장음표시 사용
281쪽
as Iarobi Iobbeth iubet,&poni pro signo, in quod cadit illud Nais, Prophetae regii: Dedisti metuentibus te igni cationem, ut fugiant af cie arcus, ut liberentur dilecti tui.Sed cur aeneum esse placuitλRabbi David Κimchi, eo credit fuisse aeneum, ut illustrius foret miraculum Lait enim medicinae peritiores asserere, eum , quia serpentis dente ictus fuerit,si aes aspiciat, illico emori quod si verum est, maius illud, insolens fuit miraculum: ut ab aere haberetur vita,unde mors ipsa hauriri debuerat. Verum abeamus ab hoc miraculo, dicamusque cum D. Augustino in serpentis aere Christi diuinitatem
aeternitatem exhiberi Vix enim est monumentum aere perennius deinde in aere resonat Crucis, Christi gloria: ut enim vasa aerea sunt maxime sonora in aures, Maera pulsant,complentque suo tinnitu: ita e Cruce
clarius Maltius immensa Dei charitas insonuit; ideoque serpens ille hebraice dictus est saraph, id est,ignitus, a quo seraphim, hoc
estagniti dicuntur.Fuit enimilerti, fuit Christus in Cruce serpens, fuit sui ob id est, igni- tus totus .ab illo seu doloris, seu amoris igne,quo aestuavit,nobis omnibus remedium esse voluit, a morsu serpentis, a mali daemonis aura, qua sibi, maloque suo medicinam inueniet,quisquis in eum incurrerit, quisquis piae mentis oculo fuerit contemplatus. Vadem habeo,&sponsorem D. Bernardum, cui
282쪽
Via vita ac mortis. acypassio Christi Seruatoris fasciculus sui myr .
xliae, inter ubera, suaves amplexus animae ab amore colliquescentis hanc ille a Cruce spem hausit ac fiduciam. Peccaui, inquit ma-tumgrande, turbatur conscientia, sed non perturbatur: quoniam vulnerum Domini recordabor Nempe
vulneratus est propter iniquitates nostras. Quid tam ad mortem, quod non Christi morte salvetur hanc ubi pro seipse spem concepit, tum eam firmat ipsa Domini miserentis voce insonuit illa a Cruce, ceu pulpito cathedraque misi
rationis e qua hoc oraculum : Pater dimitte ιμ- illis,non enim sciunt quid faciunt. Ex quibus verbis ita pic Beria ardus,atque feliciter omina Serfer. . tur: Volat irrevocabile perbum tuum, Domine, nec reuertetur ad te vacuum sed faciet, ad quod misisti '' ε'. Faciet enim uero in annos, postera longe saecula, si eo loci ac temporis id fecit: erant enim ut mutuata sacratissimi Praesulis utar eloquentia erant in Seruatore quam optimo; hinc multa miseria corporu hinc multa misiericordia cordis . hinc dolores, hinc miserationes, hinς oleum exultationis, hinc sanguinis gutta decurrentis in terram misericordia Domini multa, sed omi is Domin multa. Vincentne miseria misericordias, aum ericordia misieria superabunt plancibi quaestionem intulit, tum impetu quodam , aestuque sanctae spei ac desideriorum Uincantonquit, misericordia tua ηtiqua Domine, incatsapientia malitiam.
283쪽
us Iacobi labbeiij Vbi voti compos a Cruce factus est, tum alto stupore,ex prodigio quodam diuinae illius miserationis euictus exclamat o quam magna multitudo dulcedinis tu, Domine ira quam longe cogitationes tua a cultationibus nostrus quamsrmatas etiam super impios,misericordia malitia rares ille clamat gnosice Iudai, scite. Quam dissona horum,& illius vox fuit; quam a v nia alienum,& abhorrens facinus. AEAE 3 Teste Tullio facinus erat vincire ciuem Romanum scelus verberare, prope parricidium necare,quid illo Iudice fuis1et in Crucem extulisse εSi hominis in hominem facinus tantiim est in foro curiaque Romana quantum in aula caeli, in Superum iudicio ac tribunali erit ipsum,non Romae, sed caeli, non dico ciuem,sed Dominum,sed auctorem, architectum sustulisse is tamen ut eiusmodi sit facinus,ut nouum,ut insoles, ut terris inuisum vi horrendum inferis, ut superis detestandum; veniam inuenit,& a Cruce locum miserationis.
Verum demus, illud;aliquado etiam suas quoque iustitiae vices concedi; demus illam hominum malevolentia , ac sceleribus e suis quasi sedibus excita nos persequi; an nullum in iis angustiis effugium p nullum erit tanto malo remedium p erit certe, illud quidem a Christo passo peroportunum. Dici-
284쪽
Dicitur olim Medea Colchorum Regis filia Iason m docuisse,qua ratione vellus aureum rapere posset cuius audacia ac temeritatis conscius pater, eam dum insequitur,
illa fratrem Absyrtum fugae quoque locium occidit,discerpit, Marticulatim concisum ea via spargit, qua transiturus erat parens hoc consilio ut artus exanimes, filii sanguis totis semitis effusus, celeritatem persequcndi retardaret: ieris etiam retardavit ab illo quippe spectaculo moueri se sensit paternus
animus, Miras in miserationem vertit. Fabella est, ingeniosum commentum,Cquo tamen hoc ad institutum nostrum, rei veritatem traduci potest. Male te docuit -- dea, docuit caro, vitioru artifex ac magistra, docuit,inquam,&eripuit tibi vellus aureum, gratiae torquem,aurumque charitatis: impatiens tanti sceleris est caelu, aeternus Pater te petit, flige procul a vultu irati numinis, Ain fuga sparge Christi vulnera,sanguinem etifunde,mortem obiice illius oculis, qui Mnatura aeterni Patris est filius,is tibi charitate frater;aene dubita,praecipitem elabentis iustitiae pedem sistet;& seu amore, seu dolore a poena iam impendente, decretoque in tuum caput supplicio reuocabitur. Imo,quae ipsius erit in te pietas, faciet ut a culpa , in quam totus ieras, recedas ipse, damnesque , quas prius malesaniasti,& coluisti artes. a S. Re-
285쪽
Vbi voti compos a Cruce factus est, tum alto stupore,ex prodigio quodam diuinae illius miserationis euictus exclamat: quam magna multitudo dulcedinis tu, Domine ira quam longe cogitationes tua a cultationibus nostrisio quamsrmata est etiam super impios,misericordia tua murares ille clamat gnosice Iudai,Crucifige Quam dissona horum,& illius vox fuit; quam a v nia alienum,& abhorrens facinus. Teste Tullio facinus erat vincire ciuem Romanum scelus verberare, prope parricidium necare,quid illo Iudice fuisset in Crucem extulisse Si hominis in hominem facinus tantlim est in foro curiaque Romana quantum in aula caeli, in Superum iudicio ac tribunali erit ipsum,non Romae, sed caeli, non dico ciuem,sed Dominum,sed auctorem, architectum sustulisse , tamen ut eiusmodi sit facinus,ut nouum,ut in tes, ut terris inuisum vi horrendum inferis , ut Superis detestandum; veniam inuenit, a Cruce locum miserationis.
Verum demus, illud;aliquado etiam suas quoque iustitiae vices concedi; demus illam hominum malevolentia, ac sceleribus e suis quasi sedibus excita nos persequi; an nullum in iis angustiis effugium p nullum erit tanto malo remedium p erit certe, illud quidem a Christo passo peroportunum
286쪽
na νita ac mortu is pDicitur olim Medea Colchorum Regis filia Iasonς docuisse,qua ratione vellus aureum rapere posset cuius audaciae ac temeritatis conscius pater, eam dum insequitur, illa fratrem Absyrtum fugae quoque locium occidit,discerpit,& articulatim concisum ea via argit, qua transiturus erat parens hoc consilio ut artus exanimes, fili j sanguis totis semitis effusus, celeritatem persequcndi Tetardaret: δε vero etiam retardavit ab illo quippe spectaculo moueri se sensit paternus
animus, Miras in miserationem vertit. Fabella est,& ingeniosum commentum,Cquo tamen hoc ad institutum nostrum, ieiveritatem traduci potest. Male te docuit -- dea, docuit caro, vitiora artifex ac magistra, docuit,inquam,&eripuit tibi vellus aureum, gratiae torquem,aurumque charitatis: impatiens tanti sceleris est caelu, aeternus Pater te petit, frige procul a vultu irati numinis, Min fuga sparge Christi vulnera,sanguinem . funde mortem obiice illius oculis, qui Mnatura aeterni Patris est filius,, tibi charitate frater;aene dubita,praecipitem elabentis iustitiae pedem sistet;& seu amore, seu dolore a poena iam impendente, decretoque in tuum caput supplicio reuocabitur. Imo,quae ipsius erit in te pietas, faciet ut a culpa , in quam totus ieras, recedas ipse, damne Rae , quas prius male amasti,& coluisti artes.
287쪽
218 Iacob LObbeiij Vbi voti compos cruce factus est, tum alto stupore,ex prodigio quodam diuinae illius miserationis etrictus exclamat o quam magna multitudo dulcedinis tu, Domine ira quam longe cogitationes tua a cogitationibus nostrisu quamsrmata est etiam sive mpios,misericordia tua murares ille clamat gnosice Iudai,Crucifige Quam dissona horum,& illius vox fuit; quam a v nia alienum,& abhorrens facinus. Aa is este Tullio facinus erat vincire ciuem Romanum; scelus verberare, prope parricidium necare,quid illo Iudice fuisset in Crucem extulisse εSi hominis in hominem facinus tantum est in foro curiaque Romana quantum in aula caeli, in Superum iudicio ac tribunali erit ipsum,non Romae, sed caeli, non dico ciuem,sed Dominum,sed auctorem Marchitectum sustulisse & tamen ut eiusmodi si facinus,ut nouum,ut insoles, ut terris inuisum vi horrendum inseris, ut Superis detestandum; veniam inuenit,& a Cruce locum mi
verum demus, illud;aliquado etiam suas quoque iustitiae vices concedi; demus illam hominum malevolentia , ac sceleribus e suis quasi sedibus excita nos persequi; an nullum in iis angustiis effugium p nullum erit tanto malo remedium p erit certe, illud quidem a Christo passo peroportunum. Dici
288쪽
ria νει ac mortis. spi Dicitur olim Medea Colchorum Regis filia Iasonς docuisse,qua ratione vellus aureum rapere posset cuius audaciae ac temeritatis conscius pater, eam dum insequitur, illa fratrem Absyrtum fugae quoque socium occidit,discerpit,& articulatim concisum ea via spargit, qua transiturus erat parens: hoc consilio ut artus exanimes, fili Dianguis totis semitis effusus, celeritatem persequondi retardaret: verbetiam retardavit ab illi, quippe spectaculo moueri se sensit paternus
animus, Miras in miserationem vertit. Fabella est, ingeniosum commentum,equo tamen hoc ad institutum nostium, ieiveritatem traduci potest. Male te docuit -- dea, docuit caro, vitiora artifex ac magistra, docuit,inquam,&eripuit tibi vellus aureum, gratiae torquem,aurumque charitatis: impatiens tanti sceleris est caelu, aeternus Pater
te petit, fige procul a vultu irati numinis, Min fuga sparge Christi vulnera,sanguinem es. funde mortem obiice illius oculis, qui Mnatura aeterni Patris est filius,i tibi charitate frater;ac ne dubita,praecipitem elabentis iustitiae pedem sistet;& seu amore, seu dolore a poena iam impendente, decretoque in tuum caput supplicio reuocabitur. Imo,quae ipsius erit in te pietas, faciet ut a culpa , in quam totus ieras, recedas ipis, damnesque , quas prius malesanrasti,& coluisti artes. a S. Re-
289쪽
mo mentis,ullo orationis pondere sese dimoueri patiebatur Solet enim nobilis animus in arrepto quondam instituto firmius insistere, ne si ad illo recedat in constantia sua videatur recessisse ideoque multum interest, quibus artibus ac disciplinis iam inde a teneris unguiculis generosa pubes imbuatur eas enim cum adoleverit, aut senuerit,
non facile dimittet & vero non dimisisset nobilis ille noster , nisi maior aliqua vis accessit ea porro coelestis ac diuina fuit sari-ctissimae Crucisci cum enim de via ferretur generoso vectus equo: ecce subito turb3ri,i- ius aether, in nubem cogi equa deinde,
velut e caelesti armamentario, primum altius insonare mugireque tonitrua,dein fulmina, missile ne faces evibrare has dum innoxius spectat, ridetque derepente grauius infremere, minarique de nube conclusus ignis,
effiacto illius sinu, ingenti stridore evolare, atque in viatorem illum nostrum illabi, totumque ambire ac cingere. De seipso,deque vita actum credidit abiit tamen innoxius horror, at non singat hosui vestigio mitum enim dictu, visuque chlamis ipsa tota crucibus igneis aspersa apparuit eas scilicet impresserat illapsum e caelo fulmen, quod sese in vindices poenas explicuisset, nisi a Cruce
pacata fuisset Superum ira imo, anteactae vitae petita venia, ac melioris data etiam a icia:
290쪽
spicia: ea Crucis symbolum expressit a quo
tanti in illius anima moltis excitati, ut antiquos errores agnouerit, atque damnarit , haeresim eiurarit tibi ac veritati restitutus. in
quo vim Crucis nosses ac mirari potuit; sed in hoc quoque amare, quod ab ea vocari se sensit, non solum ad Christi peculium, Icclesiae Catholicae gremium verum etiam in porta religiost vitan in qua secura salus,& faciles ad virtutem Superosque viae: qua Setiam eodem Crucis Dominicae praesidio sibi aperiri vidit, ex illustri prosapia, virgo Catharina viri nobilissimi Sanci Rodrigueet fi lia agebat illa aetatis suae annu circiter quintum supra decimum inihilque spirabat aliud
quam auram huius taculi,ac perditae vanitatis,quam iii cultu corporis,mudoq; muliebri satis exinde ostentabat magis anxia,qua ratione placeret amasio quam Deo .Fucrut illi flosculi primulae aetatis quos illico decussit obiectus oculis sacratae Crucis horror anter aulaea, variaq; cubiculi emblemata, ornatuq; visebatur elegas Christi crucifixi simulacru, cui imminebat ipse titulus, lasse Nararens Rex, Iu rum. Incurrerat pius in puella oculos ea imago at in animum non ita descende rat. Habet nimirum diuina prouidentia stata tempora, iotatos albo calaulo dies,
dies fortunatos, amoenos, beatos, quibuSaspirat melior aliquis diuinae lucis radius.