장음표시 사용
271쪽
aues reum Ecclesameos taetrua meioritatis Episcopos, quorum iudicio oe C. ciliani hi nocentia, oe eorum improbitas declarata est, non apud alios coli fas, sed apud Imperatorem accusare of sun: quod mase iudiearint. Dedis λε adiud Arelatense Iudicium, aliorum scilicet Episcoporum; non quia iam n eesse eras, sed eorum perver uatibus cedens , omni modo capiens tantam
Ηis verbis sanctus Augustinus I. dubitat an post Iudicium Romanum alia quod fuerit plenarium Ecclesiae univeris Concilium, in quo Donatistarum causa judicata suerit. a. asserit loco illius plenarii Concilii datum a Constantino Iudicium Arelatense; distinguit ergo Iudicium illud a plenario Concilio . j. sententiam Romanam qua C cilianus innocens est declaratus, rescissam non fuisse in eo Concilio plenario inde probat sanctus Doctor, quod totus orbis cum Donatistis non communicet: si vero supposuisset reipsa celebratum tale plenarium universt Feclesiae Concilium , an non magis damnatos
ex ipsa Concilii sententia dixisset Donatistas, quam ex denegata ipsis Ecelesiastica communione Repones forsan, Donatistas ad Concilium Arelatense, tanquam ad plenarium provocasse; ac dubium, quod movet S. Augustinus, non spectare co vocationem hujus Concilii, sedrescissionem dumtaxat prioris sententiae in Iudicio Romano pronuntiatae, quam levera ostendit rescissam non filisse. Verum haec responsio pugnat clim veritate historiar, ac serie contextus S. Augustini. Neque enim Donatistae ad Concilium Arelatense provocarunt , sed ad Constantinum, qui dedit illis aliud Arelatense Iudicium; neque ΚΑ gustinus de una sententiae rescissione, sed de tela quoque Concilii celebratione loquitur, sicst exserie ipsius conicxtus manifestum est: sed, quod amplius est, adducta responsio absonum plane&absurdum S. Doctori assingit ratiocinium, istud scilicet, Priorem sententiam Immanam rescissam non fuisse probamus, quia totus Orbis Donatistis non communicat: quod si factum est, ides ,
si rescissa fuit, etiam ibi concilio maris sum victi. Quae ista est, quaeso ,
.ratiocinii absurditas λ Si enim rescissa est illa sententia in Concilio plenario , quomodo ibi sunt victi Donatistae λ Si autem rescissa non iuit, ut revera non fuit, quare subdubitanter loquitur sanctus Doctor . At, inquies, sequi r ex hoc nostro ratiocinio, dubitasse Augustinum an reipsa plenario totius orbis Concilio causa I natistarum finita fuerit, de quo tamen eum dubium non fuisse, certissimum est. Resp.ia dumtaxat ex nostro sequi argument nempe S. Augustinum dubitabse utrum post Iudicium Romanum sub Melchiade, celebratum fuerit plenarium universae Ecclesiae Concilium, in quo quaestio tacti inter Caecilianum&Donatistas agitata&definita fuerit; & utrum Iudicium Arelatense, quod reipsa celebratum fuisse noverat, possit in ejus mente dici Concilium plenarium univeris Ecclesiae . De utroque dubium revera fuisse Augustinum contendimus: at in aliquo universiali seu plenario totius orbis Concilio
dogmatis controversiam adversus errorem Donatistarim eliquatam & te
minatam fuisse, sive ante sive post Melahiadis Iudicium, tam saepe ac diserte asseruit sanctus Augustinus, ut absurdus ille foret, qui eum hic
dubium di ancipitem induceret. si ve-
272쪽
si vero quaesieris quodnam ergo sit Concilium illud in mente S. Amgustini λ Respondemus rem tam obscuram& implicatam videri, ut eam
Secundo, Concilium Nicaenum generale I. an. 32 s. licet reipse Oecumenicum fuerit, non videtur tamen illud ipsium fuisse quod sapius d signat S. AugustiniIS. Namque in mente S. Augustini, in eo Concilio plenario de quo loquitur , cunetis remotis dubitatiorisbus ac discussis ambagibus, dii entissima consideratione roborata est, atque ad luculentam illustrationem conurmationemque peraducta Catholica de Baptismo Iureticorum sententia. At nihil tale in Concilio Nicaeno factitatum legimus, a quo, Vel ipsis non renuentibus adversariis , non clare & aperte, sed dumtaxat per consequutionem causa haec definita dicitur, Canone scilicet 8. quo NoVatiani per solam manus impositionem recipiuntur; & Can. I9. quo Paulianistae redeuntes ad Ecclesiam jubentur baptisari. In primo quippe Canone de solis agitur Novatianis, non de aliis Haereticis; in posteriori de solis Paulianistis, qui formam Baptisi vi labant. Tantum vero abest ut ex illo utroque onone clare sequatur doctrinam & praxim rebaptisationis proscriptam fuisse , ut ne oculatissimi quidem inter Graecosconsecutionem hanc introspexerint, qui nempe vel contrariam opinionem & praxim sequuti sunt, Vel taltem permiserunt. Ita S. Athana- sitis Decretorum Concilii Nicani testis oculatus, S. Basilius, S. Cyrillus Hierosolymitanus , quorum verbae superius cxeosuimus . Sanctus vero Epiphanius in expositione fidei Catholicae diserte affirmat, aliquos esse qui
praeter Ecclesiae consuetudinem ac citra Concilii generalis decretum , eos, qvi ab Arianis ad suas partes transeunt, iterum bapti are , nihil verentur; cum nondum ea res universalis Synodi Judicio decisa sit. An vero id tam secure assereret sanctus ille Disor , si contrarium statuisset Nicaena Syncindus Oecumenica Frustra reponeres citatos SS. Patres aut nullum dumtaxat dicere quam tum ad edictum, Baptisma collatum ab Haereticis, non vero quantum ad substantiam; aut eos Concilii Nicaeni definitionem ad sconomiam dumtaxat, non vero ad dogma fidei retulisse. Namque ex dictis antea, conciliari non potcst haec prima responsio cum verbis SS. Patrum, altera vero difficultatem nostram auget potius, quam minuit. Si enim existimarunt illi, Nicaenam Synodum oeconomice dumtaxat controVersiam hanc considerasse , crgo eam ut dogma fidei non
dc finivit: atoui tamen , judice S. Augustino, in Coracilio totius orbis plenario Calliolicae fidei doctrina circa Baptismum ab Firreticis datumeliquata & finita fuit. Adde quod ex nullo veterum Monumentorum Vestigio habeamus, aliquam de causa Donatistarum mentionem in Comcilio Nicaeno factam fuisse. Frustra pariter reponeres ex sancto Hieronymo Dial.adversiis Luci serian , Synod9m Pqicanam omnes haereticos si cepisse exceptis Pauli Samo teni dis 'pulis; & ex sancto Athanasio Epistola de Synodis Ariminensi & Seleuciensi , Synodum Nicaenam cundias haereses interemisse denique ex Innocentio I. Epistola et r. cap. s. & Siricio Epistola ad Himerium Tarraconensem uise rum cap. I. non alios, juxta Nicaenum Canonem, esse rebaptisandos, praeter
273쪽
eos. cui eum Paulianistis Baptismatis integram formam non servabantia Frustra, inquam, haec reponeres, quae hoc unum ad summum efficiunt,.SS. illos Patres ac Pontifices, si unum excipias S. Athanasium, ex Canonibus Niciuis intulisse quidem iterandum non esse Baptismum prχscripta forma, ut Oportet, collatum; at ncia Probant, aut rem ipsis visam expresse ac dilucide definitam a Coiau tio; aut, quod caput est, Concialium Nicaenum illud ipsum csse de qiro toties in praesenti causa loquiatur S. Augustinus : de hac enim facti quatilione hic dumtaxat disput mus, circa quam nostrum suspendimus iudicium.
- Ministri probitra necessaria sit, ut valide, vel licitὸ Sacramenta perficiatia Donatistae an. io. ut sub aliqua pietatis specie rejicerent consecrationem Caeciliani in Episcopum Carthaginensem, factam a Felice Α tungitano sacrorum Canonum ut ipsi causabantur ) traditore, docuerunt ,. nulla & irrita elanc esse Sacramenta, quae vel Haeretici extra Ecclesiam, vel improbi in sinu Ecclesiae contulissent . Ac primo quidem seneratim de quolibet improbo Ministro sive publico sive occulto, eos ita ccnluiste refert S. Augustinus Lib. 2. contra Cretcontum c. 28. tum' ficta distinctione publici & occulti peccatoris, ab occulto dumtaxat, non a publico data Sacramenta probavere, teste eodem S. Doctore Lib. a. contra Epistolam Parmeniani cap. II.; Eundem errorem duodecimo Ecclesiae saeculo amplexi sunt Apostolici, . Ualdenses, Albigenses, & sub finem. Iq. Hussitae & Vviclefitae, & deci mo sexto Anabaptistaeia Tria vero siunt hic a nobis exponenta. Primum , an improbus Minister valide Sacramenta perficiat , cum: omnia necessaria rite observat. Secundum, an peccet graviter Minister, qui sibi conscius alicujus mor talis peccati, Sacramenta vel ex ossicio, Vel ex necessitate dispensat. Tertium, an licitum sit Sacramenta petere & recipere ab improbo Ministro. .
PRIMA C O. N C L U S I O. Improbi Ministri, seu publici seu occulti, qui omitia necessaria rite ob
scrvant, Sacramenta Valide perficiunt. . Tam amnis est praesens quaestio cumea quam Articulo secundo exemdimu . circa fidem Ministri Sacramentorum necessariam, ut iisdem plane momenetis sit definienda. Iisdem enim argumentis demonstramus, Nec fidem, nec pietatem in Ministro Sacramentorum absolute requiri, ut rata sint , . quae iaserficit Sacramentae'; quia nempe Sacramentum uina omnem ni ab
ipso Christo mutuatur, non a Ministro: de ipso enim Christo dictum est Ioan. I. V. 33.. His est qui baptisat
274쪽
DE SAc R MENTIS DC GENIRI di 3 Mis momentis antea fusilis expositis adde definitionem Coneilii Con
stantiensis sessi s. ubi damnatus est iste VViclefi articulus n. q. Si 06- T.. in .copus vel Sacerdos existat in peccato mortali, non ordinat, non conficit, son . consecrat, non baptior. . Concilium pariter Tridentinum sess. 7. Can. I a. sic statuit: Si quis diraris Ministrum in peccato mortali existentem, modo omnia essentialia, quae . ad Sacram rem conficiendum aut conferendum pertinent, servaverit, non conficere Sacramentun, anathrma fit. Eadem filii S. Augustini mens ac doctrina, quam expres eYposuit Tract.s. in Ioan. ubi principium istud iundamentale statuit n. 6. aliud nempe esse ba- rom .ptisare per ministerium, aliud vero per potestatem . Baptisma enim tale est , par.α ρ qualis est ille in euius potestate datur; non qualis est ille per cuius minim-rivm datur. Et n. II. exhorreat columba ministerium maiorum, resticiat ii, Α'
Comini potestatem. Quid tibi facit malus Minister, ubi bonus en Dominus Quid te impedit malitiosus praeco, si vi benevolus Judex I Et n. I 8. Quod da--.haistr a Paulo, ct quod dabatur a Petro christi est; γ f datum est a Iuda, , p. Rchricti erat. Dedit Iudas, o non est baptiosum post Iudam ; dedit 'oannes, G. o baptisatum est post Ioannem : quia si datus est a Iuda Baptismus , christi
erat: qui autem i yoanne datus est, Ioannis eraι NEn timeo adulterum, IMd. . non eDriosum, non homicidam; quia columbam vitendo per quam mihi dicitur, Hic est qui baptisat. ε Idem docuitNicolaus I. Sumim23s Pontifex in responsione ad consulta BuI-yarorum cap. vobis, inquit, s a Sacerdote , qui sive comprebensus est in adulterio, si ine de hoc fama sola respersus est , debeatis com- Tom.g munionem fusupere, necne et respondemus, N.on potest aliquis quantumcvuque Conc p. pollutus fit, Sacramenta divina polluere, quae purgatoria cunctarum remedia contagionum existunt . Non potest Solis radius per cloacas oe latrinas Iransens aliquid exinde contaminationis attrahere ; proinde qualiscunque Sacerdossi, quae sancta Ium, coinquinare non potest: idcirco ab eo, quequo Episcoporum iudicio reprobetur, communio percipienda est ἱ quoniam mali bona ministrando se tantummodo laedunt: ct cerea fax accensa sbi quidem detrimen- tum praestat, aliis vero lumen in tenebris administrat, ct unde aliis commo
dum exhibet, inde sbi dispendiim praebet. sECUNDA CONCLUSIO.
Peccat graviter Minister, qui cum sibi conscius est peccati alicujusmo talis, Sacramenta ex ossicio conficit, aut dispensat.
Probatur: Quia si in Ministris veterum Sacramentorum, quae nostr Sanctiis rum umbrae ac figurae dumtaxat erant , tantam Deus exigebat mundi- re tiem ac puritatem, quanto major in nostris requiritur quisi EXOdi 19. V. 22. Sacerdoter quoque qui accedunt ad Dominum functi en- 'ἡ; T
Levitici 2I. V. s. Sancti erunι Deo suo, o non Iolluent nomen eius : -- censum enim Domini o panes Dei sui osserunt, ct id/o sancti erunt. Et cap. 22. V. s. Omnis homo qui accesseris de stirpe vestra Aaronis ad
275쪽
ad ea φω consecrata sunt, oe quae obtulerunt filii Israel Domino, in quo est immunditia, peribit coram Domino. Magiὲitudo Poenae, graVitatem culpae, haud dubie indicat. Isaia . s 3. V. H. 3-ηdamini qui fertis vasa Domini. Ex triplici porro capite requiritur in Mini liro sanctitas i scilicet ex sanctitate citrasti cujus est Minister; ex sanctitate Sacramenti quod adiaministrat; & ex sanctitate gratiae quam confert. Constans haec est SS. Patrum doctrina. f. h. ,. S. AugustinuSConcione I in Pal. IO3. n. 9. de malis Ministris ait: Mideanti Da.D. qualem rationem habituri μην chm Deo, qui sanetis non Iam iὸ utuntur. Tom. 3. Et Tract. s. in Ioan. Igo dico, o omnes dicimus, quia iustos esse opomy- g- ιιι tanti Iudicis Misiriros. Lib. a. contra Epistolam Parmeniani cap. Io. Omnia, inquit, Sa-39. Q cramenta , eum obsint indigne tractantibus, profunt tamen per eos digne sumentibus.
ra.=. S. Gregorius Magnus Lib. I. Epistola et s. alias et . est, inquit , vitsos. B. esse munda studear manus, quae diluere sordes curat, ne tacta quaque deterius inquinet scriptum namque est, Mundamini qui fertis vasa Domini. S. Bernardus Lib. de Conversione ad Cericos cap. Io. in , inquit , Mistris infidelibus qui necdum reconciliati , reconciliati mis alienae negotia apprehendunt. S. Thomas 3. par. q. 6 art. 6. in corp. Non ess dubium, inquit, quin mali exhibentes se Mintros Dei oe Ecclesiae fin dispensatione Sacramentorum peccent. Et quia hoc peccatum perιinet ad irreverentiam Dei, ct contaminationem Sacramentorum quantum est ex parte ipsius peccatoris, licet Sacramenia secundκm se ipsa incontaminabilia sint consequens est , qaod tale peccarum ex genere suo si mortale. Rationem hanc ex sancto Augustino deprompsit Angelicus Doctori Libro enim et . contra Epistolam Parmeniani c. I 3. sic loquitur: unde consequenter In intelligitur perversitatem hominam se corrigendam, sanctitatem autem Sacramen-B. torkm in nullo perverso esse violandam. Constat enim eam in perversis oesceleratis hominibus, sive in eis qui intus sunt, sive in eis qui foris sunt ,
impolIutam atque inoiolabilem permanere: ο quia dicuntur ea mali polluere, quantum in ipsis est dicuntur, clim illa impolluta permaneot ; sed in bonis permanent ad praemium, in malis permanens ad iudicium. Nam ct de Spiritu qui nullo modo extingui potest, dictum est tamen, Spiritum nolite extinguere; idest, quantum in vobis est, nolite sc agere, tanquam conemini Spiriarum extin vere.
Catechismus Romanus par. a. n. 23. Meminisse semper debent Past res , ait, Sacramenta divinam quidem virιutem, quae illis ines, nunquam amittere ἰat vero impurὸ ea ministrantibus aeternam pemiciem ct mortem afferre. Sancta enim .... sanctὸ ct religiosὸ tractanda sunt: Peccatori, ut apud Hophetam, dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, ct assumis testamentum meum per os tuum Θ Τu vero odisti disciplinam. Quod homini peccatis contaminato miηus licet de rebus divinis agere, quantum ab eo scelus concipi existimandum erit, qui bi mkltorum scelerum conscius, nec tamen sacra mysteria poI
Iuto ore conscere, vel in suas manus sumere , contrectarρ , atque aliis por' rigere Duillaco by G1K1
276쪽
uleia ct ministrare vertatur ... Sanctitatem igitur sacrarum rerum Ministri myrmis sectentur , puia ad Sacramenta ministranda accedant, atquem se ad pretatem exerceant, ut ex eorum frequenti tractatione ct usu uberiorem in dies gratiam, adjuvante Deo, a Mequantur. Qiupropter Patres Tridentini sest. I q. cap.7. postmam dixere , non decere ad sacras ullas functionesquemquam accedere, nisi lancte, mandant,ut nullus Sacerdos sibi conscius alicujus peccati mortalis, 'quique ex officio celebra re tenetur, ad celebrandum accedat nisi praemissa lacramentali Confessione. Ecclesii ica, laquiunt, consuetudo declarat, eam probationem necessariam esse, αι nullus tibi conscius mortalis peceasi, quantumυir sbi emιritus videm so=.C - , absque praemisia sacramentali Cinfessime ad facram Eucharistiam accedere debeat: quod a christianis omnibαι, etiam ab iis Sacerdotibus, quibus ex officis incubueris celebraro, hac familia Synodus perpetuo servandum esse decre- .vit, modo non desι illis copia confessoris: quod β necesstate urgente Sace dor absque praevia Confessone celebraveris, quamprimum confiteatur. Hoc loco Patres Tridentini non simplex consilium, sed Verum dant praec plum; atque istorum verborum, quamprimum confiteatur, sensus non est, ut aliqui Voluerunt, eum Sacerdos suo tempore confitebitur, sed, ut data prima opportunitate confiteatur. Ita declaravit Alexander VII. anno I 666. die I 8. Propo- Martii Decreto quo inter s. propositiones, istas 38.&39. proscripsit. Mam sitio da- datum Tridentini factum Sacerdoti sacrificanti ex necesstate cum peccato mor-rali, confitendi quamprimum , est eonfilium, non prcceptum. Illa particula , lexiva quamprimum, intelligitur, cum Sacerdos suo tempore conflebitur. dro Diximus in Conclunone, graviter peccare Ministrum qui . ex ossicio Sacramenta conficit cum alicusus peccati mortalis conscientia : Quid ergo, inquies, sentiendum de Ministro qui non ex ossicio, sed neces AHI. p. tale ministrat λ 663. Resp. cum sataeiq Thqma I. parte q. 6 . art. s. ad 3. eum non peccare: In a ticula nec stasis, inquit, non peccaret baptisando, in easu in quo etiam pos ni stet set laicus baptisare: sic enim patet quυd non exbiberet se Minturum Ecclesiae, cu non sed subveniret necesstatem patienti. Secus autem en in aliis Sacramentis , quae non sunt ιου necessitatis. Et in . dist. H. qu. I. articulo 3. in δε- ν s. luti e quaestiunculae quintae. Quicunque, ait, sanctam ministerium ad quod Saeaa- specialiter depulvius o consecratus est, indigne tractat, reus est gravis pec- cvii. Ergo qui non ex ossicio, sed ex necessitate ministerium sacrum Ρ'. '.'
Disputant aliqui iubtilius cum Cajetano, an malus Minister peccet D conficiendo dumtaxat, an etiam ministrando Sacramentum . Dubitandi ratio Videtur esse, quod irreverentia spectet maxime actionem perquam An pee-V. g. conficitur Eucharistia, non vero eam per quam dispensatur; siqui dem olim laicis concedebatur propriis manibus attrectare, & ad alios deferre sacram Eucharistiam. ciendo Vcriim cum dispensatio Eucharistiae ex ossicio pertineat ad Sacerdo- t nium rem, atque citata testimonia non de actione tantum per quam confictitur, sed etiam se ea per quam minis atur Sacramentum , loquatur , d Sa-Meglecta illa subtiliori quaestione, dicendum gravi culpa non carere qui cr m n
unpuris manibus factum Christi Corpus distribuunt. TVraest de Sacram. in Gen. Q L Diqilirco by Corale
277쪽
De Dia. Ex his lacile est inserre, Diaconum qui ex ossicio Sacerdoti celebranti mi nistrat, nisi puram habuerit a lethali peccato conscientiam, graviter peccare: quapropter Apostoli Αα6. non alios viros Voluerunt in Diaconos ordonandos , quam plenos Spiritu sancto&sapientia. Unde S. Augustinus Epistola et r. alias I 8. ait, nihiι esse in hac et ita disscilius, laboriosius, periculam C. Episcopi, aMι Presbyteri, avι Diaconi licio, sed apud Deum nisa beatius , si recte obeatur; vero peron loris atque adulatoris , nihil miserius , tristius, oe damia ilius. Idem de Subdiaconis, aliisque inferioribus Ministris ita secure ac certo, i, aliis pronuntiare non possumus, quia certum & exploratum non est apud omnes, oueinse-illos ordinum gradus sacros esse, seu Vera Sacramenta , quorum ossicia
tribu exercere laici possunt. Verum simma etiam cura ipsis inferioribus Ministris commendandum, ut quantum fieri potest, nonnisi pura conscientia ad
suas exercendas functiones accedant, alias indignos te ostenderent qui ad superiores gradus prom Verentur. Quaeres an etiam peccent Sacerdotes, qui cum sint alicujus mortalis peccati rei, ex ossicio verbum Dei annuntiant. S. Thomas in q. dist. I9. qu. a. art. a. ad 2. quaestionem in responsione ad - q. affrmatiVe respondet. Docere, inquit, Iacram Scrrpturam dupliciter eor
oecio praelatioηis . Alio modo ex ossicio magisterii, ci ver- sicut Magistri Theologiae docent. Dicunt ergo quidam, quod ille qui primo Oza. docet, peccat mortaliter hi fiat in peccato mortali notoris; non autem iti zkEt qui secundo modo docet. Sed hoc est falDm, quia eorum qui docent sacram alio, Scripturam, est idem sinis, o eorum qui sacram Scripturam ediderunιr unde
corri--ad hoc ordinetur Scriptura editio , ut ad litam aternam homo perve'
i' li Iniat .... quicumque impedit finem doctrina docendo, peccat; impedit autem Fi
eerati sacram Scripturam in peccato docet, quia ore profitetur se noste Deum, factista orta- autem negat. Eι diceηdum quod ille qui es in peccato notorio , peccat fruese, sive 3e doceat; sed ille qui est in peccato occulto, peccaι δε primo modo
doceat, non autem ρ secundo. col. t Superius in eandem secundam quaestionem docet, eum qui ex ossicio alium C corripit, peccare, si reussit peccati quod in alio corripit: Dupliciter, inquit, aliquis corripere potess, uno modo ex vicio, sicut Praelati corripiunt: σsevid Ibi ,Α. Iur prima opinio habere veritatem; quia quandocunque aliquis indigne utitur officio suo, peccat. Ille autem qui est in mortali peccato etiam occulto, indigne utitur cocio praelationis, unde peceat corripiendo, Mel quidquid aliud proprii vitii exequatur. Alio modo, pergit S. Doctor, aliquis corripit ex rela charitatis, non ut
Ecclesiae Minister; ο ικα in eorreptione non potest e se peccatum, ni ratio scandali, quod non consurgit nis de peccato notorio.
Urgente mortis periculo licitum est a malis Ministris, sive publicis sive occubiis, sive toleratis sive non, imo & communiter a Parocho cui ex offcio munistrare incumbit, aut ab ali sacerdote ad ministrandu parato, quamquam perverso tolerato, Sacramenta petere & accipere, cum adest justa ea petendi ratior seclusa autem ea necessitate&causa legitima, non licet. Primo , licitum esse gentis mortis necessitate Sacramenta a quocunque Mini-Digitia l
278쪽
Ministro petere & acc ipere docet sanctus Augustinus Lib. 6. de Baptismo cap.s. Urgete Potest tradere sep iratus , inquit, sicut potest habere separatus; sed quam pemnicisse habere, tam perniciose trisere. Ille autem cui tradit, Dis salubriteraecipere, si ipse non separatu accipiat: scut plerisque accidis, ut Catiabeo erame- animo re corde ab unitate pacis non alienato , aliqua necessitate mortis ura gentis, in aliquem Haereticum irruereηt, ct ab eo Christi Baptismum fηὸ αιius peruersitate perciperent ; oe sive defricti, sive liberati, nequaquare apud 2sti,
eos remanerent, ad quos nunquam corde transerant . perci-
Et Lib. I. cap. a. dixerat: Si quem forti coexeris extrema necessias, ubi a. tholicum, per quem accipiat, non invenerit, o in animo pace Carbolica e Rodita per aliquem extra unitatem Catholicam positum acceperit, quod erat in Ibid. p. ipsa carbesica unitate recepturus, si statim etiam de hac vita migraverit, non eum nis Carbolicum deputamus. Si autem fuerit is eorporali malo morte liberatus , cum se Catialica congregationi etiam corporali praesentia reddiderit ,
unde nunquam corde discesserat, non solum non improbamus quod fecit , sed etiam securissmὰ verissimeque Iavdamus ..Hae de causa Concilium Tridentinum sess. I . c. 7. ait: 'si hac ipsa oce sone aliquis pereat, in eadem Ecclesia Dei custoditum semper fuit , ut nulla Nullast reservatio in arιiculo mortis: atque ideo omnes Sacerdotes quoslibeι penitentos a 1uibumis peccatis oe censuris absolvere possunt. artim- Secundo, a quolibet Ministro, quantumvis malo, quamdi ab Ecclesiat l 'mor Ieramr, licitum esse, si justa adfuerit ratio, accipere Sacramenta, affirmant Nicolaus I. ad consulta Bulgatorum cap. II. hic Conclusione I. laudatus e C .., ait enim communionem recipi posse aiacmorose Sacerdote, usquequo visco' sio. C. noram iudicio reprobetur.
Lucius III. relatus Lib. 3. Decretil tit. a. de Cobabitatione Claricorum , ' tescap. Uestra- Sine dubitatione tenearis, inquit, quod ἀ clericis o Presbte- espere ris, quamquam fornicariis, quamdiu ab Ecclesia tolarantur, nee babent operis Mcr. avidentiam, licitὸ divina mysteria audiantur, o alia recipiantuν Sacramenta Gelasiastica Concilium Basileensean. I 3s.sessao. innovat Constitutionem Martini da- Minito anno i I 8. quae incipit hisverbis, is evitanda scandala, in qua Marti sty -'nus V. sic statuit: 'lam' deinceps d eommunione alicujus in Sacramentorum participatione 'el receptione aut aliis quibustamque divinis, praetextu cuius Cone. - . nque sententia aut censura Ecelesiastica d iure vel ab homine generaliter 34 - Α-mmulata, teneatum abstinere, vel aliquem vitare, aut interdictum Ecclesia- Ricim observare , nisi erasura vel fententia huiusmodi fueris facta in D.ιν. . vel contra personam , collegium, universtatem, Ecclesiam , Communitatem vel Iocum entum d Iudice publicata vel denuntiata specialiter aur expresse, aut si aliquem ita notoria in excommunicationis sententiam constiterit in- ς, , cidisse, quod nulla possι tergiversatione celari, aκt aliquo modo Iuris suffra- ssi. A.
g o excusari. Concilium Lateranensey. sub Leone X. anno 1sra. eandem Constitutionem
ToVaVit, quae insertaestin Concordatis factis inter Leonem X. S. Pontificem, rium esidi Franciscum primum Galliarum Regem. se potest Ex his colliges se crimetraliquod duplici modo publicum ac notorium esse .st Pusse, jure scilicet HI factor jure notorium est, quod probatur Us conses- cto.
279쪽
soneret, vel depositione testium&sententia Iudicis; facto autem notorium dicitur, quod ita cognitum est ac publicum, ut nulla possit tergiversatione
celari. Adducta vero testimonia probant alterutram n orietatem sumere , ut quis a participatione vel administratione Sacramentorum excludatur, aut excommunicatus vclsiuspensus habeatur: unde Conc. Trident. sess. 22. in De creto de observandis o evitandis in celebratione , ait: Neminem
e... publice oe notorie criminosus fit, aut fancio altari ministrare, aut Doris 8s6. F. interesse, permittant Episcopi. Apud Nihilominus tamen apud nos sola factinotorietas in foro saltem externo
non lassicit, ut quis Vel excommunicatus, Vel suspensus habeatur; sed neces fieri, saria est Iudicis sententia, Qua ille declaretur talem poenam incurrisse. iam n5 Ratio autem hujus secundae partisnostrae Conclusionis est, inquit Sylvius ins Mit. p. S. Thomae q. 6 art. 6. 3. Conclusione I. & 2. quia qui petitsacramenta a Parocho cui ex ossicio ministrare incumbit, utitur iure suo & petit rem tinnamquam Parochus potest&tenetur bene lacere; qua ratione a culpa excusatile qui mutuum petit ab usurario, necessitate rei suae domesticae comptusus. Sita men Sacramentum ab alio percipi possit, lex charitatis restulat ut non detur malo Sacerdoti occasio peccandi per indignamSacramenti administrationeni. Tertio, seclusa causa legitima, non licere SaGamenta percipere a malis Ministris ostendit mox adducta ratio, sicut de auctoritaSS. Aug. Lib. I. de Ba ptismo c. a. Si is, inquit, cum possi in ipsa catholica accipere, per aliquams,. c mentis perversitatem eligis in schismate baptifari 1, etiam pollea ventra ad cacD. tholicam cogitat, quia certus est ibi prodesse Sacramentum, quod alibi aecipi quidem potest, prodesse antem non potent, procul dubio perversus est, iniquus ct perniciosius, quanto scientius. IIa enim non dubitas recta illis manon accipi, sicut non dubitat illic prodege etiam quod alibi acceperit. licetSa- Hoc ipsum persuadent exempla Sanctorum, qui adduci nunquam potu ab ἡ 'mnt, uti publicis Haereticis Vel peccatoribus Sacramenta percipὼent. phobi, Insigne est exemplum Hermenegildi, qui, reserente S. Gregorio Libri Minia Dialogorum cap. 3I. jubente patre occisus est, quod noluisset manu Episcopi ii i per Ariani communionem accipere sectilegat consecrationis; sic ille Eucharistiam
Phob, -Haeretico consectam & porrectam appellabat. tur ex- Insigne&illud quod narrat Theodoret Lib. Hist. Eccl. tars. de quodam emplis Antiocho magni Eusebii Samolateni nepote, quem in patrui locum cum uni- 'ersi Episcopi Provinciaeelegissent, cumque inter illos forte occurreret Iovinianus Episcopus Bergae, qui Arianorum communioni aliquo tempore adhae, serat, ubi Iovinianum advertit Antiochus capiti suo manus imponentem , ' dexteram ejus repulit, eumque ex numero consecranti uni removeri jussit , contestans se dexteram ejus ferre non posse,i quae Sacramenta per blasphemiam consecta suscepisset. Insigne pariter & illud quod resert eodem Libro cap. H. idem Historicus da se quem Mabia Saracenorum Regina ad fidem conversa Episcopum sibi &suae genti praefici p'stulaverat. Cum ille Alexandriam deductus ut Episcopus
conlecraretur, vidisset Lucium ab Arianis in locum S. Athanasii subintrodu- paratum ut sibi manus imponeret, exclamaVit: Absit ut ego manu tra ordiner , is enim in carae non supervenit gratia Spiritus sancti ..
280쪽
C ex Scripturis. II. ex M. Patribus, Augustino imprimis.
III. ex rationum momentis . . οῦ. Objicies itaque I. haec Scripturae loca.
Ecclesiastici 3 . v. q. immundo quis mundabitiπῖ Et Y. 3o. Οι baptisatur is morιuo, quid proficit lavatio ejusp ex Seri-
Psalmo IAo. V. s. Oleum peccatoris non impinguet caput tuum. Pluri . Dan. 9. V. II. Scimus autem quia peccatores Deus non audis. Matth. 7. V. IT. . erbor bona fluctus bonos facit, arbor mala malas fructus facis. Resp. ad primum, sensum litteralem hujusloci esse, ab immundis spirit,bus mundari neminem rese, sicut ab iisdem mendacibus nihil veri haberi . Agitur ibi de iis qui somniis, divinationibus, auguriis&visionibus a tam De immissis fidem incauti&imprudentes adhibent. Vel sensus est, ab immundo idolorum & daemonum cultu nemo mundari potest; qui prosecto sensus apta senti instituto longὸ alienus est. Quod si ad rem nostram praesentem transferre quis vellet citatam Ecclesia- 'Hicisententiam, ficile esset distinguere, ut jam superius fecimus: nempe, ab ulmundo qui proprio suo nomine ac propria virtute agit, nemo mundari pintest, esto; ab immundo qui agit nomine Christi&Ecelesiae, ejus ritum debuut oportet, observando, qualis est Sacramentorum Minister, nego. Ad secundusa, iam Articaeo superiori observavimus, litteralem horum Verborum sensium esse,eum qui post attrectatum hominis mortui cadaver,unde legalem immunditiem contraxerat, lavatur, nihil ex ea lotione lucrari, si Iterum cadaverillud attrectaverit. Ita fert ipse sacer contextus: Qui bapti tur 4 rtuo, ct iterum tangit eam , quid proficis Iaυatio eius λ Sic homo
qui ieiunat in peccatis suis , er iserum eadem faciens, quid proficis humiliando se
Ad eundem textum quem Donatistae opponebant, respondebat S. Augu- m. h. Rinus Libr. a. contra Litteras Petiliani cap. . eum qui ab impio Ministro Mo. , a mortuo propterea non baptisari, quia baptisatur Baptishao
Christi viventis, non Baptismo hominis mortui. Et Lib. a. contra Cresco' IMd. p. nium cap. 2q. retorquebat adversus Donatistas exemplum peccatoriS OG Α--
lti, qui etsi spiritaliter mortuus sit, validὰ tamen baptisat , fitentibus ipsismet Donatistis. Ad tertium reponit idem S. Augustinus Lib. 2. contra LitterasPetiliani cap. Ior. laudata verba Psalm. I o. de MinistrisSacramentorum nullo pacto intel- 191. ligi posse, alioquin nullus homo viator ea posset adminictrare, cum nullus sed ea intelligi debere de adulatoribus: ait enim Plalmista, eorripiet me iustus in misericordia, re increpabu me; oleum tem peccatoris trun impinguet eaput meum. Hoc est, interprete S. Augustino, malim me lanari misericordi obiurgatione, quam blanda adulatione, tanquam mihi caput urgatur, decipi atque perverti.