장음표시 사용
71쪽
8 DE POTEsΤΑΤ ECCLESIAE tum est S. C. in Partamento, constans fama est quemdam Praesidem Partamenti, qui Curiae Romana commendationes, Achillis Har-laei aetate confecti sedem ambiebat, celerrime exivisse Partamento, perque unum Consiliarium sibi fiduciarium, Nuncium Apostolicum monuisse eorum quae gesta essendua Partamento ut sese Nuncius evestigio ad Reginam matrem conferret, atque obstaret, quominus Arrestum Paria menti oblignaretur, transiretque in rem judicatam et Idemque Praeses monuit pariter Brulardum Franciae Cancellarium. Itaque Nuncius Apostolicus quamprimum ad Reginam convolat,
interminaturque se consestim relicta Francia Romam rediturum, nisi decretum Senatus abrogaretur. Quocirca die o Novembris Har-
laeus primus Praeses cum aliquot ex Collegis Praesidibus Consiliariis Parta menti, uriumviris Regiis ad Regium Palatium Lupara evocantur ubi frequentissimo Principum atque virorum Nobilium consessii , perlecto Senatusconsulto Partamen re, Cancellarius Nillae Rex, pcnc quos tum summa erat Regiminis, narrant gravissima tempora, quae sub aetate pupillari Regis Dacchabantur, vix tantam severitatem rigorem Partamcnti perferre atque Hariarum praesidem, antequam aliquid statueretur, debuisse de hac re extraordinaria cum sacro Conlistorio Regis communicares: cui consistorio idem plane esset sensus hac in re cum Partamento. cd studium consulendae paci, publica tranquillitati aliam procedendi viam cxposcere caeterisque posthabitis dandam operam , ut Regi Me-ono bene esset cum summo Pontifice idque Henrico Magno semperfuisse in votis. Porro D. Nuncium graviter conqueri quod decreto Partamenti autoritas Pontificis labefactaretur nonnullos ex Senatorio Ordine, qui actioni Partamenti interfuerant , dum conderetur Arrestum, testificari quaedam verba in illo immutata, Malia
asperiora substituta idque certo relatum ad D. Nuncium Apostolicum Verba illa erant quod Harlaeus obsignando Arrestum adiunxisse diceretur illam doctrinam Bellarmini falsam atque detestabilem esse. Quibus auditis Harlatus rependit re vera quidem temporum nostrorum iniquitatem satis defleri non posse maxime vero quod post bella civilia Ligae, duos Franciae Reges hac execrabilivi falsa doctrina perfide atque scelerate trucidatos, illi ipsi qui non tantum ex Christiana charitate, vertim etiam ex proprio instituto commiseratione status Regni Gallicani afflictissimi commoveri , atque malis nostris vehhmenter condolere deberent, consulto occasionem venari
72쪽
r RABU TEMPORALI Us. 9nari viderentur, autoritatem Najestatem Re iam sub aetate pupillari Regis Megentiae matris opprimendi. Quod si lege Evangelica
causa viduae atque pupillorum tantopere commendabatur, quanto
magis Regis pupilli Reginae viduae, in quorum salute lautorita te omnium latus periclitabatur Z Fateri se in hoc incumbendum studium, ut Regi&Regno bene sit cum Summo Pontifice sed Regia Maiestate salva hanc que eam semper fuisse mentem Henrici Magni; a caeteris omnibus posthabitis cunctos Principes Regii sanguinis, Otii clarios Coronae, Duces lares, Nobiles atque Magistratus Regni isthuc omnem suam industriam & conatus debere impenderet neque putandum Ludovicum XIII. quia pupillus esset , minoris
elle autoritatis quam parentem aut Majores suos, ii modo ad legem divinam naturalem, non ad factiosa quorumdam studia attenderemus. Quotus quis quo censeat Curiae Romanae hac infirma Regi et aetate licitum, Pontificis autoritate ad commodad potestatem suam
ampliandam abuti Regiam Majestatem eiusmodi esse, ut qui eam
semel imminui passus sit, non dehinc eam facile recuperet aut crigat: Lubenterque rescire velle utrum Summus Pontifex, c; usque officia rii quempiam Romae perferrent, qui adversus eam potestatem quatri
praetendit, disputaret, aut libros evulgaret. Quod sim Nuncius tantiim operae atque studii collocat in propugnanda temporali potestate quam Papa eius Magister non habet a Dco; prosecto omnes Magistratus atque iliciarios Regni pudore suffundi debere, quod tam 1egnes' remissi essent in asterenda vindicanda majestate temporali quam Rechabet a Deo. Verum, libro Cardinalis Bellarmini damnato a Curia Partamenti, non modo bella civilia Ligae, duoque Regum Parricidia audiorari, sed etiam omnibus hominibus pessime in Regem Regnum animatis certist imam praeberi occasionem nova moliendi S cultros acuendi ad Reges confodiendos, praetextu neglecti Religionis, aut alio quaesito a furiosis colore, sicut nupera Rava illaco quaesitus aut suggellus fuerat malum adeo gravo, nefandum Mintolerabile esse, ut neque conniventia, neque silentio ullo sanari aut mitigari ullo modo possit quoniam haec pestilens & dete stabilis doctrina , calente adhuc Henrici Magni sanguine , sensim altissimeque in hominum animos influeret, atque populum adci bellionem praetextu tyrannidis auferendae , aut Religionis .fidei Catholicae tuendae tacite sollicitaret. Porro se ex usu atque in vim possessionis Majorum propolitionem libro Cardinalis Bellarmini con-
73쪽
Da PoetasTATE ECCLEs tentam, falsam atque detestabilem pronunciasse quoniam Gallia primis exordiis Christianae Religionis in regno Franciae, semper te nuissent potestatem Ecclesiasticam pure spiritualem ministerialem esse, ac in criminibus, non in possessionibus versari, ut ait S. Bex- narduci neque jure divino ullas posse civiles aut temporales imponere & exigere poenas eamque ob causam Partamentum illosa mines tanquam perduelles jugiter damnassa , qui Regem Franciae Pontifici Romano directe aut indirecte subjici in temporalibus perhiberent hisque invictimmis munimentis regnum Gallieanum a Bonifaeti VIII. Julii IL Gregorii XIII. Censuris atque inter dictis vindicatumri in hunc diem conservatum. Porro non esse po tum in mores eonsuetudine Partamenti, ut in iis quae ad justitiam spectarent, vel aliis rebus, quibus certissimis regulis&placitis M
iorum Partamentum niteretur, cum sacro Regis Consistorio comis municare quoniam Reges qui Partamentum instituerant, liberam sententiae dictionem Praesidibus monsiliariis Partamenti reliquerant. Quod ad illos qui ad D. Nuncium retulerant quae gesta essent
in Partamento, non tantum contra proprium Sacramentum de Arcanis Partamenti non vulgandis peccasse verum etiam se crimine laeta majestatis induisse, quod oratori muncio Principis extranei haec Arcana communicassent ac proinde tanquam perduelles plecti debere. Tandem apostrophe facta ad Reginam matrem, Harlaeus propter aetatem senilem, tedum debilitatem nam paucis ante diebus graviter Arthritide tentatus fuerat in scipione nixus, maximo cum gemitu gravitate, quae tantum heroem ejusque anteactae vitae rationem decebat certe Domina, infit, ista doctrina qua viam certissimam ad Regum parricidia instruit, jamque nobis viginti ab hinc circiter annis duos optimo Reges sustulit, valde falsa atque detest bilis est, quando penitus Euangelio & charitati quam super omnia
Christus commendavit, contraria r atque hodierno regni ac Re
gentiae tuae statui omnino infesta est quoniam juxta placita Cardinalis Bellarmini, sicut Zacharias Papa Childericum Franciae R gem tanquam ignavum, regni gubernaculis minus idoneum abdicavit pariter, si hodie Summo Pontifici videatur, &te Regem tanquam regno gubemando minus utiles, potestate regnandi abdicabit etiam invitis subditis ris si subditi parere recusaverint, illos excommunicabit atque interdicet Prosecto nisi haec dogmata falsa
atque detestabilia sint oportet illis contraria , quae Reges unctOS
74쪽
Domini abdicari oecidi vetant, esse falsa Vetestabilia eo nitinnuoque Jacobum Clementem, Barrerium, Castellum 'availlacum, reliquos omnes assastinos & parricidas Regum nostrorum, qui hanc doctrinam pestilentem executioni mandarunt , iniuste damnatos suisse: proque bonis viris, martyribus habendos esse. Tum Dux Espernonius elotem agebat, huicque actioni Harias intererat, cujus vocem hanc graviter excepit, qua significabat non licuisse Partamenti Consiliariis cum Nuncio Apostolico tanquam Principis extranei Oratore communicare. Nam, inquit Espernonius, neque Papa ncque corum Nuncii extranei esse possunt Catholicis. Ad quae Hartarus Bona verba quaeso Si quidem longe aliud est cum Nuncio Apostolico de rebus spiritualibus, aliud, de
temporalibus agere, magnaque est inter Ecclesiam& Curiam Romanam differentia certum essemuncios Apostolicos rerum spiritualium sataeentes debere ab omnibus Catholicis tanquam cives&domesticos fidei excipi&coli contra vero pro peregrinis ixtra ncis haberi, quando se rebus temporalibus in Magistri sui commodum Regni perniciem implicant: haecque ad Curiam, non ad Ec clesiam Romanam spectare vere quidem a sancto Bernardo pronunciatum, Pontifccm, si utramque simul potestatem habere vellet, utramque perditurum quoniam haec detestabilis doctrina viam ad novas haereses schismata muniret. Cum Scrvinus Regius Advocatus peteret quinam essent illi Consiliarii, qui Curiae Partamenti Arcana ad Nuncium detulerant, ut in eos tanquam perduelles postula ret; spernonius quasi hoc eum aliquo modo attingeret, vehementer in Servinum excanduit. Tum nemo fuit in sacro Regis Consistorio bene de Republica Christiana sentiens, qui voce illius magni
Harlaei non graviter commoveretur, eamquc oraculo & voci cycneae compararet propterea quod primi Praesidis Officium brevi sese ejuraturus. Hic singularem Thuani Praesidis actionem tacitus praeterire non possum Ubi enim de libro Bellarmini damnando actum est in Senatu, palam dixit se ejusmodi actioni interesse non posse, eo qudd Cardinalis Bellarminus unus esset ex illis qui praefuissent Inquisitioni Romanae, quando historia a se conscripta censura compuncta est quam Thuani aequanimitatem Bellarmino conside randam relinquo qui quidem contra omnem juris divini naturalis, Wcanonici dispositionem illornm ipsorum Catholicorum libros damnat, qui nominatim contra suas controversias de absoluta σε Mo-
75쪽
s1 DU POTESTATE ECCLEsIAE Monarchia aliquid lucubrarunt. Verum quae Harlaeus in Apostrophead Reginam narravit, certissima sunt. Nimirum juxta doctrinam Bellarmini desultarum, Papam Reges minus idoneos regnis suis ubernandi posse abdicare hisque Cardinalis Perronius concorat, dum perhibet Childericum depositum a Zacharia, quoniam minus esset idoneus tuendo regno contra paganos infideles de qua re suo loco. Hinc fit ut Becanus Reges imbelles atque impotentes canibus comparet, quis minus ad manum Pastorios avuidi inquieti , in.s acres sint f Ovibus molesti esse incipiant, mox a Pastore pubmoventur, c ab emio repelluntur. Pagina 3 o. I3r. Anglicanae controversiae de qua paulo postes t Joannes Aetorius lib. 9. cap. s. suae institutionis moralis respondet ab Romano Pontifice Regem auferri veldari justi de causis, Utunc populum Romano Anti ci tanaruam superiori parere debere. Caeterum Hariae Oratio verissima hilum profecit apud Caneellarium Villae-Regem, quibus propositum erat summam totius Regiminis ad sese pertrahere, Partamenti autoritate depressari Eoque in studio Comitem Suessionensem maximo suo, totius regni malo fautorem habebant. Illi ergo persuadent Reginae matri, ut caetera omnia Pontificis amicitiae posthabeat in eumque finem hoc Arrestum tanquam a Regis autoritate confectum condunt. Habita ratisne expostulationum atque fluasionum
Episcopi MontispMuciani Nunci S S. Patris nostri Papa , b quoddam
S C. Partamenti datum die 26 Novembri contra bbrum inscriptum; Tractatus de Orestate Summi Pontificis in rebin temporalibus adversὼs Guillelmum Tarciatum , autore Roberto S. R. E. Cardinati Belgarmino Romae edito a Tartholomaeo Zanneti hoc anno Is Io. Rex sedens in Confisio, cui etiam Regina ejus mater Regens aderat, cum Dominis Principibus Onda ta Comite Suessionensi Regis sanguinis Principibus me Meduano, Cancellario, Duce pernonio, Lavardino, ta Boco Delphino Marescallibus Francia, Admirabo, ta magno Francia Scutiferoci Decernit atque decrevit propter nonnullas bona causa sconsiderationes, ut a publicatione atque executione praedicti Senatusconsiuit Pariamenti βι- persedeatur , quoad aliter ex ipse statuerit hocque prasiens Arrestum dabitur Cognitor generali Regis, omnibusue missitas, Senescallis, at que aliis iudicibiti praedicto Partimentosubditis , quibus imperatur ut a publication executione predicti Senatusconsulti abstineant quoniam
i Regi placet e tam in Regis Consilio Tarsi die ultim i Novem-
76쪽
IN REBUS TEMPORALIBUs. 13 En ergo exemplum Arrcsti Consistorii Regii datum Nuncio Apostolico sex mensibus post Henricum I U. interemptum: quo quidem Arrcsto non tantum publicatio, verum etiam executio Senatusconsulti Partamentis penditur. At Cancellarius aliud exemplum praedicti Arresti dederat Guesaeo Cognitori Regio, dissimile quidem exemplo dato Nuncio Apostolico quia in hoc iublicati, executio in illo autem solummodo publicatio Senatusconsulti Partamcnti suspendebatur. Quod discrimen statim patuit, quoniam Nuncius Apostolicus exemplum sibi a Cancellario datum dedit imprimendum Claudio Morellio Typographo Regio, ut illud e vulgaret Morcilius
autem cum sibi timeret, clam Regium Cognitorem monuit, qui perspecta differentia utriusque Arresti, Harlaeum Senatus Principem doli hujus certiorem reddit. Sed cum Harlaeus acritcr laboraret Ar tritides in lecto decumberet, omnes Dccuriae Inquisitionum Pa lamenti conssilium habent de publice expostulando adversus Cancellarium & Villae- Regem, quod auctoritati Regiae illuderent, atque Arresta Sacri Consistorii pro animi sui arbitrio immutarent, Iubaetate pupillari Regis Majestatem Regiam Curiae Romana oppigne
rarent. Cancellarius autem hujus rei certior faetiis per illum Praesidem Paria menti, cujus jam supra memini, Reginam matrem adiit, eique persuadet ut Regis autoritate silentium Partamento imponerct: quoniam uncti Apostolici importunitate coactus fuisset scribere in Arresto, ut etiam executio Senatusconsulti Partamenti suspenderetur: eo quod alia ratione Nuncium placare non potuisset. Caeterum haec Cancellarii sillae-Regis Fabrica permagnam omnibus bonis viris, Patriae serio amantibus sollicitudinem, ac pene de regni negotiis certam desperationem injecit. Nam, inquiebant, ubinam gentium aut a quibusnam Regia autoritas maiestas propugnabitur, quando in sacro Regis Consistorio ab ipso Cancellario Curiae Romana manceps addicitur 3 Qtii tum moderatilis de Curiae Romanae artibus loquebantur, eam nullum tempus suae ampliandae potentiae opportunum umquam praetermittere is caute occasionem ex
imbecillitate Status regni captare hancque pestilentem doctrinam de potestate Papae in abdicandis Regibus, tum demum occasionem magno Schismati, innumerisque malis quae Regnorum S Ecclesiae divitiones sequuntur , praebituram dictitabant. Duellius Episcopi Bellovacensis Secretarius, cum sese ad Nuncium Apostolicum una
77쪽
gratam habere simularet. Sed valde dolere diceret, quod Bellarm nus ex Scholae argutiis, iotestatis indirectae distinctione Summci Pontifici indirectam potestatem in rebus temporalibus adscriberet,etim hoc parum dignitati auctoritati S. S. Apostolicae congruere videretur, multbque magis par esset Pontificem illam sibi jure plenci directe assumere. Ad haec Scappi lingua sua vulgari Italica respondit: Lofarii, L fara. Faciet, faciet. Porro Curiae Partamenti Ar-restum quando causis essentiatibus utriusque potestatis .congruit. semper Gallorum possessionem conformiter ad articulum tertuordinis propagat LicEt factiosis Curiae Romanae moliminibus executio impedita sit hoc enim ad puram quaestionem facti pertinet, quoniam nullo urenititur, estque causis euentialibus Ecclesiasticae politicae potestatis omnino contrarium, ut statim patebit. VIII. Anno I 6I1.Martinus Becanus Theologus Sodalitii Jesu itarum librum seditiosissimum edidit inscriptum: Controversa Anglicana depotestate Regiso Pontificis contra Lanceistum tac. Quo in librosummam fecit omnium argumentorum Bellarmini adversus Barciatum , concluditque omnes Reges & Principes Christianos esse debere ad manum Pontifici tanquam acres canes Pastori: si ignavi atque desides sint, posse abdicari a Pontifice c. Qui liber cum a permultis Doctoribus Facultatis Parisiensis graviter exciperetur , constituissentque in solennibus Comitiis petere ut censura notaretura a gister Joannes Fileiacus qui tum erat Syndicus, cum vellet Cancellario Franciae quem frequenter invisebat, gratiscari, illum commonefecit rumorum qui de libro Becani serebantur: nisi obviam iret, haec maximum paritura offendiculum. Itaque prima die Decembris Ista in Comitiis ordinariis Facultatis neologiae Par sensis , cum de libro Becani censura inurendo ageretur , resque ellat in procinctu, idem Fileiacus retulit D. Cardinalem Banzium Italum Reginae matris Eleemosynarium sibi ipsi, nec non Magistro Nicolao Roquenantio Decano, Tratri Rogerio Gerardo Doctori Theologo,, Regina matris Consessario dixisse Reginam sereni simam velle ut sacra Facultas a censura contra Becanum supersederet, quoniam alio medicamine huic malo facere medicinam cuperet eamque ob rem scripsisse ad Summum Pontificem. Quibus auditis cum permulti Doctores, atque inter alios Magister Antonius
Fayet Jacobus Hennequi , Hieronymus Parent, Nicolaus de Paris
78쪽
IM REU TEMPORALI Bus. 13 Paris&e dicerent non facile fidem habendam ejusmodi relationsebus, cum Reges ipsi suis Edictionibus Regiis fidem litteris suis parvo Sigillo obsignatis haberi vetent atque Magister Joannes Fileiae
conjiceretur auctor huius fabricae Tandem memoratus Fileiae eosdem Doctores ad Dominum Cancellarium delegandos censuit, sperans illos graviter exceptum iri atque objurgari sed res aliter contigit quam Fileiacus putabat. Haec autem D. Nuncius Apostolicus Hubaldinus , qui in ipsa sorbonae vicinia habitabat quamprimum accepit, celerrime Romam litteras misit, gnificavitque nisi B cani liber Romae censura notetur, tandem non levi suspensa manu a Sorbonicis Doctoribus inustum iri opusque esse ut Romana Censura celeritate Sorbonicam anteverteret: idque in causa fuit ut aliquanto post Roma sequens Censura allata fuerit contra librum B cani Cum nuper editin fueris Libe sermone latino conscript- , uiritu est, Controversia Anglicana, de Potestate Regis ta Pontificu contra Lancelotum Andream Sacessanum Regis Anglia qui se Episcopum fiensem vocat pro defensiona id bissimi Cardinatisaeuarmini a Tore R.
P. Martino Becano Societatis Iesu Theologoo Professore ordinario. -- gantia ex ossicina Ioannis Albini anno os 2 in quo nonnullasalsa, temeraria, scandalosa, reseditiosa resective continentur. Hac de re ad S. D. N. divina providentia Paulum V delata , Idem S. S. praehabita
dicti libelli matura discussione aegre ferens pro pastorali sesticitudine sua
atque vigilantia ejusimoda libror, ex quibus grave aliquod sicandalum al quando oriri posset, a viris Catholic in lucem emitti prefatum libellum
omnino prohiberi maridavit donec corrigatur. Nos igitur Paulus SD dratus Episcopin Albanensis S. Cecilia, Robertus 'MEarminin Samesa --ria in via, Ioannesiam a Messivm S. S. quatuor, Fabricis Versiet- 4 Augustini, Frater Augustinus Gama vi. Ara caeli titulorum Prese fieri, nec non Alusi-Capponus S. Agatha Dιaconuε S. R. E. nuncupati Cuia,nales a S. D. N. Paulo divina providentia Papa V. Sanctaque Sede Apostolica super librorum permissione prolabιtione, expurgatιone,c impressone in universa Republica Christiana specialiter deputari, pradictum libe mprasenti Decreto iuxta S. D. N. mandatum, quocumque
idiomate ubicumque impressum prohibemur, ta secunda classe Iudicis, ponendum censimus donec correctione approbara juxta regula Iudicis
denuo imprimatur. Decernentes quod nutas deinceps cujusvi gradus conditionis, sub poenis in sacro Concilio Tridentino, an indicetibrorum Priaιbitorum contemιι, audeatimprimerι, aut imprimi curare, eiqu-
79쪽
ues DE POTEsTATE ECCLESIAE modocumque apudse retinere, aut legerepraefatum libesium, sub eisdem
poenι quicumque nunc illum habeant eth.ιbucrant in futurum , Locorum
ordinariis, seu Inquisitoribus, statim a praesentis decreti notitia exhibere teneantur. In quorum sidem praesens decretum subscriptum cs munitum fuit gizo itastrissim cyreverenda mi D. Cardinahi Sancta Cec ba Episcopi Albanensi,die Januarii I 6 3. P. Episcopus Albanensis Cariun. ias, San ctae Cecille, Frater Paulus Picus Secretarius. At verbri uncius Apostolicus Episcopus Politianus quamprimum hanc censuram Romanam accepit, eam festinanter ad Reginam Matrem, i Cancellarium Franciae detulit, & subinde misit ad Facultatem Rarisiensem, suaque privata Syngrapha est testificatus veram esse idque totum relatum in Acta Facultatis Hercle, statim atque censura haec emicuit, permulti credebant confictam Parisiis a Nuncio Apostolico, ejusque Auditore Alexandro Scappi sed nobis certo relatum est ex Italia, ram senuinam esse atque officium Sacrum Inquisitionis, ut o cant, numquam solitum suos Conventus habere a die Natalis D
mini usque ad Festum Epiphaniae; idque argumento certissimo esse
illis impositam necessitatem accelerandae huius censurae r hoc enim levissimo malagmate censuram facultatis Parisiensis praepedire , ac praevertere volebam cujus censurae Romanae veritatem ipsemetae canus etiam comprobavit quoniam librum suum correxit,4 emendatum ad normam Romanae Inquisitionis eodem anno edidit Mo-guntiae.
Sed pretium operae arbitror summam gestorum in Collegio Theo logorum Parisiensium , quae ipse vidi oculis, propriis auribus
hausi, hic fideliter ex proprio genuino authographo exscribere, quoniam inemendata sunt edita Parisiis eodem anno. Anno ista die prima Februarii in congregatione ordinaria sacra Fa cultatis Theologia Parisiensis Magister Antonius Faret Doctor ejusdem Facultatis retulit die luna fianuari se ex decreto Ousdem Facultatis una cum Magistris Hieroum Parent, Nicola de Paris, Huberto Tren-chan quem in locum Magistri Jacobi Hennequin uis Ordinaris p lectionibus occupati assumpserat, Verenissimam Reginam et Dominum Cancestarium Francia convenisse huic autem summatim narrasse qua acta fuissent in Congregatione ordinaria Faculiatu He I Decembris Io I 2. Januarii I 6ia super quibusdem nefariispropositionibus collectis ex libro in crapto Controversa Anglicana depotestate Regis o Pontificis, o M
g strum Joonem Disseae Sriaicum atque Magistium, ta Fratrem Roge
80쪽
INRRA Us TEMPORALIBUs. rium Gerard Augustinensem Doctorem ejusdem Facultatis, dixisse Facti tali Idustrissimum Cardinalem Boneium mandato Regina sibi praecepisse significarent eidem Facultasi, ut omnino abstinere a discussione illius ιbri; quoniam Regina statuisset alia ratione huic maloprovidereo Sed quoηιam hoe negotium permaximi esset momenti, visum fuisses dini Theologico, ut praedictus Magister Antonius Fayet cum tribu aliis octoribus seupra memoratis Serenissimam Reginam,i Dominum Cancellarium adirent, eamque ob causam sese ad illum contulisse utque de re controversa accura ri. posset judicare , eidem radicta propositiones cum postulatione n- ductionibus factis, ta propostis a Magistro Nicola de Paris in Congregatione prima Decembris I 6I 2. 2 anuarii σν3 ad hunc modum ex
In Comitiis sacra Theologia Facultatis in arula Sorbone habitis more so . est Kalendis Decembris I 6I2. honorandu Magister Meolatu de Paris Doctor ejusdem Facultaris narravit, se nuper accepisea viris tuo doctis pessimos rumores exste inter Cathobeos de quodam libello admodum nefariota scandaloso, qui insierabatur Controversia Anglicana de Potestas Regiso Pontificis m. uctore R. P. Martino Secano Societatis Iesu Theologia Doctore o Professore oriunario. . coguntia in inficina Ioannis Albini anno Domini I 6 Ia propterea quod ha nova ta periculos assertiones in
I. Pagina Io8. Est ergo quaestio an Pontifex, quipotest Rege σ
peratores excommunicare, ut dictum est, possit etiam deponere, si id meriti sint Negant Auctor uramenti deluatis, acetanus, Earclarus; firmant Catholicι, ρο merito tac.
2. Pag. Is Foterat ergo Pontifex mandare ut Rege leprosi ρομ habitarent; tas nolunt obedire , vita privarenturi, nihil certim. me cossi mus Pontificem duplici titulo potuisse Rege privareseu regno; primo quia poterat eos, si contumace essent, privare vita ergo G regno de hoc nemo dubitat Sc. . 3. ag Iro. dicam. In hac re totum valuit consensius populi, etiam si superesse segitimus hares cui regnum deberetur is hoc palam omnibus constaret tamensi popul-pratermisso legitimo harede, alium dei gisset, ille alius fuisset verus Rex m. Ibidem. Quare an Fontifex propria autoritate Athalam regno privaverittae. Respondeo: propria autoritate fecisti tamen opus erat coηspiratione e. Et paulo post Subrogato novo Rege Athaiam regnos liavit tac. Lib. I. Pag. Diqitia i Corale