장음표시 사용
91쪽
ouam sesquicubitalis, longitudinis duorum cubitorum veruis orientem conchae formam iunxit , in qua vix curvato corpore stare poterat reliquam partem sine tecto reliquit. A quo cum fratres peterent, ut non ita sib dio degeret, respondit, tecti cope calam halere. Atque ita per aestatem conflagrabat ardore Theod inPbi selis per hiemem autem frigore rigebat. Denique Theodoretus auctor est, aliquos sebulosigoribus congelatos fuisse, aut Chron. M s pullos,rvibus. Qualem etiam Germania nostra vidit sub Lothario Imperatore SetZelonem videlicet. Hic in Trevirens dioecesi multo tempore per montes silvas sine tecto, vestimento pro Christi nomine nudus oberrans aestatis ardores, hiemisque alperrimo algores incredibili patientia tolerabat, ita ut quadam vice, cum brumali tempore gelu solito amplius inhorruisset,ac ni multa valde de nubibus flueret, 4ple non habens quo a facie nivis, frigoris hujus fugeret; sed in terra nudus jacens non modica spissitudine nivis totus operiretur, nullumq; indictur corporis ejus illic esset, excepto, quod virgula fumantis anhelitus, ab ore procedens, superinjectam nivem, aliquantulum relinquebat. Quot sancti, cum adhuc in vivis essent, inter mortuos h pallad. e. r. bitaverunt i epulcro Meminit unius B Ioannes de Lyco, a-- 7 pud Pallassium Sisinnius per triennium stabat insepulcro. M 'gna maenatentirasareser ινιenmum Ali; etsi non jugiter stabant, in sepulcris tamen morabantur ut Philoromvspersexennium,1ή - . . Iacovus eremita, Alerantia virgo,pe decennium, Zeno,&Pe-Μetapbr. vita trus Galatesper mustos an s. Narrat quoque Pelagius Diaco-Palia Vita num propter adulterium, vivum se sepeliri fecisse a seniore. Et λη ' ' diuisnoc mirum Θ Democritus ethnicus, amore philosephandi, Pelas l. s.n.is sepulcrum incoluit Ubi non occurrat tibi forma nostrorum, V; ,. sepulchrorum, sed sepultura Christi, quae erat excavata petra , yyyy αP-3ε cum duplici cella, quarum una interior, altera exterior erat. In talibus epulcris nostri monachi eradi,unde, saepe legimus eos habuisse celtam exteriorem I interiorem, ut S. Iacobum, Marti-
eor . Eu ng. nianum,Abraham. Quae tamen cellae, si fenestram habebant,
E=du, ut sepulcra dici non poteram, quibus praeter osti foramen, nihil erat, per quod defunctis nostris necessaria praebebantur, ut vivere polsent.
Quam longὸ abfuit omnis magnificentia ab antiquorum habitaculi. Siquid seperfluum habebant, distribuebant in ege-
92쪽
nos. Hodie corraduntur Des,m vel concluduntur in areas; vel ne octo e sint, impenduntur in aedificia, vel non necessaria, vel contra monasticam professonem, nimis ambitiosa. Quod P. . . Franciscus Aesinus,vir peritissimus religiosi intiti tuli, Capiscino α. z. rumque minister Generalis, aliquando siuis dixit, id utcum ij ad omnes Religioses traho. Simuiatri dicebat frater Capuciniis ad catorio operistes ultro immisset. --- imperiumsubat, a Polla mente excaecasur, ut ne quidem Faupertat π excessu amis
Suspicio admodum Laurentium sustinianum, cui ampla Mosi ιδε, Iaredisci in monasterijs numquam placebant, & cum videret lavi 'tiores cellas, caput quassans, dicebat cribramini, non Ac. S. Ioannes Gualbertus rigidior erat. Is, cum visitaret Mopstissu Meis cetanum coenobium cernens grandi rea dom os di pulchriores, 'quam paupertati eorum congrue indebatur, Domino Rudolpho, ejusdem loci abbati , dixit: Tu in hoc ora magno expensis, quihmpauper plurimi refoveri potuissent, expropria voluntate, priatia fabrica . Et conversus ad quemdam rivulum, prope manantem, dixit Dem omnipotens, qui de minimo magna fac re confieissi, videam se h*us rivuliparvitatem, i in enormis ad cist cita vindictam. His dictis, absque mora discessit,locum
quasi abominatus. Confestim autem, ut sanctus discessiti rivulus crescere coepit S congerens aquarum fluenta largissima, relicto proprio alveo, praeceps de monte ruit, petrarum scopulos, arbores secum trahens, praedictas domos funditus subvertit .
Multis timeo eventuriam, quod fratri illi Destinatu vet. p. suit a suo vicario provinciali ad extruendum Capucinorunia coenobium. Sed excessit regulas paupertatis, unde irascente Numine , paulo pbst lethali morbo correptus est Monitus a Patribus ut suae consuleret animae, ipse iam divino iudicio oppressus, per acerba suspiria pronuntiavit Ah nimium calx isam adurit Iussus benὴ sperare de Dei bonitate. O quam me, inquit, calx shac aduri, Allata imagine Crucifixi Christi, cum
proponerentur sanguis, Vulnera, tormenta Salvatoris pro pec
catoribus, mansit in responsi, dicens. Eheu quam haec me calx adini, Iussus confugere ad Deiparam, commune miserorum asylum, Heu heu, ingeminavit quam me calx hac incendit Quiduliuid si iggereb.itur, nullum aliud responsum ferebat, quam cucis
93쪽
cis contra paupertatem impensae, adustionem, donec In expiatam efflaret animam. Si aures, Iosippe, possemus ad inferna porrigere, complures audiremus lamentantes, suam calx me isthaec adurissii . . Unus ex eodem ordine damnatus est, quod ecclesiam, praeteris et communes paupertatis leges, extendere voluerit. Alter, quod A.n ii, iis cellam sibi splendidiorem extruxerit, quamvis hic sub S. Fran- ' λ: Iάι' ' isto, intamilia laxiore, militaverit. Iuvat audire. Cum P. Francistus Astensis , Capueinorum secundus Generalis minister, etiamnum inter observantes viveret, ac Romanam provinciam visitaret, venit ad quoddam siti ordinis coenobium, in quoipsi cella admodum splendideὸ extructa, atque ornata,pro diverserio, allignata est. Peracta coena, clim Pater in lectulo quiesceret, fores cella molliter pulsatae sunt, ac quis ingres-nim postularet. Audijti Pater, c per verbum Deo gratias pulsantem admisit sed nemo intravit. Tandem non semel ingeminato pulsi, dictoq; Deogratias Guardianus, extructo cellae, ac iam pridem defunctus, ingressus est. Bis terve, eblam obambulabat in silentio demum in haec verba prorupit :modis ceru, te propteMolam ad inferos damnatus heu miser abscedo. Et cum dicto disparuit. Vae multis Iosppe, nisi probare possint Deum in voto Paupertatis secum dispensare aut alias leges antiquos, aliaτ' niisti. hodiernos Religioses habere. Vt ut sit S. Romualdus, non abs vitas. Rom in causa, visis Bifurci cellis, ad superstitionem ornatis, in nullius divertere voluit, nisi in F. Petri, cuius selius cella, ad normam S. Hilarionis angusta, sauper erat. Noverat utiq;
hic frater, neglectis, simplicibus cellis, deberi magnifica&splendida palatia in caelis.
Onasterium, non longe a nobis dissitum, ela haudita pridem a jurisdictione Episcopi privilegio
exemptionis abstractum sibinde causam nobis praebuit sermocinandi de exemptione. Tu ut politicus, defendebas exemptionem, exemptos usq; ad sudorem, allatis plurimis argumentis, specios quidem, sed nervo caren
94쪽
tibus. Interim ego ingemui gnarus SS. PR, Conciliorum;
ac deniq; ipsus naturae status monastici Quauis non dissitebar multa coenobia, tandem iustis, ac necessarijs de causis, iuri communi tamen non praeiudicantibus, exempta fuisse. Certum , est enim monachos omnes, ab initio Ecclesiar, subjectos suisse episcopis, hoc ipse, quo inter laicos censebantur. Sic S. Augustinus Renatum monachum appellat laic ran, S. Hilari- .hi...,ν.
us, dum ait se vidisse vitia, non laicorum, sed episcoporum, α2VLibi monachos intelligit, laicos nempe propositi superioris pro ria'. seupter vota religiosi, quae laici inferiori propositi istu seculareS ' S. Auxust.l ,. non habebant. Qua de causa ibi clero in ecclesia juxta S. Cyprianum proximiores erant, quod etiam tradit S. Dionysus Areo pagita. Et numquid in vita S. Eugeniae legisti Episcopos . Dion desee.
AEgypti litos semper fuisse circumire monasteria, eaq; visita re, quod primis temporibus factum est PP.
Verum est, quod cessantibus persecutionibus, ac descientibus Ethnicis, epistopi grauati negocijs, tantam curam rei monasticae non amplius impenderint, utpote clim viderent monachos sponte in ossicio stare, contra neophyti exigerent indesinentem sellicitudinem. At hoc ipsem paulatim occasio nonnullis monachis fuit ut episeoporum indulgentiam pro iure, ut tit, sibi vendicarent Meolia subtraheret obedientiata Interim multi semper infracti steterunt. Unde S. Hieronymus, s mcum scripsisset, quomodo monachi venienti ad eremu Theophilo episcopo Alexandrino sponte in occurn advolta int, adjugit Non quaero monachor tisi e subvectos, re ideo magi ubiectos haber Tu iners sculum, Hi eoru stibmittunt Et hoc quid ni pN,m Diabnser, ait abbas S. Petri Belluac monasterij, quan iis ... ,ii Mumis es , tanto subiectior promptior ad obediendum epra mov. A. D. supu, ut fit, necesse G. in episeopo enim ipsum Dominum honora 'Τ'muis contemnimus, scuti est 'bi vos audit, me audit, io, qui vorsternit, medemit. Quae aurea sententia, quam optandum foret, ut potius in cordibus, quam codicibus inveniretur. Invenitur Malia occasio, qua se monachi olim ab episcopis exemerunt. Eis nempe inconsultis, collegerunt fraternita. tes, erexerunt cellas, monasteria, in quibus liberὸ nullo inquietante, vivebant, tamquam fundatores, exleges. Ad quod cum tacerent ordinaiij, contigit, ut inueteratae conste-tudini, nonnisi maiori vi occurri demum debuerit. Decre ' tum
95쪽
eum ergo in Nicaena'nodo, ut Charepiscopi curam haberenι omnium monasemrumsua parochia P sim praeponerent praefectos idoneos, infirmone consantes mystarent quos monasteria, sibi invenerint aliquod eorum indigentiam habere, ex abundantiari supplerent; id quod tamen cum timαν Dei s aedificatione i lorum locorum facerent. Canone a sancitum est, ne monachi sileriorem eligerent absq; auctoritate Chorepiscopi. Quo vides, quam antiquo iure monachi reducti sint in subiectionis ordinem: nam concilium hoc celebratum est A. D. xa s. n. i. In Concilio Chalcedonensi, quod habitum est A. D. 4s I. ad verbum sic statuitur. 'boniam quidamspecie stabitu monachorum, tam Ecclesiam, quam civile olitiamferturbant, circumeuntes indisplinatem urbes, monaseria mi ipsis cons tuentes placuit Si odo, ut nuLinporro monachorum volam, melaedificet, vescon tua monaserium, aut oratoris raterv luntatem i in loci episcopi Monachi vero, tam qui in urbibuae, quam qui extra urbes insuta se re agris habitant, episcopo ρ-e cis biectisint, quem volum competentem curam haberesuorum monasteriorum In concilio Barcinon anno circiter VI de hoc Epist. ' se canone dicitur Demonachis Mobservari praecipimus, quod
Coae Chal. Inodii alcea consituri. Imperator etiam Marcianus, litte
ris datis, monachos turbulentos in Palaestina admonuit, ut pa- Epist ad ar rerent episcopis, quod Studitis in specie Leo magnus imperavit, CV ,.eii nempe ut per triennium suo Legato Iuliano episcopo subessent. A. D. II decernitur in Concilio Aurelian. I. ut abbates, pro humilitate religionis, in episcoporumpotesate confisant: ch.- . in Ainde re regula ecerint, ab scopis corrigatur. In me- i. moriam hic canon reducit mini S. Bernardum. Miror, inquit, quosdam in mino ordine monasteriorum abbates hanc humusitatis regulam odiosa consentione infringere, subhumisi, quodpe es habitus longara tam superbe sapere ut cum ne unum quidem merbulum, esui imperse, I2bditos praetergredi patiantur, ipsi prop*s obedire contemnam episcopis Spoliant ecclesias, ut emamcnsentur; redimunt si ne obediant. Non ita Chrisin: Hesiquidentis dedit vitam, neperderet obedientiam, qua i , ut careant, totum fere suumsuom, victum expendunt. Disrhoe espraesumptis-niso monachi Neienim quias lati monachis, ideonon monachi. Nempe monachum facistrosi D, Praelatum necessitas. Sed
96쪽
Mn propter me, inquit, facio, fi qmer Ecclesia tibertatem olibertaου, omni, ut ita dicam, servitute servilior Patienter ab huiusmossi libertate ab neam, qua mepessime addicat sperbiae
servituti Plus timeo aentes lupi, quam vigam potiris. Certussim enim ego monachus, s monachorum qua uaecumg abbas Ismei quandosontissis a pr*rjs cervicibus excutere iugum tentavero, quod tana mox turannidi me sumsuhjcio artus dabit mihi emtum in mei cusfodiam deputarisastores citi antoplures iis mei curam gerere, tanto securio exeo inpasiua Stupenda insania. Animirum non cunctor turba mihi custodienda col gere, manu superpropriamgravor hab re usodem. Quam dire sauciat spiculam lingua S. Bernargi Non Ie viii, Ivonis Carnotesis Nemo, inquit, qua nova tibertate monachi Latmiacensis sis excessis tuentur, B sufemionem Parisianos ecclesiae debitam stactenus exhibitam, contra canonicam institu-mnem de emicesua excutere moliuntur. Hae autem pes iu-jusmodisnt, quibus magis necesseria esisse , quam tibertas, qui libertate, in occasionem carnis, abutuntur, quibuos decem mis a paedagogorum in Christi ad cusodiam deputarentur, vix tamensis regularis continentiae legibus ligarentur. Sed ad concilia. A. D. LII. in Concilio Epaunensi statuitur, ut quid. Can. t. id Abbassis Episcopi facultate vendiaerit, episeopo adiudicetur. Et in Aurelianensi III. A. L. I 8. abbates degradari iubenturis, an , .
si quid absq; permissu epistopi alienent, quod etiam habetur in
concilio Toletano XVII ex Garsia Loaysa. Porro ex conci Can ν A. D.
Iio Constantinopol sub Menna A. D. 3 6 constat monachos ' 'Graecos se cetos fuisse episcopis, & in Aurelian. A. D. 333. dicitur, Abbates, qui psoporumpraecepta deficiunt, ad Communionem ne enitus admittantur, nisi contumaciam his luis ε' suscepta deponant. Eorundem inobedientia castigatur etiam in concilio Emeritensi A. D. 666 in quo jus datur episcopis eoin Can itivistandi Paschalis l. electus est A. D. 8i Hic Ravennat; episcopo subjecit omnes monachos suae dioecesis A. D. 83s. iussit Ludovicus rex Ticini coire episcopos, ut tam in clero, quam in monasterijs Ordinis S. Benedicti emendarent praVos 4, rimores. A. D. 9 3 2 in concilio Augustano, sub S. dabico, habetur Oportet episeopum, in cuVin dioecesi caenobium Istum es, monachorumprovidentiamgerere, I aliqui correctione dignum repererit, corrigere festinet. Deniq; in concilio Coyacensi epi a scopatus
97쪽
seopatiis metense A. D. Ioso sub anathemate praecipitur, ut abbates, abbatusae cum suis congregationibus, coenobiis sint obedientes, per omnia subditi suis episcopis. S. sint. t. intelligis, quo pacto de iure communicii , qui se in osiis. μ' tonsecrarunt, ut S. Gregorius Venus loquitur, subesse de
S. Greg. M.Libedire debeant Dei facerdotibus, seu episcopis cita ut S. Gre-
'e' ' gorius magnus contumaci in hoc abbati dixerit: citas contra Praeposit suos erigunt,profecto ostendunt, qui eroi Dei esse comtemnunt. Correpti sint item non semel epistopi, quod in monasteriorum cura negligentiores fuerint. Sic in concilio Tolet. Caa. i. IX. A. D. 63 3. aiunt Patres se torqueri dolores compassione, quod sacra monasteria ita quorundam episeoporum, vel infitentia, et incuria, horrendam decidant in ruinam, utravior ex hoc oriatur aedificantibus maeror, quam infruendo diu extiterat labor. Et in concilio Aqui ran. A. D. 8 3 6. Auia episcopi quidam in regendis congregatωmbus ιsubjecto, eammcis Melicet, remonachis, &sanctimonialisus valde negligentes erant, ut indere lyPraelati in exemplumpravum traherentur monentur tales, Miseemendent.. verum, tametsi monasteria sit episcopali obedient atas,
communiter fuerint, necesse tamen semper erat monere Epicii in stopos, nepotenti sta abuterentur. Sic in Concilio Chalcedon statuitur, ne episcopi, centia per monaserse accepta abu- p antur. Et in concilio Lateran Sub Innocent. III. Oscopi stibis sibi monasteria reforment nee tamengravent. Quod Can. s. factum esse legimus in concilio Tolet. IV ubi dicitur. Nuntiatum estpraesenti concilio, quod monachi episcopali imperio servili operi mancipentur, iura monasteriorum contra in tuta renonum illicitapraesumptione usurpentur, ita uvene ex aenobiopossessi fat, aut 's portis Chris ad inaminiam,servitute perveniat Euapropter monemus eos, qui eccusis praesunt, ut ultra aban praesumant: seMhoc tantumsibi in monasterio vendicentsacer dotes, quod aeripiunt eamnes, idest monachos adcoversationem forumpraemonere; abbates, ali ossisia insiluere, at extro regula acta torrigere. Moraliquidis monachos tanonibus inrerdictum praesumpserint, aut usurpare quidpiam de monaserj
rebus tentaverint, non deeritalistas tentia excommunicationis.
quis deinceps nequaquamsustulerint ab Hicito. xv. ι.ε. Non affero hic concilium Romanum sub Gregorio ma gno
98쪽
ino, quod non satis scieliter a quibusdam, libertatem plue
aequo amantibus, ex eius epistolis consarcinatum est Gregorio , vix um VII. audi quam graviter invehatur in Cunibertu episcopurn ' ρ' is Gurinensem, quod Monasterium S. Michaelis tantopere affligat. Numquidne inquit, exsima episcopos in pasorali regiminepotesatem au licentia usi sic ut monaseri qua insu a. rachys confisunt, quantum velint, opprimant, eae sudium religia onos praelationis occasione hos Hapotenter exigendo, pote satem exercendo comminuant 'An ignora quo S. PRplerum s religiose monaseria, desubiectione episcoporum propter infe tionem praefidentium dimiserunt, sperpetua libertate donantes Apostolicaesidi,velutprincipali sua membra adhaereresanxerunt 'Percurre . Patrumprivilegia, s invenies stin etiam Anchiepis
sol 'cium divinum ni orte ad abbato iacentiam inplerici,
embise fatererohibitum esse, ne forte monasica quies tumultu sis cularium Uisam requentia, s conversatione turbetur.
Alludit beatus Papa ad S. Gregorii magni dicta, & facta rhie enim sanctissimus Pontifex, si monachos subesse episco
ris voluerit, ut est videre l. 9 epp. 24.vid. s. ep. 2I L . U. Ira Reg. S. Botis. ep. 39.&43. quod etiam adhuc monachus ex S. Benedicti P regula perdiscere potuit idem tamen omnimodis cauit, ne ii s.s .f. i. t. dem episcopi monachos gravarent. Hinc Marinium episco ηpp. pum Ravennatem graviter corripit, quod cum debeat monasteria defensare,in ea potius gravamina exerceat. Et in alia episto hia eidem mandat, ut monasteria, pes ipsius dioecesina clericidi vehementius gravata, sublevet, ne, si in hoc negligens sit, alia ter monasteriorum quieti prospidere compellatur a uia tantae, inquit, neces latifervorum Deicongregationem amplius subjacerenovatimur. Arguit etiam pelicem episcopum Pisauriensem, La. u. te, quod in monasterio, ibidem posito, publice missas eelebret tiubet proin amovere cathedram,i missas intermittere, Gravabant autem Episcopi monachos varijs modis,ut exeanonibus diverserum conciliorum non obscure cognoscitu i Sic in concilio Roman. V. A. D. Io 78 decernitur ,- Epis in gravamen, seu servile servitium ex usu abbatibus amaplius imponat. Et inconcilio seidensi A. D. sa ad qua iri an libure sena Gisfacultatilinoferuntur, is nua ab epi pia tam tinganturi In cone Cabilon circa A. D. 63 o. interdicendum in , nsuit episcopis, Archidiaconis , ne quiddefuncto abbate a mona
99쪽
serio Osrerent. In Tolet. VII. A. D. 6 6 eximi debuerunt monasteria ab annua sone duorum suidorum episeopoμυ--dorum. Eousque ascendebant onera gravamina, ut non immeritis episcopi ea de causa a Romanis Ponti excommunica I..is viii..p. rentur aliquando, sicut novimus factum Adelardo Veronensi,
invaseri coenobisNonantulani. Atque haec injusta gravamina pepererunt exemptiones . Nam monachi, a suis Ordinarijs plus nimio afflicti, tandem recurrere cogebantur ad episcopum summum, uui cum non haberet medium congruentius, pro quiete monasteriorum,eXemptiones arripuit. Utrumque supra audisti Gregorium, quorum, qui Magni cognomen promeruit, ita exemit monasterium S. S. Greg. . l. Thomae de Arimino, flagitante Abbate Lumino impe-' 're' '' imoni ant,sestisfacere, aincundum tuta Patrum,juris o
mam se scripsisse Casorio Epistopo, ne tam ipse, quamsuccessores eius
dictum mona ferium in usio prorsus laedan graven monasterj res de ibant ublicasprocessimnes insituans; hac tamen ei relicta u- rudi nebulis defuncti abbatis locum alium, quem dignum com muniae consensus congregamnis elegerit, ordinet. Additque quod notatu cunctis exemptis dignissimum est His autem ita perfecto in Dei opere sole sita iti, N assidue operam orationi date ne non videatur metu vobis, sita mentis in oratione securitas, sed S male, quodavit, degentibus episeopalis evitata di rio . In epistola ver,ad ipsum Castorium vult, ut tam i , quam successi ei ejus obeunte abbate dicti monaserj, num se occasione immiseane in describendis,providendis, ' acquirendis rebus monaserk Abbatem eum ordinet, quem communis consensius fratre opserit: non His licas missas celebret, frequentiorem mulierum concu sum arceat, uis tua ecclesia juvante Domino suo tantummodos ure contenta, remonaserium EDd Ei ulterius aliqua distri
negenerati, canonicauejurisdictmni deserviens, remotis, mrionisu ac una aegravaminibus, divinum opinium summa animi devotione sciat.
Novi quid cogites. Exemptiones antiq-nsris Usimiles
sidit. Ita est mi homo nam disciplinae monasticae inspectios sint si nem non ademerunt Episcopis Gregorius, quem dixi, eis ab i. o. p. ii jurisdictione Episcopi, quoadelectionem abbatisse,ac distositionem temporalium exemerit monasterium S. Cassiani apud Massiliam; ordinat emtamen eis em abbatisse, re insectionem in eiuι
100쪽
tam factiones eidem reliquit quin delinquentes juxta sacrorum canonum rigorem modis omnibus voluit ab eodem vindicari. Similiter utiaden pene formula exemit monasterium M. i. in Ioarinis &Stephani in urbe Classitam, tandem subjecit Episi suae quoties velit monasterium visitet, re exhortetur fratres, δε- modo inde nongravet Et ad Episcopum Scillitanum incausta
monasteri Castelliensis Curae, inquit, tuaesit circa actis ae i 'tam conssy tium illic monachorum te vigilantem inspere, Vquemquam sigi rave conversari, aut inaliquem immunditiae,quod Myst, culpam inveneris incidisse districta ac regulari emendatione corrigere: nam ficu ab se, qua incongrue usurpantur fraternitatem vestium volumus abstinere, ita in has quae ad disi inae rectitudinem, vel animarum curam, eae custodiampertinent, essessila tam modis omnibus admonemuc Similia scribit ad Fortunatum Episcopum Neapolit ratione monasteritS.Martini. - sι Ante Gregorium, in concilio Arelat. III. ab Episcopi Cile A. Di subjectione exemptum fuit monasterium Leqnense, sed tantum 'Τμquoad temporalium administrationem relicta cura disciplinae monasticae, cum administratione spiritualium loci ordinario. Unde cum Eoricus Abbas S. Martini apud Turonos, de consensu Tet
omnium Episcoporum Galliae, ab Adeodato Papa non seiunia ' οι. impetrasset, ut neque ipse, neq; monachi ipsius sustinerent gra A a. vedines a quolibet pikoporum, stib praetextu discussionis ka gariarum, item insistentes impositiones,, alias quaslibet injurias, quas Episcopi monachis inferebant per occasionem regularis diiciplina rimandae, atque servandae, verum etiam dispositionem ipsius disciplinae coenobilicae, dicit Papa se circa hoc ultimum punctum parumper ambiguum fuisse, idcirco quod mos
atque traditio sanctae ecclesiae Romanae plus non sippetat a regimine episcopalis providentiae religiosa loca secernere, quas in punctis prioribus. At sicce res Adeodati nihil dubitarunt plura mona
steria, immo integros ordines religiosis, etiam ratione disciplinae, eximere ab Episcoporum potestate,freti suarum clavium eminenti virtute. ad recte feri Alexander II decernit,maxi Alex. U. et,.s.m si subsint causae. Certe 4n synodo Regiaticina legimuτ' xoniori multos abbates sua monasteria si defensione sacri palatij po suissepro majori securitate. Nam non raro factum est, ut Episcopi dormirent nec semper ita selliciti esse de coenobijs '