장음표시 사용
351쪽
3Is DE IMMORTAM TATU ANIMORUM Cogitet , sicut nec Deo, nec aliis substantiis spiritalibus: quia vis intelligendi quo a corpore remotior, eo praestantio . omodo via Ius, auditus ' Non opus habet sensuum e
ternorum obsequio, cum omnia tunc mente per inlat. Mens enim nou klitin seruit aci gitandum Ac abstractim cognoste dum, ted etiam ad intuendum & percipien- . da omnia quae nos hic sensibus externis percipimus . Sicut enim tu ipse de Deo ais: Lib i. s. . diuisquis es Dem , totus est sensem, totin via
sus, totus auditus, tum anima, toIus animi. totus sui: ita anima separata tota est sensus tota visus,tota auditus,tota mens ota vigot
& vita. di id agit ' qui usus eiust Quid agunt alij spiritus: Quasi Deum contempla
ri,amare, laudare, canestium spirituum contubernio frui nihil sit agere, aut id quod his vacat,nulli usui seruiat Mira istius hominis. caecitas, qui nullum videtur agnouisse spiritum. Quanto sapientius Platonici & Pertia patetici,qui etiam summum bonum in comtemplatione primi principi, statuerunt' si Pergit Plinius: Aut quod Fne his bonum'
Extra sensus nullum bonum animae agno stere porcorum est , non philosophorum. 2ua deindesedest Facilis responsio. Piarum apud superos, impiarum apud inferos. Hic sensus totam antiquitatis. uanta multitudo
352쪽
LIBER II. 3IT in saeculis animarum velut umbrarum' nista multitudo animaru,quot ab initio mundi in hunc diem vixerunt homines. Cum enim . mundus ceperit exordium, non est infinita earum multitudo, sed certo numero, eoque non adeo magno comprehensa. Facile enim esset ostendere hunc numerum duas ' tres myriades millionum non excedere. Perperam vocantur umbra , cum ipsae sint instar lucis: corpus potius umbrae est simile, ut recte Platonici. diuae malumὶ icta damentia siterari vitam morae ' Non iteratur Vita ansemae post mortem corporis, sed corpore moriente continuatur & perseuerat. 22ua genia ,
σis quies umquam si in sublimi sensus anima
maneti Non modo quies illis & vasatio ab huius vitae turbis & incommodis, sed etiam summa voluptas, summum gaudium si pie vixerint: sit impie,summa miseria. Hoc etiam Platonici agnoscunt. Perdit profectὸ ista daLcedo , credulitass praecipuum natura bonum. mortem , ac duplicat obituri dolorem etiam
post futuri aestimatione. Nimiru haec in prae
cipua ratio, cur scelerati homines refugiant credere animae immortalitatem; quia haec credulitas corrumpit Omnes eorum voluptates , & animos assidua lancinat formidine futurorum. Conscij enim sibi sunt suorum sceletum, & quid eis iuste debeatur. Optantitaque
353쪽
3 I 8 DE IMMORTALITATE ANIMORUM itaque animam Vna cum corpore eXtingui, Cum maius' bonum expectare non possint. Sic enim immunes forent a miseria , quae illis propter sua flagitia impendet. Et quia id
vehementer optant,facile in animum indu Cunr dere ita futurum. Non est interitus .ia praecipuum natum bonum, sed p Clptaiam natum maliam. Hinc quaslibet res maxime refugit sui interitum; ut quo totum
natum bonum perdatur. Deinde quomodo dici potest pmcipuum naturae bonum, quo euertitur omnis iustitiaΘquo subtrahitur prς-mium virtuti, &castigatio debita flagitio Etsi enim impiis omnibus bonum foret animam extingui: piis tamen & pariter bono publico Vniuersi foret malum & iniurium: non secus ac Reipub. malum foret, si nulla virtuti essent p-mia . nulla sceleri vindicta. Impiis quidem duplicat ea cogitatio dot rem: dum non solum ob mortem corporis
quae huius vitae dulcia pmstindit, dolore afficiuntur, sed etiam s& longe acrius ob supplicia' luet post mortem corporis occulto natum sensu iudicant impendere animae. hoc
est quod ait Plinius, post uturi aBimatione.
At contra piis ea credulitas gaudium conduplicat , cum non solum gaudent morte eorporis, quae omnibus huius vitae miseriis eos eximit, sed etiam s& longe vehemen-
354쪽
LIBER I L tius) certa expectatione maximorum bono- rum , quae post morzem laboribus eorum
Ex his perspicuum est, friuolas esse Plinianas obiectiones, magisque ex assectu Modio adueris sententiae , quam ex ratione
Dicet aliquis: Esto sanE, sit anima im- mortalis . at nihil post hanc vitam mali patietur, sed fruetur magna libertate, & vacabit rerum contemplationi: vel si aliquid patiatur , id non erit perpetuum, sed longius vel breuius pro ratione labium quas hic eontraxit: maiores labes magisque inolitae diuturniore supplicio, vel certe grauiore, erunt expiandae , minores leuiore , vel mi
Fateor Stoicorum suisse sententiam, anias ρ- η mam post hanc vitam nihil mali passuram, zm sed ad cognatam sibi stellam reuersiaram, ibique perieueraturam , si quidem sapiens de proba fuit, usque ad mundi generalem exustionem ι si improba vel fatua, ad breuius tempus: quo transacto, in elementum, unde sumpta est, conuersum iri. Verum friuola sunt ista, & prorsus a ratione aliena. Si enim animae supersunt post hac vitam, quia procliuius creditu, quam eas tunc pro me ritis acciperet Alioquin ubi prouidentia numiuise
355쪽
32o DE IMMORTALITATE ANIMOR vadminis ubi iustitia ξ Verum satis multa ea de re supra dicta sunt. Deinde si absque corpore ad tempus possunt subsistere, cur non semper ρ Cum enim sint simplices substantiae, non possunt temporis progressu veteroscere aut vigorem amittere, sicut corpora ex ' .nentis composita: sed si vel ad mo-L Ci,.um extra corpus subsistere possunt, ae terno tempore possunt omnis interitus suns expertes: ut tota Peripateticorum scho
Ia cum Aristotele latetur. Nihil enim est quod substantiam simplicem per se subsistentem possit perimere. Vnde 6c ipsa materia prima, quia res simplex est per se subsistens, nullique alteri veluti subiecto innixa, incorruptibilis ic inexterminabilis est. Quod autem de conflagratione anima
rum dicitur,quasi pG ignem pdissim distatiui, liquescere, & evanescere in auras sicut Corpora, non minus absurdu est. Non enim. anima eli corpus aut oleosa substantia quae
inflammari & igne dissolui possit, sed spiristus omni aura & igne subtilior & leuiori quod autem igne dis luitur, corporeum esi se debet , ipso igne de iis rebus in quas dissobuitur, crassius & corpulentius.c3 Adde,fundamentum Stoicorum,quo nixi existimarunt animas post hanc vitam n1hil mali passuras,etsi hic pessime virusent,fuissetans
356쪽
hanc persuasionem, qua credebant, animas nostras esse particulas quasdam , & παυμα diu initatis'. Diuinitatem enim sim spicum, tuebant animam mundi': ab anima mundi
tamquam omnium communi Sc. Vniuersali, Cic. Tuo.
decerpi animas particulares animamium,S bin primis humanas. Itaque Vinculis PΟ-tione. reis solutas, redire ad suum principium unde desumptae, nempe ad animam mundi ,eique ζ', ἡ,2
rursus coalescere. Quae omnia ita absurda epist. s . sunt, ut Vix egeant reputatione. Si enim particulae Dei, quomodo possunt igne ditatuit hes. Altio. quomodo tot mutationibus, miseriis, do- ROGloribus& timoribus esse obnoxia: Θ quomodo tot flagitiis inquinari Z Itaque S ipsa diuinitas ex partibus concreta instar rei corporςae,& omnibus malis erit obnoxia. Facessat rude commentum, quod etiam Cicero bene confutauit. Origenes fatebatur quidem animas esse K immineales, easq; numquam suam speciem o ueni ac naturam propriam amissuras; volebat tamen poenas earum non esse sempiternas, sed
post aliquot iacula finiendas. Idem statuebat de poena daemonum. Verum huic Origenis dogmati quod ipse a Platonicis
hauserat in multi errores innexi vel connexi sunt. I. Omnes animas, daemones, &An -
357쪽
2 DE IMMORTALITATE AN IMORVM Ium commercio segregatas. 2. Animas antequam Eorpori iungerentur, in caelestibus peccasse ,& propter pec- Catum corporibus tamquam carceribus il- as Ordine quodam in corpora demit-ci : primum in subtiliora: deinde, si peccare
pergant, in Crassiora: vltimo in terrena. Hos gradus descensus animarum in Corpora designatos per scalam, quae in somnis ostensa Iacob, Genesis 28.
. Omnes animas, Ac etiam daemones
post aliqua iacula liberandos, & angelicae
luci restituendos; nimirum cum suas culpas poenis exhauserint, &suppliciorum perpesisione omnino fuerint expiati. s. Hanc vicissitudinem felicitatis &miseriae in creatura rationali fore sempitemam, ita ut infinities eaedem animae nunc sint beatae, nunc miserae. Postquam enim multis taculis in cauo fuerint beatae, rursum taedio rerum diuinarum affectas, peccato se contaminaturas ; Ob quae rursus detrudantur in corpora: in quibus si inique vixerint, demergentur in poenas tartari: quibus expi tae, rursus caelo restituentur. Hanc conditi nem & sortem statuit Omni creaturae rationali, Ios esse eiusdem naturae: ac proinde non minus animas quam Angelos ab omni corpo-
358쪽
- LIBER II. 323nali, quocumque nomine Vocentur, siue
Angeli, siue principatus, siue potestates, siue dominationes, siue daemones, siue animae. Vide Hieronymum epist. ad Pammachium contra errores Ioannis Ierosolymitani, de Augustinum de haeresibus,cap. 4 . Sed multa in his delirat Origenes. I. Quod omnes spiritales substantias faciat eiusdem naturae dc conditionis. Σ. Quod animas nolit esse formas corporum , sed substantias separatas, quae corporibus tamquam carceribus illigentur.3. Quod omnes animas ponat ab initio mundi simul conditas. . Quod spiritus beatos putet affici interdum taedio diuinae contemplationis, dc
1. Quod propter huiusmodi peccata v
lit eos mitti in corpora veluti in carcerem.
6. Quod stapplicia daemonum Manimarum putet aliquando terminanda. 7. Quod omnes damnatos velit aliquando saluandos. ν8. Quod hunc circulum, quo ex salute
itur in peccatum, ex peccato in corpus, ex corpore in damnationem, ex damnatione in salutem, statuat esse perpetuum.
Possent haec omnia pluribus rationibus refutari, sed id non est huius loci, dc nimis X L abiret
359쪽
324 DE IMMORTALITATE ANIMORv, abiret in longum. Solum hoc loco ex diuia 'nis oraculis nobis demonstrandum est, poenas iniquoru post hanc vitam fore acerbis simas, ta nullo umquam tempore finiendas.
De poenis vita futurae , ex diuinis .
Eet s I rationi naturali sit valde consent neum, ut post hanc vitam diuina prouidentia cuique congruam mercedem retribuat, omniaq: ad iustum reuocet ordinem, qualis tamen ea merces sit futura,siue in bonum siue in malum, & quam diuturna, nulla ratio humana, nulla Philosophorum industria certo & iudubitanter deprehendere poteli. Causa est, partim quod ea res pendeat a libero Dei decreto; partim quod me ritum peccati non sit iudicio naturali satis exploratum. Itaque ut aliquid quod omnino certum sit habeamus, recurrendum ad oracula diuina videndum quid spiritus diuinus per Prophetas 3c viros sanctos hac 'de re, & praesertim de poenis iniquorum, de quibus modo agimus, pronuntiarit. Primum testimonium sit Deuter. 32. incantico illo admirabili prophetico Moy sis: Ignissuccensus es in furore meo, se aias bit isque ad inferni novissima : ιor abiis
360쪽
terram cum germine suo se montium funda
Quinque hic expendenda. Primo, Ignem,quo peecatores punientur,iam succensum: tum quia ignis inferni ab initio praeparatus est; ut insinuat Dominus Matth. et s.& Isaias Propheta cap. 3o. tum qu is ille, quo mundus exuretur & peccatores inuoluentur, etsi nondum reipsa succensus sit, tamen in certissima Dei praestientia& praedestinatione iam extat. More enim prophe
tico, quod certissi mo laturum est ex vi diuini decreti, iam esse, existere,& factum esse dicitur. De hoc igne propheta Dauid Psalmo 49. Ignis in conssectu eius exardestet, ct in circuitu eius tempesin valida. & PCal. 06 Ignis ante Usum praecedet, se inflammabit in circuitu inimicos eius. Sermo est utrobique de igne extremi iudicij. f. Secundo, Ignem illum succensum esse in furore Domini. Ubi designatur causa essiciens& auctor illius ignis. Auctor enim illius est: furor Domini, id est, i uoluntas & firmii propositu puniendi impios x puniendi, inquam, non vulgari modo, sed phorsus horribili
inaudito, qualem furor suggerere solet. Ira furor in Deo non sunt passiones,quales in nobis, sed voluntas tranquilla S rationabilis, acerrima tamen Δ essicacissima,& om-., ' X 3 nipo-