장음표시 사용
321쪽
lam doloris mentionem laetunt, sed gravitatem; & tensionem in thorace peracipi monent. Aelius III vero sequentia habet. Peripneumonia insummatio es pulmonis eum febre acuta. Consequitur autem affectos iboracis gravitas absque dolore. Quod se pelliculae ipsus , quae eum thorace secundum longitudinem ipsius funt connexae, sint inflammatae, etiam dolorem percipiunt. Et Aurelia..us b summatim enumerans signa hujus morbi dieit: Suna haeo , febres acutae , piratioris exieritas, ac discultari, tuscula , atque sputorum varia emisso,
gravatio me tino dolore, aut eum parvo, praefocationis sensus . An vero in uno pulmone tantum inflammatio haereat, an autem in utro isque, docebit tensionis, & gravitatis perceptio in uno, vel utroque thoracis latere, Symplomatum autem magnitudo docebit variam inflammationis in. tensitatem , & extensionem. De hae re sequentia apud Hippocratem sit haben. tur signa Diasnostiea Peripneumonia, quibus tota lingua alba or aspera fit, ambae pulmuis partes inflammatae sunt, quibus vero dimidium , una , iuxta quam apparet. Ex quibus ad claviculam dolor st, his superna pulmonis ala una
aegrotat.' quibus autem ad ambas claviculas dolor st, ambae supereae pulmonis alae aegrotant, quibus iuxta mediam cosam ζ media I quibus vero ad divisagisma προτ ῶν Ωἀτασιν inferna , at totam uvam partem dolentibus, omnia iuxta
Ex illis autem, quae g. 8a . 8a 8. dicta fuerunt, patet , Prognosin sem. per docere periculum in hoc morbo, quandoque & mortem citam, & insuperabilem. Reliqua vero, quae ad Prognosin pertinent, quatenus varias mutationes hujus morbi spectant, melius tradentur , dum singulatim hae eon siderabuntur in sequentibus. Simul enim hie congerere omnes illas regula SPrognosticas repugnaret ordinatae doctrinae. Cum enim Peripneumonia sit pulmonis inflammatio, omnes exitus inflammationis sequi poterunt, Spro illorum diversitate, duratione &e. prognosis plurimum variat. Postea adhuc f. 8 . de Prognosi quaedam dicenda erunt. Cum autem Peripneumonia, uti & quivis alius morbus, tres tantunia exitus habere possit , in sanitatem nempe, alium morbum , & mortem , operae pretium erit videre, quomodo, 3c quibus eum phaenomenis in hos exitus tendat ille morbus. Ita enim ex his fideli observatione cognitis stabiliri possunt indieationes curatoriae , per quas iuvamus, & promo.
vemus salutaria illa naturae molimina, per quae morbus in sanitatem teraminatur felici exitur contra vero avertimus, quantum per artem hodie coo
nitam licet, illa, quae apparent , dum peripneumoniam in mortem tenoit, & conamur dirigere ad loea minus periculosa materiae morbosae meatastases, per quas peripneumonia in alium morbum desinit. e Lib. s. cap. 2. pag. 242. f Lib. III. cap Io. pag. z. t A Tetrili. a.
322쪽
sga o. Anatur I. Resolutione benigna: si temperies laxa, humor I blandus, viscositas non nimia , pars affecta bronchialis,
vel pulmonalis, non magna. a. Sputo cito , libero, copioso, flavo cum pauco sanguine mitio, satis crata, dolorem sedante, respirationem emendante, pulsum ampliorem & pleniorem reddente , in album blandum cito mutato: id sit, si sedes mali inprimis est bron. chialis arteria, aut pulmonalis non valde magna. 3. Alvi fluxu butioso, levante, 6e similia fere, ac sputa descripta, ejiciente . . Urina copiosa , crassa, hypostatica , levante, cum sedimento primo subro, sensim albescente, ante septimum diem emissa. Atque tum respiratio adest facilis, febris mitis, de boni moris, άδι λια , calor, humiditas, laxitas, mollities , aequales toto corpore.
r. Quando agebatur L 3ρ . de illo febris exitu, quo in sanitatem teris minatur, notatum fuit, illud duplici modo fieri posse . Vel enim libris ipsius causa materialis se subigebatur , ut mobilis reddita insensibili eva.cuatione dimaretur de eorpore, vel omni modo sanis humoribus assimilata eum illis absque ullo impedimento ei reulationis aequabilis per vasa flueret. Haec autem vocabatur resolutionis via , de qua in historia inflammationis f. 386. dictum suit. Talis benigna resolutio in peripneumonia curanda maxime optabilis seret, per quam nempe reducto fluore concreti, & motu lla. gnantis, solvitur pulmonum inflammatio. Verum haec resolutio semper obollineri nequit, cum ad illam requirantur vide S. 336. inter alias conditiones motus sedatus, minor compactio obstruentis causae , obstructio parva, di canales mobiles. Unde notatur in textu, quod in Iaxae temperiei hominibus hic peripneumoniae exitus inprimis obtineat. Facile enim tune dilatanda vasa permittunt, ut obstruentes moleculae, per vim vitalis liquidi a tergo urgentis , per ultimas arteriarum angustias transprimantur in venas. Hinc etiam alia occasione ad F. 336. 338. 683. monitum suit ex Hippocrate, quod densa, & exercitata corpora citius a pleuritieis, & peripneumonicis morbis pereant, quam non exercitata. Uerum potissimum resolutio illa sperari poterit, si tirone hiali arteria malum haereat, tune enim per pulmonalem arte. xiam satis expeditus adhuc manet sanguinis transitus, adeoque non tan Ius metus est, ne fiat insignis adeo acceleratio sanguinis per vasa libera, cum proportionalis tantum sanguinis copia ad pulmonis molem per bronchialem
arteriam moveatur, per pulmonalem vero arteriam omnis totius corporis sano
gais transire debeat illo tempore, quo per reliquas corporis partes semel cir cui tum suum ablolvit. Cui autem, uti 823. dictum fuit, arteriae broachiales inflammatae contiguos ipsis fines arteriae pulmonalis comprimant , raro poterit in arteria bronciali inflammatio edesse, quin simile quid etiam in pulmonali arteria contingat, unde dicitur in textu, tune re Iutionem ex spe.
ctari posse. Si PARS AFFECTA BRONCHIALIS, v EL PULΜONALIS, NON MAGNA.
Si enim supponatur, magnam arteriae pulmonalis partem inflammatam em, cor dextrum urgebis concinuo loca haec innaminata, & exprimet tenuistimam partem
323쪽
mam partem vide , adeoque nimia viscostas eonciliabitur massae
ebruenti, simulque augebitur motus velocitas per vasa adhuc pervia, ergo deficient conditiones ac benignam resolutionem requisitae . Verum dum parva pars arteriae pulmonalis inflammata est, cum plurimis anastomosinus rami inter se communicent, fieri poterit , ut non multum inde impediatur sanguinis per pulmonem transitus Alter modus, quo libris in sanitatem term Inabitur vide *-39 . , erat, quando materies morbi per vim febris subacta quidem, Sc mobilis reddita fuerat, nondum tamen simul sic mutata, ut absque impedimento aequabilis eirculationis eum humoribus sanis per vasa fluere posset, neque etiam adeo dissoluta , ut insensibilis perspirati specie expelli queat de corpore. Requirebat ergo ad sanitatis restitutionem, ut sensibili quadam evacuatione exiret. Idem Be in peripneumoniae felici in sanitatem exitu contigit . Sclonge frequentius ille morbus hoc modo tollitur , quam benigna resoluistione. Videndum emo est ex fidelissimis, veterum inprimis Medicorum,
observatis , pu quas vias natura moliatur materiae' morbosae exitum in
hoc morbo ; de qua re sequentibus hujus paragraphi numeris jam agenα
dum erit. Ῥ2. Ut & talis peripneumoniae in sanitatem ex laus sperari possit, iterum
supponitur, sedem mali esse debere 'bronchialem arteriam, aut non pulm nalem non valde magnam: ratio ex modo dictis patet. Sputa in hoc morbo tanti fecit Galenus , ut comparaverit urinarum sedimentis , quae in morbis acutis coctionis materiae morbosae, & ex pubfionis ejusdem, fidelissima signa toties exhibent, uti iti febrium historia dictum fuit. Ita autem habet: Sie peripneumonicis, o pisuritieis affectibus
- , quae proprie sputa et-a itur, urinarum sedimentis assim/lantur e nrειι versemiuno expuere , sed russan tantummodo siccam habere , talem quiddam es, 'quale in uriuis extreme crudum , quod aquosum nominamus &c. Nec mirum . hoc est, eum a parte assecta in hoc morbo, pulmone nempe,. directe veo. niant sputa .
Tota enim aerea pulmonis superficies muco lubri eo madet, a sanguine artera oso secreto , videturque inprimis arteria bronchialis huic secretioni servire, eum illa pulmonis ipsius substantiae prospiciat arteria vero pulmonalis sanguinem , ipsa pulmonis fabrica , & aere inspirato mutandum in
usus communes totius corporis, gerat. Ubi ergo fines arteriae brone hialis inflammati sunt, impetus sanguinis a tergo urgentis sensim videmur propelli posse mole culae obstruentes, per tenera haec, & facile dilatanda vasa, donec per illorum extremos fines exeant in cavum aereum pulmonis, sicque una cum secreto hic muco per sputa educantur. Faeile autem patet, sic resolutam esse obstructionem , quae prius adsuerat, sed & simul tunc se dilatata esse vasa haee, ut crassiores transmittant humores. Plurima autem confirmant, sic dilatari posse extremos horum vasorum fines, ut trant mittant cras.siores moleculas. Haemopine enim quandoque per Anastomosin fit, ut pol ea Tom. II. Pars II. x dicetur λὶ De Crisibus Lib. I. cap. 18 Cliarier. Tom. VIII. pag. 4'.
324쪽
vel ruptis fit vasculis. Sic videmus in coryEa, dum membrana interna na. rium leviter inflammata tumet, similem materiam emungi , flavam nempe, spissam, cum striis sanguineis, atque simul tunc optime sanari hunc morbum. Imo etiam dum pectus catarrhus occupat, sputis umilis materia educitur e dem eum successu . Intelligitur ergo , quomodo per sputa educi possit in. flammatoria materies, quae fines arteriae bronchialis occupabat. Ubi autem in arteriae pulmonalis finibus idem obtinet, dubitare quis posset, an sanaatio morbi per hane viam possibilis soret . Dictum autem suit ad g 823. bronchialis arteriae ramos per anastomosin jungi ramis arteriae pulmonalis;& injectionibus Anatomicis Ru elaus lιJ, materiam ceraceam, Per arterias adactam, replevisse pulmonales vesiculas: licet enim non monuerit Auctor, per quam arteriam tentaverit injectionem , tamen probabile vide. tur , per arteriam pulmonalem id saetiam sui me, eum & paullo post smi notet,
dum arteriam pulmonalem materia ceracea impleret , bronchialem arteriam simul quoque eandem admisisse. Praeterea pulcherrimis ea erimentis proin bavit Celeberrimus Haus n , in vitulino pulmone viam patere ex arteria pulmonali in cavum aereum pulmonb. Adaptaverat enim tubum vitreum arteriae pulmonali vituli, cui tubo per infundibulum aquam calidam immitistebat, limulque sollibus asperae arteriae a fixis alternatim dilatabat pulmo nes, ut experiretur, an hoc modo aqua ex pulmonari arteria transiret in venas. Μirabatur autem, aquam, per pulmonalem arteriam immistam, pleno rivo exire per asperam arteriam, per venas minimer eum autem dubitaret, an sorte, ruptis vasis, vi facta, foret via aquae, repetitis experimentis , & in vitulo, & in aliis animalibus, didicit, omni cautela adhibita, absque ulla vasorum ruptura aquam transire ex arteria pulmonari in bronchia. Serum sanguinis porcini arteriae pulmonali ejusdem animalis immissum , dum pulmones aqua calida foverentur, liberrime in bronchia transivit, in venas autem pulmonales non . Quin imo aqua calida, per asperam arteriam immissa, exivit per pulmonalem arteriam, minori tamen celeritate, quam dum per arteriam pulmonalem in pulmonis bronchia penetrans exiret per arteriam asperam . Sanguis autem ruber, licet aqua nitrosa dilutus per arteriam pulmonalem ima mitteretur, non penetravit in pulmonis bronchia. .
Ex quibus omnibus videtur, concludi posse, inflammatoriam materiam, in finibus arteriae pulmonis haerentem , posse exprimi in cavum aereum pulmonis, sicque hae via peripneumoniam per sputa sanari posse. Uerum non quodvis jutum in hoc morbo prodest; uti enim postea G. 8 8. dicetur, ubi describitur, cum quibus symptomatibus peripneum nia in mortem abeat, plura sputorum genera observantur, quae pessimum omen praebent . Videndum ergo est , quasnam dotes habere debeat sputum, ut sanatio peripneumoniae inde expectari possit.
325쪽
Cum enim per hanc evaeuationem periculosissimus hic morbus in sanitatem terminari debeat, in ipso morbi initio sputum prodire oportet: postquam enim morbus per aliquot dies duravit, justus metus est, ne inflammatio in suppurationem transeat, quo facto postea sputum purulentum prodesse potest, uti g. 836. dicetur, verum tunc peripneumonia non terminata suit in sanitatem , sed in alium morbum, vomicam nempe pulmonis , transivit; de qua re hic non agitur. Debet autem esse liberum, id est uelle, & absque multa molestia per tussim educi, eum valida, & sicca tussis pulmonem imflammatum irritet pessime , simulque designet , nee praesto esse materiam educendam per sputa , & pulmonem in vasis sanguineis inflammatum, &tumentem arctare, & comprimere bronehia. Unde Hippoerates o dixit rutilum vero tu omnibus doloribus, qui circa pulmonem, . iatera funt si , celeriter, ac facile exspui oportet. Si enim multo post desoris initium expuatur furivιms , aut fulvum , auν quod mulsam i sim exciret, deterius &e. Et paullo post habet sequentia Sputum vero savum mixtum cum pauco sanguine, mperipneumonicis , in initio morbi, excretum , falutare es , m valda coufert svero septimo die, vel etiam serius procedat, securitatis minus G.
Copiolum autem debet esse, ut omnis morbi materia evacuetur integre, aliter enim irritum naturae conamen indicat , quod in omnibus evacu tionibus materiae morbosae pro malo omine habetur , uti alia occasione
ad s. 38 . , ubi de eri si agebatur, dictum fuit. Unde etiam videtur Hippocrates ρὶ monuisse sequentiar cui in peripneumoniis Acis pauca concocta
educunt, metuendi sun L. Cum autem per dilatata finium arteriosorum extrema, in cava bronchiorum hiantia, exeat morbi causa materialis, s mulob eandem causam, & maior humorum quantitas per dilatata vasa exibit, unde sputorum augebitur copia. Laudatur autem, uti ex locis modo allegatis patet . sputum flavum eum pauco sanguine mistum, dum nempe liturae sanguineae per flava haee sputa apparent dispersae , quod imperitos saepe terrore solet 8, cum tamen optimum in hoc morbo signum sit. Metuunt enim, ne pulmonalia vasa rupta unda. tim brevi sanguinem effunderent : verum videtur illud sanguineum in sputis tune adesse , quia rubrae sanguinis moleculae , vel in ultimis arteriolis sanguineis haerentes immea hiles, vel minora vascula per errorem loci I viis de g. ii 3. I ingressae, sensim per dilatata vasa protrusae, tandem per exintrema arteriolarum in cava bronchiorum hiantia exprimuntur. Unde optime in pulmonis morbo Cessus qὰ sequentia monuit: Neque inter initia terareri Gn-ηis , s protinus sputum misum es rufo quodam Ianguinu, dummodo satim sedetur. Crassities autem sputi, & color flavus inceptam jam eoctionem
materiae morbosae indicant. Ab omnibus enim partibus insammatis. quibus densum, er erassum integumentum non incumbit, tenues quιdem circa initia icho.
οὶ In Prognosti eis Charier. Tom. Vill. pag. 1 o. 6 r. 644. Coae. Praenot. N. Iso. ibid. pag. 87 .
326쪽
νυ destuunt, conrectis vero infammationitas crassiores , o magis pi senti s J. Uidetur enim hie fieri aliquid puri analogum, dum materies inflammatoria, sensim soluta, & mobilis modita, per extrema arteriolarum orificia in cavabronchiorum transiens, ibi colligitur, stagnat, sioque mora, & calore loci, forte & dii flatione, vel reloptione partis tenuioris, in album blandum aequabilem humorem mutatur, qui deinde per sputa educitur. Pus quidem pro. prie dicendum, uti ad 38 . dictum suit. non tantum constat effusis huis
moribus a vita superstite coctis,& mutatis, verum etiam tenerrimis uasorum, .immeabili humore in sarctorum 4 extremitatibus attritis, & una cum effusis humoribus in unum homogeneum liquidum mutatis. Interim tamen minio
me prepugnare videtur, & absque solidarum partium detritu ex humoribus effusis, si non eundem, saltem puri analogum humorem fieri posse. Quinimo alia occasione in Commentariis L 3ν 3. , ubi explicabatur, quomodo febris, in alium morbum terminata. abscessus quandoque faciat, demonstra. eum suit, causam materialem libris per febrim sic subigi,& mutari posse, ut puris analogam naturam acquirat, licet adhuc cum reliquis humoribus per vasa fluat . . Ubi autem in tali pulmonis loco inflammatio haeret, ut brevis,& facilis via mutatis se humoribus sit in bronchiorum cava, per sputa ed cuntur potius, quam ut misti humoribus circulantibus per alias vias exeant de corpore, uti sequentibus numeris hujus paragraphi dicetur. Patet hinc simul ratio, quare laudetur in hoc peripneumoniae exitu, si sputum in alisbum , & blandum cito mutetur, quia tune persectissima coctio materiae morin sae indicatur. Unde & Galen s I , dum explicat, quare laudaverit μ' 'cram sputum in pleuriticis cito excretum, postquam praemiserat illa ominaeia, quae modo allegata suerunt . subjungit sequentia: Crudissima namque hs p,i ia qua vibit c uius exspuituνοῦ secundum ordinem obtinet, in qua
ictores tenues ς tertium in qua crassiores οῦ quartum in qua omnino cocti sunt At hi si circa tertium, vel quartum diem appargerint, Mon coutingit, morbum
ultra septimum diem progredi. Cocta autem sputa vocavit Hippo atra ν , quando puri similia sunt. Talia autem sputa , cum & satis crassa sint,
neque tamen nimia viscositate firmiter adhaereant , facile semper educumtur; tenuia autem.& ichorosa sputa longe difficilius. Nam qui quos sunt humores eaquirae tenues, Diritum , qui tussendo extra mittitis , circum suum . Is enim tanquam manus quaedam existi secum fetens fumum crassos humores sua. Qui catarrho pulmonum laborant, omnes hoc experiuntur e in initio enim morbi sputa tenuia non nisi molestissime educuntur; postea vero eadem crassiora iacia iacillime prodeunt.. DOLOREM SED ANTE, RESPIRATIONEM EΜENDANTE, PULSUM AMPLlo. R ΕΜ, & PLENIOREM REDDENTE. Sollicitam observationem nocentium, &juvantium summae utilitatis in curandis morbis esse, atque inde firmi is mas in Praxic ν Galan. de loeis assectis Lib. V. eap. ultimo Charier. Tom. VII. pag. sex. fὶ n Commentar. in Aphor. I 2. sech. I. Charier. IX. pag. 2O. RI. ιγ In Libro de Victu acuior. morb. Charier. Tom. XI. pag. Is I.
Galea. Couiment. III. Hippocrat. de Victu acutor. abi d. pu es.
327쪽
Praxi indiea regulas hauriri, alia occasione in Commentariis L 6or. q. . dictum fuit; plurimisque Hippocratis testimoni Is demonstrari posset, quanti
hunc methodum jecerit et unde etiam , ut certi simus, profuisse sputorum exineretionem, ad haee attendendum est. Cum enim per sputa, si hae via exi. . tum moliatur morbi materies, tolli debuerit illud, quod libero humorum motui per pulmonem obstaculum fecerat, patet evidenter ,. omnia sympi
mala, quae inde pendebant, pari passu debere minui . Si ergo dolor adfuerit , quem tamen non semper adesse in hoc morbo, praecedenti paragrapho fuit demonstratum, ille sedari debet, respiratio , quae ob in sarbum prius,pulmonem , hincque minus explicabilem vide Ra6. .difficilis erat, ,
aebet emendarit cumque ob denegatum expeditum sanguinis transitum per pulmones cor sinistrum minus sanguinis exciperet, adeoque & minorem coa. ram propelleret per Uriam, ejusque ramos, pulsus saepe exilis, & mollis est an hoe morbo; adeoque , restitiato libero tranfitu sansuiuis per pulmones, .pulsus debet amplior, &.plenior reddi. Omnia haec si comitantur , vel si quuntur sputorum excretionem, tunc certi sumus, moebi materialem causam hae via expulsam suisse. Unde etiam Hippocrates sis J , postquam sputorum bonas, malasque dotes recensuerat, pro generiai axiomate posuit sequentiar inia autem Dura mala sunt , quae dolorem non sedam &c. Omnium autem , quum exscreantur, optima , quae dolorem sedant . Uidetur enim se indicare voluisse . sputorum colorem varium, spissitudinem &c. multum quidem ad Prognosin tacere , interim tamen symptomatum morbi levamen , sputorum excretionem sequens, omnium certissimum signiam dare, licet etiam sputa. a modo laudatis conditionibus recederent . Probe memini, me aliquoties
.vidisse in ipso hujus morbi initio sputa mucosa tenacia , sanguine aequabiliter per totam susstantiam tincta , insigne levamen attulisse non tantum , sed& brevi sanationem seeutam fuisse. In tali autem casu videtur rubra sanguia mis pars , prius in meabilis haerens in vasis inflammatis, per illorum extrema dilatata exivisse in bronchia, & per sputa edum fuisse, antequam, longiori mora in sputa cocta mutari potuerit. 3. Quomodo cauta macerialis peripneumoniae soluta, & mobilis reddita per sputa evacuetur, vidimus .. Verum poterit eadem haec materia per arte. xiarum fines in venas transire, circulantibus humoribus misceri, & deinde variis viis expelli de corpore , cum jam tales dotes habeat, ut absque functionum laesone reliquis humoribus permista manere nequeas. Cum autem per alvum, & urinam illa , quae inutilia sunt , & diutius relicta nocere possent, solemni naturae lege expellantur, patet ratio, & per easdem vias materiam morbosam secedere posse. Uidetur hane rem agnovisse Hippocrates κ . dum de morbis pulmonem , auo latera obsidentibus agens dicit:
Quicunque vero dolores ex bis toris, neque per istitorum expurgatio 3 , neque
seν alta deiectionem &c. sedantuν , res suppuraturos sciendum es . Ex quo O m niseste apparet , quod morbosae materiae expulsonem per hanc viam exspectaverit in hoc casar quod & confirmatur Mio Hippoernis loco x 3 .
- In Prognosticis Charier. Tom. VIII. pag. 6 s. Ibidem pag. οεο- . -
328쪽
y I, ubi biliosas alvi exeretiones numeravit inter illas evacuationes, quarum absentia in peripneumoni eis futurorum abscessitum indicium exhilist. Neque obstat, quod aliis in loeis uti iam ita Complentariis s. ammonitum fuit, damnaverit Hippoc res in pleuritide, & peripneumonia lab rantibus alvum periuria tam , & di arrhoeam r symptomaticus enim, & pros sus admodum ille alvi fluxus esse videtur , de quo tunc loquitur ;
παραχθῶσ- α δ ἐνιιιαν enim vocat: in illis vero locis, ubi alvi solutionem tanquam utilem in peripneumonia memorat, ἐ- ώσιν re tisin na dies c, quae moderatam, μ& Ienem tantum alvi evacuationem designant, Praeterea
valida talis ,& symptomatica alvi perturbatio illos morbos acutos sere tantum comitari selet, qui pessimae indolis sunt , & in certam fere perniciem te dunt; blanda autem talis evacuatio materiae morbosae non nisse in leviori peri eumonia sparari potest . Unde Galantis cis modo citatum Aphorismum explieans dicit r Moderatas ramea pleuritidi , aut perim moni- super--diareboea pares ahquando vacuatronas ratione prodesse , multo a magis postquam coctiosis signa morbis Messe apparuerint, neq- merus ades, sed morbus pericuis
Cum autem idem illud, quod morbum fecerat , & quod sputo crata, flavo , copioso , cum pauco sanguine misto , & in album blandum ei tomutato, evacuari antea vidimus, nunc per alvum egrediatur; patet ratio,
quare alvo exereta sputis similes dotes habere debeant . Quia autem per alvum una cum morbi materia saepe, & exeunt alia huic admista , non adeo evidenter semper distinguere licet, an excreta materia talis sit, qualis hie deseripia fuit. Sed levamen morbi certissimum hic iterum signum dat. Si enim quatia purgari oporter, purgentur, O' confera, facile feruo .' Immia , ωntra s/I. Quod Hippostares summo jure pro generali spontanearum
lium evacuationum criterio posuit.
Biliosus autem vocatur alvi fluxus, non quod bilis proprie dictae e v cuatio in hoc casu requiratur, sed quod flavi eoloris materia per alvum exeat, uti per sputa flava in priori casu morbi materies eliminabatur. Biliosum enim χο Mai vocavit Hippocrates peripneumonicorum sputum stri, quod paullo post flavum sis,N J dixerat. Et Aretaeus ὐπόχολον --οριe exquisite biliosum tale sputum dixit ; & dum morbus in melius vergit, monet, fieri binosorum succorum deiecti em, qui ex pulmone in imum ventrem
4. Et illa, quae per urinam fit, evacuatio materiae morbosae solutae,& mobilis riaditae, laudatur in hoe morbo. Vidimus secundo hujus para. graphi numero . materiam puri analogam per sputa excerni optimo eum necessis. Verum Galenus vide lacum citatum & 393. monuerat, quod, ν Ibid. pag. 6s . sx ὶ Aphor. 16. sin. VL Charier. Tom. lx pag. m.
mi In Prognosticis Charier. Tom. Vill pag. 6 6. s. De Causis. x Sigaismoιbori cursu. I. . v. cap. 1. Pag. 11.
329쪽
puri a Iogum . Unde videtur constare, quod excretionem materiae mora
sae in morbis inflammatoriis etiam per hane viam expediiveris . Imo etiam Isino aras, uti pariter in Commentariis dictum fuit, futurorum abscessum in morbis materiam per urinam evaeuari monuit, si e piosa, & crassis , de alba redderetur. Ex illis autem, quae ad g. sy . de s brium exitu in sanitatem per excretionem materiae febrilis habemur, con stitit, rarius materiam morbosam per urinas solas expelli & Veterea I u. dicos longe frequentius eoctionis, & eruditatis signa quaesivisse ita urina,
quam exspectasse integram materiae morbosae per uranas evacuavionem Verum eum in peripneumonia , quam in sannatem abituram absque alio morbo sequente spes est , levior tantum inflammatio adsit, neque magnam partem pulmonis occupet, non videtur aderi tanta copia morbosae male.
Tiae, quin per urinam quandoque solam evaeuari possit. In febribus autem acutis continuis, excretione materiae febrilis, per febrim ipsam subactae,& mobilis redditae, in sanitatem tendentibus, major mutatio omnium h morum facta f. it, quam ut soli huic evacuationi confidere liceat. Sequens autem Hippocratis textua videtur docere, quod solutionem peripneumoniae a sola urina eopiosa. 8e erassa expectaverit. Sic enim habet so Ir Quumaatem peripneumonia ad flatum m eneris, auritium u- adm-t, ins repurget ν: in pravum es, δε aeger di iis spiret, di ininae remes, ac aries sint, oe fudo. νυ circa remicem , er cum oboriantuν . H. enim sudores pravi sano, prae suffocastione, robore, ex imperu morbi sum inibus, nis --- copiosae, ac crassae sum impetu reverint i o .. I , o predieriar. Harum amem quo nque sua sponte eveneris in F σου μυι, morbum. Neque repugnat tame pluribus viis simul excretionem materiae morbosae fieri posse. Axetaeus enim p postquam dixerat, largae narium haemorrhagia, veI aliti dejectionisus, levari morbum . addit sequentia i ra etiam , quaαδε i. --- --ein fimibus auram o-nia fimia aeridum, ilii celerrima Dblevameυμ . Inde intelligitur, quare dicatur in maris ρὶ θ Θιbus in peripneumo ωνinae crassae is principio , deinde anta quarrum diem penues Mus . lethat . Hie autem non intelligi urinas erassas , quae turbidae manent absque hyp stasi, sed tales, quae sedimentum deponunt, patet ex alio loco sνI, ubi eadem Prognosa sequenti modo habetur: Perimen--icis Uem ponimosa a suriua, quae in principio quidem cocta, pose quartum vera diem tenuis xedditum. Notum enim est, urinam turbidam non uibsidentem, ab omnibus Mediata crudam vocari L Legitur in hoc quidem textu pase quartiam diem 3 Verumtalonge probabilior est lectio prior . ubi autem qxarptim diem habemuν, quia raro, vel nunquam ante quartum diem integra solutio per neumoniae o servatur, neque aliquid mali metuendum videtur, si post quartum diem ,
evacuata morbi maretia , urina venuis excernatur
o De Victu morbori a ror. Charier. Tom. m. pag. in . IG. ν De Causis, M signis morbor. ycutor. Lib. I. cap. 1. pag. πω
330쪽
Ut autem solutio peripneumonἰae per urinam fiat , requiritur, ut satis
eo piosa siti aliter enim non sufficeret haec evacuatio r verum etiam' ante
septimum diem prodire debet, cum si diutius absque salutari quadam excre. tione duraverit hic morbus , nulla spes st, illum absque alio morbo seqMnte curari posse. Sedimentum autem in urina album laeve , & aequale securitatem , & brevitatem morbi indicare, monuit Hippocrates ); sed & simul dixit frJ, sedimentum subrubrum, & laeve admodum salutare esse, licet tamen diuturnioris morbi signumst, quam sedimentum album . Inde pater, cur sedimentum primo rubrum, dein sensim albescens, laudetur, quia nempe persectam coctionem, & subactionem materiae morbosae indicat . Subru Drum autem urinarum sedimentum in hoc morbo utile iudicasse videtur Hippocrues cu) ; postquam enim dixerat, sputa cocta puri similia esse,
statim addit sequentia; urinae vera, ubi fedimenta submbra habueremi, quale erυum es . Interim tamen levamen morbi praeceptum post talem urinam emissam certissimum signum dat, materiam morbosam per hanc viam eva euari; quod etiam de aliis evacuationibus monitum fuit.
- Hi sunt illi modi, quibus peripneumonia in sanitatem terminari solet. Addidit his Arctaeus - largam narium haemorrhretam ; cuius efficaciam in sanandis morbis periculosimmis, & signa, quibus sutura praevideri posset,
alia occasione cui de g. 74ι. vidimus. Interim tamen rarius hac evacuatione peri eumonia solvitur; s altem mihi non contigit talem hujus morbi exiis eum videre; atque huic sententiae etiam Galenus cx favet , dicens dum criticas evacuationes singulis morbis proprias recensete Non tamen Leibamae σω Per nramoma sanguinis eruptionibus gaudent. Inter ipsas antem Phurιιὰ medium obtinet D m I minus enim, quam febris ardens. O pbrenitis , magis autem quam per pneumonia , Inhargus , mos vis Din uinis solvitur. Peripneumoniae autem in sanitatem exitus sperari nequit, nisi levis tam
tum ille morbus fuerit, id est, inflammatio tantum in arteria bronchiali hae. serit, vel in parva tantum parte arteriae pulmonalis. Illud autem obtinere novimus ex signis in textu recens tis: respiratio enim tune adest ne ilis', quia a levi tali inflammatione non multum impeditur sanguinis per pulmonem aransitus ; adeoque nec accumulatur in pulmonali arteria sanguis , unde pulmodatis explicabilis manet . Febris autem mitis, & honi moris, nullis terrificis symptomatibus stipata esse debet. Cum autem sitis siccitatem, & liquorues immeabilitatem, vel humorum insgnem degenerationem pro causa sua habeat
svides. 63λJ, atque illa in miti & boni moris febri minime adsint, ideo .u dilaut adsit, requiritur; non enim hic intelligitur illa sitis absentia , quae in pessimis morbis observatur; dum aegri non sitiunt, ficet validae sitis ea usae in corpore adsuerint, de qua re in Commentariis s. 63 . &73 ρ. dictum svit. Quia vero in levi tali peri eumonia non multum impetitur unguinis ex eorde
dextro In Prognostici Charier. Tom. VIII. Pag. 631. Di pag. 733.
sui De Victu momor. aeuior. Charyer. Tom XI. pag. Ior. -j De Caesi dc sisnis morbor. acutor. Lib. II. cap. I. pag. 12.