장음표시 사용
141쪽
ti Dx o TasTATE ECCL sis homines ambitu regni sui judicare, Ma nemine judicari possent rhoe quidem Regibus saeculi detraxit, ut Romano Pontifici contrajus divinum, naturale arrogaretra quae metamorphosis omnes omnium Poetarum transformationes longe exsuperat. Hercle communis est Doetorum sententiaci quod in Veteri Te mento Regnum praeminebat Sacerdotio Quocirca Abulensis Episcopus non modo Aaronem Mosi, verum etiam Eleazarum summum Sacerdotem, Josue tanquam Regi subjicit, Commentariis in 27. caput Numerorum explicans haec verba Ad verbum ejus egredietur singredietur ipse, id omnesAbi prae Primumquaest. qi. Ad petitionem Iosue Eleaerat Sacerdos inquiret a Domino responsionem de his Pra facere deberet 'seue Use obligabatur Eleat rus consulere Dominum quandocumque Iosue diceret ut consuleret, c. Item quaest. 7. Ad verbum 6- egredietur oec. Id est Elealaam Sacerdosserviet adpraceptum Joseu
scilice faciendo quicquid ipse jusserit Aeripitur autem egressi in ratia modo loquendi pro omni operatione, tac Considerandum autem qubdiacpraeponitur Iosue, quia erat princepssaeulari summo Sacerdoti iurecte, sta ut teneretur Eleae rin obedire sue in omnib- rua juberet, scue eateri de populo. Et sic fuit tempore orsi, quia Ue non erat Sacerdos, Aaron ta-en qui erat seu in Sacerdos, obediebas alis, quia erat Prin-e populi. Et sc fuit in toro Veteri Testamento quod Sacerdotes summi essent seu, Regibus. Huc usque Abulentis. Recie quidem. quod vero subjungit Hunc e contrario, quia omni acularispassas obedι Summo Pontifici, qui est inter omne viros Ecclesiastico 'msummus Meerdos inter omnes Sacerdotes inevitas Hebraeorum et une autemsunt duasurisdictiones totaliter distincta, oec. In Veteri Testamento erat unica furisdictio omnium, stam Sacerdotes quam faculares eisdem legibus Iud cabantur, ut utri que in criminalibus poterat infigi poena sanguinu, m. Quod inquam haec subjungit, cum grano salis Euangelicae Leeis sunt capienda, nimirum Eccleti istica Ecclesiasticis, saecularia saecula tibus esse relinquenda,is Ecclesiasticos quoad civiliari temporalia Magistratibus politicis esse subditos, nisi jure humano eximantur. quoniam certissimum est jure divino laturali sub iei. Caeterum mirari forte poterit aliquis testatum asserere Mosem non fuisse Sacerdotem, cum Psal.98. contrarium doceatur Mositiciis ron in Sacerdotib-6m. Sed respondet Tostatus Mosem jure extrao dinario fuisse Sacerdotem, postquam Sacerdotes ransieravis qui ministrareposseηt,numqvilm dehinc misistrasse cap. 29. in Exodum quaest. . Idem Diqiligo b Corale
142쪽
IN RE Bos TEMPORALIBUs. I9Idem a Regum cap. a. quaest. I. docet Salomonem jus habuisse vitae necis in Abiatharem summum Sacerdotem Piceniam quod Salomon non peccavit privando Abiathar summo Sacerdotio, quia cum posset Salomon occidere eum juste, fortiora poterat eiιnsgere quamlibet aliam poenam, quia qualibe aliasaena est minor quam mors, c. Causa autem pro qua privavit eum Sace dotio fuit cyma Abiath. con misit crimen las majestatis sciticet quia cum Adonia Ioab articipabat in machinationibus oeconspirationibu contra Salomonem, o pro isto crimi ne usubet meretur mortem seu ungit Salomonem habuisse jurisdictionem super omnes ζraelita tam laicos quam SacerdoIra, quia apud Hebraeos non
fuit distincta iurisdictio Ecclesiastica , saecularis sicut hodie. Eadem
quoque confirmat . Regum cap. 12 quaest. 8 circa medium, ubi explicat quomodo Joas potuerit se immiscere regendis collectionibus quae fiebant pro sartis tectis Templi. Ad 2. Dicendum ait quod Rex se intromittebat de Iurisdictionesuper Sacerdotes nec propter hoc se intromittebat de iurisdictione aliena, quia non erant distincta an Vetera Testamento furisdictis Ecclesiasticita saecularis, sed erat unica Iurisdι-ctio, expraeerat huic iurisdictioni Ideo ipse habebat potestatem super Sacerdotes, ta poterat eos occidere pro crimine, sicut quoscumque lascos, cta fortior privare eos ossiciis suis o dignitatibus , quantumcumque alia essent spirituatis, ta Deus suhecerat Sacerdotes popularibus 'aere Numeror ii m 2 7. Ubi constitutin est osue inprancipem secularem, quia non erat de stirpe Sacerdotati nec Levitica, sed de Tribu Ephraim Numerorum I 3. Et tamen Deus dixi quod Elea rus summus Sacerdos faceret omnia qua Iubere Iosue a fortior ergo Rege haberent potestatem ad intromittendum se super Sacerdotes , cum for fuerit potesta Regum quam suo , ut declaratum est in prologo pr m super ramum librum
IU He r Pintus Hispanus Commentariis in Ezechielem cap. s. ad haec verba: Sussciat vobis, Principes Urael, em Aspacis igitur a
tiores esse Sacerdotes Regibus irincipibus in rebus animam concernents-bus At in rebus profanis Reges non subseciuntur Sacredotibus nec verum est quod dicere possunt nonnulbouisse Hebreorum Reges a Sacerdotibus electos, quales fuerunt Saul co David. Nam neuter eorum fuit a Sacer dote risu electus, ct in Regia dignitare constitutus, sed a Deo, etiamsi electio ista a Sacerdotefuerit publice ostensa, sifortasse Samuelerat Sacerdos. Deinde post paucas intus sic pergit E quamvis Sacerdos fuerit Sa muel, numquam tamen invenιecta Saulem aut Damiam an Temporatibus
143쪽
I. Rariorum Conciliorum decreta desuprema Rerum auctoritate in Temporalibus. II. De Gasiorum Melitate 3n suos Prrneses , anteauam Iesulta Scholas suas aperuissent. III. Nefas ego desalare Principis aliquidperserutari. IV De doties lave, nimιrum Jur, ictuna re disretionis quarum hae Latias etia- comperis: nibal messe animi 1erri ordini quo uri divino naturali in Cariat coisnfensui Patrum, error cael aprimitiva non consentia/.L3 T universalis Ecclesiae Traditionem altius vindicemus , sa- perioribus Patrum testimoniis aliquot Canones Conciliorum adjungam , quibus edocemur capita Regum semperfuisse Christianis sacro-sancta, nec licitum praetextu Tyrannidis in
illos in lentas manus iniicere quandoquidem Patres quarti Conci- Iii Tolerant anno Christi σ3, haec statuerunt adversus Regum Assas. sinos Multarum quippegentium,utfama est,tanta cratperfidia animorum, ut dem sacramento promissam Regibus Fui servare coxtemnant, more simulent juramenti professionem , dum retineant mente perfidia impietatem furant enim Regibussuis, fidem quampoli centur, pravaricant;
nec metuunt volamen illud judicii Dei, per quod inducitur maledictio, multaque parnarum criminatio super eos qui jurant in nomιne Dei mendaciter.
ι igitur spes tatibus populi contra hoste laborantibus erit ' quae fides Mira eum alias gentibus in pace credendi quod foedus non violandum 'qua in hostibus jurata sponsio sabui permanebit ' quando psis propriis Regibus juratam dem non servanta uis enim adeo furiosus est , qui caput sevum manu sua propria desecet Ilia, ut notum es,mmemores salutis seu propria manu stipseos interimunt, in semetipsio , uossu Reger
propravi convertendo fres. Et cum Dominus dicit: Nolite tangere Chrisfos meos. Et Davido suis, iniquit, extendet manum suam in Christum Domini, G innocens eris ' os nec vitare metus est eburium, nec Regibus suis inferre exitium. Hostibus quippe rapacti datur, nec viola
tur: suod si in bello fides valeat, quanto magis in suis servanda est
144쪽
scrilegium quippe est, si violetur a gentibus Regum suorum promissas dei, quia non solivm in eois pacti transgressio , Iedo in Deum inivus
nominepollicetur ipsi promissito. Inde est quod multa regna terrarum coelesta iracundia ita permutavit, ut pro impietate Me ta morum alterum ab altero solveretur unded cavere oportet caseum h Umodigentium, nes- militerplaga feriamur praecipiti, sporna puniamur crudeli, c. uods divinam iracundiam vitare volumiu severitatem Vt ad clementiam provocare cupimus, servemiu erga Deum rebgion cultum at que timorem custodiamus erga Principes nostros aliticam Mem atque
siponsionem: Non it in nobis ut in quibusdam gentibu insidiaitatissubtilitas impia, non Fubdola mentis perfidia, non periurι nefas, nec colura tionum nefanda moLmina mustus apud nos praesumptione regnum arripiat nuta excitet mutua seditiones civium nemo meditetur interitus Regum. Sed defundi in pace Principe, Primatragentis cum Sacerdotib-
regna concilio commun constituant ut dum unitazuconcordia a nobis re-rmetur, nullum patria genti dissidium per vim ataue ambilum moliatur. uodsi hac admonitio mentes nostras non corrigis, ta ad salusem communem cor nostrum nequaquam perducit, tid sententiam vostram. uicumque ergo ex nota vel totius Hispania populis qualibet coguratione vel studio Sacramentum ei sua, quodpro patria gentisque Gothorum tu vel conservasione Regia saluti possicitu est, temeraverit, aut Regem nec attrectaverιt aupotestate regni exuerit, aut praesumptione tyrannica regni fastigium Uurpaverit, anathema sit in conspectu Dei Patris N Angelorum atque ab Eccles Catholica quam prophanaverisperjurio, es ciatur extraneus, ta ab omni coetu Christianorum alienus cum omnibus impietatis seu sociis, quia oportet ut unapoena teneat obnoxιos, quos similiter error invenerit implicatos, tac. Quod Patrum Toletanorum Decretum quatuor capit notabilia Primum Gothos pridem ante in Hispanias vi armorum invasisse, easque subegis. quo tempore haeresi Arriana contaminati erant atque Reccaredum Gothorum Rc-gem tum demum in Concilio Tolciano, abjurato Arrianismo, nomen dedisse Religioni Catholicae cum tota sua gente circa annum Christi sub Gelasio II. Papaci eamque ob rem Hispanos Recared fidelitatem juravisse. Unde cum Patres quarti Concilii Toletani anno Christi Gra observassent quibusdam furiosis pcr- suasum esse, quod minime licitum esset fidem servare Regibus Gothorum, hunc canonem condiderunt Hercle cum ad placita Di rectori Inquisitorum attendes, quae filios haereticorum quamquam Lib. II. max
145쪽
111 DE Uo TR TATE ECCLEsraemaxime Catholicos ad ullum Principatum magistratum aut of cium Ecclesiasticum admitti,, haereticis fidem datam servari prohibent, ut libro . ostendetur, mihi facile persuadeo quosdam ita Hispania furiosos extitisse, qui Regibus Gothis tametsi ad Religionem Catholicam conversis ridem servari oportere negarent quam impietatem Patres Toletani damnant, cillos qui talia venditant dogmata Ecclesiam perjurio prophanasse decernunt. Porro cum sacramentum fidelitatis non Regibus aut politici potestatibus formis literis in genere, sed privatim huicin illi Principi Henrico, Ludovico, e id est politici potestatibus existentibus, ut loquitur Apostolus , tantum praestari queat. Miror quidem Bellarminum cap. 3I. adversus Baresaium , Scholae distinctione ausum veritati sempiternae lacum facere, asserendo juris esse divini, servire atque obedire Regi juris autem humani hunc aut illum Regem habere. Quae argutia si in Regibus admittatur, cumpariter habebit in Pispa diceturque iuris esse divini obedire Pontinci in genere, sed j ris humani hune aut illum habere Papam, scilicet Petrum, Paulum, Clementem, &e Hercle sit Dominus huic aut illi Regi nominatim igillatim obediendum esse praecepisset, Artifices aequivocationum exciperent praeceptum non esse Catholicum & de omni, sed ad hunc aut illum Regem personaliter restringi debere seque nu Ius umquam esset apud illos , ut revera nullus est finis cavillandi. Proculdubio cum omnia praecepta Legis Euangelicae sint Catholica&de omni, sicut Lex divina& naturalis, cui politicae potestates innituntur, ad omnes Reges legitime assumpto singulares & existentes debent extendi. Quemadmodum praeceptum generale, ne cuiquam homini noceamus, nominatim trivatim quoque de Petro Paulo intelligi debet, An non in specie individua synonime comprehenduntur Et quoniam in sacramentum fidelitatis incidimus , pretium est scire non illos tantum ejusmodi sacramento obstringi, qui illud explicite coram Magistratibus emiserunt verum etiarn quotquot ambitu alicujus Principatus Reipublicae jure titulta subjeAionis continentur. Nam omnes coactioni direcctioni Magistratus politici jure divinovi naturali subjiciuntur Certumque est Iaeramentum quod super ea re editur coram Principe aut Magistratia polities, non aliquod jus novum astruere, sed vetus explicare, ni I sorte eum Principes jure gentium sibi jus novum in aliquam gentem aut nationem devictam comparant. Quocirca haec solemnitas
146쪽
i RRBU TEMPORALI Bus. III sacramentorum nihil aliud consignat aut exhibet praeter publicum testimonium, cujus ope illi qui suo Principi parere detrectant, solemniter perjurii atque rebullionis argui convinci possunt, ut sit in publicis contractibus qui violantur. II. Secundum notabile est, illos qui fidem Principi suo juratam
violant, publicae pacis fundamentum is societatis humana vinculum omnino exscindere, quoniam fides est dictorum, factorum que constantia, .simplex, minimeque fucata veritas. Quare Patres Toletani sic in perfidos decernunt uua enim spes talibus populucontra hostes liaborantιbus eris ' uod si in bello adversui hostem fides valeat, quanto magis Reeibus sui servanda Concluduntque permagnum essu sacrilegium fidem Principi datam non servare. Profecto ante quam Gallia novis atque exoticis esuitarum technis, quae libro . ex eorum libris Minstituto fideliter explicabuntur, imbuta esset, Gallorum candor, fides, cingenuitas tum erga Principes suos, cum erga omnes ubique nobilitabatur,o suspiciebatur ab universis gentibus, quae hodie fabulae atque ludibrio nos habent, maxime ob caedem duorum fortissimorum, optimorum Regum nostrorum. Enimvero qui Principi suo fidem non servat, quomodo eam alienis&exteris servabit Quanto autem amores fidelitate olim Galliae populi Principes suos Prosequerentur, partim domesticis, partim externis testimoniis facile est comprobare ordiarque ab externis, id est, ab Onuphrio, anuino in praefatione libri q. de Imperatoribus. M rum illud observandum est, ait, quod cum nudagen umquamfuerit, qua
aut externos Principe non admiserit, aut assumpto interdum non expule
rit sepe etiam perseummumscelus non occiderit ρlis Francis hoc peculiare est ac proprium, nullos umquam exteros Rege pati, suos autem uJue adeo amared colere, ut pro eorum dignitate ac mayestate tuenda, non opes tantum, sedas vitam profundere oleant. Hinc evenisse credendum est, ut per mille ducentorum fere annorum sntervallum nonnisi ex tri infamisis tot Reges Francis ortιAnt.
Eadem quoque ante nuphrium Baptista Egnatius in praefatione
libri primi Imperatorum enarravit. Domesticum testimonium extat inter Acta&suasiones trium ordinum Conventuum Regni Franciae
editum Turonibus sub Carolo VIII quod hic exscribam ex editione Galliolia Prato Typographi Parisiensis anno Is 8 fol. 2. verso. La premiere cause ou laqueis, a pia auao nostr Sonverais Segneur mander is Depute par os Erat de son Eoyaume oparties a Mentes, est Q a. po r
147쪽
Tertium notabile est, illos qui propriis Regibus manus sceleratas inserunt, merito furiosis qui sibi ipsis propria manu caput des eant, comparari cujus rei certissima exempla vidimus in Galliis post Henricum III. QU. parricidio interemptos ne in externis exemplis quaerendis immoremur Deus bone, quantim inde cladis, calamitatis, miseriarum totum hoc regnum privatim iublice hausit; Quarto Patres Toletani docent impia dogmata de abdicandis aut occidendis Regibus perfamiliarem, conjunctissimam habere artem mentiendi aequivocandi. Nam initio hujus Canonis habetur Perfidos resimular uramenti trofessionem, cs mente retinere perfidia impietatem Deinde aliquanto post ejusmodi conatus nefarios alere impiam subtilitatem in eblatis, subdolam motis perfidiam, per-juri nefas ta coluratorum nefanda molimina. Equidem homines qui sese tam execrandis facinoribus peragendis devovent, tanquam Cameleontes perfidos, & versipelles ae eati dos Protheos in arte simulandi subtiliter mentiendi egregie instructos esse oportet, ut cautitis Reges quos perdere volunt, aggredian tur. Quam in rem Joannes Mariana arcana praecepta condidit, urialuti perfidorum Assassinorum consuleret libro I. de Principis institutione cap. 7. Etenim censet tutius esse veneno quam ferro Principes tollere. Quae etiam in officina instructus fuit Rideconius Dominicanus Gandavensis, qui ut facilius, absque ulla fraudis & doli mali suspicione Henricum IV invaderet ac interimeret, consilio, Jesultae cujusdam directoris sui, sese prius in arte tractandi arma, choraeasque ducendi, &c informandum tradiderat quod ego ab ipsis illis judicibus accepi, quiuitem capitalem in Rideconium instruxerunt, eumque haec ipsa, pluraque aIta confitentem audierunt.
Nam Rideconius dum captus est, Aulici, non religiosi vestimenta gerebat. Certe nulla pars est hujus octrinae pestilentis quam Jesui docent, quae Canone Scripturae traditione Catholici Ecclesiae
148쪽
IN RE Eus TEMPORALIBU s. rastiniversalis non plane damnetur. s. Patres Toletani cum decretis . Concilii Toletani hominum nefariorum audaciam minime reprimi viderent, in s. Concilio Toletano circa annum Christio G . plura alia decreta in eamdem causam ediderunt, quorum hic unum ex cap. 2 adscribam : Contestamur omnespraesentes reabsentes, veterram futuris temporibus subsequentes coram Deo ta Angelis ejus, quod si quis
quam nostra contestationis temerator extiterit, quacumque argumen- ratione odisse Reges molestare, aut in aliquosuerit conatus laedere, stanathema in Christianorum omnium coetu, atqueseuperno condemneturjudicisci sit exprobrabilis omnibus Cathoticis, ta abominabilis sanctis Angelis in ministerio Dei constitutu sit in hocsecuisperditus, o infuturo damna
Iusquctam rectae provisioni noluit praebere consenseum.
Cap. q. Ergo quia ta Religioni inimicum et hominibus constat esse superstitissum futura illicite cogitare, o caseu Principum exquirere, ac sibi inposterum providere eum scriptumo non est vestrum nosse tempora vel momenta quae Paterposuit in Hapotestate hoc decreto censemus ut quisquis inventus fuerit talia perquisivisse 'vivente Principe in alium atten dissepro futura Regni spe, aut alios in sepropter id attraxisse, a Conventu
Catholicorum excommunicationissententia repellatur.
Cap. s. Se hoc pro pestilentiosis hominum moribus salubri ordi
natione censimus, ne quis mPrincipem maledicta congerat Scriptum est
enim a Legisatore Principem populi tui non maledices. Uuod si quis fecerit, excommunicatione Ecclesiastica plectatur. Nam si maledici regnum Des non possidebunt, quanto magis talis ab Ecclesia necessar .peli
tur, qui divina violatorsentent inventitur.
Cap. 7. Propter malarum mentium facilitatemo memoria obsita nem, hoc sacratissima statuit 'nodus ut in omni Concilio Episcoporum Hispaniae universalis Concibi decretum , quod propter Principum nostrorum est salutem consitutum, peractis omnibus in 'nodo, publica voce debeat pronuntiarila quatenus sepe pupplicatum auribus, vel assiduitate iniquorum mens territa corrigatur, qua ad praevaricandumis obhvioneta ficilitate producιtur. Item cap. 7. sexti Concilii Toletani anno Christi 6 8 suamquam in Concilio anteriori, quod annoprimo gloriosissimi Principis nostri habitum est, de fusemodi re fuerit promulgata sententia, tamen placetnerare quod convenit custodire. Itaque Regis vita constante nullussbialiquo opere velistiberatione seu cujuscumque dignitatis Lascui, seugradus Episcopatus, Presbyteri aut Diaconreonsecraim, carer que clericatur Disjtias by Ooste
149쪽
eiis deditin Regem provideat contra viventis Regis utιlitatem Nproeuia bio a tantatem nudo blandimento vessuasione pro eadem spe aut adississe trahat, at ipse in atium acquiescat. Iniquum enim ta alia execrabile Christianis debet haberi futuris temporibus illicita prospicere, re ita μα ignaros ventura disponere. Guodsi quissuamjam aba iniqua detiberatrone cum quocumque es meditatus, hoc sibi noverit esse sacerdotis moderatione concessum, ut emabite possit hoc sine mora prasiensis Principis auribus pubbeare. Si autem obstinata debberatione sua mactinamenta notu ru dicere, pessimo octagur anathemate. Rege vero defuncto uu it --nica praesumptione Regnum assumat: ullus seu Religionu habitu deton , aut turpiter de reatus, aut serarum orginem trabem, vel extranea gentis homo, nisi genere Gothusis moribus dign- , provehatur ad apicem Regni Temerator autem huyus pracleptionis sanctissma feriatur perpetuo
Cap. I 8 iam quidem in anteceuenta universu 'nodo pro salute nostro rum Principum constar esse consultumis sed libet iterare bene sancita, b d gna autoritate munire salubriter ordinata. Ideoque eontestamur oram Deo ordine Angelorum, coram Prophetarum atque Apostolorum velomnium martyrum choro, coram omni Ecclesia Catholica es Christumorum caeritu, ut nemo intendas in interitum Regis; nemo vitam Principu attrectet,
nemo Regni eum gubernacusisprivet; nemo tyra/nica praesumptione apicem regni sib usurpet nemo quoisset machinamento in evus adversitate Miconjuratorum manum associet Uuod si in quidpiam horum qui qua nostrorum temeraris caseuprasumtor extiteris, anathemate divino perculsuri absique usto remedii loco habearur condemnarus aterno judicio. Is autem
qui ejus sedem fuerit assequutin, si uis tanto expiari iaculo, quasi pro
pris Patris e isciscatvir interitum, in culin defensionis auxilium universi Regni Gothoram consentia fortitudo. Si autem desidia causa b minori et telo tam funestum norueri vindicare sceias, sim omnes ex nostra sente isa opprobrium caterugenti .
III. Porro non abire est quod Patres Toletani de Regum suorum salute tantopere solliciti sunt, quando omnium nostrum totiusque Reipublicae salus Principis salute continetur, qua de causa quemquam de salute Principis aliquid perscrutari vetant hoc enim capitale rerum novarum pestilans seminarium existit. Unde Tert lianus in Apologetico : Cui autem opinest perscrutari sever Casaris salute , nisi a quo adventu istam aliquid euitaturi, aut post iram o rara i ustinetur. Item Paulus urisconsultus s. sententiarum
150쪽
titulo 2 I. g. 9. Qui de salute Principis, vel summa Republica Mathema-διcos, Ariolos, Aruspices, Vaticinatores consulit, cum eo qui responderit , capite punitur. Hacque de causa idem Patre Toletant iis qui consilia de salute Principis cum aliis communicarint, praecipiunt ut ea Principi deferant revelent sub poena Anathematis. Quae dum apud me cogito, Hercles, Petri Cotoni sodalis Jesu ita considentiam satis mirari nequeo: si quidem anno I 6oq. dum Parisiis Adrianam Du Fresne puellam dioecesis Ambianensis a daemone possessam exorcismis liberare tentaret, una daemonem super Henrici IV. salute consuluit. Quo id iure si quaeras illo ipso respondebo quo haec nova societas sibi omnia in coelo in terra licita opinatur: quid enim Sociis Jesu permissum non seret; n non Societas omnis pro dόte, fundamento aequalitatem habeto Tanti ergo Socium Jesu
esse refert Uerum hic tacitus praeterirc non possum, quod cap. I 8. sexti Concilii Toletani Patres inculcant nimirum Reges qui Regibus interempti successerunt, non aliter ad ulciscendam necem praedecessorum
suorum obstringi, quam si essent casiorum Regum liberi , hocque ηυῖfaciant,
puspicione criminis non carere, quas patrata cadis consortes forent. Quae utinam aliquando Ludovicus XIII. caeterique Principes Regii sanguinis apud se reputent, ac sese caedis Henrici Magni ultores gerant rquem principem fortissimum de culpandum multi arbitrantur, quod Henrici III parricidium expiari minime curarit sic enim&propriae Hiberorum suorum saluti consuluisset, forsan que hodie adhuc superstes esset, si poenam ad paucos complices, metum Vero ad omnes propugnatores doctrinae pestilentis de abdicandis Moceidendis Regibus praetextu Tyrannidis pervenire voluisset. Quod perinnecessarium est atque in hoc studium cuncti Magistratus politici debent assiduo incumbere, quando ejusmodi doctrinam certatim conseri tropagari vident. Concilium Parisiense sub Ludovico, Lothario Imperatoribus
lib. 2. cap. s. cujus hoc est argumentum : Regnum non ab homin bin , eda Deo, in cujus manu omnia regna consistunt, ari. Nemo Regum a Progenitoribus regnum sibi administrari, sed a Deo veraciter atque humiliter credere debet dari qui dicit meum est consilium sequitas mea est prudentia ta fortitudo perme Reges regnant, s Legum Conditores justa decernunt. Proverb. 8 suod autem non ab hominibus, seda Deo regnum terrenum tribuatur Daniel Propheta testatur cap. q. Dicens in
se tentia vigilum decretum est sermo Sanctorum o petitio , donec