장음표시 사용
611쪽
eiendae, adnotat ibidem Giraldi: et Ex responso sacrae Congre-u gationis Concilii ad Episcopum MelitenSem, non opus est ut a sit perpolita et elaborata, ad sormam qua communiter uiuimu tur contionatores; scd satis est sunt verba responsi, ut hau botur libro 6 decretorum Sacrae Congregationis, pagina l09u et seq.ὶ ut parochi, etsi formaliter non praedicent, saltem sim v nieis et festis diebus plebes sibi eommissas, pro sua et earum ca-u meitate, pascant salutaribus verbis. Di 0. Est sententia communiter recepta, graviter P care parochum, qui Sive per unum mensem continuum, Sive Per tres menses non continuos, uec per se, nec per alios praedicat. Vide
sanctum Limrium, l. 4, n. 269 et 270; et Scavini, tom. l, tractatu 3, dilaput. i, cap. 2, art. 2, n. 5.) Hinc sequitur, iis etiam duobus mensibus, quibus par his licet abesse a parochia, teneri cos proeurare, ut praedicationis ossicium non
ll. Quoad obligationem parochi, pueros doctrinam chri- Atiauam edocendi, dccrevit Τridentina synodus in hunc modum : Iidem i) etiam, saltem dominicis et aliis festivis diebus,
pueros in simyulis parochiis Mei rudimenta eι obedientiam resta Deum et parentes, diligentre ab iis ad quos spectabit, doceri rurabuntς et, si opus sit, etiam per censuras ecclesiasticas compellent enon obstantibus privilegiis et consuetudini a sem. 24, c. 4.
de Ret. . Quod autem ad parochos praecipue Speet et puer rudimenta sidei edocere, sequitur ex citato Tridentino decreto seM. 5, c. 2 .u Unde ad ossicium parochi pertinet parochianos suos in a praedicta doctrina christiana erudire ; et sic mortaliter pec-κ cabit paroelius, qui nimium negligens fuerit in hujusmodiu doctrina christiana odocenda. v Barbosa, de inlicio puro hi, cum Additamentis Giraldi, parte l, c. 15, D. 2. Quod autem, justa de caum, possit parochus per alios idoneos huic obligationi satisfacere. admittunt doctores, ut est
612쪽
ιν Sacra Cougrestatio Concilii) pluries c Suit, non eodemu modo atqno indiscriminatim quoscumque ecclesiasticos esse et cogendos, ut collationibus pro discussione casuum ad con-u scientiae forum spectantium intersint; Sed eos, qui anima-α rum curae praepositi sunt, itemque omnes presbyteros lj et qui consessiones excipiunt, compelli ad id posse; caeterosa vero esse quidem monendos et adhortandos, non tamen et cogendos. Ita antiquioribus decretis praetermissis) resolua tum suit in causaὶ civitatis-Plebis, eonferentis casuum,u i5 martii 1692; in qua, proposito dubio : An Episcopus pos-u sit compellere canonicos, confessarios, coeterosque presbyterosn eathedralis sub poena pecuniaria, ut acredant ad congregationem re casuum conscientio', - rescriptum fuit : - Posse compellere u Omnes Sacerdotes saeculares confessarios, ctiamsi sint cano-α Dici; caeteros Vero non posse compellere, sed hortari; uta in libro 42 decretorum, pagina l47. v Haec transcripsimus ex eausa Iarrinensi, 26 januarii 1732 in Thesauro resolutionum, tomo 5 . I an dem parochorum obligatiouum firmat Benedictus X l V iustitutione 103, n. 9ὶ sequo uti Sacrae Congregationis Concilii
declaratione : Saera Congregatio consuit, Episcopum evere posse a I interessendum eongregationi cumum conscientiae parochos tam. Sa culares quam restulares, curam animarum exercentes. 3 Septembris l650. tomo is regestorum, pag. 76, in cauin FOrosem proniensi.
ili intellige sine via res dumtaxat, nou autem regulares, pruiit ex declaratione iiii, paucis post verbis, adducta. Ρleue eonStul.
613쪽
OBLIGATIO PAR HI QUOAD RESTAURATIONEM ECCLESI ET DOΜUS PAR HIALIS.
l. Praemittuntur juris terius. - Ιn capito 4, tituli 48, libri a decretalium, sic decernitur ab Alexandro Papa ΙΙΙ : De hispui par tales ecclesias habent duximus respondgndum, quod aurmurationem et instaurationem ecclesiarum cogi debent. eum opus fuerit, de bonis Quae sunt ipsius ecclesiae, si eis supersint, e
ferre; ut eorum exemplo caeteri invitentur. Cui decretali haec praefigitur rubrica : u Rectores ecclesiarum possunt compelli, u ni de reditibus qui supersunt teneantur conferre ad con-u structionem Seu reparationem ecclesiae. . Legem illam innovavit Τridentina synodus, in hune modum : parochiales vero ecclesias, etiamsi jurispatronatus sint, ita collapsas refici et instaurari procurent Amri , eae fruet ibux et
Proventibus quibuscumque ad easdem ecclesias quomodo umque persinentibus e qui si non fuerint stillicientes, Omnes patronos et ullos, qui fructus aliquos eae dictis ecelestis provenientes percipiunt, aut in illorum defectum par hianos, omnimis remediis opportunis ad Proedicta cogant 2 quaevmque armellatione, exemptim ne et eo tradictione remota. 9uod si nimia egestate omnes laborent, ad matrices, seu viciniores ecclesias transferantur; eum facultate tum dictas parochiales quam alias ecclesias dirutas, in profanos usus non sordidos, erreta tamen ibi cruce, convertendi seM. 2i, . 7 . II. Determinatur guomodo et quando restauranie eccles ' με mehialis onus parocho incumbat. - α Doctores inquit Beneu dictus XIV) eoucilio Tridentino inhaerentes, hos veluti gra-a dus constituunt. . . : 1' Si ecclesia restauranda peculiaresu aliquos proventus sui editat. tunc iidem provenius adu ecclesiam reparandam primo conserendi sunt. 2' Si aliqua Diqiligod by Go le
614쪽
u constitutio vel statutum intercedat, quo privatae familiae
a suis sumptibus ecclesiam, cum oportuerit, reficere, vel diu rutam rurSus excitare teneantur, tunc eidem Statuto pa-u rendum est. 3' Si loco statuti. Vetus ae ceria consuetudou asseratur, ob quam privali aliqui cives ex Pensas sacere co-κ gantur, tunc ea consuetudo vim legis habere aut retinerere debet. 4' Si neque statutum neque ulla consuetudo inter-u veniat, tum parochus ipse iaciendis expensis subjicitur; quia tamen haud fructus ex patrimonio suo desumere, sed illosu qui sibi ex beneficio supersu ut, omnino debet. Sic enim sanu citur apertissime ex capite de His, de Ecclesiis o disicundis ... et Perspectum est omnibus, in tres partes distribui proventusu ecclesiasticos a jure pontificio : prima beneficio consera valido, altera juvandis egenis, tertia restauraudae Ecclesiae
et tribuitur. Et quamvis inquit Peckiusὶ distributio illa antiquit juris in omnibus non servetur, illud tamen et jure et consuetuet dine receptum est, ut hoc onus in praedictis redditibus, eum s α quatur, qui eorum usum, fruitionem, perceptionem et commod
et talem habet. Hic duo superaddenda videntur : nempe tutersi ea quae parocho SuperSunt, nequaquam admiiugendas eswet expensas quie si unt pro alendis couSanguinei S, aut pro Se u vanda generis sui conditione : ea Solum numeranda sutit, u quae ad parochum ipsum sustentandum necemaria ducun-u tur ... Illud quoque monendum est, non Solum parochum, si sed caeteros etiam, qui pensiones ex illa parochia suscipitaui, et ea lege teneri, ut partum Suam impertiant, cum templumis reparandum est... 5' Si parochus suStentationem suam exu beneficio solum percipiat, neque sint ulli qui pensiones autu beneficium simplex ex sua parochia deSumentes, neceMu-u riam pro expenSis pecuniam Suppeditent, tunc Si eadem κ parochia juspalronatum adjunctum habeat, concilium Tri-u dentilium faciendas a patronis expensas decernit. v Benedictus XIV, inst. I 00, n. 9 et seq.) Addit aulem laudatus Pontifex, deficientibus praedictis, restauraudat eccleSiae Onus populo iucumbere. Et tandem, si praedicti Omiles necessarium Diqitigod by Go le
615쪽
PARS QUINTA. 605 pecuniam suppeditare non valeant, ecclesiam esse in usum prosanum redigendam. et titulum in proximam oeclesiam transferendum. I. Eadem est oblistatio parochi guoad domus presbyteralis reparationem. - et Quod diximus de reparatione et restaura-α tion se occlesiarum parochialium, idem omnino dicendum estu do domibus parochialibus, id est, habitatione parochorum et ut declaravit Sacra Congregatio Concilii in haec verba :a I sem censuit constrestatio de domibus pro necessaria par hiu habitatione in elligendum, quod de ecclesiis parochialibus deci-u sum est, omni contradictione remota. n Barbosae tractatus steollicio paroehi, cum Additumentis Giraldi, parte l, c. l3, n. 12. IV. id Episeopum spectat decernere, qiicenam opera in ecclesiar i domo parochiali fieri Uebeant, et pro quanam summa parochus alii e contribuere debeant. - Id aperte supponit citatum eaput T sessionis stl Τridentinae synodi, et extra controversiam est apud doctores vide inter alios Barbosam, de inpeio Imr hi, eum 4dditamentis Giraldi. parte i, cap. 13, n. la .
V. A deereto Episeopi pro dictas restaurationes et contributio- nos decernente, non datur appellatio ad GIectum suspensivum, sed dumtaaeat ad devolutirum. - Etenim in citato capite 7 sessionis 2I Tridentini concilii expresso habetur, quaeumque appellatione, exemptione et contradictione remota. Qua sormula, ut notum est, tollitur suspensivus, non autem devolutivus essectus appollationis.
I. certum est teneri cog synodo interesse. Constat, tum ex variis aliis juris textibus, tum praecipue et manifestissime ex his Τridoulini cone illi verbis : notione tamen par hiatium, aut Diuitiaco by Corale
616쪽
aliarum Mecularium recte larum, elisam anne ram, debeant ii qui illarum cumm gerunt, quicumque illi sint, synodo interesse sess. 24, c. 2). K Quo circa, ait Benedictus XIV, extra coma troversiam est, quotquot animarum curam gerunt, siveu Saeculares, Sive regulares illi sint, indubia lege adigi adu interveniendum synodo. η De Sxn. dueees. , lib. 3, cap. 5. n. 2.) Sub dicta autem lege comprehendi parochos etiam ad nutum amovi biles, quum et ipsi curam auimarum gerant, satiApatet ex citatis Tridentini decreti verbis. Parochi nullius. idest, qui nulli Episcopo, sed immediate Romano Pontifici subjacent, te neutur accedere ad synodum illius Episcopi, qui ex concilio Τridentinoὶ potest eos visitare, idest, vicinioris :quod vide probatum a Benedicto XIV de Syn. disre., l. 3, c. b,
u. 3 . U. Certum est parochos omnes convocandos seu invitandos esse ad dioecesanam s3 nodum; siquidem tradunt canonistae
communiter, ad episcopale concilium esse Nocandos abbates, Sacerdotes, atque omnem elerum civitatis et citarim Fagnanus, in
caput Grave, de Proebendis, n. 10. ΙΙΙ. Α sortiori jus habent parochi, ut in dioecesana synodo admittantur; ita ut nequeat Episcopus eos excludere : Cum obligatio aeredendi et Odmittendi reciproca sit et correlatira quin imo fortior et strictior est obligatio admittendi eae parte hiscopi. Fagnanus, loco citato, n. 13 et l4.
DE COHABITATION E PAR OCHI CUM MULIERIBUS.
Praenotandum. - Rogulae de Husmodi cohabitalione a jure statutae, eaedem sunt quoad omnes clericos Episcopo inscriores. Quoad Episcopum vero strictiores eas esse tenuerunt nonnulli canonisue; docentes, et Episcopum nullam mulierem, nequidemu matrem aut Sororum secum habere posse. v Vide apud
617쪽
Quod tamen citatus auctor ibidem confutat in hunc modum :u Cum nulla talis prohibitio reperiatur facta Episcopis et aliisu similibus praelatis, ideo dicendum, elisi omnino honestius etu magis consultum sit, ut hujusmodi foeminas conjunctas, nonu intra domum episcopalem, sed in domo alia separata habeantu idque maxime propter alios clericos cum Episcopo commωu rantes); casu tamen quo suspicio lucontinentiae et scandalia periculum abest, licite eosdem posse intra eamdem domum,u sed in conclavibus distinctis, cohabitare matri, et aliis Remia nis in primo vel secundo gradu conjunctis, cum ipsaruma ancillis et pedissequi s. nCanon istarum more, dictas regulas quoad omnes generatim clericos exponemus; quod idem erit ac illas de parochis iuspecie exposuisse, cum sint eaedem. In enodanda autem quaestione, procedemus Me ordine :l ' dicemus quomodo varia variis temporibus oIim disciplina hae de re viguerit; 2' hodiernum jus commvue exponemuS. Magna Nicaena synodus, canone 3 collectionis Harduini tomo l, col. 323ὶ decrevit in hune modum : Interdixit per
omnia magna synodus, non Episcopo, non presbytero, non diacono, nee alimi minino qui in elero est, licere subintroductam habere mulierem, nisi forte aut matrem, aut sororem, aut amitam, vel eas tantum personas, sture suspieionem elIugiunt. Illam Nicoenorum
patrum sanctionem plurima dein concilia reno arunt; quorum ei talos textus videsis apud Benedictum XIV Me Synodo dise- S., I. it, c. 4, u. 4). Coneilium Carthaginiense III anni 397, canone i7, mulierum conjunctarum enumerationem tantisper extendit : Ut
618쪽
soloe miatres, a tum, et malartem, amitae, sorores et filiae fratrum aut sororum ... Caeterum Nicoeno haud contradicebat decretum
illud; siquidem illae aliae conjunctae jam implicite a Nicaenis
patribus designabantur his verbis, vel eas tantum permnas quo respicionem efugiunt.
Ast concilium Forojuliense anni 79l, Moguntinum anni 888, et Metense ejusdem anni, clericorum cum mulieribus coha-hilationem omnino et absque ulla exceptione prohibuerunt :ita scilicet ut ne illae quidem a Nicoenis patribus expreSSae, mater, soror et amita, in eadem domo versari permitterentur. Τextus habes apud Benedictum XIV, citato loco.)Quam tamen disciplinam plus aequo rigidam perpendens Innocentius III, Nicoenam restituit, his verbis: cum elericis quoque Mn permittas mulierculas habitare, nisi forte de illis personis existunt, in quibus naturale foedus nihil permittit m i eriminis suspieuri capite A nobis B, de Cohabit. oler. et mul. . Hane In- noeuntii III decretalem pro lego universali habendam tenent doctores communiter; docentque per eam derogatum fuisse rigidioribus praefatorum synodorum dispositionibus. Cumque post memoratum Pontificem nulla intervenerit contraria Ecclesiae lex, hodiedum ejus decretalis pro jure communi habenda est, prout ox sequenti para apho magis pulcbit.
Determinatur hodiernum jus eommune ei rea eohahilationem eleri orum
PsoposiTIo Ι'. - 0uoad ejusmodi cohabitationem, desumendum est hodiernum jus commune tum eae decretali A Nonis Innoeentii III, tum eae communi doctorum interpretatione. - Sequitur
ex eo quod dictum decretum vim legis univcrsalis habero censendum sit, nec ei postea per ullam generalem Ecclesiae dispositionem fuerit derogatum. Additur autem, tum ea communi doctorem interpretatione: quia dum nee Sedes ipsa Apin Diqiligod by Cooste
619쪽
PARS QUINTA. 609 stolica, nec Sacrae Congregationes auctori late sua Sensum
alicujus generalis ecclesiasticae legis declarant, nulla alia tu-lior est quam communis doctorum interpretatio. In praesenti autem materia nullam novimus Sedis Apostolicae, aut Sacrarum Congregationum declamationem, ad determinandum In nocentianae decretalis Sensum editam. Standum ergo est textui hujus decretalis, et communi doctorum interpretationi. Objicies. - Decretalis A nobis Innocentii III revocata fuit
a Grogorio ri; siquidem Gregorius ΙX in libros doeret alium
inscruit caput Inhibendum si, de cohabit. olerio. et mul.), quo Nannetonsis Synodus olim prohibuerat, ne clerici cum ullis omnino mulieribus ne exceptis quidem matre, amitave, aut sororu) cohabitarent. Non enim inseruisset, nisi priscum hunc disciplinae rigorem voluisset iterum. in jus commune evehere. Respon leo. - l' Idem Gregorius Ι inseruit otiam Inii eontii III decretalem, qua dictus rigor excluditur. Unde, si revera ambae decretales inter se pugnent, ex solo facto insertionis colligi nequit quaenam alteri praevalere debeat, siquidem ambae pariter fuerunt insertae. 2' Dici potest de re- talem Inhibendum, utpote antiquiorem, insertam dumtaxat fuisse tanquam historicum antiquae disciplinae documentum. 3' Communis est doctorum sententia, per decretalem Innocentii exprimi legem geri cratem, et ordinario Servandam; alvoro a decreto Nanneiensi poni regulae limitationem, in specialibus quibusdam eventibus adhibendam. De qua communi doctorum interpretatione vide Benedictum XIV de Syn. dure., Ι. it, c. 4, n. 7ὶ, et Ius Pontinetum Giraldi intit. 2, libri 3 decret. , pag. 225, edit. Romae 1829). 4' Do etores qui post Gregorii IX compilationem Scripserunt, communiter tenuerunt licitam eme clericis eum matre, amita et sorore cohabitationem ; nec Gregorius ΙX aut subsecuti Ponti seos hanc communem doctrinam improbarunt. PB Osimo IΙ . - Clerim licitum est, regulariter loquendo, habitare eum hominis, sibi in primo vel secundo eo an initatis
620쪽
yradu eo unetis. - Num ex decretali Innocentiana, ipsi liei-lum est degere cum mulieribus, in quibus naturale foedus nihil permittit Meri criminis suasticari. Porro de harum numero osse conjunctas in dictis consanguillitatis gradibus, id est matroni, a iam, amitam, materteram, Sororem et neptem, est communis doctorum senteutia. Vide Schmal Egrueber et alios canoni stas, in titulum 2, libri 3 decretalium. Diximus autem 1 mulariter loquendo, ob infra ponendum exceptionem. Pstopositio ΙΙ . - Item clerim licita censetur cohabitatio eum albinibus in primo stradu, verbi stratia, cum novercia, nuru et uxore fratris defuncti; insuper cum allinibus in secundo gradu.quando alter ulteri reverentiam stebet; verbi stratia, cum voresvitrui vel alunculi defuncti. - Nam ratio ab quam Innocentius ΙΙΙ cohabitationem permittit cum cousanguineis eSt, quod tunc exeludatur in continentiae suspicio. Hinc vero communiter a Stima ut doctores, censeri coueeSSam cohabitationem eum alitis etiam sceminis, quae talis conditiovis Sunt, ut suspicionem pariter effugiant : renovari nempe ab Innocentio III dic senum decretum, quo generaliter concessio sit quoad eas Omnes PerwuaS, quoe suspicionem est ustiunt. Jam vero tales so censendas praedicto modo stilines communi eousensu admittunt. Fide passim canonistas ubi titulum de Cohabitatione clericorum et mulierum commentariis illustrant.)Pno siTio IV . - Ouando clericus lieite habitat cum prwdielis sibi eu unetis, etiam ipsi licet habitare cum earumdem an illis et pedisequis. - Cum enim dictae clerici consanguineae aut assivos absque ancillis aut pedisequis ordinarie degerone iuuant, hoe ipso quod lex ecclesiastica clericis permittit habitare cum suis consanguiueis aut assinibus, merito etiam supponitur concedere, ut cum harulli auculis habitet. Vido tuter alios canonistas ita tradentes priectarum Schmal Egrue-ber in titulum 2, libri 3 decretalium, D. 2 .PROPosiTIO V . - Non prohibentur clerici etiam eatraneas hi mims in famulas sibi uasumere, modo provectioris inlatis sint honesto' sum P, et extra si visionem. - Nam, ex modo die lis. Dissiliam by Corale