장음표시 사용
411쪽
adaequale sandatur in estentia diuina, & aequalitas adaequat)in infinitate, ergo m. Sed certum est,quod identitas non est
formaliter aequalitas, nec de intrinseca ratione eius, ergo necessentia erit de intrinseca ratione infinitatis; neque e conuerso: M confirmatur: quia si essentia, M in itas essenti de sor maliter, sicut conceditur,quod pater per essentiam est idem filio, ita concederetur, quod per infinitatem sic essed idei', quod a nullo Theologo admittitur: Dicamus igitur, quo essentia quidditatiue infinitatem minime includit: haecq λς esse posset optima probabilitas: quia nullum prius includit quidditati uis,& essentialiter suum posterius: quicquid enim est de ratione quidditativa alicuius, semper est eo prius, sed
infinitauessentia est posterior, cum sit quantitas virtualis, ocpersectionalis essentiae diuinae, quantitas autem persectio nis est semper re, cuius est perfectio, posterior. Est ergo es sentia quaedam realitas in re, ad quam immediate nata est se'
ut infinitas intensiua; sicut creatura est quaedam res, x es cntia, qua posita in esse,ad eam sequitur finitas,& perfectio limitata. Et ad illud, quod dicitur. Scotum in quolib. dice re, infinitatem esse de ratione sormali essentiae diuinae. Dico, hoc essse salsum: quia etsi dicat, quod ideo est essentia diuisna, quia infinita, Dico, quod ly, quia, non importat notam causalitatis formalis. vel alicuius pertinentis ad primum modum dicendi per se, sed alicuius,quod concomitatur, seu re ductive ad primum modum spectat: Et breuiter, hoc est ve- rum, quod essentia, ideo est ei sentia, i loquendo de essentia diuina in quia est infinita, vel quid litatiue, vel concomitan
ter, primam negatur, M secundum conceditur.
Vtrum infla Pro ampliori tamen lautus difficultatis intelligentia , quinnitas fi de ro an infinitas sit de essentia Dei, seu de conceptu sormali essentia Dei. essentiae diuinae. Alphonius Toletanus in suo primo quin. 6. c m. To prologi concl. 3. &Thomas ab Argent. quaest. I. Prol. art ut. tenent, quod infinitas sit de essentia Dei, & de conceptu eius Thomas ab sormali, quod sex rationi b. probant,& prima est talis. Qsic'. quid couenit Deo circumscripto omni eo,quod non est debi η Πλ tas,per se primo,& quidditatiue ei conuenit; sed infinitas est huiul modi, ergo &c. Maior est manifesta, & minor probatur: quia circumscripto omni eo, quod non est per se prim
in deitate, adhuc deitas est persecta exie formaliter, sed non Persectione sinita, ergo infinita. Secunda
412쪽
: Secunda ratio. Deitas se ipsa est persectissima, ergo seipsa secunda est formaliter infinita: antecedens patet per Scotum in q. 3. ratio.
prol. deitas est ratio formalis obiecti theologici, qua eontis iret ea.quae cotinet,qd non esset, nisi: ex se esset persectis ima. Tettia ratio. Dei es est ratio formalis obiecti beatifici, qd Tertia ratio. non esset, nisi ex se esset persectissima. Praeterea, nisi deitas esset ex se sor maliter infinita, non est et verum illud dimini
D. Ani et mi prosolog. cap. 2.5 3.ubi dicit,quod Deus est quo B. Anselm maius excogitari non potest;si enim non es set formaliter infinitus, tunc magis eo cogitari posset, scilicet aliquod ens, quod emet formaliter infinitam. Praeterea. Omnis proprie- Quarta x tas attributa lis est infinita ratione identitatis cum essentia,ergo essentia diuina est ex se formaliter infinita antecedens est Scoti qui in 3. quςst. prol vult,quod omnes proprietates sunt infinitae propter identitatem, quam habent cum essentia, Mhoc dicit improbando opinione illam,quς amrmabat Deum sub ratione boni esse subiectum in theologia. Praeterea con Quinta ra ceptus deitatis, ut praescindit ab omni eo,quod non est de ra- tio.
tione formali eius, aut est finitus,aut infinitus,aut neuter,aut . . . ,
simul finitus,& infinitus: primum,&quartum dari haud possunt, ut patet; nec tertium,ergo secundum, scilicet,quod erit infinitus: quod non detur tertium, patet: quia ille conceptus neuter esset confusus,dc indeterminatus, de indifferens ad D nitum,de infinitum, sed hoc est falsum: quia tunc ille concopius non esset perfectissimus: tum quia soli conceptus entis,&transcendentium sunt sic indeterminati. Item,quod con sexta ratio. tinet virtualiter seipso formaliter circumscripto omni eo, quod non est de ratione sormali eius, infinitas perfectiones, est formaliter infinitum, sed essentia diuina est huiusinodi, . ergo&c. Mitor patet ,& Minor probatur per Scotum, qui quaest. 3. prologi vult, quod de ratione obiecti primi scientiae iit contuaere virtualiter omnes veritates illius habitus; sed Deus sub ratione deitatis ponitur a Scoto, subiectum theologiae in se, ergo Deus per rationem deitatis continet omnes veritates habitus theologici ,& per consequens omnes persectiones demonstrabiles de Deo, sed tales persectiones sunt infinitae, ergo continens illas, erit infinitum: quia nullum mnitum potest continere infinitum, vel infinita : hae sunt ratio' Prima rationes Alphonsi,quibus addo quatuor rationes Scoti fundame- ex fundam
iis innixas; quarum Prima est talis. Ens quantum immediate iis Scoti.
413쪽
diuiditur per finitum, de infinitum, ergo finitas, & infinitas
praesupponunt ens quantum,quod diuidunt: sicut etia actus, de potentia diuidunt ens reale,ergo praesupponunt ens reale, quod diuidunt, & per consequens deitas prius erit quanta, quam infinita formaliter,& non potest esse quanta alia quan. titate ab infinitate intensiua,ut patet; ergo sequitur,quod imsinitas intensilia pertinet ad esse eius quidditatiuum,& essemtiale: & quod essentia diuina prius intelligatur Quanta, patet: quia sicut ens absolute, siue conceptus entis accipitur a natura diuina, ut est quid, ita conceptus entis quanti accipitur ab entitate diuina, ut quanta . secundu , , Secunda ratio. Si inlinitas intensiva est alia ab essentia praetis. ter opus intellectus, ergo ex natura rei habebit aliam existentiam ab existentia essentiς diuinae; patet: quia infinitas intem siua necessario est alicuius existentiae,& si sic, sequitur,quod infinitas poterit terminare propria intuitionem, siue cogni- iii in tionem inmitiuam, quod est contra Doctorenu nam existens propria existe tia,pot propria cognitione intuitiua cognosci. Tertia ratio. Tertia ratio . i infinitas intensiva distinguitur ab essentia ex natura rei, sequitur, ipsa infinitate circumscripta per pose sibile, vel impossibile, quod tunc essentia, ut a perse praesens, & existens, aut erit persecta intensiue, aut impers cha, aut nec sic, nec sic; non secundo, & tertio modo: quia ut sic essentia excedit omne ens finitum; si primo modo, e go erit quanta alia quantitate ab infinitate intensiua, α per consequens personae diuinae essent aequales secundum aliam quantitatem ab infinitate, quod Doctot Subt. non concedit. curria rata Praeterea quarto. Si infinitas est ibi ex natura rei, de formutis . liter distincta , dc per consequens posterior essentia diuina; sequitur,quod positis in aliquo signo extremis relationis in trinsecus aduenientis non erit talis relatio, quod est incon ueniens: probatur consequentia: quia in eodem signo, quoessientia communicatur filio,tunc filius est, A similiter pater, qui sunt extrema aequalitatis, & tamen in illo signo aequalistas non erit; patet, quia in illo signo adhuc non intelligitur filius habere infinitatem intensivam: probatur per dictum Doctoris quaest. s. quolib. ubi vult, quod eodem ordine com-- municentur filio persectiones, quo habens inter se esse, ita ..i quod prius intelligitur communicari filio essentia, quam bo. iti, ibi ta nitaS: quia euentia est prior, ergo si infinitas ea es entia posteriora
414쪽
slarior, quod oportet dicere, si non est de quidditate Dei, sequitur, quod posterius intelligitur communicari, ergo iaci: Ad oppositum est Scotus in primo dist. 3.q. I. 6c dist. s.I . notus. de in quolib.quest. 9.& alibi, dc Franc. in primo dist. a. quest.7- AIsronis. ubi vult expresse, quod infinitas non est de sormali ratione
Dei,quod confirmat Franciscus ratione, quam Ilippa adduximus ex Ant. Andrea, cui addo aliam rationem Franci sci, quae est ratio eius tertia. Illud, quod de se non dicit aliquam rationem formalem, non dicitur in quid de aliquo, sed infinitas non dicit aliquam rationem formalem de te,ergo de nul- Io eicitur quidditati vh. Minor probatur ex Scoto 8. distim in tuaest. 3. Modus intrinsecus non dicit rationem formalem,ed infinitas est modus intrinsecus, ergo occ. Maior patet, MMinor probatur ex definitione modi: nam modus intrinsecus est, qui additus alteri, non variat rationem eius sol male, ergo non dicit formal itatem sed sic est de infinitate: quia Omnia attributa ad inuicem aliunde, quam per infinitatem distinguuntur, imo ratione infinitatis iunt inter se idem realiter, 5 quantumcunque infinitas eis addatur, non variat eorum ratione formalem, quod utiq; saceret, si esset formalitas. Ad primum ergo ex Alphonso dico, quod duplex est per- Adprisnufectio, una sumpta a quid litate, alia a modo, de ita illo casu se. admissio, esset diuina ei sentia perfecta priori, non posteriori Terfectios rersectione. Uel dicatur, quod ut sic non esset perfecta, nec duplex,scili imperfecta positive, sed tantum negative, SI quod tantum eis celsumpta set persecta sundamentaliter, sed non sormaliter: sed prima a quidditate. reiponsio videtur melior. G a modo. , Ad secundum potest dici, sicut ad primum. Vel dicatur, P sitiis, quando Scotus posuit deitatem esse rationem formale obie- duista. i theologici, non posuit eam,ut ab infinitate denudatur, sed ut est sub infinitate. Et si dicatur, quod tunc ratio sormalis subiecti esset uniani per accidens. Dico, quod non sequitur: quia non pono, hoc totum deitatem infinitam esse rationem
formalem, sed deitatem sub isto modo. Dico secundo,quod ' 'non est ens per accidens: quia infinitas non ponit aliquam formalitatem superadditam , cum sit modus intrinsecus. δίlhaec est res ponsio Doct. Subt. licet ad aliud propositum in
Ad tertium dico, quod D. Anselmus non intendebat defi- Adtertia
nite Deum Praecisum ab infinitate, sed cum infinitate, vel
415쪽
saltem sub infinitate. Dico secundo quod Deus, ut ab infinitate praecisus, adhuc esset id, quo maius cogitari haud pos- set, non maioritate desumpta a modo,sed a quidditate; prior responsio magis sapit. . I Ad quartu. Ad quartum dico secundum Scotum in quolib. quaest. s.' 'quod unumquodq; attributum est infinitum so aliter sua Ipropria infinitate, de ita nego assumptu: dc ad probationem :cx Scoto in 3 .qu est. prologi, dic quod truncate adducitur: quoniam Scotus dicit ibi, quod infinitas inest eis ex deitate tanquam ex radice,& hoc idem docet quaest. 1 .quolib. sed ex hoc non sequitur, quin quodlibet attributum sit infinitum propria infinitate. Dico secundo, dato, quod essentia sit ex te primo formaliter infinita , ita quod non ratione alterius 3 ex hoc tamen non sequitur, quod infinitas sit de ratione eiussor mali. Ad quinta. Ad quintum cum dicitur, quod ille conceptus esset neu- . ter, confusus,& indistinctus. Respondeo,quod si consusum intelligatur eo modo, quo superius dicitur confusum res pinctu inserioris conceptus, ille non est confusus, sed ut sic ens,ui& transcendentia sunt consus a si autem per confusum inlebi ligatur, quod quantum est ex se sit indeterminatum ad mindum, sic conccdo, neque hoc inconuenit. . sextum. Ad sextum dico, sicut ad secundum. Possem etiam dicere, quod aliud est continere in esse reali, & aliud in esse cognito , sed prior responsio est melior. Adprimum Ad primum ex sundamentis Scoti, dico, quod conceptus ex noto. quanti est quantus, & contrahitur per finitum, S: infinitum, ita quod ille conceptus, nec est formali tersinitus, nec sorma liter infinitus, sed est simpliciter indifferens: & cum insertur; ergo essentiς diuinae prius conuenit conceptus quatus,quam infinitus , 5 per consequens dicit aliquam persectionem inconceptus tensivam praeter infinitatem. Dico, quod sicut ab essentia, utentis infini- essentia, abstrahitur conceptus entis,dictus in quid de ea; itatis prior se ab essentia, ut dicente quantitatem virtutis, & a quocunquos tam rem ente dicente quantitatem virtutis abstrahitur conceptus en μ' σω -- tis quanti,dc sic talis c6ceptus praedicatur de omni ente quan P to, & quia in re reperitur ens quantum secundum quantita tem persectionis infinitae,& ens quantum secundum quantitatem perfectionis finitae , ideo dicitur conceptus quanti ab-1olui e contrahi per finitum,& infinitum: ita quod in re prius, est ens .
416쪽
est ens infinitum, quam sit conceptus entis quanti, imo conceptus entis quanti est simpliciter posterior ente infinito; li celsit prior secundum communitatem: quia ut sic non conuertitur subsistendi conlequentia.
Ad secundum dico primo, quod infinitas habet propriam ρα, existentiam alia non realiter, nec formaliter; sed tantum ex his in 'natura rei ab existentia essentiae diuinae:& cum inscrtur, P nfesta, his tunc posset cognosci intuitiue, ut distincta at essentia &c. bet phophia Dico, quod ad hoc, quod aliquid sit obiectum intellectus in ' Misterii iis tuiti uecognoscetis, requiritur, quod sit mrmaliter distinctu Otura pridia primo obi ecto perfecto; quod non contingit de infinitate: stia' aberi
Obseruandum est tamen tenendo hanc responsionem, quod nentia essenexistentia infinitatis intensiue praeter opus intellectus, nullo tradisins . . modo ab ipsa infinitate distinguitur; imo ipsa infinitas inten- sua est formaliter sua existentia ue sicut essentia diuina est sorim aliter sua existentia. Dico secundo,quod infinitas intensilia, formaliter accepta, non dieit aliam existentiam ab existentia essentiae diuinosed tantum dicit gradum intrinsecum essentiae exist piis: sed prior responsio videriit melior .quia non videtur esse aliquid in re omnino, praeter opus intellectus & singulare, quod si est distinctum ab alio, eo modo, quo distinguitur, quin etiam habeat ex istentiam propriam praeter opus intellectus distinctam . . . Ad tertium dico pruno,quod aequat itas diuinarum perso mimi , narum non imber pro sui damento persectionem, quae sum satura gradu specisco, sedit bet pro fundamento ba agnitia in nem conseque em, ut gradum intrinsecu'a, qtiiddita tem singularem actu existentem, sicut est infinitas interisiva, hoc est,' non habet aequalitas pro fundamento persectionem desumptam a quiduitate, sed a modo. Dico secundo, Thulla entitas specifica, etiam singularis, ut praecise consideratur secui
dum gradum specificum, persectionem aliquam Mimasterinicit, sed tantum virtualiter, sic intelligendo, quod ad talem entitatem specificam nata est c*nsequi talis persectio, H gr dus intrinsecus ,& quantum ad hoc una identitas specifica aliam excedit,non secundum persectionem, quam habet sor maliter praecise in illo signo, quo talis entitas consideratur, sed secundum persectionem virtualem tantum: quia nata est suo modo continere talem, vel talem persectionem, ut sibi gradum intrinsecum. ,
417쪽
x t se .R. P.F. anc. Arret. U. Acin.de Ob Ad quartum dico, pater, & filius in illo praecise signo,
quo intelliguntur habere praecise essentiam, non sunt aequa les, nec sunt extrema proprie aequalitatis quia praecise intelliguntur esse extrema aequalitatis in illo signo, in quo intelliguntur includere fundametum proximum aequalitatis, quod tunc est, quando intelliguntur habere essentiam, ut formalis ter infinitatem quia ista posita, statina inter illaaequalitas oritur. & sic patet solutio ad praefatum dubium.
C Ed quaerendum est, quae ergo est d erentia interm O dum intrinsecum, oe disserentiam, cum virumquesit de ratione quia litativa Fui constituti ' Dico, quod maxima est disserentia;primo, quia disserentia dicit realitatem actualem qualitatiuam, quae praesupponit realitatem ''tentialem, quam contrahat, d sic et bicunque eli dissere tia, preprie accipiendo disserentiam, ibi est compositio reas talis forentialis, reatitatis actualis, quae compositios
scit ad hoc,quod aliquid verse reponibile in praedicamen
to a non sic autem es de modo intrinseco secundu- Scotum Hst. S. I. Imaginatur enim Scotus, oesubtiliter, quod ens dicit conceptum quid litatiuum .ictum de Deo, oe creatu ra in qui , qui contrahitur per aliquos conceptus dicentes quale, sed nec iste coiiceptus dicens quid, dicitur conceptim generis,nec illi conceptus duentes quale,sunt conceptus differentiarum : quia iste conceptus quiduitatiuω est comm 'nis adfinitum, oe in initum G qualis communitas non potess esse in conceptu generis: cum talis conceptussit neces
ris limitatus ; isti autem conceptus contrahentes .icunt m
dum intrinsecum indu contracti, non aliquam realit tem perficientem illum: d Frentiae autem non scunt m
418쪽
in Armat ad . Aut. Sirecti Doct.Paris. rsa dum intrinsecum realitatis alicuius generis e quia in quocunque gradu intestigatur animaliti, non propter hoc in
uenitur rationalitas, vel irrationalitas esse modus intrin
secus animalitatis,sed adhuc intelligitur animalitas i tali gradu perfectibilis a rationalitate, im irrationalitate. C O M M E N T. XX.
IN hac litera Auctor, supposita opinione Ladulphi, quod ,.
modus intrinsecus siti de quidditate rei, cuius est modus, ta et quaerit, quae esset differetia inter modum intrinsecum, S dis . serentiam, cum utrumque ut sic, sit de quidditate constituti; . - . quae digressio licet siti valde subtilis. tamen secundum princi- Vpia Doctoris Subtilis non est necessaria, iunt tamen quae di illi ..i . . cit hic Auctor valde ponderanda, quae fere de verbo ad ver in accepit a Doctore Subtii: 8. dist. I. quaest. 3. in solutione primi principalis: pro quorum intelligentia aliqua obser- b
Primo, quod duplex est realitas sicut etia diximus supra) Realitu est obiectiva scilicet,& liibiectiva; genus S differentia cum ab- duplex, sic strahant ab eae existentiae in recta linea praedicamentali, non licet obiecti important aliquam realitatem existentiae, deibbiectivam edua, oebi bis tantum realitatem essentiae , 5c obiectivam; realitas autem eneris se habet ut potentia ad realitatem differetiae; quς re- pectu generis se habet ut actus: appellantur autem illae revlitates obiectivae : quia quaelibet ipsaru potest esse obiectum proprium, de formale intellectus, sic quod quaelibet ipsarum potest per se, & leorsum ab alia, terminare actu tellectus. Obseruandum est secundo, quod sicut est in compositoreali vel ut est compositum essentiale, quod est per se unum ita est in composito rationis; compositum autem reale non esset per se unum, nisi realitates coponentes sic se haberent, quod una actus, potentia esset alia, ut docet Arist. 8 Met. tex.conLi s . ubi aliam rationem non assignat,quare compositum sit per se unum, nisi quia hoc est ut actiis, hoc autem ut potentia: consimiliter dicendum est in coposito rationis,quod conceptus in ie unus apud intellectu est propterea: quia rea litatum componentiuiri una est a bis alia potentia: cum itaque
419쪽
itaque conceptus speciei sit per se unus, de constituatur ex generis realitate,& realitate differentiς, necessario altera actus, potentia altera erit: sed certum est, quod realitas, a qua acci pitur differetia, non potest habere rationem potentiae respe'ctu realitatis, a qua sumitur genus: quia realitas di Grentiae Determis, non in determinata, sed est actus determinans realitatem re tarii iii a generis, determinare autem est coditio, de proprieras actus: Deresunt eo quia actus determinat.&distingu it, ut icribit Arist. 7. Meta. dones actus: lex. com. 9. determinari vero, actuari, siue perfici sunt condeterminari ditiones, proprietatesque materiae: s equitur ergo,quod rea- autem et dia litas generis ite habet ut materia. de potentia,S realitas diffe-s timui m- rentiae se habet ut actus, de ita omne cotractum, It sic, vel potentia. tius constitutu ex genere, de diilarentia est per se limitatum, Eris i. dc per se in genere.
Couceptus Tertio obseruandum est, quod conceptus sunt in duplici sunt in dupli diiserentia: nam quidam dicunt quid, id est, praedicantur inci disseretis. quid , hique in triplici sunt di Grentia: quidam enim praedis
N p - cantur in quid per modum generis,quidam per modum spe dicens quid, ciei tantum, & quidam pen modum transcendentis . exciri est j plum primi, substantia, corrus, corpus animatum, animal exemplum secundi, ut homo de Socrate, de Platone. exemplum tertii, ut ens de Deo , de decem praedicamentis. Alij
co centis conceptus dicunt quaIe, id est praedicantur per modum qua dimet quata lis , & nullo modo in quid, de hi sunt in multiplici dii laren-le,sunt mul- tia, quidam enim praedicantur in quale essentiale, vidi ita tiplices. rentiae constituentes speciem, quae de ipsis speciebus, dc de contentis sub illis, praedicantur in quale essentiale : quidam dicut quale denominatiue ; dc hoc tripliciter, primo per mo dum gradus intrinseci,velut infinitas de Deo, ut dicedo, Deus est infinitus: secundo aliquid dicit quale reipectu alterius, quod non est de illius cssentia, nec proprie accidens,nec gradus intrinsecus,& sic inferius de superiori prςdicatur, genus de differentia, ditiaretia de genere, de passio de suo subiecto: tertio aliquid dicit quale tantum accidentale, ut omne acci - , . dens per accidens pratisicatur in quale accidentale de subi cto, siue illud accidens sit spirituale, siue corporale: ita per conceptus oppositum sicut multiplex est conceptus dicens quale,ita sim dicens quid, perius dicens conceptum m quid multipliciter potest cotry
t multipli ni per conceptum dicentem quale: exemplum, animal -- citer coInris. med: ate contrahitur ad hominem per quale essentiale, ens nixa
420쪽
contrahitur ad hominem per gradum intrinsecum, sperfinitum; & hi sunt principales modi contrahendi: sinat litet aliquid potest intelligi contrahi per accidens , ut animal per risibile, vel per album :oam haec est vera, aliquod animal est risibile ; M aliquod animal est album . Ex his patet, quid velit dicere hic Auctor cum inquit, quod non est simile de modo intrinseco, Se disserentia': quia quando conceptus dicens quid contrahitur per conceptum dicentem quale ementiate; ille conceptus contractus est conceptus generis; si vero con ceptus dicens quid contrahatur per conceptum dicentem quale, non ostentiale, sed quale per modum gradus intrinse-ci, talis conceptus non est conceptus generis: tum quia conceptus quidditatiuus contractus per modum, est indifferens
ad finitum, S: infiniiuna, re nullum tale potest esse potentiale,&persectibile per aliud : quia quod de se includit aliquam potentialitatem respcctu contrahentis, non potest stare cum infinitate intensiua: quia potentiale,& persectibile per aliud de se est finitum, & limitatuna , ted quod est tale, non potest cile infinitum intensiud quia tunc in eodem duo starent Opposita, de ita ens, quod est indifferens ad sinitum, Sc infinitum , non potest cise potentiale, Sc per consequens neque genus: tum etiam, quia conceptus contrahens per modum gradus intrinseci , non dicit aliquam realitatem perficietem conceptum contractum. Pro cuius notitia obseruandum est ut Iesus is quarto , quod est discrimen inter differentiam contrahen- t secus, etem, & modum intrinsecum: quia differentia contrahem disserentia. perficit ipsum genus coni ractuna: nam cum realitas, a qua di serunt, ssumitur differentia perficiat realitatem, a qua luniitur ge- quomodo. - nus, sequitur, quod disterentia genus perficiat. Gradus vero 'lintrinsecus non perficit ipsum contractum: quia illud, a quo sumitur gradus intrinsecus, non perficit illud, a quo sumitur ratio contracti, id est, conceptus entis: exemplum, Deus est formaliter infinitus, de infinitas est modus intrinsecus dei tytis: nana deitas in quocunque instanti non potest persecte intelligi, ita quod habeatur perfectus conceptus de4psa, nisi intelligatur habere gradum intritasecunar ina possibile curni' est videre deitatem inaua intuitiue, non videndo persectionem silana intritasecam: quia ergo ratio entis non potest accipi ab aliquo in Deo,quod sit vere perfectibile;& gradus ii piant ecus non potest accipi ab aliquo, quod sit persectilium