Emundi Richerii ... De potestate ecclesiae in rebus temporalibus, et defensio articuli quem tertius ordo comitiorum regni Franciae pro lege fundamentali ejusdem regni, defigi postulavit anno Domini 1614. & 1615

221쪽

Is 3 DE POTEsTAT ECCLEs rianos, qui omnium primi armis Imperatoris errorem suum propa gare nitebantur : Deus cognitionem sui docui potius quam exegit, operationum caesistium admiratione praceptis uis concibans auctor lasem coactam eonfitendi se aspernatu est voluntatem, inquit. Si ad Mem seram istiusimodi vis adhiberetur, Episcopassi doctrina obviampergeret, diceretque Deus, universitati est, obsequio non eget necessario, non requirit eo tam confessionem: non aliendus est , ea promerendus , nostra potius, non sua causa venerandus est, confessione distendus est, charietate

mandus est, timore venerandus est, voluntatuprobitate retinendus est. At

vero quid istud, quod Sacerdotes timere Deum vincul coguntur, poenas jubentur' Idem Hilarius contra Auxentium Mediolanensem Episcopum Arrianum, Sancti Ambrosii corrivalem: Ac primiam misereri licet nostra aetatis laborem, Et praesientium temporum stulta opiniones coneemiscere. quibus patrocιnari Deo humana creduntur ad tuendam Christi Eccle-sam ambitione seculari laboratur Oro vos, Episcopi, qui hoc vos esse

creditis, quibusinam seu fragiis ad radicandum Euangebum Apostoli usseunti suibus a utipotestatibus Christum praedicaverunt, gentesque fere

omnes ex idolis ad Deum transtulerunt ' Anne aliquam sibi ag .ebant e palati dignitatem in num Deo in carcereunter catenas, postflagella cantantes, tac. At nunc, proh dolor Divinam fidem si retia terhena commendant, inopsiue virtutis sua Christus, dum ambitio nominisuo concιbatur, arguitur Terret exitiis c carceribus Ecclesia, credique sibi cogit, qua exiliis arceribus est credita pendet a dignatione communicantium, qua persequentium est consecrata terrore fugat Sacerdotes, qua

fugatis est Sacerdotibus propagata diligi siegloriatura mundo, qua Christi

esse non potuit, nisi eam mundus odisset. Hac de comparatisne tradita nobis olim Ecclesia, nunc quam deperdita, resina, qua in oculis omnium est atque ore, clamavit. Huc usque S Hilarius. Jam observavi haereticos omnium primos Religionem armis coegisse, atque orthodoxossatis superque duxisse, modo Episcopali sententia haeretici judicati Ecclesiis pellerentur, novumque&inauditum nefas, ut causam Ecclesiae judex saeculi judicaret propria sunt verba Severi Sulpitii de

B Martino, cujus historiam mox subjiciemus. B. Gregorius Nazianzenus nominatim perhibet Christianos ad versus Iulianum Apostatam solas habuisse lachrymasis patientiam pro omni medicamine, prima oratione in Julianum versus sinem r

citerum Dei lineηtia inbibitui atque repressui est, Christianorumque M'

222쪽

IN REBU TEMPORALIA Us. Iosehrymis, quas multas multi profuderunt, hoc unum adversὐs persecutorem medicamentum habentes. Et aliquanto post Gentiles alloquens, qui sub Juliano immoderate seviebant in Christianos intendant tandem, ait, quae ratio atque equitas sit, nos u uriis etiam scruciatibus affectos tolerare Se autem ne parcentibus quidem parcere. Sic enim remexpendamus, cum quibusdam temporibus Vsipotentiastorueramus, vos etiam quιbusdam , his nimirum ahas aliter incidentibus, atque in diversum labentibus Uuid tandem simile a Christianis vestri perpessi fiunt, qualia se-

penumero a vobis Chrissiani pertulerunt ' quam libertatem vobis eripuimui in quos plebe urentem concitavimus 'Nuibu praefectos immisimuου, plura etiam quam ipsis imperatum esset, exequentes ' quibus periculum vita creavimus imo quonam a fagistratibus , dignitatibusque siubmovimus, alii que honoribus , qui praestantissimis quibimque viris debentur Et ut compendio dicam, Eccui aliquid sim te in tu mus , qualia multa a vobis partim admissa, partim denuntιata sunt Sed ne ipsi hoc quidem dixeritis, qui nobι animorum ficilitatem di clementiam crimini vertere soletis.

Vcrum hic expecto, ut aliquis cavilletur Nagianzenum plurimos alios Patres tantum ea Historice referre, quae a Christianis gesta sunt, vim non habere praecepti, ac proinde nullum inde posse eliciargumentum. Contrais ponam haec ad certissimam praxim regiminis Ecclosiae primitiva pertinerc, atque robur habere praecepti, quando causis essentialibus potestatis Ecclcliasticae, hoc si legi divin. naturali consentiunt idque semel dixisse sufficiat, ne cum nausea cadem cogamur iterare. Porro idem a Zian Zenus oratione ad Arria nos eadem plane memorat de Christianorum patientia, persecutionibus Arrianorum Quoniam autem ad hunc modum affecti summinquit, atque ad temporum rationem suem nostram accommodamus. Age, tempora cum temporibus committamus. Regem tuum profer, Ego

proferam meos: Tu, Achab 'go Iosam Tuam mihi humanitatem

aquitatemque commemora, ac meam vicissim audaciam exponam. Uuiu

potiὰ tuam quidem inhumanitatem ta multi librio linguae circumferunt, quas et iamposteritas omnis exceptura est, aternam, nisi me opinio fallit, rebus a te gestis ignominia notam inustura meam vero Ust orationeprose quar. Quem populum audacia furentem in re immisi suos milites maciem eduxi Quem belli ducem ira insammatum at riorem effeci ' c. Quosnam precibus incumbentes, manu que ad Deum attoluntes obsidione cinxi 2 Quas Psalmorum cantiones tubarum clangore compres ' uorum

mysticum sanguinem cum mortifero sanguine permissuti uo sepiritua

223쪽

tichvmi depulὶ Quam orationis adem in sepulchrum convertis uua, suppeilectilem reisacra ministerio dicatam, manibusque profam non attrectandamsagitiosiu manibus exposui s. Reliqua videat Lector, animadvertet quod superius ex Tcrtulliano retulimus, esse certissimum scilicet inter Christianos Ecclesiae primitivae magis oecidi quam occidere licuisse, atque haereticos omnium primos Lanienam re viam cogendae religionis adinvenisse , quod identidem dicendum est. . Hic celebrem B. Martini historiam cum nonnullis Hispaniarum Episcopis, qui auctores fuerant, ut Priscillianistae ferro decuterentur ex m. Severo Sulpitio enarrare lubet, quam ad rem attende, Lector Post Priscillianum haereticum capitis damnatum cura de,, studio Ithacii atque Idacii Episcoporum Hispaniae, qui Maximo, Imperatori persuaserant, ut Priscillianos capite mulctaret, ma gnum ierpetuum inter Orthodoxo discordiarum bellum exaria, sit, adeo ut omnia misceri cernerentur cuncta per illos Episcopos odio, aut gratia, metu, inconstantia, invidia, factione , libi dine avaritia, arrogantia somno, desidia essent depravata Pori stremo plures adversus paucos bene consulentes insanis consiliis is pertinacibus studiis certabant. Inter haec plebs Dei, & optimus, quisque probro atque ludibrio habebatur. Severus Sulpitius libro r. Sacrae historiae ad calcem Deinde . dialogo vitae Sancti Martiniis articulo Is veniam ad illud quod propter notam temporum sem per occultavit Martinus, sed nos celare non potuit, in quo illudis est miraculi, quod facie ad faciem cum eo est Angelus collocutus is Maximus Imperator alias sane bonus, depravatus consiliis Sacer-

Motum post Priscilliani necem, Ithacium Episcopum Priscillianiis accusatorem, caeterosque illius socios, quos nominari non est,

Deesse, vi regia tuebatur, nequis ei crimini daret, opera illius cu- se justumque modi hominem suisse damnatum. Interea Martinus mul- ais gravibusque laborantium causis, ad Comitatum ire compulsus, is procellam illam totius tempestatis incurrit. Congregati apud Tre- ,, veros Episcopi tenebantur, qui quotidie communicantes Itachioeommunem ibi causam fecerant. His ubi nuntiatum est inopinanis tibus adesse Martinum, totis animis labefactati mussitares trepi- is dare coeperunt. Et jam pridie Imperator ex eorum sententia decreverat Tribunos summa potestate armatos ad Hispanias mittere, qui

is haere,

224쪽

r RREU TEMPORΛLIBUS. 2 orti haereticos inquirerent deprehensis vitam & bona adimerent. Nec, dubium erat quin Sanctorum etiam maximam turbam tempestas istari depopulatura esset, parvo discrimine inter hominum genera. Ei senim tum solis oculis judicabatur, cum quis pallore potius aut e seste, quam fide haereticus aestimaretur. Haec nequaquam placitura, Martino Episcopi sentiebant sed male consciis illa vel molestissi

maerat cura, ne se ab eorum communione adveniens abstineret, is non defuturis qui tanti viri constantiam praemissa auctoritate seque is rentur. Ineunt cum Imperatore concilium, ut missis obviam Ma-- gisterii Officialibus , urbem illam propius vetaretur accedere, nili se cum pace Episcoporum ibi consistentium adfore fateretur, quos ille callide frustratus, profitetur secum pace Christi esse ven-

aurum. Post romo ingrcssus nocturno tempore, adit Ecclesiam tan- tum orationis gratia. Postridie palatium petiit. Praeter multas quas

evolvere longum est, has principales petitiones habebat pro Nar- set Comite, Teucadio praeside, quorum ambo Gratiani par- istium fuerant, pertinacioribus studiis, quae non est temporis ex- plicare, iram victoris cmeriti. Illa praecipua cura ne Tribuni cum se iure gladiorum ad Hispanias mitterentur. Pia enim erat sollicitudori Martino, ut non solum Christianos, qui sub illacrant occasioneis vexandi, sed etiam haereticos liberaret. Verum primo die atque altero suspendit hominem callidus Imperator, sive ut rei pondus imponeret, sive quia nimis implacabilis erat seu quia, ut pleriri que tum arbitrabantur, avaritia repugnabat, si quidem in bona eo rum inhiaverat Fertur enim ille vir multis bonisque artibus praeia is ditus adversus avaritiam parum consuluisse, nisi fortasse regni ne

se nessitate. Quippe exhausto superioribus principibus Reipublicae

aerario, pene semper in expeditione, atque praecinctu bellorum ci vilium constitutus, facile excusabitur quibuslibet occasionibus sub - , si di Imperio paravisse. Interea Episcopi quorum communicatio is nem Martinus non inibat, trepidi ad Regem concurrunt, praeo damnatos se conquerentes actum csse de suo omnium statu , si se Theognisti pertinaciam, qui eos solum palam lata sententia con-

isdemnaverat, Martini armaret auctoritas: Non oportuisse hominem

recipi moenibus illum jam non defensorem haereticorum esse sedis vindicem nihi tactum morte Priscilliani, si Martinus exerceat il- aius ultionem. Postremo prostrati cum fletu clamentatione pote- statem regiam implorant, ut utatur adversus unum hominem vi Libia M. Cc sua.

225쪽

ror DA POTEsTAT ECCLEsIAE is sua. Nec multum aberat quin cogcretur Imperator Martinum eum is haereticorum sorte miscere. Sed ilic licet Episcopis nimio favore esset obnoxius, non erat nescius Martinum fide sanctitates vir tute cunctis praestare mortalibus, alia longe via factum vincere pa- rat ac primo secreto accersitum blande appellat, haereticos iure damnatos more judiciorum publicorum potius quam insectationibus Sacerdotum mon esse causam quam Ithacii,caeterorumque par- tis eius communionem putaret esse damnandam Theognistum, odio potius quam causa fecisse dissidium, eumdemque tamen solumis esse, qui se communione interim separarit arctiquis r nihil nova tum Quin etiam ante paucos dies habita Synodus Itachium pro-

nuntiaverat culpa non teneri. Quibus cum Martinus parum mori veretur,Rex ira accenditur, ac se de conspectu ejus abripuites mox, percustbres his pro quibus Martinus rogaverat, diriguntur. Quod ubi Martino compertum , jam noctis tempore palatium irrupit; M spondet, si parceretur, communicaturum; dummodo aribuni jam in excidium Ecclesiarum ad Hispanias missi retraherentur. Nee is mora intercessit Maximus indulget omnia. Postridie celicis Ein

piscopi ordinatio parabatur sanctissimi sane viri ilane digni, qui

meliore tempore Sacerdos fieret. Huius die communicationem

Martinus iniit, satius aestimans ad horam cedere, quam his non consulere; quorum cervicibus gladius imminebat. Verumtamen ,, summa vi Episcopis nitentibus, ut communionem illam subscri- itione firmaret, extorqueri non potuit. Postero die se inde prori- piens, cum revertens invia moestus ingemisceret, se vel ad horam noxiae communioni suisse permixtum, haud longe a vico, cui no- is me est Andethama, qua vastas solitudines sylvarum secreta pari iuntur, progressis paululum comitibus, ille subsedit, causam dolo- iis .facti accusante ac defendente invicem cogitatione pervol- se vens, astitit ei repente Angelus Merito, inquit, Martine,compun- geris, sed aliter exire nequisti repara virtutem, resume constanis iam, ne jam non periculum gloriae, sed salutis incurreris. Itaque is ab illo tempore satis cavit cum illa Itachianae partis communioneri misceri. Caeterum cum quosdam ex Energumenis tardius quam so- is lebat,is gratia minore curaret, subinde nobis eum lachrymis fa- tebatur, se propter communionis illius malum, cui se vel punctciri temporis necessitate, non spiritu miscuisset, detrimentum sentire virtutis. Sexdecim postea vixit annos, nullam Synodum adiit, ab

226쪽

IN REBUS TEMPORALIBU s. o 3, omnibus Episcoporum Conventibus se removit. Quae historia quari tuor digna observatione complectitur. Primo Ecclesiam non se sis

se vis immiscere ideoque Theognistum Hispaniae Episcopum excomis municasse Ita chium cum asseclis, quoniam suis consiliis Imperato- is rem depravassent, contra legem gratiae , formam antea ab , Apostolorum temporibus servatam impulissent, ut haereticos ferro, interimeret. Satis enim Patres Ecclesiae Primitivae ducebant, iis Priscillianus canonice damnatus Episcoporum sententia , comis munione Ecclesiastica privaretur. Unde Sulpitius libro r. histo- riae memorat S. Martinum Imperatorem oravisse , ut sangui is ne infelicium abstineret satis superque histicere ut Episcopali sententia haeretici judicati Ecclesiis pellerentur. Novum cin- auditum nefas, ut caulam Eccletiae sudex saeculi judicaret Her- ,,cle Pastores multo magis de erudiendis quam deperdendis haeis reticis debent esse sollicit , memores Christum Lucae 9. acriteris reprehendisse discipulos , quod igne coelesti impetrato , Sama

ritanorum provinciam conflagrare vellent. Nescιtis, inquit, eu- ,, Ius θι ritus estis istius hominis non venit animas perdere, sed salvare., Caeterum Samaritani erant Judaeis haeretici, ut notum est. Acce di praeterea, ut ait S. Gregorius a Zianzenus Oratione ad Arriari nos versus fine is quod multi ex his qui nunc in luporum numero sunt , tandem inter oves recensebuntur ac fortasse etiam inter

pastores, vel ut Augustinus docet, saepe frumentum capi posse pro etiZania. Itaque vocandi expectandi sunt ad poenitentiam, nonis ad lanienam aut carnis cinam. Et hinc claret bonos illos Sanctis simos Ecclesiae primitivae Patres longe alienos fuisse ab hodiernis dogmatibus de haereticis interimendis abdicandis, atque occi- dendis Regibus praetextu tyrannidis, aut neglectae Religionis Ca-- tholicae. Quae dogmata postquam charitas refrixit inter Christianos, is inventa sunt ab hominibus in vanitate sensus sui ambulantibus, de, non considerantibus se spiritualiter, non temporaliter examinari, Aut superius ex Apostolo dictum est. Secundo Sulpicius vivam se spirantem saeculi nostri imaginem sic accuratissime depingit scili cet postquam Ita chius ejusque Assectae relicta potestate ministeriali spirituali Ecclesiae credita, sese negotiis saecularibus .fevis im- miscuerunt, apium 4erpetuum inter Orthodoxos discordia serum bellum ex artisse , adeo ut omnia misceri cernerentur. Cuncta per Itachianos odio, aut gratia, metu, inconstantia, invidia, fa-C 2 ctione, Cissilia πιν Orale

227쪽

ro DE POTEsTAT ECCLEs Insectione, libidine avaritia, arrogantia somno desidia depravata

essent plures adversum paucos bene consulentes, insanis consi-

Iiis, tertinacibus studiis certarent. Inter haec plebs Dei, cis optimus quisque probro ludibrio haberetur. Itachium nihil pensi nihil sancti nabuisse, audacem fuisse, loquacem, impuden- tem sumptuosum, ventri, gulae plurimum impertientem, stu , , di vincendi plusquam oportuit, studiosum. Haec Sulpitius clare, indicans quanti reserat Ecclesiasticorum facilem atque aequabilem, cursum naturae potestatis ministerialis tenere. Verum illa ipsa vitia. quae tanquam ab mansuetudines persectione Legis Euangelicae alienissima carpit, pro summis hodie virtutibus, praesertim luxus,ri nimiumque curans cutis, vincendi studium colunturi quod ita, causa est omnium schismatum nec ab alio fonte quam a fallis & Ω- ditiosis dogmatibus de potestate Ecclesiae in rebus temporalibus

is manat quae quidem dogmata eo tendunt, ut jam Praelati non clinis vibus Petri, sed clava Herculis Christianos homines in ossicio conin tineant, quasi spiritualia posita essent in necessitate&coactione, is non in voluntates& dilectione ut loquitur origenes. Tertio cum observo Sanctum Martinum Irachii communionem velut pestilentem legi Euangelicae adversem ideo refugere, quod nimio vincendi studio contra haereticos certaret, auctorque fuisset Imperatori, ut Priscillianistas perderet, magnae quidem me subita miratio propter discrimina dogmatum hodiernorum &Patrum Ecclesia primitivae. Si enim fide Catholica tenendum est haereticos de bere plecti capitali poena, ut Auctores Directorii Inquisitorumpe suadent, Summusque Ponti sex, ut absolutus Ecclesia Monarcha de hac poena statuere debet, ut eodem directorio confirmatur certe Ithacius cum asseclis potius Damasii aut Siricii Papae, quam maximi

Imperatoris, auctoritatem adversus S. Martinum implorare, Gare operam debuit, ut S. Martinus tanquam fautor haereticorum damn

retur. Procul dubio si Ithacius & alii suae factionis tenuissent Papam divinitus constitutum esse Monarcham Ecclesiae, Ecclesiam posse

capitales poenas haereticis irrogare, ut Bellarminus docet, uno verbo S. Martinum compescere poterant, opposita Romani Episcopi auctoritate Idque cum factum non sit, certissimo est argumento dogmata Jesultarum, Mirectorii Inquisitorum primitivae Ecclesiae Patribus fuisse incognita, eontinuoque non pertinere ad fidem Catholicam is

neque juris esse divini, sed plane humani.

228쪽

Quarto discimus quam sit periculosum cum viris nequam consuescere, praesertim cum Praelatis, qui lumen .sa mundi est edebent. Et si enim vir sanctissimus, & cum iptis Apostolis conferendus, ut ait Sulpicius, necessitate, non spiritu, puncto quodam temporis sese communioni Ithacii miscuerit; attamen inde virtutem mi racula patrandi sibi divinitus datam detrimentum accepisse sensit. At vero Angeli colloquium cum B. Martino , sicut nimium vincendi studium damnat in Episcopic ita mansuetudinem S. Martini tanquam legi gratiae, iotestati ministeriali conformem atque Eccletiam suasive tantum Virective, non coactive de mediis ad beatitudinem necessariis judicare demonstrat Merito , inquit Angelus,

compuveteris, Martine, sed aliter exire nequisti repara virtutem, resume congiantiam, ne jam non preiculumgloria, sed salutis incurreris.

Caeterum Bellar minus de Scriptoribus Ecclesiasticis, ubi de Idacio sive Ithacio claro mentionem celebrat, eum hac de causa reprehensum, punitum ab Episcopis narrat, quod Priscillianum apud

saecularcs Judices accusaverit,in occidi curaverit. Propria sunt v cr-ba quae genuina Bellarmini confessione demonstrant nequaquam licitum sic Ecclesiasticos sese immiscere saevis. Qiiod si minime licuit Ithacio accusares curare ut Priscillianistae a Magistratu politico punirentur; quanto minus fas est Ecclesiasticis capitalem sentcntiam inhaereticos ferre, atque reges de haeresi, aut fautoria haeretis suspectos damnare, ut fieri consuetum est Romae in onficio Inquisitionis. De qua re postea libres . D. Ambrosius oratione de Basilicis tradendis contra Auxentium Episcopum Arrianum, qui auctoritate Valentiniani Caesaris mur' tus, vi armata Basilicas, id est, templa Catholicorum occupare moliebatur , cximque populus ellet in procinctu, ut vim vi repelleret, Ambrosius obstitit, docuitque neque Eccletiam, neque Eces eliasticos alio quam patientiae telo lachrymarum jure uti posse. Sic enim populum astaturri sui turbamini ' olens numquam in Geram,

coactus repugnare non novi dolere potero, poterosere poterogemere a versus arma, milites, Gothos auoque achryma meae arma sunt. Talia enim munimentasunt Sacerdo. is abier nec debeo, nec possum resistere. Profecto nulla alia res in brosius animi sui sensa, potestatem ministerialem Ecclesia apertius quam his conceptis verbis desanare potuit;

VOlens numquam jus deseram, coactus repugnare non novi dolere potero, c. Talia enim sunt munimenta Sacerdotis aliter nec de-

229쪽

hos D Po TR sTAT ECCLEs Inbeo, nec possit resistere. Jus ergo Sacerdotum est, ut imminenatibus malis, fletu, poenitentia, .lachrymis, non vi armata resistant, Hic autem de jure congruenter ad causas essentiales potestatis Ecclesiasticis statuit,videturque ad illud Joelis et alludere Inter vestibulum altar plorabunt Sacerdotes ministri Domini, dicentes Parce Domine, parcepopulo tuo. ne dei hereditatem tuam in opprobraum, tac.

Idem Ambrosius cap.9 in Lucam ad haec verba: Et misit illos praedicare regnum Dei, e nihil tuleritis in via, neque virgam, neque peram, c. uuatis debeat esse qui Euanget sat regnum Dei, praceptu Euangelici designatur, ut sime pera, me virga, sine calceamento, sine paηe, sine pecunia, hoc est subsidis saecularis adminicula non requirens, fideque tutiu putet*ι quominus requirat, magispossesuppetere sua

possunt qui volunt ad eum derivare tractatum ut spiritualem tantummodo locus isteformare videatur Oectum, qui velut indumentum quoddam comporis videatur exuisse, non olum potestate rejecta, contemplisique divitiis , sed etiam carnisi in illecebris abdicaris. Uuibusprimo omnium datur a cis atque constaritia generale maindatum, ut pacem ferant, constantiam

se vent, hospitalis necestudinis jura custodiant, alienum a pradicatione regni caelestis adstruens cursitareper domos, sinviolabiωjura hosipiti mutare, m. Item cap. Io in Lucam: Von virgvi in manu jubentur to

Iere Apostoli, inquit, sic enim Matthau scribendum putavit. Quid est virga, siproferendapotestatis insigne, sulciscendi instrumentum doloris ' et humilis Domini in humilitate enim judicium jussublatum est humilis, inquam, Domini praceptum discipubejus humilitatis os

ciis exequuntur. Os enim misit adsemιnandum Mem, qui non cogerent, seAdocerent, nec vim potestatis exercerent, sed doctrinam humilatatis attollerent suo loco humilitati putavit etiampatientiam copulandam quia ipse quoque juxta testimonium Petri; cum maleiuraretur, non maledixit; cum percuteretur, non reperculsit. Hoc est ergo duere Imitarere mei estote Ultioni uiua deponite: Insolentiam verberantium noni uriar titione, sed magnanimitarepatientias portare , tae. At albi habe , quia cum Apostoli ignem de caelopetere vellent, ut consumeret Samarrianos, qui Iesum Dominum intra eιvitatem suam recipere noluerunt conversius in

crepavit istos, ta ait nescitis cujus spiritus estis filius hominis non venis animas hominum perdere, sed salvare. Similiter cap. I 2 in Lucam e uis me constituit judicem aut diviserem super vos. c. Bene terrena declinat, quipropter divina descenderat, nec judex esse dignatur bitum tam iter facultatum, vivorum habeni mortuorumque Iudicium, arbitrium

230쪽

r RE EU TEMPORALI Bus. 2 7que meritorum. Quem ad textum Lucae Glossa citat locum Ambrosii: Et ita relinquitur potestatem Ecclesiasticam totam in criminibus, non in possessionibus versari, ut S. Bernardus asserit. His adde ex eodem Ambrosio libro tertio de Spiritu sancto cap. I9. Per Spiritum

sanctum peccata donari homines autem in remissionem peccatorum min serium sevum exhibere, non Ius abc u potestatis exercere. tiae Gratianus in suum decretum conjecit. 33. de poenitent dist. I. can ver

bum.

Hieronymus commentariis in caput s. ad Ephesios accuratam absolutaeis ministerialis potestatis differentiam nobis describit in hunc textum Apostoli Suhecti invicem in timore. Audiant hac Disso pi, audiant Presbyteri, audiat omnis ordo Doctorum subjectis suis esseμbjectos; cimitentur dicentem Apostolum o memmessem liber, ex omnibus eqsium servum feci, ut omnes lucrifacerem. Et in alio locor Per charitatem servite an vicem unde es pse eadem charitate omnibus gentium sermυι Ecclesses. Salvitor quoque formam servi accepit, urserviret discipulis suis, edes eorum Levit me interest inter gentium Principes scirastianorum, quod uti dominantur Fubduis, nosservimus; ιn eo magoressumus, si omnrum minimi fuerimus.

Idem Epistola tertia ad Heliodorum circa medium de Regis Episcopi dilcrimine Rex, inquit, nolentibuspraest, Episcopus volentibus ille terrore subjicit hic servituti donatur. Ille corpora custodit ad mortem hic ammas servat ad vitam. In quam sententiam S. Chrysostomus uberius excurrit. Nam homilia quarta de verbis Esaiae conformiter ad hoc edictum Ecclesiastici Presbytero humilia animam tuam, agnat humilia caput tuum: Discrimen politum inter Regale Sacerdotaleonicium evolvit Regi corpora commissa sunt, ait,

Sacerdoti, anima: Rex maculas corporum remittat Sacerdos autem, maculas peccatorum ille cogit hic exhortatur: sile necessitate, hic consitur ille habet arma sensibilia, hic armaspiratuatia ille besium gerit cum basebaris miti bellum est adversus damones. Et post pauca regis aiat facinus reprehendens, quod contempto Sacerdote ingressus esset Sancta sanctorum, ut incensum adoleret. Quia autem Deus ubi Sacerdos

contemptus est, dignitasque Sacerdotis conculcata nec quicquam prat rea potuit Sacerdos. Nam Sacerdotu est tantum arguere, berameetue ρυ- stare admonitionem, non movere arma, non estpeos Uurpare, non ris re ianceam, non arcum tendere, neque jacula mittere, sed tantum amocre, ac liberam praestare admonitionem. Postquam igitur arguisset