장음표시 사용
221쪽
Pontineum decreta gnaviter insectati sunt; duobusquo remediis malo obsistere sategerunt; docernendo nempe: l ' ut certa congrua portio vicario curato orogari deberet; 2' ut idem vicarius curatus semel constitutus non posset re voeari ad nulum parochi principalis, id est, capituli, monasterii ve, sed porpetuus in ossicio suo esse deberet. II. Bem ita sese habuisse paucis ostendamus. a Non more naehi autem soli suit momaminus), sed Episcopi parochialesu habebant eccleSias, quarum proventus percipiebant, congruare portione parochis vel vicariis amignata sparto 1, lib. 2. a c. 27, n. 4 . Concilium Abrincatense anni 1172 eos gravia canterio inussit, qui conductitiis annuisque vicariis ecclesias recommendarent ibid. , n. 5 . Concilium ΑVenionense anni u 1232 statuit, ut in ecclesiis, quas monachi adgubernabant, et priores Episcopo ante Sex menses xi carios offerrent perpo-u tuos; alioqui ipsi met Episcopi perpetuos eligerent et instituo-
a ront, certaque ProVentuum parte dotarent: In singulis re- et clesiis per monachos solitis stubernari, infra seae menses prioresa earum suis Dioeeesanis ad curam animarum perpetuos presby-
at ros repraesentent can. 29 . Sed aliquanto luculentius Oxu concilio Arelatensi anni 1260 declaratur, quae illis in rogio-α nibus ut parochorum esset conditio et vicariorum. Parochias a plerasque omnes monachi regebant ipsi per semet, et ad-α ministrationis suae rationem Episcopo reserebant. At cum et postea coepissent ipsi minus reSidere, temporarios substitu et runt sibi vicarios, nonnunquam ne substituerunt quidem et ullos : statutum est in hoc concilio, ut vel regulares ipsi a residerent, vel 1icarios Sussicerent sibi perpetuos, cum stiis pendiis idoneis; alioqui Episcopi ipsi perpetuos ibi institue
a rent vicarios : Quia major pars ecclesiarum par hialium hujuxu provincire ad monachorum vel eonventuum regularium pertineta prioratus, de quorum eοIlestiis aliqui consuerant in ipsis eceleriis et eontinue residere, et de ipsis rationem reddere praelatis : nune au- et tent, ete . . . vicario perpetus per praelatum inStituto, etc... can. l .
222쪽
a probatos suisse. quam perpetuos; et mercenariorum notau inustos fuisse, qui ad tempus quasi conductitias operas locabant. Hoc enim illis elogium appingitur in concilio Aros latensi : nullo saeerdote relicto alicubi mereenario. 2' Si temet porarii nonnunquam et mercenarii admitterentur vicarii, a id gravis sextorquebat necessitas; tumque magna adhibeba-α tur circum pectio, et ad tempus breve admittebantur, dum re perpetuus institueretur, ut liquet ex ejusdem canonis clau-u Aula, nee ultra mercenariis, nisi bonis et e retis, et hoc adu tempus, et ea causa dominicarum ovium, regimina eommittan-
et tur. 3' Si quae sint provinciae, ubi non parochi vel curati, re sed vicarii vulgo regunt ecclesias, id eo factum, quod caeu parochiae quondam monachis concessae sui Ssent, qui parore chorum primitivorum nomen et ii Signia retinentes, vicariosu ibi constituebant perpetuos. Idque in hoc eodem canoneu perspicuum est. 4' Monachi ipsi per sese, vel canonici re- et gulares has administraverant aliquando parochias, et Omneqsi parochorum impleverant partes; nec canone isto potestasa ejusmodi cis abrogatur. 5' Liquet hinc otiam qui fuerinta prioratus curati: parochiae elam istae a prioribus monachisa administrabantur ... 6' Vicariatus istos vere titulos dici po- a tuisse beneficiorum ... 10' Non omnes Vicarii perpetui pro-u laeti sunt ex monachis, quibus credebantur parochiae; et aba ipsis enim quidam instituebantur ab Episcopis, in parochii Au illis quae eorum episcopali mensae erant adscriptae. Praetora canonem supra ea de re laudatum, accipe et aliud hoe d a cumentum. Cum anno 1248 Cardinalis Legatus Odo ecclesiis re Cypri pulcherrima sanctioris disciplinae capita commendaretu sanciretque, Episcopis Praecepit, ut capellanos perpetuos inu omnibus instituerent urbis rurisque parochiis : In aliis par
u chiis, tum ei ita tum, quam dicere eon, idonei et perpetui instituanu tur presbyteri. Et paulo ante : Principimus tam Archiepiscopo, u quam Episcopis, ut in suis ecclesiis magistros capellanos, quia curam i neantur assere animarum, instituant, quos perpetuo volu-
223쪽
a petui, sive in ecclesiis cathedralibus, Sive iii parochiis aliis. usi' Nec ea sola erat nominis discrepantia; erat res ipsa longore diversa : portione enim congrua contenti esse jubebautura vicarii perpetui : at parochi decimas proventusque prorsus
et Concilium Salisburgense anni 1274 cau. 8, 9, 10 gravisu si me objurga it parochos, qui eccleSias regerent per vi eas rios ad nutum revocabiles. Residere ipsos sanxit, utque iuu beneficiis quorum cura vicariis demandari soleret, vicariia ipsi Episcopo offerrentur, qui eam ipsis perpetuam curamu delegaret, congruamque redituum eccletiae portionem assi- gnaret : Episcopo praesententur, qui ipsos in hujusmodi vicariis a perpetuet, et suspicientem de ecclesiarum reditibus eis constituo ιu portionem. v Τhomassinus, loco citato, n. 6 ct seq.)Εx allatis documentis patet, decreta haec conciliaria, contra revocabilitatem ad nutum contorta, omnia intelligenda esse de revocabilitate vicarionum curatorum, ad nutum Parochorum prin-eipalium seu primitivorum. Nam de hac ad nutum revocabiblitute, non de alia, e resse agunt. De revocabilitate autem parochorum ad nutum Episcopi de qua hodiernis temporibus movetur quaestio relative ad parochias absque beneficio pedipetuo erectas , antiqua decreta silent. ΙΙΙ. Idem, quod in praefatis conciliis, advertere potest lector et in decretalibus, corpore juris inclusis, necnon et in Τridentina synodo . Ubicumque nempe revocabilitas ad nutum consigitur, Sermo est, non de revocabilitate ad nutum Episcopi, sed de revocabilitate ad nutum capitulorum, monasteriorumve, aut Similium, parochi principalis personam gerentium. Textus ipsos promamus : Decernebat Alexander ΙΙΙ
anno li7S: Si persona alicujus Ecclesiae vicario, quem in eadem Ecclesia instituit, de assensu et auctoritate discesani Episcopi, certam assignaverit portionem; is qui, persona illa defuncta, in personatum illius substituitur, non potest eumdem ab ecclesia removere, vel assignatum sibi minuere portionem : nisi aliquid eommittat, propter quod per judicem in visaria sit vel bene-Dj0iliaco by Corale
224쪽
fleto condemnandus. Naput Ad Mee 3, tituli 28, libri I decret. Bonifacius VIII iuino i 298 : Presbyteri, qui ad curam populi
per monachos in eorum Gelesiis Proesentantur Episcopis, et instituuntur ab ipsis, cum debeant esse perpetui, consuetudine vel statuto quovis contrario non obstante, ab eisdem nequeunt ecclesiis
nisi per Episcopos, et ea causa ratio nubiliὶ amoveri. Caput l, de Canellis monach. , in s. Advertat lector hoc Boudacii VIII ratiociuium : Cum debeant esse perpetui, nequeunt amoveri nisi per Episcopos. Isti nempe vicarii, nisi fuissent perpetui, ex jure communi olim sicut nunc etiam vigenti) suisseut revocabiles per par hos principales. Ex quo planiMimum est, decretam fuisse horum vicariorum perpetuitatem, non ad tollendam revocabilitatem ad nutum Episcopi; bene vero ad tollendam revocabilitatem ad nutum principalium ejusmodi parochorum l . IV. Idem prorsus suadent Τrideutina decreta. Sessione T,
capite T, statutum fuit hoc modo : Beneticia ecclesiastica curata, quae cathedralibus, collegistis, seu aliis ecclesiis, vel vi nasteriis, beneficiis, seu collegiis, aut piis locis quibuscumque, perpetuo unita et anneaea reperiuntur, ab Ordinariis loeorum annis singulis visitentur; qui sollicite providere procurent, ut per idoneos vicarios, etiam perpetuos nisi ipsis ordinariis pro bono reelmsiarum regimine aliter eaepedire videbiturὶ ibidem deputandos, animarum cura laudabiliter Merceatur. Ibi duo sancita : i' ut
animarum cura in dictis locis jam non exerceatur per ipsamet capituli seu collegii membra omnia, sed per certum et deter-
In evindem scopum videtur eollineasse innoeeatius Illi cuni anno ills ηρ- eerneret in hune modum : a Qui vero paroreialem habet occlesiam, non per viea- a riuin, sed per seipsum illi deseritat in ordine quem ipsius ecclesiae cura requia rit: nisi sorte dignitati, vel pnebenthe partecialis ecelesia sit annexa : tu quoa easu eoneedimus ut, qui talem habet praebendam vel dignitatem, cum oporteata eum in majori ecclesia deservire, in ipsa paroeetali eeelesia idoneum et perpe- . tuum haheat vi rarium, eanonice iustiluluin, qui congruentem habeat de ipsius. eeelesiae proventibus portionem. a s p. Eatirpenua 50. de Pra bendis. ν Put
225쪽
minatum vicarium; 2' ut iste vicarius possit ab Episcopo decerni perpetuus. Iam vero hac posteriori dispositione quo intenderint Tridentini patres, facile patet: iste nempe leari , nisi perpetuitate donari potuisset per decretum Episcopi, remansisset de jure communi revocabilis ad nutum capituli seu monasterii. Dum ergo S nodus vult ab Episcopo perpetuas reddi posse ejusmodi vicarias, non eo tendit ut restringatur revocabilitas ad nutum Episcopi, sed ut coarctetur revocabilitas ad nutum eapituli, monasterii, aliorumve praefatorum parochinrum principalium. Eadem sese prodit Arnodi tondentia sessione 2 l, capito 6: ibi nempe facultas sit Episcopis coadjutores aut vicarios pro tempore deputandi et imponendi parochis illitteratis ut impcritis. Synodus nempe, in hoc imperitorum Paroeliorum casu, derogatum voluit iuri communi, vi cujus ad parochos pertinet suos vicarios eligere, et eosdem sed tantum ex causa ab Episcopo approbanda, ut infra dicetur removere. Impositus autem imperito paroelio, juxta Tridentinam sanctionem, vicarius, licet ad tempus, relative ad huncce parochum evadit perpetuus, cum jam nequeat ab eo removeri. Unde et ibi rostringitur a synodo revocabilitas ad nutum parochorum.
Irem quando synodus, ses sionis 24 capite 13, mandat Episcopis ut, in iis civitatibus ac locis, ubi parochiales ecclesiar certos non habent sines, nee earum rectore3 proprium populum quem restant, seu promiscue petentibus sacramenta administrant; distineto populo in certas propriasque parochias, unicuique suum PERPE uri peculiaremque parochum assignent; aut alio utiliori
modo, prout loci qualitas Megerit, provideant; putarem ego ideo praecipue positam fuisse Vocem perpetuum, ut excluderentur ii vicarii curati, ad nutum principalium parochorum remeabiles.
Hinc coucludendum videtur revocabilitatem ad nutum, quam aversantur canones, intelligendam eam eMe, qua, de jure communi, vicarii ad curam deputati revocabiles erant ad nutum parochorum principalium Seu primitivorum, qui curam per Disitigod by Cooste
226쪽
se ipsos nou exercebant, et redditus parochiales absumebant, relicto vicariis ad exercitium curae deputatis salario modico. Quod autem amerimus, vicarios curatos, perpetuitate destitutos, fuisse olim, et etiamnum eme de jure communi uanutum parochorum principalium seu primitivorum revocabiles, xtra controversiam cst apud canoni Stas. a Vicarius tempo-u ratis ait Ferraris, voce Vicarius parochialis, n. 49ὶ, nomi-κ natus a superioribus regularibus, et a rectoribus Principa- et libus, potest ab ipsis ad libitum removeri non autem aba Episcopo, nisi ex causa legitima et approbata, propter quam, i etiamsi perpetuus emet, privari posset). Sacra Congregatiost Concilii apud Barbosam, in Summa Ap t. decisionum, Verbo u Viearius perpetuus parochialis, D. 2. Et Sic etiam Rota ..., i u quens in specie de vicario amovi bili deputato a capi- tuto l). v Hinc si agatur de revocabilitate ejusmodi vicariorum-curutorum per parochos principales, libenter concedimus ei aliquatenus adversari sacros canones. Eam tamen penitus sublatam noluit Tridentina s3 nodus; sed potestatem dumtaxat fecit Episcopis, ut possent perpetuos constituere ejusmodi vicari OS-curatos, nisi aliter eaepedire videretur : unde cum a Sacra Congregationc Concilii quaesitum esset, an perpetui vicarii constituendi essent ubicumque cura animarum adnexa reperitur alicui capitulo, colle ove, etc., responSum eSt, rem non POSSegeneraliter decerni, Sed pendere a loeorum circumstantiis. Quam decisionem reserre solent canonistae, et pro regula in
st) Gonrater Tellea varia enumerans diserimina perpetuos inier et temporstes vitarios sie hahel: . vlearii perpetui tantum institui et dρstitui ah Episeopo possunt a nec sine ejus auctoritale, curae animarum praeponi, aut ab ea dejici valeui. Teui - . porales vero tantia ut voluntate et ex nutu eonstituentis eliguntur ei pendent. . sin cap. q. lil. 28. libri l decretalium, n. I.
227쪽
Curam animarum per amovi hiles ad nutum Episcopi preSbyleros exercer . neque discipliive primitivae, neque juri cominiani ante Tridentinam sInodum vigenii. neque Tridentinis sanelionibus, neque sper Se saltem et seclusis abusi hvsὶ hono Leelesiae contrarium prohari potest.
l. Non adversatur antiqvoe disciplina . - Nam, ut supra pr
batum est, primis Ecclesiae temporibus animarum cura penes solum Episcopum quoad totam dioecesim residebat. In ea autem exercenda Episcopo non auxiliabantur presbyteri, nisi ab ipso jussi, et ad singula, prout opus habebat, delegati: ita ut nulli tunc exstiterint parochi. Porro a disciplina hujusmodi multo magis rech dii parochorum perpetuorum institutio, quam parochorum ad nutum Episcopi revocabilium, ut patet.
II. Neque juri communi ante Tridentinam synodum vigenti adversari probantur curati ad nutum Episcopi revoeabiles. - Id patebit recensendo textus quos opponere solent contrariae opinionis patroni. Objiciunt l'. Caput unicum de cappellis monachomum, in 6, in quo sic decernitur: Presbyteri, qui ad curam populi per mona-ehos in eoruM ecclesiis praesentantur Episcopis, et instituuntur ab ipsis, cum debeant esse perpetui, ab eisdem nequeunt reclesiis nixi per Episcopos, et eae causa rationabith amoveri. Ea verba cum debeant esse per tui supponunt, cuilibet ad curam animarum
deputato de jure competere perpetuitatem; et quidem etiam relative ad Episcopum, ut patet ex verbis nisi per Episcopos et
de honesiciis, quae conserebantur cum institutione Episcopi, ut patet ex verbis et instituuntur ab ipsis: ac proin de benesciis curatis, quae conferebantur in titulum, seu quod idem tunc injure sonabat de beneficiis perpetuis : unde mirum non est dici, eum debeant esse perpetui. Atuero probandum esset non exstitisse aut existere potuisse alia henescia, quae non darentur Diotiirco by Gorale
228쪽
in titulum, seu pro quibus necessaria non foret Episcopi iustitutio, id est beneficia manualia et ad nutum revocabilia. Porro illa decretalis hoc non probat. En citati auctoris verba :u Τextus allegatus loquitur in diversis terminis, nempe deu presbyteris qui per monachos praesentantur Episeopo, et uba eodem instituuntur ... Hi enim in quibus cadit institutio res moveri non pOSSunt .. Beneficia enim quae dantur in tituluma et in quibus cadit institutio perpetua sunt canone Sanetο-ου rum, distinct. 70 . Secus autem est in iis qui deputantur adu beneplacitum, et in quibus nulla cadit institutio, Deque cu-
. ram habent in titulum, sed nudum curae exercitium ... Η u enim, liuet animarum curam exercentes, removeri posse ad-u mittunt etiam supra citati doctores. v
nsonat glossa in clementinam Frequens scap. I, ut. 6, libri b), voce Ad mensum : Ad id quod dixerat, in eresesia qua speetat ad mensam, poni et deponi pro libito vicarium temporalem, sibi objicit glossator caput Laetirpandae Me Proebendis , et nonnulla alia juris capita, per quo patet iuquit), quod in ecclesia
ann a quoad temporalia instituitur rector, vel perpetuus vicari .
Cui dissicultati sic respondet: a Sed dico quod, aut ecclesia et spectans ad mensam Praelati, Vel collegii, vel dimitatema habentis, vel praebendarii, recipit superioris institutionem K quoad regimen ecclesiae, vel Saltem populi; et tunc locum re habet quod dicitur de vicario perpetuo : aut pleno jure u spectat ad illum etiam quoad spiritualia, et tunc habet I u eum quod dicitur de vicario temporali, etiamsi sit curata. v Hanc glossam communiter a doctoribus et Bota receptam fuisse, adnotat Pignatelli, citato loco. Objiciunt 2' haec verba canonis Sanctorum distinctionis P0 :
In qua ecclesia quis est intitulatus, in ea perpetuo perseveret. Praesto est responsio ex ipso canone : nam ita pergit : Licet enim Episcopi dispositione unus diversis pro esse possit ecclesiis, canonicus tamen praebendarius nisi unius ecclesiar, in qua conscriptus eia, esse non debet. Unde prohibet quidem canou, ne quis
ordinetur sine titulo, id est, siue beneficio perpetuo ipsi in
229쪽
aliqua ecclesia assignato; et insuper ne plures hujusmodi titulos seu benesieta perpetua habeat; sed heue permittit ipsum ex dispositioue Episcopi praeesse diversis ecclesiis; ac proinde poterit revocabiliter ad curam auimarum deputari. 3' Objiciunt eanolium Satis perversum distinctionis 56ὶ in quo
dicitur : Non debet quis sine culpa beneficio privari. Respondetur, ibi agi de benesciis perpetuis, quem sensum habere solet ox Beneficium quando adhibetur sine addito. At ero quaestio est, num pOSunt etiam existere benescia manualia ad uulum revocabilia, et simul curata : nuin scilicet latia beneficia repugnent juri communi auliquo. Id eerte non prinhat objectus canon. Alia omittimus quae ex decretalibus adduci solent, utpote quibus obvia est responSio.
III. Neque Tridentinis sanctionibus e ιrarium est, einerreri ciserum animurum per presbyteros ad nutum Episcopi revocabiles.
Vidimus supra, non fuisse a I ridentiu a synodo penitus Sublatam vicariorum-curatorum revocabilitatem ad nutum capitulorum, quie curam habent in habitu. Possunt quidem Episeopi hos vicarios curatos mutare in perpetuos, sed ad id uon coguntur :imo nec id praestare debent in iis locis, ubi opportunior foret vicariorum-curatorum, ad uutum capituli revocabilium, consuetudo : ita ut detur capitulo appellatio cum effectu tamendo volutivo tantum, uon suspensivo) eoutra Episcopum, perpetuitatum vicarii- curati cathedralis introducere volentem; prout constat ex pluribus Sacriae Congregationis Concilii deeisionibus, alibi adducendis. Cum ergo curatorum revocabilitatem ad nutum capitulorum et similium, aliquatenus c Se vatam volucrit Tridentina synodus, quomodo exi Stimari potuit ab eadem synodo proseripta dictorum curatorum ad nutum Episcopi revocabilitas 3 Sed ad textus ipsos accedamu8.
Solet objiei caput 13 sessionis 24, ubi jubentur Episcopi
unicuique parochiae suum perpetuum parochum aMiguam.
Quam dissicultatem cum ex professo diluerit Pigua tolli stom. 9.
230쪽
a Diio, inquit, consideranda sunt : primum, quod concilii u Tridentini decretum sin dicto capite i 3, sess. 24) loquituru do iis locis, ubi ecclesiae certos non habent sines, et curare consuSe ac promiscue administratur, ut advertit ibidem
a Bellarminus ... et Isarbosa. . .: Secundum, quod concilium nonu praecise arctat Episcopos ad institutionem perpetui parochi, u adeo quidem ut non possint alio utiliori modo providere. u Loquitur enim alternativo in haec verba, aut alio utiliori u modo provideant: per quam alternativam aut dat electionemu Episcopiis. Et notandum quod concilium admittit dari posseu utiliorem modum providendi. u Quin imo idem sanctum cone illum c. T, sum. T, de Ref. et injungens Episcopis, ut in visitatione ecclesiarum unitarum
provideant, ut cura animarum laudabiliter exerceatur,u utitur his verbis, per idoneos vicarios, etiam perpetuos e et Sicu ponderando dictionem etiam, quae exprimit casum magisu dubitabilem, ct implicat minus dubitabilem, admittit in et specie modum deputandi vicarios amovibiles esse utiliorem. u Quod confirmat, dum statim addit: nisi ipsis ordinariis pro et bono ecclesiarum regimine aliter expedire videbitur. Dictiou etiam nisi ponitur exceptive a proxima dispositione. Unde, a cum in Sacra Congregatione Concilii quaereretur, an vicariiu perpetui constituendi essent in cathedralibus, collegiatisve
u ecclesiis curam animarum habentibus, quam curam tempore rarii mercenariique capellani consueverunt administrare,
respondit Congregatio, nihil generali lege sanciendum esse, et sed singulis quibusque casibus, ubi Se Osserunt, prout magis et expedire videbitur prospiciendum. Traditque Navarrusa consilio 9, de Praebendis, n. T) quod arbitrio Ordinariorum a videtur relictum, an oporteat ponere vicarios perpetuos non ObStante privilegio ponendi temporales; quia id sonant et illa verba, per vicarios perpetuos, si pro bono regimine id viat debitur. Item, quod si praelati ordinarii mala siue justa et causa id arbitrarentur, potest appellari ab eis, ex eo quia a verbum videbitur, urbi trium boni viri regulatum denotat, Diotiirco by Gorale