장음표시 사용
621쪽
Innocentii ΙΙΙ deerotalis A nobis, merito intelligitur, quasi Ni-esenum canonem renovasset. Nicoeni vero Patres iis generalibus verbis usi sunt, vel eas tantum personas quae suspicionem
effugiunt. Porro ex communi aestimatione et generali dice ce-seon praxi, famulit, de quibus in thesi, censentur sub relatis decreti verbis comprehendi : censentur nempe, regulariter loquendo, de iis quae suspicioni non dant locum. Et quoad aetatem communiter aestimatur satis eSse, quod quadragesimum annum egerint. Vide SchmalZgrueber, citato loco.
PROPOSITIO VI'. - Ouamvis a saeris canonibus clericis conredatur e abitatio eum supradictis forminis, id semper intellistendum est eum limitatione, nisi adsit periculum vel scandalum.
Nam Innocentii III decretalis, caeteraeque omnes, quae a generrati prohibitione nonnullas excipiunt sceminas, ideo dumtaxat eas excipiunt, quod Suspicionem effugiant; ac proinde in catantum hypothesi, quod non adsit periculum neque scandalum. Unde si de facto, ob peculiares circumstantias, adsit periculum aut scandalum, non concessa, sed prohibita cohabitatio censenda est. Proceditque hoc etiam quoad consanguineas affinesve quaslibet. v Neque dicas, ait Seli malet ueher loco citato , hoc modo u nullum esse discrimen inter conjunctas sanguine et extra-u neas; nam adhuc latum discrimen inter has et illas inter-u jicitur : consanguineae enim, tametsi juvenes sint, non suntu suspectae; ideoque cohabitare possunt clerico ordinarie otu per se loquendo, nisi per accidens adsint tales circumstan-α tiae ct indicia, ut locus sit suspicioni, sive propter ipsasmeta conSanguineas, sive propter famulas et Socias, quae esse cuma illis solent. Contra extraneae, eo ipso solent esse Su Spectu'.
u quia juvenes sunt; ideoque cohabitatio illarum prohibitare est eleri eis jure canonico. nPROPOSITIO V ΙΙ . - Nequit Episc9pus prohibere, ne disreesis suae elerici cum ulla omnino foemina cohabitent. - Non cuim potest Episcopus contra jus commune valide decernere : sed, ut modo vidimus, vi juris commutiis facultatem habent clerici Diqiligod by Go le
622쪽
cum supra enumeratis sceminis cohabitandi; ergo hae saeultato ab Episcopo privari non possunt. Hinc omnino errasse existimat Benedictus XIV quosdam Episcopos, qui clericis Vetustrant, et ne cum ulla prorsus scemina, licet arctissimo sibia consanguinitatis nexu obstricta, cohabitarentn de Synodo disces. , l. it, c. 4, n. 7); atque ibidem n. 4 generatim ca-Vendum Praemouet, u ne, obtentu renovandi pristinos Ecclea fide canones, quidquam in synodo Statuatur, quod contra-u rium sit posterioribus legibus, quibus antiquae disciplinae
et rigor nonnullis in rebus expresse mitigatus dis oscitur . nPROPosiTIO V ΠΡ. - Valeret tamen Episcopi constitutio, quaelericis eohabitationem prohiberet cum quibuslibet haeminis, nisiose prius earum qualitates examinasset, et abesse periculum atque scandalum comperisset. - Ιla tenet Benedictus XIV, citato
loco. Et facile probari potest : nam talis constitutio, esset quidem praeter jus commune; at nequaquam contra : Si qui, dem hae dispositione non impediret Episcopus cohabitationem in iis casibus, in quibus de jure communi licita est; sed dumtaxat explendam antea sorinalitatem injungeret . a Ilocu quippe ait Benedictus XI aliud non esset quam sibi de-u cernendum reservare, num haec Vel illa foemina cadat in cen-u suram, an potius in limitationem regulae Niccende, ab Inno- a centio ΙΙΙ innovatae . n Imo sanctus Carolus Borroinams inconcilio Mediolanensi i , partu 2 ; Aetorum Mediol. recl. , Padite l, pag. 10 , ita de rexit : ... Fauninas quascumque, etiam
quovis sanguinis, cognationis aut a initatis vinculo eis eo unetas habitare prohibemus, nisi Episcopus in alicujus urstenti necessitate aliter faetendum esse duaerit, cujus conscientiam in hoe valde oue
623쪽
OFFICIUM PAR HI QUOAD TEMPORALEM PAB HIE ADMINISTRATIONEM.
Quaestionem illam tribus paragraphis expediemus: l' nempe tanquam principium omnino in hac materia attendendum revocabimus, bonorum ecclesiasticorum administrationem nequaquam specularis potestatis jurisdictioni subjacere; sed totam esse penes potestatem ecclesiasticam; 2' exquiremus quasnam partes in administranda re temporali parochiae suae jus canonicum parocho tribuerit; a' expendemus an, et quomodo laicis x iris, matriculariis marguilliorsὶ aliove nomine nuncupatis, temporalis parochiae administralio legitime committi possit.
Bonorum eeelesiasileorum administralio sareularis potestalis jurisdielio ut nullatenus sui Mel.
Certam atque omnino tenendam esse hancce conclusionem quam plurimis atque invectissimis auctoritatibus firmare solent doctores catholici; inter quos sic rignanus lin caput Melesia sancta' uaria', de Constitui. , n. lbὶ : si Bona ecclesiarum v et clericorum esse et ipsa exempta a jurisdictione principisu Saecularis, magna Patrum consensione, et vehementi in lai-u eos sibi in illa jus aliquod vindicantes increpatione, decla-κ ratum est in synodo Romana III, capite i relato in capit cu Lene quidem, 96 distinct. ; et in synodo Bomana ΝΙ cujus a decretum refertur in capite In ea nonibus, l6, q. l); in concilio κ generali sub Innocentio III. capite 44 relato in capito Cum
624쪽
u apertus hic l . Et hanc quoquc exemptionem esse de jurea divino constat evidenter ex dicto capite Ouamquam, de Centi sibus, libro I, ibi : Cum igitur ecclesiast, ecclesiasticorque pera bonae, acres ipsarum, non solum jure humano, quin imo et sti-u tuno a Mecularium Martionibus sint immunes. Ad idem textus et irrefragabilis in capite Non minus, de immunitatibus eccles ... Et dicit eam esse communem et xeram Sententiam canonisi starum Gregorius de Valentia. u Λddueit postea Famauus plures alios doctores eam doctrinam propugnantes inter quos Bellarini uum Controversiti', lom. 2, libri l. c. 28, in 4 et 5' propositione) : tum Sic prosequitur : a Quamobrema cum tam ecclesiae quam personae eccleSiasticae, et earum v hona sint prorsus exempta a Saeculari juriSdictione, neceMa-u rio hinc sequitur, ut princeps saecularis nullam sibi authou ritatem aut jurisdictionem in ecclesias, personas et bona hu-ujusmodi possit vindicare ; ut de his omnibus est textusu hie 2), in dicio capite cum Dicis, ut in capite Inter iure, 33,
u q. 2; ubi dicitur, sanetam Dei Melesiam nunquam humanis a legibus constrinyi; et clamant passim interpretos omnes ina locis supra citatis. Unde etiam insertur, ut omnes leges quaeci habentur in litulis codicis nempe Iustiniani de sacrosanctisu eoelestis, de Episcopis et clericis, et in autheutica de sanctissi-α mis Episcopis, cum similibus, non valeant ex desectu poteu statis; cum de ecclesiis, de personis ecclesiasticis ot carum v bonis specialiter loquantur. . . Hinc etiam sit ut nulla ratiou habenda sit solemnitatis ab imperatore introductae in alieu natione bonorum eccleia re'. . . Rusmodi autem legibus Sacri u canoues vehementer resistunt; ita ut earum conditoresu etiam Sententide excommunicationis subjiciant. BC italis auctoritalibus adde, ii Τridentina D nodo seM. 22, cap. li) anathemati eum subjici, qui alicujus ecclesiae houa. census, jura, emolumenta fructusve usurpare praesumpserit,
t li Nempe in capite EeeIesia S. Maria'. cle Constitutionibus. 2 Neuii e in eodem capite Melesia. de Constitui.
625쪽
PARS QUIA TA. fis 5 mu impedire ne ab iis ad quos jure pertinent percipiuntur; ννα- umque is dignitate, etiam imperiali aut regali praefulgerit. Etsi autem certa sit et omnino tenenda communis haec doctorum sententia, non tamen ex ea sequitur non posse, eX concessione Sedis Apostolieae, juris aliquid in administrandis bonis
ecclesiasticis saeculari potestati competere: Cum nempe BO- manus Pontifex supremus sit ejusmodi bonorum administrator, si conventione aliqua seu concordato cum Saeculari principe
certam ei hac in re jurisdictionem attribuat, dubium non est quin . intra eonventionis limites, de bonis etiam et rebus Pe-elesiasticis legitimo jus dieat saecularis potestas; cujus ordinationibus tunc. ut pote ex illo ecclesiasticae potestatis placito vim haurientibus, standum proculdubio erit.
Quo sitam sit. ex jure ecclesiastico, parochi ius ei offetuis, quoad temporalem parochin suae adniinistrationeis.
l' Debet parochus inventarium sacore rerum, honorum et rodituum ad ecclesiam pertinentium, sive immobilium, sive mobilium; atque hujusee inventarii unum exemplum Episcopo tradere, in archivio opiscopali asservandum; alterum propria manu subscriptum inter ecclesiae libros seu scripturas retinere.
De quo vide disposita in bulla sancti Pii V Cum primum, calendis aprilis 1566; in bulla Sixti V Provida. 29 aprilis l587; otin instructione Benedicti XIII in appendice concilii romani,
anni 1725, n. 10.2' u Parochus nullatenus distrahere potest aliove transferreo istiusmodi bona, aut res ad ecclesiam pertinentes, sine ob-ci tenta ab Ordinario licentia ; quam ille non aliter concederere debebit. quam si alias res meliores. aut saltem aequales inu locum amovendarum parochus reipsa substituat; nisi sorico justa utiqua necessitas secus suadeat, quod Episcopi prudenti liae statuendum relinquitur. Ita sere ad verbum Pius V. . . n Leuronius, Forum semetieisse, parte t. q. 446. Diqiligod by Go le
626쪽
T CTATUS DE PAROCHO. 'a' u Sub excommunicationis aliisque gravissimis poenis a constitutum est in extraxaganti Ambitiosae, de Rebus e lesima non alienandis, ne absque auctoritate Apostolica ullo pacto a bona immobilia ultra triennium locentur, aut alia rationea alienentur. v Barbosa, de O cio parochi, cap. 13, n. 40.ὶ Et addit citatus auctor : u Nomine alienationis intelligo omnema actum, quo dominium rei directum, Vel utile, aut usus et fructus, aut jus, in alterum tranSsertur, vel abdicatur. n4' In alienatione rerum tenuiorum, licet immobilium, non
requiritur authoritas Apostolica, sed susscit sicut pro mobilibus licentia ordinarii, non tamen vicarii generalis. Et tenuia existimantur quae non excedunt 25 scutatorum Valorem.
Barbosa, cum Additamentis Giraldi, de moto parochi, loco citato, n. 42.)S' Nequit parochus bona ceclesiae locare cum anticipatis solutionibus. Id si quidem prohibuit Tridentina synodus se Sion. 24, c. l l . G' Exceptis autem ejusmodi juris dispositionibus, quae jus administrandi in parocho limitant, generatim dicendum cst
parochum esse administratorem natum rei temporalis par chide suae. Unde exceptis prohibitis casibus. ad ipsum spectat contractus quoad res ccclesiae suae temporales sacere, in judicio stare pro tuendis ejusdem ecclesiae juribus, et uno verbo personam administratoris agere. 7' Alvero, cum simul ut magis uniuscujusque parochialis ccclesiae bona Episcopi curae commissa sint, jus administrandi parochi remanet semper et in omnibus auctoritati ordinarii sub ordinatum. Ita ut teneatur parochus administrationis suae temporalis rationem, et tempore visitationis, et extra illud tempus, si Episcopo visum laurit, ei, aut alteri ab ipso deputato, reddere. Item ii herum semper remanet Episcopo quas opportunas existimaverit regulas in ejusmodi temporali administratione exercenda parocho praescribere; atque eas tenebitur parochus accurate Servare, modo alias Apostolicis constitutionibus seu Diqiligod by Go le
627쪽
universalibus Ecclesiae legibus non adversentur. Hanc parochi ab Episcopo dependentiam jura Omnino supponunt, cum nul- tibi cautum sit posse parochum quidquam quoad hoc agere, renitente aut aliter disponente Episcopo. Et sic patet quomodo parochiae temporalis administratio et a Sede Apostolica, et ab Episcopo et a parocho, pro actuum administrativorum varietate dependeat : nullatenus autem a saeculari potestate.
xii et quomodo lateis viris, qui mairieularii marguilliers) aliove nomine dicuntur, temporalis parochiae administratio legitime committi possit.
Laicis viris committi posse temporalem ejusmodi administrationem, dummodo ab ecclesiastica auctoritate deputentur, idemque rationem reddere debeant, atque ab eadem rex cari valeant, nequaquam sacris canonibuS adversatur. Etenim hoc modo constituti matricularii, non ex jure proprio, aut a saeculari potestate accepto administrant 'uod tanquam atten- latum semper Ecclesia reprobavit , sed dumtaxat ex sibi facto ab ecclesiastica potestate procuratorio mandato. Quo Sensu non magis repugnat in matricularios, seu ad temporalem parochiae administrationem, adhiberi laicos, quam ad peditui, advocati, similisve muneris explendum ossicium. Atque id omnino supponit et certum facit Τridentina s3 nodus, dum se sionis 22 capitc 9 sic decernit: Administratores, tam mel
siastici quam laici, fabriem cujusvis ecclesiae, etiam cathedralis, hospitalis, confraternitalis, eleemosynoe montis pietatis, et qu rumcumque piorum locorum, singulis annis tenerantur reddere rationem administrationis Ordinario...p nisi seeus forte in institutione et ordinatione tulis ecclesis seu fabriem e resse cautum esset. Ouod si ..., eae constitutione aliqua loci, aliis ad id deputatis ratio reddenda esset, tune cum iis adhibeatur etiam Ordinarius ς et aliter faetae liberationes dictis administratoribus minime sustragentur. Diqiligod by Go le
628쪽
Item sessione 24, capite 3, dum eadem synodus patronis
laicis vetat ne sese visitationi ornamentorum emissice, aut bonorum stabilium, seu fabriearum proventibus immisceant, hane
addit limitationem, nisi quatenus id eis eae institutione ae fun. tione eompetat. Ut autem id juris ex institutione seu fundatione ipsis competat, necessarius est ecclesiasticae potestatis assensus. Unde sicut certum est posse administrationem fabricae penes laicos esse, ita certum est id eis non competere, nisi dependenter ab auctoritate ecclesiastica, et eo gradu et modo quem eadem auctoritas concesserit. Dicto autem sensu intellecta matriculariorum institutio, sicut Sacris cauonibus consona, ita et parochiis valde utilis
esse potest. Cum enim apud populum facile spargi possint sinistrae suspiciones, ne forte paroelius ea, quae reficiendae fabricae et augendae Sacrae supellectili addicenda sunt, tu proprios usus convertat, aliove modo ecclesiae parochialis bona dilapidet, nil aptum magis ad arcendam ejusmodi odiositutem, quam deputari nonnullos civitatis praecipuos cives, qui simul cum parocho de his omnibus deli herent atque deco nant. Atque insuper, dum ad solvendum adigendi sunt ii, qui ex aliquo titulo ecclesiae parochiali debitores sunt, nemo non videt quam expediat id, nou a parocho ipso immediate seri, sed a deputato illo lateorum virorum coetu . Immo fuisse matricularios. seu laicos rei temporalis parochiarum administratores, hunc in scopum initio introductos, non immerito Suspicatur Thomassinus : u Il se pourrait bien faire, inquit, u que les laiques cument site admis a I 'adminiistration de lau fabrique, asii d'oire chameis de cette exaction de dentem et qui I eur si ed tae ux qu a des ecclesiastiques. η Discipline de ι'Myllae, partie 3, chap. 36, n. 6. Incassum autem laboravit citatus auctor ut aliquod in antiquitate vestigium reperiret, administratae rei temporalis ee-clesiarum a viris laicis, saecularis potestatis vi et nomine. Cum tamen suo tempore videret in Gallia hanc mutriculariorum institutionem, totamque ecclesiarum temporalem admi- Diqiligod by Go le
629쪽
61 sinstrationem, uou jam Ecclesiae, sed principis jurisdietioni et legibus subjici, postulat edoceri se, quomodo et quando haecce
mutatio intervenerit : a Quand et comment ces marguilliorsa soni devenus ce que nous las VoJOus proseutem ent dansu nos egIises de France, e est uia dutuit que je uoudrais apii prendre de quotqu'uia plus habile que moi dans ces sortesu de recherches. η Loco citato, n. 3.ὶ Absque tanta cruditionis copia dici posse videtur, evenisse hancce immutationem in Gallia, quando hac in re, sicut in tot aliis, Ecclesiae propriam jurisdictionem saecularis potestas invasit.
QUOMODO HODIE IN GALLIA REGULETUR TEMPORALIS PABOCHIABUII ADMlNIATRATIO; ET QUAENAM IN EA SINT PAROCI I
Superiori capite jus commune quoad temporalem ecclesiarum parochialium administrationem descripsimus. Hic vero ejusdem administrationis normam, prout hodie in Galliis con-Stituta reperitur, exponemus. Fuit autem tota haec res in Galliis a potestate saeculari ordinata; uec de ea tu concordato anni l80l quidquam occurrit ex Sedis Apostolicae assensu d terminatum. Cum tamen ejusmodi saecularis potestatis ordinationibus sese aptare cogantur Galliarum parochi, pro ipSorum commodo, earum praecipuaS hic subjiciendas duximus.
Decretum Napoleonis diei 30 decembris l80s, quoad subricus.
630쪽
ART. 5. Dans les paroisses ou la population sera de cinq millo ames Oii au dessus, te conseil pera compossi de neus conseillers de labrique: dans totales les aut res paroisses, ii devi a retro de cin I : iis seroni prisparmi les notabies: iis deuront eire callioliques et domicilius dans la pa-
ART. 4. De plus seront de droil membres du eonseil: 1' Le cure ou deSservant, qui y aura la premiure plage, et pseurra S Flaire reni placer par un de ses vicaires; 2' Le matre de la commune dii che Nileu de la curo oti Suecursa te; ilpourra s'y laire rem placer par Pun de ses adjuinis : si te maire n'est paseatholique, it deura se substituer un adjoint qui te soli, ou , , desaul, uniuembre dii conseil municipat catholique. Le matre Sera place , la gau-che, et te cure oti desservant a la droile dii president. ART. N. Dans Ies villes ou it y aura plusi eurs paroisses Du surcursales,lo matre sera de droit membre dia conseil de eliaque salirique; il pourras'y laire rem placer comme il est dit dans rartiele preeedent. ART. 6. Dan S les paroisses ou succursales dans tesque Iles le consei lde labrique sera compos i de neus mem hi es, non compris les membres do druit, cinq des conseillers Seront, potir la premiere inis, a la nomination de Pstvoque, et quatre a celle dii presei: dans celles ou il ne sera compose que de cinq membres, i 'Exeque en nommera trois, et te preset deux. lis enireront en lanctions te premier dimanehe du mois d avrit procliain. ART. T. Le conseil de labrique se renouvellera partiollemen I totis tesimis ans, savoir, a rex piratim des trois premieres annsies dans les paruisses Oii ii cst eompose de neus membres, sans y comprendm les mem-