장음표시 사용
311쪽
miet , ut sanguis haerere incipiat in ultimis angustiis arterIae pulmonalis, dumque pergunt agere tales causae , immeabili tinguine implesitur piturno, & pessima peripneumonia fiet. Dum ergo in anginae speciebus; 3or. 8oa. descripsis, ansustatur puImonalis fistula , vel Iarynx, circuitus sanguinis. per pulmones Assicilis fiet, uti in Commentariis harum paragraphorum d monstratum fuit. In valida ergo pleuritide, & paraphrenitide pectos dilata. re nequeunt aegri, ob summam doloris acerbitatem, seque se ipses sussbeant; unde etiam illi morbi, si pessimi fuerint, fere semper in peripneumoniam transeunt; uti postea patebit, quando de his morbis agendum erit.
ε Sas. hae causae 8a . morbum produxerint , pro diverino state sedis affectae saa. producet effectus varios :hronchialis enim omnia effecta inflammationis producens ara. ad 393- ipsos fines arteriae puta alis contiguos comprimendo , comtagici essiciundo, instamnat
Dictum sui a Saa. , duplieem posse eoncipa peripneumoniam, dum neminpe inflammatio in libribus arteriae bronchialis vel pblmonalis haeret. Effectus ergo erunt varii. qui a laesis uinctionibus pendent, ruibus binae illae arte. Hae serviunt. Cum autem bronchiali arteria vitae &nutrimento ipsius substantiae pulmonis destinata sit, laesio functionum hujus arteriae propcie spectabit
ad ipsum pulmonem, tanquam privatam corporis partem - Arteriae a ea . pulmonalis inflammatio non tantum pulmonem laedit, verum & liberum iam guinis ex eorde dextro in sinistrum transitum turbat, unde vita pendet. Cum
autem rami arteriae bronchialis, per pulmonis substantiam dispers, ubique . conti Mi sint arteriae pulmonalis ramis, patet satis, uti ad S. 823. dictum fuit, inflammationem arteriae bronchialis simile malum in arteria pulmonali producere tabereά adeoque perieneumoniam semper Periculosam esse
s gas. π TBi autem fines ipsi arteriae pulmonalis inflammati ,
J stagnat cruor: extenditur vas; exprimitur transsuineatione quasi pars liquidissima; e cervatur crassior, inter cor dextrum , & fines pulmonalium arteriarum, omnis fere colligitur ci
culum adhuc obire potens, sanguis; hinc PuImo gravis, explicari impos . livesceris : cor sinistrum sanguine. orbatur ; debilitas sum. ma; pulsus exilis, mollis, omni modo inaequalis: respiratio parva, frequens , dissicilis , erecta , tussiculosa , caIida: sanguinis venosi ante auriculam, & cor dextrum stagnatio: rubor iaciei, oculorum, oris , faucium , linguae , labiorum insolitus; tandem suffocans , taexplicabili cum anxietate, di delirio, mors. Considerantiae jam hac paragrapho illi effectus, qui natam in puImonali. v a ' arteria
312쪽
arteria inflammationem necessario sequuntur , & ex quoriun cogniti a praetentis peripneumoniae diasnosis haberi simul poterit. Patet ex definitione inflammationis g. 3 i. . stapnare cruorem in amariis inflammatis, simulque languinem per febrim fortius macum urgere loca obstructa. Inde autem necessario sequitur dissensio vaserum inflam.
maiorum ante locum illum, ubi obstruens materies haeret ; uti probatum fuit in Commentariis 381. 3. Verum cum moleculae sanguinis rubrae, nisi valida , & diuturna pressione sphaericam figuram mutaverint , in te stitia relinquant , exprimetur trant udando tenuior sanguinis pars per illa,& ad cor uni strum perveniet. Cum autem vala inflammata tumentia vi. ei nos canales aucta sua mole comprimant, propreabitur brevi inflammatio , & ista tantum tenuior cruoris pars per pulmonem transire poterit
ad cor sinistrum, erassior autem pars in pulmonis vasis obstructis , & diastentis coacervabitur.
Verum vasorum inflammatorum aucta moles non videtur ista caussa esse, quare nata in pulmone phlegmone tam subito ad vieina loca pergat, sed Scmultum huc iacit aucta sanguinis celeritas per reliqua vasa adhuc pervia , uti in Commentariis S. 38 a. 8. explicatum habetur. Dictum autem ibidem
fuit, notabile velocitatis augmentum non posse a minuto canalium pervi rum numero fieri, nisi pars inflammata tantae fuerit magnitudinis, ut numerus vasorum obstruriorum, comparatus cum reliquis vasis apertis, insignem differentiam sacere possit Unde etiam tunc conclusum fuit, in plerisque corporis partibus inflammatis non posse ab hae causa multum aceel rari pulsum, sed hoc potius fieri a fibrarum nervearum per vicinas partes,& ipi a vasa inflammata dispersarum, irritatione. Ubi autem inflammatio ulmonem occupat, facile concipitur, obstructis quibusdam vasis, multum ebere augeri humorum celeritatem per reliqua vasa pervia, quia nempes uti in Commentariis f. 8 et . dictum fuit J omnis liquor totius corporis, quo tempore , distributus per omnes partes, semel circuitum absolvit pere unctas, eo tempore totus semel transire debet per solos pulmones. Quomodo autem per auctam veloeitatem circulationis obstructio ,& inflammatio fiant, in Commentariis roo. explicatum fuit. Patet ergo in peripneumonia, nisi cito solvi possit, omni momento alis geri mala, cruorem immeabilem accumulari in vasis obstructis , & dilatatis, atque continuo magis magisque in majores vasorum angustias urgeri; seque tandem omnis ille sanguis, qui adhuc transprimi potuit in venas pulmonais , les, & circulum obire, in venis majoribus ei rea cor, sinu venoso & auriacula dextris, haerebit, dum omni momento augentur impedimenta in pul. mone. Simul etiam patet, erassamento sanguinis in pulmone accumulato, illam partem, quae adhue per vasa movetur, tenuiorem, & fluidiorem tali. to esse debere; quod phaenomenon plurimos Μedicos , ad hane rem nou
attendentes, tor ut, dum crederent. an morbo acuto inflammatorio contra.
riam sanguinis venis educti indolem esse debere. Cum ergo omne illud , quod
per vasa motum vitalem adhuc continuat, ex tenuioribus tantum sanguinis partibus constet; potus aquoli ingesta non poterunt diu manere humoribus
perinisti , sed vel per . sudores exibunt , vel per urinam. Caeteris enim paris
313쪽
2 23Pribus tanto nisi or secretio,& exeretio per has vias fiet . quanto majoreopia aquae in sanguine adest, proportione habita ad reliquas eruoris partes. Unde merito dixit innocrates id a , matim usa urinam, quae cito posueram mingitur, praeferrim ἐκ mariticis . . peripneumonicis. Quo masis autem impletur crata, & inuneabili sanguine pulmo, eo mi- nus fit spatium aeri inspirator hinc pulmo, ex sua natura levis, & spongiosus, gravis fit, & compactam carneam molem refert, atque livescit ob eandem causam. Videtur & HVporeates illud observasse, licet aliam rationem dedorit, ignarus circulationis sanguinis. Sic enim habet: Quum e cap.re per bra chum , m arterias in pulmonem suxis D ta fuerit, natura sua ramo , oesccus exia sens pulmo, quidquid bumstris potes , in βε trabir , Er ubi in xerit , maior redduuν , O siquidem i. totum fluxerit, Abi maiores re ali utrumque Inus attingunt, oe peripneumoniam faciunt e . Et alibi de eodem morbo agens s fldicit: His tumor potus m a sanguine ortum ducit , quum pulmo in se sam
uinem attraxerit, o acceptum retinuerit.: observata autem in cadaveribus hoc morbo defunctorum eonfirmant illa. quae morbi hujus consideratio dictaverat et unicum adduxisse exemplum sussi. ciet. Dum aperitur cadaver juvenis viginti sex annorum, peripneumonia defuncti septimo morbi die, pulmones conlpiciebantur admodum distenti, Scad tactum duri. omnem pectoris cavitatem replebant, diaphragmati, costis,3 dorsi vertebris in utroque latere adeo firmiter acereti, ut e ultro dissi eiudi me secarari potuerint . Exemti de thorace pulmones carnes compactan reserebant, eorumque vesiculae quasi carnea, crassa, rubicunda substantia erant infarctae, & quum discinderentur, pavea quantitas ichoris putridi sanguinei emuxit. Quinque libras pondere aequabant pulmones lanci imp siti, & aquae injecti submergebantur. In aspera arteria spumosa, & tenax materia reperta. In vasis pulmonis, uti & corde & auriculis, inventae sum runt polyposae concretiones, quae simul omnes excedebant pondere hinas uncias g . Pulchra haec observatio adamussim ollendit , qua via hiem orbus in mortem tendat.
Cum autem languis uenosus, ad cor dextrum delatus, periniarctum pulis monem transire nequeat libere , haerebit in pulmonis vasis distentis , aut colligetur in corde dextro, sinu venoso,&auricula dextris, vel & in ipsis vena. rum majoribus truncis, & pauculum tantum per vasa adhue pervia pulmonis
in cor sinistrum venire poterit, unde COR si Ni STRUM SANGUINE ORBATUR.
Non poterit ergo per aortae ramos ad encephalon pelli sanguinis debita copia, unde nec fiet spirituum secretio , simulque deficiet liquidi nervosi influxus & pressio in mustulos, adeoque debilitas summa sequetur ἔ uti in Capiιulo de Debilitate Febrili pluribus demonstratum suit. Quia autem arteriae
Lib de locis in homine .ap. Charier. Tom. VII. pag. 36s. fὶ De Internis affectionibus cap. g. ib d pag. 643. igi Ered. Hosm. Μedic. ration.& System Tom. IV. Sect II cap 6. Ubserv. t. pag. 438. 439. vii di in Disserti dec. a. Dissert. X. de Generalioue Mortis inmorbis pag. I 18.
314쪽
diastole a sanguine ex e de projem, fit, hine patet , eo e snistro vix
sanguinem recipiente, non posse valide attolli a ortam, ejusque ramm, ademque pullum di exilem, S mollem esse debere. Praeterea eum auctae resistentiae in pulmonis vasis non patiantur adulto saltem jam morbo ut cor dextrum
se integre evacuare possit, illud palpitabit saepius, & singulis illis ictibus
aliquid trans primet per pulmones in eoe sinistrum , donec in corde sinistro talis quantitas sanguinis sit , quae illud in validam e tractionem irritara possit ; unde tunc iubinde unus, vel alter validus pulsus semitur, moxque Rerum fit mollis, exillis, imo & saepius intermittit; adeoque patet ratio , quare pulsus omni modo inaequalis sit. Talis autem pulsus vacillatio in moribundis hominibus semper adest, atque postea g. 874. probabitur, proxi.
mam mortis causam, & ultimum fere omnium lethalium morborum effectum esse peripneumoniam.
Ex modo dictis intelligitur sorte ratio, quare Galous dixerit, peuripneumonicorum pulsum magnum esse, dum nempe subinde ualidus talis arateriae pulsus obtervatur, mox sequente iterum debili & undoso. Non enim absolute magnum in hoc morbo pulsum posuisse Galenum, patet ex illis, quae statim adduntur. Sic enim habete Peripneumonicorum autem mugnau es pul us,Gr undosi quid habens, obseurus, o mollis, similisis ae pulsus trabargicorum, nis quatenus praepoluar ιnaequalitare &e. Simile quid & apud Aretaeum ci legitur; dicit enim de hoc morbo agens r Pulfus habent in inisio magnos, in nes, ereberrimos. Et postea addit: Pulfus parvi, freqtieini imi deficiemur,
quod ipsis mors proxima es. R Esei RATIO PARVA, FREQUENs, Dirpi Civis &c. Requiritur enim, ut
anguis in homine nato transire possit per pulmones, illorum expansio per aerem inspiratum. Verum ex ante dictis patuit, pulmonum arterias in hoc morbo sanguine immeabili insarctas distendi , adeoque cavum aereum purumonum minuere, simulque facilem pulmonum ab aere inspirato expansionem impedire, cum non amplius spongiosi & molles , sed carnei & duri evas rint. Unde parum aeris simul tunc inspirare possiant tales aegri, & res brationis frequentia, & summo molimine illud compensare nituntur. Simul tune adest orthopnoea dicta Ueteribus Μedicis , quando aegri proprio i stinctu corpus in secto erigunt, ut facilius inspirare polsint. Erecto enim eorporis situ abdominalia viscera suo pondere deorsum dicunt diaphragma , sicque pectoris dilatationem augent. Notavit hoe Aretaeus f κ monens ,
quod mere laetum laborantes.' ais spirisum ducendum corpus rectum satuitur et
ad id enim his Mus aptissimus es. Designat ergo erecta illa respiratio senis per impedimentum in pulmone liberum sanguinis transitum tollens; atque inde patet ratio, quare Hippocrater ιὶ dixerit: Quod δε ια morbi vigore
aegrotus velit residere, hoc 3n omnibus quidem acutιs moνbis malam es , tes semum vero es in pergneumonicis . Ubi enim morbi decrescunt , minime malum
315쪽
malum sonum est, s in lecto refidere velint aegri, tune enim Ineresce tibua viridius, & satissaeienis morbo, iugem decubitum fastidiunt. Verum in morbi vigore semper molestam anxietatem, ob dissicilem sanguinis prepulmones transitum, des gnat. Quia autem in hoc morbo distentis vasis sanguineis comprimuntur vasa aerea pulmonis, vesicularum , in quas bronchia desinunt, latera ad se m tuo affricantur, unde irritans & continua sere tussicula, quae augetur, dum . mora, & calore in spissatus mue naturaliter internam pulmonum saperiaciem obliniens , neque ob impeditam respirationem facile averrendus, in his locis colligitur, uti ex sectione cadaveris peripneumonia defuncti modo meis aurorata patet . Plerumque tunc simul adest ingratus in pectore strepitus . qui fit, vel ab aere muco hic collecto irretito; vel a vesiculis pulmonum siccis, hincque erepitantibus instar corii arefacti , dum inspirando extendu tur . Simile quia indicare videtur Hippocrates, dum de pulmoxis in latus deiscumbente agit; ubi tune talia symptomata enumerat, quae peripneumoniae optime conveniunt, atque postea addit sequentiar Sahisaias et elut crarium stria et, respirariemem prohibet sm I. In oeconomia autem alio modo te gitur hic textus, & pro ponitur tuneque sensus soret: pHuc
vetat rarium seriar. Neque ratione carere hanc emendationem docet alter Hippocratis locus cis , uia sequentia habentur: Quum pulmo ea calore -- . intumuerit. vehemens, σ -υ tussis derivet, GV oraboen eae coUertim respirat, crebra anhelo, tumescit, nares expandit, ur equus ex cursu , sinRuam frequenter exserit, O pectus ei modulari videtur ε - νμεα αν γ ἀάδων κω , O gramias inesse.
CALiDA autem est respiratio in peripneumonicis, uti manifeste percipiunt illi, qui hoc morbo decumbentium curam gerunt. In febre ardenti, prout ad s. 739. dictum fuit, quandoque tantus circa vitalia viscera aestus adest,
ut Ipsum aerem exspiratum incendere videatur e sed & notatum fuit ad S. 741., febrim ardentem saepe in peripneumoniam transire. Plures autem in peripneumoniam causae concurrunt, quae faciunt, ut aer in iratus plurimum calescere debeat. Pulmo enim insarcitur rubra crassissima languinis parte ,
quam calori concipiendo, S conceptum diu retinendo aptissimam esse novi. mus: per vala pulmonis nondum impervia. sed a vicinis obstructis, & tumen. tibus ansu stata, celerrime trajiciuntur humores, unde majorem calorem nasci debere . in Commentariis S. 38 a. f., & in caloris febrilis, istoria, demonstra tum suit. Accedit, quod immeabili sanguine turgens pulmo satis explicari nequeat, adeoque trianor copia aeris singulis .inspirationibus hauriri possit. Ex quibus omnibus simul intelligitur latio, quare calidissimus percipiatur aer exspiratus in peripneumonieis . Unde spiritum meorum , O caudiam inter
effectum hujus morbi numeravit Hippocrate: l o J: uti & Galenus splpturi.
morbis Lib. III. cap. 7. ibid. mag. 18s. to De Morbis Lib. III. eap. I . Charter. Tom. vuI. pag. 388. sp De Praesagitione ex pullibus Lin: IV.Cap. 2. Charier. Tom. VIII. pag. xy . De locis affectis Iab. u. cap. I. charteri Tom. VII. pag. 4ip. ec Lib. 1v. cap. 11. Ibid. pag. II.
316쪽
furibus in Ioeis; Idemque fimiliter notavit a re Mus
SANGUINIS vENOSI ANTE AURI u LAM, ET COR DExTRUM&e. Cum enim eor dextram se evacuare libere nequeat per pulmonis vasa obstrum, Se flammata, sanguis venosus, a toto corpore redux , stagnare ines Inet in v nosis magnis reeutaeulis ante cor dextrum; ad Gue, dum pergunt arte. Hae adserre sanguinem, neque venae reducere poliunt , omnes partes rapistis externae, & internae sanguine distendentur; unde rubor faciei, oculorum
dici, intelligitur. Videantur illa, quae in Commentariis 7. de hac re . dicta suerunt: ubi simul ratio data fuit, quare potius in his partibus , quam in aliis, haee phaenomena appareant. Inter peripneumoniae signia. ruborem in faeie posuit Hippomatis fri I & reliqui Veteres Μediei Graeci, dum hune morbum destribunt, similia dixerunt. Sie inter signa diagnostis
ea peripneumoniae ovas rubras numerat Trallianus D. Rubescere faciem, sed penas praecipue, dixit Aretaeur s , atque venas temporum S colli attolli e addidit autem & aliud phaenomenon, nempe ων σε αλμῶν ---- ε .is , quod in versione sic redditur r o Ioram alatim histidi mum o pingue es. Videtur autem interpres legisse Mαμσιώ-- , ae si oculi purissimi in hoe morbo niterent, ut pingui quodam inuncta corpora solent. Verum, dum impedito libero reditu sanguinis venos a capite omnia iudigent, solent alia oculorum rubescere, & oculi prominere, sicque torvum p eius vultum exprimunt aegri s vide3 7 3. 4. cui sententiae favet ipsa v eis λαμυρ-- α propria sisnificatio , enim de protervo homine , Sebitea modum audaei diei solet. Ingeniosa etiam videtur coniectura, quae λα---m legendum voluit , tuneque significaret , humidissimus oeulos esse suJ, uti in Editione Oxoniens habetur. In pessimis enim morbis oculi saepe involuntariis lacrymis madent. Si autem considerentur illa, quae in Commentariis q. 834. habentur de notandis in aegrorum oculis , appar hit, satis verosimile esse, per. pingue illud sπ-J intelligi tenuem, & alisbam pelliculam , quae in lethalibus morbis toties aegrorum oculos detulispat . Pulchre haec omnia confirmari videntur illis , quae apud Aeginetam l. l leguntur, ubi de peripneumonia asit. Sic autem habet: Genae ita me in his rubrae apparent, oculi intumescunt, supercilia deorsum nutans, o cornea. κηρα ν .3 I subpingues apparens, dum nempe tali pellicula o
fuscantur. TANDEM SUFFOCANS ; NExpLICABILI CUM ANXIETATE, ET DELIRI
NoRs. Cum nempe pulmo adeo sanguine immeabili in farctus est, ut aerem inaspiratum admittere nequeat, simulque tanta resistentia nascitur cordi dextro, ut nihil amplius sanguinis exprimere possit; unde quies eordis, & mors. Quantam autem prius anxietatem patiantur miseri, colligi poterit ex illis,
quae De Caus. 8e s . minhor. Mutar. Lib. II. cap. v. pag. ro. gr. r De. intern. Affection. cap. 8. Charier. Tom. vll. pag. 6 3. f ὶ Lib. v. cap. a. pag. α t. st Lib. II De Causis de signis morbor. amor. cap. a. pag. 1 . ι' lu In conjecturis de suspectis aliquoi Metaei locis ibid. pag. ιοι. - Iab. III. cap. 3α P.S. M.
317쪽
quae g. Qx. dicta suertim. Quare ainem vis r m -- Mgri, in Comment 4riis g. go . explicatum suit. Videanturi δι illa, quae ad D 7 4. de hac re dicta sint, ubi demonstratum fuit, Phrenitidem Peripneumoniae succedere,
sed lethalem. Aeeidit tamen quandoque paullo ante mortem, ut nullam an aptius anxietatem semiant aegri, verum extrema frigida, ungues lividi, pulsus parvus, celerrimus , & intermittens , satis docent peritum Μedicum , motatem instare, uti opIime monuit Ara -- Lx J. - ando autem, cur, & eum quibus symptomatibus hie morbus in moristem abeat, postea adhuc latius ad g. 848. dicetur.
8a7. I tale malum Ias. utrumque pulmonem simul,&va. lide infecerit, erit cita, & insuperabilis mors; quum nullo remedio antiphlogistico juvari natura queat conser. 386. Mas S. ad AO a.
Ut vita perennet, requiritur, ut sanguis ex eorde dextro per pulmonem in cor sinistrum venire possit; ubi ergo utrumque pulmonem simul valida inflammatio prehendit in finibus arteriae pulmonem, tollitur ille sanguinis per pulmonem transitus, adeoque brevi actum erit de vita. Et licet in morbi hujus initio, pluribus valis obstructis, quaedam adhuc pervia mantearint, patet satis ex ante dictis, a tumentibus vicinis inflammatis eadem omni momento magis magisque angustari debere , donee tandem omnis uia i tercipiatur. Quidquid enim Languinis adhuc per pulmonem transire potu rit in eoe sinistrum, illud per aortae ramos propulsum in venas redibit ad cor dextrum, atque denuo per pulmonalem arteriam, in plurimis locis iam immeabili sanguine in sarctam, transire non porerit integre, sed crassissima
pars, rubra nempe, ad haec obstacula sistetur, & obstruentem molem aus Dit omni momento, unde evidenter patet, citam & insuperabilem mor em exspectandam esse.
- Neque multum sperari posse ab optimis remediis, lieet simul & semel animole adhibitis, patebit, si Mrpendantur sequentia. Sola curatio in flamismationis, quae hic sperari pollet, est illa, quae resolvendo fit; suppuratio enim, dum uterque pulmo simul, & valide inflammatus suerit , loeum habere nequit, eum omnia symptomata augeantur, quando inflammatio in suppurationem transit c vide , 387. adeoque sutacaretur aeger , ante' uania. ad maturationem perduci posset ingens talis in utroque pulmone abscessus. Μulto minus servari poterit aeger , dum post validam pulmonis utriusque inflammationem gansraena sequitur, de qua re nemo dubitat. Sed ut ν .solutio inflammationis obtineri possit, requiritur inter alias conditiones s vi. de A. 386. I, ut causa obstruens non nimis solidata suerit , obstructio p rvasit in arteriis sanguineis, vel in initiis lymphaticorum, canales mobiles, diluens vehieulum advehi possit &e. Uerum omnia potius contraria in valida peri. pneumonia obtinente eum enim omni momento vitae sanguis ex cordis dextri
αὶ iab. II. de causis, ec signis inorb. acili. cap. 1. pag. 11.
318쪽
' dextri ravo traiiei debeat per arteriam pulmonalem, singulis eordis ictibus
magis eon solidabitur obstruens materia. liquidissima ejus parte per ultimos fines arteriae pulmonalis transpressa; smulque eadem de causa obstruenter moleculae in majores convergentium valorum angustias urgebuntur, adeoque distentissimis vasis obstructis tolletur illorum mobilitas. Uerum magna disisseultas adest, ut diluens vehiculum subministrari possit: omne enim aquo. sum, sive potatum, sive balnei, vaporis, clysmatis&e., seecie applicatum, venis recipitur, adeoque ad cor dextrum deseretur: verum illud non pote. rit miseeri immeabili sanguini, dum magnam partem canalium obstracto. rum occupat in sarctus sanguis, unde per vasa adhuc pervia transibit in cor finistrum , seque debilem vitam in pessimo hoe morbo utcunque sustineo hit. Sed si consideretur, per eadem augeri quantitatem liquidi perpulmones trajiciendi, patebit, & augeri debere celeritatem motus, eum plurimis vasis obstructis per pauca adhuc aperta eodem tempore moveri debeat pulsum excorde dextro liquidum, adeoque iterum aderit blandae resolutionis impediamentum, eum ad hanc requiratur sedatus humorum motus, uti ad , demonstratum suit. Si jam considerentur quatuor indicationes curatoriae, ad resolutionem imflammationis obtinendam requisitae , quae g. 393. enumeratae fuerunt, &sequentibus paragraphis fusius explicatae, patebit, in hoe casu illas perii ei non posse. Tenerrimorum enim pulmonis vasculorum laesio omni momento augebitur, dum cor pergit, quandiu vita durat, urgere loca obstructa, &impetus liquidi eorde expulsi directe in vasa obstructa adeo propinqua agit. Quam difficite fit materiae obstruenti fluiditatem conelliare in hoc morbo per diluens vehi eulum, statim vidimus. Venae sectio larga, essieacissimum in morbis inflammatoriis remedium, dum & impetum & eopiam liquidi vitatis minuit, sisque vasis ostillationes elasti eas restitui, atque hoc effecta praestat, ut inflammata vasa repellant obstruentes moleculas ex ansustiis conis niventium vaserum in majores ramos , parum etiam in hoc casu prodesse poterit. Tollitur enim sic ille sanguis , qui adhuc per pulmonem transiro potens vitam sustinuerat, & quantumcunque etiam minuatur sanguinis c pia, omne , quod superest, tamen per puImonem transire debet: hine nec revulsio hie locum habere poterit , quae tanti usus est in reliquis imflammationibus curandis, neque retropulso materiae inflammatoriae in. struentis ex angustiis minorum vasorum in maiores truncos Ivide s. Αο . Ihie exspectari poterit obstat enim arreriarum pulmonalium plenitudo, dum uterque pulmo firmat ac vaEde inflammatus est, & cordis valvulae regressum sanguinis eontenti xn truneum arteriae pulmonalis impediunt. Laxatio autem valorum per balneum vaporis, a quo multum boni speratur merito in hoc morbo, dum eueabilis est, in hoc casu vix locum habere poterit, dum tam iis angustiis premuntur tales aegri, ut lintea aqua ealida madentia ori & nauribus applicata sene nequeant. Patet ergo, etiam & nulla arte superabilem mortem instare, dum uterque pulmo simul, & valide inflammatus fuerit, hae. xtate malo in arteriae pulmon uis ramis - , Disitig
319쪽
Sag. A T si parvum in uno pulmone locum infestat, nec au- 1 L sas validas habet, aliqua, nec tamen certa, spes est curari bene posse.
Doeuerunt in jectiones Anatomicae , arteriae pulmonalis ramulos per pulmonem dispersos plurimis anastomosibus jungi inter se variis in locis , atque idem etiam in arteria bronchiali verum es r quin imo & rami arteriae bronathialis cum ramis pulmonalis arteriae pluribus in locis uniuntur , uti ad 313. dictum fuit. Unde si alterutro pulmone parvus tantum locus in flammatus fuerit, non erit illi eo tantum periculum, eum sanguis, per obis
structa loca transire non potens, per vicina aperta satis commode trans. mittitur. Neque in hoc casu numerus vasoriam obstructorum comparatus cum illis, quae adhuc pervia sunt, tantam differentiam facere poterit, ut requiratur insigne velocitatis augmentum ad continuandum sanguinis ex cothde dextro per pulmones in cor sinistrum transitum . Patet emo, in tali casu spem curae superesse , neque certam tamen , cum nata in pulmonis
parvo etiam loco instamnatis tam facile ad vicina propagetur, uti S. as. dictum fuit.
I utcunque hauriri possunt; maxime si consideremus, exutus esse, ut inflammationis 386. ad 393. : unde etiam status accipit vario durationis tempore varios , ita ut abeat in talitatenia,
Ruaeritur jam , quibus signis esgnosci possit morbus hie praesens , &distingui ab aliis pectoris morbis. Causae praegress ae g. 824. enumeratae s& effectus observati g. 8a6. deseripti, omne hic dubium facile tollent. Fe-hris praegress a. & comitans distinguit peripneumoniam ab asthmate convul- suo, cum quo morbo plurima signa communia habet . Unde videtur Gaiatinus ν aptam hujus morbi Diagnosin descripssse sequentibus. Quum vero pirandi discultati cum angusta, GV groitare febris acuta μαι accedit, essive sectus inflammatio pulmonis. In progressu tamen morbi, dum vix amisplius quid sanguinis per pulmonem trans primi potest, pulsus saepe exilis, Hemollis adeo eri, ut inceutos saliete possit. Accedit plerumque tussicula fusi focans, rubor faciei, oculorum & reliqua F. 826. enumerata. Inter effectus autem inflammationis, 3. 38 a. descriptos, erat & dolor punctorius, dum
distentorum vasculorum fibrae rupturam minitantur; veruntamen non vid tur semper dolor talis acutus hune morbum comitari. Unde de perapne
monia dixit Celsus e Id genus morbi plus perieuli, quam doloris haberi l. In. ternam pulmonis superficiem , quae aeri inlpirato cont)gua est , sentatissimam esse novimus , dum a minimo heterogeneo per tracheam illapso suffocans o serei νγ De locis affectis Lib. lv. eap. a I. Pag. qu.
320쪽
sere iussis nascItur οῦ & in eatarrhis exasperata hae superficie interna putimoni, molestus saepe dolor percipitur . Verum ipsa pulmonis substantia in.
flammara ponderis gravantis, 3t anxietatis potius, quam doloris, sensum cere videtur. Nunquid in phthisicis totus pulmo purulenta labe consumi. tur absque multo dolore P Interim tamen pro varieote loci affecti in i p. se pulmone hic aliqua diversitas obtinere poterit. Si enim inflammatorius tumor, neque admodum magnus, sua mole elevet,&distendat intsrnam putimonis membranam , quae aeri inspirato contigua est , posset in illo loco mo. lestus dolor adesse. Ubi autem magna pars pulmonis inflammata est, obdeneratum sanguinis per pulmonem tranu tum , sicque impeditum sanguinis veniat ab encephalo reditum, hebetes redduntur aegri, neque dolorem petacipiunt. Dum autem pulmo pleurae in quibusdam locis accretus est, uti frequenter in eadaveribus digessis observatur. posset ab inflammato pubmone distrahi pleura, sicque acutus simul in pectore dolor percipi . Ita etiam dum pulmo turgens immeabili sanguine, & mole auctus mediastinum premit, & distrahit, dolor adesse poterit ; quod videtur notasse Hippocrates saJ ubi sub nomine pulmonis repleti describit peripneumoniam, sic enim habet; Tussis detinet, orthopnoea o anhelatio &e., dolor acutus pectus; ρο θώpuus occupat. Et alio loeo LbJ, de pulmonis Erysipelate agens; illum sanguinem in se trahere dicit, de qua re ad ,..8a6. dictum ruiti, atque
dein addit .sequentia: cuum autem traxerit , febνis acuta ex ipso oritar , oetussis sicca, plenitudo in pectore, o dolor acutus in anterioribus, posterioriabus partibus, praecipue vero ad spinam. Et paullo post ce) de suppuratopu non is tuberculo agens dicit: Quamdiu quidem erudum adbus fuerit, do.
Drem tenuem exbibet, oe tussim sectam I postquam vero maturuerit , auseriore, o posteriore parte aeuius dolor oritur. Maxime enim turget maturus,& jam.
jam rumpendus abscessus, adeoque sua mole vicinas partes distrahit. Ubi jam pleuritidi succedit peripneumonia , vel una cum Iocis intereostalibus
inflammatur & pulmo, quem morbum Pleuroperipneumoniam vocare solent
Medici, acutus dolor adest, verum ille tune non oritur ab ipsa pulmonis inflammatione, uti iacile patet. Cone ludere igitur licet, dolorem aeutum non esse de natura huius moris hi, illumque saepius abesse, sed ponderis gravantis sensum, & anxietatem magnam, potius hunc morbum comitari , cum obtuso quandoque dolore, neque admodum valido. Suffragantur huic opinioni observata in decumis bentibus hoc morbo, & Veterum Medieorum testimonia. Ita Aretaeus IH describens Peripneumoniam dicit: Morbus ille, quem Per neumoniam voca. mus, es inflammatio pulmonis cum febre acuta, quibus simul ades rhoracisgra vitas, doloris absentia s ἀωανἰν J s solua pulmo inflammaruν , quippe qui natu raliter doloris immunis si &e. At si quaepiam ex membranis illum ambienoribus, er ad thorarem deligantibus, inflammatur, ades simul or dolor.
etiam aὶ De Μorbis Lib. II. cap. 23. Charier. Tom. VII. pag. s 4. s s. b POMorbis Lib. I. cap. d. ibid. pag. 3 o. σὶ 1bidem. dὶ De causis , κ