis quem reprobaverunt edificante hic factus est in caput auris, talpi Ufensonis is petra scandab his aut offendunt verbo, nec credunt in quo ta positi sunt. Vos aurem genus electum, Regale sacerdotium, gens sancta Populus aequisitionis, ut virtutes annuntietis ejus qui de tenebris vos vocavata admirabile lumen suum uua aliquando non populus Dei, nunc autem populin Dei qui non consecuti misericordiam, nunc autem sericordiam consequuta, tac. Huc quoque referri debet illud Apocalypseos t. Iesus Christus qui iudexis nos lavis nos a peccatis nostris in sanguine suo, fecit nos Ragnum ta sacerdotes Deita Patrisuo, ipsi gloria simperιum in secula seculorum. Amen. Item cap. s. Et redemis nos Deo in savusne tuo ex omni Tribu, ta Lingua, ta Populo, ta Natione, E fecisti nos Deo nostro Regnum i sacerdotes regnabimus super terram, s. Lyranus ad haec verba Petri: Vos autem genus esectum, e seuppis
si per Baptismum, in quo facti estis filii Dei adoptivi spe consequens
degenere ejin Regale sacerdotium, id est, eonformati Christo qui est Rex es Sacerdos in aeternum Fecundiιm ordinem Melahit edech, qui fuit Rexta Sacerdos Genesis I . Et sic est de veri Christiam qui μη Reges persubyectionempassionum, Sacerdotes per orationis devota sacrificium: Ideo dicitur Apocalyp. s. Fecisti nos Deo nostro Regnum Sacerdores, . . Thomas in caput a. Epistolae Jacobi ad haec verba Sit
men legem perficitis Regalem id est, adimpleti Legem Eua elis, qua dicitur Regabi ab essectu, quia Regesfacit Apocalyp. s. Fecisti nos Deo nostrσRegnum stacerdotes. Et I Petria vos sisgenus electum, Regale cerdotium, tae. Haec ergo est vera atque genuina notio literatis sensus harum vocum Sacerdotium Regale, ta Regnum Sacerdotale. Quibus ostenditur Deum illos ipsos quos ad sui cognitionem evexit, ad
140쪽
quamdam Regiam dignitatem spiritualem prae aliis hominibus esse re Ita ut sibi ipsi talexas norma recte vivendi existant nec hum
ni legibus metu poenae, sed virtutis amore subiiciantur quiajusto non est lex posita. Prioris ad Timoth. I. Ex quo fit ut Christiani suo etiam modo sint Reges, sicut de stoicorum sapiente imaginario circumferunt. Ideoque D Jacobus Euangelium vocat Legem periectae libertatis cap. I. Et cap. 2. Legem Regalem. Joannes de Parisiis cap. 9. de potestate Regia Papali statim initio respondet ad Innocentii III. argumentum , aitque Sacerdotium Legis Euangelicae Hra Regale a Regno Cati non mundi, quia ad illud, non ad hoc dirigit. Et
secundum intentionem B. Petra hoc dic de omnibus sideli , qui in quantum sunt uilum cum Christo capite, in ipsi siunt Reges ta Sacerdotes, at tribuendo membris, quod est capitis secundum regulam Tyconii. Et haec quoad primum. Ad secundum de Epiphani, Baronio concedimus Christum misisse Sacerdotes in sui regni possessionem&gubernationem Lucae 2 2. Ecce vobis di pono regnum sicut disposuit mihi Pater, tac. Quod regnum planc spirituale est, caretque omni dominio, Mabsoluta potestate cogendi temporaliter, ut statim patebit Tertio annuimus pariter Innocentio , Christum , quando dixit : quodcumque averis. Nihil quidem excepisse quoad potestatem spiritualem ligandi solvendi animas a vinculis peccatorum quoniam, ut ait S. Beris
nardus Potesta Ecclesii ta est in criminibin, non in posse ionibin aut re bus temporis . Quarto quod ait Postquam Christus factus est sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchiaedech , Regnum non dedignari subiacere sacerdotio, verum est in spiritualibus, ut jam dixi
responsione ad 3. Quinto haec verba Innocenti et Unctio Sacerdotis remansit in capites unctio vero Regis a capite descendit in humerum. Sunt
plane allegorica, nihilque cautam absolutae Monarchiae apud recte sentientes juvant. Caeterum quae D. Petrus cunctis Christianis pie in Christo viventibus ex aequo tribuit, ad unius Papae absolutam Monarchiam stabiliendam trahi ab Innocentio nemo mirabitur; qui resciverit absoluto Monarchae, qualcm se hic post Gregorium VII. venditat Innocentius, quodcumque libuerit, licitum esse. Ex quo fit ut hi de indubitatis .clarissimis canonibus scripturae in privatum commodum saeptissime ludant, quod propriis locis demonstrabimus. Equidem dum ad Curiae Romanae solertiam attendo, magna me incessiit admiratio. Cum enim Reges absoluta civilis potestatis Ma