장음표시 사용
261쪽
dens , in aliquo subjecto , tanquam aliquod depositum deducendum a Majoribus ad posteros, attamen a primis quingentis annis quo Ecclesia Romana corrupta est, ut praetenduntanullus erat Fidelis, nec ulla visibilis Ecclesia quae talem doctrinam retineret. Melius ergo longe est si concludamus Ecclesiam nostram non verba eformatam , esse Catholicam. Hic Notandum est , quod, ut successio personalis sit essentialis nota vera Ecclesiae debeat conjungi cum successione in doctrina , unum enim sine altero non lassicit , nam licet in quatuor Ecclesiis Patriarchalibus Orientis enumerari possint Antistites sibi invicem succedentes , in qualibet tamen harum Ecclesiarum nunc viget& saepe viguit haeresis. In Ecclesia Constantinopolitana , Macedonius, Nestorius, nihimius , Sergius, alij plures sederunt. In Anthiochen a Paulus Samosa tenus, Ut alius , Petrus Gnaseus, alij Haeresiarchae visi sunt. In Alexandi ines, Georgius Cappadox Lucius, Dioscorus, caeteri. In Hierosolimitana denique Salustius, Arsenius, Heraclius, alii
sedem tenuerunt. In Romana vero nullus unquam sedit haereticus , immo deficientibus illis quatuor, semper immobilis remansit. Unde de ea verificari potest illud Esa. Is Erunt quinque, itatem rantes fer Deum exercituum runtamen civitas Sol tina iocabitum Id est, quatuor Patriarchales Ecclesiae in cultu Chiisti olim florentissimae , paulatim in haeresim defecerunt; Ecclesia vero Romana, vera civitas solis , a qua lux veritatis undequaque diffiinditur semper manet stabilisque manebit.
262쪽
FCc si Resormata non est ullo mod3
Apostolica non est enim fundata ab Apostolis, nec propagatari, sed in Luthero cCalvino initium habuit, ab illorum discipulis propagata est: Non habuit etiam continua nsuccessionem Praelatorum ab Apostolis usque ad Calvinum aut heium progenitores suos: nec denique habet Apostolorum doctrinam , ut jam probavimus , quod ultio confii mari debet. Primo , Apostoli docent, Deum neminem incitare ad peccatum , cum malorum intentator sit Calvinus vel 5 Lib. I. Instit. Cap. 18. g. . docet , peccatores esse certa Dei destinatione ad peccandum impulsos Secundo, . Petri 3. Scriptura dicitur in multis dissicilis intellecturi in Lutherus in praefatione assertionis omnium articulorum a Leone X damnato tum
dicit,scriptura ipsa per se est certissima, facillima, apertissima, tui ipsius interpres. 3. Honio habet usum liberi albitrii, I ad Cor. 7. POrestatem habens sua voluntatis autherus e soart. 6. scribit 'udd liberum arbitrium est figmentum in rebus, seu titulus sine re, quia omnia sub Deo sunt, contra quem nihil possumus: Et Calvinus . Instit. Cap. 2 4,' a firmat reprobos non posse evadere peccandi necessitatena, cum ipsis ex Dei ordinatione injiciatur. . Paulus I. ad Timol. 1. docet Deum velle omnes salvos fieriis nem 1nem perire: Calvinus vel Lib. 3. Instit. Cap . . I. ait.
Palam est Dei nutu fieti, ut alijs ultro offeratur salus , alii ab ejus aditu arceantur. s. idem Tom. IV. L
263쪽
sine operibus mortuam dicit Iacobus cap. c Lutherus ver,dicit Lib. de Capt. Babyl. Cap. de Baptismo , fidem sine operibus lassicere,
EX dictis jam constat , salsam esse Ecclesiam
reformatam, viveram esse Ecclesiam Catholicorum seu Romanam Linquantum ista habeat quatuor notas essentiales, quae unice ad veram Ecclesiam spectanes illa vero nullas earum obtineat , cum non sit Una , Sancta , Catholica nec Apostolica Licet , vero , exillis notis appareat falsitas Ecclesiae Resormatae , non desunt tamen aliae rationes, quibus illius salsitas comprobatur .unde Dico primo , falsam esse Reformatorum Ecclesiam , quia Lutherus de Calvinus seipsos sine legitima vocatione intruserunt ad talem reformationem. Sicut autem in Regno Civili nemo potest sibi arrogare pro suo libito potestatem gubernandi populum abrogandi veteres legesin consuetudines , ac totum Politiae statum mutandi, reformandi , alias tyrannus
habebitur , sic etiam non potest quis absque lexit imo titulo usurpare potestatem docendi de
dirigendi populum in Fide ac Religione, nisi
264쪽
sur& latro vocetur Ioan Io sim non immepersium in ovile ovium, sed in nrii obianri ille res csiarro Cum ergo ut herus xalvinus sine ullo Iure arrogarint sibi potestatem docendi populum in fides, totumque Ecclesiae statum immutandi cie imandi, proinde Ecclesia ab ipsis reformata vela, legitima esse non potest desectu legitima missionis. Quod illi Re imatores non fuerint legitime missi, patet triplici ratione. Primo, quia Spititus Sanctus , a quo dicuntur missi invisibiliter est Spiritus Patris Munitatis , qui contradictionem inspirare non potest sed in sua resormatione Lutherus multa proponit credenda quae improbat Calvinus, ut inter alia realitatem Corporis Christi in Euchalistia, quam asserit Lutherus cum existentia panis, legat Calvinus, docens Corpus Christi esse tantum figurati vesin ea ,in manducari solum per Fidem Secundo , quia illi qui hactenus missi sunt ad instruendum populum in Fides, a solo Deo scilicet, ut se actitant Lutherus Calvinus, ita fuerunt a Spiritu Sancto directi , ut nullum errorem aut falsitatem credendam proposuerint populo, ut patet de Moise, Chi isto, Prophetis&Apostolis saepius tamen mentiti sunt ut herus& Calvinus, dicentes, hominem non habere usum liberi arbitrii Deum esse authorem peccatici ipsum velle absolute , ut major pars hominum pereat; similes errores proponendo qui in Deum sunt blasphemi de hominibus , horrorem ac desperationem incutiunt. Terti b, quia illi qui missi sunt a Deo missione extraordinaria, ut se dicunt illima
265쪽
resiarchae , qui non habent missionem ordinax iam, quae fit mediante electione, vel concessione eorum hominum quorum interest , quo pacto consertur Parochis ab Episcopo, Episcopis a Pontifice in Pontifici mediante electione Cardinalium , Illi , inquam , quibus confertur Missio extraordinari , ut Moises Trophetae, Christus rapostoli , debent probare luam missionem per viam miraculorum , quod nusquam secerunt illi Reformatores, sic eorum Missio non fuit legitima. Superest ostendendum , eos qui fuerunt mi iasi extraordinari , probasse suam Missionem
miraculis , quod omnino necessarium est , tum ex parte ejus qui mittitur , tum ex parte eorum
ad quos mittitur. Si enim asserat aliquis a Deo se missum esse , quod tamen probare non potest, ut impostor habebitur , si etiam illi ad quos fit missio, credant aliquem a Deo mitti sine probatione suae missionis , non prudenter aestimabunt. Primo , oises ad Pharaoneminissus a Deo, multa coram illo edidit miracula. ut patet Exod . . Secundo, quod dicitur de Moise , verum est de Prophetis , qui suam missionem ad populum miraculis confirmarunt, nam tempore Achab Regis fuit dissertatio inter Eliami Prophetas Baal , 3. Reg. I 8. cum hi omnes se legitim ymis cassirmarent dixit Elias, se confirmaturum esse missionem suam evidenti miraculo, quod Prophetae Baal facere non possent , Duo enim boves in frusta
concisi super ligna positi sunt in Holocaustum, alter pro Elia, alter pro Prophetis malim invocato nomine Deorum suorum
266쪽
non potuerunt a Deo obtinere ignem, quo suum Holocaustum consumeretur: Elias autem in.
vocato Deo Israel impetravit, quo miraculo permotus populus intersectis Prophetis Baal tanquam impostoribus , Eliam , tanquam a Deo missum acceptavit. Tertib suam missionem coram populo confirmarunt Apostoli , utpote loquendo variis linguis , daemonia expellendo mo ibos umbra vel verbo curando, mortuos revocando ad vitam , juxta illud
Marc. I 6. Pradicaverunt ubique , Domino cooperante , ct sermonem confirmani sequentibus stagnis. Quod de se in particulari testatur Paulus x. ad Cor is Signa Apostolatu mei facta sunt super os in prodigiis ci virtutibus. Quarto probavit etiam suam missionem Christus per miracula, licet pro se habuerit vaticinia omnium Prophetarum, licet habuerit testimonium Ioannis Baptistae , licet de eo dixerit Pater coelestis , Hic est lius meus dilectus in c. tanaen adhuc opus illi erat miraculis , quibus refertum est Evangelium , juxta illud Ioan I 4. Non cre ditis quia ego in Patres, uater in me es alio- ω propter opera ina redire. Ex his concludendum est , quod haeretici nostri qui non habuerunt missionem ordinariam , quoniam illos non elegerunt Praelati , ut contra mores citiusEcclesia declamarent qui etiam non habuerunt missionem extraordina
etiam quam probare possint , ridiculos absolute videli , dum nobis proponunt novam Ecclesiam quae in sponsam Christi insurgere praetendit, assirmantes Ecclesiam Chiisti a mutatis jam saeculis in Fide errasses, majores nostros
267쪽
quotquot in ea vixerunt, damnatos esse , nos omnes qui in ea jam vivimus in errore uenebris versari , neminemque omnium nostrum salvari posse. Cum haec omnia maximi sint momenti, non leviter his impostoribus credendum est alias ut fatui haberemur, si plus illis ruam Prophetist Apostolis adhiberemus fi-em, quippe qui nullum miraculum , nullum testimonium divinum , nec ullum signum evidens obtinere possint. Nec dicant adversa
xij , sussiciens suae missionis testimonium esse, quod infiniti prope homines doctrinam Luthe xii Calvini amplexi fuerint statim a principio, & hoc sine miraculis, hoc enim mirum bderi non debet, quia sicut in Veteri Testamento infiniti fere homines adhaerebant falsis Prophetis , quia grata praedicabant, sicut etiam in Novo major pars orbis Mahumeto adhaerer, inquantum blanda sensibus omnia proponit si etian nil mirum est , si voluptuosi sequuntur Calvinistas autheranos , qui Castitatem , Mortificationem, Iejunia, Consessionem Λuricularem in similia repudiant. Dico secundo, falsam esse Reformatorum Ecclesiam , quandoquidem in multis articulis sibimet contradicunt , quod non est proprium
Ecclesiae , quae cum verum semper edoceat,
nusquam sibi contradicit. De contradictionibus Lutheri quae prop infinita sunt , scribit Ioannes Cochleus in libro qui inscribitur ,
Duhemssepticeps modo dicit Lutherus, Ecclesiam multis annis fuisse invisibilem, mundequaque dispersam , modo sustinet illam sui nse semper visibilem. Superis Io . Re sol. 16,
268쪽
Missam Sacrifici est esse agnoscit, postea illam
inventionem diaboli nuncupat. Serm de Nativit. S. Ioan Bapt orationes pro mortuis recipit, & contra itum docet Serm de Lasaro. Super Eucharistiam triginta sex opiniones omnino contrarias in mente habuit. Quantum ve- 15 ad contradictiones Calvini, permultae sunt quarum aliquas tantum referam. Primo Lib. I. Instit. Cap. 18. docet Deum esse authorem peccati , contrarium vero astruit in Instructione contra Libertinos, cap. 4 ubi ait, emulenti si a Deo omniafieri perstrepente , eum ma δε authorem constituunt. Et intra . Cum De nil
magii propriumsit , quam sua bonita , Uum se
αbnegari portet , cs in Diabolum transmutara , πιι malum inceret , God ei ab illis imbuitur. Secundo, ad Cap. I. Ioan. v. I. docet Christum esse verum Deum & ejusdem essentiae cum Patre Contrarium tamen insinuat Lib. contra Valentinum Gentilem , ubi tria asserit: I. Nomen Dei per excellentiam ad solum Patrem pertinere Q. Solum Patrem proprie dici Creatorem Coeli Terrae, improprie Filium: 3. Impropriam ac duram esse locutionem Symboli Nicaeni , Deum de De , lumen de lumine in quibus facit Patrem Filio majorem excellentiorem proindesverum Deum negat Filium , latri consubstantialem Unde illud
Ioan Io. Ego ' Pater unumsumus , interpretatur eodem modo , quo Ariani , dicens in Comment. Ab sunt hoc loco veteres , ut probaren
christum esse paινi consubstantialem , neque enim Christus de unitare substantia disputat, sed de con- θυο quem cum ira habet, Tertio, sibi coiis
269쪽
tradicit Calvinus supra limbum Patrum , in quo Patriarchae , tanquam in carcere et i nebantur ante adventum Christi , illum enim cum Catholicis admittit contra Ana
baptistas in Physicopannichi , cum ait
Nec vero miretur quisquam includi carcere Sanctos Patres , qui Redemnisnem Chris expectabant. Eundem tamen negat Lib. 1. In
sit. Cap. 6. . . dum dicit , Nescioci xi factum sit, ut posteritas lacum putaret essesubte raneum cui assim nom/n Limbi .sed hae fa-bu , tametsi magnos authores habet , nil tamen , quam subula est. Unde Calvinistae et Christum descendentem ad Inferos intelligunt descensum eorporis ejus in sepulchrum.
Quarto , fatetur Calvinus extare praeceptum
Christi de Baptismo aquae Lib. . Instit.
Cap. s. g. 9. hoc tamen negat in commentatario illius loci , ubi dicit Ioannes . squis renatus fuerit ex aqua, c. dum ait: Nullo modo adducor , ut Christum de Baptismo merba facere credam. Et ibidem , Spiritum, aquam pro eodem posuit. Sunt, aliae multae contradictiones in doctrina Calvini , sed haesum ciunt, ut ostendatur veritatem non reperiri in Calvini doctrina , quandoquidem veritas semper sibi eadem manet , nullisque contra dictionibus subjicitur. Dico tertio , falsam esse Re formatorum Ecclesiam, quia non conspirat cum Ecclesia an- iqua quae primis quingentis annis Apostolicam Doctrinam retinuit , ex ipsa voce Haereticorum. Hoc modo compescuit haereticos Theodosius Imperator ex Iozomen Lib. 7.
270쪽
DE ECCLESIA. 49Cap. ii jubens sectarum principes convenire, a quibus postulavit, an existimarent antiquos Patres, qui Ecclesiam rexerant ante dissidium illud quod tunc de Religione ortum suerat, rect consensisse, 're Apostolicos fuisse 3 quod cum illi assirmassent iubjunxit , Examinemus ergo Doctrinam vestram ad illorum scripta , . cum illis consenserit , retineatur , sin minus , abjiciatur. Ex hoc pater, Doctrinam veram in fide non esse , nisi conformis sit antiquae , qualis non est Doctrina Haereticorum , maxime Calvini qui toti antiquitati omnino repugnat. Hoc habetur Primo , ex Lib. 2. Instit. Cap. r. g. . ubi ait Semper apud Latinos nomen liberi arbitrii extitisque apud Graecos , ergo vero paulo infra 2 ut modi vocem neque usurpare velim, siatias si me consulant, abstinere optarim. Secundo , Instit. Lib. Cap. 1 . fatetur se toti antiquitati repugnare,
dicens . . Non potessi excusari veterum error, qui dum ad Meriatoris personam non attendunt, roesius doctrina qua in Evangetio Ioannis legitur,
ieiunum observant sensum seseque implicant uia
illoquiis. Tertio loquendo de Satisfactione, Instit. lib. 3. Cap. 4. g. 38. Omnes re veteres, inquit, quorum libri extant, aut in hac paria lapsi seuut, ut nimis ass=e e locuti. Quarto, agensae oratione pro derunctis , Instit. Lib. Cap. . . Io ait Ante mille Et trecentos an nos usu receptum fuit , ut precatiora ferent pro
defuncti Q sed verare omnes, Di or , in erroram
arrepti sunt. Qirinto , Lib. 4. Instit. Cap. s.f. o. habet: Muliis ab hine acutis aderisu abvseseri talesta exorripioso receptum sileo ul