장음표시 사용
211쪽
ter potestati Ecclesiasticae adversari. His, adgregandi alii textus Euangelii , quibus sola potestas ministerialis spiritualis desertur.
Joann et o Pax vobis. Sicut misit me Pater, o ego mitto vos. Haccum dixisset, inseu vis, frixit eis: Accipite Spiritum Sanctum quorum remiseritispeccata, remittuntur eis: Et quorum retinueritis, retentasunt. Et Ioannis ultimo Fasi agnos meos , pasce oves meas. Haec enim
spiritualiter, troportionatim ad animam, quae est subjectum potestatis Ecclesiasticae, capienda sunt certumque est hoc pastorale ossicium Petri, taliorum Apostolorum totum esse spirituale, mnium mitissimum & suavissimum absque ulla potestate absoluta coingendi per vim externam Animas enim convertere, non laniare aut occidere debet convertuntur autem actibus hierarchicis, quos ver bo pascendi designavit Dominus. Sicut etiam Matthaeio Marci ultimo Ite , docete omnes genter pradicate Euangelium omni creaturae. Qua clausula ostenditur per doctrinam iraedicationem Verbi Divi 'ni illuminandum esse intellectum. Haec igitur summa erit omnium rationum nostrarum cuncta scripturae latrum testimonia, ad jus clavium ossicium pascendi, aut jurisdictionem Ecclesiasticam spectantia, dogmaticein necessario ad unam dolam potestatem ministerialem spiritualem redigi debere. Quae potestas de mediis aut subsidiis ad vitam aeternam necessariis suasive tantum Virective, aut, ut ait Sanctus Bernardus, innuitive, non coactive, aut coercitive judicat. Ideoque Apostolus cap. 3 ad Philippenses versu ro perhibet nostrum politeuma, id est formam&rationem gubernandi Ecclesiasticorum cum Christianorum conversatione, totam esse in Cae Iis, id est plane caelestem aut spiritualem, non carnalem aut mundanam esse Capite autems ad Ephesios Permagnum discrimen inter Dei Panopliamin armaturam mundi collocat. Haec enim, ut Itb. 2. docuimus , quoniam corporibus ciemporalibus imperat, ideo materiali gladio armata est Illa vero quia animam habet pro materia, tot adpiritualisi animae conformis esse debet. Nam arma militiae nostrae non carnalia sunt; sed potentia Deo ad destructionem munitionum, consilia destruentes, omnem altitudinem extolle tem se adversus scientiam Dei, in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi et Cor. Io. Quae humani intellectus captivatici,non sapientia mundana,opibus terrenis,absoluta Monarchia, aut usu gladii materialis, sed sola actuum hierarchicorum frequentatio'e peragitur, quod saepe iterandum est. Verum si Guille
212쪽
IN RE Bus EMPORALIBUs. 89 musastius explicans hunc textum Pauli , rite observat hujusmodi captivitatem intellectus in obsequium Christi , minime positam in
assensu earum veritatum, qua per sensum vel demonstrationem, aut omnino per experientiam cognoscuntur : Et ideo daemones quos Iacobus cap. 2 testatur credere contremiscere, non credere tanquam obedientes, sed tanquam naturali lumine, ac rerum experientia convictos profecto insurgit multo minus poenis temporalibus homines cogi posse ad fidem Catholicam amplexandam Unde superius monui voluntatem duntaxat efficaciter ab interno principio moveri. Quare a Corinth. cap. I. Fides dicitur esse liberrima voluntatis, nec quemquam nolentem cogi posse ad credendum. Non dominamur
vestrae fidei, sed adjutores sumus vestri gaudii. Ubi glossa post Ambrosium Fides non patitur dominium, cumsit voluntatis, non necesseratis. Idemque Ambrosius cap. 2 prioris ad Timoth. Fides est qua dat salutem, quam ni mens totas ceperit voluntate, non solum mhil proderit, sed oberit Fidei enim gratia hanc habet potestatem, ut devoti ibi ditimam infuhia medelam, indevotis vero morbum conferat, per
quem totus homo intereat. Proculdubio neque ullus invito salvari, neque Sanctorum Communio, quae causa est finalis regiminis Ecclesiae cogi, aut Monarchic per absolutam potestatem imperari valet. Quamobrem Jacobi I. Lex Euangelis perfecta libertatis., cap. r. Lex Regali appellatur, quia licet nos a servitute peccati absolvat, attamen vim aut coactionem nulli infert; sicque Christianos regibus pares efficit, qui a nemine coguntur. Justo enim lex non est posita,
id est ulla poena coercitiva statuta, quoniam oderunt peccare boni vir
tutis amore. Porro hujus potestatis mansuetissima hieroglyphicum leges Josuae s. ubi non arietum impressione, aut vi externa, sed solo tubarum clangore, qui figura est praedicationis Euangelicae, muri urbis Jericho funditus corruunt. Similiter 2 Regum cap. 7. David
qui se saevis bellis implicarat, prohibetur aedificare templum Dei,
in quo aedificando non auditus est malleus, securis, omne serramentum. Regum s. ccedit Petrum, dum gladio utitur, aures hominum abscindere, id est efficere ut homines in suis erroribus obdurescant, nec auscultent Euangelio & voci Christi. IU Anno Isos quo inter Summum Pontificem Paulum V. Rempublicam Venetam controversia ardebat, Cardinalis Bellarminus cum Magistro Paulo Veneto Servita, de Papa Monarchia in rebus temporalibus manum conseruit Paulus autem Venetus cum in-
213쪽
roo a POTEsTATE ECCLEs I Edirectam potestatem in temporalibus per modum coactionis Pontifici denegaret, id Bellarmino in librorum suorum recognitione, &recensione libri quarti de Romano Pontifice cap. q. ansam praebuit
texendi amplissimam disputationem de Regno Chrilli, atque ex ejusdem regni analogia probandi Papam quoque Christi Vicarium Regem esse in Ecclesia. Triplex autem in Christo regnum constituit Primum proprium illud est ait, de quo loquitur Angelus ad virginem Lucae I. Dabit
ei Dominus sedem David patris ejus cs regnabit in domo Iacob in ato num tarum e ui noueri Mis, tae. Hoc autem regnum Messiae non temporale, sed spirituale futurum docet ex communi consensu Pa. trum antiquorum, atque etiam Jansenti in Harmoniam Euangelicam, c. Cujus regni vim iotestatem omnium optime videtur exinpressisse S. Epiphanius haeresias quae est Nazareorum ubi ait thronum David is regiam sedem ejus , quam habuit Christus , esse Sacerdotium in sancta Ecclesia, quam dignitatem regiam simulque Pontificiam simul conjunctam largitus est Dominus sanctae Ecclesiae. transsato in ipsam throno David non deficiente in aeternum. Concludit autem Bellarminus, quamvis hoc regnum proprie spirituale sit, per fidem ad illud pervenire incipiamus, tamen negari non posse, quin etiam ad temporalia se extendat, quatenus ad spiritualia ordinantur, ut omnes Theologi confitentur neque hoc regnum verae paupertati Christi repugnarea quia aliud est habere potestatem disponendi de temporalibus in ordine ad spiritualia aliud habere proprietatem dominium particulare rerum temporalium Praelati&Praepositi ordinum Religiosorum habent potestatem disponendi de rebus temporalibus suae Ecclesiae vel Religionis, tamen non habent dominium vel proprietatem rcrum temporalium. Sic igitur Christus Rex Ecclesiae disponere potuit de temporalibus rebus Ecclesiae, imo etiam de rebus totius mundi; tamen vere dicere potuit filius hominis; non habet ubi pulsuum rectinet. Luc. 9. Alterum Christi regnum, inquit Bellarminus est Regnum di vinum universales, quod Christo convenit ratione unionis hypostaticae. Sed recte Cajetanus admonet commentario primi capitis Epistolae ad Hebraeos, hoc dominium convenire Christo homini ratione divinae filiationis , non ratione humanae. Ille enim homo Christus, quia vere est filius Dei naturalis est haeres universorum sine ulla exceptione. Quamvis autem Christus non habeat ex huma
214쪽
1NRAB Us TEMPORALIBUS. I9 In filiatione dominium universale, habet tamen Christi humanitas ex donatione Patris, ratione hypostatica unionis dominium quoddam universale simile dominio divino, quod non tollit dominia particularia, sed ea conservat; in hoc dominio fundatur jus illud quod potuisset Christus, si voluisset regna omnia libi alium ere, ut etiam in libro noli ro diximus. De hoc regno intelligimus illa verba
Matthaei a. Omnia mihi tradita sunt a Patre meo, tac. Et cap. I. ad Hebraeos quem constituit haredem universorum. Hoc regnum accepit Christus ab initio conceptionis, Mest illi commune cum Patre sed non potest communicari cum ulla pura creatura neque repugnatue
rae paupertati, quam Christus elegit pro tempore mortalitatis suae. Nam ipse idem Christus homo ratione dominii universalis, ditissimus erat ratione particularis, pauperrimus,&c. Neque regnum hoc temporale dici potest, quale est regnum hujus mundi; nam ne que opibus, neque militibus, neque armis, neque arcibus, neque aliis eiusmodi praesidiis indiget, sine quibus regna temporalia con scrvari non possunt; neque tollit hoc regnum regna hominum, qui juste illa possident, sed illis praeest potestate quadam altiore Tublimiore, quam sit potestas ulliust egis aut Monarchiae temporalis Et potuisset quidem Christus ex hac potcstate sua eminentissima privare regni temporalibus quoscumque Reges terrae neque fecisset illis injuriam, si hoc fecisset, sed maluit regna temporalia iis dimittere, qui ea possidebant, ut humilitatis, paupertatis, patientiae Mobedientiae exemplum daret. Tertium regnum Christi est regnum gloriae, quod adeptus est in sua Resurrectione rascensione de hoc regno intelligimus illud Matth. ultimo riata est mih omnis potestas in Calosin terra. Nam tunc demum datum est Christo homini, ut non amplius subjectus esset ulli creaturae, non sollina de jure, quomodo numquam fuit, sed neque de facto, id est neque hominibus , neque fami, neque siti, laboribus aut doloribus, aut ipsi morti sed contra omnibus omnino
dominaretur, &c. De hoc regno non oportet quaerere, an repugnet
paupertati Christi, quia paupertas illa non erat duratura, nisi pro tempore mortalitatis. Neque dici potest hoc regnum temporale, cum sit alterius rationis, longe eminentius omni regno temporali, tandem in die iudicii consumere ac destruere debet Omnia regnatemporalia, Ipsum aeternum permanere , ut praedixit Daniel cap. 2. Sunt igitur tria Christi regna, unum proprium plius alterum com
215쪽
rsi a Poetns TA TREC eLΕsIAE mune cum Patres tertium commune cum Electis. Illud primum incipit a Praedicatione Christi secundum a Conceptione tertium
Verum praeter tria haec regna, quartum inscripturis, quod ter renum regnum debeat appellari merito negat Bellarminus. Et quam quam Christus per Mosem Melchisedech figuraretur, tamen non
debuisse esse Regem temporalem, ut illi fuerunt, sed Regem altioris ordinis contendit, quoniam figura semper est in serior imperia sectior figurato. Sicut igitur Sacerdotium Christi fuit longe sublimius Sacerdotio Mosisi Melchisedecis ita etiam regnum Christi debuit esse multo excellentius, id est non temporale, ut illorum, sed aeternum, spirituale coeleste, c. Quod si ii qui regnum temporale Christo tribuunt, per regnum temporale nihil aliud intelligant,
quam dominium universale, quod non tollit particularia, em nentem potestatem disponendi de rebus temporalibus, in sententia convenimus, Tolum de verbis disceptamus, inquit Bellarminus. Profecto si veritati, non anticipate suae opinioni patrocinari
voluisset a tam cassis superfluo labore supersedere , atque istam profusissimam disputationem de regno Christi ad pauca, noe est ad
Potestatem auctoritatis, excellentiae, iuri ministerii redigere poterat. Quod autem ait in prima acceptione regni Christi, Christum
ratione sui Sacerdotii habuisse potestatem disponendi de temporali bus in ordine ad spiritualia atque inde colligit Papam tanquam, carium Domini participem ejus Sacerdotii, eamdem pariter habere potestatem disponendi de temporalibus t vehementer fallit aut
fallitur; quoniam alio modo Christus Sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech, alio modo Papa Ille enim ut causa efficiens Ecclesiae, Sacerdotio donatus est a Patre, ut mundum per passionem suam redimeret, quod spectat ad potestatem excellentiae. Papa autem solummodo particeps est Sacerdotii Christi, ut minister, ratione potestatis pure ministerialis spiritualis, quae natura ab omni dominiori potestate absoluta abhorret: ideoque de temporalibus disponere non potest, nisi per modum directionis, non coactionis externae. Quod etiam claret exemplo proposito a Bellarmino de Praelatis & Praepositis ordinum Religiosorum, qui de temporalibus O
dinum suorum directive tantum, non coactive per poenas tempor
Ies statuunt, idque etiam de totius ordinis consensiones deliberatione verum Epiphani testimonio Bellarminus, sicut etiam Barcinius Dissilia πιν Orale
216쪽
ri Rallus EMPO LIBUS. 93nius abutitur, ut amplius dicetur libro quinto Caeterum ex tribus speeiebus potestatis Christi, potestas auctoritatis excellentiae rein pugnant paupertati quam Dominus elegit. Sola autem potestas Ministerii eum illa potest eompati. CAPUT III. Consensus Catholicus Patrum Doctorum Ecelesiae de potestate ministeriali spirituali Ecclesiae vacua omnipotestate cogendi extrinsece per poenas temporales.
Origenis. Lactantis. S. Athanasi Nilum. B. Martini. Gregorii Natta emi. Ambrosii. Hieronymi.
S. Gregorii. nemari Rhemensis Nicolai I. P. Ioannu Octavi. Oecumenis.
Theophylacti. Petri Damiani Cardisalis. Anselmi. Hildeberti Caenomanens. S. Ternardi.
O Uando elarissimis Scripturae testimoniis potestatem minisse a
rialem Ecclesiae eon fir mavimus, restat de Ecclesiae Catholi- eae traditione, muniversali Patrum atque Doctorum conis
sensu duraramus, probandique initium faciam a Tertulliano libro Lib. HI Bb de
Ruperti Abbatis. Egidii Romani.
Franci Rege Diarii inter ω- risum ilitem.
217쪽
19 Di P ΟΥΕsTATE ECCLEsIAE de Idololatria cap. 18. Si Christus potestatem nullamne in suos quid exercuit quibus sordido ministe, io functui est: si Regem se denique fieri conscius sui regni refugit, plenissime dedit formam uti dirigendo omni
fastigio Usuggesto tam dignitatis, quam potestatis Uuis enim magis his ustio fuisset, quam Dei lim quades ta quant fasces eum producerent ' quatis
purpura humeris Uussoreret quale aurum de capite radiaret, Hloriam secuti abenam ει ι&μis Iudicasse,' Igitur quae noluit, uecit quam jecit, damnavit, qua damnavit, in pompa diabol deputavit. Non enim
damnasset, se non sua alterius autem esse non possent, nisi diaboli, qua Dei nonseunt. Qua ausula edocemur Christum mundanam sapientiam, omnemque typhum saeculi velut potestati ministeriali contrariam damnasse, ut ex Apostolo capite I prioris ad Corinthios supra notavimus. Idem cap. 27 Αpologetici demonstrat, quamouam vires opes Christianis suppcterent, numquam tamen armalumpsi iase aut de injuriis illatis es ulcisci voluisse, quia lege Euangelica id prohibetur. Uuando vel una nox pauculis faculi largitatem ultionis possit operari, si malum malo dispungi penes nos Meret sed absit ut aut igne
humano vindicetur divina secta , aut doleas pati , in quo probatum. Et aliquanto in Daci Cui bello non idonei, nonprompti fuissemus, etiam impares copiis, qui tam libenter trucidamur, fit non apud istam disciplinam magis occid quam liceret occιdere Item cap. 2 ad Scapulam : Humani naturalis potestatis est, unicuique quod putaverit, colere nec alii obessau prodest alterius religio. Sed nec religionis est cogere religionem, quae sponte Asicipi debeat, non λ; .mo hostia as animo tibent expostulentur. Idem cap. a. de patientia: Patientia Domina in Malcho vulnerata est Itaque s gladii opera maledixit in posterum sanitatis restitutione ei quem non ipse vexavera , satisfecit per patientiam misericorria matrem. Quae omnia spectant ad potestatem ministerialem. Caeterum auctoribus
conspirationis nitrati sulphurei pulveris adversus Angliae Regem haec consideranda relinquo. Quando vel una nox pauculis taculis largitatem ultionis possit operari, si malum malo dispungi penes nos liceret. Sed absit ut igne hii mano vindicetur divina secta, aut doleat pati, in quo probatur, c c. Origencs tractatu Ir in Matthaeum explicans petitionem matris filiorum Zebedaei primatum regni Christi ex ambientis pro duobus liberis Matth. ia accurate demonstrat discrimen principatus mini sterialis spiritualis Ecesesiae a terreno principatu, quorum hia positus est in necessitate coactionis externae ille in libera voluntate parendi, Digitias by Orale
218쪽
1N REBU TEMPORALIBUS. I9srendi, aut non Ait ergo quod Prιncipes gentium non contenti tantiιm regere suos seuhectos, violenter eu dominara nituntur. Inter vos autem qui estis meι, non erunt hac, ne forte qui videntur habere aliquem in Ecclesia principatum, dominentur fratribus propriis, vel potestatem in eos exemceantu quoniam sicut omnia carnalia in necestate sunt posita, non in vo- iantate spiritualia autem in voluntate, non in necessitate scis Principes sirituales principasus eorum in dilectione suhectorum debet essepositus, non an timore corporiati Sedis quisvoluerit apud Patrem meum mavor esse comparatione fratrum suorum , Uficiatur minister eorum , quibus vult
essem or. Et qua principatum desiderat Ecclesia, inquit, debet fieri omniumserum in humilitate serviti, ut obsequatur omnibus in iis quaepertι-nent ad salutem hac docet nos sermo divinus. Nos autemsve non intelligentes voluntatem divinam positam in scripturusve contemnentes talem commendationem Chrsa, tales Fumus, ut etiam malorum Principum mund excedere severbιam videamur is non sol im quaerimus scut Reges acies praecedentes, ta terribiles nos saccessu dissiciles maxime pauperibus exhibemus tam ei sumus ad eos au noscinterpeliant, utpropter aliquid deprecentur, sicut nec tyranni ta crudeliores Principιμ mundιalibus ad Rhesios. Et est videre in quibusdam Ecclesiis, praecipue civitatum maxά- marum Principes popul Christiani nullam Oabilitatem habentes, ethahere ause permittentes, c. Haec autem diximus volentes ostendere quod Ecelesiarum Principes mundialium esse smitatores non debent, sed imitari debent Christum accessibilem mulierιbus loquentem , Epueris manum imponentem, G Hycipuli suis pedes lavantem , arauetereentem, exemplum eis dantem, ut sinime similiter faciant fratribu siuis. Forsita autem ει quia Dominus constitutus serviebat pro salute hominum generi nostro propterea dicitur formam strvs suscepisse, ta humiliasse se usique ad mortem , propter quodU Dominus eum siverexaltavit curvult erga exaltari μιθafaciat, ut exalteturper ea scutae sitim hominis non, nil ministrari, sed ministrare. Porro ex hoc Origenis testimonio Haret, principatum Eccletiae, quantum quantum est, in voluntate .dilectione, non in timore& nccessitate consistere,, continuo nullam habere jurisdictionem
coercitivam ad absolute cogendum quod imperat. Siquidem hoc proprium est unius politicae potestatis; unde Apostolus i. ad Roma
nos Saautem malumfeceris ime . non enimsine causa gladiumpori.ιt Tei
219쪽
1os DE POTEsTATE ECCLEs te nihil evidentius hoe rigenis testimonio spiritualia in voluntate.
non in necessitate posita eue, quoniam Praelati non dominantur fidei
Christianorum, ut docet Apostolus, sed sunt adjutores gaudirili tum tiane Origenis sententiam B. Chrysostomus infra uberius explicabit. Lactantius Firmianus Arnobii discipulus lib. s. de divinis Institutionibus cap. 1 o. Non es spissis id iniuria , quia religio cogi nonpotest; verta potius quam reberibin rei agenda est, ut sit volunt . Distringant aciem ingeniorum seuorum; Aratio eorumve est , asseratur, parara βου-
mii ore fi doceant tacentibus certe nihil edim- μι tentur nos,
aut rationem rei totis exponant. Nos enim non illic vi, ut ipse objectant, sed docemur probamus, ostendimus. Itaque nemo a nobis retinetur inmius inuisi est enim Deo, qui devotione ac Me caret, tac. Quid ergoseviunt rLonge diversa siunt carnificina tapinas, nec potest aut veritaιcum vi aut justitia cum crudelitate conjungi re c. Defendenda enim religio est non occidendo, sed moriendo non savitia sedpatientia; nanscelere, sed Mer Ilia enim malorumsunt, hac bonorum,necesse est bonum in religione versari. non malum. Nam si sanguine, si tormentis, s malo religionem defendere velis, jam non defenditur illi, sed postuetur atque violabitur nisi est enim tam voluntarium quam religio, in quas animus sacri Aniu aversus est, jam sublata, iamnusia est. Recta igitur ratio est, ut religionem via patientia , velmorte defendaι, in quaside conservata si Deogratas, ct religioni addis auctoritatem. Quae Lactantii sententia usquequaque causis essentialibus potestatis Ecclesiasticae cap. 2 huius libri explicatis congruit sic uid ea quae infra ex Tertulliano atque Origene allata sunt, quae a Lactantio diffusus tractantur. Caeterum, quod ait Religionem defendendam non occidendo, sed moriendo, c. Memini usurpatum a Magistro Joanne Potctevin Doctore Sorbonico. Cum enim post eadem Henrici III. Gallorum Regis a Jacobo I Elemente patratam , in congregatione Facultatis Theologiae a .no Is 8o Juniores quidam Theologi dicerent Clementem Henrici percussorem, esse martyrem Magister Ioannes Poicteuin, inquam,
unus ex antiquioribus, indignabundus exclamavit numquam audi
tum homicidam esse martyrem, Religionem Catholicam non occidendo, sed moriendo defendi a martyribus. Qua responsione omnium ora conclusit; sibi tamen grandem constavit invidiam, quasi senex esset delirus, ut tum appellabatur.
Julius I. PP. in Epistola quam Orientalibus scripsit pro S. Athanasio,'
220쪽
IN REBUs TEMPORALI Bus I97 nasio, quae legitur Apologia secunda Athanasii, sub finem memoratae Epistolae graviter orieotales reprehendit, quo more judicum saeculi judicia exercerent, de facto cogerent contra naturam potestatis ministerialis Ecclesiae. Dilecti, inquit, non jam uiserius ει- cosia judicia secundum Euaue m. sed vel ad exi m. vel ad mortem instituuntur. Namsi, ut dicitis, omnino in culpa Athamasius Maurce Ar,tac fuerunt, oportuisse naism Canonem, oe non isto modo jud cium seri oportui scribere omnibus nobis, ut ita ab omnibus, quod Iustum esset decerneretur Episcopi enim erant, ta non vulgares Ecclesia, qui sapatiebantur,oc. D. Athanasius Epistola ad vitam solitariam agentes, aut ante medium, Constantium Imperatorem carpit, quod vim Episcopis inferret, ut communionem cum haereticis inirent atque damnationi Athanasii subscriberent. Cum inquit Athanasius, in Ecclesia nullius nise Dei metus, omnes tiberam habeant siententiam, Sc. Diabolus quini hi veri habet, in secursis sicia invadens, concutit fores eorum a quibus recipitur Salvator contra, mansuetus est. Siquis, inquit, velit mesequi, ta es disicipulus meus docetque se, cum ad quempiam verit, non virnstare, sedpotiuipulsare ac dicere aperi mihi, soror mea sponsa suod si aperiant, nitratisingraventur, aut nosint aperire, abscedit. Non enim g tis, aut jaculis, aut militari manu verita praedicatur, sed suadendo, ct consulendo uua autem ibi suadendi tibertas aut consulendi ratio, ubi qui contradicit, pro mercede aut exilium aut mortem reportat Item aliquanto posthaec subjungit Dicentibus quibusdam Episcopis id none IIe Ecclesiastici Canonis, quod Imperator faceret Imperatoremsu 3ecisse at quod ego volo ,pro Comesit. Aut igitur obtemperate, aut extinos estote; sicque Romanum Imperium Ecclesiasticis Constitutionibus immiscuisse, ut Amanam hare is Eccle mintroduceret. Ubi notatione dignum occurrit, miscere Romanum Imperium, id est vim, coaetionem externam Canonibus Eeclesiae condendis Hoe enim est absoluto Imperio Catholicam communionem cogere, quod non licet. Et hinc datur intelligi, quamquam leges Ee lesiae atque Imperii materialiter concordent, quoniam juri naturali saltem consentientes esse debent, nihilominus tormaliter, quoad modum imperandi, plane esse discordes atque oppositas, quia illae animis qui cogi non possunt, libere praesunt hae autem corporibus4 temporalibus, quae in necessitate sunt posita, ae per vimin merum imperium imperant. D. Hilarius adversus Constantium Augustum, ubi disputat in Ar-B 3 rianos, Diqiligo by Ooste