장음표시 사용
401쪽
trinsecum, sictu essentia, illeque modus non est, nisi infini
tas intensilia, aeternitas autem, ut aeternitas non est infinitas.
modo si existentia habet modum intrinsecum sicut essentia,& infinitas est utriusque modus, ergo sicut essentia est de quidditate Dei, ita de existetitia; dc ulterius, si existentia habet modum intrinsecum, quomodo erit ipsa modus; aliis Tertia. modi esset modus, & sic in infinitum . Praeterea Scotus q. sis B. 2s quolib. pertractans illam auctoritatem Dionysi j de diuinis
nominibus cap. s. 3. par.ubi habet haec verba: Deus non quodammodo est existens, sed simpliciter de incircumscriptiue totum esse accipit in seipso, dc prae accipit, propter quod di, citur Rex saeculorum , & subdit, ipse est esse existentibus, Mipium esse existentium, de existens ante saecula, ipse est quum quorum,qui est ante secula: quae verba pertractans inquam Doctor Subtilis inquit: Concedo, quod Deus est existentia ex natura rei incircumscripta, hoc est, infinita intensiue, ita quod magnitudo propriae existentiae est magnitudo: si ergo Scotus concedi t, quod existentia est infinita intensiue, sequi tur, quod habet infinitatem, ut modum intrinsecum, & per consequens existentia non est modus,cum modi non sit minc rea. dus. Habent etiam pro se rationes, S prima est talis. Si existentia esset modus i iitrinsecus Dei,propositio Deus est,non est per se noti, consequens est contra Scotum in primo lenta dist. 2. quaestra. ergo& antecedens: consequentia patet: quia posset demonstrari de Dec per praedicata eius quidditativa, quae sunt beatis nota, sicut dicit Scotus per talia praedicata Quinta. potest beatus demostrare Deum esse trinum. Secunda ratio:
quidquici potest esse idem alicui essentialiter, illud verissime
non conuenit illi, nisi conueniat sibi essentialiter: haec prinpositio est Scoti in prima quaest.quolib. sed existentis non re Imgnat esse idem essentialiter essentiae diuinae, ergo cu Deusit verissime existens, existentia erit idem essentialiter eius Sextu. essentiae. Praeterea. Illud, quod ex ilia ratione sormali includit necesse esse, includit existetitiam in primo modo dicendi per se : sed Deus est huiusmodi, ergo. Maior est manifesta: Septima. nam necessitas essendi est conditio existentiae. Item. Omne quod non includit aliquid in primo modo dicendi per te, est prius illo; sed per vos essentia Dei non includit existentiatuin primo modo dicendi per se,ergo essentia Dei est prior iriu esse, A per consequens in aliquo priori esset essentia sine
402쪽
In Formalit. Mag. Ant. Sirecti Doct. Paris i r
existentia , quod est absurdum. Subinde . Praedicatio in Min Molatia. stracto non est vera, nisi sit in primo modo, sed vitantia d. iiina, Ac existentia praedicantur de se inuicem in abstracto. ergo propositiones erunt verae in primo modo. His itaque auctoritatibus de rationibus de moniliare se arbitrantur hi praeclarissimi Scotistae existentiam ad mentem Scoti escte de quid-ditate Dei. Oppositam vero partem tuentur etiam ad mentem Scoti, seruuda vi Franciscus de Mayr. in prologo primi sent. quaest. 16.&dist. a. hiis
secundi principalis, Δί hic in formalitatibus. Et Bargius in I. Tromb. dis. 2.q. a.& isti etia habent pro se,N auctoritates, S rationes. Largitis.l Prima auctoritas est Scoti in 4. distin. I 2.q. a. ubi habet ista Prima. verba sormalia. Conditiones simpliciter persectae entis, secundum quod ens, coueniunt eidem, ita quod una aliam infert, sicut necessitas inseri actualitatem, S infinitas neccsi itatem, Sc sic de ali js, ergo illud, quod habet infinitatem, habet . a . etiam per se esse, quae est conditio nobilis in ente: ex quibus verbis videtur Doctor velle, quod infinitas sit medium ad instendendum per se existere, ergo si infinitas est modus intrinsecus, multo magis existentia erit modus. Praeterea. Si exi Secunda. stentia esset de essentia Dei, Deus cognosci non posset sine cxistentia: consequens est falsum, ergo S antecedens: falsitas consequetis patet: quia non cognoscimus inum existentem, Ut existentem: consequentia probatur: quoniam sicut persona non potest cognosci, frui sine essentia: quia esse lentia est de quidditate personae, ut docet Scotus in primo dist. I. quaest.2. ita essentia non poterit cognosci sine exiit entia, cum per vos sit de eius quidditate. Praeterea. Si exiiten' risiis. tia esset de quidditate Dei, sequeretur, quod tot essent exustentiae in Deo, quot personae quia multiplicato aliquo, multiplicatur quicquid est de eius intellectu quid ditativo, S percosequens cum in diuinis sint tres personae, erunt etiam tres existenti ae, quod est falsum. Praeterea probatur, quod eXisten Quartita. tia sit modus intrinsecus, &praesupponuntur duo; primum, . quod scientia abstrahit ab existetia: secundum, quod de Deo possumus habem scientiam, ut patet ex Scoto dist. I. q. a. priami, de his arguitur argumento ducente ad impossibile sic.
Existentia est de quidditate Dei, ergo de Deo non potest ha-
403쪽
heri scientia; consequens falsum, & contra. secundum prassuppositum: consequentia probatur per primum praesuppo stum: quia scientia abstrahit ab existentia, sed a praedicatis primi modi non si abstractio, ergo existentia non est praediscatum primi modi ; unde quando habemus scientia de Deo, non cognoscimus Deum existere, sed solum Deum esse aliquod ens insini tu, &. similia: modo si existentia est de quis ditate Dei: cum licientia, quam habemus de Deo , abstrahat ab existentia, sequeretur,quod non haberemus scientiam de Quinta. Deo:quia non cognoicimus eius quidditate. Praeterea. Qu*cunque sunt eiusdem rationis in Deo,& in creatura, sicut te habet unum, ita S aliud, sed existentia i ta Deo, & in creatura sunt eiusdem rationis, per Doctorem Subtilem in primo distin. 3.& 8. Sc alibi ; ubi habet,quod illa, quae sunt communia
Deo, &creaturae, sunt eiusdem rationis, ergo sicut se habet existentia in creaturis, ita & in Deo, sed in creaturis est mo dus intrinsecus, ut est sententia omnium Scotistarum, ergo Sext. -- S in Deo. Praeterea. Quando aliqua sunt eiusdem rationis formalis, si habent ordinem essentialem, ubicunque manent secundum suas rationes sorinales, manet de idem ordo interea, sed quantitas virtutis, & existentia sunt eiusdem rationis . U. in Deo, es in creatura, & in creatura habent hunc ordinem, quod quantitas virtutis pr edit existentiam ,ergo & in Deo,
sed quantitas virtutis, quς est prio non dicitur in quid dedi'
uina essentia, ergo nec existentia, quae est posterior: quod autem quantitas virtutis in creaturis praecedat existentiam;
patet: quia de homine, ut abstrahit ab existentia, potest de monstrari, quod est persectior asino. Et quod quantitas vir tutis praecedat in Deo existentiam , licet satis probatum sit. - hac ratione; confirmatur auctoritate Scoti in primo dist. 8.quaest. 3.ubi habet haec verba sormalia. Esse ex se infinitum in Deo, est ibi ex se: quia de se Deus est infinitus; tamen aliquomodo prius intellis itur infinitas esse modus enti 'atis per ese sentiam, quam ipsum i ntelligatur esse hoc: ubi apparet ex . . Presse, infinitatem praecedere existentiam: ergo si infinitas Septima est modus, & existentia erit modus. Item, quando sunt aliqua eiusdem rationis formalis, quicquid dicitur in quid de uno, & de alio: sed intellectus diuinus, & intellectus creatus sunt eiusdem rationis formalis per Scotumn quoniam con
ueniunt in eadem sormalitate intellectus, ergo si existentia dicitur
404쪽
In Formalit. Mag. t. Sirecti Doct. Paris. rys
dicitur inquid de intellectu diuino, & de intellectu creat sed hoc est salii ,ergo dc antecedens. Subinde ultimo,Quς Octara. cunque duo in suis conceptibus simplicissimis, & firmatissimis non se formaliter includunt, sic , quod unum non siit deessentia alterius in nullo uno sic uniutur sormaliter, sed ens, α existentia, siue ementia, & esse in suis conceptibus simplicissimis,&abstractissimis non se sorrnaliter includunt, ergo in nullo se formaliter includunt, S per conlequens nec in Deo. Maior est manifesta: quia si conceptus non includit
formaliter conceptum;vhicunque isti conceptus manent secundum eorum propriam rationem , unus non includit sor- maliter alium: quoniam manente propria ratione formali alicuius, manet etiam identitas, vel diuersitas ad alium conceptum. Minor probatur per Boetium super praedicamenta, Poetiar. ubi vult, quod in tantum differt enuntia ab existentia, quod praedicamenta fiunt de eme essientiae, S non de eme existentiae, alias Rosa in hyeme non emet per se in praedicamento. llae sunt rationes, quas unaquaeque Scotistarum classis pro sua confirmanda opinione, adducit. Nos vero licet priori opinioni magis adhaerendum eme tu seviretis dicemus, quippe cui magis fauent VerbaDoct.Subt. in primo Auctoris. dist. a. quaest. a. dcin quolib. quaest. art.2. ubi inquit,quod in diuinis est unica existentia, sicut unica ementia,& per cons quens existentia non est modus intrinsecus: quoniam modi intrinseci saltem formaliter multiplicantur: tame quia vir que opinio velut probabi'is etia in via Doctoris Subtilis si sineri potest, ideo dabimus modum utramque sustinendi
viam, soluentes argumenta pro, dc contra.
Ad primum itaque argumentum pro prima via, quod est Ad sim auctoritas Scoti, sic respondet Trombeta: quod haec propo, argumennusitio Deus est,utcognos citurabolis in patria, non est per se prima via. secundi modi: quonia in propositione iecundi modi praedicatum est extra ratione formalem subiecti ue & habet a subiecto distinctam formalitatem, adeo quod non tantum distinguitur formaliter negatiue, sed etiam positive ; & hoc Dinari nequit de existentia respectu diuinae essentiae: quia non habet distinctam formalitatem ab ementia,sed coincidit cum
essentia in eundem conceptum formalem, adeo quod liceti non sit deessentia naturae diuinae; tamen, qui est modus eius
intrinsecus, non habet aliquem cocerum formalem disti im
405쪽
Ebrin ab ipsa, de propter hoc propositio, in qua enunciatur esse de Deo,dicitur esse per se primi modi: quia non egreditur primum modum modus enim intrinsecus ponitur insecundo gradu primi modi, ut videbimus in sequenti articulo. Et ad illud, quod dicitur, quod illa propositio est imine divtissima. Dico, quod verum est, quo ad omnes propositiones, quae enunciant proprietates, Sc passiones, vel quasi passiones de Deo: quia praedicata istarum propositionum primum ii grediuntur modum, & formaliter distinguuntur a Deo: sed non dicitur immediatissima respectu propositionum, in qui
bus enunciantur praedicata quid litativa, quae sunt ens, substantia, spiritus. Uel tenendo,sicut tenet Franciscus de Mayrron.quod existentia praecedat infinitatem, diceretur, quod ii la propositio non solum est immediatissima respectu propositionum, in quibus enunciantur proprietates, verum etiam respectu propositionum, in quibus enunciantur modi intrinseci de essentia diuina; ita quod prius est Deus existens,qua in infinitus, necesse esse, de sic de aliis modis intrinsecis, pes consequens ad illam propositionem, in quae nunciatur essς de Deo, omnia praedicata modalia resoluuntur: neque expositio haec textum extorquet, ut aliquibus videtur; imo lite ra Doctoris hanc praeseferre expositionem videtur: nam dicit, quod illa propositio ex terminis suis habet euidentem veritatem, in tantum, quod illa propositio non est per se secum
do modo, quasi praedicatum sit extra rationem subiecti , sed est per se primo modo, ad quid dicere non est per seleculardo modo, quasi praedicatum Scc. non enim sufficiebat Doctori dicere, propositio illa habet euidentem veritatem ex suisi i , termini S: quia est per se primi modi,& immediata ex termis, ni sevidens,ad quid addere non est per se secundi modis nam . si est primi modi, certum est, quod non secundi, sed nocexpressit Doctor, ut insinuaret, quod non est secundi modi . positive, adeo quod dicat formalitatem distinctam a subi cho; non tamen est primi modi positive sic, quod sit idem sormaliter positive cum iii biccto, de qua identitate, ac distim
positio p ctione formali satis superq; actum est supra. Nisi diceretur,st nota,et δε quod ideo dixit Doctor,quod non est secundi modi, sed pri-
mediata est mi: quia propositio per te nota, ic immediata, altera est prisduplex. nai, altera se radi modi: primi modi, ut quando desinitio,
vel Pars definitioni praedicatur de definito: secundi modi,
406쪽
In Formassit. Mag . t. sirecti Doct Diris iss
ut quando immediata passio praedicatur de ratione sormali subiecti, ut dicendo. Animal rationale est risibile: ut ergo ostenderet, quomodo haec propositio, Deus est, prout cognoscitur a beatis in patria; est per se nota, dixit, quod non est Per se nota de genere earum, quae sunt secundi modi, sed εprimi modi dicendi per se. Ad secundum, & tertium, quae probant, quod tunc modi iste Gesset modus : quia Scotus dicit,infinitatem esse modum exi- ει tertium. stentiae, sicut essentiae. Dico, quod dupliciter potest intelli- odi esse gi modi esse modum; primo modo accipiendo modum per motam ρ se, prout a quidditate ex natura rei distinguitur secundo mo res duplicia do, prout concipitur si naui cum quidditate; prius o niodo, ter intelligi. modi non est modus; verum secundo modo si unius quid sitatis sunt plures modi,qui ordine quod a ipsi insunt,ita quod prius unus, quam alius , modus secundus erit modus modi, non quidem per se, sed per accidens : quia enim est modus quidditatis,cui inerat primus modus, per consequens est etiamodus primi modi, ut exempli gratia: Essentiae diuinae quatuor sunt modi, scilicet existentia, infinitas, necessitas, & aD ternitas : primus modus essentiae est existentia, ita quod in aliquo signo consideratur essentia existens, pro quo signo non inest sibi infinitas, cum ergo infinitas sit modus essentis .existentis, erit etiam modus existentiae, verum non ut existentia est modus, sed prout existentia est essentia existens: hoc clarius patet in creaturis, in quibus, certum est,quod primus modus est finitas: homo enim primo est finitus, quam existens, & primo existit, quam sit contingens, ergo existentia, quae est modus intrinsecus, est modus ranitatis,N contingentia existentiae, ad intellectum prius datum: patet ergo, quod
illa argumenta non concludunt.
Ad quartum posset dici secundum Franciscum, quod illa Ads I.
Iropositio non est per se nota simpliciter, sed tantum ex in tuitione terminorii, sicut&ista est per se nota. Nix est alba. Vel aliter, S melius, & magis ad mentem Scoti, dico, quod . Inon est per se nota simpliciter , sed solum respectu praedic torum enunciantium passiones, vel quasi passiones, de etiam οmodos intrinsecos, ponendo, et existentia sit primus modus. Ad quintum nego minorem: nam per illam regulam pro' Ad quintu. bat Scotus quae it i. quolib. In ellcctualitatem, seu vitam intellectivam esse de quidditate Dei: quia nata est esse de quid- . A a a dira e
407쪽
ditate Dei in creaturis: modo cum existentia secundum se non sit nata esse de quidditate alicuius, argumentum non concludit. Adsextum. Ad sextum negatur etiam minor: necessitas enim est inm. dus intrinlecus in Deo, & ideo in ipso non includitur in pri
Ad Dtia Ad septimum dico, quod Deus praecedit esse, prout ly essemum, dicitur existens, sed illa prioritas est tantum per intellectum, nec est ibi profluxus realis ab illo, quod est prius, ad illud, quod est posterius, sed Deus non praecedit esse, prout ly esse
sonat ens, quod est concretum essentiae.
Ad octauis. ω Vltimum dico, quod quando aliquid praedicatur de aliquo in abst racto, & nullum eorum, scilicet nec subiectum, nec praedicatum est infinitum, semper est vera in primo in do dicendi per se ue si autem ambo, vel alterii es nitum, non oportet,quod propossitio sit in primo modo, sicut est in prin osito : de quocunque enim praedicatur esse in abstracto, ip una est infinitum, vel illud, quod praedicatur de eo, & ita est solum identica, de non formalis praedicatio, & sic patet, quin modo argumenta pro prima via facillime soluantur. 1 Ad primu Ad primum primae viς Cum dicitur,quod infinitas est na primae via. dium ad ostendendum existentiam in diuinis,dicit de Vati nis,quod male cocluditur hoc de intentione Doctoris: nam Scotus eo in loco probare intendit per infinitatem, non Dei existentiam, sed quod relationes per se sunt, id est, non in Milo: si concederetur, quod citent infinitς consequentia vale- .ret, si sunt infinitar per se,hoc est non in alio,licet antecedens sit salsam: quia relationes non sunt infinitae , admisso tamen antecedente, sequeretur consequens. sectis, Ad secundum dico, quod bene est verum, quod non posedum. sumus cognoscere aliquam personam, nisi cognosceremus' essentia: quia est de eius intrinseca ratione, & hoc apud intellectum distincte concipientem, S in se, non autem respe- Instantia. ctu nostri, qui confuse cognoscimus. Et si dicatur, quod etiam viator non potest frui persona, nisi fruatur essentia. Solutio. Dico, quod verum est: quia eo modo,quo ipsi fruimur, non possumus posteriori frui,nisi priori fruamur, quod est possibile a nobis cognosci: Quia vero existentia, de essentia, ut haec, non est possibilis a nobis cognosci, non fruimur essentia, ut
existens est, sed ut essentia est: non enim existit, nisi ut haec.
408쪽
Ad tertium nego maiorem: non enim quot sunt persone, Ad tertiusmtot sunt existentiae, sed ben quot sunt personae, tot sunt subsistentiae: Se ad probationem dico,quod illa propositio: Mubtiplicato posteriori ultiplicantur omnia,quae sunt de quid-clitate illius, est tantum vera in creaturis , in quibus cuilibet supposito sua propria essentia cortes pondet; dc hoc est prinrter finitatem, Sc limitationem naturae creatae. Obiter tamentitae est obseruandum, quod non video,qum contra Ist. modo tenentes ad mentem Doctoris Subtilis,existenti 1 esse acetum. de quidditate Dei, multiplicare possint existentiam so albter, vel ex natura rei in Deo, quin etiam concedant eodem modo multiplicari essentiam : Mam quae sunt idem essentialiter, & quidditatiue, multiplicato uno, multiplicatur dc rei, quum, eoque modo, quo unum, dc alterum multiplicatur. Adquartum dico, quod de Deo non habemus icientiam .iaed quaria. Pro statu isto,quantum ad existere, sed bene quantum ad alia Praedicata , scilicet, quod est infinitus, sapiens, de sic de sim, ctibus ; sed existentia est tantum nota intellectui distincte concipienti. Et cuna dicitur,quod scietia abstrahit ab existentia. Dico, quod versi est in creaturis, in quibus existentia est mindus, non autem in Deo. Et si dicatur: Si scientia de Deo non abstrahit ab existentia, ergo habemus scientiam de Deo, ut existente: nego consequentiam: quia cum cognoscamus Deum tantum confuse, Sc secundum aliqua praedicata, quae sunt communia Deo, dc nobis ue vel si secundum aliqua pro-rria, accepta tamen ex comun ibus, no cognoscimus Deum, ut hunc, dc ut existentem, dc per consequens non habemus scientiam de Deo , quo ad omnia praedicata quidditati ua: quoniam non de prςdicatis proprijs, dg ideo si habemus scietiam de Deo, prout existens est,hoc est tantum confuse quoniam scilicet cognoscimus aliquid existens, quod nominamus Deum.
. Ad quintum dico, quod aliqua esse eiusdem rationis, stat quinta.
dupliciter, uno modo eiusdem rationis transcendentis alio modo eiusdem rationis specificae: modo existentia Dei, Mcreaturae sunt eiusdem rationis transcendentis, non specimcae; dc per consequens non sequitur, quod si in nobis est mindus intrinsecus, quod in Deo existentia sit modus. Ad sextum respondeo eadem responsione, quod existen- Adsextum.
tia in Deo, de in creaturis non est eiusdem rationis specificae, Aa 3 dc ideo
409쪽
Sc ideo non sequitur, quod qualem ordinem habent essentia,&existentia in creaturis, quod talem 1 eruent in Deo: Ze eum dicitur, quod Doctor Subtilis in s .dist. I . quaest. r. dicit, quod infinitas praecedit existentiam. Dico, quod hoc est fallii ,
sed dicit, quod infinitas praecedit esse hoc, id est singularitatem : dicit enim ibi, quod infinitas precedit non esse, sed
Ad septimum dico, quod maior est vera, quando illa sunt
eiusdem rationis formalis, Se specificae, sed quando non sic sunt, non sequitur, quod infertur: homo enim, & lapis sinu eiusdem rationis formalis generich,λω transcendentis,& r men non sequitur,quod quicquid dicitur qui stati vh de homine, de lapide quid litati ne dicatur: quia de homine dicitur quid ditatiue corpus animatum, de animat; quae de lapide prodi cari haud queunt. Ad octauu in admissa maiore, dico ad minorem, quod du- Existentia plex est existetia, scilicet creata, dc increata, de creata veruinduplex es. est, quod quidditas non includit existentiam, sed non est vorum de increata: quia illud, cuius est existentia, id est Deus, heiad includit existentiam, Je ad probationem dicitur, quod Boetius loquitur de essentia, oc existentia creata, quod i cilicet essentia creata non includit existentiam creatam sed non
loquitur Boetius de Deo: quia nullo modo Deus est in genere,ut probat Doctor Subtilis 8. dist. I. l. a.& sic communi intra fuis ter 'r istud argumentum octauum; sed iudicio meo, vitionem cum H, nec vere, nec apparenter soluitur: quia accipio essentia. - . & e istentiam, prout abstrahunt a creato,& increato, vel illa in suis conceptibus se sormaliter includunt, vel non; si sic, ergo in quocunque sunt, te sormaliter includunt; si non, ergo in quocunq; reperiuntur ii conceptus, non se sormalit et
solutis αλ incli dent, Vt prius, Ideo potest aliter dici, quod essentia. Sem. 9 essς, secundum communissimas rationes tuas, ut abstrahunt a Deo,& a creatura, ac ab eius esse in effectu, 5e in conceptui secundum rationem, non habent,ut quiddita lue distinguantur, vel quod sint idem quidditatiue, imo neutrum habent, cum ab utroque abstrahant, Sc ita nec se socinaliter includunt, nec te formaliter non includunt: ita quod includere se formaliter, vel non se Qrmaliter includere, eis accidit, ut sic abibluae considerentur; licet in conceptibus specilicis in Deole sol maliter includant, de non in creaturis, de sic pa-h ict ad
410쪽
ret ad istas rationesue haec ultima responsio est Ioan.de Bassi iis in primo dist. 8.q. I. artic. 2.ad secundum.
I Anulo tus tamen in suo primo in prologo oppositum
tenet, cum quo multi tenent, quod modus intrinsectu
es idem formaliter cum ligo, cuius est modus intrinsecus, videlicet, constituti fert um , s exemplificat de in itate, qiue e si modus intrinsecus Dei,'est dequid litate, seu de ratione quid Statiua ipsius Dei: loc etian videtur tenere Doctor in quotib. quia ex eo, quod natura diuina est in ita, est natura diuina: cum natura diuidatur: quia Aia est ita, oe ista est creaturarum , alia aqtem in Lia, . sa eri natura diuinata. I l .
C O M M E N T. XIX. IN hac litera tangit Auctor arduam illam difficultatem,
quae versatur saepe inter Scotistas.' An modus intrinsecussit idem formaliter positiud cum eo, cuius est modus, & per consequens, An infinitas,quae, secundum Doctorem, est modus intrinsecus,sit de quid litate Dei,& tangit modum dicendi Landulphi Neapolitani, qui prout hic sibi imponit At chor in tenet partem affirmativam. pro cuius clariori intellectu obseruandum est,quemadmodum hic notat Ant.Tro beta, quod Landulphus non sensit, infinitatem esse de coimceptu quidditatiuo, de formali essentiae, imo oppositum sentire videtur: nam in prologo sent. quaest. I. probat, quod sicut relationes sundatae super essentiam,& infinitatem, distinguuntur formaliter, de ex natura rei, ita infinitas, S essentia in diuinis, unde arguit sic. Quaecunque relationes ad quant sua fundamenta, si una non includi t alteram ex natura rei, Scsormaliter, nec fundamentu sormaliter includit findam emtum: sed sic est,quod istae relationes in diuinis, scilicet identitas , de aequalitas adaequant sua sundamenta: quia identitas' A a adaequate