장음표시 사용
111쪽
r to8 Ane. Rom. Ad Insiri bantur , qualis erat cautio rem pupillo salvam fore . g. q. Ins . de divissi sipui. xxii. A XXII. Ex stipulatione nascebatur eondictiotiones ex rerati , si certa esset stipuIatio: sin iocena; actio illauni sip εἰ μ' princ. Inst. de V. in Ex sponsalibusta. quae in Latio competebat actio ex spmsi dicebatur Gest. Nos. Arr. LV, 4. Cujac. ad Tit. C. de Sponsal. Ex sponsu vem agere idem erat quod exstipulatu . L. I9. f. t. a. D. de adii. edicto. At apud Romanos Sponsalia puda renunciatione& liberrimo repudio solvebantur. L. I. C. G
Ex quo facile patet, incpntractuum numero haud fuisse stipulationem sponsalitiam. Vid. Fr. Hotom. de Sponsul. Cap. m. p. 3 sy. 1 T. X XLI, Fideiussoribus. A
CTipulatione etiam sese obligabant fideius. O sores , unde . de iis hoc titulo seorsu nise agitur.
a vahi, I. Qui se obligabant pro aliis , plura apud fidesv- Romanos iustinebant nomina. In iudiciis pro-hbώπ mitteRtes pro aliis dicebantur vindices, vades, subrandes, prado . Reliqui Me Forum , don-Gorum , adpromissorum , β e promi orum a
nominibus veniebant . ... - II. a) Nomina haee omnia, praeterquam fideius- , -m in toto Digestorum opere non exstare voluit Tribonianus, ctu observat Salmas de modo usur. XVI. p. 7s 1.
112쪽
Lib. m. TD. XXI. IosII. Vindires in XII. Tabulis erant, qui pro ii. Quideo, qui in ius pri vata auctoritate vocabatur, s se obligabant. Si quis enim alteri in publico adclamasset uel AMBULA IN JUS: aut eundum illi erat, aut ferendum, ut obtorto collo ad tribunal raperetur, nisi datis fideiu ribus se ab hac ignominia vindicasset. Qua de
re Festus voce vindex p. m. 476. Vindex ab eo, quod vindicat, quo minus is, qui prensus est,
ab aliquo teneatur. b In legibus XII. T bular. de his ita fuerat cautum r SI ENSIET,
OUI IN IUS VOCATUM VINDICIT , MITTITO, ASSIDUO ι VINDEx ASSIDUUS ESTO: PROLETARIO CUIQUE
VOLET, VINDEX ESTP: ULMO. Att. XVI, io. id est : Si ramen sie aiiquis, qui pro
in ius seeato vel prenso fide jubeat, dimittitor . . Ceterum locupleti vindex locuplex eo , pauperi pretem tantum sufficienti reipialica , quiliberiindex esto . Iac. Oth. ad XII. Tab. Tab. I. ,
III. Si ventum in judicium , satisdare denuo m. Quia debebat reus, se stato die adfuturum. Car. nam v
ib Vindex ergo Eon est proe9rator , ut Pinat Boeth. ad Cie. Tapis. II., nee praedieator ν. el praediator , ut Boethii locum legit Cujac. Observ. 'a'. nee confundendus cum vade, quod plures fecere, interque hos etiam Uine. Gra. vina de Leg. XII. Tab. p. 377. seqv. e ) Assiduus veteribus idem est ae locuples , quasi asses qui dare possit . Cie. 2 opis. ad Trebat. II. Utitur hae voee eodem signifieatu Plautus Amphitri I, I. . I 3.
I sctes diesque assiduo satis superque est,su a Daut dicto adest opus, quietus ne sies.
113쪽
IIo Ant. Rom. Ad IUD. Sigon. deIudic. I, 2 o. Eadem cautio exigebatur
in publico judicio etiam ab actore, ut recte observat Iac. Gothose. Ad Leges XII. Tab. Tab. II. p. Qui ergo; se ruin obligabant pro reo, si inscium esset publicum, vades; sin civile , prides dicebantur. Unde Auson. EdilL XI I. Vms subit in poenam capitali iudicio λ, UAS, Euis quum lis fuerat numaria 3 quis dabimγ pFest. Voce vadem p. m. 6 I. Vadem Jonsionem gnificat darem in re capirali. Sed si antiqui eam observarunt inter has voces disterentiam 3 sane eam neglexerunt posteri, qui in quocumque judicio, sive civi li, sive capitali bades exigebant . Unde Varroni Ling. Lar. V, 7. p. 42. Vas est , qui pra altero vadimantum promisis H i.
' Prades quoque postea non ii dicti sunt, qui lin judicio civili se obligabant pro aliis, sed qui partim pro publicanis , partim in iudiciis pu-hlicis de remicta solvenda populo cavebant.
Varro l. c. p. 42. Fest. voce py p. 37s.- Manceps dicitur , qui quid a popAlo emit con citve, quia
manu sublata significat, se auctorem emtionis esse, qui idem PRES dicitur , quia tamen deber prasiare populo quod promisit, quβm ii, qui pis l
voce 'rades, pag. ηyo. Qui denique pro aet re se obligabant, subvades dicebantur c ut iuspicatur Goth. I. c. p. 39 I. nisi cum Saltu. de Mod. Usuri c. X pag. 7 QI. dicere malis ,
114쪽
tib. III. TD. XXI. III subma es fuisse , qui pro vadibus fidejub bant, quemadmodum subpra des, qui pro Dradidibus. Quamquam jam Gellii aetate hujus vocabuli usus ac paene significatio perietat. rVid. NOA. At . XVI, H . . IV. Ad eos quod attinet : qui Pro priva- . uvid
iis se extra judicium obligabant, ii si s ro
se offerrent, juberentque pecua iam credi Lua A ',a fide tuoque periculo, dicebantur fl4eiussorex. promi si Si darentur a debitore , cui quis nolebat credere, dicebantur In orea . Salina Lmod. usur. XVI. p. 693. Io I. quamvιs id di scri me n in Digestis non obiervari sed Sponsores tibique in illis obliteratos esste ibidem p. 7o . observet. Asi proin ores erant , qui quod suo nomine alii promiterant, idem Pro altero quoque . promittebant. Fest. voceu pro nissor. p. m. c., s. g. 2. de V. . L. 6q. g. q. D. soluta. nustr. L. H. D. de
fili f. Iidem dicti etiam videntur fidepromissores pauli. Rec. SMM. I, 9 V. Diversa vero illa nomina , ut tecte a v. Foia iacio ad PaulLReci Sent. I, 2 o. ob sexva umest, potissimum a formulis, quibus stipula 'ρος- Iiones concipiebantur, sortiti sunt. se Qui enim rogatus: FIDEIUBES 3 iespondisset: FIDEIUBEO : dictus in, si jussών At si rogatum : FIDE PROMITTIS ὸ responsumque FIDEPR ITTO , suo' user vocatus est Denique L Uxiitiim : SPO DES 3 is qui respmderat SPONDEO , θοα- sor adpellatus est. S. I. Insi. de Oreb. obLA
e) E. nonnumquam etiam Graece conceptae . S. I. Inst. b. t. L. Gr.ue 8. pr. D. eod.
115쪽
I I ia Ane. Rδα. Ail Iume. ppomissores etiam procul dubio rogati sunt . ut adpromitterent. Quo verbo utitur Cicer. pro S. Roscis Ameri 1x
ia . . VI. Fuere etiam in fideiussionibus iudiei, iudieii,. y us certae adhibita: formulae, qualem iam
supra Lib. L TD. XVI. XX. n. 1 . Vidimus. Vadimonium inprimis accurate Concipiebatur, adhibito iureconsulto , ceu ex Cicerone' s. ad O. Fratr. LI, I 4. demonstrat Cata Sig. de Iudici 2, 2 o. p. 4s . In hac formula & illa erant sollemnia r reum adfusurum in diem xerrium vel perendinum. Vide Brisson. Form.
VII. Fide jussio aeredere poterat obligati nibus omnibus ψ quin & praecedere obligationes. L. 6. g. 1. de fideiuss lia tamen, ut praecedens fideiussoris obligatio tum demum Vire S caperet, quum &. principalis Ohligatio, cujus illa aceessis erat, constituta es et .
L. 33. D. de movis. In fideiussione dotis caussa id notabile , quod illa post nuptias
stante matrimonio a marito data, non obligaret , ante nuptias data, firma validaque haberetur , ceu ex Hamaenop. Pro . 'IU, 8. 9. ut & L. I. Cod. Theod. ne Mei doriden . Ostendit Cujac. Parari ad ris. C. n. dei. doe. denae. dissentiente tamen Iac. G th fred. Commene. ad Cod. Theodos ibid. Et
sane quid magis a ratione alienum est, quam dotem non credi marito, cui se ipsam uxor credere non dubitavit 3 L. z. C. ne fieri Aon
VIII. Singuli fide; ussores tenebantur in solidum, liberumque a o erat creditori, a
116쪽
ere poterain mulieres,tque obligas unis interces
117쪽
hant fideiussiones iudici atra mulierum , nam nefas videbatur, mulierem in forum prodire, & vel suam ibi caussam agere 3 adeo, ut quum aliquando mulier in foro caussam pro se ipsa egisset, Senatus consuluisse feratur Deos ,
τι- αρα τη πολει σημειν ει η γε - άων ecquid hoc exemplum urbi porrenderer2 Plin. inc Num. p. 77. Nec magis Valebant privatim imterpositae fide iuuiones mulierum quia fidejusso quasi civile ac sirile negotium videbatur, a quo arcendae feminae. L. I. g. I. Z. 2. g. I. D. ad SC. Velleran. L. 2. pr. D. de re
fuγ. Eaque prohibitio tam lavera erat, ut olim ne renunciari quidem huic beneficio posset. Secura ergo erat mulier pro alio quae intercesierat, nisi vel pro tutoribus filiorum 1ndemnitatem promisisset. . Pauli. Rec. Senn
uid. g. r. vel decipiendi animo & d
is malo id fecisset. Pauli. Fbid. s. D. D. ad SC. Velleian. Immo nore fideiussiones tam tum , - sed omnes omnino mulierum inte cessiones ex quoc que contractu irritae .rant. Vid. Iac. Gothose. Comm. ad L. 2. D. de R. I. Ger. Nood. obg. I, 28. XII ον - a XII. Omnia haec sancita SENATUSCOm
Cii 2 SULTO VELLEIANO, cuius legitima ves
vi. baL. 2. S. I. D. - . servata, indicant, condi-
is) Ita quidem Paullus. Sed alia omnia habentur
in L. 6. c. ad SC, Vellei. L. I. O uti. c. si mate. indemn. primis Qui textus quum partim ab Alexandro Severo, partim a Diocletiano sint ; aut eorruptum paullum esse oportet aut jus illud constitutionibus mutatum. Coos e l
118쪽
υλ m Tiri XXI. Isa tum illud esse M. Silano & Velleio Tutore a Coss. sed fasti id par , consulum fere Gnitin
te tunt. M. Silanum consulem prfferunt anno a II. Glacci xxi. Quare & tunc illud SC, comii ditum putat Schilter. Exam. XXV rii, i s. Seiaa di serte Ulpianus . L. M in D, AufC. Velia. ad I firmat, primum quidem temporibus Augulti, a mox deinde Claudii , eorum edictIS cautum esse, ne feminae pro viris suis intercederent: ja postea vero factum esse hoc sta Ex quibus . . verbis patet, illud vel extremo Cl udii im- perio, vel postea fuisse conditum . Tunc u
Lo quum anno Iaccxcvrra. in finis occul raut
P. Valerius Asiaticus II. & Μ. Iunius Silanus es coss. inter strictos autem istius anni Velleius is Rufus , qui forsan Valerio Atatico ultro se a abdicanti suiseous : Vid. Hub. Gol ui rama consul. p. non dubitandum quibusdamia videtur, eo ipso anno reserente ad Senatum, Velleio Rufo hoe SC. prodiisse, dictumque ii, inde esse Velleianum. Sehulting. ano ., p. 64o. Id & mihi olim visuret. Sed iam aIiter. Videtur. Ulpianus Velleium istum non vocat, Rufum, sed Tutorem. Silani autem & Vebleji Tutoris consulatus memoratur bis in m xii more apud Gruter. Inscr. p. CCCCLXX. f. I. ct i. ubi par istud consulum ita scribuur,:
r IDCCLXIII. & sub Augustα primum ea de rer cautum fuisse dicatur , procul dubio hi ipsi, Cossi nomen de originem Scio dederunt. Nς ό alii
119쪽
alii sun auctores legis Iuniae Vellais, cuIus
mentio ni in L. Io. s. E. D. de resp. me L. II. D. de injust. rupti hyiaec rest. Ceterum
ex Marmore illo discimus , Silanum illum non inrci, sed Lucii praenomen tulisse, e ki, o qης in re errare Ulpianum. t
ii 2 27 m Ceterum quamvis Augusti Claudiu
iam ante que edicta di quibus mulieres pro viris i .u. h. iliae dicat Ulpianus A.2. pr. D. d. facilegotium tamen patet , ' eum rem non adeo accurate
isse in Salium. Claudio recentius hoc SQ tant. non patiuntur fasti consulares . Forte apte Ulpianus fastos consulares non adeo accuratos habuit , & Uelleium Rufum confundit cum Velido et utore. In tanto enim Consulum suffectorum numero , quid facilius est , quam serrare & decipi Θ Quin proba-y. jam ineunte rep. prohibitum miste feminis , ne pro aliis intercederent, . ostendit celeberrimus Ludevvigius , in
Iuris Rom. 9 Geνm. circa M. Velleisian. dius. I. Ab initio sane.urbis Romani femi S perpetuo otio mancipabant, easque nec molere patiebantur, nec cibos Coquore , nec ullam partem rei familiaris suscipere . Plutarch. Rom. p. 28 . non ob
aliam procul dubio caussam , quam quod pro Italorum ingenio feminarum suarum pudicit ae dissiderent. Eodem pertinebat inte dictio vini , tam severe sancitat. PlutarCh. In Num. p. 77.. quodque eas ne de rebus quidem necessariis dicere paterentur sine incis . t Idem ibid. nedum , conviviis VRC
120쪽
tib. III. TD. XXII. II ita re . Valer. Max. II, I. i. Multo minus iis - concedebant ut prodirent in forum , . vela ullum civile negotium peragerent. Plutarch.
u XIV. Quod vero in usum revocanda vi- XIV. Cur deretur prisca illa severitas ac disciplina ' inde factum arbitror, quod abrogata lege ' η'i3 Oppia , de qua Liri XXXIV, s. & Valeriet Max. IX, I. 3. & mulierum tutela senstinii exolescente, feminae paullo liberius vivere , a & negotiationibus , versuris , lutarcessioni- .c bus vacare coeperant . Quae licentia & A ni gusti & Claudii edictis a & hoc SC. me a cenda visa est Aecessit postea Novellas, CXXXIV, 8. ex qua Authentica.: se quo m-ia Leri C. ad SC. Valleiam fluxit., de qua suis a doctores.
a Pe Lisve pum Ostigationibus P i Q b N On ullius temerae conventionis obse a d rior nobis natura est , quam contra- eius , qui liticiis initur, in quo explicando: adeo fluctuant eruditi , ut queat potissis 1, mum sequaris , vix adpareat . Sane quum a JCti plerique ubi contractuum nominatorumo varia genera recensent , litterarum obligas conis non meminerint 3 L. I. g. I. L. q. F., de V, O. L. 8. g. I. D. ήe Ideiussori L. y is princ. D. de o. is A. T. a. g, I. D. de n imae.. non dubitant quidem veterς hoc con-