Analecta Sophoclea et Euripidea edidit Frid. Guil. Schmidt

61쪽

Pro εχεις scribendum Me γε iam Brunckius vidit C

ier alius alit i corrΗxit, nec tamen ea fiunt coniecturae,

phoelos lunam di xori εὐyενεστclτην, quod adiectivumoxpediri hoe loe nequit. equo a post id prosectum sed librariorum vel inscientia genitum vel neglegentia Sopho-

eles quidem seripsit sino dubio:

τανπερ αὐτῆς εὐπρεπεστύτη μαν, κτλ. . quod adiectivum cum soleat saepenumero do corporis

62쪽

μανῆναι orcst δύο μναι ac προὶ ναι με ώς, τὴν μεν ἔτεμον εὐπρεπῆ τε δεῖ χα ελευθε to ri . ad rem maxime accommodalum est. Accpdit alia huius mendationis commendatio, posita illa quidem in permixtione vocabulorum εὐπρεπω ei sorauis haud in requenti velut Soph. p. 779: λύμπε ζαρ εν νειαtm ωσπερ ευπρεπῆ ζ χαλκύ Plutarchus Mor. p. 1129 C exhibe εὐγενὴς χαλῶς. equμ in eo ossendes εὐπρεπεσύρον dici non adiungi nomine, quo

ratio praestantiae aecuratius describatur. Etenim quae antecedunt: ερχετα νέα προσωπα καλλυνουσα α πλ=

63쪽

labes analecla maximam partem Sophoclea adiungam da inceps

Euripide R.

in quibus verba δυμα 'fovet Euripidis interpretibus disseultates pararunt. Ac defendi ea posso loco illo Demosthenico de eor. p. 272 2m θρασυνομενω καὶ πολλῶ βεον re ανίμων, recte Hermannus negavit, qui id quod plerique lacerunt deteriorem recepit nonnullorum codicum scripturam oumst γοντι. equo voto meliorum throrum auctoritas neglegenda est, ac si qua opus est emendatione, ad illos ea accommodanda. Idem statuens auehius nuper Eur. Sud. l. p. 59 sq. πολλῶ βέον re iamrificio con-leeit docteque uti solet de potestate huius verbi disputavit. Vereor lamen eius accedero sententiae, quoniam non verisimile videtur esse πολλιν librariorum vitio depravatum ess o

d hin Περο τ sae illima in reo Π commulari poterat consimile autem vitium deprehenditur Soph. ad Col. 351, ubi pro PF P in Laut ex in s 6 ra. ρd unus residet mihi

scrupulus dubium est enim, num sipho αρίστασθαι liceat dicero pariis atquρ- - ἐξ στασθαι. tqus in hac dubilatione malo ingredi viam tutiorem Fae nim νηυδ ortum esse ex θυμήν, ἐοντι autem ex νέου et i, quod vitium aliis quoquo locis ommissum est, volui Soph. Ani 123 vo in optimo libro Laur pro vo e scriptum est βοην omnia

64쪽

concedes recto procedere. Quam si apium enim ad senteni iam illud quod dixi:

121 ila xplicaret, ut Oxpedita esset sententia atque aperta Neque, qui deinceps conio tura remedio nuper usi sun Nauthius M. Soyssertus, Hira olius pμr anasse laborantem oration in putandi sunt. Nauehius enim qui Eur. Sud. I. p. 24 proposuit: a 'ν οδεμ fixis in tam pro εμιων ὐπο, adistolixum elegii quo oroor no quod ipse velit non exprimatur, inrendi deIeiam rotam Mere. equo varo proba

neal postquam uirget. de Fur in ompon diverb arte p. 30sq. peto ut milii quidem videtur conieeturam illamis sutavit. Atqiae etiam do iis velit cogite vir litteratissimus,

65쪽

nimio sua coniecturae amor oceascatus videtur existimaro.

Quid enim rectene sapit, qui sumo credit urbem vastari posse Vide haud exiguas ossa dissicultates, quas vereor propemodum ut ita lollam, ut vero suhlatae esse idon tur. Nihilo satius diram quod sinito. Atque Opravatum duco non solum P εσημηὐ verum etiam amist. Pro GH ΩΙ autem scribendum ossa suspieor GV C, es. Hae 776: hos, συμφορὰν rua Φρυγῶν. Gravius vero torruptum

videtur Age ΕΣΗ in quod possis forsitan mutam in Π 0MΗZ, ut haec exsistat Hecuba oratio:

o pola εαπαρ πολεμίων Φεσεῖν δροί Sod non ausim asseverare eonfidρntius, scripsisse haec Euripidem quoniam paulo violentius quae manca sunt correcto videntur lium vereor tamquam Euripidsum prasidiearet x αγνως το μηδὲν στυ ολεμιων sto, quamquam sententia non repugnat os lph. Taur. 519: panis in o9xEU Dσαν trεσθα δορί. Atquo ne mireris τὸ

66쪽

haud raro permiscentur haec inita visa est triendatio maximo probabilis: χἄ; νωι δα ut δῆτ' ἄστυ πολεμιων m. De orbo, θυα autem es Soph. I rach. 432 3ς - - Ο φκουσεν, , mi R πύθω λλις δαμείη πα- Phil

τωνδε δαμῆναι. eque alienum os conferre Hor. p. I, 2, 21 ubi Llixes vocatur domitor Troiast. Phoen. 1704. Oraculi mentionem cum Oedipus secepit, Antigona ex patre quaerit:

consuetusto et Euripidi e ceterorinia poetarum tragicorum prope poscere videtur ut scribatur:

68쪽

ται, quamquam probo scio id potissimum agere M deam, ut suis manibus donum illa comprehendat. s. v. 972 sq. SE Ihoc ipso demum loe Medea liberis illud p pascit, it neque est, ut bis significetur. Multo magis accommodalum S eum praesertim perore Medea uniere e telum do vestis praestantia, quo porstringat etiam Iasonem. Quare pro

Hipp. 302. uim cum iterum frustra explorara studu--it, quo maerore Phaedra erucietur, chorum sic appellatr in eo diaove τουσδε ium νουμεν vos

69쪽

302 o δ' πεσμευ ciuis Q in quibus lateor me pro sanis non habere ἶσον απεσμεν rex is, quae interpretari sere solent: tam pro P -- a proposito quam antea. Deest vero apud Euripidem quod hic gravissimum est a proposito, quod dubito numsaeile possit audiri. Quam multo apertius Iercules Ale. 522, non satis p rspecta Admoti sontentia: υθέ τι μειλο οπ--ημα ὰρ hysto oblitteratum est quod scripsit poeta:

orationem adhuc proposita sunt. Quarum omnium una

maxime mihi probatur Monkii, qui ροσκοπoso v. 715seribondum esse suspicatus est. so tamen hac emendatione diseusAa omnia, quae obscurant orationem. liquam

autem lucem asserunt scholiasino verba qui haec adnotat: μετατρεπουσα, γνα, καὶ πολλὰ δοχνιύγυσα χα ει πολλὰ μεταφέρου- μου την νίμην, ε μδνον αμα ης pus p ac ευρον. Haec enim essiciun accurata doli hstrali onis significationem expressam illum vidisse, dianda si non ipsum verbi δευμ at simile legisse, is uua pro non

70쪽

60 legisse, sed vocem potius cui auxilii vis subiecta sit. Quas eum reputarem hoc intellexi primum pro ἔν scribendum esso

δ, deinde in ΕΓΡΗΠ nihil aliud latere nisi L P A, pro Hrs deniqua seri hendum videri EIS II, quas non

ita inter si discrepanti ut prinis Eri non potuisse dicas. Haso si mutaveris orationem habebis satis Oxpeditam: καλωι ελεξας εδ δὲ προσκο-osae ma ηυμ δει εα τησδε o Npγας θω. es Soph. ed. R. 278 re κταν ντ εχω δε εα t. Fragm. 396. 7: στραγυ φρυκτωρία εδερε χαν φη- Οὐ δε- δετμένα. tque ut hoc loco v. 1 5 8. ἐφευρεῖν st ευε tu ita usurpata sunt, ut sere cognata verbo δε- exsistant, eadem verba in simili causa invicem variant orationem apud

ρων τάχας si omistν h. 468 460 cl. 458. Hipp. 1453. Hippolytus in extremo morii discrimino

patri vale dicens haec pronuntiat: δε αν καὶ σύ, χανε ro sed μοι, πύτερ de quibus Nauchius Eur. Stud. II p. 45 - 47 diligenter exposuit, ut nemo possit dubitars quin veph καὶ σb emenda tions egeant duod vero idem proposuit: Ἀαῖρε at o , χαν foro tot, classe, propterea non placet mihi, quod καὶ importuno in epilouxi illa interpositum es Re videtur duapropter videat auehius, an ipsi proholup, quod mihi occurrit: G χαι δε α χῶρε πολλα μοι τάπερ, qua coniectura hoc nisi fallor esset tur, ut priora cum iis quas sequuntur perbone concinant. Stabili tur autem δελ- Ηomε- eteo illo: χαιρέ fot a βασίλεια, δtαμπερές. Αle. 64 Apollo frustra conatus animum Mortis dolanim haec aeerho dieii: μιν οὐ παύσει καωερ ,Πλc ῶν δρου