장음표시 사용
311쪽
Magna TraiannM. Summa vero Omnium rationum Suaris et lib. st.
cap. sectione sexta, cap. 6 .ejusdem libri a sectione r3. adi . Ua.d Rex contumax daobus modis potestate regniprιυμι, ta eiusdem subditi totidem modis a Sac Mento fidelitatu abson possint. Tram quoad actum vel usium duntaxat, I per modum cujusdam suspensionu. --
circa Canon a docent per excommuriscationem, obtialsonem naturalem
debitam Regibus non absolute tosti, sed tantummod sopiri cs habitu non
actu ogere. Quam pariter opinionem Cardinatis PerronMutuetur insaea seruasione contra articulum Tertii ordinis, affirmantin Principe auem Papa deposivit, semper caracterem ta habιtudinem ad regiam dunitarem ren-nere Aster modus quo Reges abdicari possunt apud Suarem est per modum absoluta depositionis, quando omni domimo ropraetate non movi qώε- ad usium , verum eιiam quoad habitum privantur; ta ut ripae Rege non Regem faciat, auctore Bellar in cap. 3 I. adversus Barciatum. Porro contendit Suares hos duos modos Reges abdicandi informula I.
menti Anglicani abnegari, idque plane erroneum esse, de A qua etiam sententia Cardinalis Perronius non longe abludit in sua uasione. Caeterum Suare priorem modum privationis Regum in ipso vinculo majoris excommunicationis includi Elencho a petitione principii probat nimirum ex Gregorii VII Constιtutione Nos Sanctorum 'adecessorum A. quast. 6 perhibetque ejusmodi constitutionem esse declarationem juris , non aliquam novam prohibitionem , quia in vim robur, consequentiam censurae fit, eamque sequitur tanquam effectus causam Nam, inquit, ita censura privat non tantum sacra, sed etiam civili communicatione in omni rebis seu eastibus in jure non exceptu In hoc autem non solum fit exceptio, sed etiam declaratur
prohibitιo. Quod autem ista non sit absoluta depositio, sed quasi suspensis
patet ex hac timιtacione adjunctam constitutione Gregorii quὸ usque ipsi ad satisfactionem veniant. Hinc enim constat istam absolutionem non esse
perpetuam, sed durante isto vinculo Est ergo per modumsuspensionis po- restatu quoad usum, ta non per modum depositionis. Quia ver ista versa ultima quo que ipsi ad satisfactionem veniant, dicuntur non inveniri in codice manu scripto in Haticano invento, similis decisio cum ista expressa declamatione reperitur ex Pasibali II in cap. Iurato I s. quaest 6 quam diu excommunicatus est. Et simia limitatio habetur in cap. ultimo depinnis. Neque contra hoc obstat objectι Regis Angliae, ait Suares, dicentis quia excommunicaιio est spiritualis censura ta ideo privali iurisdicti Diqilia πιν Orale
312쪽
IN REBUS TEMPORALI Bus agonis, vel temporalis potestatis etiam quoad usumta per modum suspensionis
ejus sines excedit. Regatur enim consecutio nam licet excommunacatis
dieatur censura spiritualis vela principati materia re Metilius, Aquia aspiritual potestate procedit tamen scut potestavi a licet si spiritualis indirecte, ad temporalia extenditur: ita etiam censiura excommunicationis
eodem modo spiritualis est, sindirecte extenditur ad temporabar privat enim non solum communicatione sacra, sed etiam civitio hamana ut eonstat ex institutioneas usu Ecclesia perpetua traditisne approbaro sinscriptura fundato. Nam 2 Joannis I dicituro neque ave ei iuxeritis, Et Paulus I Cor. s. cum ejusmodi nec cibum sumere o rationem in nuat ibidem, cum ait, judicavi, tac. Tradere hujusmoda hominem satiana in interitum carnis, tac. Ita ergo per excommunicationem e Iur
homo etiam in temporatibus scorporatibus, ut vexaris det inteliactum oea contumacia recedat. Et hac de priori modo deponendi, aut suspendendi
Regesjuxta Suarem. Alter vero modusprivationisper modum absoluta depositionis a regno vel
ab alia temporis potestate consequenter cum perpetua absolutione subditorum a Melitate sobedientia civit, non est quirim esse ius proprimintrinsecus excommunicationis majoris, si nihil amplius addatur , ut ex propria materia. Suppono, inquit, ta ex communius Ecclesia sex a
legatis etiam juribu satis colligisur nihilominus tamen hac etiam depositis sabsolutisper modum singularis poena adjungitur censuris, quando diam Principum cogunt Pontifices adisia severitate utendum qui usu satis est a nobis lib. . comprobam , ait, sinde covincitur potesta ; quia tam publieinis Gnstam usu stam efficax fine violentia armorum non potuit esse sine fis Eeel a recognoscentis in Pontifice legitimam potestatem ad ilia, poenam imponendam, inclusam in potestate ligandi e solvendi Petro datam a Christo , ut in virga pastorali quam ad regendam Ecclesiam accepit,
coerceret. Et hic etiam habet locum ratio Pauis, quia oportet sepe hominem peccatorem corporalite temporaliter gravissime assigere ut resipiscat. Item est optima rasi , quia subditi sepe indigent hoc remedio, ne subve'. tantur. Ideo enim de haeretico dixit Paulus, post unam Usecundam corrireptionem devita quod musto magis in Principe quam in aliis solet esse, cessarium. Huc usque Suares lib. 6. cap. 6 a sectione I 3 ad Ira, Quod autem Leetorem rejicit ad librum suum tertium t certe libro illo cap. I 6. 47 probare molitur his verbis Tibi dabo claves regni cael r*m quacumque solveris, s Matth. Is Elpasce oves meas Ioannis ultimo raritam fuisse Petro potestatem Reges abdicandi oniam ut Lib. II. o niuio Diuilia i Corale
313쪽
19 DE POTESTAT ECCLΕs inisi capitis I 6 asserit perpotestatem directivam Ecclesia non intelligimus solam monendi aut regendi potestatem. Hac enim, ait, non sunt propria superiori potestatu: Fed intelligimus propriam vim obligandio cum morali esca monendi, quam potestatem aliqui solent coactivam appellare, qua vox magis ad poenaspertinet. Haec ibi suam vero opinionem Suare libro . memorato confirmat partim Canon istarum consensu qui ferme omnes directam potestatem in Temporalibus Papae attribuunt partim Theologorum auctoritate qui in directam potestatem agnoscunt, quos Bellarminus initio libri contra Barciatum perclasese succenturiavit.
V. En igitur fundamentum Suaris, quod tam infirmum ac debile est, ut ad causas essentiales politicae Ecclesiastica potestatis a Deo immediate institutas ac superius explicatas collatum, nullomodo cohaerere valeat Solis enim elenchis sophisticis partim a petitione principii partim a dicto secundum quid ad dictum simpliciter incumbit, quasi Christus aliam Ecclesiae reliqui et potestatem quam pure
ministerialem spiritualem, omni dominatu almae absoluto imperio capertem. Verum singula expendamus. Primum seustra desudat inexplicanda regorii VII. constitutione Canone nos Sanctorum I s. quast. ω quoniam Gregorius in sua causa non audiendus est, cujus placitis evolvendis librum qua itum reservamus & de hac constitutione ibidem dicetur. Secundo eadem quoque est ratio Decretalis Paschalis secundi, quam proseri Suare ad explicationem constitutionis Hildebrandinae Tertid vera atque invincibilis est haec objectio quam Suares declinare conatur Puta excommunicatis,em essespiritualem censuram, cujus effect- nonpotest perii ere ad sustensionem Regum an temporalιbus. Quarto Suares quidem ait censuram ratione potestatis in directae Papae in temporalia, se ad suspensioncm Regum extendere Sed id non probat, nec probare potest, nisi ante convincat Christum aliam Ecelesia potestatem quam prere ministerialem spiritualem contulisse, venisse inmundum, non dicam ut dominationem Regum impediret, sed plane everterct quod Scripturae araditioni Catholicae Ecclesiae reptignat, ut supra est probatum. Quinto quod ex Apostolo M Joanne obtendit communicationem etiam in civilibus hemporalibus per excommunicationem prohiberi s lutum ea paulo ante ex Almaino Caietano, Driedone& Gregorio Sayro: Ecclesia enim non tollit quae non dedit neque gratia natu ram destruit, sed perficit Sexto fallit aut fallitur, dum post Sande
314쪽
IN REBUs TEMPORALIBUS. 29 Irum libro et de visibili Monarchia objicit Apostolum incestuosum
Corinthiensem in temporalibus4 corporalibus in vim excommunicationis plex utile, ut vexatio daret intcllcctum: I pari inseri idem licere Pontifici in abdicandis Regibus quandoquidem hoc factum Apostoli, sicut mors Ananiae & Saphirae, a. c. non spectant ad ministerialem Mordinariam potestatem Ecclesiae relictam Christo, sed ad potestatem extraordinariam patrandi miracula, qua fundandae Ecclesiae erant per necessaria. Unde glosa ad illum textum cap. e. prioris ad Corinth. Judicavi tradere huiusmodi hominem Sathanae. Paulus , inquit, hanc potestatem dicitur habuisse , At dum aliquem a
stultitia non posset amovere, diabolo eum vexandum traderet. Item Lyra-nm. Sicut enim Apostoli a Domino habebantpotestatem ejiciendi daemοηes
de corporibus obsessis ita habebant os estatem tradendi eos daemonibus Q
gendos pro enormιbus peccatu Sic etiam in primitiva Ecclesia assigebantur excommunicatι. crperam ergo sophistic ea potestate extraordinaria miraculorum ad potestatem excommunicandi quae tota ordinaria est, Suares promit argumenta, cita omnes ejus conatus ruunt. Septi
mo quae habet de absoluta Regum abdicatione nullo nituntur tunda mento quaeque ad eam rem libro . suae de sentionis exhibet, illudunt
a petitione principit. Et infra libro . sigillatim expendentur atque
depcllentur. Octavo argumentum quod a constanti tam efficacius absque violentia armorum petit, plane ruinosum est , quoniam hic usus sold in originem habuit a Gregorio VII de quo sequentili bro,' numquam absque schismates violcntia armorum, ut Suarcs ignaris historiae vult imponere, extitit. Imo tantum Christiani sanguinis hausit , ut sub dirissimis crudelissimis persecutionibus Neronis, Domitiani, Decii, Diocletiani, aliorum Imperatorum infidelium vix tantum sit flusum. Non frustra quoque contra
principia Legis gratiae dicit opus esse homines Christianos a Papa aut aliis Praelatis corporaliter temporaliter affigi debereri quoniam
virga pastoralis relicta Ecclesiae a Christq, est mitiis mari suavissima,
ut alias ostendimus. Decimo attextus Tibi dabo claves Pasce oves meώ, csc libro . Analyticae enucleabuntur. Undecimo ut fateor Ecclesiam non solum habere potestatem directivam aut praeceptivam ad monendum S rogandum dumtaxat, verum etiam ad coercendum cogendum ita contendo hanc potestatem coactivam directivae potestati proportionatim respondere ccundum causas essentiales potestatis Ecclesiastica spirituales non temporales. Quando igitur pote Oo 2 stas Disitire by Orale
315쪽
rox DE POTEsTATE ECCLEs I Estas dire stiva Ecclesiae animam habet pro materia & subjecto,quo eam per actus hierarchicos informet, ut demonstratum est, relinquitur pariter coactivam potestatem ad animam necessario referri oportere, eamque fructu communionis Linc inrum, atque allis ad lumentis spiritualibus, non autem vitae civilis commercio, aut opibus terrenis, vel aliis humanae vitae subsidiis privari posse. Quod tam clarum est ex superioribus, ut sol clarior non sit. Duodecimo de Auctoribus quos Suares opinioni suae velificari perhibet, libro quinto dicetur. Procul dubio Gregorius VII has voces: uodcumque averisOc. Mati. I 6. Omnium primus ad absolutionem subditoruma 1acramento fidelitatis Regibus naturaliter debitae detrulit, atque edixit excommunicationem eam vim habere arti c. 6. suorum dictatuum qui sic habet rQuod cum excommunicatis a Papa inter caetera, nec in eadem domo de
bemus manere. De quibus dictatibus accurate libro sequenti Porro cumGregorius usu ipso didicisset hoc suum edictum legem naturalem, potestates politicas funditus convellere, ipsa expcrientia sapientior effectus, tum demum illius edidit asperitatem lic annixus est mitigare II. quaest. 3 can. suoniam multospeccatis nostris exigentibus pro causa excommunicationisperire quotidie cernimm partim ignorantia , partim nimia simplicitate,partim timore .partim etiam necessitate συιdii,misericordia ana thematissententiam ad tempus prout possumus opportune temperamm Ap stolica itaque authoritate ab anathematis vinculo hoisubtrahimus, videticet uxores, tiberos servos , ancillas seu mancipia, nec non rusticossiervientes, Gomnes alios qui non adeo curialessunt, ut eorum consilio sceleraperpetyentur, G eos qui Enoranter excommunicatis communicant:c. Quo ex Decreto
Gregorii dehinc Canoni stat hunc solemnem versum concinnarunt: iis , lex, humile, res ignorata, necesse. Eoque de lignantur causae propter quas licet versari cum ex communicatis conformiter ad ea quae superius diximus scilicet conversationem in civilibus aemporalibus juris esse humani, non divini. At vero quando gratia .misericordia juri stricto opponitur. Si Gregorius VII non ratione stricti uris, sed solius misericordiae causa permotus exemtia jure divino uxores, liberos, servos, ancillas, mancipia agricolas, qui cum maritis, parentibus, .dominis suis consuescunt in civilibus aemporalibus certe clinquitur Papam habere potestatem dispensandi de jure divino MChristum instituendo potestatem Ecclesiasticam ad censuras ferendas, una Ogem divinam penitus abrogasse: sicque gratiam destruere, non per scere naturanas quippe qui voluerit uxorem conjugi excommunica
316쪽
IN RE Bos ΤΕΜ PORALIBU s. o 3to debitum benevolentiae officium minimc dependere liberos parentibus non obedire, nec servos dominis famulari in civilibus&temporalibus neque etiam agricolas praedia dominorum suorum excolere. Sicque dato quod Rex aliquis excommunicatione innodaretur , juxta rationem stricti juris divini Gregorii VII oporteret omnes de illius regno exire atuue agriculturam deserere verum qui haec Gregorii VII. placita ab ue cavillationibus cum mansuetudine Legis gratiae concordare is hoc Apostoli oraculo minime damnari potuerit convinceres: Animalis homo non percipit ea qua sunt Spiritus Dei stultitia est illi ta non potest intellare quia spiritualiter, non temporaliter examinatur. Lubenter sententiam Gregorii velut dogma Catholicum amplectar, tuebor. At quid opus habebat Gregorius corum mentionem facere, qui cum excommunicatis ignoranter communicant Cum de iis aua non apparento qua non sunt idem plane sit judicium. Porro licui Lege divinais naturali homines priva ti quos ad civilem societatem natura procreavit, conjugibus, liberis & servis mutuo obligantur estque impossibile civilem societatem his extinctis ossiciis vigere: proinde haec ura convellere, ita politicae potestatis, ut tales quocumque modo existant aut exerceantur, nimirum monarchice, aristo cratice, aut democratice, subditis quidem naturalibus consiliariis Magricolis, arterisque servis carere nullo modo possunt. Quarc supra Almainus recte docuit Vassalos 2 subditos Regum posse cum risicitie participare in civilibus ta temporalibus quoniam civilia hemporalia tolli non pollunt per excommunicationem quicquid incit arminus Euare cum Socienis in contrarium comminiscantur: si quidem ex causis essentialibus potestatis Ecclesiasticae probari nequit aliam quam pure ministerialem potestatem relictam esse Eccletiae absque ullo jure cogendi temporaliter: quoniam Papa non habet clavem eminentia aut absolutae auctoritatis, sed puritantum ministerii, ut clauderet atque aperiret coelum , congruenter ad normam positam a Christo. Qua ratione cavi mominus ne Ecclesiastici iracundia aut alio pravo animi affectu abrepti publicam pacem S tranquillitatem, quae juris est divini naturalis labefactarent. VI. Verum ut in excommunicationis censurarum naturam altius penetremus, primo notandum ex Chrysostomo homilia I s. in caput s. prioris ad Corinthios, excommunicationem esse potius curam gerentis ta medentis, quam solum secantista punientis Unde Patres undecimi Concilii Tolciani can. 7 juxta antiqua instautionis edictum, plui erga corrigendo agere debet bevolentia quambe veritas; plus co- Ο horta Digitia ' Corale
317쪽
1s D E TOT EsTATE ECCLEsIAE hortatio quam commotii plus charitas quam potestaι Ideoque inter Theologos c, non sevi vulgo percrebuit excommunicationem habere rationem medicina Hercle quidem naturam conditionem legis strictissime debet aemulari cum autem sinis omnium praeceptorum aegum sit charitas, pax, tranquillitas atque unio, non turba, non tumultus, divisio, chi ima, aut bellum censurae omnes justae esse, necessariae, possibiles, utiles, loco temporique convenire debent, ut de legibus distinct. q. c. n. Lex edicisur. Itaque si faciteri cum fructu in rem iudicatam demitti non possit, iis est plane abstinendum, tu persedendum bidque Dominus Matth. I 3. δειiarat simititudine et eaniorum quaeradicar prohιbet , ne forte una eradicetu triIιcum.
VII. uua prohibiti negarivo praecepto aequipollet, cproinde adsiem per pro semper obligar ut in confesto est apud omnes Theologos Glossa ad hunc locum Domine, vis imus cs colligimus Oetania, ris
excommunicemus mulsitudo, inquit , non est excommunicanda , nec Princeps populι quam in sententiam laudat S. Augustinum , Mus ego varia testimonia exibris contra Epistolam Parmeniani nongravabor exseribere. Et quidem lib. I. cap. I . Noluit Dominio ante tempus raciscaret dania, ta frumentorum permixtione separare. I. Sinite, nquit, utraque crescere usque ad messem. Et cum involuerum 7 dem smuitudinis quaerentibus discipulis explicaret: non ait,
ager est Africa, sed ager est hic mundus. VIII. Ter totum ergo mundum segesi seminata est per totum si 'perseminata di inia per totum crescit utrumque usque ad messem, tac. Messis autem mi secuti messores autem Angei siunt Tales enim messem res errare non possunt ut frumenta pro et, inii cottigant, Apro frumentis
2. Item libro 2. cap. I. u quis vel quod potest arguendo corrigit, vel quod corrigere non potest, salvopacis vinculo excludit vel quod salvo pacis vinculo excludere non potest, aequitate improbat, frmitare suppor iat hic est pacificus ab isto maledicto immunis, quod scriptura dicit: va his qui dicunt quod nequam est bonum, squod bonum est equam.
3. Ibidem cap. 8. Servemi unitatem piritus in vinculo pacis, nec pro pter malos bonos deseramus, sed propter bonos malos se feramus ne cum defendere malumus quod temeraria prae umptione relinquimus incognitos, cogamur fora scelere damnare inauditos cum etiam certumst quiayec catores Dem audit. Subnectι Augustinus haec verba Deus peccatores non audit. Joannis . non dicta esse a Domino, sed a caeco quem illuminaverat q. Eo
318쪽
1N REBU TEMPORALI Bi s. 2 sq. Eodem lib. 2. contra Parmenianum cap. 2. docet nihil esse a vius sacrilegi schisematis, quia praecidenda unitaris, Asia est justa necessitas cum sibi nequam spiritualiter nocituros malos ideo tolerent bona, ne spiritualiter st ungantur a bonisci cum disciplina severitatem consideratio custodienda pacis refranat aut differt, quam tamen securitas exerit: cum apparet sine vulnere schisematis ad salubrem correctionem posse aliquid Ec-clesiastico Iudicio vindicari. Discimus enim magnum nomen Domini esse cum eis qui eum metuunt, quamvis permivi turbis eorum qui eum vio metuunt e Et istud quod Apostoliis ait : Novit Dominus qui sunt ejus, tac. Si enim bono pacis ne ante tempus, cum Oroanta colliguntur, eradicetur simul striticum, necessitate cogitur qui quam ese inter in sos, recedat ab injustitia, securus invocet nomen Domini. Similuer enim G ab imustis recedit, ta ab eis exit atqueseparatur inter/m corde, ut erram corpore a talibus in sine si parari mereatur. s. At lib. . cap. I. contra cliisdem Parmeniani Epistolam. Cum omnispia ratio modus Ecclesiastica disciplinae unitarem Opiritiu in vincula pacis maxime debeat intueri quod Apostolus siusserendo invicem praeop. t custodiri ta quo non custodito med cina, vindicta non tantism super a se etiam emitiosa ta propterea Iam nec messicina esse eonvincitur uisti m.ιδε qui ne luce veritates carere ostis dantur , umbr. im rigidae siderιIatis obtendunt: cs quae in Scripturis Sanctis fama dilectionis sincerotat tacustodit. pacis unitate ad corrigendi fraterna vitia moderatiori curatione feri racept. sunt, ad sacril gium schismatis, ta ad occasionem praecisionis usurpol, dicentes: Ecce, ait Apostolior Auferire malum ex vobis ipsis Ouod malum utique, si integri inquiunt, non obesset, nec juberetuν auferri. Interim vide.imus ne forte non frustra dixerit Apostolus aufer te malui a congregatione vestra sed auferte malum ex vobis psis quia cum quis Του impeditur .r Ecclesiae congregatione malos hominis eparare, ex stipsi auferas malum, non eis corde miscetur atque ita spiritu. liter non solum o ungitur bonis, ed etiam separatur a malis. Sic enim hoc loco Timoth cum dixisset: neque communicaveris peccatis ahenrs tanquam
ille diceret si ii posse is aliquos malos ab Ecclesiae congregatione separare non
posset Et ideo tolerare cogeretur tanquam cor lium danseruemadmo umpeccatis eorum non communicarent, c. e suferte, inquit, malum ex vobis ipsi ut Orte non possit auferre malos a congregatrone sua, auferendo malum exse' sis, id est non cum eis peccando, nec eis adpeccandum confin-tienda alui faciendo integerrimi inter eos in borruptissimi verserentur quia pcrisa umsuum malo qui ser constentis. Si autem ex seipso aufer. innasum,
319쪽
abena malo non est ande constentiat, m. Et ideosicut Apostolin admonet. aufervi malum a seipse non solum aufere audaciam commutenssi aut pestisntiam consentundi, sed etiam pigritiam corrigendi , ta negligentiam vindisandi adhibita prudentia obedientia: Eo quod pracipit Dominus nefrumenta ladantur. Ea quippe intentione quisque inter triticum et e niam toleraverit, auferendo is si Vs malum non eis communicat, ea distinguit, ac judicat interim diem. Non enim novit quid cras futurum fit cis ideo dilectione servata non sine spe correctionis vindicandum est, quicquid corrigi vel indicari necessaria severisa postulat. Et aliquant, post Si quis autem non obaudis verbo nostro, per Epistolam hunc notate, ta non commisceamini cum isto, ut erubescaz ta non inimicum eum astis metis, sed compite ut fratrem. 6. Audiant isti aliquando intelligant quemadmodum satagat chari μου Apostolica, ut susserentes invicem studeamin coUervare unitatem spiritiu in vineati pacis. Nam ' h;c .m dixisset: ta non ut inimicum eum existimetis, ed corripite ut fratrem, anauam ostendens cur hoc dixerit. continuo fuhunxit Ipse autem Dein pacis det vobis pacem semper in omni bono. Fare aliquanto post hac verba a Corinth. 2. Sicut autem ri,quid zonaveritis, taego Nam ciet cui donari propter Mimpersona Christi, ut non usdeamur a satiana. Non enim ignoramus mentes e , c. Sed quid illud quo conclusit istam sententiam, ut non obsideamur asath na non en- gnoramus mentem ejus: Ipse est enim quiper imaginem qua
justa severi iis crudeum savitiam persuadet, nihil aliud appetens, nenosissima versutia sua , nisi ut corrumpat atque disrumpat vinculum pacis scharitatis, quo conservato inter Christianos vires e invaluia sunt ad nocendum, o musicipuia insidiarum comminuitur, sconsilia eversionis evanescunt. 7. Eodem lib. 2. cap. 2. hi de excommunicatione incestuosi Cois
rinthii cap. s. prioris ad Corinth disputat e u Apostolum commendare excommunicationem ferri humititate lugentium, non seu rbiasarientium. Ibidem si praeoccupatin fuerit homo in aliquo delicto, vos quispis trabs estis, instruite eum in spiritu lenitatis alter alterius onera portate,
ta sic adimplebitis legem Christi. Quid est is Christi, ait nisi manda
rum novum do vobis, ut iubgatis invicem. Quid est is Cisisti, ni a-cem meam do vobis, pacem relinquo vobis i Eodem capite circa messium objectionem movet suomodo praecipienti Apostola poterimus obedire, qui vetat cum sceleratis nec cibum sumere. Si enim Folam cordis separationem
ab eis μιendam esse praeciperet, non diceret Frest vobis in Epistola non
320쪽
is avus TEMPORALI Bus. 97 eammissere fornicariis c . Persuadet ergo ante tempus messis a frumento
Uttaania separari. Quod si facere voluerimus quoniam Dominus prohibet,
toleraturi sumus, ta in seia cum eis voluntatis scordis separationeper severaturici ac per hoc etiam cibum sumere cum talibus etiam prohibet
Apostolus. In hac delut angustia quaestionis non aliquid novum aut insolι- tum dicam. Sed quod sanitas observat Ecclesia. Et ciιmquisique fratrAmid est Christianorum intus in Ecclesiae societate constιtutorum in alisuo tali peccato fuerit deprehensiω, ut anathemate dignus habeatur, at hoc, ubi periculum schisematis nulliιm est atque id cum ea dilectione de qua ipse alibi praecipit dicens, ut m Uum non existimetis, sed corripite ut fratrem: non enim estis ad eradicandum, sed ad corrigendum. Uuod sese non agnoverat , neque poenitendo correxerit , ipse foras exiet, o per pro
prι. in voluntatem ab Ecclesiae unitate dirimetur. Nimi ipse Dominus cum servis volentibus colligere et te avia, dixit Sinite utraque crescere Pque ad messem praemisit causam dicens, ne forte cum utiis colligere die ερο nia, eradicetis simul G triticum. Ubi satis ostendit, cum metvirile non subest, sed omnino de frumentorum certastabilitate cert. siecuritas manet: Id est quando ita cu usque crimen notum est omnibiis, ta omnibm execrabile apparet, ut vel nullos prorsὐs, vel non tales h.rbeat defensores per quos possit schisma contingere, non dormiat se veritas disciplinae, in qua tanto 6 efficacior emendas ι pravitatis, quanto dilgentior confirmatio charitatis.
Tunc autem hocsne labepacis Sinitaris, iamne frumentorum)ieri
potest, cum congregationis Ecclesia multitudo ab eo crimine quod anathematietatur, sena est Tunc enim adjuvat praepositum potius complentem, quam crimιnosium resipentem. Tunc se ab ejus co unctione salubriter continet, ut nec cibum qui quam cum eosumat non rabie inimica, sed coercitione fra erna. Tunc etiam ille es timore percutitu pudore sanatur,cὰm ab unitersa Ecclesia se anathematizatum videns, octam turbam cum
qua in delicto sitio gaudeatis bonas insultet, non potest invenire. Ad hoc enim o ipse Apostolus ait: siquis frater nominatur In eo quippe quod ait: Si quis: ibilabud videtur gnificare volasse, nisiposse eum tali modo,
lubriter cor g qu inter dissimiles peccat, dest ιη Ier eos quos peccatorum Amitium pellιle..tia non corrumpit. In eo vero quod ait Nominatur. Hoc
nimirum intelligi voluit parum esse ut sit abs nsetiam nominetur, id est famosus φρ. ire.ιt, ut possit omnibus dignissima videri qua in eum fuerit anathemat/s pro ita sententia. Ita enim es salva pace corrigitur, ta nouinterfectorie percutitur medicinaliter uritur. Propterea ta de illo dixi,
quem lati medιcina sanari voluerat Satis huic est correptio qua stamul Lib. III. Pp tis. Diqiligo by Orale