장음표시 사용
221쪽
med. noct. & aequinoctium verum die 4, hor. llo, 43' . Hebraica quoque traditio by fert exodum conis tigisse Fer. s , d. 3 Aprilis, nocte inter r4, & Ismensis Abib , seu Nisan. Illam autem oppositionem tu illa cum Lunari deliquio ostendit eadem nostra Periodus, terminata in memorato defectu d. 3 April. a. 33 Rrae Christianae . Huic Lunari defectui si ex dum, & Christi mortem aliis annis attribuere majora momenta suadeant, negari non potest corresponis de re anno I 3ς6, alium a Debone observatum Ur noburgi post intervallum hujus nostrae tertiae Peri
di , feria pariter sexti , die et Aprilis Iuliani it
Gregoriani post horam octavam a meridie, deficientibus sex digitis cum aliquot minutis, ut eruitur ex Tabulis, ex quibus desumitur locus Nodi Descendentis in gradu r3, 2o' o. Lunae locus verus in grad. 23, s , vel etiam pluribus CE, adeoque cum latitudine Australi paulo majori, quam in primo casu; unde prodiit minor obscuratio. Est aliquod dissidium circa praecisum tempus oppostionis: Petamias enim plenilunium reci ucit ad hor. 9, 12', & plura . . Rieetolus ad hor. 8,sa' post meridiem Uranoburgi , a quo meridianus HieIosolymitanus distat in ortum circiter una hora cum dimidio; sed si haec posterior defectio contigit die a Aprilis, cur prior diei tertiae Aprilis consignatur ρ Num aberrat Eclipsium historia, aut lex Cyclip Neutrum ex his; neque enim temer. pronuntiandum. Quando diximus tertium ordinem continere annos Iulianos II 63, ita intelligendum, , ut triplicetur numerus dierum , & horarum in primo Ordine inventus, juxta seriem naturalem, sive numerorum, sive temporum, quibus debentur 3 o dies intercalares in totidem annis bissextilibus , quales non sunt tres postremi. At verti in praedicto casu, qui incipit non ab unitate , sed ab anno 33, cum noria
cis Vide seder Holam. eap. V. in Pelauius , Doctrinae Tempori L. VIII. c. 13.
222쪽
solum quartus quilibet. sed etiam ultimus annus ruesssit bissextilis, & Eclipsis contigerit post mensem Maristium , numerantur dies intercalares 39r; ad ebque cum una dies superaddatur praescripto numero, hine oritur illa apparentia anticipatae per integram diem restitutionis Eclipsis, & reditus ejusdem feriae; nam si numerentur dies intermedii, invenientur totidem quot Cycli leges requirunt etiam in hoc casu . Quod in s milibus diligenter advertendum , ne quis ex propria inadvertentia decipiatur. Sextum Exemplum sit in Sole, de quo minus dubitari poterat. Solis Defectus a Plutarcho visus refertur a Keplero in Tabh. Rudolisphin. praeceptis ad annum Christi vis, die a Iunii:
post annos nempe anno I 6 5, consignatur S
lis Eclipsis diei civili ii, stylo Gregoriano, adeoque primae Iunii in forma Iuliana duabus horis ante meistidiem . Plus ultra Deo Duce. g. XXL Invexeis Periodi Gni' Iuris Eclipt ea IV ordinis
annυrum Iulianor. 2o8q. l rospectus majorum ordinum. eorumque Nis diuturnιor in novilumis, quam in plenis Iuniis. Terminus nafra periodica Ecbo uin Harmonia, deiectus in ordine XXII intra duodecimum anno m. millenarium in arcu Recessionis a Nodo , sise ultra XXII annorum minia in toto arcu Ecliptico.
Detegitur Qua arus Oano, si quadruplicetur prima nostra Periodus Luni laris , novusque Cyclus, continebit annos Solares Iulianos ro84, Lunares a I 48. In fine Solarium abundant nobis pro Epacta hor. II, is , i 6 . Distantia Solis a Nodo grad. 4, 39 , 3 29,
sed in Syzygia 3, so , 39 ex Hireanis Tabb. gr.
223쪽
desunt observationes; sed in comparatione Veterum Observationum cum Recentioribus cavendum ab apparenti dissidio integri anni ; nam si sumantur anni completi inter duo quaelibet Eclipsium paria , invenietur intervallum annorum Io 84, & non ro83. Sit ergo Primam Exemplum: Petavius , Ricciolus , alitisque Astronomi Eclipsim Lunae Babylone a Chaldaeis visam an. 466 Nabonassaris, nocte inter diem 24,
Hipparebo refert Ptolemaus , revocant ad annum38r ante Hram Christianam; eidem concordat alterum Lunae deliquium an . Icto 3, Mense Iunio, die civili , 18 stylo veteri r; in forma Gregoriana hor. I post mediam noctem Romae . Seeundum Ex eminplum. Idem intervallum reperitur inter duas Lunares Eclipses totales iisdem annis recurrentes, alteram vi iam Babylone nocte inter is, & ar Mensis Thoth Ia Decembris : alteram anno Iro 3 Decembris, diear in forma Iuliana a 3 in Gregoriana hor. 3 ἡ
post med. noct. Romae . Tertium Exemplum dat illa combinatio supra memorata, quam non sine admiratione celebrabat Cl. D. Dom. Cassiatis inter defectum diei as civilis cra Astronomici , mensis Decembris tam anno 383 ante aeram Christi, quam anno illius aro a stylo Iuliano; nam stylo novo tres illae Lunais res Eclipses incidunt in eumdem annum Gregoria num 1 o 3, die 3 Ianuarii, ast Iunii, 23 Decembris pari spatio sibi succedentes, ac illae veteres. Tolliis
tur admiratio, quando combinationem ad nostrui Quarti ordinis Cyclum revocandam ostendimus. Veis niamus ad Solis defectiones. Sit Quartam Exemplum; anno Ao ante vulgatam aeram die 3 Decembris Sol defecit, ut eruitur ex Xenophonte Lib. II Rerum , Graecarum. Anno quoque Domini I 68t defectus Solis notatur in Argoli ephemeridibus Mense Septembri , die xa stylo novo a stylo veteri hor. 3 2 a media
224쪽
HARMON. PERIOD. CAP. VI. Isrdia nocte Romae ; intervallum est Io 84 annor. Iulia-nor. Quintum Exemplum: Idem spatium invenitur imter Solarem defectum anni 3ς ante Aram, die I Augusti in praelio Navali Cononis eum Persis ex citati Xenophontis Lib. IU , atque alium defectum A. D. I 69a , die 2 i4 stylo veteri Augusti sub finem hor. 5 post merid. Sextum Exemplam r Idem imtervallum invenitur inter Solis Eclipsim a Thalete . praedictam , prout a Petavio resertur, ad annum 3ς ante aeram , die 9 Iulii, atque aliam anno D. I 488,
die ς Iulii, hor. 3 post meridiem, ex antiquis Eia
phemeridibus . Et jam pervenimus ad conciliandas Thaletis observationes, quibus priores Graecia non viderat. Licetne ulterius progredi ρ Deo Auspice licet. Qui NTus Oano constat annis Iulianis asos, qui bus abundat ex nostr. Tabb. Epacta hor. 8, 4 s convenit distantia Helim Dracontica grad. I, 9 , II sed in fine annorum Lunarium, qui sunt 268s in ipsa Syzygia gr. 4, 68 , I 8 . Lunaris A nomalia ex Riccioli Tabb. Sign. VII, gr. I, qa , 2I : Epacta hor. 7, 3I , 39 . Sol ultra Nodum gr. 3, is , as . Graecorum, & Chaldaeorum observationes huic interis vallo deficiunt. Non deficit Sinica Solaris desectusan. ante AEram II 33, d. Io Octobris, hor. I 8, go Pehini, a qua si computentur anni Iuliani actos, usque ad diem Io Octobris an. 43I Rrae communis, inserint ut alia Solis defectio hor. Io, 36 ibidem, cujus coismes, & index ante mediam Lunationem fuit Lunae deliquium Io digit. visum Compo stellae VI Kalend. Octobris an. 43I , hor. II, 38 . SEXTus ORDO invenitur continere annos Iulian. 3I 26, quibus ex nostra Tabula superfluit Epacta hor. 4, set , s : Sol ultra Nodum grad. 3. 18 , 38'. Anni Lunares num. 31χχ, in quorum ultima SyZν-
in Matius . in Fastis pag. x .
225쪽
gia distantia Helio-Dracontica grad. 3, 4s , 38'. EX Ricciol. Tabb. Epacta est hor. 4, 34 , 23', Lunaris A nomalia Sign. VIII, gr. I 8, 38 , 3 in fine annor. Iulianor. Quando Sol praetergressus Nodum gr. 5, 8 , 27': ergo utriusque Luminaris Eclipsis adhuc ceristo redditur. Ex Rudolph. Kepleti Tabb. hoc interis vallum datur inter Solarem Eclips m an. ant. AEr. 3093, d. 2 Iulii, & aliam a n. pariter ante Aram 85r, eadem die ; sed neutra constat ex observatio.
nibus. SEpTr Mus Onno deprehenditur numerare annos
Solares Iulianos 364 cum distantia Solis a Nodo gr.
ni Lunares 3 so in istorum fine Sol ultra Nodum gr. 6 , 43 , 38' ex Rieetolii Tabulis distantia Helio. Draconti ea in fine anni Iul. grad. 6, Is , 48 , cum Epacta hor. O , sct , 469, & Lunari A nomalia Sign. IX, 33 , 44 . Nec desunt observationes, quia Solis defectui in Sinis viso an. ante AEr. et III , die oro Octobris, hor. x8, 4o Ρehini, consonat alius an no Dona. I 93, die xo Octobris, hor. 2, 4 eΣ amtiq. Ephemeridibus. OcTAvus ORDO absolvitur ann. Iul. 4r68, qui nostr. Tabb. habet pro Epacta hor. II, 3o , 33': pro distantia Solis a Nodo gr. 8, 39 , 43 COIrespondent anni Lunares 4296 cum motu Helio Draconi. gr. I, 4I , II J ex Rieelati Tabb. anni Solares habent pro Epacta hor. 22, 44', 3 : Sol ultra Nodum, qui cum initio conjunctus, supponitur gr. 3, 47 27 :Lunae Anomalia Sign. XI, grad. 23 , 24 , q8r: Cum autem Luna in ultima Syzygia egrediatur extra suos terminos necessarios, priores septem ordines assignare possumus ad cerib reddendas Eclipses tam in Noviluniis, quhm in Pleniluniis. Expediret quidem iterum totam seriem a capite inchoare, & novam Epocham in Eclipsi Lunari centrali statuere ; sed si ostendendum est quci aperta via deducat, Deo Duce plus
226쪽
Itaque octo alii consequentes Ordines, ab VIII ad XV, indicant Eclipses adhuc certas, sive necessarias in Noviluniis; possibiles, sive incertas quantum est erivi praecish distantiae a Nodo J in Pleniluniis. Et quoniam cum aliorum Tabulis satis in praecedentibus contulimus nostras, ex his habes NouuM ORDINEM in annis Iulian. 4689, cum distantia a Nodo grad. 9, 29 , εμ, & Epacta hor. I9, Ist , Iaμ; ante quas ho. ras complentur anni. Lunares q833 cum distantia Helio Drac. gr. 8, 38 , 2 . DECIMus ORDO numerat annos Solares Iulianos 32 Io, pro Epacta h. I 5, 8 , Ii', pro distantia Solis ultra Nodum grad. Io, I 8 , 3o . Hanc minuunt anni Lunares 337o, ut in Syzygia sit gr. 9, 35 , 36 UNDECI Hus ORDo completur annis Iulianis 3 3rcum dillantia Helio Dracontica gr. II , IC, 33', &Epacta hor. ra , 3I , ante quas horas complentur anni Lunares 39o , Sole ultra Nodum gr. Io, 34 , I . Novus hic Cyclus connectit prima Mundi tempora L juxta Hebraicum textum, & vulgatam editionem Jcum nostra aetate; nam hoc intervallum datur inter Solares Eclipses, alteram a. a. a. 3993, d. 24 Iulii,
ex calculo Kepleri totalem in AEthiopia, & aliam an. AErae communis II 39, d. 4 Aug. Greg. a Iulii stylo veteri J hor. 3, 43 visam Romae a P. Burgundio dig.
, ad Boream: totalem autem intra circulum Arincticum, quando Sol distabat a Nodo, ex dictis juxta nostram Periodum, gr. Io, 34 , IV, juxta Tabulas Hireanas tempore VeIO 9, II, 69 sDiffer. O, 35 , Ia , in tanto anis nor. intervallo.
Hactenus discrimen inter annos Solares, & Lunares fuit aliquot horarum , quas indicabat Epacta: deinceps incipit differentia major integra die , quae subinde tolli potest ex diversa insitione Bissextilis . Brevitatis causa vide reliquos Periodicos ordines continua
227쪽
tinuata serie unὶ cum praecedentibus per brevem synopsim expostos in nostra Tab. X, in qua facilδ est
advertere Lunam non egredi a suo termino possibili ,& Solem a suo termino necessario Eclipsis certae, nisi post Oani NEM XV, cui pro motu Helio Dracontico
in fine annor. Lunar. assignantur grad. I 4, 24 , 33
in Oa Dius XX incipit Epacta bidui. Additur ulti. mo loco ORDO XXII in annis Solar. Iulian. x 462, Lunaribus ii 814 f his damus pro distantia Solis a Nodo grad. 2I, 8 , 3o in Syaygia J; tum quod juxta alias Tabulas potest Sol adaequa se intra suos terminos possibiles gr. 2r Contineri; tum ut appareant, ubi sint fines nostrae Harmoniae Periodicae sue ubi inciis piat Egressio a terminis Eclipsium possibilibus, etiam in Sole ex hac parte , nempe per arcum Reee nisa Nodo, cui Luminax ia supponuntur conjuncta iniistio primae Periodi annor. 3ar; nam si opus esset, haberi posset ratio alterius arcus per accessionem Solis ad Nodum, incipiendo ab aliquo ex postremis oris dinibus, ac regrediendo ad minores: atque ita ex toto arcu Ecliptico tam ante, quam post eumdem Nodum , resultaret continuata series plusquam quadra
228쪽
Corollaria, s Animadversiones pro usu Periodorum.
g. XXII. Praedictos C)elos extendi ad omnia tempora rea tia, tam praeterita 3 quam futura.
ΡΕR eosdem Cyclos progredi licet ultra
quamlibet observationem datam ex historia Eclipsium, imo ad Mundi exordia, si anni Solares ante Diluvium erant aequales nostris: unde in data hypothesiastignatur prima Solis defectio.
Thaletis Eclipsis prima est, quam habeat Historia Graeorum; Cbaldai, ut suo loco videbitur, non proferunt antiquiorem deliquii Lunaris observatio. nem , eb quod contigit an . ante Rram communem at, die Is Martii, hor. 9- post merid. Babylone. Romani per calculos Taruneii Firmani non asceniadunt ultra an. ante IEr. et in Solari desectu, dum Romulus conciperetur d. a 4 Iunii civit. Sinenses antiquissimam omnium Solaris desectionis observationem memorant ad a. a. a. 2Iss, cui paulli ante assignavimus correspondentem. Keplerus tψὶ censet Mundum Creatum a. a. a. 3993, die a 4 Iulii, in forma Iuliana: quo die insert ex motibus mediis suisse magnam Solis
229쪽
Solis Eclipsim Nodo Lunae Ascendente, constituto iniistio Cancri, sive in ipso puncto Solstitiali : Apogeo Solari initio Arietis: Apogeo Lunari initio Librae;
sed secundum veros motus vult Lunam tunc Sslieonjuusam centraliter in grad. 27, 35 , M Gemin.;
unde eruit defectum fuisse totalem in aethiopia. Rioriolus sibi persuadere non potest Mundum in statu innocentiae sui ge conditum in Eclipsi, quam recenset inter indicia irae Dei futurae in fine Mundi, aut primum Solis phaenomenon fuisse ejus deliquium. Accadunt plura alia momenta contra hanc primam hypothesim ex iis , quas expendimus ; qu bd iuxta alias Tabb. motus medii ex iisdem carceribus alio tem p re prosiliant; quod non si idem, Solem initio postum circa asterismum Cancri, ut tradunt AEgyptii, & Solem initio Signi Cancri constituere ; hoc enim pleriisque negant, censentes Mundum conditum in altero AEquinoctio: qu bd juxta textum Hebraicum, & Vulgatam Versionem communior nunc sit alia sententia, quae Mundum creatum existimat an. ante aer. AGO .
In hac secunda hypothes , si quis postulet sibi assignati primam in Mundo condito Solis Eclipsim ,
sic eruemus ex una ex nostris majoribus Periodis. Et quia Undecimus ORDO annor. Iulianor. 3 2 ad n is stram perveniebat aetatem, si illi detur Epocha in medio a. a. a. goo 4, finem habebit intra annum Abrae Communis I 28, quo completur numerus Platonicus factus ex cubo duodenarii. Iam verb an. t r8 fuit
Solis desectio to Martii s 18 Februar. Iulian. J sed si
rerum Creatio supponitur in aeqai noctio verno, quod a. a. a. qOog cadebat in diem et , vel 24 Aprilis Iuliani ; alter Periodi terminus caderet in Februarium, exeuntem, hoc est , antequ1m Mundus existeret. Ea
tamen Eclipsis deservire potest pro hypothesi s hanc dicamus Seeandam J, quae Mundi creationem ponit in
230쪽
Autumnali aequinoctio a. a. a. 4oos. Altera Solis Eclipsis, observata a Blanchino an . I 27, d. I 4 Sept.
s 3 stylo Iuliano J dig. 6 ἱ hor. I9, 3o post merid.
Romae , ac ferε centralis in Disco Terrae caderet ante
aequinoctium Autumnale a. a. a. 4OOI ante reruI
creationem, & deservire posset pro iis, qui Mundum condunt in aequinoctio Uerno ejusdem Anni, quae est Tertia hypothesis. Sumamus ergo pro Quarta hypothesi communiori Solis defectum a. x et 8 die 4 Civili
Septembris 24 Augusti stylo Iuliano) e Cassinian.
Τabb. hor. I, 3 post mediam noctem ad meridian. Roman. , quo saepius utimur ut notiori, lichi invisibilem in Europa, Sole in gr. II, 33 , 38 Nodo Descendente in gr. 2, 33 , II a 'Sol ultra Caudam Draconis gr. 8 , AO , a I ,sve a Nodo Ascendente gr. I 88, 4O , II . Et quia idem Cyclus postulat in ultimo Novilunio arcum gr. IO, 3 , is , hoc quia regredimur J subtracto a priore arcu, sequitur, ut initio Sol distaret a Nodo Ascendente gr. I 8, 5 , 2o', hoc est, ante Nodum Descendentem grad. I, 33 , 4o , ergo debuite lIe conjunctio maximδ Ecliptica in primo Mundi anno. Rursus, quia Cyclus abundabat hor. II, 33, his subtractis ab eodem Cyclo , restituitur Noviluis nium eum Solis defectu a. a. a. goo 4 , die 24 Augusti Iuliani, hor. ε4, 14 post mediam noctem, sive hor. a, s post merid. Romae: hoc est circa ipsum meridiem in Paradiso Terrestri. Consequenter proin pter dicta in In veltigatione Prima de Eclipsium intervallis, haec fuit in praedicta quarta livpote si prima S lis Eclipsis in Mundo condito: quod sine calculi moistellia per nostrum undecimum ORDi MEM ex Cyclis majoribus inventum est . Quid si Mundus conditus fuisset medio sexto aniste Christum millenario, ut communiter docent SS. PP. versionem LXX Interpretum sequuti 8 At de comis