장음표시 사용
281쪽
Ibid. p. quartum ex cap. 9. S. Ioan. respondet sanctus Augustinus Lib. 1. eo: tra Epiuolam Parmeniani cap. 8. c Verba non esse Christi, sed edici iblius quem Christus curaVit, cui quidem oculi coForis restituti erant, secloculi cordis nondum patebant, cum inscite Vel iucaute di xit: Scimus au
tem cuia Deus Ieccatores non audit.
v a. ν. ria quintum respondet idem cinctus Dinor Lib. 2. contra Litteras Peti iis. liani capite 6. Ministrum, quamquam improbum, non esse arborem maia Iam , quia arbor mala est homo de suo facieiu, ncm vero ex virtute Chri stir at Minister Sacranaento n non sua, sed ex virtute ciuisti in Sacta
Oriicies r. auctoritatem S. Augustini, qui multis in locis videtur docer eper malos Ministros Spiritum sanctum conferri, si Veniam peccatorum con-.Ψ'ss. oedi non , uinde conse luens in sanctum Fctorem existimasse non posse I Iti malos valide Sacramenta perscere. Cum enim ex dictis Quaestione 3. artu culo 1. non alia sit Ministri, quam di sacramenti ipsius actio, si ratum acva-s.Aug. sidum est Sacramentum quod malus Minister conficit, essectum gratiae spirDtualis consequenter prod cit, ciun nihil obstat ex parte suscipientis; si vero eum non producit, nullum ac irritum dici dcbet Sacramentum. Antecedens ostenditur verbis ipsius S. Augustini. Lib. s. de Baptismo contra Donatistas cap. 22. Proiade, inquit, consent mus cypriano, Haereticos re-ἶοnem dare non posse I BF num ainem dare Τ '' 'posse, quod quidem illis o dantibus o accipientilas valeaι ad pernicum , tanquam tanto munere Dei male utentibus; scut etiam maligni o inuidi , quos o intus esse ipse testatur, rmissionem peccatorum dare non possant, cum eos Baptismum dare posse omnes faseantur.
1, a. ρ. Lib. I. cap. I 8. loquens de malis Muaistris. Talas, ait, ipsis curionii i8.ta temporibus baptisabant, quos coepiscopos suos cum magno fuisse gemitu eo
tetur remistam tamen peccatorum non dabam, qua per orationes Sanct rum, idest, per columba gemitus datu . . .. n enim raptoribus ac rener
toribus diceret Dominus, Si cui dimiserius peccata , dimittentur illi ε, si cui renueritis, Ienebuntur. Foris quidem nec ligari aliqAid poteri nee fulta, ubi non βι qui aut ligare possit aut solvere; sed solvitur qui cum columbs fecerit pacem; o Istatur, qui cum colamba non babet pacem, sive operiE Aris βι,
sipe intus esse videatur. Ibi ιρ. Lib. 6. cap.H. Per hoc, inquit, nihil idoneum dici, ear non possit malus sis β etiam tradere Baptismum, qui potest habere ; σ sicut persicisse iner , ita eιiam perniciose tradere: non quia ιMe aliquid fradit, nee quia salis trassit, sed quia tali tradit. Nam chm malus tradit bono, idest, in unitaeis Vinculo veraci conversione mutato, ister bonum Sacramentum quod araditur, ct M-num Fidelem cui traditur, tradentis malitia non 'arat. Et citim illi veraciter ad Deum converso peccata dimittuntur, ab eis dimittuntur, quibus ipsa veraci emmersone x unotar. Audis peccata ab illis dimitti. libus ille , cui dimittuntur , veraci consessione conjungitur: noli est S. Augustinus
f - ea dimitti a malis Ministris. - - , b bs i. Accedit S. Ambrosius Lib. de Initiandis seu de Mysteriis cap. r . ubi
282쪽
Aecedit & S. Hieronymus in cap. 3. Sophroniae: ait enim, Sacerdotes ut Eacharistia serviunt, impis agere in legem Christi, putantes Euchariniam mul.
mprecantis verba facere , non vitam ἰ ac necessariam esse tantam solemnem T. DAorationem, oe non merita Sacerdotum. Ivi. Reip. nego antecedens.
Ad S. Augustinum varia est responsio.. Alii dicunt S. Augustinum negare eam dumtaxat gratiam ab improbis Ministris conferri, quae per orationes Sanctorum ac columbae gemitus a Deo im- Petratur, non Vcro eam quae Virtute ipsius Sacramenti pro citur. Alii dicunt hunc esse sancti Doctoris sensum, per malos scilicet Ministros gratiam non conferri iis qui eorum malitiae participant, non quidem ex defectu virtutis in Ministro, sed dispositionis legitimae in subjecto percipiente Sacramentum ; si enim malus bono Sacramentum administraret, gratiam ipsi haud dubie communicaret. Explicationem hanc confirmant ex c. q. I . 6. de Baptismo citato, ubi cum Lovaniensibus legi non debet, non quia:ale aliquid tradit, nec quia tali tradit, sed quia talis tradit, sed legi debet, non quia tale aliquid tradit, nee quia talis tradit, sed qxia tali traiat, idest, malo. Alii reponunt idcirco asseruisse sanctum Augustinum improbos Ministros gratiam non conferre, quia cum Minister gratiam hanc non conserat proprio uio nomine ac virtute, sed nomine ac virtute Christi&Ecclesiae, Ecclesia autem in bonispotissimum consistat, gratia haec per columbae gemitus seu per bonos dari dicitur, iwn vero per malos; non quod eam mali suo ministerio non conferant, sed quod eam non suo, sed alieno nomine, non tanquam proprium, sed alienum bonum conserant: ipsi enim Ecclesia concessa est potestas conserendiSpiritum sanctum; Ecclesia autem in nobiliori sui parte, bonis scilicet ac justis, posita est. Hoc sensu dicebat stinctus Doctor Lib. 3. de Bapti Lmo cap. 18. Pax Ecelesiae dimittit peccata, ct ab Ecclesiue pace alienatio te- uia. 8.vet peccata, non secundum arbitrium hominum, sed Iecnndum arbitrium DFi σorationes Saηctoram spiritalium Pax autem huius unitatis in solis bonis , est .... in malis autem non est, suo foris tumuliventur, fue istas tolarentur. DT . Et Lib. . cap. 2I. Quapropter, inquit, Sacramentum gratis dat Deus etiam per malos; ipsam verb gratiam nonnisi per seipsum vel per sanctos suos. Et ideo remisponem precatorum vel per seinum facit, vel per illius columbae membra, quibus ais, Si cui dimiserisis erc. Alii denique respondent, sanctum Augustinum citatis in locis arguere D natistas argumento, utarunt, ad hominem, ex eorum nemee praxi atque sententia. Scilicet rejiciebant Donatistae Sacramenta ab Haereticis & publicis peccatoribus data, hoc praetextu, quod cum Spiritum sanctum illi non haberent, eum aliis conferre non possent; porro nullum esse putabant Sacramentum quoad substantiam, quod Spiritu sancto carereti atqui, reponebat lamctus Doctor, peccatores occulti, raptores, homicidae&c.Spiritum sanctum ariter non habent; ergo eum conserre aliis non possunt; ergo nee Verum' abent& conserunt Sacramentum. Attamere datum ab ipsis Sacramentum norr rejiciebant Donatistae; ergo, concludebat sanctus Augustinus, nec rejicere debent datum ab Han elicis & publicis peccatoribus: par enim est eo rum omnium ratio, siquidem omnes illi gratia pariterprivati si int. Ita se- M. urgebat Donatistas Lib. q. acsversus eos cap. in itaque, inquiebat
283쪽
Im. p. Haereticorum Baptisma accepisnnu, qua do post eos non baptisamur; sed quod A chrassi se cognoscimus. etiam in malis hominibus, sive aperte foris . sive rus Occultὸ separaιis, illis in ea re, in qua deTiabanι, correctis debita ven ratione suscipimus. Sicut autem urgeri videor cum mihi dicitur, Ergo Haere risu, dimittit peccata λ sic o ego urgeo cum dico, Ergo qui coelestia mand
ta non servaι, avarus, raptor, fgnerator, iuTios . peccata diminis
Si per vim Sacramenti Dei, sicut ille , ita ct ille ; f per meritum suum ,
uec ille, nee ille Ad sanctum Ambrosium aperta est talutio . Loquitur enim non deministrante, sed de recipiente baptismum, qui, si perfidus Perit, idest,
integram fidem non habuerit, mendacem possidet aquam, nec ullum ex ea structum spiritualem reportat. Baptisatus es, ait, in ncmine Trinia 3ρ, latis, conssus es Patrem, consepus es Filium θ Spiritum sanctam ; tene om 3ο-C--rarum in bae fide.
Ad S. Hieronymum, alludit ibi sanctus Doctor ad litteralem signi meationem nominis Eucharistiae, quod gratiarum actionem sigilificat : dedocet ad illam ex parte Sacerdotis legitimam gratiarum actionem, praefer solemnia verba, quibus corpus Christi consecratur, requiri morum
innocentiam ac vitae probitatem Ol ie' objicies 3. nonnulla rationum momenta.
is Nemo dat quod noli habet: improbi Ministri non habent Spiritum
II.' Ad Sacramentum ritu conficiei dum requiritur intentio Christi de Ecclesiae r atqui hanc intentionem non habent improbi Ministri, intentio quippe Christi Se Ecclesiae est ut pura conscientia accedant ad res sacras tractandas & perficiendas. III. Improbi jus non habent administrandi Sacramenta. IV. Si imprcssii valide Sacramenta conficiunt, sequitur c quod absurdum est Sacramenta Iesa mala esse ; quia nempe Sacramentum est
actio Ministri illud conscientis: sed actio illa in homine improbo mala est; ergo Sacramentum ipsum malum est V. Melius est percipere Sacramentum a bono , quam a malo Miniastro: ergo Sacramentum pendet a privata Ministri probitate VI. denique, eodem modo valet&efficax est Sacramenturiri quo Verbum praedicatum: atqui istud vim suam trahit ex peritia de vehementia Oratoris dicrgo Sacramentum vim suam mutuatur a probitate ministrantis- .Ro . haec omnia vanas esse ac inanes fallacias
Ad primum, distinguo: Nemo dat quod non habet, si agat nomine Proprio & ut causa principalis, esto: si agat nomine alieno & ut causae instrumentalis, quaIis est Minister Sacramentorum , nego. Ad secundum, distinguo mas Ad Sacramentum conficiendum requiri tu intentio Ecclesiae quae terminetur ad Bbstantilam actionis, idest, requiritur i, tentio layendi quod facit Ecclesia, concedo: quae terminetur ad modum actionis, nego. Distin omin. Improbi non habent intcntionem Christi & Ecclesiae quae terminatur ad inodum actionis, quia quod ex se bonum est, impie faciunt, comedo: quae terminatur ad substantiam actionis, nego. Supponimus enim. Ninistrum, quamquam improbum, velle lacere quodsicit Ecclesia ista ilia 2ν O 3
284쪽
Ad tertium sic respondebat S. Angustinus Lib. s. contra Donatistascap. t s. Multa, inquit, contra ius dantur, nec tamen ideo vel nulla vel non data dicuntur. que enim ct ille qui seculo solis verbis oe non faciis renuntiat, fure accipit Baptismum, oe tamen accipit. Ad quartum, neganda consecutio ς Sacramentum enim semper in se bonum est, quia est Sacramentum Christi. Ad probationem, esto sit major, quae universim sumpta falsa est: Sacramentum enim quod habet ens permanens, qualis est Eucharistia, proprie non dicitur actio Ministri, quamquam h rc neccssaria fit ut perficiatur Sacramentum. Distinguenda minor propositior actio illa improbo Minictro mala est, in genere moris, concedo: ingenere entis seu Sacramenti quod Christus per suum Ministrum conficit, ncgo. Ad quintum, distinguor Melius est accipere Sacramentuma bono quam a malo Ministro, Mantum ad aliouid accrebriuna & extrinsecum Sacramento,
concedo: quantum ad aliquid lubstantiale ac intrinsecum, nego. Non diff-temur quidem, melius esse percipere Sacramentum a bono quam a malo Minusro, duabus potissimum de causis. r. propter exemplum imitationis, ait S. Α ustinus L 3. contra Cre=conium cap. 6. a. hropter bonum impetrationis,
quia pius boni Ministri assectus, atque orantis devotio potest aliquid spiritualis gratiae impetrare ei qui Sacramentum percipit: algratia sacramentalis consertur pro mensura dispositioni&subjecti recipientis Sacramentum. Ad sextum, neganda major 8e minor propositio. Major quidem, quia sic Christo placuit Sacramenta instituere, ut ex seipsis seu ex opere operato Vim tutem suam exerant, cum nihil OBest ex parte tacipientis. At non ita est de praedicatiqne verbi, quae aliqua ex parte pendet cx facundia oratoris idonei ad excitandos& mqvendos audientium affectus. Minor quoque propositio absolute falsa est; vis enim & efficacia verbi quod annuntiatur, omnino pendet ab interna Spiritus sancti moventis actione: quantumcunque enim Comcionator Evangelicus forinsecus insenet, nisi Deus arcano gratiae sitae illapsu oculos mentis aperiat & cor inclinet, nihil in audiente roficiet verbi praedicatio. objicies q. adversus secundam ConcIusionem: MaIus qui Deo ministrat Per opera charitatis, ille non peccat: ergo nec ille qui Sacramenta exossi. cio perficit vel dispensat. Resp. nego conseq.3c paritatem. Disparitas est, quia, inquit S. Thomas
3. parte qu. μ. art. 6. ad I. opera charitatis non μηι aliqva consecrationasinctificata ; sed ipsa pertinenν ad iustitiae sanctitatem , sicut quaedam iustitia
partes ' ideo homo qui se exbibet Deo Ministram in operibus charitatis, β ι fusens, amplius sanctificatur; si vero sit peccator, per Me adsanctitatem dri Iponitur. Sed Sacramenta in se ipsis sanctificationem quamdam habent per rusticam consecrauemem, ct ideo praerigitur in Ministro sanctitas iustitiae, in congruat suo ministeris. Et certe si ad mercendacharitatis opera sanctitaSpra e iscretur, ac peccaret qui ea opera in statu peccati mortalis exercere .
nusquam ille possct amissam semel gratiam recuperare, & ad justificati nem, ex qua excidit, se se rursiam disponere; quia nemo potest se ad justutiam per reeeatum praeparare- Αt quantum istud a dogmate Catholico alienum fit, solus ignorat Lutheranus, qui omnia opera extra charitatem seir graciam sanctificautem facta veris peccatis annumerat. . lassa-
285쪽
2so DE SACRAMENTIs Instabis. Si peccant mali Ministri Sacramenta ministrando, peceant& ii
qui ab ipsis Sacramenta percipiunt; eorum quippe peccato sic communicant. Digni enim sunt morte, ait Apost. Rom. I. v. 32. non solum qui peccata faciunt, sed qui fonsentiunt facientibus. Respondet idem S. Thomas loco mox citato ad a. Quod ille qui ad Sacramenta accedit , suscipit Sacramenta d Ministro Ecclesiae, non in quantum est talispersona, sed in quantum est Minister Ecclesiae. Et ideo quamdiu ab Ecclesa tot ratur in mi iusserio, ille qui ab eo suscipit Sacramentum non communicat peccato eius, sed communicat Ecclesiae qua eum tanquam Ministrum exhibet. Si vero ab Ecelesia non ιoleratur, putet cum degradatur, vel excommunicaιur, veI-spenditur, peccat qui ab eo accipit Sacramentum, quia communicat peccato ipsius. Asdenda hic exceptio supra memorata, quod nempe lex charitatis exigit ut sacramentum ab alio, quam ab improbo Ministro percipiatur, cum id fieri potest absque ullo suscipientis detrimento . .
De subiecto Sacramentorum. SUbjectum Sacramentoriam homo est Sacramentorum capax, de quo tria discutienda nobis sunt. Primum, an solus homo viator sit Sacramentorum capax. Secundum, an & quae intentio requiratur in homine, ut Sacramenta valide percipiat. Tertium, an te quae requirantiae conditiones. ut licite & cum ita homo, Sacramenta percipIat ..
An solas homo viator fit Sacramentorum capax.
Non hic quaestio est de capacitate tantum physica & materiali, in eo, posita quod possit homo eos sensibiles ritus in se pati quibus Sacramenta constant, sed de capacitate morali, quae ex. institutione Christi certas. exigit adiunctas circumstantias& conditiones. Nec etiam quaestio est, an solus&quilibet homo sit immediate de proximὰ capax cujuslibet Sacramenti: certum quippe est Baptisinum Sacramentorum omnium, ut dicitur, ianuam esse, nec ad caetera Sacramenta cuiquam absque praevio Bapti imate aditum patere posse. Quaestio itaque est, an solus homo viator moraliter sit capax Sacramen torum novae Legis, seu immediate, seu mediate recipiendorum.
Solus homo, viator. sist jectum est. Sacramentorum capax.. Probatur ex Apostolo Hebr. s. v. I. Omnis Pontifex ex bominibana m.
286쪽
DE SAc RAMENTIS IR GENII E. disrptus , pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad Deum, ut offerat dona ct
Sacrificia pro peccatis. Et vero si singula novae Legis Sacramenta percurramus, manisellum crit ea pro solis hominibus viatoribus instituta fuisse: sunt etenim salutis remedia; sunt canales per quos caelestis gratia ad nos defluit; sunt media per quae ad finem supernaturalem pervenimus. Per hie, ait Concilium Tridentinum sess. 7. in prooemio, omnis vera iustista veI incipis, vel caepta arietur, vel amissa reparatur. Haec porro omnia solos spectare ossunt homines viatores. Convenienter autem instituta fuisse haec sensibilia alutis nostrae remedia, superius ad secundam hinus Tractatus Quaestionem probavimus. Quod vero nonnulli Scholastici hic sollicite quaerunt, an nempe de potentia Dei absoluta possint institui sensibilia quaedam Sacramenta ciuorum Angeli sint capaces, superfluum & otiosum arbitramur: ab hujusinodi enim quaestionibus quae supremam Dei potentiam spectant, & quae aut nihil, aut rarum utilitatis habent ad dogma fidei illustrandum, abstinendum ducimus.
An oe qua requiratur insentio seu voluntatis consensus, ut quis Veia Sacramentam percipiat. Non hic de parvulis, sed de adultis quaestio est: norunt quippe omnes, in parvulis dum baptisantur, sufficere intentionem publicam &generalem Ecclesiae. Revocanda porro hic sunt quae Articulor. si'erioris Quaestionis observavimus circa obiectum & variam intentionis divisionem, cum de Ministro Sacramentorum sermonem habebamus. Ex quibus facile intelliges, praesens argumentum in eo totum versiari, an scilicet in eo qui Sacramentum percupit, sufficiat consentire in extremum ac puro materialem Ecclesiae ritum , tametsi interius reclamet, ac ficte & delusorie ritum hunc percipere velit., an vero necessarius sit interior ipsius consensus, qui feratur vel simpliciter adactionem Ecclesiae quatenus est Ecclesiae, & shb ea reflexa voluntate; vel ad cana quatenus est Vcrum Sacramentum; vel denique quatenus est efficax &productiva gratiae sanctificantis Qua in controversia omnes de his tribus capitibus consentiunt.
necessarium plene esse recipientis consensum: quia docent Patres Tridentini sesso. cap. 7. iustificationem esse renovationem interioris bominis per volantariam susceptionem gratia o donorum.
esse lascipientis intentionem , quia Sacramentum hoc in re permanenti consistit, & potest vel casu ab inscio, vel ab invito verum percipi corpus Christi, quamquam sine iactu, cum hujusmodi perceptio Eucharistiae vere non sit sacramentalis ad effectum gratiae producendum ordinata.
in caDus sufficere ad validam Sacramentorum Baptismi, Poenitentiae &Unctionis extremae perceptionem. Dispu-
287쪽
seta, Disputant situr I. an necessarius sit consensus in ritum Ecclesiae qui percipitur; an lassiciat, ut aliqui loquinitur cum Caietano, capacitas fine con-m c.. trarietate; hoc est, quod 'uis mere passive se halisat, licet neque velit ne- que nolit positive talem ritum percipere. a. ad quid serri seu terminari de- consensus, sicut iam expositum fuit.
adulto, ut Sacramenta Vere percipiat, requiritur vera & interna intentis Ma tio, seu consensus Voluntatis In ritum Ecclesiae quem percipit.
Probatur I. ex Conciliis. se,.s Carthaginensi III. an. 397. cap. 3 . ubi jubet, aegrotantes, s per se res ita. spondere non possunt, cum voluntatis eorum testimonium, hi quisui sunι, pericu- Tom. . to proprio dixerint, baptisentur . . Carthaginensi IV. an. 398. cap. 76. D, inquit, qui poenitentiam in in-ma. ρ. firmitate petit, si casu, dum ad eum Sacerdos invitatus venit, oppressus infirmiarios. E. rate obmutuerit, vel in phrenesim versus fuerit, dent testimoniam qui eum audierunt, ct accipiat paenitentiam. Tom. 3. Ex Arausicano I. an. a. Can. I 2. quo sic statuit: subito obmutescens prout status eius o , baptiori aut poenitentiam accipere potest, si voluntatis aut pra j .. . testimonium aliorum verbis haber, aut prasentis in suo nutu. C e. p. Ex Aurelianensi III. an. 33. Can. 7. Si invitus, inquit, vel reclamans fueris 297. D. ordinatus, ab osscio quidem deponatur, sed non a communione pellatur. Episcopur autem qui invitum aut reclamantem prasumpserit ordinare, an ali pamitent subditus Missas facere non prssumat. Probatur a. ex M. Augustino & Thoma. S. Aug. S. Augustinus Lib. q. contra Donatistas cap. 24. inter infantes fle adultos, dum baptilantur, istud discriminis esse statuit, quod adulti interroga-Υ.. p. ti pro se respondere teneantur I sussiciat autem susceptores respondere pro Dii. A. infantibus. Ideo, ait, cum alii pro eis parvulis respondeant, ut impleatur ergatos celebratio Sacramenti, valet utique ad eorum consecrationem, quia ipsi respondere non possunt. .m pro eo qui respondere poten alius respondeat, non iti . dem valet. Ex quareIvla illud in Evangelio dictum est, quod omnes, cum legitur , naturaliter movet, AEtatem habet, ipse pro se loquatur. Et Lib. I. cap. s3. Nequaquam, inquit, dubitarem habere eos Baptismum ,
Ibid. μ qui ubicunque, o a quibuscunque illud verbis EoaVeIicis consecratum, sine sua Q--C- spmulatione o cum aIiqua de accepissent. Quo in loco per fidem intelligit sanctus Doctor, intentionem seu voluntatem percipiendi Sacramentum. Quo sen- To x. se Epistolas 8. ad Bonifacium aliis 23. ait: Nec te moveat quod quidam non ea sis file ad Baptismum percipiendum Iarvulos ferunt, ut gratia spiritali ad Uivam re
s Tho, S. Thomas in dist. 6. qu. I. articulo a. quaestiuncula 3. In adultis, inquit , , t 'di oe in habentibus usum rationis in quibus potest esse contraria voluntas actu vel babi-1. b.E. tu, requisituro contritio De devotio adpercipiendum 'em Sacramenti, ct intentio vel voluntas ad recipiendum Sacramentum. Inpueris autem absque viroque percipitur θ Sacramentum, oeres Sacramentiri mimiliter est in carentibus usu rati is
288쪽
tionis, nisi contraria voluntas babitu infit, etsi non actu. Tamen scienda , qabdnon requiritur in adulto voluntas absolutasuscipiendi quod Ecclesia confert, sed sufflait voluntas conditionata, Mut est in voluntariis mixtis . . Et ideo si sit coactios 'tenr, itaquodprincipium textoto extra tabit conferente vim passo, ut tam aliquis reclamans immergitur violenter tunc talis nec Sacramentum suscipit, nee rem Sacramentit si autem sit coaelio inducens sicut minis vel flagellis, ita quod bapti sui potius Heat Baptismum suscipere, quam taliapati, tunc suscipit Sacramentum , sed non rem Sacramenti.
Et in Summa q. 68. art. 7. ad a. Dicendum, inquit, quia β in adulto deesset intentio suscipiendi Sacramentum, esset rebaptisandus: si tamen hoc non constaret, esset dicendum, Si non es baptisatur, ego te baptiso. Et in Supplemento q. s. articulo A. in corp. Sicut se babeι ablatio exurior ad Baptismum, ita se habet expressio verborum ad iac Sacramentum Matrimoniti unde ficut si aliquis ablutionem exteriorem reciperet, non intendens recipere Sacramentum, sed Iudum ct dolum facere, non esseι baptisatus, ita expressu verborum fine interiori consensu Matrimonium mn facit. Probatur a. ex M. Pontificibus Innocentio III. IV. & Paulo V. Innocentius III. caD. Maiores, de Baptismo& ejus effetctu Lib. I. Decretalium titulo a. conualtus ab Arelatensi Archiepiscopo circa Baptismum amentibus, dormientibus, invitis ac reluctantibus datum sic respondet rSunt autem nonnulli qui dicunt, quod Sacramenta que per se sortiuntur essectum, ut Baptimus oe ordo caeteraque similis, non solum dormientibus o amentibus , sed inoitis oe contradicentibur, etsi non quantum ad rem, quantum tamen ad characterem conferuntur, cum non solum parυuli, qui non consentiunt, sed σficti, qui quamvius ore, corde tamen dissentiunι, recipiant Sacramentum. Sed opponitur talibus, qubd qui fuissent inviti oe reluctantes immers, saltem ratione Sacramenti ad iurisdictionem Ecclesiasticam pertinerent s unde ad se vandam regulam fidei Christiana forent rationabiliter compellendi . Grum id est 'ligioni Christianae contrarium , ut semper inυitus o penitus contradiacens, ad recipiendam re servandum Christianitatem aliquis compellatur. Propter quod inter invitum oe invitum , coactum ct coactum , alii non absumo distinguunt ; quM is qui terroribus atque suppliciis violenter attrahitur,
ct ne detrimentum incurrat, Baptismi suscipit Sacramenιum, talis sicut mis cui ficte ad Baptismum accedit characterem suscipit christianitatis impressum , re ipse tanquam conditionaliter volens , licet absolute non velis , regendus est ad obseroantiam MFi christianae: in quo casu debet intelligi de- σε tum Concilii Toletani, ubi dieitur , quod qui 1am pridem ad chrini ita rem coacti sunt , sicut factum est temporibus religiosissimi Principis Sobuii , quia iam constat eos Sacramentis divinis associatos , oe Baptismi gratiam suscepisse , ct chismate unctos esse, o corporis Domini extitisse participes ,
portet ut fidem quam necessitate susceperint , thnere cogantur .... Illa vero qui nunqum consentit, sed penitur contradicit, nee rem, nee characterem suscipit Sacramenti; quia plus est expressὸ contradicere, quam minime consentire: sicut nee ille notam alicujus reatur incurrit, qui contradicens penitus o reclamans thurificare idolis eogitur violenter . Dormientes autem o amentes , si priusquam amentiam incurrerent , aut dormirent , in contradictione premerent ,
φιia in eis intelligam reviradictionis propositum pνrdurare , es fuerint Mimmersi, Disiligod by Gorale
289쪽
immersi, ebaracterem non 'scipiunt Sacramenti; seeus aurem s prius catecta. meni αιitissent, o habuissent propositum baptisandi: unde tales in necessitatis
articula consuevis Eccle a baptUare. Tunc ergo ebaracterem sacramentalis imprimit operatio , cim obicem voluntatis contrariae non invenit obsistentem.
En integra circa propositam quaestionem Romani Pontificis responsio , ex qua haec habes. I. Eos qui simpliciter & omnino inviti ac reluctantes baptisantur, vere non baptizari, nec proinde cogi resse ad Legem Christianam observandam; quemadmodum rei non sunt idololatriae, qui plane inviti ac reclamantes coguntur exterius thus idolis adolere.
II. Eos qui tantum inviti Ont secundum quid, seu qui minis aut torme tis adducuntur, ut magis eligant baptisari, quam cruciari, cos, inquam, tanquam conditionaliter volentes valide baptisaris ac si postea reluctentur, sibique illatam violentiam obtendant, nihilominus ad Christianam Legem observandam cogendos esse, quia sussicienter in Baptismum consenserunt. III. Dormientes & amentes, qui nusquam Baptismum petierunt, imo qui reluctati sunt, si hac durante resistentia bapti sentur, vere non baptisari ;secus vero si postquam Baptismum petierunt, in amentiam & phraenesim versi sunt: quo casu tanquam infantes baptistri valide possunt ac debent.
IV. Cum Innocentius III. ait ebaracterem imprimi per sacramentalem oper tionem, quando hac obstem voluntatis contraria non invenit obsistentem, semsus ejus non est, sufficere ad veritatem recepti Baptismatis, quod exterius homo non contradicat, quasi vellet interiorem consensum non esse neces rium; utrumque enim exigit Summus Pontifex, 8c non resistentiam extemnam, & internum consensum: nvηquam eonsentit, inquit, sed pretitu contradicit, nec rem, nee ebaracterem suscipis Sacramenti. In ea igitur non resistentia seu contradictione externae includit ac supponit Innocentius positiuom voluntatis consensium.
Innocentius IV. in tertium Librum Decretalium titulo, De Baptismo σrius egestu q. ro. expresse docet, eum qui sine consensu baptisatur, aut M trimonium contrahit, nec baptisari, nec Matrimonium contrahere. Paulus V. in Rituali Romano cavet ne adultus, qui in amentiam aut sub tum morbum incidit, baptisetur, nisi prius, cum sui compos erat, Baptismum petierit. Probatur ε. ratione, &inductione per siligula Sacramenta. Sicut enim ad suavem Dei providentiam pertinet, non justificare adultum, nec ipsi ampliorem gratiam conferre, nisi ipse ex animo consentiat; ita pariter nullus adultus Sacramentis initiari, ac per ea certas quasdam obligationes potest eontrahere, nisi ipse voluerit seu consenserit: quod si singula percurrantur Sacramenta, facile patebit hanc esse eorum naturam, ut consensum exugant illius cui ministrantur. Ac primo quidem consensum hunc postulant Sacramenta quae characterem imprimunt; alias cum haec iterari non ponsint, invitis ac animo reluctantibus data characterem necessario imprimerent, & consequenter cogendi illi sorent ad ea implenda ossicia quibus ' stricti tenentur quotquot ea percepere Sacramenta : at nemo plata invitus nec consentiens ad ea cogi potest, ut docet Innoccntius III. Secundo, de Matrimonio&Pinnitentia ,. res quoque manifesta. videturia Namque incisim -
290쪽
nium essentialiter consistit in unione animorum, quam sine vero & int riori consensu vix concipias. Poenitentia antem necessario includit actus e nitentis tanquam materiam, nempe Contritionem, Confessionem, & Satisfactionem: an vero sine interno animi motu ac consensu haec fieri nossunt Tertio, Eucharistia equidem in suo esse non pendet ab intentione suscipiemtis, quia habet esse permanens, & ab invito seu ignaro sumi realiter potest iverum hujusmodi sumptio materialis est, non saσamentalis ad effectum Sacramenti percipiendum ordinata. Denique in extrema Unctione percipienda, etsi Ecclesia non exigat actualem voluntatem, nihilominus interpretativam sirpponit; igitur ut quis Sacramenta valide percipiat, debet ex animo consentire in eum Ecclesiae ritum quem percipit.
Non sufficit in adulto intentio percipiendi mere externum ac materialem Ecclesiae ritum; nec etiam requiritur ut eum expresse tanquam verum Sacramentum intendat, sed sumcit ut ex animo ac generatim Velit percupere id quod facit Ecclesia.
Conclusio haec tam affinis est ac connexa cum iis quae supra de intentione Ministri necessaria dicta sunt, ut non tam probanda, quam paucis exponenda videatur.
Si quis itaque externo Ecclesiae Sacramento exterius dumtaxat se subjiceret, interius tamen ficte ac illusorie vellet agere, ille verum non perciperetcoram De Sacramentuna: quia tamen exterius eodem modo se gerit, ac si vellet reipsa Sacramentum percipere, coram Ecclesia, quae de internis non iudicat, praesumitur verum percepisse Sacramentum, ac consequentercem suris ac poenis Ecclesiasticis cogendus foret ad ea omnia observanda quubus tenentur qui Sacramentorum fiunt participes. Neque, ut alias observavimus, ei, qui contestaretur se in Sacramenti perceptionem Vere & ex antimo non consensisse, fides tam facile habenda soret, aut ab obligatione quam exterius contraxit, tanquam liber dimittendus, quantis enim abumbus & incommodis sic aditus aperiretur sed cogendus potius ut suo com sensu ratum tandem faciat, quod ejus defectu irritum fuerat, Matrim nium V. g. Votum solemne &c. Quod si de Baptismo ageretur, quod certe rarum est conserendus iterum seret sub conditione, sicut docet S. Τhomas q. 68. articulo T. ad I. Necesse tamen absolute non est ut qui ritum externum Ecclesiae percipit , eum intendat vel quatenus Sacramentum est, vel quatenus sanctificantem
gratiam impertitur; sed satis est quod vere dc ex animo velit ritum hunc generatim suscipere, quatenus est ritus Ecclesiae; seu velit percipere id quod iacit Ecclesia. Revoca quae seperius dicta sent, ubi de intentione ML