장음표시 사용
41쪽
18 DE POTEsTATE ECCLΕs regni Magistratibus invitis, Tridentinum Concilium in suis Diceeeasibus promulgarunt: siquidem nacta opportunitate temporis infir
mae aetatis Regis, Curia Romana huic negotio antea saepe tentato manum extremam, sed frustra imponere voluit quam ob causam
ordo Ecclesiasticus dieiunii 3 Februarii Is Is Provinciam dedit Episcopo Bellovacensi, ut ad tertium ordinem sese conferret, a que eidem persuadere niteretur Concilii Tridentini receptionem non posse diutius absque erimine schismatis prorogari eve quam in rem Harlaeus Archiepiscopus Rhotomagensis orationem se quidem dignam coram Rege habuit. t Tertius ordo acute Bellovaeensi Episcopo respondit nullam esse in Galliis inter Catholicos conre versiam de rebus ad doctrinam ridem spectantibus in Tridentino Concilio definitis adeo ut Synodus ridentina potius demonstret Gallos hactenus semper de rebus ad fidem spectantibus recte sensisse, quam illos ad aliquid novi credendum hac in parte obliget Tantummodo controverti de nonnullis rebus ad disciplinam lolitiam Eeclesiasticam spectantibus, quoniam Patres Tridentini multas novas scivissent constitutiones Decretalibus Romanorum Pontificum plane conformes, quas Galli numquam observarunt. Verum quando eadem Synodo lanctissime autum essetne Praelati plura unico bene ei possiderent, Praelatos omnes rem suo ordine dignissimam,is Ecclesia utilissimam facturos, si a beneficiorum pluralitate, caeteris
que abusibus ab eadem Synodo damnatis sibi temperarent, atque Omnibus aliis exemplo ela incentino essent Concilii Tridentini recipiendi. Sed ut ad literas Pontificis revertar, munus iis respondendi
delatum est Episcopo Aurelianensi , qui nomine sacri ordinis ita
rescripsit. SANCTIssIME PATER , post oscula pedum Beatorumis Non est quod S. V. novum ac insolens videatur in hoc regno quondam pietate florentissimo, nunc a nonnullis filiis suis p is ne convelli Ecclesiam atque labefactari. Est enim id haeresi peculi is re, non modo ut originem cincrementum ex dissidiis capiat; vertim etiam eorum semina pro sua audacia Catholicorum animis inspiret quo paulatim contumaces facti, a matre sua divellantur. is abruptis obsequii atque reverentiae vinculis, arroganter in ejus is munus ac autoritatem invadant. Enimvero Deus praepotens, qui
42쪽
,,umeo verbo commota tempestatibus maria is ventorum minas, compescuit, eademque opera nutantem Discipulorum fidem ere, xit; inter has procellas nihil de providentia sua remittit, sed ita cunia da moderatur, ut sedatis rerum fluctibus, major inde ad nominisis ejus gloriam fiat accessio quod novissime perspici manifesto po-rituit cum enata turbarum occasione quidquid in Ecclesiiam para batur , ex eventu eidem laetum atque salutare apparuit. Angebamur enim non mediocriter, cum videremus ipsos Catholicos re- lo quodam minus prudenti abreptos, cognitionem earum rerum
tuae ad fidem pertinent, ad se trahere de quaestionibus eiusmo-ridi statuere velle, quas niti suorum pastorum vocibus edocti non attingere debeant Sed ea molestiae vestigio in laetitiam versa est, is postquam iidem nostris monitisin justis rationibus adducti, de-Minum agnoverunt omnem hanc auctoritatem penes Ecclesiam, cos, que solos esse quos illa fidelium regi praeesse voluerit. Ejus hostes
M praeterea didicerunt, accedentibu eo Christianissimi Regis Re- ginae matris subsidiis, supremas eorum potestates Deo in Ecclesiae obsequium atque desensionem esse institutas. Est vero quod eo suc- cessu gratuletur sibi Vestra Sanctitas in spem veniat fore uti Deus peculiarem Ecclesiae in hoc regno curam semper habeat: is utque illa tot Antistitibus, tot summis Ecclesiastici ordinis viris ri- iste administrata inimicorum suorum impetus fortiterii opulset: se sub regno praesertim Principis tanta pietate imbuti Mesus matris,
cui cum animi magnitudo virtutes mariti omnes velut in dotem accesserint, consentaneum est, non minus virium felicitatis fu-
,,turum in defendenda Ecclesia, quam in propugnanda filii Regis autoritate, retinenda subditorum fide, servandaque pace hac' onus fuerit. Nobis porro maximo solatio est, quod occasione data visi sumus rem S. V. gratam atque laudabilem praestitisse id certu immodico vestra Paternitatis a Mectui, A eximia in Provinciam is quam Deus ei regendam commilit, curae adscribimus quod quamis vis nihil nisi ex debito munerum nostrorum officio fecerimus, ta- omen nos testimonii sui honore dignetur quo deinceps ad ea im- plenda simus alacriores. Habemus itaque ingentes quam dcinisse positimus S. V. gratias, eamque obsecramus ut in hoc erga Eccle viam Gallicanam affectu perseveret nec non illam favoris sui tutela protegat qua freti speramus nos perduellibus fidei tam ardentibus
43쪽
eto D POTESTAT ECCL As I gis gloriosos esse demum comperiant. Datum Parisiis Regni Combis titso Kalend. Martii 6is.
O uentsimi ae de diotismi Filii vestrio Servi E. R.
Cariunales, Gazarum Antistites, aeterique Ecclesiastiri in Comitia Regni coniregatι.
Resimi t ex eorum mandato Gabriel Episcopin Aureliora Porid in hae epistola Responsiva ordinis Ecclesiastici multa per
stringebantur, quae historice absque ullo stomacho narrabo et quam quam tum magno cum animi calore dicerentur primum, quod st timinitio harum literarum fit mentio haereseos, quasi haeretici auto res vel suasores articuli extitissent Id odiose calumniose ab Curiae Romanae Asseclis fautoribus confictum illosque de more habere praedicabant, quoties rei veritate validisque rationibus sua placita tueri non possent, ad ejusmodi calumnia, convitia divertere ut hac via imperitum Heticulosum vulgus perterrefaciant, inque suam sententiam abstrahant idque in negotio articuli tertii ordinis, consulto Martificiose factum. Profectoactis tertii ordinis, quae ut huic calumniae obviam iretur, edita sunt, plane convincitur, articulum conditum atque approbatum a viris piis & max me Catholicis atque in toto tertio ordine nullos fuisse Hugonotas, tribus tantum exceptis, qui ex Provincia Aquitaniae delegati se rant Sola autem Aquitaniae Provincia impensationibus immodi eis Ecclesiasticorum ab aliis Provinciis di elata suisset, censuitarinticulum de quo agitur, non esse in Codicem generalem tertii ordinis conjiciendum Secundo sicut propugnatores articuli haeresim ex dissidiis atque dissentionibus incrementum capere fatebantur rata contendebant hoc Curiae Romanae nativum ac proprium esse dissidia&turbas conserere ad Dominatum&Potentatum suum augendum;
totumque ex turbis, dissidiis, factionibus Imperii, atque Regnorum temporalium ruinis conflatum & compactum esse hisque artibus a que fabricis in dies singulos conservari & ampliari, ejusque rei con firmationem non longius quam ab hoc regno afflictissimo post Henrici Magni parricidium, & ab hac Comitiorum Generalium regni
celebratione quaerendam aut petendam; ac certissimum esse Curiam Romanam in nullos magis quam in Principes imbelles ac impotentes saevire solitam Tertio frustraobjici Catholicos zelo imprudenti
44쪽
earum rerum cognitionem & desinitionem, quae ad solos Ecclesiasticos spectaret, sibi vendicare quando nihil aliud vel sacro Regis Consistorio, vel Partamento, aut tertio Ordini propositum fuerit in propugnando aut condendo articulo, quam avitam & immemorabi lem Regni possessionem defendere eamque ut aequum necessarium est, contra omnes vindicare. Nam tertius ordo novum ali quod jas statuere nolebat, sed antiquum congruenter ad praxim mille atque amplius annis usitatam executioni mandare volcbat, ut libris sequentibus innotescet. Quarto, quod ostenditur Ecdlesiae hostes didicisse politicas potestates a Deo institutas ad Ecclesiae obsequium&defensionem praesertim accedente Regis Reginae matris autoritate respondebatur quod si Clerus per hostes Ecclesiae Partamentum aut tertium ordinem, qui ferme totus ex Regis Ossiciariis Regni Magistratibus conflatus erat intelligat quoniam Partamento tertio Ordini Regia autoritate silentium impositum est meram esse calumniam; quia neque Partamcntum , ncque tertius ordo cuiquam, nedum Ecclesiae matri hostis vel inimicus est Imo summa pietate ac propensione erga Ecclesiam QReligionem Catholicam nec generatim nec privatim ordini Ecclesiastico cedere vult Duces Ordinis Ecclesiastici debere meminisse singulis Ordinibus suos inesse aenos atquc unis, qui debent esse lumen mundi . sal terra, quam aliis multo plura dari posse improperio Carierum Regis Officiarii ingenue fatebantur, quod pro muneris sui conscientiae, tione, quando se ejus rei faciendae occasio praebuisset, aliquas Curiae Romanae bullas placita tanquam a Typho saeculi protecta, sacris Canonibus infesta labefactasset; sed charitate, pace, unione, atque honore Ecclesiae salvo Caeterum nihil esse quod sacer ordo de Regis atque Reginae matris subsidio hac in parte gloriaretur quando ipsis pueris exploratum esset quanto molimines quibus artibus hoc extortum esset praesidium. Quod enim jures Christiana mansuetudine non poterant, via faeti, censurarum atque interdicti commi natione turbisque ditis, a Rege pene puero abripuerant adco quidem ut permulti etiam ex ipso sacro ordine infirmam aetatem Principis, Regni gubernationem sic ab Ordinis Ecclesiastici Ducibus haberi ludibrio valde lugerent. Quotus quisque Patrem gerium
Priorem Cariusiae Parisiensis , ut innumeros alios taceam , de his
turbis ingemiscentem non vidit laudivit quid Archiepiscopum quemdam Aquitaniae commemorem , qui ut Cardinalis Perronii 3 motus
45쪽
ra DE POTEsTATE ECCLEsIAE motus sedaret, palam toto Ordine Ecclesiastico audiente, dixit se neque umquam tuisse haereticum, neque patrem aut parentes habuisse haereticos tamen credere, aut sibi in animum inducere nullo modo posse Papam donatum a Christo potestate Reges abdicandi Quinto dicebatur inauditum esse antiquos Episcopos, maxime ubi solemnes agerent Conventus, hac usos formula, dum Pontifici rescriberenti Vestri servi tae. Cum in lege gratia sperfecta libertatis non si siemin a,ebber, ni ervitute aut libo talepeccati, atque Regiminu Ecclesia. Quod Episcopi plane oppressum esse, ac se liberos non esse hac formula; Vestri servide declarant. Quod ipsum pariter motus aurbae quas edunt, plus satis indicant. Sexto haec lubscriptio Epistolae Resieri- Ut ex eorum mandato Gabrieltae tanquam gravitati dignitati Episcopali parum conveniens reprehendebatur. Quid enim, inquiebant, si volumen integrum super sacram Scripturam, aut aliquid hujusmodi lucubrasset; n non magnae vanitatis est indicium unius brevissimi Epistoli scriptione gloriam& commendationem Romae aucupari quasi certe aliquis purpuram Cardinatatus ex tam vili scriptionis
Caeterum postquam Pontifex accepit ordinem Nobilium magna ex parte prensationibus Ecclesiasticorum, iraesertim Cardinalis Perronii oratione, ab Ordine tertio tropugnanda Regis autoritate disjunctum quod monstro simillimum est in Gallicana nobilit te eidem ut gratificaretur, litteras quoque privatim, sicut&Οrdini Ecclesiastico rescripsit, quas ad integram historiae cognitionem Ue reserre non pigrabor. Dilectis Filiis Nobilibus vim ordinis Nobilium Regni Francia in
Ilecti Filii Nobiles Viri, salutem apostolicam Benedictio- nem. Dileximus semper praecipue paternar in vos nostrae cha- is ritatis assectu vestrum nobilissimum ordinem ; non modo ut decus ornamentum Christianissimi Regni Franciae huic sanctae Apo- is stolicae Sed conjunctissimi pariter propriis officiis filialis devotio Anis obedientiae, atque acceptis ab ea singularibus gratiis praeis rogativis rerum etiam tanquam exemplum admirabile in Christiarina Republica fortitudinis& prudentia militaris excelsi infractique is animi, in Regis propria defendenda dignitate, fidei atque Conis stantiae incomparabilisci sed mirum in modum agnitus est vester
46쪽
IN RE Bus TEMPORALIBUS. 23 erga nos paternus amor, verbis quae venerabilis Frater Robertussi Episcopus Montis politani noster Apostolicus Nuntius nuper adis nos scripsit de alacritate animi , deque uidiosa voluntate , quao promptos paratosque vos ordini Ecclesiastico istius Regni exhi-ribuistis ad tutelam divini honoris is defensionem aluo ruatis, sa- Alutem Apostolicae Sedis egistis. Sane quod maxime decebat, inge nitam pietatem, quae ab heroicis virtutibus Nobilium Gallorum is numquam distinguitur in illis, qui a suis maloribus numquam deis generaverunt propterea mandavimus eidem nostro Apostolico
Nuntio, ut vestris Nobilitatibus nostro nomine ingentes gratias reserret, .de tam claro, tamque opportuno ostiato illas vobis laudes tribueret, qua propugnatoribus divini honoris, accle-Asiasticae dignitatis merito debentur ac simul vobis has litteras no- is stras redderet, testes nostri in vos peramantis irati animi ipsum igitur audietis tanquam nos loquentem, qui pratae rea vobis signi- is ficabit quid opportunum ulterius esse cupimus, quod sicut occainrisione ita experti sumus vobis aequalem zelum Progenitores vestri, semper exercuerunt, toties ad arma conciti, ut B. Petri sedem ab injuriis vindicarent Ita 'vos pariter experiemini semper vobis
is eumdem paternum amorem, eamdemque charitatem, qua sanctaeis recordationis Praedecello res nostri Dilectisti mos filios suos Nobiles si Gallos in visceribus Christi prosequuti sunt quo interim amanti Dissimo affectu Nobilitatibus vestris Apostolicam benedictionem non stram impartimur. Datum Romae apud Sanctam Mariam Maioremo sub annulo Piscatoris, pridie Kalendas Februarii I 6 s. Pontifica
Porro in his litteris Clausula qua Pontifex significat Nuntium suum Nobilibus declaraturum , quidnam ipse opportunum existimet, ut negotium perfecte absolvatur, supra explicata est in Analysi Epistola Pontificis ad Clerum hoc enim spectat ad Concilii Tridentini receptionem idque sollicitam admodum Curiam Romanam habebat, ut ex sequenti Epistola Papae ad Cardinalem Joiensium claret. PAutius Papa V. Tanerabilis Frater noster, salutem re Apostolicam Benedictionem. ne dicere possumin Expectavimus pacem, secce Turbatio Supe rioribus namque diebus spem non levem conceperamus, fore ut scissancti Concilii Tridentini dureta in Gallia rec ememur σώm animum nom
47쪽
1 DE POTEsTATE ECCLEsIAE strum varietate atque multitudine pastoralium fossicitudinum pene oppresssum sublevare hocsolatio curabamus, reprarie ad nos allatum est quid quarto Nonas Ianuarii in pubbeo Conventishic attentatum fuerit in detrimentum suprema autoriuatis hujm Sancta Apostobca Seduci sed Deo gratiuagimus quod hoc scandalum venerit, ut mo est ferent qui probati se sent. Nam quasi ignem disicusso cinere ex impetuosa hac commotione exarsisse intesteximus, omnespariter nostros venerabiles Fratres ac dilectos filios Ordois Ecclesiastic eri domus Dei succensos, aliata ad nos cuncta fuerunt ut gesta fiunt atque imprimis ut frate ita tua nuda habita valetudinis ratione deferri Lutetiam Parisiorum voluerit. Uuod quidem exemplum celantis es vere pii sacerdotis quantum profuerit non ambigimus. uare speramus in divina misiericordia confisi, quando consensiti animorum, qui hactenus in Ecclesiastic ordine apparuis, conservatur, ause dente potissimum studio Ordinis Nobibum , audaciam impiorum facile comprimendam esse praesertim cum sinis migna Mque propensa erga Ecclusiastico se ostenderat Regia voluntas. Erit igitu ingularis tua prudentia atque pietatis negotii huius absolutionem iis O cisi qua tibi opportuniora videbuntur, curare, ut a te, ariter petimus, ta ex animo desideramus. sicuti uberius adhuc intestiges ex venerabili narra Roberto Episcopo Mose potitani, nostro Apostobe Nuncis, qui praeterea tibi significabit quod
niserius oportere existimemus Eum itaque non secus ac nos loquentes au-ιses, ta nos fraternitati tua benedictionem nostram Apostolica peraman ter impartimur. Datum Roma apud Minctam Mariam Majorem seus -- nulo Piscatoris pridie Kalend. Februarii Cis. Fontificatus nostri anno
Quae omnes Litterae Pontificis eodem die Manno datae sunt. Quod autem quarto Nonas Januarii in publicis Conventibus factum memorant, ea ipsa designant quae secunda die Ianuarii gesta sunt in tertio ordine atque Partamento propter suasionem Cardinalis Perronii, de qua superids actum est.
Porro hoc primum caput historiam rerum gestarum in Conventibus trium ordinum pro & contra articulum tertii ordinis complectens, eximio Epigrammate concludam; quo quidem trium Or dimim propositum & motus graphice exprimuntur. Ut enim moderatores ordinis Ecclesiastici vino ambitionis Curiae Romanae epoti sivina atque humana jura miscebant Ita nobilitas sub Reginae Ma-Diuitia i Cooste
48쪽
ν. Ἐsau. TEMPORALIBUS. 2stris Regentia opulentissimis dotata pensionibus, his augendis atque retinendis unice incumbebat Tertium vero Ordinem jus annuum Poletam ab Inventore nominam valde anxium habebat, ne ordinis Ecclesiastici mobilium suasionibus antiquaretur idque Digraminatistes sic docet: Pro Roma sevit Gerus dotata superbit bibias Plebem jurgia long. trahunt. De movet insidias his hic blanditur; cs ilia Languet ab ossiciis sollicitatasuis. Gallia quid speret quid Gallis ista minantur . Regibus exitium, Legibim exilium.
Me praxi Ecclesia Catholica, qua Tituluid possessis tertii ordinis
conformiter ad suum articulum fulcitur.
I. plicata breviter historia eorum, quae pro, contra articu tum tertii ordinis gesta sunt, transeundum ad rationes qui in bus Titulus & possessio tertii ordinis fulciebaturri Et primum quidem occurrit Apostoli oraculum Romanorum I 3. Omnis
anima potestatibus sublimioribus pubita sit: Non est enim potesta nisa Deo sua autem seunt, eodex Gradus habeto qua existunt a Deo ordinataseunt. Ita Me qui resipitpotestati, Dei ordinationi resistit sui aurem resistuns ipsi sibi damnationem acquirunt. Nam Principes nonseunt timori bonivperis, sed mali vis autem non timere potestatem y bonum facies laudem habebis ex illa, Frinceps enim Dei minister es tibi in bonum: A autem malum feceris, time non enim sine causa gladium portat Dei enim minister est, vindex in iram ei qui malum agit ideὸque necessitate subditi estote , non solum propter iram , sed etiam propter conscientiam. Cujus loci indubitatam explicationem ex Patrum antiquorum C tholico consensu habes libro secundo hujus operis, ubi ostenditur omnes Christianos alicujus imperii aut Rmpublicae ambitu comprolimsos, nemine dempto, non tantum de facto, aut vi rationis
directionis, ut praetexit Bellarminus , sed jure pleni atque directi Dominii Tubjectionis subditos esse politicis potestatibus. Quocirca ne hic frustra eatim iterare cogamur, illuc romittimus Lectorem. Secundo accedunt autoritates Patrum diserte docentium Ecclesiam divinitus nullum jus habere cogendi temporaliter irrogando Lib. I. D poenas
49쪽
16 D POTEsTATE ECC s poenas temporales aut seculares atque Religionem Christianam charitate, patientia, observatione mandatorum Dei, non ferro, armis stabiliri propagari oportere , ut libro . demonstrabitur.
Intereadum hic uno atque altero testimonio contenti erimus Enimis
vero tempore D. Ambrosii cum Valentinianus Imperator Arrianus edicto jussisset Basilicam Auxentio Arriano Episcopo tradi; atque Populus Mediolanensis armata manu militibus Imperatoris vellet obsisterer D. Ambrosius populo respondit quamquam Imperator vim in serret, tamen jus non esse Christianis vi armis, sed sola oristione Auxentio Imperatori obsistere. uid turbamini, inquit, ν tini numquam jus deseram , coactus repugnare non novi, dolere oleis ro, potero sere potero gemere adversi Harmari milites , Gaehos μοδque, lachryma mea arma sunt Tatia enim munimenta sunt sacerdotis,
aliter nec debeo , nec obsum resistere c. Ubi animadversione di gnum S. Ambrosum de jure loqui volens numquam μου deseram, a ter nec debeo, nec possum, ait. Quid clarius dici potest pD. Augustinus x I. quaest iii can. Imperatores. g. Iuliarius ex
tisit infidelis Imperator Nonne extitit Apostata , ηiquus Idololatrara tales Christiani strvierunt Imperatori infidelici Ubi veniebat ad ea,insam Christi, non agnorabant nisi istum qui in caelo erat. Uuarido volebas ut idola colerent, ut thurificarent, praponebant illi Deum risu-do autem dicebat; producite aciem Ite contra Eumgentem, statim, temperabant distinguebant Dominum temum a domino temporali; tamen bditi erant propter Dominum eternum etiam Domino temporali. Quae omnia sententiae . Hieronymi concordant eadem causa
quaest Can. A Dominin s. Si bonum est uod pracipit Imperato γPreses, jubentis obsequere voluntati: Si vero malum respondo ei illudis Actibus Apsatiram. Obedire oportet Deo magis quam hominibus. En igitur Patrum Ecclesiae Primitivae doctrina&sententia causis essentialibus utriusque potestatis omnino consormis de quare longiorem impraesentiarum sermonem non texo, quoniam sequentibus libris sutura est in illam accuratissima disputatio. DI.
I. De Praxi Ecelsa Gassicana congruenter ad praἀctum articulum inis Einemari Rhemensi Epi=oia ad Adri.inum II pro Retis autoritaru defensione. II. astiparere Gregoriam recusant volenti Francia regaeum poneresa interd Eu
50쪽
V. De Actu trium iamum Rerni Franeia adventis Bonifatium Vro aevorari ne Extrariatantasuinam Sanctamper Deeretalem Clementis R. meruit. VI. Arresta Pariamenti contra Joannem Tanquaretam quernardam Castorium qui binam Caena Domini vulgavit in regno Francia anno Isto. Et do tis at tem -- besiorum eivilium Liga gesta sunt pro Regia autoritatis defensione uisu admor
VII. Historia rerum quaero, P emtra Arressam Curia Partamen/i advenis librum Cardinatu Besiarmina in Barciatum acta sunt in privas Regio Consitio. VIII. Censvira Pauli κ contra librum Becant eum brevi narrariuncula eorum qua Dper ia re testastin νnfacultate Theoloxrca Parisiensi. .ersare Regis Considoris. IX. Senientia Prostratoris Parisiensi adverius librum Sehathenis. Arrestiam Par amentim defensione dei Catholica Francis Suaras.
I. am ad Ecclesiae Gallicanae praxim venio, ut demonstrem quo ties Curia Romana Majoribus nostris de sua avita possessioneo litem movit, toties communi ordinum Regni consensione il-
Iam possessionem adversus renitentes, atque omnium maxime ab oris
dine Ecclesiast laci mobilibus assertam atque vindicatam Cujus rei primum, quod sciam, monimentum sub Ludovico Pio extitit. Cum enim ejus tres filii de optim rerincipe tondendo, in mona sterium compingendo statuissent , hacque in re potissimum opera Ebonis Archiepiscopi Rhemensis, quorundam aliorum Episcoporum Galliae uterentur, magnaquein probabilis esset conjectura haec conscio, volente resorio I .PP. geri hic quidem eum eodem tempore sese in Gallias contulisset, antequam ulterius ini gnum penetraret, Galliarum Episcopi qui Ludovico Pio favebant.
Pontifici restrieserunt Gubd, excommunicaturu veniret, excommunicasursu amret cῶm aliter se habeat antiquorum autoritas canonum.
Αimonius libro quarto capite decimo quarto quae Episcoporum Galliae rescriptio solum abusum Clavium damnat, non Sedis Apostolicae potestatem vertit in dubium t Quandoquidem Canones Causae Essentiales potestatis Ecclesiasticae neci uaquam patiuntur Ecclesiasticos sese negotiis saecularibus implicare, sicuti plane esset necessarium, si a Christo praediti essent autoritate Regum abdicand rum Ita enim nullum civile negotium esset, quod absque interve tu Imperio Papae confici posset, ut infra probabitur. Lothario Rege Italiae iotharingia vita functo, cum Galli Cisealpini Carolum Calvum Galliae Regem loco Ludovici Filii Lotharii in Regem suum cooptassentci atque Adriano II. Papa Carolo