장음표시 사용
171쪽
- 152 Bethsan tantummodo resertur . In eo vero libro . qui est de Iudicibus ), in eodem numero et Bethsan et Beth-Samys commemorantur. Ex quo intelligitur . priori loco totam urbem nominatam esse Bethsan. altero autem duas urbis partes esse distinctas. Sed haec res etiam gerer phicis rationibus offici potest. Iudam ex Galaad cum exercitu prosectum Iordanem transiisse et adversum Bethsan in campum magnum intrasse scribunt F. Iosephus
Galaad Iordanem transgressus in agri magni partem orientalem venit. ex adverso in altera occidentali parte Bethsan urbem in colle quasi ante oculos positam habuit. Quare ei quidem erraverunt. qui vel ad Tiberiadis lacum hanc urbem proximam vel haud ita multum a Iordane remotam fuisse censuerunt. Erat enim inter flumen et umhem tantum spatii, quantum campi magni longitudo patebat. In maximo autem errore eorum Sententia est, qui vel trans Iordanem urbem sitam fuisse volunt. Beths
mys autem huic urbi proximam et, ut ita dicam, eodem ipso loco positam fuisse, ex F. Iosepho facile constat. Nam ubi boves arcam dei agentes Accarone Palaestinensium urbe Prosectas recta processisse exponit. haec subiungit: Est autem picus quidam in tribu Iudae n mine Bethsama. ad eum depenerunt bopes, et ubi eas.
si Processissent. campus magnus set pulcher) excestisset. progredi desinunt sistentes illic plaustrum - . Oui
172쪽
- 153 ergo ab occidentali parte Iordanem versus iter iaciebat. primum deveniebat in urbis partem Bethsamys, inde in alteram Bethsan, tum in campum magnum descendebat. Bethsamys igitur in eadem, qua Bethsan, campi magni parte collocanda est. Quod autem Iosephus Bethgamus non urbem sed vicum quemdam appellat. sciendum est, ex vico isto quidem homines Amaleciticos et Amorraicos arca divina non minus qninquaginta milibus esse int remptos ij. Iam vero in libris sacris duae urbis partes diligenter disiungi discernique solent. Altera, quae deo sacra Bethsamys dicitur, a Iosue addicta est tribui Nephthali ). Quare in Iudicum libro haec tribus vituperata est. quod eius incolas non interfecissent δὶ. Ob eamque causam Debora Νephthalitas cohortatur, ut Iabin regi, qui etiam illam urbem obtinuerat, hellum inserrent M). Altingehat
autem Bethsamys, quum non expugnata sed in medio relicta esset, a septentrione tribum Issachar a meridie autem Iudam ' . Quamobcausam haec eadem urbs nondum capta, sed quo certius caperetur, et tribui Manasse adscribitur et a tribubus Iuda et Symeon Levitis hominibus sortissimis tribuitur 7 . Haec eadem causa erat, cur filii Beniamin Levitis Gabaon urbem expugnandam traderent. Iam manifestum esse credo, cur Bethsamys modo Νephthali tribui modo Iudae addicta esse videatur. Quodsi autem quis ob eam causam duas Bethsamys Statuendas existimet, idem, si sibi conflare velit, duas
173쪽
Beniamin statuat necessct ESt. Altera autem urbis pars, quam moenibus cinctam et
Bethsan appellatam esse diximus, in finibus erat uana sis J. Quocirca illa trihus eos. qui in hac parte habita
mediocris in campo magno ager urbanus, qui iuxta Sartana subter Iezra i a Bethsan pertinebat usque Abelmehula e regione Iecmam δ). Is quidem tanta erat magnitudine. ut, Salomone regnante, una cum urbe . adiunctis Tanach et Mageddo oppidis . unam ex duodecim provinciis conficeret ε). Bethsamys autem cum qu luor urbibus alii provinciae adscripta erat hin. Sequitur. ut de dicendi ratione observata in libris sacris paullo accuratius dicamus. Scriptores sacri templum Samys h. e. solis, si intelligi volunt. Bethsamys
dicere solent. Palaestinenses. ut hoc exemplo utar, arca divina graviter afflicti. quum Iudaeorum deum verum cum Idumaeorum sole confunderent, illam arcam sequuntur observantes, utrum viam ad Bethsamys h. e. fanum solis, an aliam boves ingrederentur. Amasian ludaeorum rex, quum, Idumaeis devictis. Bethsan arcem et templum obtinuisset, salso Idumaeorum deo sacrificavit. fuitque Bethsamys h. e. in ipso solis templo. quum ab Israelitarum rege comprehenderetur. Templo autem circumiecta erant Racerdotum eunuchorum Curiumque aedificia. qui vicus eodem. quo tem Plum, nomine appellabatur. - Bethsan vero scriptores fiancti
174쪽
urbem profanam arcemque nominare solent; cuius quasi vicus erat is, in quo solis templum Situm erat. In moenthus Bethsan h. e. arcis Amalecitae Ruspenderunt Saulum. Neque vero arx solum . sed omnis ager
urbanus cum aedificiis oppidisque hoc eodem nomine appellatur i). - Basan denique . quod iddem Prorsus est nomen, eam potissimum vim habet, ut regionem signi-simi trans Iordanem positam: neque id sine causa. Og enim, qui sedem suam in urbe Bethsan collocaverat. Amalecitis Amorraeisque imperabat, qui magnam partem in altera fluvii ripa habitabant. Maxima igitur regni eius pars sita erat trans Iordanem. Rege illo superato et o ciso, altera regni Pars, quae trans Iordanem erat . in Iudaeorum. altera in regis Iabin potestatem venit. Ita quidem explicari potest . cur libri sacri urbis Basan nullam usquam mentionem laciant, quum Og regem urbis. non regionis suisse constel. Caput totius regni erat Belhsan. urbes in altera parte maximae Esdrai et Astharoth j. Quodsi autem harum urbium alterutra regni suisset arx: Ogem non Basanis sed aut Esdrai regem aut Astharoth assent. Quum autem Amalecilae Raphaei Amorraeique . clade accepta, ad urbem Bethsan confugissent, factum est, ut etiam haec regio cis Io danem sita Basan vel terra Raphaim nuncuparetur. Nam de finium angustia querentibus filiis Ephraim et Manasse a Iosue consilium datum est, ut silvas in terra Raphaim h. e. in monte, ad cuius pedem erat urhs Bethsan, exciderent. Illi se id posse negarunt. quod mediam Vallem
h. e. Campum magnum Oblineret Iezrael. ιn campestribus autem esset Bethsan j. Quapropter eum Iocum . ubi
175쪽
- l56 Iesaias de quercu hus Basan loquitur, revocandum ad silvestria montium iuga existimo. quae Super urbem Bethsan eminebant. Ea silva deo videtur suisse sacra. iam ne post Babylonicum quidem exsilium excisam suisse . ex eo patet, quod F. IOSephus eam commemorat in
eo libro, quem de bello Iudaico inscripsit, in eaque
per duos dies tredecim milia Iudaeorum dicit esse commoratos ij. Vbi autem Bethsan quaerenda sit, accuralissime definiri potest. Haec urbs et Samaria Galileae a meridie erant
tormini . Inter Accaron autem et Gabes Galaad quasi in medio posita ab utroque oppido paullo amplius unius diei itinere. distabat δ). ab Hierosolymis autem stadios sexcentos a Tiberiade centum et viginti δὶ .
Iam veniamus ad eam rem . cuius causa haec tota
suscepta dispulatio est. Ab Hebraeis, quum et Graece loqui et hellenissam inciperent. Bethsan urbs ex incolis nominata est Σκυθῶν πολις vel Σκυ Θωτολις. De hac nominis mulatione. ut Eusebium. Georgium Syncellum, Cedrenum. Detrem, alios omittamus εὶ, testes sunt Gra cus interpres, qui ad Iudicc. l. 27. BMΘσαν adscripsit η ἐστι Σκυλον πολις, et F. Iosephus Τ). Velerem igitur urbem novum illud nomen habuisse. inter omnes constat : unde acceperit, in disceptatione versatur. Syncellus Scythas in Iudaeam invadentes Basan urbem occuPame
176쪽
- 157 nomenque ei dedisse arbitratur i). Quae sententia. quamquam testimonio nullo probari potest . tamen haud immere aut inconsulte excogitata et ficta est . quod idilem de aliorum opinionibus dici nequit. Bochartus enim a SPinarum quodam genere λὶ. Relandus a Soeoth δὶ sibi visi sunt nomen recte deduxisse. Sed nos hanc rem tir viter expedire possumus. Bethsan Ogis prisci Amalecitarum regis erat urbs, et postea semper ah Amalecitis Idumaeis Amorraeisque incolebatur. Erat igitur . ut paucis dicam, urbs Amelecitarum. Quoniam autem a Iudaeis. Postquam Graecorum linguam dicendique genus assum-Pserunt , Scytharum urbs nominata est: ex eo necesse est
intelligi, Amalecitas Idumaeos Amorraeosque a Gra cis vocatos esse Scythas. Hoc firmissimum quoddam est
nostrae sententiae argumentum tantumque Valet, ut
nostrae de nominibus sedibusque disputationi non iam probabilitatis speciem, sed certissimum veritatis signum tribuat. Ex Graecorum igitur more Hebraei, quum Amalecitas ab illis dici Scythas acciperent, abiecto vetere
nomine et contempto, nomina nova Σκυθων πολις et
Σκυθοπο fabricati sunt. ΝOlandum est eliam. quod dicit Iosephus. Bethsan 'ος 'Ελληνιὼν h. e. ex Graec rum more vocatam esse Scythopolim. Neque vero animum Graecorum Hebraei in hoc nomine inveniendo omnino assecuti sunt. Illi enim, novo nomine improbato, non ex incolis sed ut videtur ex deo qui ibi colebatur urbem Νysam nominandam existimarunt. Cuius rei testes habemus Plinium et Stephanum B. . quorum alter haec prodidit: Σκυ--ολις, Παλασππης
177쪽
- 158 - πολις, ἡ Nυσσα, κοιλης- Σκυθῶν πόλις προτερον λεγομένη Βαίσων υπο των βαρβαρων, alter autem: Sc thopolim, antea Nysam. a Libero Patre. svulta nutrice ibi Sothis deductis. i). Ad hanc ipsam urbem reserendum puto Ciceronianum illud: Dionysos multos habe
mus. primum Iove et Prosemina natum . secundum
Nilo. qui Nysam dicitur condidisse γ). Ex Nili vicinitate
hanc ur m ab explicatoribus translatam in Indiam esse video. Haec quidem Amalecitarum urbs Graecis. quihus minima Asiae pars nota erat . ad varios errores ansas dedit. Alii sitam eam esse dicunt in Aethiopia . alii in India. Herodotus quidem hanc urbem, quae in Dionysi sabula a Graecis celebrata erat, ultra Aegyptum in Aethiopiam removet. Quod autem hos Aethiopes dicit domicilia habere subterranea subiectosque Persis fuisse. id in Amorraeos omnino quadrat δ). Herodotum secutus est AristoteIes, qui Μsam Libycam urbem ab eodem homine his inveniri posse negavit, ob eamque causam ab Apollodoro vituperatus est. Posteriores scriptores, quum Nysam in Libya ne semel quidem inveniri posse vid rent . Omnino non habuerunt. quo Sophoclis illa:
et altera de Lycurgo Mono dicta:
178쪽
- 159 in India esse finxerunt. Θω autem montem . quem v rum vocant, supra urbem exstare dicunt, id ad veram urbem Nysam haud absurdum est ij. Non ignota quidem haec opinio Plinio fuit . nec tamen probata, ut haec eius varha indicant: Necnon et Nysam urbem plerique Indiae adscribunt. montemque Herum Libero patri sacrum.
unde origo fabulae Iopis femine editi. Sed haec qui
Iam autem oritur quaestio perdissicilis. quomodo ex vetere nomine Bethsan novum illud 'sa nasci potuerit. Quamquam non ignoro. qui Graeca ex Hebraicis ducere
Conarentur. eos in magnos saepe incidisse errores: la
men de hac re si quid sentiam dicendum est. non sum, quin iddem errandi subeam periculum. Νomen 'sam Dionyso deo manasse. ex scriptoribus supra citatis patet. Duabus autem sormis: Διονυσος et Διονυσeros du-PIex respondet nomen urbis: Nυσα et Nύσπα. Ad Dionysi igitur nominis originem videtur omnis haec qua stio nostra redire. Hebraicum igitur huius urbis nomen in 'a interpretes litteris Graecis scribere solent Noe σαμ , ex quo certum est. υ ultimae sγllatae suisso vocalem . Apud Idumaeos autem usitatum urbis nomen
Iosephum recte scriptum videmus ε). Erat autem hoc nihil quidem aliud nisi mutilatum via Nuin a Bri ,σιωνυς. Qui autem secum reputaverit. Idumaeos pro et 'IN Petiam an et, enuntiasse, ei mirum non videbitur. quod Graeci non Σι- vel Eιωνυς nec Θιωνύς vel T-ὐς
179쪽
- 160 dixerunt sed quod ad eorum linguam aptius erat Διωνυμος vel Διονυσος vel eliam Διονυσπος. Hunc autem deum apud Idumaeos solem suisse, duabus de causis concedendum est. et quod Graeci Bethsamys πολιν ηλίου interpretantur xi et quod . . verbum omnino solis vim habet. Quodsi autem ponimus, Graecos a Chananaeis hunc deum acce-Pisse; negare non possumus. alieno cum deo alienum eos etiam nomen assumpsisse. Sed illud iam non ut du-hium quidquam attinet poni: sed ut certum potest demonstrari. Nam Graecorum de Dionyso fabulae, quae omnes ad hanc Chananaicam urbem vetustissimam De
tinent , quid aliud indicant. quam ex his locis deum illum
prosectum esse ad Graecos 3 Quid, quod a Iove femore insutus Dionysus ad hanc urbem delatus esse traditur 'Quid, quod in ea nutricem suam dicitur sepelivisse. eamdemque urbem condidissep Quid haec et similia omnia demonstrant nisi hanc Nysam Dionysi esse patriam 2 Eum quidem in Graecia fuisse peregrinum. multa
sunt, quae apertissime doceant. Εum autem ex hac ipsa regione illuc migrasse, Constans testatur Graecorum memoria. Herodotus enim Dionysi nomen cultum sacrificia
pompam Graecos dicit didicisse a Melampodo. qui simul
cum Cadmo ex Phoenicia in Graeciam venerat. Quod autem et Melampodem huius dei ceremonias et Graecos omnia numina ab Aegyptiis accepisse putat, magno in errore versatur λὶ . Sed illud de Dionyso ad Graecos Europaeos revocandum censeo, quoniam Asiani iam pridem videntur hunc deum coluisse. Ac de Dionyso hoc loco satis dictum est.
180쪽
. 27. De Seytharum eorporis natura et proprietatibus.
Quodsi ea quam proposuimus sententia Vera est: eadem omnino Scythis, quae Idumaeis, Propria suerint ac peculiaria necesse est. Placet igitur primum de natura corporis ita disputare, ut quae de utraque gentea veteribus tradita sunt, breviter inter se conseramus. Erant igitur quum omnes Idumaei tum vero maxime Amalecitae mira quadam ac singulari corporis pinguia ludine. Hac corporis assectione non modo a Iudaeis sed
a ceteris Asiae populis omnibus plurimum disserebant. Paternum illud: In pinguedine terrae erit benedictio tua, tantam vim tamque magnam habuit emcaciam, ut non tantum pecudibus opibus divitiis honis omnibus abundarent, sed pinguibus etiam opimisque corporibus quodam modo diffluerent. Priscus ille Og memoratu i credibile est, quanta fuerit corporis longitudine. Neque omnino degenerasse videtur gens Raphaica, quae ex illo Ogaea vel Gagam nominata est. Agag certe is, quem Samuel trucidavit, homo fuisse pinguissimus traditur. Plurimum ad nostram sententiam valent Prophetae, qui
similitudines. quae sunt inter homines et ceteros animantes, et animi sagacitate admirabili indagare et o scribere orationis subtilitate solent, quique faciunt, ut veteres Populos eorumque proprietates lacultatesque videamus. 1Ii autem Amalecitas Idumaeosque cum pingui-hus hObus saginatisque Pecoribus comparare solent. Amos enim ita scribens: Audite perbum hoc Maccae pingues sanitidis. quae estis in monte Samariae . quae diacitis dominis pestris: A erte et bibemus i), mulieres