장음표시 사용
131쪽
ciaid dicendumst de apsastis APoset Asi nihil aliud est, quam recessus
a Deo , cum ergo aliquis possit esse conjunctus Deo quadrupliciter , nimirum per Fidem, per obedientiam mandatis ejus , perstatum clericalem per statum Religionis ideo quadruplex est Apostosia, seu recessus a Deo , scilicet Apostasia a fides, ab obedientia, statu clericali Ma Religione.
Dico primd, quod Apostasia a fideest ea, qua quis fidem susceptam deliberate respuiti, inhae est Apostasia proprie dicta , quae est species Infidelitatis, vitium fidei oppositumia intellectu residens, ubi aliae tres sedem habent in voluntate. Non differt essentialiter ab Haeresi , quia habet idem objectum nempe fi dei dogmata , unde in Iure Canon habetur
idem titulus de Haereticis, postatisci sed
differt tantum accidentarib, ratione gravioris offensa , in quantum communiter Apostata omnino recedit a Fides , licet aliquando recedat tantum ab aliquibus veritatibus , quoniam qui de Catholico fit Calvinisti, Apostata
dicitur, saltem late. Dico L. Apostasiam ab obedientia esse recessum ab obedientia mandatis Divinis debita Scsic, qui moit aliter peccat declinando a mandatis Divinis , dicitur Apostatares, juxta id quod habetur Eccli. o. Ira m superbia omisis
132쪽
apostatare a Deo. Et Ierem. 9. Dereliquerunt legem meam , ' non audierunr vocem meam.
Dico . Apostasiam statu clericali proprie non committi , dum quis recedit a minoiibus aut a tonsura clericali, sed tantum dum recedit a majoribus , quibus annectitur caelibatus. Unde dum in minoribus existens ducit uxorem aut judicaturam suscipit, non peccat mortaliter, salvo contemptu. Dico . quod Apostasia Religione sit recessus a Religione post votum solemniteremissum cum almissione habitus, animo se eximendi ab obedientia. Qui habitum dimittit cum animo redeundi, non est apostata peccat tamen mortaliter, subjacet Excommunicationi latae a Bonifacio VIII. Quam Excommunicationem incurrunt ex Caiet illi qui ita suum habitum occultant, ut percipi non possit, quia est materialis dimissio habitus. Qui habitum retinet, fugit ab ordine cum animo se eximendi ab obedientia , est proprie Apostata, quia deserit id quod est essentiale Religioni; non tamen incurrit Excommunicationem latam Cap. Periculosa contra postatas , quia hoc decretum includit dimissionem habitus. ULTIMA.
Quid dicendum Fide blasphemia 2DIco i Blasphemiam juxta elimologiam nos
minis sumi pro omni convitio quo detra hitur de honoie alicujus secundum velo usui'
133쪽
communem Doctorum, blasphemiam esse lin- properium in Deum, false dicendo aliquid Deo inesse quod illi non inest , vel illi deesse quod inest revera. Ratione primi , blasphemant Calvinistae, dum dicunt Deum esse aut horem peccati Ratione secundi, blasphemant Iudaei negantes Divinitatem in Christo. Qui etiam attribuit creaturae aliquam perfectionem Dei, V. G. qui dicit Regem esse omnipotentem, quia hoc est negare implicit , attributa esse soli Deo propria. Dico L. Licet Blasphemia stricte sumpta sit xliquod dictum externum contra Dei honorem, tamen blasphemia late sumi potest pro dicto internori vel mentali, quo quis concipit Deum esse aliquid quod non est , vel non esse id quod e pro tunc enim haec conceptio est blasphema, licet proprie blasphemia consistat in dictione externa opponitur enim confessioni fidei. Porro Blasphemia potest fieri vel in judicativo , dicendo V. G. Deus est miser vel in optativo , utinam Deus esset miser , haec ultima est gravior , ut potestnvolvens sor- male odium Dei. Dico . blasphemiam sormaliter opponi vir- rati Religionis .ex accidenti opponitur fidei. Primum patet , quia Blasphemus detrahit honori ouem per virtutem Religionis Deo debet, 4ecundum constat, quia ficut per Fidem
debemus credere& fateri ea quae Deo conveniunt in non credere quae illi repugnant, contrarium facit Blasphemi sic est contra consessionem Fidei Licet Blasphemia sit proprie contra Deum , dicitur tamen aliquandu
134쪽
esse contra Sanctos , quorum honori dignitas est a Deo. Dico quod Blasphemia in Spiritum sanctum, quae Math. I x. Marci 3. Luc. i. dicitur irremissibilis , di vel simode sumatur , sed tribus modis principaliter. Primo ab Otigenem ovatianis pro quocrimque peccato commisso post acceptam Spiritus sancti gratiam in Baptismo , juxta ad Hebr. 6. Impossibile eseos qui semel illuminati sunt, iterum renovari ad poenitentiam , sed hoc est haereticum. 2. Sumitur ab Aug. Serm ii de Verbis Domini pro finali impoenitenti, hoc est pro perseverantia in peccato usque ad mortem iis sic sumpta, est irremissibilis in hoc saeculo Min futuro , supposito , quod quis perseveret in peceato usque ad mortem inclusive .sicru Scotus. 3 si itur a Magistro sent in 1 Dist. 43. pro omni peccato in quo est gradus malitiae particularis , quae malitia opponitur spiritui sancto , cui appropriatur bonitas , cista pec-
Cata sex numerantur communiter , nempe de
peratio, praesumptio, impugnatio veritatis agnitas, invidentia fraternae gratiae, Impoenitentia , seu propositum non poenitendi in Obstinatio, seu voluntas adhaerendi peccato.Si sic sumatur Blasphemia in Spiritum sanctum , non
est irremissibilis absolute , sed dissicillime reia
135쪽
FP Es dicitur a Paulo substantia rerum sperandarum, in quantum per sidom nobis innotescunt ea quae sperare , . ad quae spirare debemus, unde disputationi de Fides, aliam de Spe merito subjungimus. mi sTI PRIMA.
ratur , Spes qua videtur , non est spei. Rom. 8. . pro actu sperandi Rom. 8. De salvifacti sumus 3 pro habitu spei. i. Cor. 3. Nunc autem manent Ades, Spes, Charitas, de fide hocteitio modo sumpta nostra currit quaestio.
SP ases Virtus Theologica , qua a Deo
expectatur beatitudo nostra obscure cognita, ipsaque ardua , captum naturae supe-xans , possibilis tamen ex gratia. Dicitur primo minus , quia concurrit ad reddendum hominem Deo gratum, reddit eius opera bona. Dicitur, Theologica , quia habet idem objectum ac Theologi , nempe Deum, ut excedentem facultatem naturalem
licet enim aliquo modo sperare possimus pa-
136쪽
turaliter in Deum, ut authorem beatitudinis naturalis , non tamen possumus sperare naturaliter in Deum ut oportet , D ut est author beatitudinis supernaturalis hoc juxta Concit. Trid. Sess. 6. Cap. 3. S, qui dixerit hominem sine Spiritus sancti gratia ejus ad utorio posse C edere , perare Diligere sicut oportet, anathema sis i Ex quo patet, Spem esse virtutem theologicam supernaturalem. Dicitur 3. Qua expectatur a Deo beatitudo nostra , quia solus ipsam conferre potest. Dicitur . Obscuri cognita, quia speramus.
Quodnam sit subiectum proximum spei ZHI c loquimur de subjecto quo Spei, ides,
de potentia in qua Spes immediate resideat. Primo intuitu me rapuit communis modernorum turma, ut cum illis dicerem spem
esse in voluntate , tanquam in subjecto innaesionis , quam opinionem probabilem judicat Scotus , dicens, Spem nihil aliud esse , quam desiderium alicujus boni absentis mihi tamen maturius consideranti, exacte perpendenti, maximam esse differentiam inter has locutiones , spero beatitudinem , desidera beatitudinem , visum est , ipsam Spem potius consistere in intellectu , quam in voluntate.
137쪽
I TA s Tu spei est intellectu proinde
Lactus ejus est actus intellectu quia sperare nil aliud est quam opinari , credere , sibi persuadere aliquod bonum esse nobis faturum, haec omnia autem sunt actus intellectus'.
Ergo spes est actus intellectus Spes distinguitura fide, quod per Fidem credamus V. G. beatitudinem in se per spem vero credamus beatitudinem a nobis esse ex liberalitate Dei possidendam. Probatur . ex desinitione Spei, quae a Magistro aliis dicitur expectatio beatitudinis, unde ad Philip 3 habetur , Expectamus Salvatorem , QSymb. Nicam , Expecto reseurrection m mortuarum , id est , spero mortuos resurrecturos: A tqui expectare pertinet ad intellectum eam Th. I. . Quaest. 6 dicente, quod expectare sit ex alio spectare .spectare sit idem ac respicere Unde Clemens Alex. Lib. 2. StIG-matum , postquam dixit, Spem esse expectationem boni futuri , subjungit , expectationem esse opinionem futuri: Qu' justificatur per Communem loquendi modum , in quo , cum dicimus , nos aliquem expectare , significamus, nos arbitrari illum venturum. Hoc confirmat August. Enchiri Cap. 8. Cum bona nobis futura esse crediantur , nihil aliud quam sperantur: sperare ergo idem est ac credere, juxta Narci II. Quidquid orante petitis, credite, a Sperate , quia accipietis. Probatur 1. Si Spes esset desiderium boni su-IuIii ut vult contraria Ἱinio , ubi desiderium
138쪽
esset magnum , spes esset magnari ibi desiderium esset parvum spes esset parva , sed videmus magnum desiderium cum exigua spe, magnam spem cum ea iguo desiderio , et go spes non est desiderium. Probatur minor in hae hypotest. Dentur duo Ecclesiastici , quorum unus sit dives, ben acceptus Regi Scalter sit pauper .Principi ignotus , sperent beneficium Munc dives magnam habet spem de beneficio consequendo , quia est acceptus Re gi in parvum desiderium , quia cum sit dives,
parum curat de benefici est, Alius vero parvam
Ipem habet , quia est ignotus Regi, cingens desiderium , quia ratione paupertatis in Giget beneficio Pergo desiderare, sperare non sunt idem alias damnati possent dici sperare beatitudinem , quia illam possunt desiderare Probatur . ex vitiis oppositis Spei , habitus enim, vitium illi oppositum sunt in eodem subjecto , cum contraria se invicem ab illo expellant , sed desiperatio .Praesumptio , quae sunt vitia opposita Spei sunt in intellecti ergo Spes Pi ob minor quo ad desperationem, quia ad illam requiritur solum hoc judicium quo intellectus judicat se non salvandum est e,
ratione peccatorum. Probatur etiam quantum
ad Praesumptionem , quia per illam vel homo se salvandum putat propriis viribus, vel judicat se salvandum ex sola gratia sine operibus, vel arbitratur se facile veniam peccatorum obtenturum , sed haec omnia consistunt in judici, ergo Praesumptio est actus intellectus.
Objicies Spem consistere in Desiderio , quia nullus dicitur sperare bonum futurum , nisi ita
139쪽
Ir DE SPE. Iud desideret ergo desiderium est de ratione spei. Res p. praesupponi quidem desidetium ad spem , quia Spes habet pro objecto bonum desideratum , non tamen consistit Spes in desiderio propter rationes allatas , sed in opinione consequendi illud bonum. Objicies x. Per Spem tendimus in Deum sum,nae bonum , sed bonum est objectum voluntatis ergo Spes est actus voluntatis. Resp. bonum ut sic esse quidem objectum voluntatis, unde ipsum desideramus bonum vero desideratum ut a nobis possidendum , potest esse objectum intellectus, diim scilicet illum speramus , Opinantes , nos aliquando ipsum osse
Quodnis ii subjectum remotum Dei P vini assignavimus subjectum pro. ximum Spei , seu subjectum quo , nimirum
intellectum in quo Spes inhaeret immediatd; loquendum venit de subjecto mediato , seu de subjecto quod,& hoc est quaerere, quaenam sint personae in quibus Spes reperiatur , an in solis latoribus, an in omnibus, an in Beatis , an in Damnatis , an in Animabus Purgatori, an
140쪽
SP et est in solis viatoribus, non in omnibus , quia non est in illis qui non habent Iidem, cum Fides sit fundamentum Spei: unde Iudaei , Turcae , mari elici non habent proprie Spem ex defectu vera Fidei Non est etiam Spes in omnibus Catholicis , quia illi qui desperant de sua salutes, Spem amiserunt , nam sicut habitus Fidei deperditur per quemlibet actum Infidelitatis , ita habitus Spei etiam deperditur per quemlibet actum, quo quis desperat de falutes, vel de mediis necessariis ad salutem manet ergo probata prima pars conclusionis.
Probatur alia pars , quia in Beatis in damnatis non reperitur Spesci ergo est in solis viatoribus. Quod spes non sit in Beatis , patet, quia Spes est boni futuriri absentis , Rom. 8.
Spes qua videtur, non es Spes Beati autem jam
beatitudinem possident. Deinde Spes est circa arduum , quod verbiossidetur non amplius arduum est Tandem Spes est motus Metapho ricus quo quis tendit in Deum motus autem cessat , dum mobile est in termino : ergo in
Beatis non est Spes. Quod non reperiatur etiam in damnatis, evidens est , quia Spes tendit ad bonum quod apprehenditur possibiles futurum sed certoiciunt damnati , se numquam esse salvandos, sed in aeternum damnandos , alias non essent absolute miseri ergo in damnatis non est spes,