장음표시 사용
201쪽
PARR PRIUA. 19lparocho unicuique parochiae praeficiendo. Porro ejusmodi rationes non videntur rem Salis evincere.
Et i ' quidem perperam adducitur decretalis Cum non i mnes. Nam ibi Alexander III non reprobat, quod plures uni ecclesiae praeficiantur, Sed quod unus praeficiatur pluribus
ecclesiis : atque hoe sensu intelligenda esse verba, cum non ignores guod una ecclesia unius debeat esse sacerdinis, aperti
sime patebit euilibet legeuti decretalem ipsam, quae eia tenoris ejusmodi : a Cum non ignores quod uua clesia unius a debeat esse sacerdotis, mirabile gerimus et indignum, quod a uni personae locum in pluribus ecclesiis volis concedere; u vel in episcopatu tuo inducere consuetudinem ecclesiae gala licanae, quae, cum unum ad plura recipiat benescia, contra a sanetorum canonum instituta, non approbatur a nobis, lineta non possit prae multitudine delinquentium emendari. Cuma igitur nuncius presbJteri qui in duabus ecclesiis locum . n habere contendit, et quidam clerici alterius seclesias ad
a nostram praesentiam acceMerint contra eum, nos attendena tes non esse conveniens ut idem presbyter locum habeata in duabus ecclesiis, mandamus quatenus ipsum beneficio a quod habet facias manere contentum. n Miror a tot can nistis citatam hane decretalem, ad probandum unicum in parochia constitui posse par hum; cum ea verba unam reclesiam unius esse debere sacerdotis, adeo aperte hunc sensum ex contextu reserant, unam tantummodo ec letiam, non autem plures, uni sacerdoti esse committendam. 2' Nequo coneludit a Barbosa citatum eaput In apibus. In quo quidem textu, qui est sancti Hieronymi, adnotatur singulos
esse ecclesiarum Diseopos, singulos arehipreshyteros, singulos a Missime os, et omnem Ordinem ecclesiasticum suis rectoribua niti e
sed ne syllaba quidem ibi do parochis agitur; qui caueroquin
tempore Hieronymi vix ac ne vix quidam institui coeperant. Nee valeret illatio ex analogia : nam quando agitur de rogimine seu gubernatione, constans quidem in ecclesia ordo viguit, ut unicus superior inferiorihus suis imperaret; et ideo Di iii rod by Corale
202쪽
unicus archipresbyter . non Plures, caeteris presbyteris praeerat, sicut unicus archidiaconus diaconibus. At vero ad meras
administrationes et officia, quibus nulla inerat gubernii seu regiminis et externae jurisdictionis potestas, solitum semper fuit vel unum vel plures simul deputare. Et hujusmodi ostossicium sacramenta et Verbum Dei ministrandi, in quo stat
3' Magis ad rem facere videtur canou Sicut in 4, quaestionis 2, causa 2lὶ, qui sic habet: a Sicut in unaquaque a coelesia unus presbyter debet esse, ita ipsa, quae sponsa et vel uxor ejus dicitur, non potest dividi inter plures presu byteros, sed unum tantummodo habebit sacerdotem a qui eam caste et sincere regat. Unde interdicimus ut nula lus praesumat ecclesiam inter duos vel plures dividero :u quia ecclesia Christi uxor et sponsa debet esse . non scor-u tum, sicut Calixius Papa testatur .n Dicit Gratianus logicanonem illum in Rhemensi concilio : sed Berardi Gratiani canones, parte i, cap. 37ὶ existimat ex capitularibus Francorum suisse desumptum. De quo quidquid sit, responderi potest: i' huic obscurae originis canoni, etiamsi de parochis intelligendus esset, non tantam inesse vim, ut solus quaestionem dirimere valeat. 2' Dici sorsan potest per eos presbyteros, qui ibi memorantur tanquam qui debeant ecclesias regere, et quorum ecclesiae sponsin et u res nuncupantur, intelligendos esse,
non meros parochos, Sed pDdelatos fori externi jurisdictionem exercentos, di cum ea jurisdictione commissas sibi ecclesias gubernantes; quales olim erant, praeter Episcopos, abbates multi, capitulorumque ut collegiatarum praepositi, atque alii presbyteri. Id aliquatenus innuit adducia in hoc canone
Calixti Papae auctoritas. Nam hujus pontificis epistola ad quam collineaturὶ idem decernit, sed de Episcopis exprome agens :Sicut, inquit, alterius uxor nec adulterari ab aliquo, vel judicari, aut disponi, nisi a proprio vim eo vivente, perimittitur ἰ sic nee uxor Episcopi, quae ejus reelesia vel Imrochia indubitanter inte ligitur, eo vivente absque ejus judicio et Coluntase, alteri judicari, Di ili co by Corale
203쪽
vel disponi, aut ejus eoncubitu frui, id est, orsinatione, conced tur. Causa T, q. i, c. 39.) Et ideo sorte glossa vocabulo pre byteris, vocem proelatos substituit. Sic enim de quo ageretur explicat : u dupedam ecclesiae duos habebant praelatos; quod et cum relatum esset in Rhemensi concilio, statuit concilium et ut hoc de caetero non fiat; sed unaquaeque proprium habeat
η praelatum. B4' Ad rationem desumptam ex inconvenienti, ne una mulier plures viros habere videatur, reSpondemus negando paroeliis stricto sensu competere sponsorum denomitiationem.
De quo videri potest Nardi tom. 1, a pagina 78). Verus
nempe totius dioecesis sponsus est Episcopus. Et ideo in ejus consecratione annulus ei imponitur, nec potest unquam sponte Sua sponsam deserere. Pontistae ergo aiebat Optatus Milexitatus, i. 5, contra Parimen.) annulum portat ut se sponsum ecclesiae agnoscat. Ε contra parochi nullo consecrationis ritu instituuntur; et parochias suas pro suo libitu in manibus Episcopi resignare possunt; unde et nullum accipiunt in signum spirituatis matrimonii annulum; sed deputantur dumtaxat ad ossicium institutionis mere ecclesiasticae) sacramentaministrandi. 5' Ad inconveniens ne plura capita uni corpori aptari videantur, respondetur : preservari necessariam capitis unitatem in Episcopo, cui tanquam capiti parochiae Omnes tanquam membra in unitatem mystici corporis adhaerent. Non autem necesse est, ut parochiani in persectum corpus mysticum coeant cum omnibus eis, qui aliquo ossicio ccclesiastico apud ipsos languntur.
6' Ex Tridentino concilio allegari pol Si decretum sess. 24 c. 13ὶ, quo jubentur Episcopi ut, in iis locis ubi parochiales
ecelesis certos non habent sines, nec earum rectores proprium po-yutum quem regant, distincto populo in certas propriasque parochias, unicuique suum perpetuum peculiaremque Par hum assi
204쪽
taxat scopum tendere videtur synodus, ut certus populus unicuique parocho, et certus par hus unicuique populo assignetur. Porro ad hunc scopum necesse non est, ut unus tantum constituatur in unaquaque parochia parochus; sed etiamsi duo ponantur, certus erit quoad populum parochus, et certus quoad utrumque parochum populus. Secundo, ex Vocibus peculiaremque parochum concludi nequit cum necessario debere esse unicum; quia etiamsi duo constituantur, uterque satis erit certus et peculiaris quoad populum parochus. Tertio, etiamsi peculiaris parochus idem ibi sonaret ac unicus, ri- rose tamen sancita unicitas non esset intelligenda, cum Episcopis facultas sat ab hac norma certis in casibus recedendi; siquidem additur : aut alio utiliori modo, prout loci
qualitas exegerit, Provideant. To Neque videntur rem Omnino evincere auctoritates quas adducit Thomastinus. Nam etsi reprobatam a sacris canonibus parochorum in una parochia pluralitatem pronuntiet, illos inmen canones non citat; et profert dumtaxat Londinensem anni 123 7 synodum sparte l, l. i, c. 29, n. 5), necnon Petrum Cautorem parto 2, lib. 3, c. 9, n. 8). Synodus porm MI dinensis capite l2, sic habet : Exigit ars nostra catholica, ut
unicus et in una ecclesia sit magister, perfectus ordine, habitu, vita scientia et doctrina ἰ et quod pura sit erelesim ordinatio at a simplex. Sed objectio diaboli multos facit in De dogmate deviare, dum interdum eo suggerente, non uni tantum una datur ecclesia, sed pluribus, proetextu plurium patronorum, ut sint plura capita in eodem eorpore, quasi monstrum. Et paulo infra : Firmiter statuentes, ut nunquam deinceys in plures Personatus vel Diearias una eoelesia dividatur : et quin divison sunt hactenus, quam citius se facultas obtulerit integrentur e nisi forsitan sis instituta
fuerit ab antiquo. Apud Mansi, tom. 23, pag. 453, edit. Venet. 1779.ὶ Omittendo quaestionem, an ibi agatur de meris parochis, et non potius de praelatis sori externi jurisdictionem
205쪽
litatem, quando ecclesia haee eum cjusmodi pluralitate ab antiquo instituta fuit. Quae restrictio magni momenti est, nec debuisset a nomassino praetermitti . Praeterea particularis alterius synodi statuta, in corpus decretalium non inserta, vim juris communis non habent.
Petrum Cantorem allegat WOmassinus hoc modo : a Im-u probat denique Petrus cum aliquarum eccleSiarum usum,u ubi pluribus parochis una committebatur ecclesia, Lutetiae a potissimum. Imo hodie plures quam duo, ut in ecclesia sanetia Mederiei, et multis aliis. Devixit Petrus ante annum 1200. uAd quam auctoritatem sic breviter responderi potest : Aeriter etiam reprehendit Petrus Cantor ab eodem clerico plura simul beneficia obtineri; quod tamen non impedit, quin legitime, imo et Iaudabiliter, ex rationabili causa, duobus beneficiis idem clericus donari possit. Quidni ipsius pariter contra pluralitatem rectorum in indem parochia reprehensioni eadem limitatio apponeretur Venerabilis viri Zelum exagitabat rei abusus; ut adeo ejus verba ad rem ipsam, cum debitis eircumstantiis adhibitam, non sint extendenda. Adde non adeo liquere, citatum Petri Cantoriis locum esse eo sensu intellia gendum, quem ei assigit Thomasianus. Mihi quidem contextum perpendenti res dubia visa est. Quod tamen lectoris judicium sit. En ipsa Petri Cantoris verba in ipsius opere cui titulus Verbum abbreviatum, capite 31, pagina 90, edit. Montibus 1639ὶ :α Tales ij male videntur interpretari: apprehendent septem mu-a tieres virum unum laa. 4, i). Videant ne incurrant illud ju-α cundum figmentum adolescentis 2ὶ, qui cum diu moratus u fuisset cum Patribus conscriptiis in Capitolio, et ab eo quaere-u rei mater quid ita uitum esset, nolens revelare consilium, a novam adinveniens stropham, respondit matri suae : audisse, et quod de caetero plures uxores erunt unius viri. Quo au-
lj Nempe eteriei pluribus beneficiis donati, quos tanquam mon&tra et bieipura
belluas severe carpit.s2, Id narrat Petrus Cantor ex Maerohio ilibro saturnalium, rapite ei.
206쪽
a dito, mater, convocatis matronis ad ostium Capitolii, cla-u mavit: Non duae uni, sed una duobus. Sed non duae uni a sed duo uni. Ιmo hodie plures quam duo, ut in ecclesia sana et i Mederici, et multis aliis. n In toto autem capitis decursu pergit invehere contra clericos plura beneficia obtinentes.
Eisi unteum in singulis parochiis eonstitui parochum regulariter magis pxpediat, illa tamen unieitas non videtur essenitaliter requiri. imo nee a jure positito exigilanquam ex regula, quae nulli exeeptioni obnoxia esse debeat.
Praenotan . - l' Posse curam habitualem residere penes
collegium aliquod, verbi gratia . penes cathedrale capitulum, in consesso est apud omnes : et de facto hodie quam plurimis capitulis animarum cura reperitur adnexa; quam tamen, cum ex Tridentino decreto per vicarium aliquem exerceant, inhabitu dumtaxat retinere dicuntur. 2' Actualem etiam curam posse ad aliquod collegium pertinere omnino certum est; siquidem ante Τridentinam synodum plurima capitula de laeto curam illam exercebant, omnibus ad id operam navantibus canonicis, certo quodam Ordine ab ipsis capitularibus praescripto. Ιmo licet decreverit Τridentina synodus ad curam actualem eSSe vicarium aliquem depulandum, id tamen non ita rigorose fuit Episcopis injunctum, ut penes ipsos facultas non remanserit ab ea lege recedendi, sicubi sorte rem aliter componi majoris utilitatis ratio suaderet; prout ex ipso Tridentino textu patet. Et de sacto post memoratam synodum multis in locis perrexerunt capitula curam animarum per se ipsa exercere. Neque hoc negant qui unicitate ni parochi omnino
necessariam sustinent; sed adnotant veris cari hanc unicitatenitu collegio curam exercente; cum tunc re Sideat cura, non penses singulos canonicos, sed dumtaxat pones totum indivisime ollegium, ex quo unica pereona moralis efformatur. 3' Itein constitui posse in una parochia plurra vicarios curatos, rema-Di iii rod by Corale
207쪽
nente penes unicam moralem saltem) personam habituali cura, vidimus supra a Cardinali de Luca assertum, neque id negat ullus canonista. 4' Praesens ergo controversia tota in eo vertitur, an in una parochia possint esse plures Veri parochi,
qui nec vicarialiter, seu nomine alterius, curam exerceant, nec inter se efforment collegium seu unicam moralem Pe Onam. Quam quaestionem amrmative resolvi posse exiistimamus. PROBATLn Ι'.- ipsa par hiatus essentia. - Nam possibilis concipitur duorum, verbi gratia, presbyterorum deputatio, quorum unusquisque ex ossicio teneatur verbum Dei et sacramenta ministrare certo alicui populo, qui vicissim leneatur sacramenta ab alterutro ex his presbyteris recipere. Minimo enim repugnat duas personas teneri in solidum aliquid praestare : item non magis repugnat praecipi corti loci incolis ut sacramenta recipiant ab alterutro ex duobus assignatis presbyteris, quam ipsis praecipi ut ab uno solo recipiant. Verificata autem illa hypothesi, quid quaeso utrique hujusmodi presb3tero deerit, ex quo nequeat pro vero paroelio haberi Dcutroque enim Verum erit, curam animarum ab eo exerceri; et quidem proprio nomine, non autem tanquam alterius vicario;
et ex ossicii sui obligatione; et in aliquem determinatum p pulum. Quod autem huic populo liberum sit ad alterutrum recurrere, non tollit necessarium vinculum parochianos interet parochum. Nam haec ipsa obligatio sacramenta recipiendi ab alterutro, non ab aliis, est verum ligamon quoad utrumque presbyterum : obligatio scilicet recurrendi ad Caium nisi recurratur ad Titium, et vice versa, est vera obligatio erga Caium at Titium. Et caeteroquin, nisi duo isti presbyteri dicendi sint veri curati seu parochi, quid vocandi erunt Nouerunt vicarii: non erunt meri capellant: sed et diversum erit eorum ossiciun ab ossicio caeterorum omnium presbyterorum, quibus nulla incumbit animarum cura. Remanet ergo ut sint curali seu parochi, et pro talibus habendi.
PROBATun II'. - doctrina et praaei Sacrae Congregationis Coneilii. - Certum est a Sacra Congregatione Concilii non ha. Di iii od by Cooste
208쪽
bitam fuisso tanquam illegitimam parochorum pluralitatem. Nam in causa quadam Tyburtina l8 junii l757 Thesauri tomo 26, pag. 49ὶ agebatur de duobus parochis ejusdem parochiae ad unum redigendis. Mortuo scilicet altero, decreverat Episcopus unicum posthac fore parochum, cui assisteret capellauus seu vicarius. Reclamantibus autem parochianis propositum Sacride Congregationi fuit dubium, an si loeus reductioni duorum paroehorum unius ejusdemque parochialis Castri id erat parochiae nomen) ad unum solum parochum,
qui onus habeat retinendi capellanum eoadjutorem in cura animurum ab Episcoso approbandum 8 Et responsum est negative. Voluit nempe Sacra Congregatio retineri ut prius duos parochos. Inconvenientibus autem ab Episcopo objectis sex perpetuis nempe inter duos parochos dissidiis) providit hoc modo :
scopus incumbat exerceri distim curam animanum per ut m qu , sublata alternativa lj, et ad mentem e et mens esι υι βαι Hassaeommunis eae incertis emolumentis inqualiter dividendis. Ergo
Eminentissimis patribus persuasum fuit, non tantum non requiri essentialiter parochi unicitatem, sed et positivo juri non repugnare pluralitatem. Neque enim duos parochos in una parochia conServatos voluissent, si id anticanonicum existimassent.
Nec objiciatur, eos parochos fuisse forsan miratos dumtaxat vicarios, penes aliquod collegium remanente habituali cura; quo casu plures constitui pome negat nullus. Nam contrarium ex relatione expresse constat. De quo ne ulla remaneat di bitatio, nonnulla ex relatione secretarii verba subjicimus :u Una est, inquit, in Castro Maclama Lxburtinae dioec eos pa- a rochia, una parochialis ecclesia, in qua tamen non unus, Sed et duo parochi sunt, diviso per hebdomadas cum animarum
s um nempe duo parochi per alterna tempora curam exercerem, frequens erat ut paroehiani. qui uni adhaerebant, buptisnia puerorum aliave proerastinarent. donec in actu curae esset ille eui lavebaul; id utroque Suis suadente, ut emolumenta Inde sibi Merescerent.
209쪽
κ exercitio. Perpetuae hinc inter eos dissensiones, jurgia, li-ates. . . Ut his morbis medicinam pararet Episcopus, cumu transacto mense decembri alter ex his parochis obiisset, sta-u tuit duos parochos ad unum dumtaxat redigere, dato onere u perpetuo assumendi capellanum, ab Epi Scopis approbandum, a qui eum adjuvet in cura animarum. Consiliis Episcopi resti- u lit populus illius CaStri . . . Preces igitur tam populus quam. Episcopus obtulerunt Sacratissimo Principii nostro. ..Auditusa fuit Episcopus. . . Eadem quae Episcopus habet nunc in suo u libello promotor siscalis, addens Sacrorum canonum, et D u peram Tridentini dispositionem, qua Velitum est duos esseu par hos in una parochia : neque ad rem pertinere exemplau quarumdam parochialium, in quibus plures curam anima-a rum exercent, eum hic agatur de jure formali parochiae, a quod apud plures esse non potea; diversum si, ut in con-u trariis exemplis, ageretur de eaercitio curae, quod inter
u plures dividi potest, cum apud alium sit jus formale paro-κ chiae, ut in capitulis et collegiis : nullam doniquo habendamu esse rationem vetustissimae consuetudinis, cum corruptelau et abusus dici debeat, quando sacrorum canonum disposia tioni adversatur. Haec promotor. v Is certe promotor thestineontrariam strenue sustiuuerat: et nihilominus causa occidit. Argumentum etiam desumere possemus ex causa Sutrina
brevitatis ergo haec tantum Verba promemus : a Licet unicam α parochi duo regere valeant ecclesiam Miraldi, animadver-κ siones et additiones ad Barborum , de inficio et potest. μ-u meh., caput l, n. 44, et Sacra Congregatio in Tyburtina. 25 martii et is junii 1757ὶ, distincti tamen consentur ubia separatum habent gregem. IIis paucis verbis habes, et nobis assentire clarissimum Giraldum, et receptam esse apud Saeram Congregationem concilii doctrinam quam S tinemus, plures nempe constitui P se in una parochia Veros parochos; atque id neque essentiae parochiatus adversari, neque ex lege ecclesiastica absolute prohiberi. Duiligod by Cooste
210쪽
Caeterum iu citato resolutionum Mero' Congregationis Concilii Thesauro, plura alia reperies exempla praepositorum uni parochiae duorum pluriumve parochorum. Item in Gardelliana collectione decisionum Saeroe Constrestationis Rituum, sub n. 3833, reperies Parisiis exstilisse parochiam, a tribus simul parochis gubernatam, qui postea ad duos reducti sunt. Qui duo, cum inter Se de praeeminentia contenderent, eorum dubia resolvit Sacra Congregatio die 11 decembris 1728. Et ne minimo quidem verbo ibi innuitur, unti canonicam esse hujusmodi a duobus rectoribus parochiae gubernationem; sed contrarium plane supponitur. PnonΑΤvn III'. --Εx capite l8 sessionis 24 Τridentini concilii. Ibi expressu dicitur curam animarum in aliqua ecclesia posse ab Episcopo committi pluribus : Etiamsi cura, vel Episeopo incumbere dicatur, et per unum vel plures administretur: etiam in ecclesiis patrimonialibus, seu receptivis nuncupatis, in quibus consuevit Episcopus uni vel pluribus curam animarum dare.
Equidem eludi aliquatenus potest illa probatio, dicendo ibi agi de casu quo Verus purochus est ipsemet Episcopus; ita ut illi plures, ad merum curae exercitium deputati, nihil aliud
sint quam vicarii, alieno nomine, non SUO, ministrantes; ac proinde a ratione veri parochiatus deficientes : non autem
negari plures iu uua parochia constitui posse hujusmodi curatos vicarios. Λt vero faelli discursu, ex legitimitate plurium in una parochia vicariorum curatorum, concludi potest nec repugnare parochorum proprie dictorum pluralitatem. Sumamus casum ecclesiae cathedralis in qua capitulum habet curam dumtaxat in habitu; ita scilicet ut jus ipsi non competat sese in exercitio curae immiscendi. Ibi deputatus ad curae
exercitium, quantumvis dicatur vicarius, in re tamen eam exercet proprio nomine. Nam exercere curam nomine alicujus, qui jus non habet in exercilio curae sese immiscendi
est revera illam exercere independenter ab eo e sed exercere curam independenter ah aliquo, non QSt eam exercere tau quam ipsius vicarius : ergo qui hoc modo curam exercet, eam Diuili co by Corale