장음표시 사용
141쪽
I DE RELIQUIS THEOLOGICIS LOCIS.
Quinque alii Theologici Loci examinandi super sunt; nempe SS. Patrum auctoritas; Scbolasticorum auctoritas; Philosophorum etc., nationis naturalis a gumenta , et humana Historia Proteg. g. est.. . V rum de his plura loqui Instituti ratio non patitur. Unde omnes, Sequentibus regulis , absolvemus. s. 409. Regula I. Unanimis SS Patrem semientia in Doctrina fidei, et morum, et in discia rum Meraram ex fissone, quae ad Domata secr-tinet, infallibile disinoe Ilaselusionis testimonia proebet, ac firmissimum nobis ea hibet verilatis α evmentum. Tam Sancti IEcclesiae Patres illi dicuntatur , qui temporis antiquitate, Orthodoxa eminenta doctrina , morumque sanctitate floruerunt, at me uti tales declarati sunt ab Ecclesia; Ergo etc. Deinde Sancti Patres sunt illii Doctores, suos ad cruns mmatisnem Sanctorum in Opus minιSterιι, ἶn oedam lionem Corporis Christi, 'ornarium dedisse, testatue Paulus ad Ephesios scribens Ephes. IV. n. II. fieri ergo nequit ut eorum unanimis consensus in materia fidei et morum sit fallibilis; alias namque non in aediscationem Ecclesiae, sed in destructionem dati essent; adeoque et . S. 4 to. Regula Π. Concors, atque conStans Omnium Theologorum Scholasticorum sententιa circa ali quod fidei, set morum dos , est tantae auctorιt iis, ut ei contradicere, ει nou est erroneum, Sciatem errori proximum censeri debet. Nam Theologi Mn Iastici nunquam aliquod Dogma uno ore 3Meruere,
quod Cel ex Sacris Literis, set ex Mostolorum tr dissone, Det ex Pontiscum, auu Concilior μ ι--tionibus non habeat certam originem'; qui i) Meschior in ius Lib. VIII. de Loeis The
142쪽
ab illis sontibus eortam habet or ginem est tantae a ctoritatis , ut ei contradicere, est Saltem errori Pr ximum ; Ergo etc. 1 egula III. Philosophorum Omniam con- ra , et Plena sententia , vhi de Philosophico do male Mitur , 'mum Coritatis argumentum Theologo praebet. Nam sieri nullatenus posse videtur , uι viri Sapientes , et veritatis inquisitores , in aliquo dogmato admittendo conveniant, quin verum sit, et tale, Guale ab omnibus habeatur. Quare aiebat Augustinus i) : Philosophi autem qui vocantur, si qua forte virea, et sidei nostrae accomoda diaerunt, maamae Platanist, non solum formidanda non Suni, Sed Metabeltam tanqu- εινιstis possessoribus in uSum n strum vindicanda. f. 412. Regula IV. Argumentum, quod ex CD milibus Legibus, earumque Listoribus, et Inter etLhus GProm in , magnum auctoriaasis pondus Theo- Iogo exhibet : Nam' Ipsa iura humana , ait Augustinus Tract. VI. in Joan. ) , per I eratores , et Reges saeculi Deus distribuis generi humans. Siquidem : Per me . . . . legum conditores justa decer--nt, inquit auctor Proverbiorum LCaP. VΙΙΙ. v.
rationis naturalis, certam armumcntum Pria Mnt. Nam principia illa certa sunt atque evidentia ;adeoque etc. g. 4i Regula VI. Omnes Wobati, ac pav Historici, sed nutio contradicente factum aliquod enarrant , certum argumentum Theologo Subminiarant. Etenim si unanimis histolicorum consensus certitudinis argumentum non foret, de omni humana fide, pro i) Lib. LI. de Doctrina Christ. GP. M. Priscψία tantum comm nim
143쪽
hitate , prudentia , atque virtute actum esset, quod admitti nequii Dout : XXXII. v. m. .
Quoniam , docente Apostolo Hebraeor. XIII. v. 34. : iron halemus his manentem Civituum, sed futuram inquirimus, omni studio obnitendum est, ut sobrie, et iuste, et pie viventes in hoc saeculo, digni inveniamur, qui accedere r imus ad Ire
salem cadestem' et Ecclesiam serimitivorum , qui conser*Ii sunt in Caelis Hebraeor XII. v. 22. 23. . At quonam Paeto eveniet, ut tanto hono fruamur aliquando, si pro eo fruendo et peccata odisse oportet , et bona opera perpetrasse ῖ rit ne medium aliquod ita inieax,, quo a peccatis praecavemur, et ad
hona facienda incitemur 8 Est utique ; Illud nempe a Spiritu Sancto propositum Ecclesiast. Cap. VII.
v. ulti ) , et commendalum illis verbis: In omnibus mersitis tuis memorare Novissima suo, et in crum καm non Peccatis. Quod si res ita se habet, certe opportunum hic erit, peculiarem Tractatum de Novissimis habere ; eo vel maxime quod licet in S. Ecclesiae Romanae sinu nati simus , non pauci sunt, qui ea veluti praeiudicatorum , atque superstitiosorum Imventum rident, atque despiciunt: Gena absque consilio , et Sine Prudentia. Osiam saperent, et intelligerent noxissima providerent i) Ad rem itaque. 1ὶ Oum Aio taesideranstir DU yossunt apud Lu
144쪽
De hominia ea seu de hoe Mundo . fAe de morte. q. 435. Def. i. Mors hominis nihli aliud est quam amissis visae natur alia per separationem antrimae G comore, qua si ut homo non amplius existat.
Itaque Anima, ut sono notat S. Augustinus Lib : de Spiritu et anima Cap: 43.) Non aliter quam is Ma lucem diei, vitam tribuit carni eum venerit,n m tini esscit cum recedit s.
g. 416. Def. 2. Immortalis ille dicitur, qui vitam quam habet amittere hequit. s. i . Schol: Quoniam vero duplici ex capite aliquis nequit interire, vel nempe quia eius naturae est, ut nequeat non vivere , vel quia alterius , nempe Dei beneficio id obtinuit ut semper vivat; hinc duplici sensu quis dici holest immortalis , vel nempe eXEuae nausta e constitutione, vel beneficio Dei. Dupli-ee' hanc hominis immortalitatem designavit Augmatinus , primam per verba illa non posse mori; S eundum per illa alia posse non mori lib : ΝΙ. de Gen: ad 3iit: circa fin. .
Auctorum placita. g. i8. Circa hominis mortem distex adest oppos;-tus error, Baii nempe , et Pelagii. Bajus docuit, hominem a Deo conditum suisse, conditione naturae immortalem ; Pelagius e contra sustinuit, hominem ita mortalem fuisse a Deo conditum , ut sive pece 'Tet , Sive non, semper mortem subiisset. Utrumque errorem detestantur Catholici, atque hominem eum 8-- stino ibid:), mortalem dicunt, conditionc comoris animalia, immortalem vero beneficis Con ditoris , adeo ut si non peccasset, potuisset non ψ0ri. Et recte quidem, ut ex sequentias patebit
145쪽
Homo mortalis erat 'conditione naturae, et Si Pers merasset in statu innocens , immortalis iuιυα benescio Conditoris. 439. Piola I. pars. ex scripturis. In Eccl siastico legitur p. XVII. V. a. ): Deus creavit de terra hominem; Atqui, ex eodem Ibid. Cap.
XLI. v. 13. , Quae de derra Sunt in terram con-wersentur', Igitur homo conditione suae naturae mo inlis erat.
g. 42o. Prob. 2. pars etiam ex Scr; pluris. In Sapientiae libro habetur Cap. II. V. 23. ). Deus
ereunti hominem in Iermiactilem; hoc est immortalem , et qui non esset e vita exterminandus Tirinus in hunc loc. Atqui homo talis non erat co ditione naturae f 419. ; ergo et belleficio Condiditoris. Deinde Deus minitatur homini mortem si ede-Yet de fructu vetito, dicens Gen. II. v. II. In quacumque die comederis ex eo mGrae morierιs pidest mortalis eris Hieronym. in hunc lota ; Ergo si non peccasset, et in statu innocentiae perseverasset, fuisse immortalis; sed hoc nou ex conditione naturae g. eod. ἰ Ergo eis. g. 421. Prob. haec eadem 2. pars testimonio D.
Augustini, qui sic ait Lib. de peccat merit Cap. 3. 3
Erae Adae corpus mortale, sed non moriturum: Sι- t hoc nostrum ρotest, is ita dicam erae ingrota-
Adae eorpus ) , ante peccatum , et mortale se radum aliam causam dici poteras mori, immortale quime, quia poterat Fn mori; AHud eia namque non POSSσmori, Sicut quasdam naturas λmortales creavis Detis aliud est autem Posse non mori, Secundum y-mmodum PrimuS creatu3 est homo immo talis : Quod
146쪽
natam .... mortalis ergo erat condissene comoris
animalia , immortalis estitem benescio Conditoris. Sinaimque comus ani te, urique mortale; quia et mori Poterui, quamvis et smmortale Meo , quia et non mori Poler t. Ergo etc. Iure itaque meritoque a Pio
V: , et Gregorio XIII. damnata fuit haee Michaelis Baii propositio : Immortalitas primi hominia non erat gratis henescium, sed naturalia eius conditis.
9422. ω iliae . contra I. p. Hominis mortalitas est separabilitas animae a corpore humano; Atqui talis separabilitas non suisset in statu innocentiae ;Ergo in tali statu homo mortalis non erat conditione naturae Probe min: In corporibus gloriosis non est huiusmodi separabilitas, quia corpora sunt immorta. Iia; Ergo nec etiam in corporibus innocentibus suis set ; Adeoque etc. g. 23. R. dist: ans, non fuisset talis separabilitas ab extrinseco , conc: , ab intrinseco, n. antee: et consm. Sicuti in statu innocentiae anima suisset SeP Tabilis a corpore , conditione suae naturae , ita et in iis est in statu beatitudinis, quia beatitudo non idem tificat animam cum corpore, ita ut sat cum eo una substantia spiritualis, partibus omnino carens, atque hine immortalis; quod si Beati possunt non m ιν neque separabilitati animae a corpore sunt obnoxii a id est in ipsis, non ab intrinseco, sed ab extrinseco Beneficio nempe conditoris, qui non vult amplius
Concurrere ad Separationem animae a corpore , n
debet, ratione suae promissionis iustis amicis sui3 factae s Joan: X. v. 28. . Vitam refrenam do eo ε 24. Conua. Atqui licet homini competeret separabilitas Animae a corpore , adhuc ipsi non com Peteret mortalitas; Ergo n. r. Probe sutam: Lice
147쪽
corpori glorioso coni peteret separabilitas ab anima adliticipsi non competit mortalitas ; Ergo etc. g. 425. I i. dist: a11t .: licet etc: Ab extri isecti cone. , ab intritismo , n. antec :, ct consi a. Nescio an Sit, 'ui: vel lini sua in Quinta verit, Beatos in Coelo esse ab intrinseco impassibiles, atque immortales Sieni in hoc esset ,hnon forent amplius ipsi homines , compOSiti nempe anima , et corpore , quod est salsum liunt tamen incorruptibiles, sunt immortales, sed ab CXtrinseco , quatenus Deus non concurrit ad separationem auimarum ab illorum corporibus ; idque propter beatitudinem , quam ipsis concedit, quae iue cum
u Tenus , sed caelestis holito orit
n uuoci de terra factum est , non ipsum erit, sed quia ii dono, olesti ia in tale erit , ut etiam Coelo jnco- v lendo, . non dini a riatura, sed mutata qualitaten conveniat M. Meoque si posset concedi, quod Adam, et ejus P steri ha huissent beatitudinein externam nempe iustitiam originalem, quae ESset impedimentum
26. Contra. Atqui iustitia originalis in statu
annuce uti se fuisset impedimentum intrinsecum mortisumanae; et consuci uenter.homo ab intrinseco immortalis; Ergo n. r. Prob: subfm a Iustitia originalis in 1llo innocentiae statu fuisset impedimentum omnis an persectionis; Atqui mors, est maxima humanitatis imperiectio; Ergo justitia originalis fuisset impedimentum mortis intrinsecum ; adeoque ete.
. S: έ 7. . Iustitia originalis etc : ,
moralis transeat; naturalis, n. nani , et contradistincta Illin , n. am utranusue. Cum iustitia originalis sit donum externum homini, qua homo est, Ideo non est impedimentum intrinsecum, sed tantum extriti Secum mortalitatis; Cumque donum naturale MOII Sit, Sed Supernaturale, Seu morale , certe pugilat
148쪽
cum imperfectione mora ii, bane aulam convenit cum impersectione physica , et naturali. Si ergo mortalitas est imperfectio physica, et naturalis, certe nequii a justitia originali impediri; adeoque et . f. 429. Oblila: contra '1I- p: Homo in statu innocentiae corpus habuisset nutribile, atque vegetabile sicuti nos modo habemus; Ergo fuisset aliquando
g. 43o. R, Ex quo hominis corpus etiam in statu innocentiae indiguisset cibo ut substentare ur, et suexit corpus vegetabilo , hoc solum inferri potest, ipsum eunditione suae, naturae fore mortale, quod et nos jam probavimus S. 4i'. , non vero quod reapse aliquando mortuum fuerit, cum illius Conditor, virtute sua, et beneficio esse isset, ut nunquam moreretur. . *-43i. Corum. Atqui ex quo hominis corpus erat nutribile , atque vegetabile , recte insertur ipsum non solum mortalem suisso, sed quandoque etiam mori iurum Ergo a capite amm. Probet subfm. Nutribilitas, et vegetabilitas corporis lium ani , important partium suxibilitatem; partium autem fluxibilitas importat earumdem deperditionem ; Atqui partium de-grditio fixum fert a itum exequutivum mortalitatis ;
. 432. R. deperditio partium, cui non succed trestauratio secum seri debilum exequutivum mortalitas, ab nim quando partes deperditae passim Testau- Tantur. Iam vero in homine etiam innocente partium de Perditio eveniebat; et ideo' conditione suae naturae mortalis erat; morti tamen non fuisset obnoxius,' quia, per esum ligni vitae partes deperditae restauin bantur. q. 433. Contro. Atqui allata' restauratio partium non evincit, hominem in statu innocentiae suisse immortalem; Ergo stat amin. Probe miri : subs : Etiam statu naturae lapsae, per ' inmenta res aurantur
149쪽
partes deperditae, et lamen non per Me homo est a morte immunis : Ergo etc. q. 434. R. statu naturae lapsae noo taliter restaurantur partes ut mors possit evitari, quia in tali statu non conceditur cibus hujusmodi 'restaurativus, qualis in statu innocentiae, nomini cone sussuisset. In statu quippe innocentiae , Hominis e pus
is immortalitate absoluta, atque indissolubili, sed lignon vitae mortis necessitate prohibebatur, atque in iu- ,, ventutis flore detinebatur n. Non ita tamen in praesenti statu naturae lapsae. quippe die, sequitur paulo. post idem S. doctor quo Adam peccavit , mutata. In deterius, vitiataque natura, atque a ligno vitaeis separatione iustissima mortis in eis etiam corporalisn necessitas facta est, cum qua nos necessitate nati
Si Adam non mecasses tam ψse, suam imius Ro- steri fuissent immortales. f. 43α Probatur i. ex Scripturis tum Veteris eum Novi Testamenti. In Libro Sapientiae Cap. I V. 33. ) habetur: Deus mortem non fera ; et iterum Cap. II. v. 23. ): Deus creavis hominem inca fer--nahilom: Asiria a Mem Diaboli mors intraris in Orbem; Ergo in Veteri Testamento si Adam etc. Deindo Apostolus ad Romanos Romam V.) ait 'Per unum homin em peccasum inremnia in Mundum, et Per peccatum mors; et ad Corinthios seribens Corinth. XV incimit: hominem mors; Ergo si Adam etc. 'g. 436. Prob. a. ex Conciliis. Concitum Μi levi
tanum haec habet Can. I. ): Quicumque dicis Adum
Primum hominem morialem factum, iam is sis Pe
150쪽
arci , Kνε non moeo et, moreretur in corpore, ho σSt de corPorc ea iret, non peccati merato, sed neces- Suale naturan, anathema sit. Tridentinuin, ut caetera iaceamus , Carthaginense nempe, et Arausicanum II. , ita statuit i): Si quis non consuetur,
primum hominem Adam cum mandatum IDei in Paradiso fuisset trangressus, statim sanctitatem et justilium , in qua constitutus fMeriae iamlSιSSa, ιnGιrrisSeque Per offensam Praevaricationis huyιsmodi ι- ram, et indignationem Dei, atque ιδεο mortem, quam antea ille comminatus fureat Deus anathema sis Ergo etc. . g. 37. Probatur tandem SS. Patribus , pro quibus omnibus unus sussiciat Augustinus, qui east quain pluribus in locis ostenderat,' mortem hominis Ρ cnain ur,se peccati Protoparentis , ita Lib. I. de ire cati T. merit. Cap. 4. concludit Comus morsuum eSt , non Pro ter frugustalem terrenam, quod defcrrar Pulvere factum est; sed Propter Peccatum. Quidamselius quoerimus 'Dices. Si mors emet Doena peccati Origimili S , DB. Virgo Maria, quae hoclie communiter dicitur , et tenetur abs pie peccato originali concepta , non de huisset mori; Atqui mortua est ; Ergo mors non est
438. R. Sicuti in statu Innocentiae Corpus Adae mortale erat conditione naturae *- 4i9. ) , corpus B B. Virginis Mariae invocentis mortale fuit.
Conditione proinde corporis animalis mortua est Virgo , non caussa culpae originalis, quae in ca Iiqn stirit. At inquies : si Adam non peccasset, non suiSSet Ii Oxitiirus ; Ergo et Virgo quia non peccavit, non debuisset Inori. Utique , resvoudeturi; at id Αdao praestabat ir beneficio Conditoris 42o. , ligno