De estherae libro et ad eum quae pertinent vaticiniis et psalmis libri tres quos scripsit Ioannes Anselmus Nickes De libro estherae cum excursu de chananaeorum scytharumque deis

161쪽

- 142 riae apud Graecos excitavit Patrem. qui miro quodam discendi sciendi percontandi studio stimulatus Asiam peragraret . ac quae ipse videret, quae ab aliis audiret. quid quaque de re iudicaret. pari et rerum fide et ver-

horum suavitate enarrarel. Quoniam autem ipso Persarum tempore scribendi studium ab Hebraeis Graeci susceperunt. factum est, ut historia Mardochaica inierutrosque quasi in medio posita esset ad eamque alteri videndo devenirent alteri audiendo quodam modo ascenderent. Sed Graeci de hac re testes admitti non poterunt. nisi prius de Idumaeorum nomine apud eos otappellatione constiterit. Νam quod hi de Scythis Sacisque memoriae prodiderunt, ad Amalecitas Idumaeosque videtur haud inepte posse referri. Quare Scythae et Amalecitae, videndum est, nomine an revera inter se disserant. Sed in hoc quaestionum genere, quum doctissimos et sagacissimos homines probabilitatis quadam specie deceptos viderem, res ipsa hortata est, ut viribus meis diffisus diligenter caute omni studio curaque in eo Ve sarer. Quapropter quae Graeci de Scythis scripserunt, ea omnia conserenda sunt cum his, quae Hebraei de Amalecitis. Quae si inter se omnia conveniunt, non POS- sumus, quin Amalecitas Idumaeosque Scythas esse dicamus. Quod si, omni adhibita diligentia. salso dixerimus.

inviii certe et incredibili rerum consensione delusi erravimus. Itaque Scythas Idumaeosque inter se compara tes. primum quidem dicemus de nominibus. deinde desedibus. tum de corporis proprietatibus natura et indole. disseremus post de vitae genere institutis moribus, d nique videbimus de religione et ceremoniis deque diversis gentibus, postremo de lingua disputabimus.

162쪽

S. 24.

De Mythamin nominibus Sagittarii, Sacae, Spoliatores l.

Idumaeis tria apud Hebraeos nomina fuisse: Sagittariis. Sacis. Doliatoribus, supra demonstratum est. Quodsi autem contigerit, ut ostendatur Scythas eisdem esse nominibus appellatos; haec res magno argumento erit, eosdem esse Idumaeos ac Scythas. Scytharum nomen alii aliunde ducere aliterque expli

re conati sunt. Sed illud nihil aliud significare quam

sagi Iarium, quam hominem arcu armatum Schuel Zen . Probavit nuper Iacobus Grimm in eo libro, quem de nostrae linguae historia docte sane et subtiliter scriptum iterum edidit i . Verum quod ille linguarum liad Germanicarum peritus coniiciendo conserendoque investi-gaxit, iddem me ex Hebraica lingua assequi PoSse puto.

Est enim communis Omnium gentium consuetudo. ut ab exieris cum rebus novis nova nomina et aliena recipiant. Velut nostra memoria hoc et nostros homines et alios saepius secisse video. Eiusmodi nomina primum quidem quo potuerunt accuralissime pronuntiarunt. πι- stea ad suam quisque linguam, ad eius naturam indolemque magis accomodarunt. Areui igitur sine dubio nomen dederunt ei, qui eius inveniendi erant principes: reliqui ah his una cum telo nomen acceperunt. Si autem arcus principes et fecisse et adhibuisse Semitas dico. in Errore me esse non crediderim. Quod si ita est. Iaph thitae vel Indo-Germani, non dubito, quin et rem ab illis et nomen appellationemque assumpserint. Arcum

i in lac. Grimm , Gesehielite der deuinchen Spraehe, 2. Λull. 1. v. Scythen p. 220. M.

163쪽

- 114 autem dicere solent Hebraei mPp, sagillarium nεp- Quod verbum quum Graecis et ad audiendum alienum et ad pronuntiandum dissicilius videretur, transpositis litteris primis, pro Κ Θ dixerunt Σκυ- his. Quoniam

autem arcus unum et Praecipuum erat armorum genus.

verbo illi postea a Romanis ea vis tributa est, ut significaret id. quod ad corpus tegendum idoneum esset. Quare quod ad se tuendos adhibuerunt, illi vocaverunt scul-um Schura . cui hoc minus probabile videtur, is meminerit velim, quomodo notio verbi nostri se ur primo latissime palens postea in unum telorum genus arctissime contracta sit. Hoc igitur mihi quidem probatum est, ab

arcubus eam gentem nomen accepisse, quae Optimos in Asia et Europa et exercitatissimos serebat sagittarios. quaeque omnis sagittis et pharetra parata atque Ornala orat. Et pluribus quidem rationibus antea a nobis expositum est, Amalecitas ah Hebraeis interdum Omnino sagittarios esse dictos. Ex quo facile intelligitur, illos. ubi

Primum a Graecis conspicerentur. statim iddem apud eos Scytharum h. e. sagittariorum nomen invenisse. Magnum sane huius rei et manifestum testimonium in eo cernitur, quod . qui arcum primus vel ab Hercule accepit vel ipse invenit. Scythes Herculis vel Iovis filius suisse

traditur ij. Alios autem ab Hebraeis, alios a Graecis uno eodemque Scytharum sagittariorumque nomine vocat esse. dici certe probabiliter non potest. De Sacarum nomine variae doctissimorum hominum et discrepantes sententiae sunt. Fuerunt, qui nomen Sac cc a potandi verbo ducendum esse crederent. Quidam . quod hanc gentem sagittis et pharetra armatam fuisse legerent, nomen a Shakhaa h. e. Pharetra Sum-

164쪽

- 145 Ptum esse putarunt. Alii, qui Sacas apud Asianos in honore suisse negarunt. eos a Ssagh h. e. eane men apud Persas traxisse dixerunt. Neque desuerunt, qui nihil omnino interesse inter veteres Sacas et aut Τ cos. qui Mahalibet vocarentur, aut Saxones nostros censerent i). Sed has sententias omnes sutiles commenticiasque esse, vel ex discrepantia earum apparet. Ouid nos de nomine Sacarum et gente sentiremus, iam supra

significavimus. Sacae In vel cinxi) et Horraei m ab

Hebraeis proprie appellati sunt Amorraei. qui Goglodytarum more specubus cavernisque pro domibus utebantur. Ouoniam autem Amalecitae cum Horraeis et cognatione et societate civili coniuncti erant, Sacarum nomen cum ad eos tum ad alios Idumaeos translatum est. Haec et quibusdam rationibus supra probavimus et aliis postea prohaturi sumus. Cum Hebraeis autem in hac re totam Asiam consensisse, perspicuum est ex Herodoto. Sacas enim in Asia proprie Scythas vocari ait Amymios h. e.

Sed quod ille do Scytharum apud Persas appelIatione

dicit, haud scio an multo latius pateat. Neque enim suam ipsorum in hac re sed Chaldaeorum consuetudinem Persae videntur esse secuti. Nam deorum cultus, Ceremonias, vestimenta regia, linguam ut Medi a Chaldaeis, sic a Medis Persae acceperunt atque in domum regiam induxerunt. Huius sententiae certissima sunt apud Veteres scriptores indicia, quae hoc loco asserre Iongum est. Quod igitur de solis Persis memoriae traditum est, id latius manare altiusque repetendum esse statuo. Quo circa a Chaldaeis, a Medis Persis aliis primo Amorraeos

l) De his et aliis sententiis v. Baehr Ctesiae Cnidii opp. reliquiae

p. 96. s.

165쪽

- 146 postea scythas omnes nominatos esse Sacas, pro certo dicere audeo; idque eo magis, quod etiam aliis in robus cum Hebraeis Persas in consensione esse video. Velut Palaestinos ex Cappadocia Ortos scribit Amos ὶ: Syros quosdam a Persis dictos esse Cappadoces ait Herod

men habuisse. id non unius Herodoti sed quasi lotius antiquitatis testimoniis nititur. Iddem enim sentiunt ac confirmant Arrianus, Strabo, Diodorus Siculus. Plinius. Suidas . alii δὶ. Quum autem non possint inter se differre ei. quibus apud Persas, et ei, quibus apud Hebraeos unum iddemque Sacarum nomen fuit, quumque hi quiadem Sacae ab Hebraeis proprie et distincte Amalecitae

Idumaeique . a Graecis autem Scythae dicti sint: necesse est Idumaeos ac Suthas prorsus suisse eosdem. Amalecitas apud Hebraeos interdum Spoliatorum n mine notatos esse, alio loco diximus. Aperte autem. lest Herodoto . professi sunt Scythae ipsi. commune sibi cognomen esSe σκολπαις ε). Haec quidem vox aliis alius ad coniecturas ansas dedit. Plerique, et ei quidem Graecae linguae non nimis periti. vocem illam Scythicam

osse voluerunt; in quo non viderunt, neque σκοληης verbum Scythicum ulIum esse posse, neque Verba apud Herodotum esse multa. quae posteriorum consuetudo reiecerit. Quamquam autem σκολ-ωρος verbum hoc solo loco exstet et ex Scytharum ore prosectum esse videatur: tamen illud Scythicum esse et a Graecorum lingua alienum dicere non possum. Nam Herodotus, quum

166쪽

- 147 reliqua verba Scythica numquam neque mutare neque ad Graecorum aures accommodare soleat, quid est, quod in illo a sua consuetudine defecerit2 Etenim syllabarum coniunctionem O et exitum πιες Scythica iudicare

qui possumus p Sed quid multap Vt a τοξος vocabuIa

τοξεύω τοξ-1ς, sic a σκυλον σκυλος) nata sunt σκυλιυωσκώλόος. Pro σκυλοτης autem σκολους scripsit Her dolus. quemadmodum Pro ωνυμα. in ἀνωνυμος, ἐ-υμος, δεισωνυ λοις, ἐπώνυμος ) ονομα dicere solebant. Valetantem verbum Graecum σκολπις iddem prorsus, quod Latinum spoliator h. e. qui exuviis hostem privat. Potest autem etiam ea ei tribui vis. ut significet non solum

qui arma aut vestimenta hostibus, sed qui cutem ἐρέγα

ipsam detrahit ij. Νomen autem negotiumque spoliat rum nihil apud antiquos habuisse ignominiae. nihil turpitudinis, id neminem censeo Praeterivisse. quin sit V teris historiae omnino imperitus ). Quoniam igitur, ut saepius dictum est, Amalecitae vel Idumaei apud II hraeos spoliatorum nomen habuerunt, Mythae autem ipsi Herodoti testimonio illud sibi nomen vindicarunt: Idumaeos a Graecis vocatos Scythas esse confitendum est. Νomina igitur: Sagittarii Sacae Spoliatores, in Idumae aeque atque in Scythas cadunt. Quae res quanti sit m menti . is iuste iudicabit, qui quam religiosa veteribus in nominibus dandis conservandisque cura suerit. cognitum habet. Sed videamus de sedibus.

ιὶ Stephan. thes. s. v. Metaos,

2 Egregie de hae re seriptum est in libro: Explications de plusteum texies disseiles do I 'eeriture. Par te R. P. Dom Religieux Benedictin. Paris l730. I. pari. p. 98. M.

167쪽

S. 25.

De Scytharum sedibus in Arabia, in Armenia, in Scythia .

Ex Arabia Amalecitae tam antiquis temporibus migraverant . vix ut huius rei Graeci ullam notitiam habere possent. Aegyptii vero hanc retinuisse memoriam videntur. Νam Sacas. qui Rabsace duce in Aegyptum incursionem secerunt, ab eis vocatos esse Arabes, ex eo intelligitur . quod . ut apud Herodotum scriptum in historia est. Sannacherihum Arabum regem Assyriorumque appellabant. De primis autem Scytharum sedibus mentionem aliam apud Graecos, credo, frustra quaesiveris. Sed quaedam sunt huius populi instituta ac ceremoniae, quae mihi videntur esse testes summae auctoritatis. quae pristinae eius sedes ubi fuerint certissime ostendunt. Sed de eis dicemus postea. Deinde Amalecitae domicilia. ut diximus, in Arm nia, Damasci regnum constituerunt. Qua de re Her dotum nihil omnino compertum habuisse miror, quum praesertim de Scythis diligentissime et quaesiverit et scripserit. Ea autem et a Strabone satis indicata est et aposteriore scriptore Latino qui multa volumina ex vel rihus hauriendo conscripsit. Strabo enim optimam A meniae partem a Sacis et occupatam suisse et nomen hahere dicit i). Plinius autem in historia naturali de Scythis haec prodidit sane haud absurda: Ultra sunt Scytharum populi. Persae illos Sacas in unipersum anellapere α

168쪽

- Ἀ9 proxima gente, antiqui Aramaras ij. Scythae autem si a veteribus Aramaei vel Armenii vocati sunt, in Armenia necesse est per longum temporis spatium habit verint. At vero Amalecitas Idumaeosque in Armeniam migrasse atque amplius ducentis annis in urbe Damasco

regnasse. vocatosque esse a scriptoribus factis Armenios. Ru Pra a nobis effectum est. Duoniam autem Idumaei

appellati sunt Armenii, Armenii autem postea Scythae: sequitur, ut eidem sint Idumaei ac Scythae. Iam dicendum est de tertiis huius populi sedibus. Idumaei, qui Damasci regnarunt. a Theglathphalamare. Assyriorum rege. superati et in Cir vel Cyrenam traducti esse perhibentur. Regionem Cir F. Iosephus ita definit . ut eam dicat esse την ἄνω Mηδίαν, Mediam superiorem ). Plerisque autem ea non ipsa Media videtur esse . sed quae Mediae parti superiori finitima ad Cyruini lumen posita sit, quae eadem ab Armeniis Cur dicatur. Iam vero Sothas ea ipsa loca incoluisse, indeque in

Cimmeriam transiisse. plures et consentientes apud Her dotum lestes sunt. Magna autem dissensio est, a Massagetis an ab Issidonibus coacti sint, ut finibus suis exirent. Herodoti vero sententia est, eos Araxe numine

transiecto, Cimmeriisque pulsis, in ea loca demigrasse, quae in utraque Borysthenis fluvii ripa sita Pontum Euxinum attingunt a Scythisque nomen ceperunt δ). His sententiis illud certe Verum subest. Scythas primum vel

Armeniam vel regionem vicinam incoluisse. transiectis

deinde Araxe et Tanai fluminibus. iti Scythiam devenisse. Sive igitur Idumaei Armenii primum ad Cyrum numen

169쪽

- 150 sive statim trans Tanaim ad Gerrum et Borysthenem ab Assyriis translati sunt, illud constat. Eos in eadem regione habitasse, quam incoluisse Scythae traduntur. Quoniam autem Amalecitarum Scytharumque vestigia secuti eos ex Arabia in Armeniam, ex Armenia in loca septentrionalia unum prorsus iddemque iter fecisse videmus . non Possumus dubitare. quin Scythae et Amalecitas inter so minimo disserant.

De Scytharum urbe . quamquam diximus breviter

antea. tamen nunc quaerendum esse accuralius videtur.

Primum quidem ei, qui de rebus geographicis scripserunt, non modo aliam urbem Bethsamys ac Bethsan olunt esse, sed plures etiam urbes Palaestinenses hoc Eodem nomine suisse dicunt. Quidam enim Bethsamys suisse duas fitatuunt. quarum una in tribu Iuda sila esset. altera in Issachar. Fuerunt etiam . qui adiungendam te tiam putarent eamque in Νephthali finibus collocandam. Sed sacrorum librorum consideratis locis omnibus diligenterquo inter se comparatis, non modo Ponere Plures urbes Bethsamys et diversas. sed ne se rare quidem hanc potui a Bethsan. scienda sunt enim m. quae suPraeXPosuimus, expugnatam a Iudaeis. quum Palaestinam

Occuparent. hanc urbem non esse. remansisse in ea Θ-leres incolas Amalecitaq alque Amorraeos, eosque in Potestate sua non modo urbem retinuisse sed etiam campum, qui ad Iezrael oppidum magnus dicitur. Itaque

laetum est, ut et Bethsamys urbs et ager urbanus inter Iudaeorum Israelitarumque fines in medio relinquere- Duiliam by Gooste

170쪽

- l5l tur. Νeque Verra debemus ignorare . hanc urbem in duas partes suisse divisam . quarum altera erat sacra, altera profana. Haec, in qua templum erat, a sacerdote videtur esse gubernata: illa autem optime munita in regis vel magistratus potestate fuisse perhibetur. In eiu modi enim partes duas omnes sere distributae suisse urbes traduntur dei cuiusdam cultu celebres, ut Drus. ut Ephesus aliae. Mum autem harum urbium partes non modo inter se disiunctae essent. sed saepius veli menter inter se dissiderent interdum etiam a diversis gentibus incolerentur; me a veteribus seriptoribus di genter distingui diversisque nominibus appellari solent. Hinc nomina ἡ παλαα Τυρος vel νε παλαι Τυρος, η π--λαα Eφεσος. Hinc etiam Bethgamys. quo nomine Prinprie dei templum urbisque pars sacra, et Bethsan. quo arx et pars profana designatur. His praepositis iam argumenta quaerenda sunt. Bethsamys et Bethsan urbem fuisse unam . quae minus accurate tum hoc tum illo vocabulo nuncupala sit. Primum quidem inter nomina Bethsamys. Bethsam et Bethsan nihil omnino interest. Quum Bethsamys ad pronuntiandum longum esset. Hebraei. ultima syllaba abiecta. Βαθιταμ vel Βηθσαμ et dixerunt et scripserunt. Haec enim scriptura in .raecis codicibus saepius exstat. ex Hebraicis editionibus omnino sublata est. Idumaei autem. ut postea videbimus. pro littera ta posita l. enuntiare solebant vel reiecta syllaba ultima IVn 2, rum consuetudinem. ut in scribendo nomine

Og, sic in hoc vocabulo secuti sunt Hebraei. Philologiae igitur ratione habita. dubium non est . quin disserentia

inter Bethsamys Bethsam et Bethsan omnino nulla sit. Sed aliam rationem praebent loci duo sententiis c gruentes. In I uae enim libro in earum numero umbium, quae in Chananaeorum potestate relictae sunt. Diuitigeo by Gorale