Iacobi Lobbetij Leodiensis e Societate Iesu Via vitae ac mortis tribus libris explicata

151쪽

aperientur cabrum porta, a velat eorum regina in- grediente,nullus custodum audebit interrogare, qua sit,aut νηdester.

Pro ea, qua fuit eloquentiae vi lacraeque facundiae licentia; eleemosynam, quae virtus est, instar Reginae depingit, Supersim atria, domosque suo quasi iure subeuntis: Heri-lo,ut enim alio loco ille ipse Chrysostomus: 'l' Ilus est hanc artem dandi fleemosynam scire, quam esse Regem: inde factum autumo, Vt misericordia, benigna illa in misellos indulgentia dicatur est magnarum men- tium virtus , iis stre propria ac singularis. Quod apprime censuit , docuitque quaόxemplo, qua verbo Placilla Imperatrix uxor Theodosii digna tanto Caesere

Ibat illa suo more ad Xenodochium , ut pauperibus,, infirmis sua manu, stipem daret, cibum cum fortesex aulicis unus aliquis stomacho plenus,& bile,haec illi: non deesse in aula puellarum greges, quae id ossi-ch praestarent abesse illud debere ab Impe- rattice quam ea demissio dedeceret cui 4llaci es, inquit, digna imperio dare eleemosy- nam: vere digna imperio, qua etiam caeΙeste ematur imperium.

Agnouit Millud Robertus Hugonis C petii filius,qui quocumque iter flecteret,in gentem curruum vim seriemque mendicis

152쪽

Gνita ac mortis. I sonerabat: verum ut inuidia. petulans hominum maledicentia virtutem fere sequitur, atque invadit; non defuit, qui id in eo pri ipe carperet. Cui ille lepide progatus enim cur id faceret respondit se illis pauperum copiis aciem instruere,, caelum petere. nimirum illi pro milite mondici, pro armis quibus Superos caelumque Apugnaret, fuit eleemosyna. Huic non absimilis fuit ille iocus B Ame- dei tertij Sabaudiae Ducis a quocum quaesisset Galliae legatus haberetne canes e

naticos, subiunxit omnino frequentes: tum

eum ad porticum dipcit ovo pauperculis, atque egentibus instratae mensae videbantur : Et hi , inquit , sunt mihi canes venatici , his caelo venor is e

Liberali huic ioco,consonat, illa sualdi Angliae Regis pia consuetudo , quae diebus singulis pauperes mensae regiae adhibebat cumque is aliquando fuisset eorum concursus , ea vis ac copia ut parati cibi vix mediae multitudini suffcerent, argenteam supellectilem concidi iussit , ipse regia manu singulis quantum satis Lset , distrinuit. Hanc regiae mentis, manusque. fere prodigam liberalitatem dum spectat Adrianus Episcopus ad regiae manus oscula pronus, exclamat: Rex, inquit,

153쪽

manus illa in egenos adeὁ magnifica, nunquam computrescet vaticinio respondit euentus multis enim annis a morte, soluto iam corpore, cincineres reducto inthra

manus apparuit.

Illud prodigium vidit,stupuitque Anglia;

hoc Gallia senui, 4 S.Ludovico adamauit Erat illi fere pro veste cilicium, quod si quandoque ex confessarib nutu ac praecepto poneret,hanc ut ipse vocitabat corpusculo concessam indulgentiam,poenaeque inducias redimebat scutis omnino quadraginta, quae in pauperes erogabat. Omitto quod illi praeterea in more fuit sabbatis quibusque mendicorum pedes abluere, tergere, Osculari; diebus autem solemnioribus etiam ducentis inseruire, cibosque manu regia mi

nistrare.

Ad haec exempla,quae ab purpura sceptroque quaesiui unteum addo ex Infula petitum, imo ex ipsa Petri Sede,quae quo altius eminet,eo ferit vehemetius. Habuit S. Frat cisci familia virum longe maximum Petrum

Philargi, qui primum Archiepiscopus Mediolanenssis, deinde etiam Cardinalis titulo Sanctorum duodecimApostolorum;denique Pontifex, cui id nomen cessi' Alexander quintus, hic per iocum de se ipse iactare solitus se diuitem fuisse Episcopum, pauperem deinde Cardin lem tum etiam mendicum

154쪽

Via ita ac mortis. 13 Pbntificem: nimirum a Petri Sede,a Cath dra Piscatoris,mendicare doctus, ea mendicitate non perituris diuitiis gazas suas opplere. Haec e multis tibi reddidi benevole te .ctor,ut euincerem illud Lin pauperes muni

ficentiam virtutem esse regia in imo virtutum prope omnium Reginam. Succurrit tal1 ad institutum meum ἔ tio ea misericordiae ceteras inter virtutes palmam offert i homines Deo proximos facit& veluti in terris Deo. ne tibi duriuscula accedat ea vox: non fluxit ea in calamo meo: sede D. Gregorij Nazianeten mustolo, doctis iue ingeni monumentis, hic in ora itione quam inscripsit De amore pauperum, ita diuitem compellat,atque hortatur, Ea calamitosesis Deus, Dei miseericordiam imitando, hiihil enim tam diuinum homo habet, quam aliis bene mereri,tibi derelictus spauper pelut 1 Deum si non facit, certe probat insignis illa munificentia, quia manum suam plerit, implet omne animal benedictione contrahit, summa damnat, perditque egestate vis Dei interris esse aemulus, vis Deus esse quidni

autem velis page mentem explica, tumenteS auro gazas aperi,&i negentes effunde,&eris in terris,quod in caelis Deus. Is olim fuit Iob,patientiae miraculum,ac Iob c α' exemplar misericordiae, qui ab illa, cum viueret,audiit, Deus pauperum erat enim ocu-

155쪽

ius caeco, pes claudo, oportunum miliaris omnibus perfugium, quo nem vacuus, ne mo indigus abscederet Tertia ratio propter quam in Dei tribunal ac Iudicium adducitur eleemosyna haec est , ouod ipsum numen sibi deuinciat, at

que obstringat virtutibus aliis capi quirid iotest, atque oblectari, sed una misericordia etiam obligari & hominis esse,

non suus. Faeneratur enini R in qui miser turpaveris, Hebraice maluch, id est deuin cit, obstringit , mutuo dat ac foenori. κquo nascitur surgitque titulus omnino triplex, quo eleemosynario tenetur adstrictum

Numen. b.

Primus, is est, qui vulgo gratitudinis di

AIter ciui etiam Iustitiae Mutuum enim, cum acc*e is,reddere,aequitatis est.Tertius denique qui foenus exigit, Iupra sortem gXpOlcit. Hunc titulum nonsne ingenti stuporis, amorisque miraculo agnouit Augustinus: cuius ore ita ab homine mendicat Deus. Da mihi ex eo, quod dedi tibi de meo quaro, da, io redde: habuisti me largitorem fac medebirorem: habeam te aeneratorem temporalia mihi das tema tibi restituam, tei um tibi reddam, quando te mihi reddidero. Ecce tibi, homo,nouum usurae genus, ecce foenus hactenus terris inuisum atrque

156쪽

que inauditum de quo stupenti similis exclamat ore aureo Chrysologus Amore pau-Serm tiperis Deus fluum regnum vendit, it emere illud omnis homo psit fragmentum panis ponit Κρr tium quis excusare oterit non ementem, quem tanta vilitas venditioni accusatis haec ubi dixit scripsitque vir sanctus, tum altiorestylo incumbit,urget,pungit,exstimulat: Da ergo pa-ες--4Mnem,da potum, da vestimentum, da tectumo Deum debitorem, non Iudicem vis habere nihil nocebit in terra sinobis in calo misericordias patrona. Et quia non tam verbis, quam exemplis habetur fides , tibi e multis unum proponam,

D.Hieronymi,aliorumque Doctorum auctoritate probatum.

Habuit olim Alexandria Ioannem Patriacham in pauperes liberalem in paucis: cui suberat Troilus Episcopus, hic quidem auarus , aurique appetens,in summe tenax hic famulo dederat in mandatis ut

sibi suppellectilem argenteam triginta libris auri coemeret quod dum meditatur malus emptor, Patriarcha sorte obuius, suadet caelum emi, gratiamque pauperum bene monenti paruit Troilusci non tam vim tutis studi, amoreque, quam ut tempori cederet,& tanti Praesulis auctoritati a qua dum inuito extorquetur, atque eripitur auri pondus: una etiam valetudod bilitatur,tentaturque febricula nimirum illi Episcopo, febris

157쪽

febris erat auaritia, quam ab animo etiam in corpus euocauit. Vbi aegrum audiit P triarcha,subodoratus quod erat ab auro e

suis, in corpus effusam in laxatam febrim; aduolauit illicis; lagen i , auaroque Episeopo tot auri libras reddidit, quot ante non sibi, sed egenis exegerat. Mirum dictu, visuque ubi suum aurum recepit Troilus, Mianitatem, lanimum recepit crederes illi animam, vitamque in auro fuisse,& vero et iam fuerat: ubi acceptum auri pretium, libraeque omnino triginta Chirographum 1 Troilo de more petiit Patriarcha, cui ille lubens , volensque in haec verba conscripsit et

Deus,Domino meo Ioanni Patriarcha huius laxandrinorum magn. ciuitatis, da mercedem triginta librarum,qua data sunt tibi, quoniam ego recepi mea. I, misi maec e caeli regia spectabat Deus iustus Hreu causarum arbiter, morumque censor, ac Iu-ια-ς xxvr dex, qui ut orbi palam faceret, quantum Troilo ab illa auri libidines, atque auaritia recessisset,quantum e contra ab ilia liberalitate Ioanni accessisset. Hanc inamoena noctis imagine semnoque Τroilo speciem obiecit. Eafuit ingens palath moles,elegati materia, exquisito opere arteque supra naturam X-tructa, eam dum oculis, animoque sedulus contemplatur in superliminari principis ianuae,quae tota erat auro fusa,hinc legit Epigraphena Mansi urna,ct requies Troili Discuti Hoc

158쪽

Via ita ac mortu. I IHoc ostento recreari visus , sibique plauderet sed illico gaudium, plausumque deis

tersit, atque extinxit inopinatus casus Laia fuit enim ex illius aulae, regiaeque domus i colis,cubicularius unus aliquis: cui ubi peraspecta ectaque est Ianus inlcriptio,eam Ribito tolli, eradique praecepit hancque substi

tui,

Mansio terna, ac requiesIoannis Alexandria Archiepiscopi empta libris triginta. Ab hac pecie excussus qui oculos, inimum male clauserat sopor: vigiliae, sibique restitutusTroilus parata pecunia,liberalibus eleemosynis , insignique in egenos munificentia caesum emere didicies posterosque omnes eo ostento docuit idem sapere,ac mois liri. Tu cum illis sapias mi lector;& quali-Cet decetque,receptum apud Iudaeos morem

imitare.

Cum essent illi in AEgypto exuleque terra, solebant in crumenis circumgestare nomen Ierusalem aureo charactere expressum quod

vulgo par o clim dicebatur, ut mihi auctor est Rabbi David: hinc in vulgus emanauit ista parcemia hominem agnosci in marsupio,in calice,in ira. In ira quidem quae cum sit ebullitio sanguinis circa cor illud dum accendit, qui in eo latebant aestus , affectionesque aperit ac

159쪽

In calice vero: quia ut foecundi calices disertum faciunt,ac loquacem ita secretorum

parum tenacem.

marsupio denique noscitur vir ,Solyma

ciuis accola, quidum Vrbis amantissimae nomen in bursa circumfert, liquido osten- dit,auro,ac facultatibus omnibus emi oporterenerosolyma mansionum quod si verum est de illa terrestri Iurusalem: quae hauto ma- leco pacta, e lapidibus ferestemere coagmentata quant magis de caelesti illa Ierusalem:

ea certe digna, quae auro, gemmis, omniqueCUλη- copiarum profusione comparetur. Potest au-mm tem comparari per manus pauperum, quae ganο

ρ lacium Christi unt, ct pia tali ut enim Au-2r 2 hustinus Viacali est pauper, incipe erogare, si non

160쪽

LIBER SECUNDUS.

VI A MORTIS

FOLUPTATIS ET ECCAΤΙ.

ENi Aidabis, amice Lector, si varia peccatorum generas quibus subisse malum est,umbrae schemate in medium producam. Mollius fortasse gratius id tibi accidet, quam si aperta luce. explicata fronte proferrem. Vini vitia , geniumque exhibebit umbra vitis Veneris,umbra ficus angluuiei,umbra mali: Quercus,ambitionis hedeira vanitati S: pusilli, abiectique animi, Iuniperus Nabuchodonogor Balthassar, alta ac superba nomina,variam,& vi ivnquam sibi constantem Magnatum gratiam ostcndent. Haec fere sunt vitia quibus conniuet omnis aetas. Haec umbra, qua tegitur, occidit, perit, omnis gratiae, lucisque diuinae dies: in cam ubi suspenso, tremuloque gradu mecum ingressus eris , pedem reuocabis adri lcis aut si aestum fugis, ad meliores virtutis umbras , quas opaco , sublimique