장음표시 사용
481쪽
M DE IOTEsTATE ECCLEs Quoad primum articulum: An Romana Ecclesia a solo Deo si fundata Regula est Logicorum ambigua prius distinguiquam definiri
explicari oportere. Cum ergo haec vox Romana Ecclesia, ad mentem etiam Gregorii recentiorum homonymia obscuretur, viden dum est quidnam Gret serus illa designa re velit nam si Romanae Ecclesiae appellatione universalem Ecclesiam intelligit, certo certius esta Christo fundatam Epheliorum s. versuris seipsum tradidit pro Eeclesia, ut illam sanctificaret, α Quare in Symbolo fidei hunc profitemur articulum. Credo sanctam Ecclestam catholicam, sanctorum communionem. Qui articulus fidei cum de Ecclesia ubiciue terrarum distula capiatur, ut omnes docent, certe nihil magis dedola Romana Diceis ccsi, quam de quacumque alia privata, Parisiensi Senonens, &e. intelligi potest quoniam Romana est pars Ecclesiae, sicut Parisiensis Senonensis est parsEcclesiae Catholicae, non tota Ecclesia Catholi
ca, quamquam ratione primatus primum membrum Ecclesiae coninstituat Herese Patres antiqui semper Romanam Ecclesiam pro paristiculari sumpserunt, ut liquet canon eo micam o Secundo si Gretserus per Romanam Ecesesiam, Concilium generalelcgitime congregatum, quod Ecclesiam Catholicam repraesentat, designat annuo pariter immediate suam authoritatem derivare a Christo sessione. . s. Synodi Constantiensis Tertio si per Romanam Ecclesiam B. Petri Primatum insinuat, est similiter ratum inter omnes Catholicos primatum formaliter,ec quo adessentiam esse divinae Institutionis. Quarto li contendant Romanam Ecclesiam csse fundatam a Deo mediantc
Petro, qui Romae sedem suam defixit Rependo idem dici posse de
Antiochena Ecclesia in qua S. Petrum primitus sedisse legimus insacra Scriptura Galatharum 2. Contra sola Patrum traditioncictrum titisse Romae accepimus, credimus. Quare hoc absolute non spectat ad fidem, quia non extat in Scripturis. Sicque relinquitur quocumque sensu Ro in an seorsim a Catholica Eccletia capiatur, non polle dici immediate fundatam a Deo, neque pariter esse in fallibi- . eam, o ipso quod constituta sita Petro cum pervagatum sit Antiochenam Ecclesiam quam B. Petrus te sic Scriptura tundavit, palsam esse deliquium. Ex quo accidit ut omnes antiqui Doctores constanter docuerint longe aliud esse loqui de Ecclesia Catholica clade privata Dioeces, aut de Ecclesia Romana cui Papa praesidet, quoniam privilegium in fallibilitatis soli Ecclesiae Catholicae donatum est a tristo. Eant ergo nunc cum suis aequivocationibus Romane Eccle-Disitias by Ooste
482쪽
x RABus ΕΜ PORALIBUS. 619sia, asseelae, quibus ignaris illudere annituntur, quasi idem esset loqui
de Catholica atque de Romana Ecclesia. Secundus articulus etiam aequivocatione ludiscaturri Itaque videndum est, quid universasi Pontifex, reisero significet si enim hac notione velit indicare Papam ideo universalem dici, qu5dsit absolutus Ecclesiae Monarcha, ab eo solo omnis potestas iurisdictionis aliorum Episcoporum derivetur, sicut potestas omnium Magistratuum tartamentorum regni Franciae a Rege Christianissimo hoc quidemin falsum erroneum est cum teste Bellarmino libro quarto de Romano Pontifice cap. 23. Christus idem dederit Apostolis perita verba: Ego mitto vos, quod fuerat promissumper illud Tibi dabo claves cs postea exhibitum per illud Pasce oves meas, tae. Unde fiacut Petrus constituit Episcopos,ita alii Apostoli nam Paulus Titum Timotheum ordinavit, qui quidem suam jurisdictionem
potestatem non habuerunt a Petro, sed a Paulo. Et postea etiam Titus atque Timotheus alios pariter Episcopos ordinarunt, cita in infinitum. Certe constat sacris litteris Christum antequam aliquid potestatis seorsim B. Petro conserret, prissis Ecclesiam collectimis incommune sumptam fundasse,ac sibi sufficientem estecisse Matthaei 8. Die Ecclesia qui Ecclesiam non audierit, c. Item Joannis o. sicut
misi me Pater, ago mitto vos tac. Quae verba auctore Bellarmino, non de interna in foro tantum conscientiar, sed de externa jurisdictione capi debent. Et hinc immediata Ecclesia auctoritas atque regimen Aristocraticum, ut pluribus docui in defensione libelli de Eeclesiastica lolitica potestate. Quocirca o Pontifex aut Episcopus universilis pro absoluto Ecclesiae Monarcha stare nullomodo potest. Omitto prarierea S. Gregorium alane ostendere appellationem Episeopi universalis nullo modo posse ulli Episcoporum convenire lubnotione Monarcha absoluti, quia hoc singularitatis vocabulum uni soli Christo competit, nore nominibus, lib. q. Epistolari: ad Mauricium Imperatorem. Universa ergo Ecclesia, quod absit, salusu corruit, quando is qui appellatur universalis, cadit Sed absit a cordibus Christianorum nomen istud blasphemiae, in auo omnium Sacerdotum honor adimithr, dum ab uno sibi dementer arrogatur. Certe pro B Petri Principis Apostolorqm honore per venerandam Chalcedonensem quodum Romano Pontifici oblatum est, sed nullus eorum hoc singularitatis vocabulum assumpsit, nec uti consensit, c. Item lib. eodem in Epistola 3 . ad Constantiam Augustam. Triste tamen valde est, ut alienter fera
483쪽
De Joanne Patriarcha Constantinopolitano agit, qui se Oecum nicum Patriarcham aut Episcopum vocitabat. Ibidem Epistola s. ad Eulogium Alexandrinum Episcopum Scut veneranda vestra Sanctitas nοιιι mihipersanctam Chalcedonensem 'nodum Pontifici Sedis A - 'bea, cui Deo disponente deservio, ,sic Mniversi τυ nomen oblatum est.
Sed Milus umquam decessorum meorum hoc tam prophario vocabulo titi Uensi, ouia videlicetsi uηus Patriarchainrversia dicitur, Patriarcha rum nomen eater derogatur. Sed hoc absita Grastra mente, dotio sis auempiam arripere, undefratrum seuorum honorem imminuere ex quantu-
Iacumque parte videatur. Addit sub finem Epistolae Discvus Gnia stantinvolitanus jactantiam sumsit, ita ut universa sibi tentet adscribere, somnia qua seu uni capiti coharmi, virilicet Christo, per elationemρο- patieisiermonis ejusdem Christi sibistudeat membraseuhugare. Et aliquanto post Favente Domino omnibus vim concurrodum atque providen dum ne unius veneno sermonis viventia in Chrsa corpore membra m riantur. Si enim hoc dici licenter permutam , honor agriarcharum omnium negatur Et cum fortasse ιι in errore perit qui universalu dicitur.
nusius jam Episcopus rema sse in statu vera veritatis invenitnr. Oportet ergo ut constanter a sne praejudici servetii sicut accepisti Ecclesias, nihil sibi in nobis hae tentatio diabolica usurpat οηria crabat. State fortes , fata seeurici scripta cum universalis nomini falsitate nec dare umqviam nec recipere praseumatis. Eodem libro A. Epistola 38 ad Joannem Constantinopolitanum Episcopurr Certe Petrus Apostolus primum membrum sancta ta universali Ecclesa est, Paulus, Andraas Ioannes quid aliud quam singularium sunt plebi m rvita Et tamen sub uno ea pite omnes membra sunt Ecclesia atque ut cuncta brevi cingulo loquutionis astrigliam, sancti ante legem, sancti sub lege, μηct sub gratia, omnes hi persciente corpus Christi in membrii sunt Ecclesa constituti ta nemo
umquam universalem vocare voluit, tac. Numquidnam sicut vostra Sanctitas monsit per venerandum Chalcedonensi Concibum hujus Apostolisa Sed ι Antistiteri cui Deo disροησι deservio, universalis oblato honore, eati sunt f e. Sed hae scio quia vestra Sanitar ab sibi oriuntur, qua nobis deceptiora familiaritate deserviunt cont quo peto ut vestra stare'
484쪽
rs EBU TEMPORALI Bus. 6 Ixita solerter invigilet ne se eorum verbii fallentium praebeat tant enim majores hostes credendi met , quant magis laudibus adulantur. Idem libro 6. Epistola 2 . ad Anaitalium Antiochenum Episcopum de Synodica Epistola Cyriaci Constantinopolitani Patriarchae, qui quidem Joanni de quo antea, succest 'rat, hanc texit narrationem. Et quidem in suscipienda fratris ta consocerdotii nostri Cyriaci Synodica Epistola, dignum non fui ut pro causa profani et ociabula moras facerem, tac. Et ut de honoris vestri, uria taceam, si unus Episcopus vocatur universa lis universa Ecclesia corruit, si unus, universalis cadit. Item Epistola o ejusdem libri ad Mauritium Augustum, qui S. Gregorio scripserat obfrivolum sinane nomen non debere scandalumes statum gen rar inter Romanam: Constantinopolitanam Sedem. Ego autem, ait, S. Gregoritis, sidenter dico, quia qui qui se universalem Sacerdotem vocat, via vocari de erat, in elatione seu Antichristum praecurrit, quia superbiendo se cateris raponit nec dispari superbia ad errorem ducitur requia sicut perversus ille, Deus videra vult super omnes homines Ita qu-- quis ipse est qui solus Sacerdos appellari appetit, superisteros Sacerdotesse extollit, tac. Item lib. 7. Epitiola o ad Eulogium Alexandrinum
qui S. Gregorium vocaverat cecumenicum Episcopum. Ego non verbis quaero prosperari, sed moribus, nec honorem esse deputo, in quo fratres meos honorem uum perdere cognosco meus namque honor est honor universalis Ecclesia meus honor est fratrum meorum solidus vigori Tunc ego vere honoratus sum cum singulta quibusque honor debitus non hegatur. Si enim universalem me Papam vestra functita dicit, negat se hoc esse quod me fatetur universum. Qui locus legitur dist. 99. can. Ecce demonstratque Gunii jum omnibus Patriarchis convenire negat se hoc esse quod me fatetur universum, ait S. Gregorius. Verum ut haec colis
lectio ex B. Grcgorii Epistolis pateat, hic nobis revocanda quae lib. r. defensionis Libelli de Ecclesiastica, politica potestate cap. q. num. 6. observavi. Primum quosdam Presbyteros S Diaconos Alexandrinae Ecclesiae male acceptos a Dioscoro Patriarcha Alexandrino , cum ab Synodi Chalcedonensis Patribus jus aequum sibi sori contra Dioscorum flagitarent , in Epistolis cietationibus quae actione a Synodi Chalcedonensis leguntur, vocare quidem S. Leonem Archiepiscopum universalem. Quod nomen aut etiam Episcopi aut Patriarchae universalis appellatio numquam a Patribus Chalcedonensibus deliberantibus, aut etiam aliquid Synodice decernentibus tributa legitur Consule librum primum historiae nostrae Con-Mm et cilio
485쪽
61 DE POTESTAT ECCLEI ciliorum generalium cap. 8. Quandoquidem Graeci, ut sunt misti verborum atque urbanitatis artifices , hoc nomen ambitiosum' primi in Ecclesiam invexerunt. Secundo Observandum Episcopos Constantinopolitanos nescio qua vanitate&ambitione sibi omnium primos hanc superbiam&pompaticam appellationem arrogasse a que Imperatores Constantinopolitanos huic vanitati manum auxilia rem dedisse, liquet ex Epistoli S. Gregorii ad Mauritium Imperatorem ejusque conjuge inci quam ambitionem non satis fuit Gregorio I. scriptis impugnare, nisi etiam ipso facto atque titulo plane
contrario damnaret. Hinc enim occasionem arripuit in omnibus Epistolis sese constanter appellandi Servum Servorum Dei, quem titulum eius Posteri mordicus retinuerunt, quamquam plerique illorum longe a spiritu lumilitate Sri hujus Pontilacis abes ent atque inter alios Gregorius VII. ut haec ejus Dictata testa indicant. Quod autem aliqui dicunt Damasum Papam hujus tormulae Servus
Servorum Dei fuisse Inventorem, tota errant via. Tertio ex Gregorii VII. gestis claret illum se Pontificem universalem ideo nuncupare, quod omnibus aliis Episcopis Ecclesiae universalis silentium
imponere, Meorum potestatem suspendere , atque illos quocumque volebat, transferre, eorumque Episcopatus opulentos dividere, contra inopes unire, atque ipsos me Episcopos deponcrcposset, ut
solent Monarchae absoluti de regni sui Magistratibus atque ossiciariis pro animi sui arbitrio statuere. At vero hoc ipsum est quod S. Gregorius suis Epistolis damnat, iraesertim hac divina voce Sed nu lus meorum decessorum unquam hoc sngularitatis vocabulum assumpsit. Item quid aliud nis jam propinqua esse Antichristi tempora designatur, quia illum imitatur, qui spretis in sociat gaudio Angelorum Legionibus , ad culmen conatus est fingularitatis erumpere. Guisquis se universalem
Sacerdotem vocat, vetvocari desiderat, in elatione sua Antichristum praecurrit, quia puperbiendo se cateris praeponit nec dispari superbia ad errorem ducitur, tac Deus immortalis si S. Gregorius ab ipsa Ecclesia quae in ratione gubernationis multorum communioncm4 collectionem suavissime& liberrime initam essentialiter significat, nomina gularitatis plane exterminanda esse comendit, qua fronte novi Doctores absolutam Papae Monarchiam juris esse divini asserunt An obsecro quicquam est tam unicum tamque singulare ta privatum quam Monarchata Monarchia, aut etiam Episcopus vel Pontifex universalis quemadmodum Hildebrandus sese hoc secundo Dictatu indigetat Cardinalis
486쪽
IN RAEU TEMPORALIBU s. sanatis Turrecremata in opusculo De potestate Papae, quod ex B. Thomae placitis conglutinavit, quaestione s. memorat eumdem Thomam tractatu contra impugnantes Religionem, docere S. Gregorium nouideo prohibuisse se nominari universalem Pontificem, quod non habeat auctoritatem immediatam ci plenam in qualicumque Ecclesia sed quia nouprascitur cuilibet particular Ecclesia, ut proprius special Rector GEpiscopin istius Ecclesia, quia sic cessarent omnium aliorum Pontificum aut Episcoporum potestates. Quam argutiam miror quidem a S. Thoma fabricatam, sed multo magis a Bellarmino& aliis obnoxiis hoc saeculo eruditissimo crude iterum obtrudi, quando collata ad S. Gregorii
sententiam, nullomodo cohaeret quoniam Patriarchae Constantino politani non eo sensu mente sese cecumenicos Patriarchas vocitabant, quod cuilibet particulari Ecclesia, ut proprii speciales eritores utque Episcopi praeficerentur. Neque pariter . Gregorius dicit praedecessis res suos nomen universalis Episcopi a Synodo Chalcedonensi oblatum repudiasse propter hunc sensum quare alius quaerendus assignandus est is nimirum quem ipse Gregorius Magnus his conceptis vocibus designat Uuia per elationem pompatici sermonis omnia membra qua Foti uni capiti Christo cohaerent, sibi tanquam absoluto Aonarchae , O Domino studeat Jhugare. Item quod austereri despotice omnibus aliis Coepiscopis suis ita velit imperarc ut illos solus possit
Ionere, quocumque velit evocare, transferre, Episcopatum opulentum in duos Di copatus dividere,in duos pauperes unire, atque alia ejusmodi tν-
rannica conscere, quae Gregorιι VII. Dretatιbus nominatim continentur r
qua quidem, ut verbis S. Gregorii utamur , indicant proinima esse tempora Antichristi. ii id enim tam Antichristianum atque oppoli tum legi gratia persectissimae libertatis mansuetudinis, quam sibi potestatem abdicandorum Regum fundendi sanguinis arrogare phinc fit ut S. Joannes cap. a versu et 8 prioris Epistolae iam suo tempore diceret mulios factos esse Antichristo quippe qui causis essentialibus potestatis Ecclesiasticae adversarentur. Heres e quidem cum potestas Eccletiae relicta a Christo dumtaxat ministerialis piritualis, de immediate tot hierarchico ordini cum Christi Sacerdotio collati sit, omnes Episcopi jure divino suas in solidumis ex aequo regunt Ecclesiis & 'apa, cxcepto Prima tu, super alios Episcopos nihil divinitus possidet quam sollicitudinem super omnes Ecclelias particulares,
ut eas per censuras ad uris divini naturalis ianonici observatio nem adigat, si forte illas minus canonice vivere contingat Enim
487쪽
nihil quicquam luris in eos obtinet, teste S. Gregorio lib. I. Epist Indictione. r. Cum culpa non eastri, omnes secundum rationem mititatis equales seunt Ratio est qui , ut idem docet lib. i. Epistola 2 q. Pral.it, istus, non personis dominanturo quales enim vobis seu mus, ait, in quo vos stare cognosiimVs uuasi 'alatum se Parulus essest,ribus nesciebat, cum diceret Nos autem servos vestrosper Christum
Sed eum culpam qua corrigi debuisset invenit, 3ssicos magistrum esse reco intitit. Cum ergo omnes Episcopi aeque immediate suam derivent potestatem a Christo, quam ipsemet Papa Gregorius VII tyrannicam potestatem sibi in Coepiscopos suos usurpat, quae totius Ecelesae Synodice statuentis proprii nativa sunt, sibi uni vendicat neque filum est in cujusque hominis potestate, docere Papam alio iure diei posse universalem Episcopum, quam ratione Primatus Petri nimirum quatenus habet potestatem super Ecclesias particulares, ut eas adjuris divini naturalis canonici observationem adigat, sicut declaratum est in Synodo Constantiensi, sufficienter a me probatum in defensione Libelli de Ecclesiasticavi politica potestate; ubi ostendimus Primatum absolutum Monarcham, res csse penitus contrarias illumque quantus quantus est, institutum a Christo in ordine ad regimen Aristocraticum , eamque ob causam convenire inter se omnes Theologos, Papam absque consensu Ecclesiae non posse Eeclesiam obligare, aut leges quae vim actualem obligandi habeant, praescribere. Tertiiri, Quartus,mii intus eas articuli inter sese cohaerent, supponuntque Papam esse absolutum Monarcham ita ut pro animi sui placito etiam extra Synodum possit qua ei videbuntur decernerer quemadmodum Frariciae Rex cuncta motu proprio sanxit. Quam absolutam potestatem posse ullo modo cum potestate ministeriali spirituali habitare negamus de qua re jam disputavimus articulo a.
.pluribus infra Didiatu I 8. I9. 4 I.
Ad quartum An Legatus Papa inferiori gradus, omnibus Episcopis sedentibus is Concilia prasedere debeat, c. Respondeo Episcopos, quando potestati ordinariae Apostolorum successerunt, aeque imm aiate suam auctoritatem habere a Deo, quam ipsummet Papam, qui solummodo potestati ordinariae Petri, non potestat Apostolatus successit; quia haec potestas erat plane extraordinaria, inque libris e nonicis condendis, miraculis, atque aliis ejusmodi extraordinariis
488쪽
xu sau TEMPORALIllos. 6sseonselendis consistebat. Quod spectat ad potestatem praedicandi
Euangelium ubique terrarum docorum, ut fateor jure divino competere Pontifici ratione Primatus iotestatis quam habet super Eeclesias particulares: Ita contendo hoc non impedimento esse, quom nus alii etiam Episcopi necessitate imminente eadem polleant auctoritate quemadmodum videmus in casu necessitatis Presbyterum sim-pIieem absolvere ab omnibus casibus & censuris reservatis Papae, quod certissimo est argumento hujusmodi reservationes juris esse pure humani. Certe cum a Sacerdotio & Episcopatu Christi communicato Eeclesiae auctoritas omnis procedat: ridem specie ac formaliter Sacerdotium sit in cunctis Episcopis materialiter autem quoad exercitium distinguatur e consurgit Episcopos ratione Sacerdotii Christi sermaliter considerati esse universales, neu menicos, ac ubique terrarum Euangelium, Malia munia Episcopalia obire posse. Quocirca in Ecclesia primitiva temporibus Apostolorum, Episcopi erant oecumenici universalesci ctorvescio. Attendite vobis universegregiis au vos Spiaris M . possit Episcopos regere Ecclesam Dei, quam causis sanguine fluo. Causa hujus rei est quod tum tituli atque limites privati Dioecesum puta Romanae Lugdunensis, Parisiensis Ecclesiae, e nondum erant constituti; quae divisiori constitutio titulorum ac limitum juris est elane humani consequenterque juris etiam est Ecclesiastici quod Episcopus Parisiensis, Senonensis,Lugdunensis sint particulares, non universales Episcopi. Cum igitur omnes mutuentur hic autem excepto Primatu nihil supra alios Episcopos possideat, fabulae sunt Curialium dicere Legatos Papae etiam inserioris ordinis tradus, debere divinitus cunctis Episcopis, Archi piscopis &Patriarchis praesidere. Ita enim non fuit ab initio, quias finguli Patriarchae sic praeerant Conciliis, ut absente Episcopo R mano, Episcopus Alexandrinus, absente Alexandrino, Antio
clienus praeesset consormiter ad ordinem can. 6. Nicaeno conceptum rde quo libro priore historiae Conciliorum universalium disseruimus. Huc Maccurrit Ecclesiae usus in . de . Carthaginensi Synodo tempore Bonifacii, Caelestini I. ubi Faustinus Potentianae Ecclesiae Episcopus, quae prima erat Sedes provinciae Italiae Piceni, Legatus Romanae Ecclesiae sedet numeratur in Actis Concilii post Aur Iium Carthaginensem, & Valentinum primae Sedis Numidiae Episcopum. Item Philippus atque Λsellus Romanae Ecclesiae Presbyteri, Lib. IV. Nnia qui
489쪽
46s D POTEsTATE ECCLEsIAE qui Faustino ut Collegati aderant, Roma missi fuerant, omnium postremi sedent, di post omnes Episcopos numerantur Et ita innotescit quartum Dictatum Gregorii neque directe neque indirecte. nare a jure divino , quicquid in contrarium Gretserus obnitatur. Porro Gregorius VII in vim hujus imperiosi Edicti lib. s. Ep. 1 . omnes pene Episcopos Galliarum interdixit, eo quod Synodo Nunc si quem in Franciam miserat interesse noluissent. Enimvero ut suum absolutum dominatum facilius stabiliret, de more habebat Nuncios in exteras ablegare provincias, qui Episcopos quocumque lubitum erat accerserent Sed Galliarum Episcopi cum optime nossent ejusmodi absoluta imperia Canonibus Majorum institutis adversagiridcirco mandato Gregorii minime paruerunt, quia Ecclesiae regimen Aristoeraticum est, ut alibi probavimus. Ad quintum articulum quod absentes a Concilio Papa deponerepostreo fine Gregorius videtur fabricasse,quo expeditius Henricum Imporatorem perderet,in Episcopos ei faventes, si parere recusarent, ex auctoraret olim Adrianus II simili Edicto Hincmarum Rhemen
iam percellere Romam abducere voluit sed μ a jacitur rete
ante scalos pennatorum quoniam Hinc marus in scientia canonum ex
ercitatissimus Adriano respondit quod nec sibi nec cuiquam Episcoporum regni Franciae absque Regis commeatu fines Regni praetergredi fas esset. Tempore Philippi Pulchri Bonifacius VIII pari
imperio cunctos regni Franciae Episcopos Romam accersiverat. Verum illius conatus frustra fuit.Regula est indubitatae fidei apud omnes Theologos, pacem, concordiam, charitatem inionem esse finem omnis legis, praecepti censurarum, atque Leges Ecclesiasticas neminem cum magno vitae propriae, fortunarum iacis publicae dispendio obligare. Hie de Legibus pure Ecclesiasticis, non de prae xeptis Dei loquor. Unde eum numquam facienda sent maia, ut eveniant bona. Rom. . si sorte Papa aut Praelati quidpiam praecipiant cum pacis publicae & vitae hominum dispendio, nemo illis obedire tenetur. Ratio est quia universi propriam vitam jublicam tranquillitatem tanquam res uris divini naturalis defendere obstringimur. Itaque ne Ecclesiastici aliquid cum tanta jactura imperarent, Christus illos plane exarmavit, Iola potestate ministeriali spirituali donavit. Quamobrem Almainus de potestate Ecclesiastica Taica quaest. 3. cap. 8 recte ait A Imperator vocet sortem pro re civili, tan eodem tempore voce eumdem pro reaccusastica, si causa messi
490쪽
ru gaus EMPORALIBUs. eant, re oportet ad eum aut causam urwtiorem explicat secundum quod iis prudens judicabit in istu exercitatu esse vero ultas explicat ausam, dic quod necessarium est ire ad supremumprincipantem, uisi pati Rexόocant me, appar tia est quod debeo ire ad Regem Nam Rex habet majus dominium in corpora nostra,quam ripa qu non dominatur corporibus A dis Almainum Regem vocare principantem supremum. Certe Princeps politicus jus nabet cavendi, ne cui liceat Episcopo de regno suo ad vocationem Papae exire, nisi ab eo impetrato commeatu icentia. Hic que articulus teste Surio unus ex istis est propter quem S. Thomas Cantuariensis Archiepiseopus relatus est in canonem Martyrum atque idem Surius in vitaB.Thomae Cantuariensis plures ejusdem generis articulos recenset plane conformes Gregorii II. Dicta cibus; dc
hoc vocant Ecclesiae libertatem vindicare, cum tamen certum sit permulta ejusmodi nihil ad religionem, sed ad privatum Papae Guriae Romanae dominatum conferre, ut hac disputatione ostendetur. Sextus Quod cum exeommunicatis a Papa non debemus in eadem domo manere Ue. Ad conversationem naturalem politicam spectat, quae quidem juris est divini naturalis, continuo non potest absolu te per excommunicationem aut alias censuras tolli, ut libro praecedenti, atque ipsummet Gregorium VII duritiem absurditatem hujus seralis Edicti coactum lacte mitigare ostendimus. an. niam II quest 3. Septimus, uod Soli Papa pro temporis nec sitate letes condere liceale
pleno ore absolutam Mespoticam ercpat Monarchiam, atque Ari-uocraticam moderationem destruit quasi vero, ut ait Joannes Major Commehtariis in caput I 8. Matthaei, solvi ripa possu mota qua
arare rotunda es rotundare quadrata tam in spirituatibus quam in tempseratibus. Certe Pontifex quando ei potestas tantum ministerialis spiritualis in aediiseationem, non in destructionem data est, non debet te minos a Patribus positos convellere, sed diligenter servare. At st diosus Lector observabit Hildebrandi saeculo exemptiones praesertim increbuisse, de quibus queritur ita Bernardus lib. . de Considera tione.ad Eugentura ab octavo ad decimum caput Murmur Davores querimoniam Ecclesiarum, inquit, truncari se clamitant ac demembrari. Vel nulla vel pauca admodum fiunt qua plagam sam non doleant aut non' timeant uuaris, quam ρ substrahuntur Abbates Episcopis, Episcopi Archiepiscopis, Archiepscopi Patriarchis, sive Primatibus Bonane oecisthus mstum si excusari quea pelvus. ι factitando probatis νει habere