장음표시 사용
152쪽
Nquirere libet in Gricorum pronun-
ciationem , retineatne vestigiam 3 consuetudinem priscorum , an vero prorsus ab illis degenerauerit. Tum utram amplecti debeant,Grqcarum litterarum studiosit priscamne, an eam, quam recenti res probant Graeci. Ambigitur, rectene senistiant, qui β, secundam litteram enunciant ven, Latinorum, quando vim consonantis habeainitio dictionis alicuius. Tum η, valeatne a nostrum, an e. Deinde diphtongi, debeantne proferri, ut, a, i, Lu, quemadmoudum affirmant recentiores. Non enim recta
hoc modo appellari diphthongi videntur, cum duplicem sonum non habeant, quod ipta dictio significat. Ad haec, si eum dem
153쪽
dem sonum habeant, bone Deus , quantam αμφιλογMν pariturus est ille polytotacis inu, quam perplexum reddet auditorem pronunciatio ista. Hac item pronunciatione concessa, videndum quomodo illud Aristophanis in Pluto sit interpretandum .
Balantesq; ovium caprarumq; foetentium eantilenas . Vbi Poeta dietione Bλ balatum ovium
ὀνο κατοποιμα ς imitari voluit. In quem locum. interpres: Bλη σε γαρτο τα προβατα ποιῶ φων vῆσθου. Hoc est, Balare, quali voce oves utunis
tur. Quod Theocritus etiam de capris scribit, quemadmodum hic Aristophanes. Si igitur, λ ut dixi, valet,u, contonantem,&,ην i, latinum, non video quid commune habeat cunia balatu ovium, si dicas, uti, vii, unica syllaba: his, bis, enim oves sonant & caprae. Infirmabit etiam Ciceronis autoritas huius pronunciationis rationem. Is enim ludens in dictione, bini, que Latinis numerum signat distributivum, & βένοι, quod est, Veneri operam da; in epistola quadam ad Papyrium Paetum outraq; posuit,quasi simillimus utriusq; sonus.
154쪽
Secundum hanc autem pronunciationem,uini dicendum fuisset: quid autem id ad bini γ E lat etiam adagium: Bela sapientum: quo significatur vir sapientia excellens. Quod si quis enunciet, Vita Iapientum: iam alia emergee significatio, a prouerbio aliena.
Adde his, si τ, post ν, enunciandum ut i ,
quemadmodum neoterici volunt,quo modo apparebit differentia inter ενδελ, endelechia dc ἐντελεχεια, entelechia. Neq; enim audiendi sunt, u ui alterum pro altero ponunt, neq; in gni referre aiunt utram litteram scribas, .s', an τ . Cum en lecbia, assiduitatem, perpetuitatem significet, interprete Gazar entelaebia vero, perseetionem,quasi sit του ἐντελούς συνοχῆ, ut Budaeus asserit, Idest, perfecti corporis cominprehensio. Licet quidam utramq; dictionem confundentes, entelechiam, interpretentur continuatam quamdam & perennem motionem. Quam confusionem, corrupta recentiorum peperit pronunciatio. Qui monimenta Graecorum hominum dili genter euoluerunt, eam docent priscorum suisse veram & germanam pronunciationem e Vi R sonaret, b, latinum . Vnde Beta sapie tum , η , e longum. σε, ut at Italorum, in diis ctione vime. Id Germani suo idiomate comis mode exprimunt,dicentes Raiser I. Cqsar,Im
Perator. Maitem duplici sono: quemadmodum
155쪽
si Italice scribas, ei. .i, quemadmodum Italis Oime: cuius pronunciationis apparet etiam v Bigium in dictionibus,Aiax,& Troia Nam si a ut a,& οι, ut i,proferendum esset; AEax, & Tria, pro Aiax,& Troia enunciaremus. Neq; duplex ille sonus audiretur,qui incipit ab ε, φ, desinit in ι. Sic etiam esset otiosa appellatio pr positi uet & subiunctius vocalis . Hanc mordicus tenebat, proq; ea,tamquam pro aris,
socis quod aiunt pugnabat Gotthardus Mylander,celebris linguarum professor,qui semel atq; iterum ad me diuertit e Galliis in Italiam
prosectus. Qui contra sentiunt, illorum haec est ratior Horatium adducunt in medium,in arte poetica sic loquentem: Vt siluaolijs pronos mutantur in annos e Trima cadunt. Ita verborum vetus interit attor Et iuuenum ritu florent moia nata , vigentq;. Debemur morti nos, nonraq;.
Nedum sermonum stet honos, ct gratia vivax . Multa renascentur, qus ram ceciderer eadentq; osva nune sunt in bonore vocabula, si volet usur ne penes arbitriu est, vis, norma loquendi. Hoc argumento pugnabat Philippus Pal medes, natione Graecus; qui genus iactitabat
Palamedis illius , de quo apud Homerum &Virgilium . Hic Philippus cum annos aliquot apud
156쪽
apud Hispanos, litteras humaniores, honorifico stipend io pubi ice profestus esset; ex Hispania in Italiam veniens apud me diuersabatur. Huic Palamedi, si quis obiiciebat, quae ex m-Iyiotacismo orerentur incommoda: diceretq; Theocriti & Aristophanis monimentis vi
, latinum, η vero,ut e longum enunciandum;
exigente id vocum similitudine,in qua illi elaborassent: respondere solebat, primum in diain lecto atq; idiomate non esse quetrendam ratiOnem: merum &mistum imperium consuetudiani dabat, in hoc genere, atq; identidem gemia nando Horatianum illud obtrudebat r Epenes arbitria est, oe vis,o norma loqueri
Vsum intelligebat γ. Proserebat etiam nescio quid de oraculi a riquissimi responi: quo cum prχdictum esset vel famem,vel pestem instare: Dubitatum est, pestisne, an fames esset timenda. Addebat, si inter ι ,&., suisset discriminis aliquid, in loquendo , apud illos; non liqsitassent in oraculi interpretatione e quippe, qui intelligerent ,
Per λιμφν, famem, per λο , pestem denunci xi. Iubebat praeterea eos , qui priscam aD-ciarent enunciationem, Priscorumq; delectarentur accentibus, ut suscitarent illos ab inferis , sermones conferrent, colloquia mi- .scerent cum illis. Asseuerabat verbis esse loriquendum Praesentibus, qualia illa cumq; essent
157쪽
sent in usui neq; ita esse quaeritanda prisca Mobsoleta , quasi Agamemnon regnaret, qua sique cum matre Euandri quis loqueretur. Hic, si quis urgeret, recte id de verbis eum sentire, at non item de pronunciatione: Subdebat ille, eamdem esse utriusq; rationem. Huic sus sententiae adstipulatorem, quasi testem laudabat exceptione maiorem Cicer nem : qui de oratore ad Quint. D. lib.'I. scri-hens sic loquitur. In dicendo autem vitium, vel maximum , a vulgari genere orationis ,
atq; a consuetudine communis sensus ab ho rere . Iam non existimandum de antiquorum consuetudine, sed de illa, qui eo tempore recepta esset , Ciceronem locutum : neq; voculationem exclusisse, cum de genere ora.
tionis verba seceret. Addebat illud, quod non parum habere ponderis momenti videtur. Fingeret quispiam sublatam de medio veram Latinorum pronunciationem: interroga-hat, ubi terrarum, & apud quam nationem quaerendam eam ex istimaret. Vbi sustiner assensum videbat, & haesitare obloquentem,
subiiciebat, sibi ita videri: apud Italos potius, quam apud alias quascumq; gentes esse quaerendam vera & genuinam Latini linguet enunci tionem: Quod illi eam, quasi per manus traditam, iure quodam haereditario, & legiti ma successione possiderent. Quorum si vide.
158쪽
retur esse vitiosa, quid de aliis statuendum, sciscitabatur . Deniq; a simili ducto argumeto, Graecos dicebat,eos, qui hodie vivunt, propius accedere ad veram Grecarum vocum proin nunciationem: Neq; in eo quidpiam e sse momenti,quod vulgus Grscorum perperam enunciat elemeta, atq; sibilat,ubi spiritus attenuandus; contra tenui spiritu eloquitur animi sensa, verbis illis, quae spumosum & crassium requirunt. Sed eos esse respiciendos, qui ius habent suifragiorum: hoc est,uiros doctos: qui, si non videantur assequi accentum priscum, id consuetudini, vel desuetudini potius adscribendum. Neq; credendum aliis nationibus, testa mento legasse pronunciationem Graecos antiquos, cum stygiam sibi paludem nauigandam viderent. Haec Palamedes. Ego nihil statuor suum cuiq; iudicium relinquo. Deligat utram magis probet . Nec tamen interea prς-teribo, ridiculos esse illos, qui apud nos Graecissantes sic dicam ) κ, ante ο, ι, & similes, cum sibilo proserunt; cum muta tenuis dicatur ad differentiam adspiratarum . Atq; illius enuntiationis rationem elingua latina petunt, Quod Latini hodie C, ante A, O, V, tenuiter exprimunt: ante E & I. cum sibilo. Quasi eamdem vixiq; idiomati legem priscribere velint.
159쪽
QVia cum Graecis res est , & de Graecis agitur: Graeca dictio vocetur in controueris
fiam. Philosophia, dictio Graeca est: eius penultimam alii producunt,al ii corripiunt. Quaesitum est , utra probabilior, seu verior pronunciatio . Qui eam corripiendamiesse aiunt, hac nituntur ratione : Dictio h c, diu Quasi peregrinata, ad Latinos commigrauit: apud hos multos iam delitescit annos: iamq, veluti ciuitate donata ,&facta latina,Latinoxii accepit imperium . Proinde Latinorum legibhus pareat necesse est , quae in Latinorum habitat ditione .LLatinorum lex est, ut vocalis ante aliam posita, corripiatur : Philosophia ergo, accentu in ante penultima enunciandum esse statuunt. Neq; enim ita se Latini Grscis addis xerunt quod sollertissimus ille veterum in nimentorum indagator Pierius Valerianus notat ) ut non ius sibi esse voluerint, non tantum Iitteras, & syl labas, verum totum etiam interdum nomen,quod ab ipsis mutuo caperent, v xiandi. Alii contra ad bunc modum . . . . Dictionem esse Graecam nemo ierit inlicias et , Grecis usu receptum est,ut 0 llabam attollant,
in qua signum toni fixum vidςnt. Pburophia
160쪽
accentum habet in penultima,in ea igitur voculatio fiat, necesse est. Neque impedimento esse debet syllabae breuitast cum apud Grςcos non sit par ratio qualitatis syllabariae, & accentuu . Quod vero Latini eam veluti utendam roga runt, id est huiusmodi: Finge te libri tui copia ita facere cuipiam,vi meminerit,uti,non mancipio datum. Qui si eum tibi reddat lacerum,& mutilum; vel quouis modo scedatum, aut labefactatum : indignum censeas , cui denuo aliqua re commodes, aut benefaciendo prosis rQuin damnum praestare lege iubeatur. Hinc argumenti sedes. Esto, sint Latini hanc dictio
si ipsisGrscis repetere eam visum fuerit, saltem integram, inuiolatamque cum genuino reddae accentu et ne actionem iniuriarum intendere Gretci possint,&si Graeci , ut ait Budaeus, nunquam repetituri sint mutuum,quod usu diutueno suum fecerunt Latinit Ingrati tamen est animi, cum Grscia Latinos non modo disciplinis, sed etiam suis verbis locupletauerit,eaque ad huc teneati nec beneficiu,nec debitu agnoscere.
Itaq; licet quidem Latinis, ut suis vocabulis admisceant hanc dictionem . Sed ita proserant, quemadmodum Graeci r neq; eam a gente sua cogant desciscere, ut transfugam, & rebellem. Sin autem succlamauerint, factam esse Latina, in Latinorum centurias ti tribus dedisse nome. x Sal-