장음표시 사용
642쪽
Vestigiatim et ingressus. De Occuri nibus alia uidel inter eos quoque Πωνhancium. Aun. Mi doetor, salve. Lips. Τibi idem; quid tam mane 3. Sollineam quartam vix tangit. A D. At tua monitio heri excitavit, et hue misit. Meministin'λ aiebas Tempore utendum t Iabi id ei siuere; nec fas lapsum unquam revocare. Pareo igitur, et uti fruique meditor, et primam quamque horam Bona: Monti consecrare. Quid scio an cras , an a meridic licebit λ Quum temporis illa vel i-tas animo obversatur, quum incerta haec et insidiosa mortalitas, cur uou proporem Z quem suturi temporis praedem necipio' re Dum dissertur vita, transcurrit. n Sen. Epist. i. Li Ps. O vere , quid autem, dum eripitur vita , an non transeurrit Z Hoc nobis fit, quos litterae , sermones, aliae cum vel actiones assidue occupant : et vix sortis tempus est dare , nisi quod relinquitur in subsecivis. i. Omnium oecupatorum, ait Annaeus De Brevit. Vii. cap. I9 , misera est conditio; eorum tamen miserrima, clui ncc suis occupationibus laborant . . Credo eum de me scripsisse , aut in me corio competit :
643쪽
qui eum Livio Druso possim exclamare , α Uni nec a puero serias contigisse. . Mane surrexi Z Ecce litterae, responde. Feci, ad alia ine verto; puer e Est nobilis vir aut adolescens e Gallia, Germania , Sarmatia et vult salutatum. Die autem et illi , libellis suis Amicitiae symbolum inseri plum. Vix suspiravi ; en e Belgis meis aliquem , Heus t carmen aut libellum scripsi, lego. Quid etiam Z cense, et omenda. Quid amplius Z carmen aut elogiiun praeseribe. Absolutum me conseo ; alius r Mihi aut fratri, patri, amico epitapbium t domui aut arci, arte , inseriptionem. Quid studiosos juvenes , et tui similes dicam , scis quam iis pateam, audire , respondere , dirigere Et in via ponere, quam rectam censeo , Studiorum. Huius unius op m minime inter omnes me poenitet : et quid interest , voce an scriptione juveni : nisi quod haec ad plures fortasse venit Z sed illa si ad pauciores , essicacius et fructuositus fortasse venit. Haec sere vita mea est, et serro inducor r
...... lotus sit Patientia , Qtii dilaid corrigere est nefas.
Fit etiam sapientia lovius , quam pro mco modulo usurpo . Seneca
exemplum mihi mollitumque praebuit et u Quum, inquit Ep. Lxii) ,
me amicis dedi, non tamen mihi abduco t ncc cum illis moror , quibus me tempus ali luod congregavit, aut cnusa ex ossicio nata. Quid ergo ad me subinde redeo, et in animo salutare aliquid, atquo usui meo verso. Leviter atque obiter quidem et sed verso. uis vetat e plenii, ot in thcatro solitudinem , et in solitudine the trum ossc 7 Utrumque tibi struxeris, animo et cogitationibus hue aut illuc mi sis. Aiunt apodes quasdam aves , a re dictaS, ESSE rquae quum longum aut sirimini insistere non possint pedibus enim carent), tamen muro aut arbori affixae, aut in aere suspensae, quod satis sit quiescunt: imitari possumus , et agentos nliquid aut loquentes , animo interjungero ; et serium quiddam meditari. Cogitati ilibus boliis, etsi brevibus, s mper est locus. Facio igitur, qua possum : sed quanto liberius ni tuu uberius, quum Vespere morem meum liosti) licet mihi proiicambulare, et moenia illa , agros, prata calcaret Tune mihi tu pascuum meum immissus videor, tunc vetera Et nova ruminor atque agito , tunc Griectam et Latium , philologa
644쪽
PHYSsso L. STOICO R. LIB. III. 633
et philosopha lustro. Tunc , ut apud te satear, libellos istos, et siquid a me in publicum manat, sero concipio aut dispono et et styli Operam , quum domum redii, addo. Quorsum ego ista' ut tibi quoque praeeam , et vel inter turbas quietum esse suadeam ; inter Oee pationes seriarum. Sicut medicus inter aegros, sine sensu morbi sui,
agitat e sic Inter nugatores fierit , Inter Vanos graVES ESSE COnemur. Impediant nos fortasse, non mutent. A te , inquam, non abeas et uulstatim certe ad to redi ; ad te , id est, ad philosophiam , et animi illum interiorem eiatum. Huic vacare nihil excuses) etiam quum non vacas , licet. At ego nunc tibi, inimo mihi r communis enim res dicenda , et mihi quoquc discenda est, Quid sis homo r in qua notitia, illa etiam Dei et Virtutis sere est inclusa. Nam de ipso Deo . tum de Mundo, ut seis , diximus et Mundi igitur praestantissimum homo sequitur, quem lustremus , et in eo nos illustremus.
Hom&em paroum mundum esse : et breoster ejus Praesta Mia. IvRE autem statim a Muracis , quid enim aliud ipse Homo , quam mmus quidem Mundus p Philo Judaeus , ut commune verbum , r tulit Quis divin. action. heres) : α Parvum mundum Hominem esse ;magnum Nominem , Mundum. is Macrobius idem , totidem paene verbis II in Somn. cap. II r u Physici Mundum , magnum Π minem dixerunt ; et hominem, brevem Mundum. o Quid ita λ quia ut ille rectorem in se Deum habet , si e homo divinum animum. Quid amplius Z omnia quae Mundus , sere habet r quatuor in se et menta ; capitis quoddam caelum ; in eo staminantes oeulos, ut still-las et ipsam somam rotundam , vel in matris utero ; vol jam liber, quum brachia et pedes expandit. Lineae enim ab extremis illis ductae, faciunt justum sere orbem. Quid , quod omnia quae in Mundo sunt, ipse continet, et in capaci illa mente gestat 3 ita est i solus homo scientiam omnium et amat, et pro captu habet. Quid ei clausum cst : cados penetrat, Et Deum ac divina mente adit. Manilius se ite
645쪽
Si pomunt homines, quibus est et Mundus in tres :Εxeiuplumque Dei quisque est et in imagine Parva
Itaque Trismo stus Prosem Mundi, id est, Mundum alterum, II minem facit. - Est Mundus quidem Dei filius, Mundi autem soboles Nomo. ii Cap. Io. Immo verum si dicimus, nos Dei filii, et velut proximi ab illo sumus. Seneca De Benes. II, cap. 29 r u Ita
te carissimos nos habuerunt dii immortales , habentque et et qui maximus tribui honos potuit, ab ipsis proximos collocaverunt. Magna accepimus , maiora non cepimus. . O aurea Verba et sensat
Proximos ab ipsis 3 ita. Τrismo stus cap. Io et u Qua Propter a
dendum est dieero, Hominem terrenum esse Deum mortalem; Deum caelestem esse hominem immortalem. v Praelatur audaciam;
et si Iuid supra vorum , non longo a vero. Idem iteriim attollit Ibid.) r u Homo animal est divinum, aliisque animantibus non consertur, sed iis qui sursum in melo Dii dicuntur. Immo vero , si verum libero dicendum est , etiam super illos est is, qui vere homo est et aut certe pari eum iis testimatione. n Euge, attollere, sed cum modestia, et pictatem ac Deum si colis is oere Homo est, in Mercurio , ad beatos Genios, aut supra eorum quosdam, ascende. colis , inquam ; nam, ut recte Cicero I Tuse. IM, Deus iacit u hominem , quasi contemplatorem caeli ne Deorum, ipsorumque culi rem ; atque hominis utilitati agros omnes et maria parcntia. n Jur addit, omnia nobis parere, et servire. Quid clarius y terras habitamus , aramus, peragramus et ipsa maria, indomitum elementum , domamus et bestiis serisque omnibus legem et imperium damus
Qtiis dubitet post haec hominem coniungere caelo Zmimiam natura dedit linguamque, capaxque Ingenium; volucremque animum ; quem denique in unum Descendit Deus atque habitat, ipsumque requirit. MANIL. II.
Muliae hominis dotes, et praerogativae : tangit quasdam, sed extrema an non a divino instinctu sunt Dicat suo ille sensu, nostro verissima sunt: Deus in nobis habitat, Te tum ejus sumus e Deus hominem requirit, Deia re ejus sumus. Deniquo, ait Plato In Minoe) r Res omnium sanctissima , Vir bonus. i.
646쪽
Nosce teipsum . hoc e uti Per eactum. SEo alibi etiam de hac praestantia , quum de Animo videmus rnunc, quod praemisi, homo eminet, et Deum in parte roseri, quia
solus cupiens scientiarum , et capax. u In tanta animantium vari
tate , ait Cicero II Acad. in Fragm. ), homini soli cupiditas ingenerata est cognitionis et scientiae. n Ideo jure ρωτα , id est, Lumen , Graeci dixerunt i quia odit ignorantiae tenebras , Iiosse et nolescere vult, scire et seiri. Atquin ante omnes scientias, una ei necessaria sui. Insera ac supera Scrutare ; nil tibi prodest
Aerias tentasse domos, animoque profundum Percurrisse Polum , hoc nisi noris.
Huc te verte , ad te, inquam. Seneca noster Consol. ad Mare. cap. ii : α Ηoe jubet illa Pythicis oraeulis adscripta vox, Nosce te . . Vox merito adseripta oraculis r et quae a Deo est, aut eerte non sine Deo. Ab ipso esse, indicat Seneca r et alii item volunt, .. Ch loni roganti , quod optimum esset y responsum hoe ab Apolline , Γυωθι εα-οs r Nosee te ipse. - Porphyr. 3 Alii tamen Phemonoes , alii Phanothere: quidam Thaletis. BAntis, aut Chiaonis etiam v em amrmant. Cui eumque, emisit Deus , aut immisit r
Et constat sane inseriptum fuisse in vestibulo atque aditu templi Delphici , ante ipsa περιρροωθρια , ubi ingressuri se aspergebant aut lavabant et una cum dicto stero Nηδευ αγm, ne quid nimis Ex Porphyr. 7 Conspirat eitim utrumque , nit Plutarchus Consol. ad Apollon. : et in illo hoc continctur, ac modestia priecipitur , ut jam videbis. Ad sensum enim dicti venio , magni, ardui , clquod legant sive audiant multi , non intelligant ; nee qui intelligunt, praestent. Nam , ut Ion poeta ,
647쪽
Ita est, satemur: u Solus plene se novit Deus is r sed homini usque ali quo pertingere licet, et pro ingenii modulo se capere ac scire. Quissensus igitur ' a eontrario Plato indagat, et assequitur. α Nam triplex
est, inquit In Philebo ), sui ignorantia , in opibus, in Corpore , ita
Animo is r triplex igitur, et omnia haec externa nec tua vides ; abeunt, veniunt, ludicrum, aut potius ludibrium quoddam, Fortunae.
e υθις ποσι καὶ χερσιτ μυρωτ' si onust. Ut puer undisoni ludens ad littora ponti, Colligit in cumulum , et varie deformat arenas , Mox manibus pedibusque ea subruit, ac confundit :xie illa Dea struit, destruit, donat , recipit olimes has opes. Opes tantum Z honoros etiam et ut
Summum ad gradum quum claritatis veneris, Consistes aegre , et citius quam ascendas, decides. LABER La.
Itaque haee nosce : et quid sequitur non attollere in iis seduli. inquam, id est, modeste age et senti : quod quidam praecipue subjectum voluerunt huic dicto. Sed altera scientia par toni tui spectat, Corpus. Ab eo, quid est homo δ . quodlibet qua sum vas, et quodlibet fragile et jactatu, non tempestate magna, ut dissiperiis, opus est. Sen. ad Marc. cap. ii. Quid est homo M lucerna in vento posita. Epictet.)Quid est homo' qui ab ipso re lucumae odore perire potuit, a quo plerumque abortus. Plin. VII, CAP. I.) NOsee , nosce et σορρῶ ει. Huic is uni animalium ambitio , uni avaritia , uui immensa videndi cupido, uni superstitio. Ibid cap. t.) Iimina dicam , nosco et σι ρωυet. At jam turtia , ut pN eipua Scictilia, Animuin tangit. Nosce tu , sed a pidelicitiiva illa et divina tui parte Z Pario δ tinnio toto. ii Nec Enim tu is es, quem forma ista declarat ; sed Mens cujusque is est quisque , non cosigura , quae digito demonstrari potest. - Cic. in Sotitii. Philo Judaeus r u Homo , non illud biforme animal , scd pars optimae Aniniae , quae Mens et Ratio dicitur . . Est profecto ita ; Duplex in nobis homo, ut Termaximus ait cap. si , u Unus Materialis, alter
Essentialis ,, : atque iste vere Homo est , princeps alterius, ductor,
648쪽
et reetor. Mancipium est, inquam , pars ultera et et homo quoque, siquis eam colit. Diogenes ille Canis seitissime olim , quum aliquando , u IIcus i homines , adeste dixisset: et concursus laetus esset, baculo abegit omnes, addens r . Homines enim advocavi , non purgamenta is , non haee mancipia. Pars illa est , quae eminet, quae sola ab animantibus brutisque distinguit. Nam M corpore valet yet leones ; formosus est y et pavones ; velox est y et miti r ut non dicam , in his omnibus vincitur. - Sen. Unum ergo Hominis et proprium bonum , Ratio et quae noscenda , et colenda est. Neque enim, ut Homericus ille Laertius , hortum, agros, domum , omnia curabat, se neglecto e sic nos oportet corpori et externis manet- pari , animi securos. Immo vero Te nosce. Et nimirum α hanc vim habet prieceptum Apollinis, ait Cicero I Tusc. ua , quo monet, ut se quis iue noscat. Non enim id praecipit, ut membra nostra , aut
staturam figuramve noscamus et neque nos corpora Sumus I ri que
ego tibi dicens hoe corpori tuo dico ; quum igitur, Nosco te , dicit, hoe dicit, Nosce animum tuum ; nam corpus quidem quasi vas Ufit, aut aliquod animi receptaculum et ala animo tuo quidquid agitur, id agitur a te. η Attende, et sae. Sed quomodo, inquies, noscam animum illum Oecultum , illum sensibus stibili telum Z Ipso animo. Sicut oculum non nisi oculus videt, sed in speculo et sic sese animii , qu dam reflexu . In sc igitur intueatur et u et maxime , inquit Plato
I Alcibiade , in eum locum, in quo inest virtus Animi, Sapientia. u Is locus est, Mens sive Ratio e et 'ilicaeri illie Sapientiam vult, atque inveniri et Sapientiam, id est, Virtutem. Nam animum qui adibit et considet, videbit et diseet α aliquid se habero divinum, ingeniumque in se suum, sicut simulacrum aliquod, dodie tum putabit i tantoque munere deorum semper dignum aliquid olfaciet, et sentiet. Cie. Itaque ob hac notitia , contemptus aliarum rerum, aestimatio unius Virtutis sequetur et ud quam laetum se fetet, per quam beatum se sero iudicabit. Denique ad Deum porhane ibit i ut pulchre Agapenus Αd Justinianum) : . Nam qui se
novit, Deum noscet et Deum noscens, Deo assimilabitur et assimilabitur, qui Deo dignus erit; dignus erit, qui nihil Deo indignum admittit, sed cogitat quae Dei sunt, et quae eo iat linititur, et quae Diqiti Corale
649쪽
loquitur, facit. is Pulchra gradatio, et ex Vero deprompta. Nemo se, sine Deo, novit; et i a se, Deum. Tum amor assimilandi, ad cujus imaginem saeli sumus ; id nisi per Virtutem non fit r hane igitur
amplectimur, et cum ea Deum et divina amamus, loquimur, opseramur. Facile, o mortales, vos noscite. u Ecce ad Olympia pro eisci inini, ut Phidiae statuam videatis et et non magis eurae habebitis ,
ut vosipsos vidcatis, qui et quales sitis. - Εx Epictet. Diss. lib I.
De primo Hominis oriti Oariantes sententio. Stoicorum amrobara . et e li M. Exuus orgo ad Nominem, mi Auditor e vel quia ordo, vel quia utilitas tanta eo vocat. Et quidem totum videamus, ab ipso ortu. Unde enim primus Homo primari. hie duae sententiae, Non ortum esse, et ortum. Primi aeternum faciunt, cum ipso Mundo r ulteri
initiiun dant, sed alii aliud r atque ista omnia Consorini uberibus verbis commode proponam. Ait igitur de Die natali ) r . Prima et
generalis quaestio, inter antiquos Sapientiae studiosos vcrsala est, quod, quum constot homines singulos ex parcntum seminibus procreatos , Successione prolis multa saecida propagare ; alii semper Homines suisse, nec unquam nisi ex hominibus natos, atque eorum generi caput exordiumque nullum exstitisse arbitrati sunt. . Haec primorum ecce sententia : quae magnos auctores habet, ut addit,
Pythagoram, Ocellum Lucanum , Archytam Tarentinum , omnc uendeo Pythagoricos r sed et Platonem eum antiqua Academia et dentaque Aristotelem, Τheophrastum, et Peripateticorum totam scholam. Idem do animalibus idiis : ideoque mistra si in ri, nee POSSE PePriri, ΛVesne ante, an ova generata sint; quum et Ovum sine Ave, et Avis sine ovo gigni non possit. Ita et omnium, quae in sempiterno isto Mundo semper fuerunt, suturaque sunt, aiunt Principium fuisse milium e sed orbem esse quPindam generantium nascen iumque in pio uniuscujusque generis initimn simul et finis esse videatur. . Ista quidem Eternitatis defensores , non sine injuria illius
Elemi r qui, i nihil fecit aut condidit, quae dignitas, potestas ,
650쪽
honitas, erit λ Sed neque facile cogitare est, animantes Omnos aeternas; et ut fragile hoc ac mortale, nulli ortum aut initium sui inscribat. Alios igitur audiamus, et in iis Porticum nostram. ω Nam qui homines aliquos primigenios, ait iterum Censorinus, divinitus, naturave, factos crederent, multi fuerunt e sed aliter atque aliter in hae existimatione versali. Nam ut omittam, quod fabulares pomtarum historiar serunt , primos homines aut Promethei molli luto formatos, aut Deucalionis Pyrriaeque duris lapidibus esse natos iquidam ex ipsis Sapientiae professoribus, nescio an magis monstru sas , certe non minus incredibit Ps rationum suarum proserunt opiniones. Anaximander Milesius, videri sibi ex Aqua Τorra situ calefactis , exorios esso sive pisces, sive piscibus similia animalia r in his homines concrevisse, scelusque ad pubertatona intus retontos ;tunc demum ruptis illis, viros mulieresque , qui se jam alere possent , proe ssisse. Empedocles autem primo membra singula ex terra quasi praegnarite, passim edita, deinde eoiisse et effecisse s lidi hominis materiam, igni simul et humori permixtam. Ilaec eadem opinio etiam in Parmenide vel in ... Ste fuit, pauculis exceptis, ab Empedocle dissensis. Democrito vero Abderive ex Aqua limoque, primum visum est homines procreatos . Nec longe secus Epicurus; is enim credidit, limo calefacto uteros, nescio quos , radicibus termeoluerentes primum incrovisse, et insantibus ex se editis, ingenitum laetis humorem Naturam ministrantem p buisse e quos ita educatos et adultos genus hominum propagasse. Zeno Cittieus, Stoicae sectae conditor, principium humano generi ex novo Mundo constitutum putavit, primosque homines ex solo adminiculo divini
ignis , id est, Dot providentia , genitos. Denique etiam vulgo cred
tum est, quarumdam gentium principes torrigenas GSe, ut in A lica, et Arcadia, Thessaliaque, eosque Autochthonas vocari. u Soptem
sententias hie habes valde aut leviter dissonas: e quibus prima Poetarum est, qui e luto aut lapidibus formant, idque humana opera. Fabellae notae. Attora est Anaximandri, qui ex Aqua et Limo format rhactenus haud pessime: sed quod in pisces primo, et e piscibus in homines, id monstriim aut delirium sapit. Et vero apud Plutarchum de Plae . eap. i8ὶ nlia est Anaximandri sententia r Min IIumido