Iacobi Lobbetij Leodiensis e Societate Iesu Via vitae ac mortis tribus libris explicata

101쪽

cella sit caelum, quod te abston dat, & celet. Si eam amasset Dina Iacobi filia, non eam sibi, suoque nomini notam inussisset in lucem illa prodiit abiit in Sichem 4 capta est,stuprumque passa, adeo verum illud Te tulliani Publicatio virginis bona, stupri passi est.

' Hoc itio laborauit Dina , id est curissim, Meo laborant omnes, qui Solem amant, iideri magis,quam latere,cum tamen ut antiquum,ita verum illud Ouidij: Crede mihi, bene qui aluit bene rixit.

I Hilisthaei superbum& insolens hominum

genus, Dauidem mortalium omnium mitissimum sistere decreuerant coram Rege Achis,iamque erat praescripta,& dicta dies: dies, inquam, humanus humanique iudichrcuius iniquitatem dum animo praeconcipit Propheta,metuitque vehementius illud pan- verebor omnino lucem illam, quae Iudicem, quae Regem,sua potentia elatum atque int mescentem in foro sedentem videbit, & me ad eius pedes, veluti reum, abiectum,ac prinstratum aspiciet. Quod si hominem diemque hominis tantopere formidare potuit David,

102쪽

Via vita ac infriis. 8suid,cui tamentum temporis conscientia erat in tuto quo vultu,quibus oculis,qua mente peccator excipiet diem Domini, quiri ipse altus est,&quem vel maxime ,ex sensu multo rum Interpretum, hic spectasse visus est Regius vates.

Certe si reus n6 venit in conspectum sui Iudicis nisi lurida tacie tremuloque genu, qui pusillus homuncio tot peccatis obnoxius in oculis supremi Numinis comparebit Tutus enimuero certusque salutis suae non erit in illo die, nisi eum dum vita diesque hominis adhuc illucescit, longe ante animo sedu- laque meditatione dispiciat seque totum,ac sua illi foro apparet. Quod ut faciat; nonnullas de hoc argumento iniiciam quaestiones.

uuando tandemfuturus altus illest supremus diuini Iudith dies AVdio unum aliquem, qui me tacitus a

guit, monetque non esse mortalium,altiora diuinae illius, supremaeque mentis arcana petere scrutari periculosaeque plenum opus aleae,eastylo cogitatione persequi,qtiae nec ipsae beatae in caelo mentes assequuntur.De die enim illa vel hora nemo scit,neque Mare. 1

Angeli in cato. Quod si puras illas, coelestesque

intelligentias fugit illa dies . extrema , peri-

103쪽

perituri orbis periodus, quid de ea aut sentire, aut loquii'ssumus abiectae in terras animae nihil omnino,quod pro vero haberi possisit ideoque non est consili mei unum aliquem annum , aut diem occidenti mundo praefigeres hoc enim nimis insolens esset, atque a doctis auribus alienum. Unum tantum

hic sequar,& quaeram: si ne via aut ratio aliqua , quae ultimam deficientis orbis periodum aliquousque designare possit, siminus certar, at certe probabili coniectura definire

In hac quaestione quae difficilis est atque implexa, ex me ipso nihil dicam nihil statuam, sed tantum auctorum verba, fidemque appellabo iis qui volet, ex suo sensu calculum addat, detrahat, qui volet ego in hac causa iudex Marbiter esse nec volo , nec ut velim possum. Standum erit auctoritati Scripturie, SS. Patrum sententiis, coniecturae vcrisimili si occurrerit; Atque ut e singulis pauca delibemus. Primum c sacris paginis obiicitur illud: totam huius mundi aetatem sex annorum millibus,aut circiter definien clam esse,atque terminandam: sex enim dii dies quibus orbis hic est conditus, innuunt sex annorum millia,quibus consistet: quod ex eo deduci videtur, quia Genesis cap. I. ubi mundi huius aspectabilis fabrica, creatio describitur,

104쪽

Via vita ac mortu. 8 reperiuntur sex Aleph Aleph autem Hebraeis arithmetic donotat mille quasi iam inde notassi sacer historiographus DCreauit Deus calum terram ad sex Aleph; hoc est ad sex annorum millia; quibus exactis nullus erit amplius annorum lapsus, nulla temporum vici studo sed una longaque aeternitatis quies, quam indicat dies septima , quae sabbatum

fuit, quies Domini. Deinde sex primi Parentes, ac progenito res totius humani generis videlicet, Adam, Seth, Enos,Cainan, Malaleel, Iarςd, naturae, morti celIerunt septimus Enoch , vivus terris ereptus is mortalibus est. Ex quo S. Isidorus ita ratiocinatur. Se annorum millibus, quos signant sex primi hominum parentes emittendus in orbem labor,dolor, edaces curae morbi, mors denique ipsa atseptimo millenario quem notat Enoch, suauis erit, .constans beatioris aeui tenor, aeterna immortalis quies. Denique Ioannes Christi Scriba in secretorum vel maxime conscius describens totam Vnivcrsi huius aetatem , finem: Apoe. o. enumerat ac repetit sexies mille annos, qui-v - 4 I bus exacti , illico subiicit occasum orbis, 'I' mortuorum resurrectionem, ac iudicium p

tremum.

Hoc ipsum ante docuerat; ubiri per sigilla Cap. 6 septem descripserat septe mysteria ac tepora,

a resque

105쪽

restiue iis gerendas a Christo ad AntichrLstum .Quatuor primis sigillis in puluerem,

arenam educuntur Equites quatuor,qui pro

aris focis , pro vitain sanguine singulari certamine dimicent: primo sigillo velut e

carceribus emittitur equus albus, inui sedebat super eum,habebat arcum, data est ei corona,in exivit vincens,ut vinceret; hoc equo designatur Christus generis nostri Seruator optimus,qui cum tribus equitibus, ac equis rubro, nigro, pallido decerte feliciter,uincatque felicissime Equus rusus Gentilium symbolum est; niger, Haereticorum; pallidus, Turcarum ac Saracenorum , quos omnes verbo ceu arcu sagitta petet, euer te ac profligabit Messias. Et haec aperiunt atque ostentant sigilla quatuor. E quinto vero prodeunt animae Herosim, Martyrum, inquam,qui impia eorum manu ferroque ceciderunt,uelut innocenaes ad aram victimaeresqua cruenta voce ultionem inclamant, α caelo vindice extorquent. Et ecce tibi mira in sexto sigillo malorum impendentium prodigia , minaeque truces , a quibus in aciem euocatur,in paret omnis militia caelici Sol inprimis oculus uniuersi, gemma superorum orbium, offuscatur;rubescit Luna Phoebi ror.& stellae velut e suis orbibus ingentinis refixae concidere, tristinas suas stationes deserere videnturivi eo casu tam stu-

106쪽

Via vita ac nertis. 89 pendo, admirabili mortales edoceant, domito iam Saracenismo , vltimum uniuerso excidium impendere. Ex his autem id unum conficio, accedere nos propius ad extrema mundi perituri confinia agereq; ultimum millenarium exprobabili Scripturae facrae interpretatione. Cui pondus addet ipsa Sanctorum Patrum au ictoritas,quae hac in parte nobis quam maxime fauere videtur. D. Augustinus mi eronymus sui aevi lumina hanc in vulgus extulerunt opinionem. Ille enim libro vigesimosv I de Ciuitate Dei,cum ageret deditabus resurrectionibus, de qtie mille annis , quorum in Apocalypsi Ioannes meminit duobus modis eos explicat,e quibus primus instituto meo Poportunus In ultimis, inquit, mille annis ista res agitur , id est sexto annorum millenario, tamquam sexto die, cuius nunc 'atia posteriora poluuntur, ρ-0wturo deinde sabbato quod non habet veteram, requie scilicet Sanctorum, qua non habet nem Ctim

Augiistino conspirat Hieronymus, qui plenus aeui, studioque iam lassus fortius in Scripturis diuinis figit pedem ille ad Cyprianum ex illo Psalmistae verses Mille anni ante PDLS' oculos tuosa tamquam dies hesterna , qua prateriit;

concludit omnem orbis huius aetatem,ad sex annorum millia excurrere,vix ultra: Ego inquit,arbitrir ex hoc loco nisse annos proin dies

litos oppellari piscilicet quia mundus in sex diebus

107쪽

so Iacobi Iobbeti, fabricatus , ex millibus annorum tantum credatur ubi ere , ct postea venire septenarium

se octonarium in quo erus exerceatur sabbatisimus.

Gaa. io. Cum Hieronymo scripsisse visus est S.Gaudentius Brixianus , cuius hae voces: Expectamus illum vere anctum septimi millesimi anni diem, qui adueniet os illos siex dies: ex missium videlicet annorum seculi, quibus completis requies erit vera sanctitati, o fideliter credentibus in resurrectione Christi. Quid ad rem nostram accommoda- tius, quid clarius dici potui ip Huic addamus D. Iraeneum antiquitatem=UM venerabilim laucis ille verbis opimoira no-Is.c.vit sti ae patrocinatur uuotquot diebus hic factus est mundus ot millenis annis consummatur: est enim dies Domini quo mille anni, in sex autem diebus consium mala siunt, qua ficta siunt manifestum est, quoniam consium matio ipsiorum xtus mille M anxius ect. Haec sanctiis ille Pater a quo priusquam discedam,optem altius imprimi lectoris animo voculam illam, manifestum est certe nemo me iure argilet si dixero quam proba-

mum.

Verum hic acerbae contentioni ne sit locus, sed amicae blandaeque veritati quae magni Sillis mentibus insedisse videtur, ut doctis eorum monumentis illustrata purior ad Poste- ros deferretur e quibus, ill hidi. Hila-Maith. II Pictauorum Epri copi Sex miluum an- norum

108쪽

Via vita ac mortis. Inorum temporibu euolutis, regni calestis honor pra-siguratur. Et hoc D. Iustini, licet ex multis litterarum In Res ad

locis coniicere, eos verum dicere, qui dicunt tempus Orab et 7

prasinti flatus mundi , esse sex annorum millia. Haec ille,qui omnes antiquioris Philosophiae fontes exhausit, a profanis Gentilium sa- cris ad Christi fidem transiit, quam deinde, re suo lignauit sanguine ut esset in eo gemina haurea,4 Philosophi, Martyris.

Sed iam auctoritate QSanctorum a trum testimoniis pugnatum est satis, cum eorum bona venia, etiam aliquid Rabbinicae scholae concedamus in ea hoc pro oraculo fuit. Sex millia annorum erit mundus, re iterum destruetur duo millia fuerunt inanitatis,id est legis naturae duo millia legis Mosaicae duo millia erunt dierum Mecliae ex quo trahitur argumentum a simili. Hic orbis tres habuit viditque status Pri-

'unus fuit legis naturae, ab Adam usque ad Abraham: .hic tenuit bis mille circiter

Secundus legis Mosaicar ab Abraham usque ad Christum natum Mille ad annos

bis mille excurrit. Tertius legis Christiri gratiae.in quo caelo respiramus, vivimus: huic bis mille annos describimus.

109쪽

pa Iacobi Iobbeth

Hie esto saeculorum terminus, haec rerum meta,hic orbis occasus, quem utinam oculis, animoque legerent mortales, non ea sorex huius saeculi cura,non ea obliuio aeternitatis: sed antiquae, sed verae querelae: Nimium breui fortes iaculamuris milia:vitam enim,salutem, caelum ipsum tempori committimus, Msutura retro saecula, annos innumerabiles. longam aeternitatem non expendimus. Anni nostri sicut aranea meditabantur, inquit Propheta regius Aranea vano Minutili labore sese

exercet,latigat,exhaurit, euiscerat,vtrenuia

fila huc illucque deducat, telamq; conteXat: cui praedae cedet iste labor, quae praeda labori musca praeteruolans ibit in retia, in praedam ibit nisi tamen prius in ancillae Unius scopas uerit aranea,omnisque telae labor,quem si futilem esse credis,& omnes viistae tuae dies atque annos, futiles crede Itamen in iis meditaris ut aranea si telas, retia nectis,quibus muscas capias, vana Mnus aucuperis: quod suo malo faciunt pleri que mortales , qui vitae suae dies, annos plurimos atterunt, ut nescio quid vanae gloriolaeis honoris assequantur. Liberalis fuit ille iocus, sed verus tamen cuiusdam Abbatis Ludovicus Rex Galliae, huius nominis undecimus: Abbatem Ba giensem per litteras rogarat, ut Abbatia cederet, cui Abbas scite, lacute respondit Quo

110쪽

, Via vita ac mortis. 93 Quadraginta sunt anni,ex quo coepi discere duas litteras,A. B.concede mihi Malios quadraginta anno viduas alias sequentes prioribus longe difficiliores C. D. addiscam intum litteris votisque tuis faciam satis. Ecce quot anni , quae cura quis labor in studio duarum litterarum, A. B. nimirum etiam quandoque saepius in Monachorum cellas irrepit ambitio, humili cucullo tegitur superburn caput,& altus animus non illud religionis vitium est,sed humanae mentis in malum inclinatio, praestitisset sane etiam quadraginta annis , didicisse duas illas consequentes C. D. Abbatia, inquam, Pedo,ia infulaque cessisse: beatus enim ille qui procul negotiis proculque curis,Deo vivit, ac moritur.

Certe si in duabus litteris id debet impendi laboris,id temporis consumi velim eas esse

ex Nis,utque velim,facit, D. Ioannes,qui hanc Dei sui notionem extulit, atque commendauit nec vana fuit commendatio Has enim

magno studio ac labore didicerunt primi

Christiani, qui vi notat Pererius Corne lius, non tantum animis, fideli memoriae eas mandarunt sed etiam sepulchris suis inscribi voluerunt, . ut antiqua marmora, piique manes efferrent in Postero auitam illam pietatem, Dei que sui,ac diuinorum iudiciorum memoriam. α enim principium est,