장음표시 사용
621쪽
vi laris, quid nisi dicit, magnam illam suisse insulam statim ab Hixpania, ubi nunc reliquiae nam illuvione periit) et velut se
menta tot illa insularum sunt ' Canariarum, Fortunatarum, et quas alias tota ora Africae, et interior habet. α Ex illa autem, inquit,iransitus in insulas. n Quas t eas quae nune etiam praejacent continenti , Culam. mvaniolam. Iaminam, et plures. α At ex insulis in ipsam continentem. in Verissimo; statim ex illis vel in Per num metum, vel in vastiorem Alexicanum transitur. Et Continensem appellat , etsi insida est, sed ita, quomodo nostra hare pars a nobis habitata. IIaee magis totvin Novum orbem nobis aperiunt et asserunt , quam illa Aristotelis in Admirandis traditio et in In mari extra Ilereulis columnas, insulam desertam inventam svisse, silva nem rosam , fluviis navigabilem, fructibus uberem, multorum dierum navigatione distantem, in quam crebro Carthaginienses commearint, et multi sedes etiam fixerint: sed veritos primores, ne nimis Ioel illius opes convalescerent, et Carthaginis laberentur, edicto cavisse, et poena capitis sanxisse, ne quis eo navigasse deinceps vellet. . Quod verum censeo de una aliqua novarum insularum tquia mustos dias navigationi impendit ; neque probabile igitur Canarias, aut alias vicinas, fuisse. Et Vero de iisdem terris, quis non Aviti declamatoris apud Senecam Suasor. Ιὶ libens illa accipiet is Fertiles in Oceano jacere terras, ultraque Oceanum rursus alia. Iinora, alium nasei orbem. xi Clarius non potuit essari, aut designare. Clemens B. Petri discipulus in epistola quadam Epist. ad Ephes. cap. I r u Oceanus, et Mundi qui trans ipsum sunt. is Ita Hieronymus ex eo citat et et Mundos appellasse credo, magnitudinem indicantem. Quae vel in terris notis mirifiea r etsi tractus ille Α- stratior, et trans Fretum Magellani, nondum innotuerit, nisi a pra temavigantibus Itbatus. Noster Seneca nam ille Τragoediae Medeae eerto auctor est de iis ipsis praedixisse videtur, pueris iam Me
Venient annis saecula aeris, Quibus Oceanus vincula rerum
Laxet, et ingeris Pateat tellus, Tiphysque novos detegat orbes , Nee ait terris ultima Thule.
622쪽
PHYSIOL. STOICO R. LIB. II. 6 ii
Quod ille tamen proprie de Britannicis insulis ini Alexit, et in Claudii
gratiam seripsit. Magis pro nobis, quod idem timet, et limendo adstruit Quaest. cap. est.) τ . Unde scio, an nunc aliquis magna gentis in abdito dominus, fortunae indulgentia tumens, non contineat intra terminos arma, an paret classes, ignota moliens y Unde selo, hie mihi, an ille ventus bellum invehet u Palam ostendit, magnos reges et gentes , ultra maria , ignotos esse. Illis ignotos, nobis noscendos e alibi etiam ab eo praedictum VII Quaest. , cap. 3i tu Multa venientis aevi populus ignota nobis sciet. Multa saeculis
suturis, quum memoria nostri exoleverit, reservantur. Pusilla. res
IIundus est, nisi in illo quod quaerat omnis Mundus habeat. n At vero Virgilius vaticinatur, etiam Romano imperio terras eas neque enim de aliis ceperim subjiciendas. '
iacet extra sidera tellus, Extra anni solisque vias, ubi eaelifer Atlas Axem humero torquet stellis ardentibus aptum. VI, AEn. 795. .
is Extra sidera i qui potest Z . caelo certe tegitur e sed majora sidera accipe, aut planetas, qui intra Tropicos decurrunt. Ideo addit, velut interpretatis, a Extra anni et Solis vias. ν Ergo ultra την κεχαυμλns , id est, Torridam, Iocati nempe ἀωτάρμα illam nobis, et temperatam , ut supra dictum. Nam de Atlante quod seribitur, non de illo Asrieae intelliges, sed de isto quem Plato celebravit, et regnasso iis locis scribit. Eo, inquit, Augustus Proferet i erium. Estne metum Z num , et mella poetica ; etsi, Marinaeus Siculus Auetor,
u repertum in Novo orbe nummum aureum veterem, cum essi e
Augusti i eumque Romam ad Ponti Mem, fidei ergo, missum per Joannm Russum, Episcopum Consentinum. . O bellum impostorem aut ludionem, quisquis nummum ibi abjieiti nam aliter repertum non esse, mihi quidem liquet, nisi si Genius hoc feeit. Illud magis mirum et fidum, quod Hispani scribunt, re in valle, quae Cautem dicitur, in Chili provincia, oppidum esse, quod Imperiale ab haecausa nominant, quoniam in plerisque domibus et portis repererunt Aquilas bicipites formatas, ut hodie videmus in Romani im-
India o Iduis tae evenerant, ignarissimis Hispanorum.
623쪽
perii signis. Et auget admirationem, quod nulla in iis Iocis avis biceps, quam potuerint adumbrare. Non dissimile, quod Ammianus notat lib. I ) in obeliseis AEgyptiorum o sculpta conspici, volu erum serarumque, etiam alieni mundi, genera multa . . Ignota ipsa et nostro huie orbi invisa. Fuit igitur jam olim ista pars mundi, et
auditione accepta , et rati inatione stabilita, etsi inspectione so lasse non usurpata. Non quidem ab Europaeis et de Afris ambigo, et extrema ea regio hue. tendit. AOD. At enim dixisti ex Ammiano, de is volueribus et seris alieni mundi et is quae vere diversa a nostro sunt, et vix unum aliquod undique respondet. Quid ergo Τ nonne vel hoe argumentum est alicujus diversi mundi vere novi et posheanali ' Lips. Non autumo, neque sacrae litterae indulgeant dubitare, aut disputare. Semel ereavit Deus et produxit terram, animalia, et quidquid in ea vides. Mixtione possunt aliquae dispares species xii ere , plane noVae non possunt. Unde ergo illi e ea divorsitas 'Dio, unde in Ataea' unde in ultima Asia 3 neque leones, tigres elephantes Europa ista gignit, aut Viago alit. Cuique regioni, pro eaelo nique etiam solo ot peculiari indole, sua quaedam Deus iam ab initio dedit et assignavit. Major alia dubitatio; unde in haee loeaste dissita, post diluvium et arcam illam Noaelii, vel animalia , vel ipsi homines advenerint' Si terra diees; tacito id quidem : sed plerique putant neque res adhuc aliter docuit) orbem illum cum nostronusquam ad Septemtriones jungi. Superest ut mari. At quam vastaea navigatio est y et quis olim tentarit, aut pers erit, usu magnotis nondum repertoὶ quis etiam animalia illa, et quidem noxia mulla, iransvexeritλ consideratio inclinat, immo pervineit, vere Platonem de Atlantide illa seripsisser et finitimam Europae atque Africae fuisse, et facilem in eam transgressum. Divulsa Postea, aut mersa Psi r et tamen homines ibi, aut animalia reliqua, quae olim ab ea eonjun-etione illata. Sie censeo, et ad proprie Zeno ita iterum pergo.
624쪽
vis, an plures Mundi' idem an orae sp esse. et non esse. ELEMENTA vidimus, et praecipua corporis hujus membra r sed ipsum Corpus an Unum sit, an item Mem . quaeramus. Varius enim philosophantium hic sensus ; nostri Stoici , α Unum esse Mundum posuerunt, atque eum esse tolum illud corporeum .is
Stob. Pin.) Postrema sensum habent, universam Μateriam tu co sumptam , nihil reliqui, nisi Vaetium illud esse. Nam Parmenides quidem Unum statuebat: u sed exiguam Universi partem ; reliquum autem Materiam esse. . Itaque ejus sensu superfluebat Materia, vel ad plures mundos. Quos reipsa ponebant et existere volebantlafuistis in infusto, Anaximenes, Anaximander, Archelans , Xen phanes, Diogenes, Leucippus, Democritus, Epicurus. Atque hujus discipulus Metrodorus imagine etiam utebatur ad probandum tvi Absurdum esse, ut una spica in magno campo produceretur; et pariter, unus Mundus in infinito. . Plato et si alibi unum statuit et firmat; tamen vacillare videtur, et quinque numero admittere. Quod etsi aliter quidam interpretantur, nimirum ut orbes appellet Μundos , u Terrae, Aquae, Aeris, Ignis , et supremi denique Caeli r istamen Plutarchus tueri eonatur simplieiter de quinque totis integrisque Mundis. Et disserta ei videre est, libello De Oraculorum defectu. Nostri veriores, et ah uno Deo tinum producunt ἔ atque eum , ii finitum et animal et aetemum, et Deum. . Alia alias exis
eala sunt: sed Memtim ibi ponit Arius Didymus sex illo enim , apud Eusebium, lib. XV, sumpsi) r quomodo, si conflagratio sit, etiam interitus ab aquis 3 Ipse distinetione expedit r a Dupliciter enim dici Mundum , et illud quod ex tota Natura exsistit; et illud,
quod ornatum et eonstitutionem iam talem habet. Ideo priore fiagnificatione , Mundum , aeternum di eunt; poStoriore, natum , et mutabilem, et periturum. Μ Philo Judaeus paullo aliter de Immori. Mundi i a Potest, secundum Stoicos , Mundus aliquis aeternu diei, et aliquis eorruptibilis. Iste quidem , juxta ornatum , ut nunc est; ille autem, qui post exustionem iterum nascetur iterumque,
625쪽
certis periodis, nunquam desituris. - Αliter, inquam, postrema dieit, res et ratio eodem cadunt. Perit hic et ille Mundus igitur ret scitum hoe Stoicum Laertius sic cxpressit et u Placet iis corruptibilem esse Mundum, quippe genitum ea ratione, qua solent sensibus percepta. Cuius etiam partes corruptioni obnoxiae sunt, id et totum : partes autem Mundi talos nam invicem assidue muta tur) ; ergo et Mundus. Et amplius, si quid mutationem in deterius admittit, eorruptibilo est r facit Mundus ; nam exarestit, et inu datur. . Rationes adjunctas vides et primam, quod genitus sis r et
quidquid ortum habet, idem finem. Cui Plato nam is immortalem eonstituit) sic Oeeurrit siti Τimaeo) t ii Ut sit mortalis quidem , quagenitus est ; sed non solvetur, neque sortem mor is subibit, propter Dei voluntatem . . Significat, ita factum et colus tum a Deo , ut ne pereat; et, quae eo ducunt, desint. Apuleius da Dogm. Plat.)i Ad haee attributa est ei perpetua juventus, et inviolata valetudo reoque nihil prieterea extrinsecus est relietum, quod corrumper o Posset ejus ingenium ; et, si superesset, non eum laederet; quum ita apud se ex omni parte compositus atque ordinatus soret, ut adve santia et eontraria naturae disciplinaeque ejus ossicere non possent. .
Trismegistus ut saepe ) hie quoque Platonissat cap. 8 ) t u Pater
Deos ) ipse a se aetemus t Mundus autem a Patre somper vivens et immortalis est factus. is Altera Stoicorum ratio, Θω paries Muias conruριίδίles. Ita est, Mementa doecnt, et ipse aether et quem tamen Aristoteles voluit exemptum. Nostri minimo, sed hunc quoque pasci, minui, Verti et in aerem solvi. Si istatuor clementa, si ea quae ex his nata ; ergo totus Μundus. Lucretius pariter con
Principio quoniam Terrai corpus, et Humor, Aurarumque leves anime , calidique a res , E quibus haec rerum consistere summa videtur, omnia nativo ae moriali corpore constant :Debet tota eadem Mundi natura putari.
Debet, nee Plato hoc rejiciat, nisi seuto iterum assumpto a voluntate divina. Tertia ratio, Quod Mutationem in deterias a uia.
626쪽
culo exceptum Z non terra, non caelum, nou totus hie rerum contextus , quamvis Deo agente dueatur. Non semper tenebit hune ordinem, sed illum ex lioe eursu aliquis dies dejiciet. . Sed addebat etiam Laertius , in deterius. et pro exemplo ; manescaenim et inti datur. Apposite, duo exilia cum manent, sive Aquae, sive Ignis r et utriusque jam nunc signa alibi, et alias , mittit. Illenquae deficiunt, et siceitas et sterilitas supervenit; ibi abundant, et bona temne perdunt. Haec velut via ad illa dueit. Plinium audi , qui seribit lib. VII, cap. 36) , multa in dies minui, vi consumente ubertatem seminum Exustione, in cujus vices mure vergat aevinu. nΗomines atque alia minora, quare Z quia Exustio paulatim appropinquat, et ubertat- seminum absumit. Idem in aetna ignivomo notat r u Nee. tantum, inquit II, cap. 6), in illa Natura saevit, Exustionem terris denuncians π r sunt enim plures ejusmodi montes ; atque omnia signa, aut notae in partibus , suturae communis illius exustionis. Vides Plinium , in eapitalibus dogmatis , bona fide Stoicum esset Seneca claudat Epist. Lxxi) t ii Pu eumque vides supra nos . eurrere, et haec quibus inuic atque imp siti sumus, carpentur, ac desinenti Nulli non senectus sua est. n
Duplsester λυ- . Mua et Igne. Primo de Aqua, ni is Catiari mo. SENECTus , ergo et mors Sed qua via mors Τ duplici, ut tetigi, Aquae aut Ignis ; sive, Diluvii vel Exustionis. Sed eum discrimine, quod illa prior animantium tantum, et frugum fructuumque sit, aut quae in terra sata ; haec ultima ipsius terrae , elementorum , et Mundi. Itaque magna haec mors est, et omnium ; illa minor, et quae partes modo tangit. De utraque ista Cieero In Somn. Scip.) t. Propter eluviones exustionesque terrarum, quas accidere tempore eerto necesse est, non modo non aeternam , sed ne diuturnam quiadem gloriam assequi possumus . . Quae tamen pro Platonis sensu diela modo vult Macrobius lib. II , ut crescens humor, sive ignis, alter alterum vincat et o sed nunquam tamen, Seu eluvio, seu ex stio , omnes terras, aut omne hominum genus, vel omnino operiat,
627쪽
vel penitus exurat. . Plato ipse in Timaeo, Myptium sacerdotem saeit Solonem alloqui et u O Solon, Graeci pueri semper estis , neque ulla vobis eana scientia. Quod ideo evenit, quia multa et varia hominum exitia suerunt, eruntque. Maxima quidem, aut ignis combustione , aut aquae inundatione evenire necessum est ἔ minora , aliis quibusque easibus, aut eladibus se . n Et addit, Egyptum ab his duobus immunem , ideoque anti piissimarum illic rerum monumenta servari. Propius ad sensum Stoicum Aristoteles aecesserit, si tamen ex vero Censorinus hoc ei adseripsit De die Natali ) r is Est praeterea Annus, quem Aristotcles Maximum potius, quam Magnum appellat, quem Solis et Lunae vagarumque quinque stellarum orbes conficiunt; quum ad idem signum, ubi quondam simul fuerunt, una revertuntur. Cujus anni hiems summa, est C taclysmus , quam uostri diluvionem vocant; aestas autem Ecpyrosis, quod est mundi incendium. Nam his alternis temporibus mundustum exignescere, tum exaquescors videtur . . Aristotelem advoeat tot sano tale aliquid ille vir, sed contractius, nec de Mundi mulatione, sed partivin aliquot terrae diserte prodit. In Meteoris super ea re dissertatio, et damnat rejicitque eos , qui ad Universum producunt. ἀ Ridiculum enim, inquit lib. I, cap. est. , ob leves Parvasque mutationes, movere universum . Sed inquit, praesumendum, quod haec fiant temporibus sato aut natura desinitis. Sieul in anni temporibus Hiems intervenit; ita in magna aliqua temporum conversione, magna Hiems accidit, et copia aquarum. Dieas Ioeum esse , quem Censorinus adspexerit , etsi paulum a soauxit et ampliavit. De Hieme hic sano comparatio; quae et Senecae placita, atque usurpavit Quaest. III, cap. 29) r Inundatio, non secus quam Hiems, quam Estas, Ime Mundi venit. . In eo di sensus , quod nostri etiam istam terram boc genere sati aut pe dunt, aut novant. Seneca Consol. ad Marc. cap. est. ) r ae Inundationibus , quidquid habitatur, obducet ; necabitque omne animal , Oribe submerso. is Idem, ubi ex professo hoc traelat Quaest. III ,
Dubitavi, an non Arιstoetis legendum , quem ex Eusebio dise de Comflagrat ne scripsisse : lib. I, GaI'. ult.
628쪽
cap. 29 t u Ergo quandoque erit terminus rebus humanis, quum partes terrae interiro debuerint, a terive landitus totae, ut de integro totae, rudes, innoxiaeque generentur, nec supersit in det Hora magister. . Nam hunc finem ponebant, emendare et inno vare. Itaque, ut idem ait Ibid.), u non semper ca licentia undis erit, sed peracto exitio generis humani, exstinctisque pariter seris, in quarum homines ingenia transicrant, iterum aquas terra sorbe-hit , et rejectus e nostris sedibus , in sua secreta pelletur Oceanus rantiquus ordo revocabitur. Omne animal ex integro genorabitur, dabiturque terris homo inscius seelerum, et melioribus auspiciis natus . n En , quam vero haec nostri et et quis non e Sacris libris ba Sisse putet, et eventum, et causam ' Caeterum de Inundatione , et quomodo ea fiat, bello et diserte Seneca, sine libri tertii Quaestionum t tu vide. Vetus autem et popularis haec opinio de Diluviis , ac plura fuisse Plato asserit, etsi illud Deucalionis decantutur tantum e sed et Novi orbis incolae a majoribus sic acceperunt. Peruaui tradunt August. Carata) et u terras eas omnes aquis mersas latuisse, periisse homines, excoplis paucis, qui in lignea vasa se receperunt , velut naves v r ibi commeatu proviso egisse, donec aquae decrescerent , et abirent; quod indicio canum collegerunt: quos seras identidem emittebant, et quum madidi a natatu redirint, seiebant aquas superesse ; quum denique Sicci, deesse. At Μexicani, a quinque Soles ad hoe aevi Iuxisse. Et primum illum aquis perisse. unaque cum eo homines , et quidquid in terris esset. - Lupus Gomara. IIaee illi picturis et notis prodita ab antiquo habent fidem Platoniel diluvii, quod in Atlantide insula , et circa evenisset. IIeus ,
etiam illud obiter ; in Censorino legi, exίgnescere , et exaquescere :cpiae sunt ipsa Sinae verba, quae in Laertio supra et Graece erant
εταυχμουσθαι καὶ ἐξαυδατουσθαι.
629쪽
De Ignis inseritu, qui Gnmsis dicta. Quando. Quomodo, Qua gratia stat PMINOREM mortem dixi mira ; magnum exitium videamus ειπαρο- solemniter iis dictam, Latin conflagrationem , sive Mustionem. Hanc illi eodem sine inducunt, purgandi, et eficeta omnia insta randi. Itaque non est proprie μορ', sive Interitus; sed με-cibi, motu . ut Numenius apud Eusebium scribite .. Non enim in mundi interitu, qui secundum maximas conversiones fit, proprie interitumaeeipiunt illi, qui in Ignem omnia resolvi docent, quam vocant Exustionem ; sed pro Mutatione secundum naturam, utuntur Int ritus verbo. α Itaque et in Seneca Consol. ad Polyb. init. , eam vocem sic accipies, Numenii quidem monitis r u Mundo quidem Stoici minantur interitum , et hoe universum, quod omnia divina humanaque eomplectitur; si fas putas credere , dies aliquis diis pabit , et in confusionem veterem tenebrasque demerget. n Etsi revera , quidni interitus, quum prior forma tota oecidit, nee nisi Materia manet ' Sed Numenio hoc visum edicere, quia non idem, sed talis iterum Mundus gignitur, mox docendum. Ordine enim videbimus, α Quando, Quomodo, et Quo fine fiat. n Quandoῖ Seneea respondet Quaest. III , cap. 28 i u Quum Deo visum ordiri meliora, vetera finiri. . Deo, id est, Fato. Nam Lege Mund7 ea Fatum est alibi seribit ib. e. 29 venire. Ita Aristocles , apud Eusebium r. Per satalla viredam et definita tempora Mundum omnem exardere. is Quid Ovidius y Metam. I, 256.
Esse quoque in satis reminiscitur assore tempus , Quo mare , quo tellus , comptaque regia meli deat, et mundi moles operosa laboret.
Aliqui tamen ad Magnum a vim reserebant, ut in Censorino supra vidimus t et tangit Numenius, verborum aliquo desectu, Sensu tamen Dal hoe Polybio, qui alterins sectae luit.
630쪽
quo apparente r κ decursu annorum quum sidera ad eumdem Ἀ- cum veniunt, Anastasin, . id est α Eversionem rerum fieri, atque id esse Mawum annum; iterumque post eam seri Apocalastasim, sive Redintegrationem rerum et Restitutionem . . Quis autem me Magnus annus, et quot annorum millium, variant i in Iulio Fit
niteo huic rei legi ista. Disputat de die Natali, sive genitura vindi, et negat a facili luisse ratione eoneipi, aut explicari. Nee, inquit lib. III , mus lite se intentio potuit humanae fragilitatis extendere,
praesertim cluun tre Dialorum millium annorum major ἀποκαταστασις,
hoc est, Redintegratio, per LMrυρωσιυ , aut Per Κατ λυσμον, spatio perficiatur. Ilis enim duobus generibus Apoeatastasis fieri consuevit; namque Exustionem Diluvium sequitur. Nulla enim re alia P terant res exustae renasci, nee ulla re alia ad pristinam faciem formamque revoeari, nisi admixtiones atque eoncretus favillarum pulvis omnium genitalium seminum colleetam conciperet Recundiatatem . . De Magno anno illle vides nam alia dissero , sane magno, et u trecentorum millium annorum, is si lectio est reeta. Equidem variant ut dixit et Macrobius, qui Annum Mundanum scito hunc appellat, ut eommunem nostrum illum, Solarem p Macrobius, dico, in quindecim millibus is eum definit. Censorinus sententias plurium refert, sed duorum qui maxime augent, in Orphei, ad cen um millia viginti; Cassandri, ad tricies sexies eentena millia . . Bono animo simus; εκπυρω s non videbimus , istis quidem auctor ibus i sed nee Firmico in quo α triginta millium . legere aliquando volui, scd d sisto. Nam et in Numenio est, haee fieri , α post periodos quasdam Naximas. i, In Didymo , u Periodos infinitas. . Quam vacuum a tem , immo ineptum , ista definire , quae nulla experientia , aut ratio virmet, aut indaget y Tam herodes, quam quod etiam caeli statum et signa notent, quibus hare mentiva. Chaldaeorum ista vanitas ru et Berosus, qui Belum interpretatus est ait Seneca, Quaest. ΙΙΙ, cap. 29 , dicit cursu ista siderum fieri, et adeo quidem affirmat,
ut Conflagrationi atque Diluvio tempus assignet. Arsura enim te rena contendit, quando omnia sidera in Canem eonvenient; inu Aliquid et in Stobaei Physic. vide.