장음표시 사용
341쪽
toti generi nostro communis peccatori singularis Vulgo iactari solet illud clauus clauo pellitur quod non tantum in arte fa
ctis, sed & in homine, ciusque spiritu locum habet,ei quippe infiguntur alij atque alij cla-
Ida bono ui,de quibus etia diserte Ambrosius Clauus, mortuc F inquit, libido, cIauus tristitia, clauus iracundia, claui sunt omnes pastiones; qua velut veru quoddam animam nostram penetrant, in gunt corpori, visceribum eius annectunt. Contra hanc clauorum aciemin vulnera. quaerendus est clauus isque melior, ut clauus clauo pellatur. Quis ille Q, e vate regio si quaeras est timor Domini,quem sibi alte in-fipi postulat his verbis: Conlige clauis a timore
tuo carnes meas, a iudiciis enim tuis timui Carnes animae,inquit Ambrosius, sunt carnales cogitationes onsistat has carnes timor Dominiis iudiciorum
eius, ct seruituti redigat, quodsi carnes ista reiiciant clauos diuini timoris admittant saltem clauos Dorninica Criscis. Est quidam clauius'iritualis inquit Ambro in Ambrosius, qui patibulo Crucis Dominica anat Oi XII carnes , confixus est clauis spoIIolus Thomas, s R1 diceret Misi uider in manibus iussxuram clauorum, Θ mittam digitum meum in locum clauorum, non credam; misit porro, credidit ecce ut clauus clauo pellitur,ctfidei cedit infidelitas. Claui in Apostolo erant bona cupiditates, claui erant, et non perfecta dei tamen dei incrementa quarentis, his son gitur claui qui Christo commori
342쪽
Viaritae ac mortis o3tur , ut cum Christo resurgat his configisu clauis qui mortificatiionem Domini Iou in corpore siu pomtat; his lauis configitur,qui meretur audire dicentem Iesium, pone mei signaculam in cor tuum, ptlit Ium in brachium tuum, quia palidaspi mors cha ritas, durus ficu inferi .elae. Infige eu pectori tuo,o cordi tuo, hoc signaculum Crucifixi in te, brachio fust,ut vera tua peccat mortuont, nihil in his criminis reuiuificati nihil erroris resiurgat,neque te risendat durisia clauorum quia est duritia charitatis, nec alidus clauorum rigor, quia alida etiam scharitas sicut mors. Haec D. Ambrosius, a quo elabor, alci uos amoris,tela scharitatis, quae a Cruceseu tenso arcu vibrantur.
ERit ortasse, qui nolit fraeno regi, timo
re trahi, amore volet suauius, mollius duci. Et vero magnae ac potentesam ris illecebrae; illas a Cruce hauries ac derivabiS. Teste Plinio in suburbiisTusculanis assurgebat collissent, fallente clivo, in cuius vertice visebatur nemus opaciim,coc num,
343쪽
amoenum; dicatum olim Dianae: Passienus Crispus secundum Romanus Consul,oratorque percelebris mirum quantum oblectabatur eo nemore in quo ut probaret, amaretinque omnia mire tamen deperibat prae ceteris unam aliquam arborem: quo amoris impetu factum saepius, ut pronus rueret in illius amplexus, oscula nec ab ea auelli se, nisi aegre pateretur. Hinc sub ea cubare sag pilis, altius sub viridi tecto indormiscere. ac sepiri Imo quod forte rideas , eam non aqua,non limpido fonte,sed vino Cretico,&genero irrigare. Farebor equidem illud superstitionis, insanae libidinis, s voles, amentiae fuisses litamen ex illo liceat aliquid mutuari sacros in usus,dicam,&eX ero dicam,quos in suo nemore, sua ille arbore finxit amoris fucos, atque umbras Ceas apsi Christo Seruatori quam optimo, Morbi uniuerso a Crucis arbore fuisse praeparatas. De illa,iure meriti simo canit Ecclesia: Cruxfidelis inter Omnes Arborina nobilis, Nullas luatalemprofert
Ea me caeli vertice conspexerat increata P tris aeterni Sapientia, ita quidem amarat, ut in ea figi vellet, ac sanguinem fundere,eoque Hilam urigare, ceu nouo ceu diuiniore quodam
344쪽
ria pira ac mortis Iosquodam musto Limo habere pro lectulo,
in quo etiam moriens quiesceret;captus fuit scilicet illius amore, mira quadam suauitate ebrius, quod acute expressit pictor nobilis. Is docta manu, facilique penicillo in nuda tabellae area Crucem erexit, longo praecelso sublimem stipite,& in eius sinu medio diuinum amorem effinxit adolescentuli specie; sed quod mireris, bene potu ,ebrium,& quasi oblitum,atque impotem sui. Fuit istud amoris emblema, laec in eo mysteria Christus ainans humani generis, imo 8e illius amore quodammodo ebrius fuit. Ne tamen piis auribus durior accidat ea vox,auctorem habet, ac defensorem Ambrosium ac Rupertum credit ille Noemum a vino potum, ac nudum , Christi crucifixi figuram typumque fuisse; ita enim habet: Ins In V3gura illa domitentis, ct nudati patris,qui stultitiam risit, maledictus es, qui venerati sunt, benedictionis
gratiam adepti sunt; sic qui mortem nigenitisti
Dei Patris se creatoris omnium ad 1fendiculum, aut opprobrium nostra dei, obiiciendam esse crediderunt, peccatorum uorum nexibuta perpetua maledictionis arumnam leuentur astricti. Qui perὸ eain pro totius generis humani absolutione suscipiunt,virtutis aterna praesidio fulciuntur.
Cum Ambrosio conspirat Rupertus e NOR inquit, dι iste quam tantam inebriatae, o iu
345쪽
3ois Iacobi LObbeiij tabernaculosus nudatus, ipse est Chri us a populo, cui Iegem dedi morte assectus, ct in eadem gente sua depectui habitus.
Ecce ut Noemo similis Seruator, ut antiquis noua,postrema primis belle respondet. Euasit ille,& aquarum eluviem spectauit ab arca , a ligno audax procellarum domitor; sed qui aquae elemento superior fuit, vino cessit inferior, atque ab illo sopitus,etiam indecore iacuit inui forte venia danda nec enim acres vini spiritus, affundendam cerebro nubem praevidisse, aut praesensisse potuit, aqua solum antea male potus. Illo certe me- Iliis,&generi nostro utilius Saluator noster: ascendit hic in Crucem, ceu nouo opere fabricatam arcam,& aquis, id est peccatis omnibus superior euasit mansit tamen a vino charitatis ebrius, in tabernaculo Crucis plan nudus Nudum irrisit Iudaeus, in se traxit fulmen diuinae maledictionis;e contra suspexit, amauitque fidelis, laternam in se benedictionem deriuauit. Imo prod liciis habuit, sepius illi tabernaculo sisti, ac, Prope nudatum intueri eum, qui flores, qui terras, qui ammantia, qui hominem, qui orbem uniuersum amoena veste tegit. Eum,inquam, ita contemplari volupe est amanti,inprimisque sponsae, cuius m vota, hae ad Cant.I. 6. sponsum mixtae suspiriis voces Indica mihi o
346쪽
Via rite ac mortis. 3OIubi cubes in meridie3mEridie dico amoris atque charitatis quam ut replicet, propaletque Ioannes Christi scriba,amor, ac deliciae: sie D inquit, Deus dilexit mundum,ut Filium suum,nigenitum daret. Ea particul est explanantis. atque obstupescentis, emanat autem e duobus amabilis ille stupor;primum exeo,quod mundum amarit aeternus Pater alterum quod sic amarit. Deum ter opi ter max aliquid extra se amare miraculo videri debet, cum enim in seipso habeat omne bonum , adeoque omne amabile a se quodammodo abire, a se amanis do discederes, nouum est prorsiis atque mirabile AH, seipso abit,a seipso excedit Deus,& transit veluti in mundum, quem amat: hoc enim proprium est amantis. ωhinc prima stuporis ratio. Accedit,&quidem potent tot altera;quod hominem, quod mundum amarit Deus , in quo nulla boni species, nulla amoris praeceia sit ratio. Certe diuinum interi humanum
amorem istud interest;quod hic in aliis prae- inueniat, quod amet ille autem nihil in nobis reperiat, quod amet, sed illud ipsum
amando faciat .Et hoc etiam nullo suo commodo,utilitate penitus nulla, nec enim ullo
ipse eget, cum sibi sit ipse satis Sane a creatis, si adsint, ei accedit nihil, si absint, etiam decedit omnino nihil quia creat omma a perla-
347쪽
persectius in Deo sunt, quam in seipsis: sicut argentum perfectius est in auro,qu m in ipso,ut aduertit Dionysius; ideoque seipsum
tantum amare potuit, ac etiam debuisse videtur Deus inon autem in creata nimia quadam amoris indulgentia inclinari.
Sed, aliunde accrestit admiratio , non enim solum non inuenit in nobis bonum quod amet, sed proh dolor offendit potius malum quod oderit, ac detestetur; hic est cxcessus diuini amoris, in quo uno deficit Pauli calamus, animusque, hic dum non ca- . pit,ille dum non satis exprimit Commendat, inquit, charitatem suam Deus in nobis, quoniam cum adhuc peccatores essemus, Chrissus pro nobis
Si pro iustis mortem oppetiisset Saluator, si pro candidis mentibus, & amoena virtutum omnium veste probe tectis, ipse victima
cecidisset, ne caelo illae tandem exciderent; certe ea charitatis conniventia etiam ipso primae veritatis oraculo in summis haberi potuisset maiorem enim charitatem nemo habet , quam ut animam suam ponat quis pro amicis suis. Si pro amicis maior est nutila,quae erit pro inimicis quales peccatores, qui Superis odio sunt,nauseae atque horrori Ea scilicet crit quae maiore maior est, adeo que summa ac diuina, quae in alium,quam in
Deum Ipsum cadere non potest. Et hinc
348쪽
Via,ita ac mortis. 3Os agnosce, ac suspice primum in Deo amorittui miraculum,quo tamen maius&alterum:
si enim prodigiiloco est, hominem vel tantlim amasse, quanti erit sic amasse hoc modo,hac ratioue,hac via,quam aperit D.Ioannes: Sic, inquit, Deus dilexit mundum,pt Filium ρμη h ε suum nigenitum daret e Filium, ait, non hominem unum aliquem, non Angelum,caelique principem, non mundum alterum, non hunς
ipsum orbem spectabileti, clatentes in eo gaetas, sedilium, eumque fetum. Nos abiecti
mortales, si quid Deo damus, non nostra damus , sed aliena, id est Dei, a quo ea accepimus,& cuius etiamnum ea sunt, cum reddimus at aeternus Pater filium obtulit, eiuς dem etiam indiuiduae consertem naturae, 'adeoque summesuum: dc quidem unigeriitum.
Si plures illi fuissent filii, unum orbi nostrocessisse, alios sibi seruasse videri potuisset; at
unus fuit, nec alter ab illo esse potuit de hunc pnigenitum dedit non vendidit accepto ab homine pretio , non commutauit, non mutuo obtulit; sed donauit. At cui inquies mundo id est, homini,hoc enimusyo nouum, inauditum,insoles,portentosum quid enim filius pro seruo innocens pro nocente,iudex pro reo, Deus pro homine, creator pro creatura doneturi quidem ita donetur, ut tollatur in crucem, assigatur, pendeatque dei gno, in eoque sanguinem, in vitam pereXV 3 tre-
349쪽
tremos cruciatus effundat nonne hoc est eiusmodi, cui simile nec videri, nec audiri. nec concipi umquam poterit Si filium dedisset aeternus Pater, ut huic orbi Rex imperaret,ut in eo veluti Deus coleretur,in eo quiesceret,ac deliciaretur,sicuti tota aeternitate in sinu Patris;& illud ipsum ingentis beneficilloco haberi debuisset: at dare,imo quasi prodigere, atque abiicere ad vincula, ad manicas, ad sputa ad supplicia, flagella, cruces, Minfandam mortemn hoc enimuero miraculum est ac prodigium,quod
omnes amoris limites,ac cancellos transcendit; eo quidem magis , si etiam illud in
mentem venias, quo fine dederit: Ut omnis, inquit qui credit in eum,non pereat. Expectari potuit, imo laebuit, ut si homini pateretur Deus, meo pateretur homo; si ad alapas , ad flagella , ad probra , ad cruciatos, ad mille mortes raperetur Dei filius;& eo quoque raperetur homo,penderet- queunt,eidemque affixus ligno:& tot nominibus obligatam anima Seruatori suo, etiam per extrema supplicia redderet Verum nec illud exegit aeternus Pater sed quod obuium, facile deliciosum fuit, hoc scilicet, ut credat, tredendon'n pereat, sed habeat vitam aeternam. Quam ut adipiscatur homo,patitur Dei filius, sanguinem toto corpore exsedat; manicas, vincula induit alapas excipit,
350쪽
M probrosas voces sub flagellis gemit, sub
immani crucis pondere fatiscit, manus sedes trabalibus clauis,pectus lanceae, animam morti committit, ac totum se deuouet, tamquam victimam nil miserantis tyranni. Et hoc non dices esse prodigium amoris Dices
Profecto, Meo quidem maxime sit illud
attent mediteris, in Crucem non euasisse De filium, nisi ut ex ea velut arcu tenso,eui-braret sagittas amoris, io quide longius, quo pendebat altius Cornua in manibus eius, Aiac inquit Propheta cornua, inquam, e quibus excutiantur, atque uolent sagittae diuini amoris,impensaeque charitatis de quibus &alius Vates : Sagitta tua acuta, populi sub te ca γ' 'AE' dent. Et Isaias: Posuit me cuisugittam electam. Vere sagitta electa, quae certo ictu ferit, ac
Iactauit olim antiquitas iaculandi peri Vaser M.tiam in Alcone Cretensi, cuius filium cum rapuissetDraco,ipse arcum tetendit uagittam direxit,& draconem illaeso filio confixit nimirum ut acute Manilius, Arserat esse patrem. Iactauit Mantiquitas eamdem in Domi Suetonim. tiano peritiam , cui cum forte puer ausu temerario pro scopo obiecisset expansam dextrae manus palmam, sagittas tanta arte direxit,ut omnes per interualla digitorum innoxiae euaderent.