장음표시 사용
391쪽
3 3 TERTIA PARI REcusgTIovis Vt praeclare in libris Officiorum docet Cicero, Reguli Consulis Romani exemplum honestissimum proponens,
quem nec Patriae nec suorum charitas retinere potui qum
minus fide hosti data rediret etiam ad crudelissima Poenos rum supplicia, ne iurisiurandi religionem violasse turpiter videretur. Nulla, inquit, res efficacior excogitata esta in ioribus nostris quam iurisiurandi religio nullum praeterea vinculum ad adstringendam fidem iureiurando maiores nostri arctius essae voluerunt. Id indicant duodecim tabula. rum foedera, quib. etiam cum hoste deuincitur fides. Qua de re cum alii ex iuris interpretibus tractarunt,tum imprismis copiose Hieronymus Cagnotus in l. Si quis maior viginti quinq;. num. 6. Sc sequent. C.de transaction. Cum autem hanc iurisiurandi religionem adeo sancte seruarint etiam Ethnici homines, quanto magis existis mandum fuerit, viros pietatis 5c doctrinae stud is deditos, ac professione Clericos, iurisiurandi eius quo superiori suo, ac veluti capiti deuincti tenentur, rationem summam habiturori Tantisper igitur dum hi Pontificio iureiurando tenes huntur, semper in Concilio sententiae eorum seruae existi mandae sunt,& nulla ex parte, quomodo oportebat, libers. Enimuero oc iuris autorcs atqν interpretes omnes magno consensu tradiderunt, quidquid obiuramenti religionem uel fiat uel omisctum sit, id non sponte sed iusto metu facta omissumite videri, oc coacte. Atq; inde fieri ut si quis per metum cum iuramento contraxerit, etsi postea per plura tempora re ex interuallo satis longo impleat promissa , notamen censeri purgatum metum ex tali impletione, sed pra sumi quod tale implementum secutum sit coacte, vide
392쪽
sYNODI TRID ENTINAE 3 , licet periurii cultandi causa. Quod egregie prae corteiis
Aretinus Consilio iἡ . demonstrauit in quarto eius responssi dubio. Quin imo iuramentum censetur habere vim quandam torturae spiritualis quemadmodum consulendo respondit Barth. Socinus in consit. 2 3. in i. col. circa fin. lib. 2. Quod autem torturae di tormentorum metu fit id non sponte sed coacte fieri oc inuoluntarium esse nemo no intelligit: quomodo etiam recte argumentatur Aymo Craucita in consit. 6. num. 34. Omnino igitur 5c ante omnia necessarium erit ad hanc, quam requirimus, sententiarum libertat , ut Pontifex
Archiepilcopos suos, Episcopos, Praelatos , caeteros* sibi
iuratos Sc obstrictos absoluat a iuramenti vinculo. Ita enim et in ciuilibus ac politicis negociis fieri consuesuit, quando Electores, caeterit Imperii Principes secun dum sormulas receptorum iudiciorum actori petenti iudiscia&iudices dantconsiliarios suos, quos constitutio prismum iubet soluere, quod ad praesentem causam attinet, ab omnibus vinculis quibus domino suo deuincti sint, qua tenus ea cognitionem legitimam in causa de qua iudica dum sit impedire videantur. Quae si de pecuniariis S ,ut ita dicamus, prophanis negociis in quib. temporalia tantum versantur, salubriter constituta existimamus, quanto ma gis idem in his longe grauioribus negocise , quae calutem aeternam spectant, attendendum fuerit Enimuero nihil magis aduersum est libertati Cociiij, qua sententiarum seruitus, quam vox metu haerens, oc periculi sermidine exterrita, minis te fracta ad veritatem adserens dam obmutescens. 8c inuicem nihil magis secundu natu'
liberi Concilij quam sementiatu proponendaruliberi β:
393쪽
quam 5c CYPRIA N VS in suo illo, de quo supra
iam faepe attigimus, Concilio imprimis requircbat:
Liberae esse debciat, inquit, Episcoporum sen'
tentiae, nec quisquam diuersum sentientem codem net. Nec enim quisquam nostrum Episeopum se Episcoporum esse constituit, aut tyrannico terrore ad obsequendi necessitate collegas tuos adigit. duislibet enim habet potestatem & arbitrium liberum. Atq; haec est antiquissima piorum in Ecclesia Concilio
rum ratio, multis annis ita etiam olim illa sapientiore ecmodestiore aetate obseruata,qua nusquam legimus eos qui Concilio interfuturi oc dicturi sententiam es en Episcopis Romanis ulla ratione futilia obstrictos. A qua consuetudo ne ut discedatur, quae potest esse legitima ratio praesertim cum et ipse Cardinalis Iacobatius lib.Σ. tractatus sui de C cilio, articulo ς circa finem aperte fateatur, nullo iure tenes ri quem ut in Synodo compareat, i sententiam in ea libeare dicere non liceat, seu ut ipse loquitur qui non audet dare votum liberum. Et deinceps lib. 6. eiusdem tractatus,arurix deliberationibus Conciliorum & Synodorum publicis rite ec cum fructu peragendis necessarios esse homines lirheros, oc quod ad Concilii negocia attinet nulli obstrictos, qui* in neutram partem deliberationis priuato aliquo as lactu sint propensiores. Quamobrem,constare ex his satis arbitramur, valde ne cessarium esse libero Concilio habendo, ut ante omnia hi quos Pontifex fide Sc iureiurando sibi devinctos habet, ea necessitate prius liberentur,si liberius id quod apud anima sentiunt aperte di sine dissimulatione in medium proferre
394쪽
sYNODI TRIDENTINAE. 38ιΗ oc vi NcVLO IVRIsi URANDI ITA, quemadmodum iam diximus, ante omnia relaxato, non
inutiliter initio totius disputationis ab his personis omnishus quae ad deliberationem re iudicium adhibendae sunt, calumniae iuramentum exigi posse videretur : quod quide Statibus oc parti nostrae minime molestum fuerit, ut data per iusiurandum fide, pars utram, oc in uniuersum omnes qui cognitione iacta decisuri postea sint, an 'tissime recipυant, se,utracp parte quantum fatis fuerit audita Ac causa coingnita,de hs articulis omnibus qui in controuersiam ventu ri sint, fide optima iuxta verbi diuini praescriptum eius sincerum Sc incorruptum sensum iudicaturos: necp in eo facturos quidquam contra conscientiam dolo malo: nub lius denil rei praeterquam gloris Dei et veritatis rationem in eo iudicio sese habituros. Cum enim haec ita in politicis
negociis ec de stillicidio aut aqua pluuia litibus ac iudicijs
recte observentur, quanto magis hac diligentia oc iudicio rum seueritate opus erit in grauissimo Catholicae Ecclesiae,
ubi res omnium maximae aguntur,iudicio.
Nec desunt exempla re rationes. Enimuero ubi iustius Deum testem vocari possumus, quam in ea causa quae de gloria & vera eius agnitione principaliter est suscepta Quomodo dc Prophetae Deum testificatorem perpetuo
adhibent inadseranda doctrina, cum dicunt: os Domi ni locutum est: oc, Haec dicit Dominus. .
In ciuilibus controuersijs haec diligentia et fides est uidi ciorum, ut, si vel Imperator vel alius quispiam Princeps delegatum vel commissarium in causa aliqua det, qui inter litigatores causam bona fide secundum conscientiam deci dat, eiur sententia non aliter effectum habere censeatur, quam
Iur mentum calumnia tici pendam.
395쪽
sa TERTIA PARs REcvs ATIONI squam si delegatus iureiurando affirmet,se fide bona secim,
dum conscientiae suae religionem pronunciasse. Quae est consentiens omnium Iurisconsultorum doctrina, atq; ina
primis Angeli, Pauli Castrensis Sc Alexandri.
Eadem et t&in testimonii dictione iudiciorum ciuilium ratio: Nam testi iniurato, adeo nulla fides adhibetur ut ne quidem utraq3 parte ei gratiam iuramenti faciente, autetia Papa dispensante audiatur: ut prolixe oc erudite mutitis autoritatibus probat Hippolitus de Marsilijs, Singui. at . Ad validitatem. Quae igitur ratio vetet,cur non etiam in Conciliis publicis, ubi alioquin veritas etiam sub aeternae salutis periculo adserenda est,iuramenti vinculum hoc adstringendae fidei causa adhibere liceat In quo tamen nihil quidquam prae iudicatum cuiust opinioni volunt Status, suam hac de re
sententiam,commonefaciendi caeteros causa,breuiter ita in medium proponentes.
vii. SEPTI AI O Personis ita quemadmodum has
Tollenda π ctinus diximus,constitutis ac legitimatis, proximum est utorriora processus omnes in hac religionis causa ha unus facti, o
p mnesq3 censurae, aggravationes, communicationes edistέψmm Θ' -Bullam coenae, & caetera praeiudicia Pontificiim O d hiis furi mnia pro irritis et de iure nullis, reicindantur. ut quae conindebae ausa. ira absentes di non citatos, causa indicta, et ab eo qui iudis candi munus temere nullo iure sibi sumpsit, nulliter sint instituta & peracta. Atm imprimis ipsa flagitabit necessitas rerum, ut De creta Tridentina, partim palam falsa, partim ambigua ocSophistica prorsus tollantur e medio re abrogetur De qui , bus etiam olim legitime testati sunt Status ,recusatione iuσ
396쪽
SYNODI TRIDENTINAT. 3'stissima 5c solent interposita,no asiantiri se iniustis decretis, sed flagitare ut iisde dii reb. di nostri audiantur errorescOfirmati emedentur.Cu igitur illegitime ec defacto hactenus processerint decreta omnia, aequu est eade ut de facto etiam tollantur,aboleantur, et irrita publice denuntientur. Idque ut fiat necessaria haec subest ratio, qd aliter necp au diri Status per aduersarios in Concilio, neq; defensione vllam, aut causam dicere queant, sed laqueis quasi irretiti ab ipso statim limine conuentus, causa indicta, sua quodam modo stillentia damnarentur: quod . frustra isceptus la hor omnis adeundi ad Concilium & comparedi videretur, et quasi actua ,toties iamprscipula articulis doctrins nos strae, ut supra ostensum est,pro haeresi impia condemnatis.
Quando igitur, qui Decretis istis et ciliis praefuere Espiscopi et praesides,in propria causa ius sibi dixerunt,simul
et iudicis et partis persona sumentes quod cotra omnia et diuina et humana iura fieri,cum ain tum etiaM.Mantua intract. de Concilio prolixe num. i .et seq.docet consequens
est, quidquid hactenus ita decretum illegitime &nulliter publicatum fuit, id omne merito restinui& aboleri at* insiectum fieri debere: quo tandem ex.omni parte sublatis praeiudiciis ad legitimam causis cognitionem oc determis.
A tm haec abolitio iniustorum decretorsi, et enomme datio eo minus molesta aduersariis esse debet aut grauis, constet no prorsus nouit aut inauditu hoc in Ecclesia accis dere,imo *pius factitatu ante ut decreta prioris Synodi posteriore retractata rescinderetur reuocaretur,etcauarentur.
397쪽
di inuicem emendatos errores aliquot Anti nodorum, Syrmiensis in Ungaria habitae,& Ariminenus in Italia, Mediolanensis, Seleucianae,& Antiochenae quibus Arrias nae haeresis dogmata fuerant confirmata. EPHESINA Synodo, quam Theodosius postes rior ad annum Domini O . conuocauit, damnatus per Cyrillum fuit Nestorius haereticus: Cyrillum vero post ab Episcopatu Alexandrino reiectum , damnauit Ioannes Antiochensis Ecclesiae Episcopus, quem tamen Theodo sitis Imperator audita eius purgatione restituit. Altera Synodus Ephesim Eutychis dogmata impia aps probauit, Dioscoro Cyrilli successore Episcopo. Eadem*Synodo Flauianus, Episcopus pius, qui se Eutychi graui iter Uposuerat, condemnatus, ec tumultu exorto ita collisus fuit, ut triduo post vitam cum morte commutaret: quo Concilio multi docti viri S pii Episcopi iniuste damnati fuerunt, quorum condemnationes cum caeteris Decretis postea sustulit Martianus Imp. Chalcedonensi Concilio anno Domini D. LIIII. cui sexcenti triginta sex Patres oc Episcopi interfuere, qui Nestorium,Eutychen,& Dio scorum damnauerunt,ut est apud Nicephorum oc in Eu mn historia libro xcap. q.
quae habita fuit anno D C C. LIIII. Imaginum 5c Sta tuarum usus sublatus fuit e templis: quem postea restituit Irenice cum filio Costantino Imp. Nicsna Synodo, Anno D CC. XC. vi autor est Sabellicus Enneade s. lib. s. Et B. Myrandes Hispanus in summa Conciliorum. Quoties autem Pontifices Romani inter se timestis dis scordes odi, antecessbrum suorum decreta & Canones sustus
398쪽
sYNODI TRIDENTINAE. 33ssumiterunt ipsi contrarijs decretis oc constitutionibus et Idquod historia ipsiorum non uno in loco docet. Quae cum ita sint, cur non idem etiam in praesente negocio fieri licearet ut qus ante edidit Synodus decreta, ea infirmari oc ph blice irrita pronunciari possint di debeant, vulo C T A V Sublatis igitur his impedimentis Praesessiuiua
et praeiudiciis omnibus, proximum est ut de praeside supre- si premusmo Christiani Concilii quaeratur. quam quidem curam si cita Praecipuam esse θc maxime necesssariam, facile intelligere ς-er Possumus omnes. Nem vero alium hic iudicem aut praesisdem constituere fas est, quam ipsum Ecclesiae caput, '
Vt quicunm claro verbi Dei testimonio sententiam suam in Concilio fundet ac demonstret, is 8c audiatur 5c vincat. . Solus igitur CHRISTUS Zc verbum eius Propheti cis Sc Apostolicis scriptis traditum praesideat,& norma sit secundum quam in Concilio iudicetur.
Est enim hoc aeternum di immutabile Decretum malas 'statis diuinae, ec mandatum supremum quod pater arte nus, e coelo voce clara humanum genus affatus, promuligauit ipse de filio dicens: Hic EsT FILIUS MEUS DILE.c TVS IN QUO BENE cOMPLlci TVM EsT MIHI, HUNC AUDITE. Matthaei iτ. Et E. Petri t. Item: Qui non audierit, ego ultor ero. Et filius similiter de suo Oisecio asseverans inquit: EGO SUM VlA, VITA, ET V EuRlT A s. Item: Oves meae vocem MEAM audiunt, ego cognoseo eas, ac sequuntur me, 8c ego vitam aeternam
do illis. Et Apostolus: Si quis aliud Euangelium doceat, licet sit Angelus de coelo, Anathema sit. Testimonia Huic sententiae oc Patres omnibus temporib. in Ecclesia Patrum.
399쪽
;gό TERTIA PARs REcVsAT Iovis magno consensu subscripserunt:Na ex antiquissimis CYPRIAN VS expresie di diserte idem docet lib. 2. epistolas cum rum ad Caelium, epist. v tiq; id nos audire , iacere
oportet quod Christus secit,quod faciendum esse mandauit. Cum ipse in Evangelio suo dicat: Si se ceritis quae mando vobis, iam non dicam vos sera uos, sed amicos: Et quod Christus debeat solus alis diri pater de coelo teilatur, dicens: Hic est filius me us dilectus in quo bene sensi, ipsum audite. Quare si solus Christus audiendus est,non debcinus atten dere quid aliquis ante nos faciendum esse putaue rit, sed quid qui ante omnes est, Christus, prior feso, ccrit. Neq; enim hominis consuetudinem sequi os . portet, sed Dei veritatem,cum per Esaiam Prophe tam Deus loquatur di dicat: Sine causa autem cooiunt me,mandata & doctrinas hominum docentes.
- Nam si sacerdotes Dei & Christi sumus non insi uenio quem magis sequi, quam Deum & Chri.
Ruindcbeamus cum ipse in Evangelio maxime diacat: Ego sum lumen mundi: qui nac sicquutus sue' rit, non ambulabit in tenebris, sed habebit lumen vitae. Ne crgo in tenebris ambulemus Christum seo, qui &Praecepta eius seruare debemus,
Et alio in loco idem de lapsiit
Quomodo audent,inquit,quidquam statuere si ne Chris
400쪽
ne Christoc quorum& spes,& fides, & virtus, &gloria omnis est in Christo.
Quae quidem Cypriani sententia etiam in Canones res lata extat in o.si solus. Distinctione 3. his verbis: Si solus Christus audiendus est, non debemus attendere sdaliquis ante nos faciendum putauerit: Sed quid priomus, qui ante omncs est, Christus prior fecerit. Concordat c. si frustra. ead. distinct. Breuiter supremus Prsses piorum Concilioru & omnis de dogmatibus iudicii in Synodo est ipse Christus: neque alium iudicem ullum Ecclesia agnosci quemadmodu A gustinus etiam loquitur in libro de unitate Ecclesiae cap. 4.
Totus, inquit Christus caput Sc corpus est. Caput Augustinus. unigenitus Dei filius, et corpus eius Ecclesia,sponssus & sponsa, duo in carne una. Quicun* de ipso capite a Scripturis sani iis distentiunt, etiamsi in oφmnibus locis inueniantur , in quibus Ecclesia desi gia ala est, non sunt in Ecclesia.
Ita er Bactilivi in lib. destis tu sancto cap. s.
Quod Christus Ecclesiae caput sit,didicimus ab As Basilum Post dicete: Et ipsu dedit caput supo innia Ecclesie.
Intellexit et hoc ex iuris interpretibus Marsitus Pataus nus, multis testimonijs idem docens in Defensorio pacis. Pertinet huc quod ipse Dominus ait: Ioannis i . Ego sum Uia, Meritas, oc vita. quod dictuni explicans Basilius in d. libro de spiritu Sancto capite octauo: He Ucra, inquit, est bona via,exorbitationis errori scit nescia,