장음표시 사용
261쪽
nisterium nee Minister sibi debet Uurpare dominium. Sed ex ordinatione Christi, qui mavor est in Ecclesia debet exercere temporale minist rium: Ergo qui major est in celesta non debet usurpare, velM vendicare temporale dominium. Quod autem major in Ecclesia debet exercere remporaliter humile ministerium, probatur per illud Lucae 22. Ubi eum
fulse contentio interias cipulos dem oritate , diciturμ qui major est in vobis, at sicut minor,i qui praeeor est, cui ministrator. Et paucis interpositis: Ego autem in medio vestrumsum, sicut qui ministrat. Haec
quarta parte memorati tractatus.
Quinta denique, qua respondet argumentis adversariorum. Pri- md ad illud quod dicitur Fapa est mearius Christi,ta Christum omnem hasusse potestatem in caelo sin terra. Resipondet re vera P. pam esse Christimcarium: sed certum esse quod non acceperit omnem potestarem quam habuit Christus quippe qui habueri potestatem super Iacramenta, potestas autem Papa non est versacramenta, inquit, sed certis coarctata terminis. Extra de concess raben tac.
Adoetavum argumentum ductum ex 22 dist. cap. omnes, ubi habetur Christum R. Petro Herna vita clavigero terreni simul caelestis imperiisera commisesse. Respondet commissum quidem esse terrenumis erιum B. Petro cap. 6 Matthaei uver Tu es Petrino super hanc petram ad cabo Ecclesiam meam, tac. Ita, delicet quod an terrupesset ligare tasomere spiritualiter, non temporaliter i hoc apparet per illud quod sequitur Et quodcumque ligaverit sive terr.ιm, erri Folutumis in cor tis,oc. Nam in caelis nullum potest habere locum ligatio, vel solutio temporabs. Et verum est quod qui tu istud ligandi solvendi spirituabier
Ecclesia Romana pubtrahit , in haeresim lubιtur , ut dicitur cap. omnes, distinct. 22.
Caeterum jam superius monui in explicatione sententiae . gidii Romani, argumenta haec, quamquam de pleno atque directo Papae dominio in temporalibus agant; nihilominus aequaliter oppugnare indirectum inordine ad spiritualia, quoniam utrumque potestatim inisteriali spirituali Ecclesii atque adversatur. Nam ut multoties do- eui Ecclesia nullam habet potestatem a Deo cogendi extrinsece irrogando poenas temporales: eam ob ea utam S. Augustinus dicit nulla in re dominati onem Gentium, Judaeorum, aut Christianorum posse impedire. Et supra hic ipsemet auctor Anonymus ad septimum argumentum tertiae partis opposuit Deum nihil frustra facere, ejusque Dissiliae by Orale
262쪽
IN REBU TEMPORALIBUS. 23' que omnia opera esse perfecti ac soli politico Principi dedisse potestatem saecularia tractandi, Warma explicandi ad urisdictionem
executioni mandandam atque absurdum csse dicere Papam hab credo minium super Principes saeculares absque executione. Quam in rem vide quae notavimus axiomate octavo Apologiae nostrae. Caetera argumenta huius auctoris Anonymi eadem ferme sunt cum argum cntis Egidii Romani hoc excepto quod faciliora nitidiora videntur argumentis Archiepiscopi Bituricensis. Tertius Tractatus est quidem Brevis Dialogus auctoris etiam A-nonymi, in quo dialogo Vesta Clericiti inter se velitantes de Regia Papali potestate exhibentur. miles autem post Lyranum supra
laudatum duos adventus aut status in Christo distinguit Alterum humil talis quem ante passionem suam alterum gloria quem post Resurrectionem exercuit, contenditque insuper Christum constituissem Petrum i- carium suum, quo ea qua ad humilitatis, non ad satum gloria spectant, exerceret in terris quod est certissimum, ciis concordat quae supra
diximus de sola potestate ministeriali spirituali Ecclesiae relicta. Porro omnia argumenta quae a statu gloriae aut potestate excellentiae Christi ad statum humilitatis iotestatem ministerialem ducuntur, plane cavillatoria sunt, fallacia quam vocant ignorationem Elenchi. Caeterii in tempore Caroli V. Galliarum Rcgis quidam etiam auctor
Anonymus captavit ansam hujus dialogi ampliandi ela distribuendi in
chros libros profusissimos, quos sub nomine somnii viridarii evulgavit, servata quidem Militis micrici intcrlocutione, sed non Catholica aequanimitate prioris dialogi Nam cap. 6 libri primi his I.
mniator indarim Primatum Sedis Apostolicae non tam a Christo Domino, quam humanis institutis acceptum refert quo in errore Marcilium Paduanum Jamdunum sequitur, atque sectariis hujus saeculi hac in parte velificatur quod lectorem latere nolui. Qtiartum tractatum pro Philippo Pulchro lucubravit Frater Joannes Surdus Doctor Parisiensis Ordinis Dominicanorum Vulgo agno minatus de Parisiis, quoniam natus esset Lutetiae Ille autem omnium doctisSi me de hac controversita scripsit estque mirabile Cardinales Bellarminum lib. contra Barciatum Perronium in sua suasione auctorem hunc ad causae suae subsidium evocare, cum omnes ejusdem Bellarmini& Perronii probationes ok sundamenta dilapidet, si caput tertium Synodi Lateranensis sub Innocenti III excipias de quo
Joannes Parisientis ioco siluit, quia hoc primum a Bellarinino excogi
263쪽
tatum est argumentum. Porro hie auctor cap. Io recte monet Chriastum non omnem porcstatem quam habuit, etiam ut homo, contuisse ει-
tro atque Omma a gumenta qua Petro riso ab quid tribuunt , quia Christin hocpotu certam in quantum homo i nutum esse mo .ent ns inveniatur
expressum talempotestatem Petro delatam esse. Et dato etiam quod Christus
auctoritatem G potestatem habuerit temo, Hem , eam tamin Petro non
commisisse tardeo Papa rarone quasseuccissor Petri, radictam potesta tem non deberι quoniam sunt duapotestate distincta, episcopaluo regati vel temporatu, non olum re, sed etiam suHecto, 'regalis major est in temporatibus non habens super se superiorem sicut nec pam opiritua Idem cap. I . notat Apostolos sextuplicem habui e potestatem ordinariam a Christo. Primam vocat Ordinis Sacerdotalis Secundam Administrationis Sacramentorum Tertiam potestatem Apostolatus, praedicandi ubique Euangelium Quartam Judiciariam &eorrectionis in soro externo Ecclesiae Quintam dispolitionis ministrorum, quae iis verbis, inquit, Pasce oves meas, collata est se cundam aliquos Sextam appellat potestatem accipendi necessaria ad
congruentem vitae sustentationem. Quod attinet ad quartam, de qua est potissimum quaestio in praesentiarum, haec subnectit De quarta vero potestate in foro Iudicia exterior est tota dissicultas, propter quod intelligendum est quod illa duo importat, sciicet auctoritatem discernendi quasignificatur, cum dicitur: Dic Ecclem,opotestatem coercendι, cum duitur si tibi scut ethnicino pubi canus me enim sunt dua claves in foro exteriori. De prima ergo sciendum quod udex Ecclesiasticus, ut Ecclesiasticus est, inforo exterior non cogno ei regulariter nisi de serratuatibus causis qua Ecclesiastica vocantur, ta non de temporalibus nise ratione delicti: quod tamen scintei itur quod si,detictum nec oportet de hoc fieri eo ceptionem, cum de nullo debiti cognosica Ecclesia, ni ecundum quod redacitur adspirituale cclesiasticum. Dupliciter enim peccatur in rem poratibus uno quidem modo peccato oppositionis seu errorue ut cum tene tur quod usura non est peccatum moriale vellenetur quod possumus alienum vendicare quocumque titulor vel eum circa talia aliquis diibuis an sit Mitum velisscitum secund/em Deum. Et cum omnia latia determinentur
per Humam legem secundum quam habet Iudicare Iudex Eccumsticus nones dubium quod ad solum judicem Ecelsasticumpertineat cognitio tabum ratio modo peccato vendicationis detinendosive imperiendo abenum ut sevum:
264쪽
INRRBUs TEMPORALIBUS. thumanas judicat cimtiter siecundum qua sunt appropiarιones rerum vel vendicationes, ne res humanis usibu necessaria negligantur, si omnibus
G snguia essent communes, tales communes essent ex indistincto, non servaretur pax de facili inter homines undepropter hocfacta est rerum huiusmodi appropriario per Imperatores, ut dicit Augustιnu supra Ioannem,
ut habetur dist. 8. cap. quo jure Tosse,inquit, jura Imperatorum: non p. tes iucere hac mea res est DeJure enim naturali est una omnium tibe tas, ta communi omnium possessio. Et ita depeccato in temporatibu non udicat elcognoscit iudex Ecclesiasticus, sedsecularis tantum, ni orte aliunde quam a Christo e concessum fuerit,elpermissum. Et hoc notavit Aer nardus ad Eugenium dicens: non in possessionibus , sed in criminibu pote stas vestra est. Et super istud Matthaei Lo. Ut in ore duorum vel trium stet omne testimonium, dicit glossa ut probent illud sepeccatum si nega vera esse peccatum. Sic enim si non acquiescit, dicendum est Ecclesia,nρ aliter, qua Iudicat de peccato , m. De Gestate ver correctionis seu censura Ecclesiastica sciendum quod non est nisi piritual directe, quia nullampaenam inforo exteriori potest imponere nis spiritualem, nisi Fub conditione G per accidens. Licet enim iudex Ecclesiasticus habeat homines in
Deum reducere, ta a peccaro retrahereo corrigere hoc tamen non habee
nisi sicundum viam a Deo sibi datam, quae est se arando a sacramentis taparticipatione sidelium is fusemodi ad ce uram Ecclesasticam per
rinent dicitur nisisiub condιtione: scilicet si quis paenitere velit tapae nitentiam ecuniariam acceptare non enim potest Iudex Eccusasticus ratione detiEP imponere poenam corporalem vel pecuniariam, scutfacit judex secularis sed Foiam sciri velit illam acceptare S enim non vult eam acceptare, comperit eum iudex Ecclesiastιcus per excommunicasionem vel aliam poenam spiritualem, qua est ultima quam potest Uerre, nec uis
potest aliquid facere nisi iuco per accidens, qui siesset haereticuso incorrigibisi ta contemptor Ecclesiastica censura, posset Papa aliquid facere in populo, unde privaretur ilis seculara honore , ta deponeretur a populo Et hoc faceret Papa in crimine Ecclesiastico, Uu cogniIio ad ipsiumpertinet
excommunicando sciticet omnes qu et ut Domino obedirent populus
ipsum deponeret, ta Papa per accidens. Sic etiam e converso Si Papa 6- se criminosim, sicandatisret Ecclesiam ta incorrigibili esset, P incepι posset ipsum excommunic.ιν indirecte, G deponere ipsium per accidens, m nendoscilicet ipsiumper sie sper Cardinales. Et si quidem Papa acquiescerenρ4et, posset isquid facere in populo , unde compellaretur cedere vesci
poveretur a populo, quia Imperator posset pub hypotheca rerum vel poena
265쪽
1 2 Di Io TEsTATE ECCLEsca corporum inhibere omnib- es singulis, ut nullus es obediret essemiret Papa Et hoc quidem poto uterque in alterum. Nam uterque scitice P paci perator universalemo ubique habent jurisdictionem, Misto spiritualem, ta ille temporalem, stamen in hoc est distinctio adhibenda, quia ubi Rex delinqueret in spiritualibus, cilicet in me, marrimonio taabis h Umoda, quorum iurisdictio ad judicem Eccosiasticum pertinet, Papa habet ipsum monere; si ipse inveniatur pertinax ta incorrigiLia,
potest ipsium excommunicare, ta ultra non potest si per accidens et quia ' fuerat contemptor pH, Uscere inpopulo, ut Ubi vero
Rex peccaret in temporalibin, quorum cognitio ad Ecc iamcum non per tinet, tunc Papa non habet ipsum corrigere prim. sed Barones ta Parra de regno, quis non obsunt, vel non aAdent, possunt invocare auxitium Ecclesia, qua requisita a Pari injuris subsidium, potest monere Principem sprocedere contra ipsum morepredicto. Similiter ver ubi Papa de linqueret in temporatibus, quorum cognitio ad Principem secularem pertinet, uis mutuaret ad uram, vel mutuantibus faveret,i racipue miis qua per leges civilessunt prohibita, Imperator si esset, haberet ipsum
Papam primo corrigere immediate monendo postea puniendo nam ad Principem pertinet omnes malefactores corrigereprimojure Rom. 3. Non
enim sine causa glassium portat Minister enim Dei est vindex moram. Glus super illud Rom. 13. Ideoque tributa praestatis. Dicit quod ad hoc instιtuti sunt ut boni laudentur, mati ver puniantur. Et meronymussuperueremiam ut habetur 23. quast T. Regum ossicium proprium est facere Iudicium e Iustiti.im cs tiberare de manu calumniatorum vi oppressos.c peregrinor, ει ρυιλι-viduo, qui facibus opprimuntur apotenti--,ine. Et dicitur quodprimo jure habet Lmperator ratione delictipracsue civilis, Papam immediate corrigere, quia deprivilegio a Principibus
inialtoclerici non nisi per suos Episcopos Iudicantur uuod pravigium
prim impetravit Iulius Papa, qui secundus fuit Ut Moestrum, Ge. Si
verὸ in spiritualibus detinquat, conferendo beneficia Eee astica Simonia-ce Ecclesias dissipando, privando persuas Eec ameas scapitulajuribus
suis; vel etiam male docendo oesentiendo circa ea qua adfrimo bonos, respertinent tuncpramὸ monendus esset a Cardinatibus, quisunt loco tot
Curiic incorrigibili esset, necpossent per se amovere scandaliam ab Ece a tune insubsidium juris haberent supticando invocare brachium se
266쪽
r RE Bus TEMPORALIBUS. 2 Idicit Bemardus ad Eugenium: Sic etiam duo gladii mutuosejuvare tenentur communi charitate, Me membra Ecclesia unit. Colligitur hoc9s dι- sinEt cum ad verum. Et 23 quaest. s. Frincipes, ta Capitulis sequentabus. Et sic legimus in Chronicis, quod Constantinus II qui post ambitionem vatus cum fecisset multa Ecclesiae scandal , per Principe est depositus, et elo fidelium oculis est privanus. Similiter Ioannes XI Lic Sie etiam Regum legitur quod cum Sacerdotes reciperent oblationes a populo
pro reparatione sartorum tectorum tempti, nec ea repararent Re oaryprohibuit populo ne ultra offerrent, posuitfamulos expartesua, qui lata reciperent, ta sic depecunia reparavit sarta tecta Templi, c. Ex hispatet quod tota censura Ecclesiastica sit spiritualis sciticet excommunicanda, suspendendo, interdicendo, nec aliquid ultra potest nisi indirecte per accidens, ut dictum est. Et quod tota censura Ecclesiastica sit spiritualis patet etiam per hoc quod dicitur Matthaei 8. Si Ecclesiam non audierit , sit tibi scut Ethnicus, se Glossa. Ohurgatio plurimorum ipsium corrigat. Et sequitur men dico vobisci quaecumque ligaveras, tac. Glusa vinculo anathematis Chrysiostomus ibi iucit vide qualiter incor rigibilem duplicem duplici bin alligavit nec Patibus : poena scilicet quae est hae scilicet projectione ab Ecclesia, quam notavit cum ιxit : Sit tibi sicut Ethnicus es publicanus; supplicio futuro quod est ligatum esse
in caris , ut multitudine judiciorum corrigatur culpa fratris. Hae est sententia Apostolici Corinth. s. dicentis: sticis qui frater nominatur inter vos, ta est fornicarius , aut avarus , aut idotis serviens, aut maledi cus, aut ebriosius, aut rapax, cum hujusemodi nec cibumsumite. Ecce quod ultra excommunicationem non procedit Apostolus etiam in culpisgravibus:
ci instruens omnes Episcopos ad Titum . dicit hominem hareticum post unam secundam correptionem, devita, ciens quia Fubversus est, qui hujusimodi estis ubi nota quod non dicit, combure, sed devita. Ex quibiti patet quod radicta potesa estspiritualis , nec Principes ratione hujus seunt 'Papasuhecti, nisi uisupra dictum est. Similiter de potesate Petro tradita per illud verbum Fasce oves meas, patet quod est spiritualis tantum, tambit ad Principes de ea, qualitercumque exponatur, scilicet primo vel se cundo vel tertio modo. Sexta vero potestas scilicet accipiendi necessaria ad debitam risustentationem, est temporalis, E dici debetjus quocistis debetur in stipendium vitae, in quo nonsunt Principessubjecti, sied debitores sunt caeteri fideles qui ab eis spiritualia recpium: Et licet hoc sit eis debitum, ramen hocjus non petebant Apostoli per viodum auctoritatis, sedper modum supplicationis. Hoc tamen potest Papa decernere debitum eis esse, ta ipsi
267쪽
α POTEsTATE ECCLEs I Epossunt hocpeteresecundum debita acultatipossessionem; es etiam perien suram Ecclesiasticam potest Papa rebelles compellere ad reddendum. Porro haee Joannis Parilientis collectio laxdecim capit notabilia. Primum est quartam speciem potestatis Ecclesiasticae, quae ad auctoritatem judiciariam&correctionis pertinet, duo includere scilicet potestatem discernendi α potestatem coercendi notatque priorem potestatem his verbis designari Disaee a quoniam Christus hac formula fecit Ecclesiae facultatem cognoscendi atque discernendi de
peccatoM non peccato. Sicut Deut. II. Data estpote ι Sacerdotibus
legis Mosaica discemendi inter lepram non lepram. Secundo observat potestatem corrigendi seu coercendi significari hac formula VH Eeclesiam non audierat,s tibi laut Ethnicus Opublicanin Hasque duas potestates aut claves discemendi & corrigendi ad forum exterius speciare Tertio monet potestatem discernendi aut cognoscendi in foro exteriori Ecclesiastico totam esse spiritualem, & Sacerdotes regulariter ordinarie secundum potestatem sibi a Christo concessam non cognoscere nrsi de causis spiritualibus, neque ullo modo posse cognoscere de temporalibus, nisi sub ratiqne delicti, ut delictum est formal ter; Ecclesiam de nullo delicto cognoscere nisi quatenus reducitur ad spirituale & Ecclesiastieum. Haec autem ut penitius cognoscantur: Quarto docet duobus modis peccari in rebus temporalibus. Primum peccato oppositionis seu erroris, quando aliqui de una eadem re
oppositam tenent sententiam, quarum unam oportetisse erroneam; alteram veram: Ut usuram esse aut non esse peccatum mortale Item
posse aliquem summam pecuniae quam invenit, sibi juste vel non juste
vendicare, c. Harum autem rerum veritas cum sola lege Euange-
Iica cognoscatur, atque solus Sacerdos sit interpres, judex legis Euangelicae, sequitur cognitionem & judicium huiusmodi oppositionis aut erroris ad solos spectare Ecclesiasticos. Quint,ait, si de peccato vendicationis agatur, quo aliqui sibi quidpiam velut pro prium vendicant alii vero proprium ei qui sibi vendicat, negant. Hujus vendicationis cognitionem Judicium solis legibus civilibus humanis judicari debere Et continuo solos Reges4 Magistratus politicos esse hujus rei judices, quia ad eos spectat tecundum jus gen-- tium defin ire inter meumra tuum; atque rerum communitatem aufer
re, quatenus publicae paci & tranquillitati posset officere Et ad hune sensum verba S. Bernardi lib. I de Consideratione ad Eugenium ca
pienda esse ait dum ille asserit mestatem Eccletasticam sitam in eri
268쪽
N REBUS TEMPORALIBU s. queminibus, non in possessionibus Hispariter de causis Christum noluille cognoscere de fratrum dissidio altercantium super haereditate paterna quoniam hoc ad peccatum vendication P tribunal saeculare spectaret. Et haec despotestate cognoscendi aut discernendi concella Ecclasiae. Sexto declarat coercitivam sicut discretivam potestatem Eceleliae quanta quanta est, directe spiritualem, non temporalem esse Elii enim judex Ecelesiasticus iudicet de mediis ad beatitudinem ii cccssariis, atque homines dirigere debeat ad vitam aeternam, hoc tamen illi tantum facere licet juxta potestatem regulam sibi a Deo datam, quae est per seclusionem hominum ab Ecclesiastica communiones participatione sacramentorum , atque aliorum adjumentorum spiritualium ope censurarum Ecclesiasticarum. Quocirca
neque Sacerdos , neque ipse Papa ullam potest in foro exteriori aliam imponere poenam'stam spiritualem, nisi sub conditione, inquit Joannes Pariliensis, hoc est nisi ea lege quod poenitens ultro sponte poenam pecuniariam vel temporalem acceptares poenitere velit. Nam ut ait Apostolus, Eccissastici non dominantur Deita conscientiis hominum, sed dumtaxat sunt a utoresgaudii Eorum 2 Corinth. I. Septimo perhibet dato quod poenitens nollet acceptare poenam temporalem
sibi impositam, posse judicem Ecclesiasticum in soro exteriori illum
per c cnsuram aut aliam poenam spiritualem, atque in censuris i cenis spiritualibus summam consistere totius potestatis jurisdictionis Ecesesiasticae quoniam est summa atque ultima poenarum , quas Ecclesia iure divino potest irrogare. s ctavo ultra has poenas spirituales quas Ecclesiastici jure divino possunt imponere, dicit etiam per acci dens Mindi recte aliquid facere posse, inde Princeps aliquis temporaliter puniatur, non quidem ab Ecclesia, sed a populo quoniam si Princeps esset haereticus Mincorrigibilis, atque censuras Ecesesiasticas contemneret, Papa posset declarare populo illum indignum esse principatu, suadere ne ei obediretur atque amplius polui lumipsum monitis Ecclesiae parc rc detrectantem excommunicare. Quod si populus monitis est conor tationibus Papae accies obtemperet, directe quidem dicitur deponere Regem Papa vero tantum in directe per accidens. Quibus ex verbis clare colligitur, quonam sese indirecta potestas Papae in Ordine ad spiritualia extendat quoniam Papa ad rigorem nihil potcst quicquam ad Regis depositionem conferre
praeter monita, cohortationes, minas, excommunicationem si res
postulet. Herese quidem ubi omnem animi mei Diano eam evolvirili 3 at Digitia 'ν Orale
269쪽
Da o TR sTAT ECCLEsIAE atque revolvi omnia argumenta adversariorum in omne latus vers
vi, nihil video posse aliud officere, quam Ecclesiam ius habere dein clarandi populum aliquo in casu non teneri obedire Principi ac liquis diceret depositum non esse reddendum prodigo, aut gladium furioso hoc autem non est subditos ab obligatione naturaliter debita Principi absolvere, sed tantiam demonstrare quando cluatenus obligatio stringat aut non stringat Puta si Princeps aliquid legi divinae naturali contrarium imperet in crimine pure Ecclesiasticori spirituali, cujus cognitio ad Papam aut Eccletiam spectat, cujusmodi ea sunt quae ad fidem Sc sacramenta, aliaque hujuunodi spiritualia, aut pure regularia pertinent haec enim proprie sunt fori Eccletiastici. Quare idem Parisiensis cap. Is sub finem di utans, quonam iure Zacharias Papa solverit Francos a juramento fidelitatis debitae Chil-derico Responde , ait, quod illud fuit magis declaratio juris, quod sci-ticet uramentum in tali ase non tigabat, quam abJlutio ajuramentose ιιι alis . . Subnectit Papam non possesubditum absolvere a narurati incu
lo isedposse declarare quod in tali casta; scilicet ubi Princeps esset tareticin, non teηetur Vassalin eumsequi, eique obedire. Haec ibi ; verum quod ait Papam posse populum Regi haeretico obedientem excommunicare;
id quidem non tam ex rei veritate erit, quam ex opinione adversariorum, quae saeculo Bonifacii ontinebat quam opinionem Parisiensis tum nolebat oppugnare obiter ergo demonstrat, quamquam ultro adversariis concesserit Papam posse populum Regi haeretico ob remperantem excommunicare; tomen inde non sequi Papam donatum potestate Reges haereticos abdicandi causa est quoniam ex Euangelica non impedit civilem dominationem Judaeorum,Gentium, aut haereticorum continuoque insurgit populum obedientem Regi haeretico in politicis non posse excommunicari ab Ecclesia. ccedit ex in labitat praxi regula Theologorum neque populum univer sum aeque Rempublicam, aut integras Congregationes Molle gia excommunicari posse,is censuras non debere pacem publicam, quae juris est diviniri naturalis, convellere,ut infra disputabitur. Quo ergo sensu populum Regi haeretico parentem in temporalibus Papa excommunicare poteri, Non, ut duriciem cordis opinionis adversariorum domet, ostendit Principem politicum puta Imperato rem posse vicissim Papam in directeri per accidens excommunicare deponere, si modo sit in corrigibilis, & Ecclesiam scandali set ratione rerum pure spiritualium, quarum cognitio ad Magistratum poli
270쪽
IN REBU TEMPORALIBUS. 247ticum non spectat. Nam, inquit, Imperator primo ac per se Papam exhortabitur ad resipiscentiam tum per ipsos Cardinales, qui locum intius Ecclesiae tenent. Quod si Pontifex audiens dicto este noluerit,
Imperator aliquid faciet erga populum Ecclesiasticos sibi subditos unde Papa cogetur cedere, sicque ab Eces eliasticis populo abdicabitur Qua nova assertio multo certior atque verior est quam alia praecedens;quoniam Princeps politicus ex causis essentialibus potestatis civilis supremum dominatum auctoritatem dirigendi cogendi habet in omnes ambitu Reipublicae contentos nemine demptor quocirca unumquemque Ecclesiasticum aut laicum cogere potest aci sibi cum effectu obtemperandum; quod de censuris Papa dici non potest, cum eas in totam Rempublicam vel populum ferri repugnet quotiescumque irrogantur, id semper salva pace intelligi debet, quia gratia non destruit, sed perficit naturam. Quibus de caulis Oratores Philippi Pulchri apponte Maccurate Bonifacio VIII. fulmina ist-nas venditanti responderunt quod Regis gladius esset realbo temporalis: Papa autem verbalis spiritualis. Decimbattexit quod si Rex peccaret in temporalibus, quorum cognitio ad Ecclesiam non spectat, tunc Papam non posse primoin directe Regem corrigere; sed hoc ad Ilarones, Pares, magnates Regni pcrtinere mod si Regem non possent vel non auderent corrigere, tum Ecclesiam posse illisisse subsidio, atque Principem monere, .censuris uti in illum, si minus resipiscat. Undecimo observat si Pontifex delinquat in temporalibus, quorum cognitio iotestas primo ter se ad Magistratum politicum attinet, tum primo directe Papam ab Imperatore irincipe politico moneri corrigi posse, quia in eum finem gladium Ortat ad indictam malorum laudem vero bonorum Rom. II. Quandoquidem Respublica est sibi ipsi suffciens. Quae Joannis Parisiensis
argumenta invictum robur tribuunt actis Ludovici XII. Francorum Regis contra gesta militari a Julii II. Consule acta Synodi Turoncnsis anno i Dio quae solo lumine naturali sese adversum censuras convitia hominum obnoxiorum tuentur. Duodecimo si Papa inspiritualibus incorrigibiliter cespitet , specti re quidem ad Cardinales
primo directe illum monere, quia sunt velut procuratores 'egati totius ordinis Ecesesiastici, quem in hac parte repraesentant. Quod si Papa eos audire nollet, aut illi Papam non auderent corripe re, tunc debere brachium saeculare atque opem Magistratus politici contra Papam invocare, atque Principes teneri Ecclesiae auxiliari,