장음표시 사용
511쪽
pra nauicula in Asticam traiecit. Σ' C. Marius ope Corneli j Cinnae in Italiam reuocatus, foedissimam Citium stragem edidit,urbem diripuit. Silla paulli plist ex Asia reuersus, multo etiam crudelior extitit caesis ciuibus d Italis pro ire innumerabilibus, latis etiam legibus improbissimis, quo tempore non modo succus Staneuis,sed etia color &species pristina ciuitatis anu isaeli. Crassisamiliarestiatim post eius obitum in ciuili dissensione misere trucidati sunt, ut Catulus, Antonius, scaevola,Cotta,sii tritius,&ci ex his igitur exemplis diss- milibus Cicero concludit beatam suisse mortem L.Crassi, qui tantam calamitatem non viderit. Σs uitius Catului, cum nidulablvis te Mario impetra
re posset, ignitis carbonibus seipsum si affocau δε vel ut it Valerius calcis Sca bonum vapore se peremit. 26 M. Antonius,qui latitandi caussa in agritrii su-zera cauponis indicio proditus est,ic . Publio Annio Tribuno pleb.intersectus. Caput eius primum C. Marii mens, appositum suit, deinde in rostris positum, cuius casius deploratur a repugnantibus. M Antonius Censor rostra manubiis ornauit,& multos hic ciues detendat. No deb':t igitur caput eius in rostris ignominiae caussa collocari. a Quintilius Tarquiniensis C.Iul. Caesarem patu num suum nefarie C. lari0 prodidit,&ius liOlpitii scelerate violauit.Floru' pauld secus, Caesar ait &Fimbria in penatibus domorum suarum trucidantur. Σ8 Pub. Cras ius cum silio a Marianis militi hiis occ sus est, & alter in alterius mutuo aspectu trucidatus. Pater ne quid indignum sua virtute paterctur, gladiose transfixit. 29 Mutius Scaevola collega suit L. Crasti in conlii latu anno Vrbis Ῥnditae 6s6. Is Pontifex maximus, quia partibus Syllae studuerat, iussu C. Marii si ij, amplexus Vestiles aras occiditur: de quo Lucanus lib. i.
Te quoque neglectum violatae Scaevola dextrae G te i umtenetrale deae, siempers calentes
Ma fauerescos parumst is asenectus Sanguinis est di iugido summiu peperciti
o L. Crassiis adolescens C. Carbonem accusauit. hine odii caussae. Caeterum C. Carbo post mortem C.Mari j captus a Syllanis,&ad Pompeium ductus,dum
aluum in cloaca exonerat,occiditur.Γssutarchus in ina Sullae. C.Cotta,'ui
inuectus erat in equites Romanos, qui tum praeerant iudici:s, caussamque principum defenderat, amisso tribunatu priusquam ab illis damnaretur. urbe egres itis est. Appianus. 32 P.Sulpitius cauil:s belli author sui quia Tribtinus pleb. legem tulit de reuocando Sulla a Mithridatico bello, laborauitque summa uiui dia propter populares quatiam leges,quo tulit, ut ciues ta libertini in tribus redigerentur : ut exules reuo rentur: is cum ex abe superet, proditus i seruo ὶ Syllanis militibus obtruncarus est. N Cicero coincludit conlatation suocui si de morte Crassi,&lificat rursus a r u nantibus. Si Criantis diutius vixisse aut in bello ciuili i sater. ille aut publicae calamitat s spectator suisset. Peroptio tune igitur &pei beate mortuus ea Cresius. p Descendit ad rationem huius institutae scriptionis, S duas caussas proponit: ram, si latiam extiterarum stu diis: alteram, testificationem aliquan. non prorsius ingrati erga C rasium animi: I sterior exornatur arsularento a simili. Quemadmodum Plato Socratis ingenium &dos nain s.: aptis suis omnino e prunere. t oti potuit: sic criniis multo fuit excet entior, tuam ut hoc nostro sermone ponit rei raetentari: quae simili ludo plus habet modestiae, quam veritaris: neque cnim Socrates tantu suit, quantum Plato ipse finxit, praescrtim in Mathematici, Syl ac , neque Cras. sus tantum doctrin. v 5 etc. litentiae habu t quantu et Cicero attribuit. O currit testimomo vulgi, Anton. , liabitus ei tib dicendo tenuior, α Craisus plenior, qu im quo modo uterque inducitur: ei po in lus postinis Cicero decorum non tenuit: quod test: inomum tanquam se .iatu ted. usu: Tu licet tamen verum sueriti neuter enim talis suit, dralia lingi tui: neque tamen hoc in dialogis pra Pi sertim
512쪽
metim reprehendendum est, et hi quos in libris nostris inducimu , maiorem sipientiae vel eloquentiae laudent tribuamus, tuam veritas ipsa patiatur.
' Ut igitur ante meridiem discesserunt, paululum ire-riemur, is primis hoc a se Cotta anima uersem esse dic si omne illud tempus meri ianum crassism in acerrima aers attentissima cogitationepossisse est,qui vultum ein, rum ei Aoedum se obtutumὰ oculorum in cogitando pro-b e nosse ais in maximis caesissepe vidisset, cum dedita vera quisemibus ali s in eam exedram venisset, in quasse interiisposita recubuisset, cumi eum in cogitatione
defixum es si sectarim recessisse,ars in eo silentio Das
horas fere es consemptas. deinde cum omnes inclinato iam
inpost meridiania tempus die, venissentis Gramm, Quid est Crasse inquit Iulius imus ssumti admonitum Ἐμnimus te,nonsagitatum. Tum Grassu, QAn me tam impudentem esse existimatis, ut vobis hocpraesertim munus u rem sutiasposse deberes sivisam igitur, inquit,ille locus an in me labi placet' est enim is maxime γ opacus, frigidus. Sane,inquit Grassas. etenim est in eo loco I des huic nostro non importuna sermoni. 9ιmplacuisset idem cat ris,influam νenitur ibi magna cum audiendi expectatione considitur. Tum crassu, Gum authoritas ais amiscitia τestra, tum toni ucilitas eripuit, inquit, mihi in optima mea caussa libertatem recusandi quanquam inpartien d utatione nostrae,cumsibi de ip quae Aci ab oratoreeporteret, sumeret, mihi autem relinqueret Ἐt explicarem quemadmodum ilia ornari oporteret: ea diuisit quae coniuncta se nonpossunt. Nam cum omnis ex re ais Ierbis coimset oratio nes verbastdem habere posent, si re kbtraxeris,nea res lumen, siverba oueris.' . c mihi quidem Mures iA marus quiddam animo complex lus multo etiam
513쪽
xidisse Urdentur,quam 1 ratum nos rarum ingeniorum nes intueri potest, qui omnia haec quae sigra subter ν-
num espcim Ina Vr atq Ἐna consensione naturae conserim esse dixerunt. Ium es en genus rerum,quod aut avulμm a caeteris per se inum constar aut quo caeterasi careat. am ais aeternitatem construarepossint. Sed haec itor esse ratioὶ issetur,quam ut hominum posuisense aut cο-gitatione comprehendi. Ebi enim illa P uonis vera , O
tibi catuli certe non inaudita Pox, omnem doctrinami rum ingenuarum m humanarum artium uno quodam secietam Ῥinculo contineri. tabi enimpesecta τu ιΠ rationis eius, qua caussae rerum ais exitus cognscuntur, mirus
quitam omnium quasi consensius docti marum concentini repetitur. Se si hoc quos ,ridetur esse altius quam ut id nubumi strat ispicerepo 2mus, illud certe tamen quedamplexisumus, qua roremur,quod Uepimus,lrose m tenere debemus. Τ uenenim,quo γ ego heserno die diari, aliquot locis antemeridianasii monesignificauit tonius,eloquentia, quam , in orin distutationi regiones Pe delata est. Namsiue δε caeli natura loquitur siue de ter Osiue de diuina , siue is humana ue ex inferiore loco, siue ex aequosiue exsuperioresiue νt impestat homines siue vi goceat, lae γt deterreat siue ut concitet ue xt refectat, siue xt incendat siue ut leniat siue aJ paucos siue a multos, siue inter alienos, lae cum suis uesecum rivis e si diducta oratis,nonsontibus: γ quocuns ingreditur, eodem est infructu ornatui comitata. ' Sed quoniam Upres iamμ-mud opinionibus, non mod Pulgi, *erim etiam hominum leuiter eruditorum,qui quae complecti tota, nequeun hac
514쪽
I N Do IDE GRAT. quin ab animo corpus sic a sintenti s verba iungunt, quorum sine interitu geri neutrumpotest nonsu piam oratione me aplus quam mihi imponitur tantium significababreui, nes verborum ornatum inueniri pose non partitu
pressissent ut iis, nes esse Ulamsintentiam illustre
ne luce verborum.' Se orius quam ista conor attingere quibusorationem ornari ars istuminari putem raponam breuiter quid tiam de *niuerse genere liceng. 'Natura nulla est ut mihi videtur quae non habeat insua genere res eo iureis dissimiles inter se quae tamen consimili laude diagnenturi minauribus multa percipimus,quae etsi nos vocibus delectant tame ita sunt variasaepe, ut ia quρθ ximum audias,iucundi mum es viriatur γ oculis colligunturpene innumerabiles τρluptates, quae nos ita capiat,
*t Onu Uum similigenere Alictent: G reliquos se in voluptates oblectant di pares: ut sit aestile iudicium excellentis maxim Muitatis. et hoc Hem quodest in naturis rerum transferripotest etiam ad artes. Unongendi est
ars, '' in qua praestantes fuerunt Myro, Polycletus, L is pin: qui Omnes intersi dissimile uerunt,si ita tamen, ut nemine sui velis esse dissimilem. na est ars ratisi picturae,ilissimillimis tamen inter se Zeuxis, glaophon, pelles: nes eorum qui tuam ess cui quicquam in arte μι a defst ideatur. '' Et si hoc in his quasimulis artibus est miran
dum, O tamen Ierum I quanto agminabilim in oratione,
atqin lingua 'quae cum in i e utenti τerbus vers tur semmae habet dissmilitudines,non sicutal, vituperan
disint, xt , quos constet esse laudandos, in il lari tamen o
genere laudentur. Atque id primum tu poeta cerer ἴcet, quibas est proxima cognatist cum oratoribuo qua sim i
515쪽
te est Eunius, Pacuuiis Mini dissimiles: quam apud
Graecos Aeschylus,Sophocles,Euripides quanquam omnia bis par pene laus in disimili cribendi genere a trIbuatur. Τ sicite nunc eos homines ata intuemini, quorum δεμ cultate quaerimus,quid intersit inter oratorumstudi ais, naturas. Suavitatem scrates, ubtilitatem Lysias,acumen 'perides, Fnitum Ogesibines ,rim Demosthenes habuit. Queorum non egregius' tamen quis cui quam nisi μ milis' Crauitatem iasticanus,lenitatem Laelius,aIterum
rem Casa profluens quiddam habuit farbo γ canorum. quis horum nVrinceps temporibus illis fuit' oseo tamen quisi iugenereprinceps. ' Sed quid ego vetera conquiram, cum mihi liceat vispraestentibus exemplis ais viris' ' uidiumn ius auribus nonris unquam accissit huius oratione
atuli ' quae inpura sic, *t Latine loqui praesitus , dea
tur : sic autem grauis, ut in singulari dignitate , omnis ta men a sit humanitas ac lepos. Quiamulta , ' Lylum audiens,equidem sic iudicare sileo, quicquid aut addideris,
aut mutareeris, aut detraxeris, riitiosius m deterius sui rum. ' uignferbis Caesar nonne nouam quandam rationem attulit orationis ilices genus induxit propesin gulare Quis unquam rasyraeter hunc tragicassene comice, tristes remis seueras hilare,forensiscenica prope venustate trinam atota, nes iocus magnitudine rerum excluderetur,nec grauitas ficetiis minueretur' '' Eccepraesinores Aoprope aequales, Sulpitius m Gotta: quid tam inter se H m2ὸ quia tam in Aogenere praestans Limatus alter, siubtilis,rem explicas propri s apti verbis, haeret in caus
si simperim quia iudicipi tantam sit, cum acuti 'me vi
ae omissis caeteris argumetis in eo mentem oration 1, de nitus
516쪽
IN III DE ORAT VI figit. Sulpitus aut fortissimo quodam animi impetu et nissima m maxima voce ,summa contentione corporis, mdignitate motus erborum quos ea grauitate G copia est, ut xnus addicendum infructi semus a natura esse , videa tun ' d nomen os iam reuertor quoniam si uimur semper comparari, ut hominiι sermonibus quasi in aliquod contrionis iussicium vocaremur quiatam di mile quam ego in dicendo, m Antonius' cum isse issit orator, ut nihil possit se praestantius ego autem,quanquam memet mei
paenitet,cum hoc maxime tamen in comparatione conis
gan γλάμegenus hoc quodsit Anton, forte, ehemens,
commotum in agendo, praemunitu, oe ex omni farte causis eptum,acre,acutum,enucleatum, In *naquas re commorans,honesse cedens,acriter inseques, terrens Vplicans, Fumma orationis varietate,nusia nostrarum aurium sati rate. Nos autem, qui non dicendosemin, quoniam esse aliquo in numero vobis videmur, certe tamen ab huius multum genere distamus: quod quale sit, non est meum dicere, propterea, quo minimes Aqusi notin est, oe dissicillim de se quisisentit. Datamen dissimibtu o intelΤgipotest O
ex motus mei mediocritat ex eo quod quibus xesi sprimum institi,in js fere soleoperorare,oe quod aliquanto me maior in verbis,quam insententi s eligendis,laboro cura torquet, verentem ne bauso ovoletiorfuerit oratio, non digna expectatione denti uisse videatur. '' Quodsi in nobis qui adsumus antae di militu ines, tam certa res cuiusquepropria, oe in ea varietatesiere melius a deteriore, acultate magis quam genere illinguitur, ais omne laud rur,quo influo genere perfectum est,quid censetis si omnes qui γbis,stat, aut fuerunt oratores amplecti voluerimus'
517쪽
4,8 AVD. TAL EXPLI Qnum fore, it quot oratores,totidem pene reperiantu Gnera dicendi' ' Ex qua mea d*utatione forsitan occur
rat illud pei is innumerabilissint qua ormaefiguras dia
cendiJected ares, genere laudabiles,nonposse ea quae inter se distrepant, i empraeceptis atque una institutionet a formari. Quod non in ita diligentissime a hoc est eis qui insituunt aliquos, atque erussiunt, τι lendum, quos a quem , natura maxime ferre Pilatur. Et enim 'pigemus ex eodem quasiludo symmorum in Auo cuiusque genere amrificum magistrorum exisse discipulos disimiles interse, attamen laudauris,quum ad cui que naturam institutio doctoris accommodaretur: '' cuius est vel maxime insigne illud exemplum xt caeteras artes omittamus) quod iacebat Isocrates doctor ingularis,st calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopomposienis Otisolere. Alterum enim exultantem τerborum auiacia, reprimebat alterum cunctan
rem, oe quasi verecundantem incitabar. Neque rassimiles essecit interse,stantum alteri asserit, de altero limauit, i id confirmaret in utroque quod viri que natura pat
retur. Haec eo mihis dicendasverunt, ut si non omnia quae proponerentur a me,ad omnium velumfudium,
adirem id quod quique vestrum in dicendo probaret, ad
haeresierent id a me genud GTrimisentiretis,quod maxime mihi ipsi probaretur.
i Hactenus Cicero praefatus est de morte L.Crassi, cuius primae partes sunt in tertio dialogo, S de ratione huius in iptionis: sequitur alterum exordium de apparatu dialogi, qui describitur ex circunstantiis personae, & temporis, & locidiam diligens Crassi meditatio singitur, quia dieturus est de eloquentia,S tempus pomeridianum quaeritur inclinato iam Sole, de fracto aliqua ex parie aestu diei, & locus eligitur opacus & frigidus in media si tua. 2 Crassus qui summus est eius pudor ad dicendum non tam sponte sua, quam impulsu aliorum accedit, itaque partitionem muneris ab Antonio mane iactam reprehendit, sed leuissimis argumentis: licet enim oratio constet ex rebus & verbis, non tamen sequitur unam x eandem artem esse rerum di ve rum: hoc araumento Gradici
518쪽
decepti confusonem artium in eloquentia genuerunt, & eloquentiae totam dialecticam vim inueniendi,disponendi, recordandi subiectam esse voluerunt: nec animaduerterunt aliam esse doctrinam ingenii & rationis, per quam res ad dicendum inuenirentur&disponerentur, aliam elocutionis & actionis, perquam oratio ornaretur,& apte pronuntiaretur, atque illam dialecticam, hanc rheto, cam esse. Antonius igitur, id est, Cicero bonitate naturae & ingenii fretus quodammodo in hanc artium distinctionem inciderat,easque libris & praeceptis separauerat, ut dialecticam secundo, rhetoricam tertio libro traderet: sed tamen nescio quomodo authoritate magi strorum perlualus, ex his duabus artibus Gnam fecit, eamque rhetoricam & oratoriam vocavit. 3 Alterum argum ei tum ducitur a testimonio veterum philosophorum , qui omnia unum este dicebant , ut Parmenides apud Platonem, quem Aristoteles in Physicis refellit: n que tamen consesuens est, s Parmenides dixerit omnia esse unum, ut una&eadem si rerum & verborum doctrina. Parmenides philosophabatur de naturae operibus, ex quibus summa consensione inter se deuinctis & coagmentatis mun'dus efficitur, non de altificio S compositione orationis. Tertium est ab a moritate Platonis, qui in Epinomide de artibus ita scribit: δεσμὸς πεφυκὸς τιτυμ εις αὐαφανηο- Ac νουμενοις. id est,unum horum omnium naturale vinculum videbitur his, qui animaduerterint . quae Platonis authoritas nihil ad rem propositam iacit: nunc enim quaerimns de Praecertis artium, suae ratione 5 loco ei stincta esse debent. Quid enim esset ineptius, Scabsurdius, quam doctrinam ethicam cum Physica,cum Geometria, alias artibus confun-cere & permiscereλ Platonis igitur locus intelligitur de artium vi,qui est in vita humana coniunctus: luia artes ut ad dicendum, sic ad agendum contempla dumque se mutuo adiuuant. s Quartum verum quidem est, si veram eloquentiae naturam spectes: communibus enim elocutionis legibus quaelibet or tio potest ornari: qua de re dicatur,nihil in t est: itemque communibus pronuatiationis legibus, quaevis oratio potast apte pron unxiari: qua de re dicatur, nihil interest: eaque ratione ma est eloquenti quascunque in oras disputationis, regionesve delata sit, sed tamen eo Citassus nunquam eis ciet, ut una si rhetorica doctrinarerum & verborum,quia dialectica & rhetorica diuersae sunt artes,qu rum altera docet res uiuenire&disponere, altera eloqui re asere. 6 Concludit res a verbis indicendo seiungendas no esse, quod quide longe optimum est,&tamen se de verborum ornatu separatim este dicturum, quod item maxime probandum est, ut dialecticae praecepta a Rhetoricae praeceptis di stinguantur: liacet tamen ipse Crassus minime probare rideatur,nsi aliam opinor ob caussam, quam quod sca magistris doctus&institutus fuerat. 7 Crassus nondum a tis explicationem orditur Ad prius disputat locum communem de generibus dicendi, qui quidem in hanc conclusionis lii minam redigi potest. Unaquaeq; vi tus seu naturae seu artis in suo genere dissimiles quidem res habet, sed aequὲ lauribiles. Elocutionis ratio virtus est S naturae, & ara s: haec ig. tur disti miles quidem res habet,sed tamen aeque laudabiles, ut varia dicendi genera: quot enim c ratores sunt, totidem pene dissimilitudines orationis sunt. Propositio syllogismi declaratur inductione per genera quaedam naturae & artis naturam imitantis,&id quidem non sol tim de uniuersa in uno quoq; genere natura, sed etiam de sp ciali vere dici potest,ut varie commutabilis sit, & diis milia opera recte & affabre
moliatur,quod idem de arte & artis exercitatione iudicandum est: atque idcires, Cratis excurrit in hunc communem locum,ut tandem doceat non esse mirum, Him variae sint sormae&quas fgurae dicendi in singulis oratoribus, unicam i men esse artem elocutionis. 8 Exemplanaturae rimuntur ex sensibus, visit, auditu,olfactu,&c.quorum singulis res quidem varix, sed tamen aeque iucundae obiiciuntur. 9 Exempla sunt de quibusdam artibus, quarum aliae sunt nWue, xt ars fingendi de Piectura: aliae loquentes, ut poesis, & eloquentia seretis ..
519쪽
io Myro statuarius,Eleutheri siliu molliora opera secit,quam superiores, ait Fabius: Polycletus exinuus diligentia suit, & decore supra caeteros: Lysippus item nobilis ,& ad veritatem proxime accedens: a quo tantlim Alexander propter excellentiam artis se fingi pallus est: hi tres egregie quidem fingebant, sed tamen dissimiliter. H Zeuxis Heracleotes luminum S umbrarum rat onem in pictura primus inuenisse dicitur: Aglaophon floruit Olynipiade so. Apelles Cous Primas in pictura tulit. Horum tabulae nobiles quidem & excellentes suerunt,sed tamen dissimiles inter se, ac differentes. ia Transtus est a mutis artibus ad loquentes, quales sunt poesis & eloquentia popularis, Sc exempla speci lia demonstrant quantae sint poetarum &oratorum in dissimi a stulo lavsses: citantur igitur ad eam rem tres Latini poetae, Jinni us, M. Pacuvi uS,L.Accius, totidemque Graeci F schylus, phocle Euripides .Ennius floruit tempore Afric ni superioris,scripsitque versibus annales,satyras,& tragoedias. M.Pacuuius in tra oedia clarus suit grauitate sententiarum,pondere verborum,& authoritate Pe bnarum, ut ait Fabius lib. io. Accius paulo tumor Pacuuio ingeniti habuit acre,
di scripsit grandia &sonor sed duriuscula &subacida. Ereto tres illi tragica poetae icet ex dissi initi stylo,tamen parem propemodum laudem consecuti sunt. Idem de tribus Graecis statuitur: nam Eschylus,qui primus apud Graecos tra oediam in lucem protulit, udis inplerisque fuit, & incompostus, ut ait Fabius lib. Io. Sophocles ut grandis,ita elegans, Euripides multo demissior in sermone, sed ni ouenda miseratione facile princeps. 13 Singuli oratores disserunt non so-llan genere elocutionis, sed etiam natura & moribus: quales enim sunt hominum mores,talis sere esse solet oratio: Isocrates suauis fuit,quia ut ait Fabius palaestrae magis, quam pugnae accommodatus, omnes dicendi veneres sectatus est:
Lysias subiis is & eleuans : Hyperides dulcis in primis &acutus: Eschines pauid plenior & magis diffusius: Demosthenes violentior & neruosior. Hae differentiae quod tamen Crassus non animaduertit in singulis dicendi teneribus magis
uini rerum &sentetiarum,quam verborum & es utionis, visubtilitas, acumen, vis & robur. Sic ex Latinis oratoribus Africanus grauis erat in dicendo, quia vitata eius tristior sui S ambitio maiori Laeliu lenis,quia natura hilaris: Galba v hemens &aspe quia ingenium eius acre S inc:tatum: Carbo profluens & canorus, quia rap: dum eius ingenium , S plena &summa vocis modulatio. De his plura scribuntur in Bruto Ciceronis. I Transitus est ab antiquis oratoribus
ad praesentes, qui huic disputationi intersunt, ut Catulum Julium Caesarem, Sulpici tim,Cottamini tonium atque idipsum denique L. Crassum, quorum differentiae non sollim in genere elocutionis, sed etiam in rebus & sententiis spectandi traio. tur. is Q catulus set ait Cicero non antiquo illo more, sed hoc nostro nisi quid fieri potest peristitu erii ditus: multae literae,summa non vitae sollim & n turae,sed orationis etiam comitas, incorrupta quaedam Latini sermonis integri is quae perspici cum ex orationibus eius potest, rum facillime ex eo libro quem de consulatu & rebus gestis suas conscriptum molli & Xenophonteio genere se monis misi ad Aulum Furium metam familiarem suum. 16 C. Iul. Caesar de
V k ' iii perio ibit, e aequalibus suis omnibus praestidit, oratorq; fuit minime ille quidem vehemens,sed nemo unquam urbanitate, nemo lepore, nemo suavitate conditior: sunt eius aliquot orationes, quibus scut ex eiusdem tragoedux, lenitas
eius sire neruis perspici potest: Crassus ait res tragicas pene comice ab hoc ci lare tractari,quia scripsi tragoedias pene comico stylo, id est em & minus graui. In E i. i De Cotta & Sulp t o Cicero ad eundella modum scribit nueniebat Co ta acute,dicebat pure&solute, Nut ad infirmitatem laterum perscienter contentioliem omnem remiserat, sic ad virium imbecillitatem dicendi accommodabat cenus. Fuit Sulpitius vel maxime omnium, quos quidem ego audieram, grandis ita dicam traricus oratori vox clim magna,ium suauis &splendida: s
fisis S motus corporis ita , enustus,ut tamen ad iorum,non ad scenam n stiturus videt
520쪽
videre ur.incitati & volubilis,nee ea redundans tamen, nec circunfluens oratio. is Dissimilitudo Antonii & Crassi,niaxime ex genere elocutionis &actionis intelligitur,ut αλαπιδεσνς ind: cat. Nam ut Crassus actione lenior,lic Antoni ii grauior fuit: &vt ille in verbis, ita hie in sentetiis deligendis diligentior.In Cras cici in Brut. lo erat Latine loquendi accurata, & sine molestia diligens elegantia: Antonius autem diligenter loquendi laude caruit, nec tame est admodum inquinate locu. I9 Inductionis quaestio concluditur more philosophorum, qui ex specia
libus aliquot e emplis rem generalem concludunt: lumina igitur conclusionis huius est,tot esse dicendi gener quot sunt oratores. io Hῶc prolepsis deducitur ex proxima conclusione: Varia sunt dicendi senera: Ergo variae sunt elocutionis artes,& non unica. Cui argumenro Crassus varie &inconstanter respondet.Nam etsi videtur id rodie inliciari,attamen quod de varietate ingeniorum dici Gnihil ad hanc quaesti nem attinet: ac postrem 5 videtur proponere de polliceri,se artem traditurum non omnium formarum dicendi Sc generum communem : ,et igitur pro Crasso planius & facilius rei pondeamus, ira est quidem praeceptis cominum &vn usu vero &exemplis,& experimentis infinita,& quodammodo dii similis. Itaque alius quidem stylus est L. Cottae, alius P.Sulpitii, alius Crassi, alius Antonii: elocutio vero una & communis, quia ornameta qu e sunt in singulis eorum orationibus, ad certa & communia elocutionis genera reuocantur, ut tropi ad senera troporum,& figurae ad genera figurarum. M Praeceptu de naturis inspiciendis confirmatur exemplo & testimonio Isocratis rhetoris, qui Theopompum & Eph rum disti iliter pro utriusque natura docuit.Idem locus citatur a Fabio: An verb cv- ---
tarditatem, aut in hoc pene praecipiti concitat:onem adiuuandam docendo exiit imauit, quum alterum alterius miscendum arbitraretur Cicero quoque in Bruto, Hoc ait doctoris intelligentis est videre quo serat natura sua quemque,&ea duce vientem scin struere, ut Isocratem in acerrinio ingenio Theopompi, NIO.ssimo Ephori dixille traditum ei lkilteri se calcaria adhibere, alteri fraenos.
' Ergo haec γ agendasiunt ab oratore quae explicauit Antonius, ' Aceda quodammodo. Quinam igitur dicenis
di est modus melior nam de actionepost , dero J quam *t Latine,*tplane, t ornate, ut ad id quo curis agetur, apte congruenterj .licam is eorum quidem quae duo priama lxi, rationem non arbitror expectari a mepuri dilucidi sermonis. Nes enim conamur docere eum dicere,qui loqui nesciat: neuterare qui Latine nonposit, hunc ornate
esse dicturum: nes, τero qui non dicat quod intelligamus, hunc posse quod admiremur, dicere . Linquamus igitur haec, qua cognitionem habent facilem, Vsium necessarium.