De scholiis ad Homerum rhetoricis

71쪽

manuferipiis Barnosii 1.

Nun etiam mas: is perspicuum si, quam pauca si inuti odicibus adseripta sint scholia eiusmodi. Nam Ea non contra

pugnat, quia numerus maior eorum agit de gravitate σωxoritho, quorum indole ae natura commotiis valdo dubito, num docidessintelligenda sint, praesertim eum et exstent in praestantissimis codicibus, et vox σεμνος iam antiquissimis temporibus rhetoribus

in usu uorit. 3 Quibus omissis sere omnia leguntur in codi-eibus Iliadis, qui praebent scholia, quae Oeamur Vulgata. Seripti sutit illi saeculo 13 vel 14. eo dices Odysseae omnes Saeculo Io. 14. aut 15. Manuscripta Barnesi eadem aetate con

secta eis verisimilo ost, quamquam do eis nihil certi constat. Possunt igitur illa omnia osso derivata ex si imbi vel x alio eiusdem euoris atque aetatis libro. s. ei sero nil

continere nisi xcerpta ex Eustallito constat. Idem esseitur, si ipsa verba scholiorum legimus, quoium multa manifesto poeio prae se serunt additamenti cuiusdam lectoris infima aetatis e. g. γ 392, II 4 7 4, 816, 21 240,

' e g. quae limis oculis arripui, praeter Plinii loquin laudatum p. 32 ad 1 Anaximenes 32 Ut ad Att. 2, 1, 3 D. II. de comp. Veri, saepissime, item auctor de subluilitate.

72쪽

Hermogenem.

Ergo optimo puto iure me contendere posse scholia se inta ad Homerum carere doctrina Ne mosenis et perpaucos illos oeos praeter Porphyrianos gliscent tempore sistitit in eontextui sebolismi irrepsisse. Quam ad rem optimo quadrant, sereationes quaedam de usu verboraιm, quae in scholiis et apud Eustathium frequenter

occurrunt. Qi inrum paveas hic ad dero suffieiat, quia homini gnaro satis erunt ad firmandam meam sententiam. Si nomina Mid parum omnino in scholiis non exstant, idem

valet de verbis παρῆχησις, δ) arasτατικος, κυκλος, οτρυφνον. aliis, quae adamavit Eustastius et quas Hermogeniana ex De trioa prosecta sunt Παρζχησις,' καταπατι - - a 3 solus Hermogenes iusque commentatores usurpaui. Raro in scholiis leguntur e g. Graioς, γνωμικως, δεινύς, παρισον, προ εο sescentis ab Eustallii adhibita et paues illi Ioel, ubi leguntur, exstant in scholiis vulgatis. Porro vidit et talas' ad sim niseandam eam figuram, qua finis prioris me ni bri alior ius initium sit, Hermogenem solum y Iam p. 30 monui paronomasiam, de qua s. uehhol l . . p. 24 et parechesin sere idem esse. Itaque non ab re erit Observare de usu vocis παρονομασία in scholiis et apud Eustathium Seliolia eam habet, octies B ad Γ 39, D ad 3 121 Is nΗ - 415, T ad 23 22o, I 235. . ad ab A lo . Eustathius armel eius mentionem facit,

vel potius nullam uam si legis Deum est autem B 758 337, o δὲ

τον μεν Ἀμφιποὶ ιν πολιν πριετεραν, cognosees usinthium tamium afferre scholium D ad D 738 τουτο τὼ π μα παρονομιασία κα- λ ται. Locui Demosthenis autem frustra in scholiis servatis quaeres.

Excepto uno codicis Lips luco cuius nulla est auctoritas ad 9 249 κυκλος - σχαμα κατα ἐμπας - εἰ στίχου γὰρ τέλος πάλιν κερται

α Butabori l. l. Postquam ermogenes περ ευμ ως IV parecheseos vim a notionem instituit, a posterioribus rhetoribus

non nisi in toni iii 8ntariis ad Hermogeiieni eat figurat in disIintationem deductam esse videmus et in commentariis suis ad Homerum Eustathius nonnunquam παροχqinc παροχε ν Vocabulis utitur. Sed etiam Eustathius ex Hermogene pendet. Quod nisi iam dudum notum esset inter miues doctos, ipsa ex ea re effici posset quod Eu Alathiu ad eadem,

quae Hermogenes ex Homero repetivit exempla. 65, 20 l. eadem exempla profert ad A 400 de parecteseos apud Homerum usu disputat. cf. Dalaias rhetorem antiquorum de Duris doctrina L Vr lat. 1869 p. s. Ι staedis meis mihi adnotavi inveniri in ero bis, νε M uuater, δεινος septies cir oo ter mori θεοι semel Ia l. p. 0. Diuitiroci by Orale

73쪽

binis illa noli plano aliena est. Sestolia non post Hermogenis aetatem orta esse aliud testimonium est, quod vocem si doci quam ita posteriores in do. hesis habent, ut optimum sit praesidium ad solvendas ei modi

qua tiones, perraro scholia exhibent. Idam valet de voce ἐγκώμιον. Λαλια id genus declamationum, quod totum ad voluptatem et delectationem auditorum comparatum est, nunquam in scholiis eommemoratur. Apud posteriores uitissimum est. Salis sit,

paucos locos ex Menandro proferre et III. 388, 17 390,15 395, 2 397, 12 411, 29 131, 2 p.

Aliud verbum, quod recentiores in deliciis habebant, est Ac φρασις, sescenties apud Eustathium do descriptionibus usurpatum sed iam a Mi nliauli, r.e optuni aliisque eiusdem aetatis scriptoribus. Ex Se Doliis quattuor o eos asterre possum, quorum ad Z 240 εκ τρασις et Dad 18 εκφρασις λειμῶνος totomiore ostendunt, eui debeantur aetati Alteri duo exstant 366 6 6 237 Prinem faciat seram M. Auctores de Muris ἐπιμονην die inteam oratoris consuetudinem idem diverso modo exprimere, si firmum aliquod argumentum ah et quo adversarium percellero et suam rem Onfirmare potest, Ita tamen, ut aliud aliqua aliud dicero vid pauir. Quaro suo iuro eandem figuram Hermolle uelltribuit περιβολι. adem Ouo voci subest in scholio cogicis

ad I 376, unie loeo, ubi eam in Goliis potui investigaro: α δὲ ' --- τυ ναιρέσει. Nam in versibus, ad quos adnotatio referenda est ter repetitur rapiendi notis et de id II, 336,I s uva in inpiis O Miritudine p. 30 iam enumeravi, hoc

74쪽

intra Eustathius ab illa signifieatione quidem profoetiis vocem

toto coelo divorso sons ii surpavit Significii enim ea opetitionem eiusdom verbi vo vo eum eiusdem stirpis gravitati otamplificationis causa, ut lipatet ex mullis illis locis, quos in adnotatione collegi. in Quorum unum tantum Xscribam,

l431): a ora ἐπιμονον ποα το κηρυκεσσι καὶ κ)ηρυσσειν Mes ἐκήρυσσο di τι in λέξεως κειρων. Fero idem igitur est ἐπιμονὴ atque παρονομασω, παρῆχ'ησις, ἐπανάλanius. Denique Eustathius sive eius auctor haud ita raro obse fationes scholiorum ira ampli ficavit, ut in eas inferret illam

doctrinam de deis. Prae deletis uia Oxemplo illustrissimo eis, qua ad la s. adnutata sunt Quo odo in B legimus:

χρονον προίαψεν Περι-aτικα igitur Iliadis prooemii enimerantur. Cum autem illa ossietant περιβολὴν Eusiastius ita sibi rem Omposuit 17): Urioa καὶ τι et Mox τουτο χωρίοντο πολλας ' ἰφθένους ψυχας Αιδι προίαψεν ἐπανεῖται

75쪽

Quid aurum indo sequitur credo a lia eiu in eis Homeri amnitia nondum secundum Hermogenis praecepta explicentur, orta atque 'mon in corpus e fata esse eis tempori , cum nondum illius auctoritas tanta eras, ut ceteras

artes omnes submovere posset, cum nonduin Hermogenes oratis ρῆτιορ ut Demosthenes orator M. Scimus autem iam mnandrum commentarios in Hermogenem scripsisso a tertii saeculi. Cuius de aetate paulo accuratius agendum est. Notum enim Et BurSIauum contendisso Menandrum qua

io demum saecula virisso. Quod si ille recto vidi sit, nostra de sententia actum esset. At illum refutavit Nilaesis' tanto aemmine, ut omnibus persuaserit Bursianum errarisse.' Bursiani enim argumentum, quod petivit ex verbis': κατὰ τας

πολεις τας κατ 'γωρον ποταιιον Iro Ῥωμαίων κατοιχισθείσας, τας καλουιιένας αρπως quo demonstraret Diocletiano mortuo artem demum illam omponi potuisse, nullum est. Nam comstat, Iam multis anuis antea Aureliano amperatore Carpos transemigrasso in Romanorum fines teste Victore, do Caes. 39: Cadiporum natio translata omnis in nostrum solum, cuius fere pars iam tum ab Aureliano erat. μ' contra Missio ex aliis rebus gestis, qua in duplici libello, qui unum in corpus eontatus sub

Monandri nomino traditus est, significantur, optimo tempus definivit quo utraqua commentatio conscripta esset. Invonit enim priorem anno 273 vel 274, posteriorem anno 274 compositam esse. Quomodo id evicerit, hoc loco repetor taedet.' Quo- eum congruit Waleti observatio 7 a Menandro nullos auctores

adhibitos esse, qui non intra fines tertii saeculi vixerint. N vissimi uim sunt Aristides, Proteus meus, Nemo, Dioci stomus, Nicostratus, Philostratus, callinicus, seudalii aequalis et adversarius. signat autem Misebo priorem librili se aiio Patris ' De Rhetor Menandros und Mino starinen in actis Mademiae

varieae 1882, p. 16. De Rhetor Menandriν arg. Berol. 1883.

76쪽

- 66 nato, Minuciani discipulo, postoriorem Menandro sopbistae, Laodiceas orti. x Satis, ut puto probabiliter. Sed utut id est, maximi nomenti est in utraque disse talion doctrinam de deis acceptam esse quasi notam et pedi

342, 18. Nec nullius os momenti 339, 1 rapas NM ita sesso adhibitum, ut si guilicet remedium, quam notionem reperimus apud Hormo me ne in o. II 299, 15 Sp. III, 358, 20 partitio sit secundum τελικα κε φὰλεια, qua quidem ipsa iam antiquis nota erant rhetoribus, nomen autem illud Hermogenes demum invenit. 3

Menander praebeto, ino 380 15 382, 15, 3s1, 3;897, 17 370, 31 402, 26 4l2, 31 428, 10 429, 11;

ientias attinet, Hermogenem sapit, sed eum eo, quod hi et illi Horodotus praedicatur gregii exempli instar suavitatis, memorabilis est. Cousuras quaeso vi mogenis verba: h/ιαλλον δὲ λ cum οὐ μεμους πι-εθυιμενα se suavia sunt oth ἐστιν aπαντα τὰ Προδοτου. Porro invenimus μέγεθος 99, 2I; σεμνοτης 386, 9 398, 17; attar coς 397 11; ιιπεριβολος 400 9 κίλλος dat λίζεοὸς olocutio eniti provincia inlchritu- diuis 4 II, 30 ci ρα it, 24 1 o 411, 26 433, 17 ἐπιει- κει 433, 18; da υν καὶ φευς 393, 22 4o3, 17 410 4; Τ Iuro enim respuit Burgiani coniecturam I. I in qui inserip

77쪽

ἱστοριιὼν μονον καὶ ἐκ του διη ματος, λλ' ἐκ τῆς φελείας

δοις συγκείμενον αλλα συγγρας. -τερον id ἐor καὶ ὁ τῆς λαλιὰς εἶδος, quod rursus egregie eonvenit eum Hermogenis praeceptis. Α . magis etiam quam eo, quod Memnae M

inuenis artem commentariis instriixit, apparet, quantam auctoritatem iam tum Hermogenis doctrina habuerit. Eidem aetati tribuandus osso videtur Metrophanes, cuius

ex commentario ponscripto do id eis Hermogenis haud exiguus numerus fragmentorum exstat in scholiis ad Harmogenem. )Neque mittamus Longinum philologum, Porphyrii magistrum anno 273 Aureliani iussu supplicio punitum, quia a partibus Zenobias stetit, quem ommentarium seripsisso ad libros αερὶ satis verisimila est omnes erum sero loci,

quibus praeter artem servatam 1.ongini sententiarum do aris rhetorie mentio fit, exstant in commentarite, qui sunt ad libros de deis.' Accodit, quod apud Ruhnhenium scriptum egi: )Dεἰς ζ Miroρικην μιιογένους in bibliotheca Vindobonensi

exstant enarrationes Hermogenis excerpta e Longino, Iamblicho, Syriano Simplicio et aliis, sed totus libenus mangonium svit. Plerumque autem agunt fragmenia de numeris. Eandem materiam traeiant vorba Longini laudata in Laeliaris quodam stagment nuper a Graeveno publici iuris fisio. Studet

autem vir illo doetus in eis, quas ad Lacharis interpretationem adiecit, demonstrare excerpta o Longino, quae exstant apud

Spengelium, hel. r. I , I sqq. iniuria a Spengelio habita esso pro spuriis,' immo fluxisso ex libro, qui inscribitur φιλο- λογοι ιυλιαι. Atque ego quoque ut Spengelium rem lerius egisse, neque video iustam causam, cur illa Morpta Longino abiudicemus. Nam suo iuro contendit chineven in excerpto 2 legendum esse cum Ruhnhenio pro λέγουσι θει et repudiavit Spengelii mutationem vocis Aoγγῖνος in Λογγῖνον.

Neque malo contra Spengelii Erha neque hie Aristidem laudasset ' affert verba ex prolegomenia ad Aristidem,' quibus- ei. e. II, 366,8 Sp. et Hermogenem passim.' Loeos algius enumerat in indice, X, 645. , es algium, X, V. M op. I , 525.

78쪽

- 68 cum consert ex ortita 5 et 12. Cadit porro, quod Spengelius torti loco protulit, si recto Graeve obaervavit titulum ab eadem manu esse scriptum atque ipsum pusculum. Sed errat egi egi Graeven, cum putat, novo illa fra monio ex Lactare praesidium suas sententiae parari, eum dicit: 'ἡDis Longinestate de Laeliares sitamen sebon in thro ausserens Orm aussallen uberes mi de humen rite toriseben vo schriste und Beobachiungen, elelie Spenge 213 unter dem

Tito ἐκ το ν Λογγίνο stelion und das Excerpi T dor at ammtungweilalbas aus tergelben Stelle, de Lachares die orto p. 94, 25 - 28 ent nati m. Nam si orba respieio non sentent lagnullain similitudinem indagare possum nisi initia singulorum

Praeeopiorum, qua particula ori introdueuntur Sed indo nihil colligi posse do communi origino neminem fugiet, eum hoc soll0mno initium omnium Merpiorum siti sed iam ad rem, quem ad finem liceat locos, quibus Graevenus nititur, iuxta

ponere.

illis numeris in clausulis utendum esse, ne sint languida et minus picto propior gravitato descientem. Porro hic virtus graVitatis pR 'onuis tantum propria gli cum hexametri efficiant

splendorem, illic utrique generi tribuitur, denique hic exempli causa laudantur poeiae, illis litto et Demosthenes.

l. l. p. 30I.' Sed quid est διεγηγερμέιος, excitatus Quod magis esset γω - γοτ ος. Puto restituendum esse γιγ ριιενος, sublimis, nisus Hermogenis joco II, 16,28 p. lim γὰρ πιυ osseu - νος καὶ διηρε ένος προς πη-.

79쪽

- sSed iitroque loco ideas Herans e senis Ognitas ess ponitur. Quo redimus ad id undo digressi urnus , Atquo iam affirmemus aliis exemplis Longino doctrinam de deas non ignotar luisse

188,3 οεμνοπης 188,5; περικαλλε 188,9. Ex numor scriptorum qui 187, 2 laudantur, tribuit ermogenes latonem,

Xenopliontem Aeschinem orti πανηγυρικω πλῶ. Gobinem oratorem λίγα πολιοκῶ eorumque recBDAEI Uirtutes. Plane eadem invenimus, si excerpta Ill adimus ex Longino,

quae ex egregia atque antiqua arie sumpta esso ei quoque concedunt, qui ea Longino abiudicani Hermogenem sapit, quod auctor postulat, ut isopi modie nec insetis adhibeantur 1), quod Platonem et Demosthenem habet pro priueipibus omnis

artis oratoriae 7), Homerum et Platonem generis panegyries 9i, quod reperimus τεῖ. tam κε naλa a si si) προοίμια ἐκ τῶν υπο- , ηπεοὸν 2 l), partitionem elocutionis in membra, clausulam te I orphyrium ad Homeri interpretationem ideas usurpasse iam vidimus, quem floruisso altero tertii post Christum natum

saeeuli dimidio nemini ignotum est. Doniquo Sebmid' multos Philostrati laeos eollegit, auctoris, qui floruit iam priore tertii saeculi paris, unde appatet eum

Mhetas per sententias morales. Quod si respicimus, ornoscimus iam paulo post annum 200 auctoritatem Hermogenis apud Graecos plurimum valuisse, ita ut recto Schmid dixerit t. l. . Vom Ende des Σweiten ah hunderis an heresebi unter de Grieebe dio Ideonlebro des

Hermogenes.

Ergo scholis in Homerum iam circa annum 290 maepost annum 5 mi Christum natum unum in corpus reducta aestiterunt simillimum scholias Xweticis, qua uos in

manibus tenemus.' Coneidit igitur Graeveni opinio sit illectomen in libresiti artem rhetoricam 1890 p. 26: Hoc quidem adseverari potest neque in Ap- sivis neque in Longini arte nil vestigia Hermogenis doctrina detegi';

80쪽

Idem ad tempus ducimur, si respicimus epitomen illam quattuor Virorum, quae est fundamentum collectionis scholiorum noti Α, eadem sero aetato confectam esse; nam recte ista

mini viri docti non diu post Herodrinum et ante Porphyrium

hoc opus esse susceptum. x)Neque era aro mihi videor, cum puto inde actum esse, ut

his potissitan una tomporibus colligerentur qua ad interpretationem Hs,lit Bri X cogitata erant, quod ex Hadriani temporibus studiatriam nlat Ida Et rhetorica denuo efflorescebant. Quo laetum ost, ut quis Onsilium caperet, comprehendero, quae Alexandrini

eontulis sent ad explicatisnem Homeri et oneinnaret quattuor illos libros Aristonio, Didymi, Nisanoris, Herodiani Nequo mirum, quod idem sederunt, qui Pergamenorum studiis avebant,' et ollegerunt, quasi idonea erant ad illustrandam artem et o qua gruis operam navabant.

Cum igitur ustathius ex schoIiis ea, quae de deis apud minerum exposuit, depromere non posset, peram navavi, ut alium indagarem sitem undo in sua Meepisset. Atquo mihi perlegenti commentarios ad Hermogenem, qui in luem protracti sunt, in mentem venit, suisse, qui eodem amore et artem storicam exeoleron et studium Homeri amplecterentur, scit. Neoplatonicos. Nam ut silentio prateream iam Longino philosopho et philologo, Porphyrii praeceptori ideas minime incognitas fuisse PorphJrius, quo praeter Plotinum ipsum nemo illius metae auctoritate atque celebritate magis valuit, strenue veram navavi eloquentia eamque tractavit ad normam Hermogenis. Nequo infelictis seeundum aequalium iudieium rem gessisse videtur eum posteriores haud raro eius vestigia premerent, ut multis illis o eis demonstratur, quibus ab illis laudatur.' Cuius

commentarios aetatem non tulisso dolendum est, eum Porphyrii explicationes, quo erat iudiei et industria, orto multo maioris fuerint pretii, quam permulta illa Byzantinorum magistellorum scripta, quae ad nos pervenerunt. Utrum autem liber illo,

quem posteriores exseribero solebant, fusiit ominentarius ius in artem Minuciani, quem Suidas laudat,' an Porphyrius libropeoliari etiam emogenem illustraverit, an utrumquo paries. e. g. Letas, de Aristarchi studiis Homericis p. 30 Lus Wita, Aristareb homerisehe Textariti I, 9. quorum studiis Homericis iusta exponam. Loeos collegit algius rhet. Gr. IX, 652. Id quodUOlkmanni opinio est ρbservationes miscellae, I873, y.6.