장음표시 사용
391쪽
realiter distinctum ab eo cuius est, nec potest intelligi, quasi sit demonstrabilis de quidditate: quia Doctor ubique loques de hac materia, dicit, quod modus intrinsecus est intimior; quam passio,quod impossibile est,nisi sit ide quidditati quid ditatiue: quia si non, tunc ex verbis Scoti, illa propositio, in qua praedicatur passio de quidditate , vel definitione, non est immediata, sed mediata: quia si secundum Scotum modus intrinsecus intimior est, quam passio, tequitur, quod propositio, in qua praedicatur modus intrinsecus de quidditate, e*set immediatior illa , in qua passio praedicatur de quidditat:
Cum ergo dicit Doctor, quod infinitas, quae est modus intrinsecus ex ratione sua sormali inest deitati, intelligitur, quod sit de quidditate positive; haec Paulus. addit tamen in 82. dbcto,quod modus intrinsecus non est intra quidditatem quasi una pars definiens , sed est modus cuiuslibet partis definieristis, nec est pars rei,cuius est modus, sed cuiuslibet essentialis partis est modiis,sicut dc totius, quemadmodum omnis pars contrarum creaturae est essentialiter finita. Sed haec Pauli opinio,in hoc, lauta. quod dicit, modum esse de quidditate rei, cuius est modus, . non est ad mentem Scoti: nam modus intrinsecus pro tanto dicitur intrinsecus sui inquit hic Trombeta) quia non ingreditur quidditatem eius, cuius est modus, & non distinguitur ab eo formaliter possitiue, sic, quod ab eo distinctam sormulitatem habeat; non tamen conceditur, quod sit idem so riseide fom maliter sibi: Unde obseruandum est, quod aliquid esse idem maliter es, sormaliter alicui contingit. dupliciter, uno modo positive, cui itat du- alio modo negatiuE. Positive, illud est idem formaliter albplicis r. cui, duod est de essentia eius, & de intrinseca formalitate ip- ia: --.. Q Hῖῖrς dii modo. quo animal est de hominis essentia. Negat,
e autem illud dicituridem formaliter alicui, quod non dicit distinctam sormalitatem ab eo ideo ad hoc,quod aliquid sit idem formaliter alicui, duo requiruntur: primum, quod sit de essentia eius; secundum, quod non dicat ab eo distinctam formalitatem, loquendo de mutua, & complexa idemtitate sormali, & hoc modo animal rationale est idem so maliter homini: quia est de ei sentia eius, & ab eo non dicit formalitatem distinctam: cui autem altera istara conditi num competit, potest dici esse idem formaliter, & cui deest, potest dici, non esse idem formaliter perfecta identitate so
392쪽
pui sormaliter, scilicet positive, S negatine: positive, quia Histum Whabent disti hetam formalitatem ab illo: negative, quia non fori liter est de essent i a illius , a quo distinguitur: duo itaque concur- DG. modis. runt in persecta ,& completa distinctione formali, scilicet, quod non sit de essentia, & quod dicat distinctam formalit tem : quia benEsequitur, A distinguitur formaliter a B: et o A non est de essentia B, δe habet distinctam formalitatem aB,S hoc, sit perfecta distinctione sormali distinguuntur: ex quo sequitur, quod cui competit aliqua istarum conditionum , potest dici distingui formaliter: similiter cui descit,
potest dici, non distingui formaliter . Ex his concluditur, linodus intrinsecus est idem formaliter ei, cuius est modus uno modo scilicet negative: quia non habet distinctam so malitatem, & nCn est idem formaliter positive: quia non est de essentia eius: consimilitet non distinguitur formaliter positive: quia non habet distinctam formalitatem, sed tantum negative: quia non est de essentia eius. Sed contra praedicta, sunt aliquae dissicultates: Prima qua' P, Massi
rum est. Si modus intrinsecus non variat rationem sorma' cultas.
Iem constituti, sequitur, quod vel infinitas, Mnecessitas non surit modi intrinseci, quod est contra Doctorem Subtilem, vel quod Deus, & creatura non distinguuntur formaliter: Primum patet: quia certum est, quod finitum, & infinitum distinguuntur essentialiteris haec distinctio non potest esse . nisi penes finitatem & infinitatem , tanquam per principia
conuitutiva, ergo finitas, & infinitas non sunt modi intrin-
seci: quia quae sic distinguunt, variam rationem formalem. Et si dicatur, quod sic non distinguunt. sequitur secundum nimisu quod Deus, SI creatura non distinguutur formaliter. - Ad hanc dissiculiarem respodet Trombeta, quod ens fini- Trombrestum, & infinitum capiuntur dupliciter, scilicet fundamenta- responsi liter, & formaliter: indamentaliter dicit, quod distinguun- tur essentialiter, S non praecise ratione finitatis, vel infinitatis; sed essentia: iplar, ad quas ista sequuntur, seipsis essentialiter distinguuntur: si vero capiatur formaliter,ens finitum,& infinitum, id est,pro conceptibus obiectivis abstractis exsestentibus in anima per aliquod repraesentativum; sic tantummodat iter distinguuntur: quia tantum distinguuntur penes innitatem, & infinitatem, qui sunt modi , ut iam dictum est lia a mPosset etiam dici , quod Deus non tantum formaliter a crea- ris res aestio. Z 3 tura
393쪽
tura distinguitur, sed etiam essentialiter, de quidditatiuE: Mquando dicitur, quod distinguutur per finitum,& infinitum.
Dico, quod verum est,quantum ad modum nostrum consa se concipiendi, & redit in idem. Secuda dis Secundo arguitur contra iam dictum,quod modus intrin- ficult.M. secus est idem formaliter negatiuξ rei, cuius est modus, Multerius,quod distinguitur ab eo formaliter negative. Si hoc esset verum, sequeretur, quod idem esistet idem formaliter negatiue, Se distinctum formaliter negative, quae iunt constradictoria : nam ide,& diuersum sunt opposita,& immedia, ta circa enS,si uni firmiter accipiam ur, velut fit in proposito. sim ad Ad hoc dico,quod esse idem formaliter negative,& distindi ultate. gui formaliter negatiue, sunt oeposita, si respectu eiusdem, ad idem sumantur, secus est, si sumantur respectu diuersorum : modo in proposito, est idem formaliter negative: quia non habet distinctam formalitatem.& distinguitur so maliter negative: quia non est de ementia, dc istae duae ratio- . nes non sunt Oppositae, ut de se patet; sed bene, esse idem so
maliter, prout esse idem sormaliter est idem,quod esse de es sentia ; M distingui sor maliter, hoc est, non esse de essentia, iunt rationes oppositae: similiter quod aliquid sit idem so maliter: quia non habet distinctam formalitatem, & disti; gui formaliter: quia habet distinctam sormalitatem, sani rationes oppositae. Tertia A Tertio arguitur contra id, quod dici rur, quod modus in-G inas. trinsecus est idem formalitcr negative, dc non positive. Sit . modus A, r , cuius est moduΤ, B, tunc sic arguitur. A non
est idem formaliter posita ne ipsin, de est, ergo distinguitur
Grinaliter positive; tenet continuentia a negatione OpP0' Q ssii immediati ad posit innem alterius cum constantia iubi
cti, cui opposita nata sunt. conuenire inlinis istis di Ad boc negatur consequentia,& ad probationςm dico, crotiatis. licet idem,S diuersum sint immediate opposita circa ens msumuntur simpliciter, S absolute, tamen ut sumuntur cud
inrminatione, icilicet cum ly,sormaliter,uel quidditatiue, vel per se,uel in quantum,vel positive, & simi libus; non sunt i
mediata : Exemplum in contradictorijs, de quibus minus videtur: album,& non album sunt contradictoria immediata, .
εἴ cum disiunctione dicuntur de quolibet; tamen si sumatu cum ly formaliter, vel quid litatiue, non sunt immediata, de ambo
394쪽
ambo de eodem negantur: nam quaelibet istarum est falsa. Socrates est formaliter albus,& similiter ista. Socrates est sorinaliter non albus: quia dato opposito, sequeretur, quod vel ααffirmatio albedinis, vel negatio eius, Socrati quidditatiud competeret,& in primo modo,quod implicat,&idem est in contrarijs immediatis, sanu, & aegrum absolute sumpta sunt immediata circa subiectum aptum natum,tamen cum ly, formaliter, sunt mediata: quia animal neque sormaliter est sa- .num, neque sormaliter aegrum: sic in proposito, idem, & dbstinctum absolute sumpta sunt immediata circa ens, non tumen determinato per ly formaliter, vel positive, sed habent
medium,quod patet ex hac regula: Quandocunque sunt ali, qua duo aequi pollentia aliquibus duobus, si inter illa aequi- pollentia datur medium, M inter illa, quibus sunt aequipol lentia, dabitur, sed esse de essentia alicuius, & habere distinctam formalitatem, sunt aequipollentia identitati ilarinali positive, de disti nctioni sibi correspondenu, de inter hoc, quod est esse de essentia, S: habere distinctam formalitatem, datur aliquod medium, ut illud, quod insequitur aliud, & non est . quid, aut formale, nisi quid litate, & sormali tate eius, quod
consequitur: nam tale non est de essentia eius, quod confe-
uitur, cum illud sine isto definiri possit, ne abet ab illo
istinctam formalitatem: quia non est quid, & formale so malitate illius, quemadmodum est modus intrinsecus: ita dabitur etiam medium inter hoc, quod est esse idem forna, iter positive,&distingui formaliter positive, quod est esse idem formaliter negative, α distingui formaliter negatiue, Meque ista sunt opposita, neque immediata circa idem. Quarto arguitur contra id, quod dictum est, quod modus charia is ron est formaliter idem positive rei, cuius est: nam ex hoc fodias. sequitur, quod distinguitur formaliter positiue,quod probatur sic: A non est idem sormaliter positive B; ergo est formaliter non idem positive: consequentia patet ex 2. Peri- hermenias: quia a negativa de praedicato finito ad assirin tiuam de praedicato infinito,cum debito arguendi modo, i Met consequentia: tunc vltra A est sormaliter non idem p
sitiue ipsi B; ergo distinguitur formaliter rositiuo: haec cos quetia patet: quia non idem,& distinctu sunt aequi pollentia. Ad hoc nego primam consequentia,& ad probationem Solutio E dico, quod illa propositio a. Periherm. non est vera, nisi se culcinis. .
395쪽
con quella uatis aliquibus limitationibus: prima limitatio est quod illa a uegatiuata propositio est vera in praedicatis simplicibus, non composi de praedicato tis', unde non sequitur, A non est album lignum, ergo A est finito adas non album lignum. Secunda limitatio est, quod totum pri
firmativa de dicatum infinitetur: unde non sequitur. Franciscus non vi prsicatoru- det aequum, ergo Franciscus est videns non aequum: tertia, festo, quo ' quod non sit aliquis terminus supponens confuse tantum, desectu cuiu non sequitur . Cuiuslibet hominis a simus non cit asinus,ergo cuiuslibet hominis asinus est non asinus: nam antecedens est veru,& consequens falsum: antecedens enim sequitur ad ista, cuiuslibet hominis omnis asinus, asinus non
est; quae est ver cum sua contradictoria sit falsa scilicet ista, alicuius hominis aliquis asinus est onmis asinus. Modo in proposito, licet sequatur A non est idem & est, ergo est non idem; non tamen sequitur A non est idem formaliter positiud, ergo A est formaliter non idem positive: tum, quia est
in praedicatis compositis, in quibus regula non habet locum; tum, quia in affirmativa non infinitatur torum, quod est a parte praedicati: quia ly formaliter affirmatur. Vnde obseruandum est ex Doctore Subtili in primo sent. dist. quaest. r. ω dist.28. quaest. I. S in 3. dist. 3. quaest. i. quod conlequentia a negativa de praedicato finito ad ani tmatniam de praedicato infinito, non tenet, nisi virtute primi principii, scilicet quod contradictoria non possunt de eodem veri sicari; de quolibet enim vera asticinatio, vel negatio,&c.Vnde quado dico: Fianciscus non est iustus, ergo Franciscus est non iustus; si in prisma negaretur iustitia a Francisco & in iecunda aifirmaretur, contradictoria veriscarentur de eodem, scilicet iustum, Mnon iustum : & add:t Doctor, quod debet intelligi de nega- Negatimn tione extra genus, non de negatione 4n genere: nam negω genere sex tio extra genus, quae proprie est non esse, siue non ens, comtra gentis 1d tradicit allirmationi, quae est este, fue ens. Negatio vero in sint. genere, hoc est,quae negat aliquod determinati generis, non contradicit affirmationi extra genus, quae est esse: nam dum dico, Franciscus non est iustus, negatur ibi & iustus, de esse, siue ly est; cum vero dico, Franciscus est non iustus,illa negatio negat tantum iustum, per consequens non contradicit affirmationi, cum dico, est non iustus; si ergo debet va' ere ibia consequentia, oportet, quod ly non iustus, sit negatio ex-
. . .. . . tra genua, scilicet, quod neget, & ly iustum, & ly est, sicut &rrima,
396쪽
prima, hoc est, oportet quod dicatur de quolibet: modovi propositum, quando dicitur, A non est formaliter tuu posuitue ipsi B. ergo est formaliter non idem positive. Dico, quod non sequitur: quia ly non idenai positive non est negatio ex tra genus, quae dicitur de quolibet : quia non dicitur de non idem negative: tamen gratia disputationis admissa prima x conseciuentia, scilicet, A , non est idem formaliter positive, ergo est formaliter no idem positive; nego secundam illam, videlicet, A est sormaliter non, idem positive, ergo distinguitur formaliter positive: nam arguitur a superiori affirma Essendii liue ad suum inserius, in quibus non tenet cosequentia am ea superius omne distinctum est non idem, se on e contra: quia Chy' adesseris linmera non est idem Sorti, de tamen non distinguitur a Sorte, eiunia. Vt patet exponendo ly differt: nam sic exponeretur Chymera differt a Sorte,Chymera est,& Sortes est,& Chymera non est Sortes, ergo Chymera differt a Sorte: patet, quod prima exponens est falsa: quia Chymera non est, ergo & exposita
est i lita, scilicet Chymera differt, vel distinguitur a Sorte.
Praeterea pro aliquo priori competit alicui non identitas sutdictum est in primo arti c. pro quo non competit sibi distinctio: quia certum est,quod homini in esse quidditatiuo competit hoc, vo saltem intellectus potest vere enunciare de homine in tali esse, quod non est idem asino, & tamen non potest vere enunciare,quod homo in primo signo sit distinctus ab atino: quia in hoc primo signo non sunt nata enunciari de homine, nisi pr:edicata primi modi, & distinctio cum sit paseso entis . dc per consequens cuiuslibet in serioris ad ens, est Untum Pra dicatum secundi modi, S ita non est nata enunciari de homine considerato in esse quid litativo,& in primo signo: dc co ficinatur: quia opposita cotradictoria sunt priora oppositis contrari js, S etiam relativis, sed idem, di non idem sunt opposita contradictoria i idem, & distinctum o Pronuntur, Vci contrarie, vel relative, ergo in aliquo priori ςompetit Micui esse idem, vel non idem, quam competat im bi esse idem, vel diuersum, de sic patet, quod nulla est cons quentia arguendo sic: A ea formaliter non est idem ipsi Bpositive, ergo distinguitur formaliter positive: cum argua- Vtru modus tur 1 superiori ad interius asticinatiuE. i secus stobseruandum est postremo, quod ideo modus intrinso per βω-
cur non est per se coceptibilis: quia non dicit sorinalitatem: ptabilii,
397쪽
nam illud quod non habet distinctam formalitatem ab alio, non habet distinctam conceptibilitatem , sed modus intrinsecus est huiusmodi . ergo. & hoc est, quod dicit Auctor in litera, quod modus est inconceptibilis per se. Sed contra. Modus per se definitur, ergo per se coci pitur.
Praeterea, si modus non esset conceptibilis per se, es at minus ens, quam secundae intentiones, & quam priuationes,Mnegationes, quibus no repugnat terminare actu intellectus.
Ad primum dico; quod modus intrinsecus potest accipi
dupliciter, uno modo pro formali; alio modo pro substrato; definitur autem modus intrinsecus pro formali, in quantum attribuitur infinitati, necessitati, actui, & similibus: nec est inconueniens, aliquod attributum habere formalitatem, Momen suum sundamentum nullam sorinalitatem babere,ficut ista secunda intentio, differentia est composita ex gen re, & di flarentia, dc tamen rationale, cui attribuitur, est sim
pliciter simplex, id sic secunda intentio est compositior prisma, & ita consormi ter hic dicatur. Et si quaeiatur. Modus intrinsecus pro sormali estne prima, vel secunda intentio t Dicendum est, quod est secunda intentio, quae delinitur, Ut supponit pro prima: nam modo intrinseco pro prima intentione repugnat terminare per se actum intellectus, nec sciquitur hunc secudum articulum Auctoris in ea parte; in qua docet, quid sit modus intrinsecus, non esse realem: quia, Vt dictum est, secunda intentio pro prima definitur. Vel alit posset dici, quod definitur modus intrinsecus pro prima lim
tentione, S ita terminat intellectionem, conconutantela men re, cuius est modus, A non seorsum,Wita ratione talis concomitantiae, & definitur ,&.cognoscitur
Ad aliud dico, secundae intentiones habent proprias formalitates ,& ctiam negationes suo modo proprias sormal, Antonius rates habent,ut docet Ant. And. . Meta.quaest. etiam pri Andr M. uationes habent suo modo sormalitates: quia sunt maioris AGM entitatis,quam sint negationes, ut docet Scotus in I .senten. dist. 1 dist.28. ubi vult,quod plus dicat priuatio,quam pinia negatio: S in Praedicamentis quaest. io. concedit Scotus superioritatem, interioritatem inter negationes,& priua,. Hr i tiones,quod no essent, nisi suo modo proprias haberent so Q malitates, &ideo postant terminare intellectum, quod non contingit dem is intrinsecis.
398쪽
In Formalit. AIq. Ant. Sirecti Doct. Paris
Modi intrinseci iis disinissunt,secundum aliquos infuitas, necessitas, aeternitas, m existentia, licet ess existere etideatur esse de conceptu formali Dei, to quid-ditatiue; in primo modo dicendi perse de Deo praedicetur secundum Dos forem in secundo dist. r. In creaturis sunt mod, intrinsecti actus, . potentia, contingentia, intensio, in remissio, existentia, . sic de alijs. Ut modi opponuntur inter se: quia isus alteri, siciu infinitum furto, contingens necessario , T sic de Aijs; omnes isti modi intrii feci nec intrant qui ditatem, nec disserunt ab ea formaliter Istiue,sed bene negatiue, hoc est, quod non sunt de ratione formali ipsius quid litatis, quorum sunt modi in trinseci , εν tales modi reducuntur ad istud genus in cre turis, cuius en sua quiddit . . . i
C Ircii hanc litera sunt aliquae dissicultates: nam dicit Aivictor, infinitatem esse modum intrinsecum ipsius Dei. Sed contra Doctor Subtilis in quolib.quaest. 6. artic. i. conce- Dsscuit .dit,quod magnitudo, quae idem est, quod infinitas, transit in Gentiam,& manet distincta secundum propriam rationem; sic etiam in creaturis magnitudo pei lactionis non est aliud realiter ab eo, cuius est, S tamen manet secudum propriam tionem in gnitudinis, ςrgo si magnitudo manet secudum Propyiam rationem magnitudinis, magnitudo habet propria sormalitatem, & sic modus intrinsecus habet propriam imma litatem,SI distinctam ab eo,cuius est modus; quod est contra Auctorem. Ad hoc dico, quod non habeo pro ilicoin solutio. uenient quod infinitas dicat propriam rationem distinctam ab co, cuius est; S quod maneat distincta ab eo, cuius est, exi iratura rei, non autem realiter,aut formalit ,& ideo verum
399쪽
est, quod modus in rinsecus transit in essentiam realiter , Mformaliter negative quia non dicit distinctam sormalitatem ab ea, non sic tamen transit, quod Aliquo modo non distii guatur ab ea,& sie dicitur maneresecundum suam propriasi rationem: quia non ita transit in id, cuius est modus, quodno sit aliquid distinctum ab eo ex natura rei, S hoc est, quod intendit ibi Scotus: probat enim eo loci, quod infinitas ex natura rei distincta. i i ho nuri
Secunda dissicultas est circa id, quod dicit Auctor, quod
aeternitas est modus intrinsecus. Contra. Modus intrinsecus non dicit formalitatem, sed aeternitas dicit formalitatem, cr-go aeternitas non est modus intrinsecus. Maior est Auctoris; εἴ omnium Scotistarum. Minor probatur, primo auctoritate D.Augustini is . de Trinit. cap. s. ves 8. ubi scribit. Si dixero aeternus, immortalis, iustus, bonus, beatus, spiritus, horum omnium substantiam significare videtur ; caetera vero huius substantiae qualitatem, ergo aeternitas iecundum D. August.
non substantiam, sed proprietatem Dei significat ue sed quod
est proprietas alicuius, non est eius modus intrinsecuS: cum omnis proprietas dicat formalitatem distinctam ab eo,cuius est, ergo aeternitas non est modus. Secundo hoc idem probatur auctoritate D. Damasc. lib. I. de fide orthod. cap. . Vbi inquit: Quaecunque autem per theologiam de Deo dicimus, non naturam eius, sed ea, quae sunt tirca naturam insinuant: nam & si bonum, si iustum, si sapiens, si quiduis aliud dixeris, non naturam dicis Dei ; sed ea, quae circa naturam. Item D. Anselmus prosolog. cap. ii. in fine inquit: Sic ergo vere es sensibilis,omnipotens, misericors, & impassibilis ; quemadmodum vivens, sapiens, bonus, beatus, aeternus, & quic quid melius est esse, quam non esse; ubi patet, quod inter persectiones attributales, quae sunt perfectiones simplicite caeternitatem enumerat: modo persectio simpliciter, dc secundaria, siue attributalis ,mon dicit modum intrinsecum, sed proprietatem rei, ergo sequitur contra Auctorem, quodae ternitas non est modus intri secus,vel si est, quod modus ii trinsecus dicat formalitatem. Pro solutione istius dissicubratis notandum est, quod aeternitas, Δ quaecunque nomina, quae non dicit ni quid litatem, quemadmodum substantia, de piritus, sed rei circunstantiana sunt ersectiori essecundaris: clii e consequuntur rei quidditate in dc ideo ad illud, quod . dicitur
400쪽
In Formalit. Mag. Ant. Sirecti Doct. Paris,ir s
dicitur de aeternitate; nego minorem: aeternitas enim non
dicit quidditatem rei, neque proprietatem sormaliter,sed bene consequitur rei quidditatem, & prae exigitur ab ipsis proprietatibus : ideo ad Diui Augustini auctoritatem dico quod aeternitas dicit qualitatem substatiae praeexigitiuae. Ad D. Damascenum, concedo,quod pernitas non dicit su bstantia nisi
eosecutiue, S eadem solutione exponitur auctoritas D. An- . .
selini: nam licet enumeret aeternitatem inter persectiones attributales, ex hoc tamen non sequitur, quod sit persectio attributalis, licet habeat consimilem modum praedicadi, scilicet per modum qualis. Obseruandum est tamen , quod aeternitas est modus intrinsecus essentiae diuinae, & aliorum
diuinorum,sicut existentia,& infinitas attributorum,& ideo aeternitas, quae est modus intrinsecus essentiae,praeexigitur ab attributis , aeternitas autem, quae est modus intrinsecus attributorum praeexigit ipsa attributa: teneo enim, quod attributa sunt aeterna propria aeternitate, sicut existunt,& sunt
infinita propria existentia, & infinitate. Tertia dissicultas est: quia Auctor enumerans modos in-- inrisetrinsecos , qui sunt in diuinis, dixit, quod existentia non est tia sit Og modus intrinsecus Dei, sed magis de eius quidditate; ideo ditare Dei, oritur hic celebris illa quaestio, quae in duas classes omnes di- et modus uisit Scotistas. An scilicet, existentia sit modili intrinsecus, extrissi in vel de quidditate Dei. Aliqui enim Scotistarum praecipui, Trim Ut ut Paulus Scriptor , Tataretus, magister Parisiensis, Mauri- mst lius Hybernas, Lychetus, Gratianus, Gadius, & plerique alij V M tenent ad mentem Scoti,existentiam esse de quidditate Dei, ' .& habent pro se de Scoti auctoritates, & rationes. gQ- ' '' Prima auctoritas est Scoti in primo dist. a. quaest. a. ubibet, quod existentia immediatissime conuenit essentiae diuinae, adeo quod propositio,in qua praedicatur esse de Deo, no . est per se secudo modo, quasi praedicatum sit extra rationem subiecti, sed est per se primo modo, & immediata, & ex ter' Lminis euidens: quia est immediatissima, ad quam resoluuntur omnes propositiones enunciantes aliquid de Deo, qualitercunque concepto. Secunda.
Secunda auctoritas Scoti est in 6. quaest. qu olib. ubi vult, quod sicut infinitas est modus intrinsecus estentiae, ut essemtia est, ita aeternitas est modus intrinsecus existentiae, ut exi-