장음표시 사용
171쪽
proinde longe perfectius debere amari. Conis habetiam unam personam debere praeserri alteri caeteris paribus , V. G. Parentes extraneis personis , Regem subdito Rempublicam priuato homini: cum , inquam, talem ordinem recta ratio persuadeat , hoc etiam dictat Chari. tas , quae naturam non destruit , sed potius perficit. CONCLus Io II.
I xx ordo Charitatis , quo praeserendus
est Deus creaturis is una creatura alteri, est ex praecepto , ipse ordo manebit aliqualiter in caelo. Primum patet ex scriptura , nam quando Matth. xx. habetur , Diliges Dominum Deum
tuum inpraximum sicut te Dum praecipitur, quod primo ametur Deus , deinde nos ipsi, de
nique proximus. Cum etiam I. Ioan. 3. habetur debemud pro fratribus anima ponere; praecipitur , ut salutem proximi praeseramus vita propriae. Dum rursus dicitur; ad Gal. 6. Ope remur ιonum ad omnes , maxime ad domeficos dei Pinnuitur praeceptum de praeserendis melio ribus , quod confirmatur ex I ad Timoth. cuisuorum maxime domesticorum curam non
habι , fidem negavit, si deli deteriori
secundum probatur ex I. Cor. 3. Charitas non excidit ergo manet Charitas in caelo,
proinde ordo Charitatis , quo quilibet beatus volet majus bonum amore complacentiae illi qui majus revera possidebit. Eodem ordine ma.
si appretiativὰ Deus diligetur quocumque alio Postea quilibet Beatus se inagis diliget appretiativo in deinde illos qui sibi sunt con-
172쪽
Junctiores, non quidem conjunctione procedente ex naturalibus , sed ex praestantiore conjunctione cum Deo per gratiam, gloriam, quae conjunctio praeponderat omnibus aliis a sectibus naturalibus 'uod non impedit tamen, quin amore aliquo accidentatio minus sanctus diligatur propter antiquam vitae hujus honestam amicitiam , ex . Cypriano Serm de mortalitate min- illi nos expectat charerrum numerm parentum, fratrum 2 filiorum , ad horum conspectum venire quanta si nobis alliariis VIII. Quisnamsis ille ordo,qui extare debet macribsis charitati PD E fide est , Deum ex Charitate supernaturali debere plus diligi , quam nos ipsos,
aut quemcumque proximum tum ratione bo
nitatis, quae infinita est in Deois per essentiam , finita vero in qualibet creatuta perparticipationem , tum ratione modi quo praecepit Deus ut amaretur ab hominibus ex toto de , ex tota anima sex tota mente. Ex quo in
ferunt octores, Deum plus aliis diligi debere, primo objective , in quantum debemus illi velle majus bonum, nempe infinitum , se cundo , appretiative , in quantum debemus Deum praeferre omnibus creaturis AE tertio intensive saltem secundum Scotum in . Dist. Q. Sed De pramodico, inquantum actu in
173쪽
tensiori Deum diligere debeamus, quam ullam creaturam. Contrarium tamen sentiunt omnes fere octores , imo noster Pontius alias Scotist Quaest. 3. de natura Charitatis Concl. I. Turina , inquam , Doctorum tenet , quod ut ametur Deus super omnia 3 ex toto corde, lassiciat, si sincero corde omnibus praeferatum, Laddunt non esse verisimiles, quod Deus praecipiat, ut homo amet Deum super omnia intensive , cum multi probi homines videantur, qui centies mortem praeferrent peccat , atta-imen aliquid intensius amant quam Deum , v. t. filios. CONCLusio PRIMA.NEO VM ex Charitate supernaturali Deu in plus debemus diligeres, quam caetera m nia, de quo omnes conveniunt , sed etiam secundum inclinationem natura Deum praeserre debemus nobismetipsis proinde omnibus. Hare conclusio est D. Thomae , coli in . Dist. 17. q. n. Maliorum, contra D. Bona v. Albertum Mag. Gabrielem putantes unui quemque magis se diligere , quam Deum secundum inclinationem naturae. robatur haec conclusio, Primo qui , si homo ex natui a propenderet ad diligendum plus seipsum, quam Deum , Charitas , qua inclinat ad cie serendum Deum sibi , repugnaret naturi, quod falsum est , nam Charitas est instituta, ut perficiat hominem , ut est naturae intellectualis ergo non ut destruat suam inclinationem intellectualem , qua inclinaretur ad se
praeserendum eo. Secundo, quia lea natur in
174쪽
Iis praecipit , ut amemus Rempublicam pluta quam nos ipsos cita ut moriamur , si opus sit, pro illa conservanda : ergo a fortiori debemus amare Deum plusquam nos,etiam ex praescripto solo natura , cum ab illo plus pendeamus quam a Repub. Tertio , quia omnis pars magis amat totum a quo dependet , quam seipsam , ut patet de manu quae se exponit periculo, ut totum conservet et ergo debet creatura sibi praeferre Deum cujus est pars cin quo conservatur. Quod si filius se plus diligat , quam patrem cujus est pars Phoc est , quia pater non est totum in quo contineatur filius in a quo dependeat in conservari. Objicies , Si ex inclinatione natuae Deus est super omnia diligendus , ergo viribus natui ae& sine gratia potest super omnia amari , quod tamen falsum est. Res p. si attenderetur pula voluntas hominis in solum hoc praeceptum de diligendo Deo super omnia , verum esset antecedens si attendantur vero dissicultates extrinsecae quae reperiuntur in observatione hujus praecepti, ut pote passiones concupiscentiae, hoc praeceptum non potest observari nati iraliter. Si bonum proprium sit praeserendem bono alieno , hoc verum est per respectum ad alia bona particulari, non vero ad bonum viri versale, quale est Deus. CONc Lus Io II.
OVO A bona spiritualia quae necessaria
sunt ad salutem , tenetur homo magis sediligeres, quam proximum , non ero quantum
ad illa quae non sunt ad salutem necessaria. Ra-
175쪽
tione primi quilibet tenetur sibi magis optare
Fidem , Spem Charitatem , gratiam , perseverantiam , quam alteri Et ratione secundi, non tenetur sibi optare donum virginitatis, Statum ecclesiasticiuiis, nec gratias gratis datas, quae dantur in utilitatem proximi. Primum habetur ex Matth. I 6. Quid nodes homini Junia
mersum mundum lueretur Et ex Matth. 12. Dr-
diges proximum sicut uinum , ubi dilectio sui est regula dilectionis proximi in regula est prior
regulato. Si i Cor. 3. habeatur , Charitas non suarii quasva sunt nocendo proximo , Onc. quo ad legitima , nego. Si Paulus Rom. . dicat, Optabam esse anathema pro fratribm meis; hoc est in foro externo , quantum ad commercium humanum , non in foro conscientiae, ex peccato Si Moyses Exod. i. dicebat , ut di mitte illis hanc noxam , aut dele me de libro viυen. tium cloquitur de libro vitae praesentis ex Hieron vel de privatione beatitudinis ad tempus ex Aug. vel loquebatur per exagerationem, confidens quod Deus illis parceret. Ex hac assertione multa concludit de Valentia Primo quod non liceat ullum peccatum committere propter salutem alterius , nec etiam pro salute communitatis , ex Augustino in Psal. s. Secund, quod non liceat velle carere talia aut Charitate , vel in perpetuum, vel ad tempus , propter salutem alterius nec etiam communitatis Tertio, quod non liceat velle carere beatitudine in perpetuum propter eandem rationem , esto dicat, licitum esse vel Ie carere illa ad tempus. Fundamentum illius
petitur ex Matth. 8. Qui prodes hominis uni-
176쪽
mersum mundum lucretum anima me is sua detrimentum patiatura Quibus verbis dicit , Christum satis indicare perversum esse anteponere saluti propriae in proinde gratia quae ad illam conducit, salutem aliorum. Et certe , si ideo tenetur homo ex Charitate optare salutem proximi , quia sibi conjunctus est , a fortiori suam debet praeferre, cum sit sibi magis conjunctus, qui toti communitati. Si comparatio fiat inter bona corporalia sua bona spiritualia alterius , tenetur'irilibet praeserre bona spiritualia proximi suis bonis temporalibus , sicque in casu necessitatis exponere vitam suam pro salute aliorum , in hoc sequendo exemolum Christi, qui sic mortuus est, jussit fieri similiter Ioan Is me est praceptum meum , ut diligatis invicemsicut ditias vos. Unde Augustinus Lib. de mendacio Cap. 6.ai Temporalem vitam Mam pro aterna si pro ximi οὐ bitabit Christianm amittere Ratio sumitur ex hoc , quod simus omnes membra ejus corporis cujus Christus est caputo quod ratio dictet, unum membrum debere de
facili expendere id quod sibi minus utile est, ut acquirat alteri id quod est illi utilissimum. Quo ad bona temporalia quae aliquis debet sibi optarei communitati cujus est palso si sine ejusdem rationis , debet quis magis diligere communitatem, quam seipsum Unde quilibet civis pro salute Reipublicae vitam exponere debet temporalem , quia bonum commune est praestantius bono privato. Nec idem dicendum est de bono spirituali communitatis
hominis privati , quia privatus homo pendet
177쪽
quidem a conrinunitate cujus est pars, quantum ad bona temporalia , non vero quantum
ad bona spiritualia , sed tantum pendet a Deo tamquam causa plincipali , a Christo ut a causam in his principali is sic licet debeat
anteponere bonum temporale communitatis bono suo privato temporali caeteris paribus , tamen non debet praeserre salutem communitatis suae saluti propriae , cum salus non dependeat ab illa principaliter , sed tantum instrumentaliter a facet dotibus qui sunt in illa. Cum vero Christus etiam ut homo sit causa principalis a qua pendet nostra salus , tum in fieri, rumin conservari, tenetur quilibet magis diligere Christum, quam seipsum& praeferre iulius salutem nostrae. Si bona temporalia unius privati hominis comparentur cum bonis temporalibus alterius, tunc caeteris patibus , tenetur quis magis se diligere quam proximum praeferre sua bona temporalia bonis temporalibus proximi, ob majorem scilicet conjunctionem quam ha bent secum. Ex hoc sequitur , quod ex Charitate non debeamus exponere nostram vitam temporalem pro vita temporali alterius, ex D. Aug. cap. s. Lib. de Mendacio, dicentela Siquis exponat inim corporalem propriam pro vita corporali alterius , iam non diligit proximum sicut
reguram excedit. Licet autem hoc non debeat fieri ex amore vitae alterius, quae est simile bonum vitae propria, potest tamen fieri ob amo Iem virtutis , nempe generositatis & fortitudinis , quae est bonum superioris ordiniso Unde
178쪽
Aristoteles Et hic Cap. 8 dicit: Qui pro a mortem obire consueuerunt , eligunt quoddam manum honestumsibi ipsi. n hoc conciliatur opinio Doctorum , quorum alii dicunt , non esse vitam aliorum anteponendam propriae in alii sustinent, licitum esse mori pro proximo Adde quod, si hoc ultimum non debeat fieri ex Cha ritate , fieri tamen potest ex amicitia , quam laudat in hac actione . Ambrosius Lib. Ossi c. Cap. 12.in Augustinus Lib.de Amicitia
nem in actibus Charitatis per comparatio nem Dei ad omnem creaturam , se comparationem nostri ad proximum. Primo debemus diligere Deum super omnia Secundo debemus praeferre nostra spiritualia bonis spiritualibus aliorum, etiam totius mundi. Tertio debemus anteponere bona spiritualia proximi bonis corporalibus nostris. Quarto , praeserridebet bonum corporale communitatis bono priuato. Quinto denique , praeponere debemus privatum bonum proprium privato bono alterius , caeteris saltem paribus. Qui a autem di Iectio nostra tendere potest solum ad proximos, hic quaerimus, quo ordine illi sunt diligendi.
179쪽
CV, proximi nostri sint a nobis diligen
di, quia nobis conjuncti sunt cum diversimode conjungamur cum illis , ideo in dilectione nostra alii aliis sunt praeserendi non tantum quoad effectum externum, seu quantum adsigna effectus Amicitiae; sed etiam quo ad affectum internum, contra Dominicum Bannem , qui voluit affectum internum Cha ritatis debere esse parem , effectum vero dissimilem. Sed hoc falsum est sicut enim odium internum unius proaim est gravius peccatum, ut pote Patris , quam odium alterius, ita debemus magis amare amore interno parentes, quam extraneos. Ex hac conclusione,
Dico primo , Qui sunt meliores sunt magis objective a: stimative diligendi , quia bonum quod possident , debet magis aestimari , quam bonum aliorum quod est minus , mille amor est complacentiae , quo favemus bono possessis proximi , qui quidem amor non impedat , quo . minus amore desiderii possimus optare proximo majus bonum Ratio assertionis petitur ex
hoc, quod ubi est major bonitas cibi est objectum magis aestimative diligendum , Unde Deus magis amat melioIes. Dico secundo, Amore intensivori appretiativo magis diligendi sunt qui nobis sunt propinquiores quia amor intensivus sumitur apertona , scut aestimativus sumitur a dignitate objecti unde quo magis nobis conjuncta est persones, eo intensive magis diligitur in ratio cur plus diligamus intensive res sensibiles
180쪽
DE CHARITATE. Q 13 quam spirituales , est quia objecta sensibilia
majorem habent assinitatem cum sensibus nostris,in proinde cum intellectui voluntate, ' anima pendeat in operari a sensibus in hae vita. Dico tertio in genere ud , caeteris paribus , primo diligendus sit Pater , cum ab eo acceperimus quicquid habemus. 2. Mater, a qua etiam ducimus originem. 3. Uxor , quae una caro reputatur cum Sponso. 4. Filii , qui sunt conjunctiores, ut pote de substantia pa-Ientum. s. Consanguinei cum suo ordine, ita ut praeferantur extraneis, diligantur primo qui sunt conjunctiores . . Amici sunt magis diligendi inimicis. Dixi, caeteris paribus, nam si V. G. Mater esset Filio beneficentior Patre in spiritualibus vel temporalibus , posset plus diligi. Si etiam Pater compararetur ad Rempublicam vel ad personam absolute necessa tiam ad illam,pro quain ipse Pater mori teneretur, postponendus esset Pater. Dico quarto, In extrema necessitate prius subveniendum est Patri aut Matri , quam Filiis , quia sicut Pater dedit Filiis esse , sic Filii debent reddere illud Parentibus , dum sunt
suam existentiam amissuri. Extra casum tamen extremae necessitatis , potius debent curare de filiis, quam de Parentibus ex . Cor. I L.
Nen debent sibi thesaurisire Parennibus, scdfiliis:
Quia amor est instar ponderis , amor meus pondus meum, ex Aug. 3. Consess. Cap. s. Pondus vero suapte natura descenditi, quod est causa , ur videamus communiter Parentes