Analecta Sophoclea et Euripidea edidit Frid. Guil. Schmidt

31쪽

praesertim saepius me B et πονει, Permixta esse constet.' nisi ex ipso sententiarum ordine appareret, de vita matris flagitiosa tantum modo Electram hi cogitare, non de suo dolor et aegritudine, cuius postea demum mentionem iniicit

976 Tin iis χλιδωσα θνητα δ rravat, ΟυEt Soph. EL 360 δωρ, risistat νῖν Ut δ' AHis autem admoneor ut aliquid etiam de iis addendumoxistimem, quae apud

32쪽

φευ ν θρέσαν ἐστεν οἱ δ' υπερκυπως ἐν misi mi πύνοισι χλωυσιν atra, in quibus Aegi Athum miror et Clytaemnestram diei in laboribus Agamemnonis sese iactaro superbientes quos labores interpretari solent opos ac divitias quod quidem num recte faciant, vehementer dubito iam unus qui possit is silan comparari locus Eur. on. 108T: Uiis: βα-εύσειν iliacis πήνον τ' εἰπιτε ιν

omendationem qui dudum correxit et vo ε πεσων, nec tamen obsolvit. Πονον nim quid sibi volit non liquet. Qua raΝauckius suspicatur scribsendum es Re δομο επτασων, praestare vero videtur: G2ων πολιν εἶπασῶν. Sed redo ad Aesehys locum ubi propter extremae voca

εν retin σοι θρδ votat Eoum taetra, quam sententiam unusquisque concede multo esso ad rem accommodatiorem, praesertim cum ipso Orestes postea paternae potestatis memor precetur . 480 π τερ, ηδ tmν οὐ τυρανναος avia ν, at υμενον μοι δε κρατος των

33쪽

Quantopere haec interpretes et vexaverint et vox ni hodie vix diei potest. Ac multi quidem, ut postis athium flor- mannus, unde rus, qui tomst in ed. II. aliter sqnsit, Hartungius, indor ius eam amplexa Di sunt verborum explieation om quam unus ex scholiastis proposuit τουτο

του πατρὼς περθε ae dva ασθησο ut Putant igitur, hoc dicors lectram, id potissimum sese agerp. ut ne dolorem

si hi ipsa paria connivgndo. At vidit iam Schnoide ininus haec si voluisset exprimero, poetam sine dubio non ins sodἐμαυτην scripturum uisso. De indo plus volunt verhis significari quam ipsa significant. Accedit quod, uti Moino hius recto sensit Anal p. 2563 prorsus non conveniens est ei congruens impotenti Eleetra animo milis illa voluptas non morigerandi inimicis. Quod vero nonnulli, ut artungius o Lith hor. Mutaeu Diar rer acto I. VII. p. 750 exprimi iisdem volunt, Elaetrae immoderato odio contineri pietatem in patrem ubro , μη λυπεῖν sero idem valeat, quod non deuiuere a me ipsa, sed in osti ei reelaeque voluntatis eo nuten ιia aequisseere artificiosa hoc in torpretation in verbis olidisndum est vel repugnantibus. Ac ne iis quidem coniecturis, quas Canio

πατέρα siau ad illam sententiam esset accommodata, modo vitio areret metri eo et memoria throrum irmius stabiliretur, id quod non est. Quod in Palatino enim scriptum exstat: τοὐμ μὴ λυπεῖν ro πατέρα δνον, prosectum mani sest os ex studiis veteris alleuius grammatici, obscura scilicet illustra iuri Perversum vom est, quod Schuppio nuper

34쪽

in me litem venii cs. Diar rer se ol. Austr. XlV. p. 690 :τι; νδε μὴ aurat μύνον, quasi vero quivis nullo negotio dispiciat, Agamemno item significari. Hecto autem G. o Issii

coniecturam τουτ ὰφ λυθειν, Iti νον idem l l vid tu resulasse. Item vereor ne alienum sit a sententiae ratione,

quod ei ne hius l. l. aptum duxit: λογα θειν lao in tenim non do oo agitur quid tolerandum sed quid faetendimisit. Iam vero Se fine id eis inus, inductus ut videtur Henne bergeri coniectura, qui De eorruptis aliqtio Soph. loris Mein 1849 p. 4 proposuerat: μῆ Ἀπει rbo M poetam suspicatus est Serip Aisso μὴ λήγειν γύων quod prohatum suit Uundero nec in dorsi displieuii ne multum dista quod M. Schmidi ius sane speciose eonioeit Philol. XIV.

p. 466 ro υμμένειν λύ' μονον. t no his quidem sanari oratione in existimo. Licet enim do lamentatione, quam si pungero matrem o patri mortuo acceptam soro confidit, I lo tra v. 354 dicat ab eaqus numquam sese desistere asseveret, ii tellegitur tamen, ob eam naaxime causam lamentatione sua virginem delectari, quod necessariam hanc existimet ad officia in patrem exsoquenda. Apparet hoc o v. 365 luculenter λευ- α Ουωυς, στε rei τεθνηκύτι τιμας osu'τειν Addo v. 341: et vj cx υσα πατρυς, O si παις ἔνυς, κεινου λελῆσθαι, v. 349 ἐν ob δὲ - α - τρι clura τεμωρουμενηρο, υτ ξυνέρδεις, αν τε Τρωσαν ἐκτρε regio imprimis repula, qua v. 367 sq. extrema pronuntiat a corbitatis plenissima χαὐου τῆς ιυγυλυς οδων - ανῖ πλείστοις καχη θανύντα 'ατερα χαὶ φιλου προδουσα σούς concedes opinor, non congruerei, nim Electrae incitato pietatis quo studio flagrantissimo consilium aequiescendi in voluptate lamentationis Delectatur quidem lanion latione, sed ita delectatur, ut pietatis ossieto satis sacere cum primis concupiscat. Dotostatur omnium inaxime crimen impie atis quo Ororem notat cum

35쪽

v. 367 χακην appellat eque neglegendum, lectram his vorbis respondere prope iis videri quae soror extrema pronuntiaverat . 338 χαhoeris μὲν δρκαιον, οὐχ i ερο λθω, tardi m MLEtc. o multa consentaneum os sententiarum rationi consili quo Electrae unum illud quod Mart ungius sic expressit: Doeli mei ne eido sei in gut Gereisse n. Al quo circumspicion equidem, qua viderentur accomm data osso ad hanc senioni iam exprimendam nihil inveni aptius commodius quo hac omendationo: ἐμοὶ - ἔστι, τοὐμ μο- λιτε ιν μονου, σχημα h. e. una meu voluptas esto, hil impie nefarieque eommittendi; qua emendatio commendatur non mediocritor ipsa litterarum similitudine. IV IEII onim laeillime natum est xsAIPE X, nimirum an tota litterula A missa, quo vitiorumgonere nihil est frequentius. Atque idem verbum restituendum videtur Eur Heracl. 101 Elao: θεω Ιχτῆρας iacit σθαι, νε .m μῆ μα--δανιυνων τάδ' di ira tan pro eo quod in codd. est: πολειπειν, Mn. - D verbod tτειν denique os Aesch. Prom. 534. um 269. 316. Clirygothemis ab sorore vehomontius vituperata ignaviaeque is simulata cum significaverit, soro aliquando diem, qua illi probetur ipsius consilium cumque Electra penitus hoc aversata sit, aequo animo respondet

μακρος τε κρινα ταυτα ros λοιπὸς χρύνοις, in quibus ut verbis utar ei ne hii Inal. p. 265 , non in- tollegitur quo a reserendum sit Plerisque autem neglegenti hus Schnoide Uinus interpretatur: noeli, quod quid

36쪽

ieratum esu

Aggrediar deinceps ad aliquot locos Oedipi Regis. Postquam Creon quid ab Apollino emperii reviter indicavit, piaculum quo Thebae laedentur Oxterminandum urbalustrandumque esse, Oedipus interogat Oed. R. 99:

quod miror reliquisse adhuc interpretes. Quo genere enim calamittatis civitas vexetur, non fugit Oedipum, ignorat vero rationem expiand Quado haud scio an emendetur oratio haesennio tura:

37쪽

βαλε δουλον. hoo intollogitur sit scribendum osse quod fler-

mannus vidit o P νηρ et ipsum iam logisse quae hodie

legimus depravata. Pervorsam autem horum verborum esse

sententiam luculenter nuper demonstravit Mo; ne hius fana I. p. 2393, cuius rationes non ita silatavit M. Schmidi. Diar. rer sehol Austr. XV. p. 26 . ut assentiendum i esse videatur. amque loeasta eum dieat aeto pepet 8 τῆσδε καὶ με o ruptu, aperto declarat quanti ipsa servum illum secerit, ita quo de dignitate ei os indieat ut detrahere de eius laudo quicquam velle neu liquam videatur. Accederem ad Sehmidi ii sententiam si haec sero diceret o casta: res riserris, Γ ἀνὴρ δουλος, ν ἄστε feto ανέσσαι μέρειν

,1 - χα μείζω χωο. uno vero Meinckium recta Oxistimasse arbitror idem autem quod conioeit: οἴχνη πιστής, non eogitavit iam pridem a Uundero propositum esse. Quod quamquam ad sententiae rationem salis idoneum est, parumtamen habet commendationis a litterarum omis. Probabilius es nisi mo sallit illud, quod locorum aliquo Euripideorum memor inveni. Iph. Aul. 867 enim servus vetustata probatus fidei et voluntatis suae in dominam eonscius dicit: οἶσθα οἶ- ω ι παῶν σοὶ mi aevoto ευνους φυν. Similiter nutrix

38쪽

rotoυων εῖνα καὶ στέροt τὰ δεσποτων, sic recto nuper correxerit:

mota thhu oti εὐνουν τε χρη λ - , , reliquit tamen quod aperto corruptum est: τοιουτον. Quid potest nim fingi perversius hau sententiae delam ei beneaeolum ministrum oportet fidelem et beneuolum esse Scribendum est potius: mmis με - εύνουν τε χρὴ δαμνον οἰκουρὸν εἶνα καὶ πεπειν τὰ δεσποτων. De eoniunetis autem δι clx ovo stχουρδνὰ Tur Hero sur.

39쪽

suspicari possis: τὰ δ' ob γρι ἄντα συλλαμον θεα σματα, praestat tamen opinor:

τὰ σχυνθέμοντα αλλαβων θεαίσματα κτλ.Quod cum exquisitius esset sanit corruptum est lihrariorum inscientia. o ne iusto illud exquisitis habeas videmustath.

δε, mos καὶ Σοφοκλῆ πληθυντ t κως συ αρ έροντα βουλεύς te: Naueh. D. Soph. 721 . Praeterea es Eur. Here sur. 26: έρω δὲ γε - δμείων abro e , ubi aliorum etiam Psiuglcius ineminit. Ood. R. 1031. Postquam docuit senex servus, invenisso se odipum insantem olim in Cithaomno addiditque

quas non solum propter a ah Orant quod ἄλroc που racum ἐν κακοι iuncta sunt sed hoc etiam mirum est, quo dolor crueiatus ipso suo it Oedipum a sene quaerore,

qui de oriculo quodam dixerii. Nihil igitur proficitur

underi coniectura, qui quoniam in La exstat ἐν καιροι c. putaba scribendum fortasse esse: σχοντ' ἐν χυλω με λαμ-

40쪽

Hae Oedipi sunt inelueulis no a cognatis suis vi abstrahatur. Cum nihil igitur clo sententia possit dubitari, ita verba

ropugnant, ut sana ea ess nein sanus possit contendere.

A multui iam νωα Σοφοκλειοι in curando vulnere vorsati sunt nec tamen id essecerunt, ut medicina supersedere posse videaris. Ad sententiam quidem satis accommodatum

et Mei ne hi κε σ' ἐπαξιουσι με. Adeo vero librorum seriptura hae dissimilia sunt ut potuisse sane poetam sic scribera ou edendum sit, vere scripsisse vix cuiquam persuadeas. Nec mea sunt ita comparata, ut dubitationis nihil

obtemperantes iudicio σθένει cum πη Ταν ὐδέ Io coniungendum esse statuunt, set eorum improhavit rationem, qui