장음표시 사용
291쪽
et 8 Antiquitatum Monasticarum
ia i . i. is& Liberi. F. Cyprianus inter ceteras causas persecutionis Iti,tat, Decianae numerat Corruptam barbam in viris, cum scriptum sit; , Us. s. Non corrumpeti e giem barbae vestra. Barbam, inquit, vellit, rescio. faciem suam comit. Hinc S. Epiphanius arguit Massalianos 'u' monachos haereticos, quod barba resecarent, atque eadem de causa Graeci Latinos exosos habent, adeo ut Michael Constantinopol eos qui barbas rasissent, nec in communionem
S lition. . Atq; his omnibus de causis monachi per Orientem VE-s ciet. ofae gyptum basba semper promittebant. Hesitus monachorum,u - sim. Hi Onρια tunica, renes accincti, barba H a scilicet ,, more philosophorum, ut de S, Herone refert S. Greg. Nata Qui Q- 'D 'etiam alias depingens monachum Barbatoisis longa, ait Balabam S. Sabae, Danielis stylitae, Antiochi non refrico. S. Euthymius barbam hispidam aluit ad usq; Zonam promussam. Et
Δἴ cisi is cum fundasset suam Lauram pro Iso monachis, nullum admisit, ci- nisi cuius vultus in ligni barba dumescerct. Imberbes ergo&4- dolescentes amandavit, ne reliquis offensionem parerent ex muliebri, tersaq; facie. Quin monachi per Orientem in tantum sis. eg Di placebant depromissis barbis suis, ut in eis subinde sanctitatem ponerent. Vnde laudat suum sanctum patrem Gregorius Nati quod sanctimoniam non collocarit in barbae promissione, aut in expolita rasura capitis. DI ..' ς Uerum stolidam hanc jactantiam eluere debuerunt ipso-' rum posteri iconoctastae Copronymi temporibus. Qui severissima lege omnibus monachis edixit, ut faciem ac genas prorsus abraderent, contra legem scripturae dicentis, Loquere ad popu- tum esprahise, ne barbam in rotundam radant, aut eam imp xamgerant. Itaq; omnibus tam iuuenibus, quam senibus barbam ad cutim usq; radere praecepit, ut qui eos tamquam salaces esumo equos ad bene semper curandam cutim, atq; ad lasciviae studium 7λ' extimularet. Quam legem cum monachi contemnerent, tyrannus ipsorum barbas cera ac pice illitas exussit. Clerus orientalis similiter barbam promittebat ad exem-
. . .' plum Pauli Apostoli, quem prolixam habuiste barbam V. Be
da ex visione quadam ostendit. Intellexisti quae de patre S. Gregorij Naz. quae item dixi de Michaele Patriarchad Plurima non addo, solum hir rum barbas, Uaas in nonnullis arguit S. Hi ronymus, aspicio. Abradebant nempe genas, mento intacto, quod
292쪽
quod essicit essigiem barbae hircinae. Vnde mordax S. Hieronymi in Iovinianum dictum. Heliae nolo quamquam barbam agero, obicio.
In partibus Occidentalibus tam intercIericos, qvim monachos nulla est in barbis uniformitas Hic eam unus tondet, ab seg. VII. terradit, tertius nutrit. Iuxta Gregorium VII. clerici ab initio eae Ecclesiae barbas cum Romanis tondebant. Vnde, de S Petro legitur in Beda, quod non habuerit prolixam barbam v S. Paulus, sed quod attonsus fuerit ut clerisus, nempe Romanus, sed inquis, nomodo ergo per virtutem barbae S. Petri in quadam dis in Ecclesia vici Gesedis territori Parisiqnsis tanta miracula mento D. 9 .rante Frodoardo contigerunt, si eam non aluit Iosippe S. Pcitus barbam suam non rast, sed totondit, hoc est mediocriter aluit more Romanorum. Non audisti S. Paulinum dicenten ,
Tondere Emedium caputam resecare t Nec dices me comam alo 3 - re, quia eam ad extremas penὸ aures demitto. Crinem nutrire,
ait Codrenus, is eum ultra coltam demittere. Sic barbam nutrit ma qui eam usq; ad satietatem sine molestia crescere sinit, qui
mediam resecat, iam tonsam habet. In Hispania, saeculo quinto, barbae rasura clericis prohibita Cone Barria
erat, sed postmodum MD. Ioso praecepta, inuidem semel in
mense ex concilio Tolet A. D. I 32q. Mutarunt ergo provinciae Inconeli Co-
consuetudinem, Immovi monasteria. mea memoria plurimi monachi radebantur, qui hodie tondentur. Ego ipse in pueritia barbae meae ad cutem usq; intersatres meos rasus, deinde per Gius adolescentiam ac virilem aetatem tonsus sum nunc dum senescit, ad nauseam crescit, quamvis in loco diverso a patrio m nasteri ijd mirum ergo, si provinciae variant, dum singuli ita variamus Diodorus Siculus ante quo tempora dixit . . 'δ'οῦ Barbas nonnulli radunt nutriunt parce nobiles rasis genis; alij ita promittunt, ut corpus tegant, sic ut cum bibunt quasi per canalem hauriant. Quanta sit hodie in barbis fatuitas quis enarret 'Unus alit, alter tondet aut radit hic semitonsus, alter semirasus est, ut credas Tresanias Graecorum in vitam redijsse, sicut nominavit fugiente, ex acie milites Agesilaus, quorum barbas in iapoenam partim radi, partim promitti iussit. Unum nostris deest 'quod non a quovis, ut illi, pulsari possint. Videas aliquos usq; ad apicem extremi menti barbam eradere, aliquos usq; ad mustacem Mustax unius,' ad aures, alterius ad oculos serme
293쪽
porrigitur, ne pernoctem sorsan avolet, ligatur bacillis Fati gantur tonsores, dum quotidie novae vultus stultitiae excogitan- Remi rem tur Et utinam solis relinqueretur saecularibus. Regula sempla-pi' R ' riorum saepe recordor, in qua dicitur omnes fratres ita tonsos habere capillos oportet ut regulariter ante retro, ordinate considerare possint. Et in barba, di in rennionibus cadem regula indeclinabiliter observetur, ne superfluitas aut facetiar vitiaum denotetur. Dummodo sacerdotes quotidie ad altare stan tes haec observarent, quorum saepe mustaces plus de sacrosancto calice bibunt laesim ora, unde eos alere synodus Augustana sub Henrico sanctae memoriae Episcopo prohibuit. Si de Asticana Ecclesia deniq; quaeris, dico Barbas clericorum tempore S. Augustini fuisse tonsas ex concilio Carthagin. ςδ' IV onyad cavendam ex promissione barbae jactantiam, quam ut magis ac magis de mento ac mente suorum popularium S. Pater tolleret, studiose de barba non satis honorifice locutus est.
harbam creavit in homine seciem video, usum non qmero. Sed quidquid Ecclesiae Docti r clamet, magis amamus&quaeri , mus speciem quam Vsum, di fructum, hoc ipso vani filij hominum.
294쪽
Lemens Stromateus docet totam vitam veri Philosophi esse orationem, conversationem, &sermocinationem cum Deo meminit enim
sibi dictum ab Apostolo Sine intermisione o k sis rate. Unde, S. Basilius totam vitam mona 'ae chi vult esse tempus orationis, quod Euchita, Mi nimis simpliciter intelligentes inter monachos amplius labora s. Azn re manibus noluerunt, scilicet ne ab oratione impedirentur, απ.ζοῦ ilegis Apostolicae transgre res fierent. Quasi ver,inter ple res rusor. 3.ctendas sportellas non simul dici possit Miserere mei Deus, ut eis objecit Abbas Lucius,is probat Augustinus, Basilius. Iosippe, ut mens ad Deum actualiter absque intermissione elevetur, nec mens Apostoli, nec status huius vitae est Euchitae sine dubio etia dormierunt. Tam sublime bonii si posset imp trari utique expetendum esset quia multum valet deprecatio iusti; ενά . . elua Eloquia Dei, inquit S. Ephraim, meditata, suaviter , t a Lantata, nutriunt animam e tuentur: corpus veris custodi unt, instituuntque daemones repellunt, &summam animae rz 'ttranquillitatem generant. Pot Sstne bono hoc aliquid maius m. egeo Quid si iam per onme tempus continuari posse, Mona- Nn chus
295쪽
282 Antiquitatum Monasticarum i
chus, ait idem Syriae magister, Psalmis, Hymnis, canticis
spiritualibus invigilans nocturnas phantalia pellit. Somnus si plus quam psalmus diligatur, monachi mors est. Scutui monachi inexpugnabile est hymnus angelicus in ore eius monachus cum intellectu canens amicitiam paternam comparabit. Divinum fluentum in ore monachi est psalmus confessionis, cuius possessis perfectus est. Ensis acutissimus adversus diabo-
Verum bene psellere, orare hoc opus, hic labor est. Fratres quidam Abbatem Agathonem interrogabalit Pater, quae viritu in conversatione plus habet lator. Et dixit ei rIgnostite mihi, quia puto non esse alium laborem talem, qualenta
orare Deum. Dum enim voluerit homo orare Deum suum, semper inimici daemones festinant interrumpere orationem eius, scientes quia ex nulla re impediuntur, nisi per orationem ad Deum siquidem omnem alium laborem, quem homo in religiosa conversatione positus assumpserit, quamvis instanteritoleranter agat, habet tamen, postadet aliquam requiem: or tio autem usque ad ultimam exhalationem opus est, ut habeat
Climae. gr. Iaborem magni certaminis.
Q Tam laborioso operi quia pauci pro virili se tradunt, hinc
nihil proficiunt Monachicharitin, inquit S. Climaeus, ad D um, maxime quo tempore adflat oratiom deprehenditur statum tuum oratio manifestat tibi hanc enim monachi esse speculum rectissime tradunt Theologi Sed, d Deus cuius mens non alis. Hier. visa quando alienis cogitationibus distrahitur S. Hilarion oravita '' aliquando fixo in terram capite euit natura fert hominum, ait
S. Hieron abducta ab oratione mens nescio quid aliud cogit bat, insilivit dorsi eius festinus agitator diabolus, Ec latera calcibus, cervicem flagello verberans, Eia, inquit, eia curre, quid dormitas P cachinnansque desuper, si defecisset, an hordeum velis P iuri let accipere, sciscitabatur Palladius de S. Macario Alexandrino refert, quod quadam vice desiderarit per quinque die absque ulla distractione divinitatem Sc caelestia contemplari r sed ultra biduum non potuit, a satana videlicet abstractus. Odit hic, si quidquam aliud, pias preces sanctorum, sed . a. .... inhia similiter etiam delectatur nostra tepiditate Mos est apud CD pucinos, ut finitis de nocte vigilijs duas horas in choro per hiemem tofumant in sacris meditationibus, ut Boverius comm
296쪽
morat Bergomi autem factum est, ut fratres aliquando ex longa oratione ac meditatione fatigati omnes praeter unum i semnum relaberentur. Extinctum erat lumen, Minde negligentia facilius delitestebat Vigilanti tamen uni hoc visu demonstratum est. Videbat enim subitis quam plures masculos Ethiopas insilire cum gaudio in Ecclesiam, ibique, saltitare,
M tympano molliter ludere,, choros non sine emissi laetitia agere; deinde paulatim ad fratres accedere, eosque blando tactu mulcere ad somnum extrahendum. Nesciebat vigilans pate quid vellet sibi hic ludus cacodarinonum. Ergo de manicie trahit igniarium, accendit lumen, ac videt passim omnes obdor-m ijsse. Quos ubi excitauit cum horrore monuit, quo plausu satanae, Equo ipsius astu in tantam socordiam pervenissent. s. nona. in S. Franciscus evagationes mentis pro gravi peccato ha- ' bebat, easque statim confitebatur. Cum semel oraret Tertiam,&incideret ei vasculum quod paulo arte fecerat, finita oratione vasculum conjecit in ignem dicens: En sacrifico te ei, cuius Iair sacrificium impediuisi. I. Stephanus Abbas Cisterciensis chorum ingrediens manu ianuam apprehendit dicens mete his cogitationes, quoadri divinumpes ero officium eposeasinecesseseerit redite. Vere ars artium est inter orandum mentem sic figere, ut furtim quandoque non expatietur. In hac inconstam cites . vitia,&miseria mesolatur lantentia Climaci Sidum oras, loquit, inimicussubtilissime irrepit, animi intentionem clam ut furave iis, bono animo esto, dum semper lubrisam revocas mentem ange Ioem olis datum es Missimodi nonpatereseribus Quo veris senus oris & cordis facilius in unum conveniant, sicut requiritur ad veram benedicentis confessionem, ut S. Prosper definit, idem Climacus tibi modum praescribit optimeὲ S Prosp. Rorandi Ante omnia, inquit, in orationis nostrae chirographiclis,diri .gratiarum actionem sinceram statuamus in secundo autem , versi confessionem, contritionem animi ex intimo affectu prodeuntem, atque ita demum Regi nostro postulationem indicemus nostram , Optimus hic orandi modus est, sicut cuidam
ex fratribus ab angelo Dei demonstratum est, teperitur indi vid 3. vinis litteris usurpatus a S. Tobia, Sara, Danielevi socijs eius in
Compositio corporis ad bene orandum non nihil facit ..
297쪽
L . Incredibile ferme est, quanta quiete prisci patres synaxibus seu
viis collectis interfuerint. Cassiani verba sent. Cum ad praedictas sollemnitates, quas illis xes vocant, celebraturi conveniunt,
tantum a cunctis silentium praebetur, ut cum in unum tam innumerosa fratrum multitudo conveniat, praeter illum qui co
surgens psalmum decantat in medio nullus hominum penitus adesse credatur ac praecipue cum consummatur oratio, in qua non sputum emittitur, non excreatio obstrepit, non tussis intersonat, non oscitantia somnolenta dissutis malis&hiantibus trahitur, nulli gemitus, nulla suspiria etiam adstantes impeditura promuntur, nulla vox absque sacerdotis precem concludentis auditur, nisi forte haec quae per excessum mentis claustra oriserrugerit, quaeque insensibiliter cordi obrepserit, immoderato scilicet atque intolerabili spiritus fervore succenso, dum ea quae ignita mens in semetipsa non praevalet continere, per ineffabilem quemdam gemitum ex intimis pectoris sui conclavibus e- vaporare conatur. Illum ver,qui constitutus in tepore mentis cum clamore supplicat, aut aliquid horum quae praediximus Efaucibus suis emittit, aut praecipue oscitationibus praevenitu , dupliciter peccare pronuntiant. Primo quod orationis sitae, us sit, quod eam videlicet negligenter offerat Deo. Secundo,
, ,-έ i, quod indisciplinato strepitu alterius quoque qui forsitan inten-' ἱ ι '' ius orare potuit, intercipit sensum: Liberius Papa cum in natali S. Apostolorum Petri,
Pauli Deo consecraret B. Marcellinam S. Ambrosisororem intercctera sic eam adhortatus est In ministerio Dei, virgo, gemitus, excreatus, tus es, risus abstine Alexandro secrificante Macedonum rege puerulum barbarum, qui ei lumen accenderet, excepisse dicunt ignem brachio, atque adusto corpore mansesisse immobilem, nec dolorem prodidisse gemitu, nec tacito poenam indicasse fletu Tanta in puero fuit disciplina reverentiar, ut naturam vinceret. Frequens item sermo est, cum plurima ranarum murmura religiose auribus plebis. obstreperent 4 sacerdotem Dei praecepisse ut conticesccrent, ac reverentia sacrae deferrent orationi, hinc subito circumfusos strepitus
quievisse. Silent igitur paludes, homines non silebunt dii Et
irrationale animal per reverentiam recognoscit quod pernatu-ος .a. Ei ignorat. Quod si tamen praeter intentionem dc voluntas MM tem in choro alicui tussis aut phlegma de pectore vel naribus eis
298쪽
venerit, constitutiones monastica praecipiunt, ut post dorsum proijciatur, aut juxta latus, ne infirmis fratribus vertatur in nauseam. Semper autem quod spuitur conculcetur Essari nec in des medium nec ad latus expuebant. Consultissimum esset strophiolis has ordes excipere. Ut autem omnes imperseetiones sive ex torpore sueta distractionibus, sive corporis infirmitatibus facilius in precibus Vitarentur, statuerunt patres nostri eas in publicis synaxibus celeri fine debere concludi, ne forte immorantibus nobis in eis, ut iis, .i Cassianus ait, redundantia quaedam sputi aut phlegmatis interrumperet nostra orationis excessum. Et idcirco dum adhuc fervet, veluti ea faucibus inimici velociter rapienda est. Qui procul dubio cum sit nobis emper infestus, tunc maxime assistit
infestior, cum contra se osterre nos preces Domino velle perviderit cogitationibus seu diversis humoribus excitatis abducere mentem nostram a supplicationis intentione sestinans, S per hoc eam tepefacere a coepto fervore contendens. Quamobrem utilius censent breves quidem orationes, sed creberrimavfieri Illud quidem ut frequentius Dominum deprecante jugiter eidem cohaerere possimus hoc vero ut ins diantis diaboli iacula, quae infligere nobis tunc praecipue cum oramus insistita,
succincta brevitate vitemus. Insinuat hunc morem monachorum breviter orandi S. re i Augustinus. Fratres, inquit, in AEgypto crebras quidem habent orationes; sed eas tamen brevistimas, raptim quodammodo iaculatas, ne vigilanter erecta, quae oranti plurimum necessaria est, per productiores moras evanestat, atque hebetetur intentio. Ab instructione angeli descendit hic modus. Qui cum Pachomio per diem non nisi duodecim orationes praestri piit,a beret,i Pachomius nimis paucas esse quereretur, respondita
Angelus Has constitui, ut parvi quoque possent procedere ad perliciendam regulam, nec eis esset molestum perfectos autem non indigere regula, cum totam vitam in suis cellis contemplando possint peragere. Ee hunc canonem amplexus est in I S. Bened ret. Oecidente S. Benedictiis in sua regula, ubratuit ut fratrum ora Lo 'it..
Pyrimus ex corae, quam centum cum Hyba ne eius in vita
Sive autem breviter, sive longeὲ orandum si, observandum estpraeceptum S.Anielmi Lucensis Episcopi Psalmos, i
299쪽
qui scriptor vitae eius, ut caute ac meditatim cantaremus, praecepit, alioquin aspere increpavit. Revera enim displicet Deo morer. A. D. festinata oratio. Novitius quidam, Gratiano nomen erata,
pro culpa sua si Guardiano ad chorum relegatus est, ut ibi ad
revocationem usque oraret. Cuius memoria cum Patri excidisset, Gratiano in choro.pernoctandum fuit. Hora instabat decima ,, ecce quam plurimi templum ingrediuntur splendidissime vestiti. Hi acta profunda reverentia SS. Eucharistiae, altari, fratrumque communi sepulturae, in his locis thus adolebant. Obstupuit principio frater, deinde proximum ex ijs rogat, Ecquid haec pompa, tamque splendidus amictus sibi velit Cui ille Tam pretiosae, inquit, immortales, atque imputrescibiles vestes donantur in caelis Capuccinis pro suis grossis ac vili bus, quas inmortali vita gestant. Sed quia tam opportune ades, dicas Guardiano, ut curet in choro canonicas hora Ientius,
citari; quia nihil in Ecclesias, usum s cultum Sacramento nia Deo gratius es recitatune horarum canonicarum, cum ab gso Christo Domino institutaesint. In vita S. Leufridi aurea regula proponitur, quomodo '' se quisque in toto orationis progredu habere debeat, ut eo perfectius oret. Facto signo pro ossicio Divino, inquit, dimittas
omnia quae erunt in manibus tuis, &primus esse in choro semper contendas tam nocte, quam die. Exiensia cella fores sine strepitu aperiac claude. In cantu non frangas vocem, aut femineis accentibus alijs te dulciter canere ostentes, sed vocem , tuam in fortitudine spiritus exaltans Deum tuum laudare satage. bn adhaereas humeris adsedilia, neque lacertis, sed stans jugiter Si viriliter genibus iunctis&pedibus, nec tibias superta genua, neque pedem sepe pedem omnino reponas. Cum sederis pedem ultra fimbriam non extendas: non suspires ibi, non clames, non legas, aut horas dicas alta voce dum tacent alij. Non gemas, aut pectus ibi percutias immoderare ; quia hypocritarum hic mos est. Inclina, erige te uniformiter cum alijs. Semper cum sedendum est tu sis uliimus,4 primus ih surgendo. In choro non loquaris aut rideas. Non sis vagus ducuriosum sed semper aspectus tui defixi maneant ad pedes tuos, ne in ullo obtutum angelorum offendas. Cum ibidem errores contig rint, tu neminem corrigas, sed quietus persevera Cum strepitus aut rumor acciderit, tu non eo statim oculos volve, sed semper
300쪽
semper in eodem statu perseveres. Non sis inquietus, ela strepitosus. Si nasi aut pectoris indiges purgatibne tam discre de hoc perage, ne alijs nauseam crees. 'In auribus aut naribus non figas digitos neque ibi dentes purgaveris hoc enim valde indecens est Si pulicibus aut pruritu alio stimulatus fueris, si sitfferrenun potes, honeste& caute tibi provide, ne advertant id alij. Sine urgente necessitare honrecedas ossicio. In fine defectos tuos examima Cellam autem ingressus recites selut
Tam vigua moraim compostio non ficile admittet A. D. tig α distracti hes Canonicis Regularibus in Concilio Aquilran. '' non absimilis instructio praescribitur. Nempe ut horis cano- lucis intersint cura vigilantissima, humilitem ae devoteL Et mox ut signum datum fuerit festinato omnes ad Ecclesiam conveniant, quam non pompatice vel inhonest vel incomposite, sed cum reverentia, M DEI timore ingrediantur. In choro stent religiosissime non ociose fabulentur, sed aut Orent, aut
cantent, aut audiant. S. Bonavia
B. Franciscum in omnibus quidem admiror, sed maxi- me in hoc, quod horas canonicas summa cum devotione recitabat. Et licet oculis, stomacho, pulmone, hepat graviter laborabat, nec se tamen inclinabat ad ullum parietem, sed erectus manebat intecto capite, oculis non vagantibus, aut verbis dimidiatis Si in via esset, constitit tempore orationis, etsi pluviae essent. Dicebat enim , Si corpus in quiete cibum sumit suturum esca vermium quanto magis spiritus cibum animae Psalmos recitabat tanta cum devotione, ac si coram Di
assisteret. Ioannes Silentiarius semper erat primus in choro, sic: τ .ela ultimus a choro. Minoalocus abbas a vigesimo aetatis' sur. . t in anno ad mortemvsis numquam sedit in templo. Ita veriosa servi investigarunt omnia, quibus D a binoratione magis ac magis placerent