장음표시 사용
81쪽
indicat enim sacultatis aberrationem; at tu tunc facultatem aberrare ne-i .D. gas, sed totum vitium esse in obiecto. Cum vero iterum repetis, laesam omnem actionem habere morbum causam continentem, a quo fiat sine medio; fateor,ut semper feci,& docui,morbum omnium symptomatum causam esse continen tem,qu ia posito morbo,ponu tu r haec symptomata, siue unum sit, siue plura se necessario consequetia; & sublato tolluntur. Nego tame eorum omnium causam cse sine medio:& cur negem, causa iam apparuit,& nunc denuo apparcbi Nam cum ex lib. De Diff.Sympti cap. .loco ante citato apparere id dicas,&praesertim ex capitis eius fine. Respondeo hunc locum similem esse caeteris,hoc est contra te ipsum.Naotiam si dicat,& cocludat, omnium symptomatum ibi explicatorum causam esse morbum; non tamen ait id sine mediorimo cogimur asserere cu ' medio,cum paulo ante conclusionem illam sic scribat.Non solum autem singula symptomata percurrens, que scilicet laesis alicuius actionis culpa proueniunt, intelliges, quod ea Omnino morbus prscedit &c. Cum hic scribit,symptomata laesae actionis culpa prouenire,non ne statuit actione laesam causam esse symptomatum & cum scribit, morbum praecedere omnia haec symptomata,nonne innuit unum tantum hic esse morbum, qui actionem illam laesam praecedasia qua oriuntur reliqua symptomata, sed ita oriuntur, quod alterum alterius causa stΘquod ita perspicue cxplicauit cap. 6.eiusdem libri,ut nullum tibi,aut alijs tergiversandi locum rei querit; quem locum etiam si tunc quoque produxi,ut eum potueris,&debueris legerc,& examinare, iterum tamen adscribam,ut eu saepius legens, discas tandem intelligere. Constat, inquit, nos haud obscure demon- strasse id, quod propositum erat, quippe omnem symptomatum naturam ut morbi praecudant,necesse est. Atque saepenumero symptomata inter se deinceps in ordinem quendam rediguntur,ita,ut primu symptoma mor bum sequatur; deinde a primo dependeat secudum; rursus ab hoc tertiu; mox ab hoc quartil. Contemplare hic, an morbus causa sit ultimi symptomatis, sine medio. Cum his locis mirum in modum consentit finis ter
ti j libri De Sympi. Cau. ubi sic scribit. At vero actionis digeredi in cor
pus aliment siue priuatio, siue imbecillitas,atrophiam necessario indu- cit; sicuti etiam alteratricis in quaque particula virtutis noxa. Iam separa. ' tionis excrementorum a sanguine frustratio,qus separatricis actionis est '' symptoma, uecessario coloris symptomata inducit. Simili modo in om- ni symptomatum genere,& quae semper succedant inuenies, & qus non sempcr. Quis nam empiricusare dum dogmaticus ex hoc fine libroruDe CainSympi no perciperet a Galeno apertissime pro nutiari, laesa cibi distributione, di issa actione alteradi esse atrophis causam,ut docuit cita. 6. Epid.
82쪽
6.Epid.sec. .Co. 2 s Et 'sterea laesam actionem excremdia a sanguine separandi foedos colores inducere ξ tu tamen ne .i te degeneres, sic clau
dis difficultatem hanc. Si amplius aliquid petis, lege cap. vltimum libri
tertij DeSympi. Cau. ibi enim ratione, quam iu q. cap.de Diis Sympl. promisi redditurus, cur aliqua se necessario consequantur, alia non item,exponit;& ita exponit,ut neccssario assenseriis nobis sis,si quς ibi scribit perceperis. Si nullus alius locus, certe hic solus,quem pro te citas,omnia tua deliramenta destruit; quod ex ijs, quae ex illo loco demonstraui, unusquisque per se percipere potest; pudet enim me ia, & poenitet, in re ad eo permspicua tandiu insistere. Cum vero ita concludi Patet igitur no Galenum errare, sed Montanum non recte interpretatu esse quae ille recte scripsit, sic potius concludcre dcbebas; patet Gai num eisdem erroribus esse obnoxium, quibus obia ius est Montanus. At Montanus non errauit, quia . veros Galcni sensus aperuit rerror igitur cst solius Galent; quom, cu adeo laboraueris,ut ab eo liberares,tantum abest, ut liberaueris, quod eum magis in erroribus inuolueris. N ian ut taceam tria illa argumenta,& duos errores mihi cum Galeno communes, imo Gai ni proprios, ex tot tuis nugis non posse dilui,& purgari viget adhuc ArgenteTij argumentum, quod pluris facio, quam Omnia tua nugam uta. Et cst errare Galenum,cum statuit, morbum primo laedore actionem, quippe cum stae actio laesa alias let dat actiones. Quare confugiendum est ad s olutiones meas; inter quas illa ad unguem quadrat. Licci morbus primi symptomat causa primo lit, reliquorum non primo, sed alijs interuenientibus syinplomatis, omnia thmen ca symptomata a morbo pendere,& morbum corum esse causam cotinentem; nam posito morbo, ea ponuntur lympio mala; summoto, sem
mouetur. Loquor semper de sumpto malis, qua se cosequutur,& necessario cum morbo oriuntur,velut patho gnomonica sunt. Hinc concidunt tria illa tua argumenta. Secundum quidem; licet enim symptoma sit alterius symptomatis causa; csttaine propri' morbi effectus,quia sine morbo non excitaretur. Noniam ctiam, quia hoc pacto morbus est semper causa c6tines symptomatum corum, quae ab do necellario oriuntur. Vnide posito morbo ponsilii romnia symptomata;ablato,auscrutur. CORicidit δ: decimum di semper definitum conuertetur cum di finitione; nam . morbus erit affectus praeter naturam laeden rimo actiones; & quicunque assectus preter natu na primo isdet actiones, morb' erit. Purgatus erito primus error mihi cum Galeno communis. licet enim symptoma alterius symptomatis primo sit causa; omnium tamen symptomatum simul morbus prima & prscipua causa est. Purgatur&secundus eadem rationei quia omnium laesarum aetionum, lic dialtera alterius causi sit, praecipua
83쪽
tamen causa est morbus; nam si ipse non esset, nulla sequeretur amonis Igsio.Vnde etiam argumentum Argenterii eisdem rationibus confutatur. Restat quartus error, qui ex se concidit; nam si admiscui alia symptomata inter exempla actionum lclarum, id feci,quia & Galenus miscet; sed& alia cst potior ratio: quia Argenterij argumentum non solum nitebatur lae sis actionibus, sed alijs etiam symptomatis,ut unicuique eum,& mel genti patere potest.Quod si hunc errorem esse iudicasti, damnandus ipse vehementer es, quod in id incurreris, quod damnabas, confundens omnia genera symptomatum , ut unicuique intuenti perspicuum erit. Restat error tertius, quem in hunc locum reieci,& quia proprias considerationes desiderat;& quia tu difficultates ab eo exorientes ultimo loco explicas. Vt autem studiosi melius intelligant, quae hic dicentur, videant quae scripsimus cap. as. libri primi hucusque discusso: et inde transeant ad cap. 6.& 7. libri tertij. Quaerebatur ibi, cum Argenterius statuisset. colores cornes morbos csse;colores ne hi deprauarent visum, an noὸ deinde si deprauarent,essent ne morbi, an nonὸProtulimus sentetias Forti utensis Fuchsij, Alexandrini, & Ferneli j,confutauimusque:&constituimus,colores illos non esse morbos, sed symptomata, qus in genere dispositionum continentur;& visum deprauare. Sed quia argumentum Ar8enterij erat; color hic visum deprauat,ergo morbus. Respondi non esse semper verum,quidquid primo actionem deprauci, morbum esse; idque demostrauimultorii symptomatu excplo,utetia in discussione primi erroris visu est. Sed cu colores hi sint dispositiones,& visione deprauet, ideo , , mihimet obieci. Dicat ali sis, ex his no solu no esse contatu argumetu Ar, , geterij,sed poti co firmatu; na si color est affeci'praeter natura,& pr erea, , visu deprauat, quis neget, morbu esse,cu duas conditiones morbum con- ,, stituentes obtineatὸ Quod idcm nunc tu mihi obij cis in huc modum. Er, , rat tertio,sibique mirifice contradicit in eo, quod flauum in oculo colo- , , rem affectum praeternaturam concedit, visionemque primo deprauare,, contendit, ac morbum nihilominus esse inficiatur. Deinde opinionem.B. hanc uexas multis incommodis, sic scribens. Quo posito, necessario vacil, , lat morbi definitio, & tantum non collabuntur principia,& sundamenta, , artis medicar uniuersa.Quid non minetur ruinam,si quid morbus sit, non ,, dum nouimusξAn non duo ex Galeno requiri ipse Montanus ostendit, , , ut sit affectus pister naturam,& actiones primo is datὸ At utrunque hoc , , in flauo oculi colore inesse statuit.Quomodo igitur non erit morbus, ac , , morbi definitio manebit bona,& cum definito couerecturὸ Arduς huius dissicultatis a me propositε lib. i.& 3. ut antea dixi varias attuli solutiones. Quarum summa fuit, colorem prauum deprauantem visionem minime
84쪽
minime esse morbum,quia pendet a moibo,& morbo sublato, evanesciri quod nunc latius demonstrandum cst. Dico igitur, licet actio issa alia .
laedat actionem; ac in uniuersum alterum symptonia alterius causa sit, nullo inter ea morbo intercurrente, omnes tamen illas actiones telas, omnia illa symptomata pendere a morbo primum sympicina prscedente. Id patet ex Galeno cap. . libri de Dissi Sympl.Loquens enim de sympiciamatis sibi mutuo succedentibus,sic scribit.Omnium vero horum sympto , , matum morbi sunt causae.Qu od si dicas, haec Verba indicare unam quan- , , que actionem laesam a suo proprio morbo oriri,ct ideo Alexandrini opinionem confirmari,quam defendis;verba statim sequentia te redarguet. Finge enim diminute in aliquam particulam trahi alimcntum; ideoque , ,
cam non nutriri,Omnino morbus aliquis diminutum hunc tractum prς- νε ecedit.Hic duae sunt actronesisse,alimcnti attractio,&nutritio:&procul- , ν dubio nutritio isditur vitio attractionis. Diceres tu cum Alexandrino, prauam attractionem no posse laedere nutritioncm,nisi excitato morbo. Attamen Galenus pronunciat,morbum praxcdcntem malam attractionem,utrarumque laesionum causam csse,quod idem & paulo post asserit: cap. vero f.planius affirmat sic laribens. Quinctia quodcunquercliquum
est symptomatum genus siue id in vocibus sit & sonis, qui in animalibus
exaudiuntur; siue in ijs, quae a corpore excernuntur, in eo ve dctinentur, nihil non a morbis natum est,uel ab ipsis continenter, vel symi male aliquo interueniente. Ex hac serie duo euidentissime apparent, &0m ploma symptoma excitare,nullo interposito morbo; di morbum, a quo primum symptonia excitatur,reliquorum omnium symptomatum causam csse.Vnde cap .vltimo propositum suum claudens hoc iterum ita confirmat. Patet autem,& quod propositum a nobis est, clare esse demonstra rum,smnem symptomatum naturam morbos prscedere; fierique noniasi ' 'quam symptomatum,quae deinceps sibi succedunt,veluti sericin quanda, a morbo quidem ipso primum; ab hoc vero secundum ; deinde rursum ' post hoc tertium,ac ab isto deinde quartum. Quod si morbos omnes ' perquiras,& eos pi ssertim,qui multa excitant symptomata , quaedam a morbo statim, quaedam ab alijs morbi symptomatis exoriri,facile percipies. Exemplo sit Pleuritis,quam Galenus in lib. dc Const. Ar. cap. is. dolorem pungentcm excitare ait; dolorem vero hunc dissicilis respirationis causam esse. Horum Omnium symptomatum,sive statim a morbo oriantur,siue asymptomatibus alijs, causam csse morbum sensui pater,cu orto morbo oriatur; sublato, summoueatur.Quare & curassi indicatione sumimus a morbo,no a symptomatis; nec mitu est,idcucnire: ita enim
colis rei morbus cuiuis ymptomatis, ut siquid per symptomata faciati
85쪽
per se ipsum secere videatur. His positis,& constitutis constat, solutio . nem difficillimi huius nodi a me traditam fuisse verissimam, & colorem
hunc prauum non vise morbum, scd symptoma, quod una cum alijs pre- cedentibus, & sub se luctibus symptomatis pendet a morbo ipso nimiruab obstructione meatus felici. Haec itaq; obstructio causa est, cur flaua bilis retineatur; bilis flauae reictio causia est, cur oculi inficiatur;infectio oculorum causa est uisium deprauandi.Omniu tamcn horum symptomatum causa est meat fellei obstructio; nec oculus morbo aliquo laborat; quhdsi laborat,per consensum laborat non minus, quam cum ascendentibus aventriculo vaporibus, per quos incidit in symptomata sussu sorum symptomatis similia, per consensum cum ventriculo laborare dicitur. Stat igitur,lic t color hic sit affectus,& visu deprauet, morbii tame no esse, sed in inorbu tau in cam referri;& ideo dc finitio morbi & vera est, & dcfinito convcnitur. Sed videamus, quam lepido,& elcganter a te nodus 1 a. B. ille de colore explicetur . Cum hac de re multorum sententias apud mel gisscs nouam quandam protulisti ita ieiuno, ut eam satis percipere non
valeam. Scribis,statium cornrae colorem esse morbum conformati nis; nec dcclaras, sit ne in figura, an cauitate, an superficie, an nouum aliquod genus conformationis si,mnia ueris,& sane recte fecisti, ne ampliorem occasionem ridendi lectoribus aikrres. Di ilari haec tua opinio parii ab opisione Fernet ij; qui colorona illum nouum morbu parere asseruit, quem noluit invulgare. Expectabimus morbos organicos,in quibus hec arcana pandas,ut videris polliceri: quanquam pro comperto habea hac pollicitationem tibi e memoria clapsuram esse.Quod vero colores praeter naturam 'inplomata sint,non morbi, tam certum est apud Galenum in lib. De Sympio m. quos pro te citas, ut nihil sit certius , & vulgatius. Tu aut ira scribis hunc morbum non fuisse repositum a Galeno inter caricros instrumentarios, quia color in solis oculis co formation m laederepotcst, in nulla alia parte potest,ut aliud cres ad Forti uicta sis opinionem, quam apud me legisti; neque cnim credo te cum in manibus unquam habuisse. Si quid in te fuisset ingenij, inuenire potcras morbum alique con- scntientem cum Galeni decrotis .nam si illo in lib. Dc Diff. Sympl. cap. 8.vitiliginos & lciacas reponit intcr morbos num cri, nonne tibi licebat asse' rere,ssalia bile, qua cornea inficitur, esse morbum numeri ξ & sane si sublato influxu flauae bilis ad oculos; quae in Juxerat persisterct adhuc,& visum depr ita aret: nihil aliud dicere possemus quam flauam illam bilem visum . deprauatem csic morbum numeri; nam si in sus usione humor crassus est morbus numeri sua crassitie, & opacitatu visum intercipiens, cur non &hic si aua bilis sit numeri morbus suo colore visionem deprauans Θ ct for
86쪽
tasse haec est vera solutio huius nodi.Quando vero actio laesa aliam laedit
actionem,tunc utraque laesio a morbo pendet. Cum vero asseris, me lib. 2.cap. 2 7. Galenum reprehendere, quod quosdam morbos omiserit;&lib. . cap. t 3.cundem grauius accusare, quod eadem de re diuersa pronunci ct,modo curandi ratio constet, nemo, qui leget, crit, qui non te &mente captum & omnibus sensibus orbatum esse fateatur: cum reprehensio illa,quam priore loco propono,a me postea reijciatur; tu altero vero illa sit excusatio,non accusatio.
siuinta, in qua demonstratur, Librum De Opi.
Voniam argumenta quaedam confirmaueras authoritate Galcni in lib. De Opi. Sec. ad Thrasyb. negaui, librucum Galerii esse tribus sundamentis summatim expositis,qus tu nixus cs euertere. Quarc iterum subeundus
est labor ea validius fulciendi de paulo fusius explicandi; quam quidem disputatione, tametsi longior futura est,& veluti digresso a principali meo instituto, libenter aggredior in studiosorum utilitatem,& maxime in gratia viri doctissimi, qui id a me sepe
per communes amicos petij t. Discutiam igitur non totum ciam librii; nimis enim operosum,& longum esset,sed aliquot capita, quibus possim fundamenta illa mea firmius stabilire. Demonstrabo itaque, eum librum Galeni non esse,&coniecturas quasdam simul afferam, ad inuestigandu, quis fuerit hic author, aut saltem, cuius is fuerit sectar. Deinde deiiciam, quae ad diruenda ea fundamenta es machinatus. Solent aliorum scriptorum veterum libri veluti Hippocratis,& Aristotelis saepe dijudicari authoritate aliorum authorum; sed cum hic nullum liabeamus Galeni expositorem, nisi recontiores; non possumus de hoc libro iudicium ferre, nisi ex aut horitate ipsi usin et Galent. Videtur itaque ipsemet libru hunc pro suo agnoscere, seq; eius authore costituere; cu in lib. De Prop. Lib. cap.xj. in lib. De Ordine librorum suoru, in calce ALMed.& in 3. De Dissi. Resp. cap. . fateatur, selibria De Optima Secta scripsit se;& cur scripsserit, rati O-nem reddat. Uerum tantu abest ex locis illis hunc libru Galeno esse ascribendum, quod potius ad spurios necessario sit ablegandus, cum diuersa fucrint eius libri,& huius proposita, & diuersi tractandi modi. Taceo
diuersas fuisse inscriptiones, nam ille de Opi. Sec.abse tu te inscribcbatur; Κ a hic
87쪽
hic de optis eciad Thrasyb. & venio ad maiora. Propositu est hula aut hora, li)udicare ex tribus inedicorii sectisDoginaticassimpiric Metho
. - g I U 'ς' PLimum igitur construit sibi quaeda in
strumenta, desci ibendo conditiones theorematu aptorum ad ferendum udiciu de sectis; teinde eas sigillatim cxplicat,& describit; docetque, qdi se communis, quid proprij sortitae tinnac de illis opicrosim affert, in qua videtur Dogmaticam caeteris anteponere; cum eius placita amplexe r lciat; tum vero sectam Empiricam damnat postro
iudicam ut libI in quatuor partes sit distributus.Prima sex capim: dg qVin qu Q. Tertia novom. Quarta reliquis. At sui vi I de trare, ito quis insistens optimam,s ad medicinam, vel ad philosophiam, aut aliam quan curaquc artem constitueret. Longe vero aliud est tres sectasimedicorum tanta
diiud re, unam amplecti,& reliquas damnare ; aliud via
tradere optimam larim in quacunque arte,di scientia constituendi. idetur praeterea Galenus huius aut horis propos tum aliqua ex parte damnare , cum librum de Opi. Sec. se conscripsisse asserit, non qualem am antea superiorum medicorum, philosophorumque multi scripserat, luam nominatim sectam exto Ilentes, laudibusque volientes: interquos scriptores fortas e&hunc coplecti tui; quem puto Galeno esse antiquiorem. Quantum vero ad tractandi modum valde disserunt; nam author luc nullo utitur exordio, nisi dicas primam partem exordium esse; at Galeni exordium ab hoc longe distabadorat enim amplum,& luculcita; causam cxplicabar quae cum impulerat ad librum eius argumenti conscribellum; admoncbat lectores, ut in demonstrationibus cssent versati,& pra stitim in eius libris De Demonstratione, qui hanc artem cum ratione crant tractatur: ; admonebat quin etiam, amore, & odium aduersus seetas deponendum esse, ne illis obcscatus perperam iudicaret.Cum autem in hoc libro nihil huiu unodi roperiatur , Galeno attribuendus non est. Praeterea nec Galenus usquam librum hunc inter suos rccenset; nec author hic in toto libro librum suum aliquem citat qui Galeni sit; Galcno autem mos fuit passim libros suos citare non solum conscriptos, sed etiaconscribendos, ut demonstrauimus in praesitionibus nostris. Prstorea si hunc Iibrum scripsisset, frustra hunc laborcm suscepissct, cum in lib. De Sec. ad introd.satis intcr se tres illas Iccias contulerit.
88쪽
Aduersu Tiam. Erast. Ist Indicia a ratis'escribendi
Ecundum indicium sumitur a modo scribendi, qui ut
percipiatur, videndum cst cuius sectis fuerit hic author. Cum itaque sectam Dogmaticam caeteris praeferat, censendum cst cum mille dogmaticum; nemo enim est, qui sectam suam deprimat, & alias extollat. Idem modus argumentandi indicat; nam nec Empirici, nec Methodici ratiocinationibus a causa sumptis uterentur, ut passim ipse facit; sed &ipse id testatur, cum cap.X. sic scribat. Empirici autem no perinde, ac nos ad similia pertranseunt.Cum enim exposuisset, quom o do Dogmatici ad similia pertranseant ;velletque exponere, quomodo Empirupi id faciant,ea verba protulit.)iare palam se inter Dogmaticos reponit; id autem cap. i 3.facit frequentius. Cum enim describat certa men inter Empiricos,& Dogmaticos,utitur frequentissime his vocibus, vos,& nos, per illam significans Empiricos,per hanc scipsum,& Dogmaticos. Vcrum cum Dogmaticorum multae essent sectae, nam alij vocantur
Erasistrath, alij Herophiici, alij Asclepiadii,& alij Pncumatici, ut ait notatGalenus primo de Simpl. Med. cap. a 7.& . de Diis Puls. cap. r. hunc
authorem inter Pneumaticos reponendum esse, censeo: que medicorum
familia Galeni temporibus florebat; multosque habuit prs stantissimos
medicos,atque in primis Atheneum Attalium haeresiarcham saepe comis memoratum a Galeno. De hoc numero fuere Magnus, Archigenes, A gathinus, alij que quamplurimi.Traxerant hi origine a Chrysippo Stoico; quia cum Stoici causam rerum omnium continentem spiritum constituant hi medici in eadem haeresi fuerunt. Vnde Pneumatici sunt vocati. Docet lisc passim Galenus, sed in secundo de Diff. Pulscap. i o. in I. cap. I.& 6.&in . cap. Io. in fine potissimum. Cum itaque haec secta defluxisset a Stoicis, eos non in decretis tantum, sed in modo argumentandi.&scribendi,& in vocibus nouis,& duris usurpandis imitata est. Hinc Galenus Archigenem virum alioqui grauissimum , & ptat stantissimum sepe taxat de orationis,& verborum etiam obscuritate de rationibus tragicis,& non ab cilentia rei petitis,ut patet primo De Loc. Aff. cap. a. & in toto libro secundo capi' sertim sexto,septimo, & octavo, & tcrtio De Di ff. Puls cap. 4. Ac cum secta haec magno citet in praelio , verisimile est, eam reliquas, & Empirica pra sertim esse imitatas, nisi dicamus ab eodem fonte cinanasse scabrosum illud dicendi genus iri reliquis etiastetis,id est a Stoicis. Na cum Zeno primus, qui Polemonis Peripatetici fuistex
89쪽
fuisset erisditor, coepisset desciscere a praeceptoribus suis ut scribit Cic. in lib. De Fin. Bo.& Mai. ubertate Peripateticam in angustum contrahens,& spinosum quoddam, ac salcbrosum dicendi genus introducens, Stoicoruin sectam constituit; quae multos annos principatu obtinuit ;& omnes alias artes,& facultates, in sui admirationem,& imitationem traxin quod facile fuit, cum Aristotelis libri non extarent. Inde euenit, ut omnes codesere modo disputarent,& scriborent usque a1tempora Alexadri Aphrodissi, qui disciplimae Peripateticae aut horitatem suana restituit, & contra Stoicos scripsit, quod & Galenus fecit. Hic itaque author, siue quia
Pneumaticus esset, siue quia corum temporum consuetudinem sequer tur, Stoicos tum in verbis, tum in oratione, tum etiam in genere aro umetandi imitatur. At Galenus cum totum se ad imitatione Platonis, & Aristotelis comparasset, longe diuersa ratione scribendi utitur,ve omnino caecus sit qui non insignem inter eos diis militudinem perspiciat. Hic a Stoicorum dumetis vepres,& spinas coaceruat; Galenus ex amplisssinis Peripateticorum campis flores,&fructus suauissimos colligit: hic asper &obscurus; ille lenis,lc perspicuus; hic incultus, horrio , in coditus,& quod Graeci aiunt ἀκαταΓλη ς , ille perpolitus,& ornatissimus;hic confusus, it leordinatus: hic obscura anteponit,& notiora post ponit; unde quae primo scribit, intelligi non possunt,nisi ex sequentium lectione: ille a notioribus semper progreditur ; hic argumentis nititur logicis,& sophisticis; ille demonstrationibus linearibus,& a rei natura petitis. Haec & alia multa discrimina deprehendet inter hunc authorem, & Galenum, quicunque utrunque attente leget; eaque No sub oculos subiiciam, productis,& distussis multis locis huius authoris, in quibus diuersiitatem etia dogmatuostendam,ne cogar eam separatim tradere. Incipiam autem a cap. ι .& ad alia deinceps progrediar.
Vin totum hunc tractatum quatuor in partes distributarim,perlustremus primam partem, in qua illud primu
occurrit pi a ter ea, quae ante annotauimus , ali num a
Galano: quod Galcnus solet&praesertim, cu ad amicuquempiam scribit,vii prooemio,in quo quid sibi proposi tum sit,exponit. At hic nec prooemio utitur, nec ab initio admonet, quid in toto libro sit traditurus , aut quid in prima hac parte, quae pro prominio est; iacitque id tantulumodo in principio cap.
90쪽
septimi,& noni.In septimo quoniam,inquit,omnis oratio omne theo , , rema his tribus dijudicatur; tres autem sunt in arte medica sectar Rationa , , lium, Empiricorum, Methodicorumque,age iam his iudicandi modisse- , , ctas consideremus,ut sanam complectamur.In nono vero.Quoniam diju 3, dicandarum rationum instrumenta tradidimus, quaeque communia, & ν, quae propria sint sectarum, percurrimus; deinceps sequitur, ut singulas se , , ctas expendamus; atque ita veram sententiam sequamur. Quod hic tunc , ,
facit, Galenus facilitatis do ecdi,pspicuitatisq; studiosus fecisset ab initio in hunc, aut altu consimile modum. Cum mihi propositum sit dijudicare, . quae nam ex tribus sectis Rationali, Empirica, Methodicaque sit melior, necesse est, ut prsparem mihi instrumenta, quibus id commode possim exequi. Atque hoc discrime inter duos hosce aut hores est in docendi modo. Est& aliud discrime:quod author hic more Stoicorii docet, quod Galenus semper abhorruit. Demonstrat itaque theoremata omnia vera esse, quia cadunt sub comprehcsiones; salsi aute comprehesiones no sunt. Hrc omnia Stoica,& obscura sunt; sed exCiceronisLucullo facile posi ut explicari. Zeno Stoicus ut ibi docet Cic.) comprehensione, quam catalepsim Graece vocabat transtulit a manuum comprehesione,& pro cogiartione usurpauit. Cum enim manum compreserat,& pugnum fecerat, coprehensionem illam esse dicebat; cum vero altera manu admota pugnuillum arcte.& vehementer compresserat, eam vocabat scientiam; catal Psin hanc Cic. comprshensionem,& perceptionem etiam vocat. Erat ita que comprehensio certa,& firma rei cognitio; sicuti firma,& certa rei possessio est, quae pugno comprehesa est. Unde&Galenus in lib. De Sec.cap. s. ait Empiricos vera & firmam cognitionem comprehensionis nomin vocare;& in lib. De Opt. Doct. comprehendere nihil esse aliud asseri qua certo cognoscere; huius contrariam dicebant esse καταλη Theor a . Cic. comprehensum & perceptum vocat, quasi ex comprehensionibus aut perceptionibus collectum. Unde miror in toto hoc libro Rasari uinin Cicerone versatissimum praeceptum conuertere. Hinc itaque pr bat author hic, theoremata vera esse dcbere; si enim constituuntur ex coprehensionibus.& comprehcsiones sunt firma ,de ccrtae cognition , nec eiusmodi esse possunt, nisi verae sint cum falsi comprehensionsi sit, si quitur,theoremata vera esse Oportere. Hinc patet voces authoris huius Stoicas esse, quas Galenus semper abhorruit,&has prs sertim.Vnde in lib. Dc
vito;& plurimum de Favorino admiratur, qui cum opera darer,ut Attice omnia scriberet, non cessaret tamen subinde voces hasce Stoicas usurpare τό -aedi eis oppositas,