Institutiones juris canonici in varios tractatus divisae auctore D. Bouix Tractatus De Parocho ubi et de vicariis parochialibus, necnon monialium, militum et xenodochiorum cappellanis

발행: 1855년

분량: 722페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

601쪽

chus in par hiali erelesia. - α Tenetur parochus, ait Barbosa, u in dominieis et aliis festivis diebus, suis subditis missam ceu lebrare; et sic in propria ecclesia, et non in alia n de inficio μιν hi, cum Additamentis Giraldi, parte i, cap. li, n. 3ὶ atque id firmat laudatus auctor nonnullis Sacrae Congregati illa Coneilii deelarationibus. Consonat Ferraris : a Parochun, u inquit, diebus sustis missam celebrare debet in propria o u clesia, et non in alia, quacumque consuetudine in contra. u rium non obstante : Sacra Congregatio Concilii in Lucana 4 i5 septembris et l7 novembris I 629 u verbo Poroctus, art. 3, v. i). Invictu autem sequitur nostra eouclusio ex sequenti Sacrae Cougregatiovis declaratione, in Fanensi, it mali l720 : Ad dubium Milicet : b' An oecurrente, quod archipresbyter parochraeelebret missum eonventualem, vel alius legitime α ι, seu sit i militus . tam in diebus festivis quam feristibus quadragesimoe, ι neatur eelebrare facere per alium missum parochialem pro populo, ut supra 8 Sacra Congregatio respondit : Istimative, sed eum applieatione diebus festivis tantum in Thesauro resolutionum, tom. i, pag. 32 ij. Ex his verbis, vel alius legiιime absit, sequitur parochum legitime absentem non posse oueri satissaeero missam pro populo celebrando in loco ubi extra parochiam moratur; cum declaretur, eum in hoc casu debere relebraresae re per alium missam par hialem, eum applicatione pro p

pulo in diebus festivis; quod proiecto idem est ae declarare, non posse paroelium oneri celebrandi pro populo satissaeere nisi in propria parochia.

PaoposiTio VIII . - Obligationi missam celebrandi mo m-pulo satisfacere νοι ι par hua Per missam privatam; non ανι tenetur missam solemnem, aut aliqua certa hora flaeam eelebrare. Vidimus supra a Sacra Congregatione Bituum expresse declaratum, non requiri missum solemnem in collectione Gardelliana, n. 4968.) Miunde nec Tridentinus textus, nec alia Sedis Apostolicae, et Sacrarum Congregationum decreta, dum parochorum pro populo litandi obligationem exprimunt, quid

602쪽

592 TRACTATUR DE PAROCHO.

quam addunt de necessitate eelobrandi, vel cum certa aliqua solemnitate, vel aliqua certa hora. Ergo concludendum est tenori quidem parochum diebus sestis osserre pro populo, et quidem per seipsum, et in parochiali ecclesia; nequaquam vero de jure communi teneri cum ad eam solemniorem missam, quae summum sacrum dici solet, celebrandam et applicandam pro populo. Die imus autem de jure communi. Nam posse Episcopum p scribere, ut porochi per seipsos hanc dictam solemniorem missam diebus sestis colobrent, dubium non cSt. In quo casu, si logili me impediatur parochus ne missam illam Solemniorem cantet, et possit tamen aliam missam in parochiali ecclesia celebrare, debebit quidem alteri cantandam missam demandare at non poterit, ut videtur, in illum onus transferro osserendi pro populo; cum haec obligatio, ut supra dictum est, personalis sit, et eam per missam privatam ipse per seipsum adimplere pomit.

PROPOsilio IX'. - Si parochus sit simul canonicus, et ad eum spectet missam conventualem e lebrare, tenetur aliquem sibi substituere qui missam applicet pro myvlo. - Constat Dx Supra citata

Sacrie Congregationis Concilii declaratione it mali l720 in

Thesauro resolutionum, tomo i, pag. 32i . Ad dubium scilicet:

An eurrente quod archipresbyter parochus celebret missam conventualem. . ., teneatur celebrare facere per alium missam paro

chialem pro populo' Besponsum ost allirmative. Idem vide declaratum in Gnti Falisci 29 januarii l718 in Thesauro resolui. , tom. 9, pag. l 45ὶ; in Viterbiensi 3i martii l708 apud Benedictum XIV, Oumstiones moles. , q. 3); atque hoc ipsum laudatus Pontifex Oxpresse declarat in sua constitutione Cum smyer, ii 17.

603쪽

l. a Parochus ratione ossicii sui ex justitia obligatur hoc a sacramentum subditis ministrare; ut proinde mortalitera peccet, si petenti sine justa excusatione neget, Vel disserata cum probabili periculo ne interim infirmus decedat. n Barbosa, de ostiem par hi, cum Addit. Giraldi, e. 22, n. 10. 2. a Neganda non est extrema-uncti Oὶ pueris rationis usum a susscientem habentibus ac peccandum, et sacrae paenitentiaea aut Eucharistiae recipiendae capacibus . . Ibid. , v. l2.ὶ Vide etiam Benedictum XIV de Syn. dioec., l. 7, cap. 2l, n. 2ὶ 3. Item conserenda est amentibus et phreneticis, dummodo absit periculum irreverentiae, et aliquando rationis usum habuerint. Vide catechismum romanum parte 2, cap. 6, S s), et Benedictum XIV n. dioec., l. 7, c. 2i, n. 4).4. An parochus illud sacramentum ministrare teneatur cum propriae vitae periculo; aegrotis, verbi gratia, pene laborautibus 7 Negarunt aliqui doctores : sed sanior pars, cui adhaeret Benedictus XIV, putant cum omnino teneri. Vide Additamenta Giraldi ad Barbosum, de inlisio parochi, c. 22, D. 17. Fido item quae diximus supra, capite 5, n. li; et Benedictum XIV, de Synodo dioeresana, l. 13, c. l9, u. 8 et Seq. 5. Senibus, qui senectute conficiuntur absque alia infirmi, late, tenetur parochus hoc sacramentum miniStrare. Ihid. , n. 13 et 18.)6. a Quod non sit lieitum uti oleo benedicto praecedentis si anni, postquam novum fuerit consecratum, declaravit Cong gregatio Rituum sin Septempestunensi, I decembris 160 l);κ licitum lamen esse in urgenti necessitate declaravit Congre-58

604쪽

a gatio Episc., 20 maii 1590. v Giraldi, Additumenta ad Bam sam, de ollieio par hi, c. 22, n. 25.)7. Si intra annum contigerit consecratum oleum non sum-cere, potest ipsi addi oleum non consecratum; modo quod additur sit mitioris quantitatis consecrato. Imo licet id pluries fiat, ita ut tandem non consecratum Superet consecrati quantitatem, non periclitatur sacramenti validitas. Ita declaratum a Sacra Congregatione Sancti Ossicii, vide apud Giraldi dili- tamenta ad Barbosum, de olpicis parochi, c. 22, u. 26 . 8. Quod posset extrema-unctio ante xiaticum aegroto ministrari, in iis dioecesibus tu quibus liaec consuetudo vigeret, vide apud Benedictum XIV de Syn. dioeces . , lib. 7, c. 23, u. iet 2 . Addit autem laudatus Pontifex : u Nihilominus in locisu in quibus hic mos obsolevit, vigetque disciplina a concilii a Gide utini catechismo praescripta, non facile permitteremusu ab hac recedi. ns. Quoad iterationem hujus sacramenti, est recepta generaliter sentcntia, posse illud denuo administrari aegroto, qui post primam receptionem morbi gravitatem evasit, postea Vero, antequam plene convaluerit, iterum in discrimen vitae relabitur. Quam doctrinam vide auctoritatibus firmatam apud Benedictum XIV loco citato, u. 3 et 4ὶ .lo. Τenetur parochus singulis annis sanctum oleum noviter consecratum ab Episcopo Suo recipere, nec potest alterius

dioecesis Episcopum adire, ut illud sibi comparet Benedi- eius XIV, institutione 8l, u. 2ὶ .il. Tempus intra quod illud accipere tenetur statui soleta seria V tu coena Domini, usque ad sabbatum in albis. Commendandi autem valde illi parochi, qui cum id possint j cito

novum oleum Sibi comparant, ita ut sabbato sancto, in lautis baptismalis benedictione, recenti chriismate utantur. Imo et ad id inuebuntur, si ita quoad viciniores decreverit Episcopus.s nodusve provincialis.l2. Post sabbatum in albis, comburi debet vetus, nec ultra

605쪽

nistrari, si deesset novum; etiamsi desectus novi culpabilis

fuisset.

13. Debet parochus per seipsum, vel per clericum in sacris, si ita lex dioecesana larat . illud sibi comparare. De his vide citatam Benedicti XIV institutionem.)l4. Quod attinet ad spiritualem assistentiam infirmis et moribundis a parocho praestandam, adnotat Leurenius in hunc modum : a 1' Teneri illum, ubi necessc est, ad visitando su insirmos accedere, eosque Opportunis remediis juvare; ha-α bendo in promptu argumenta, ad animum consolandum a excitandumque ad res divivas et aeternas congrua. 2' Ma- a gnum et necessarium esse ministerium, majoremque ei inii cumbere obligationem assistendi aegro incipienti agonirare,u et ferendi opem opportunam in eo periculoso momento. a Nou tamen teneri parochum sub mortali assistere infirmo a qui Sacramenta recepit, cenSet Bar M. . . Quod si tamena infirmus fuerit impaenitens, tenetur ei amistere usque ad rea ductionem s Forum beneficiale, parte l, q. 428). Praxis est Romae, et tu caeteris status Pontificii dioecesibus, ut infirmus in extremis constitutus, nullo diei noctisve tempore,

parochi vel, ipso impedito, alterius ad id deputati presbyteri

auxilio et praesentia destituatur. Quod et tanta religione sorvatur, ut instar Scandali foret, eo momento infirmum obire, quo nou adesset parochus ejusve substitutus. A qua praxi in nonnullis Galliae regionibus ita recedere solent parochi, ut vix mihi persuadeam, eos suum in hac re ossicium saltis intellexisse. De iis loquor, qui delatis infirmo sacramentis, ipsi postea in extremis posito aut jam agonizanti, adesse non curant, in iis etiam locis et familiis, ubi facile cam assistentiam praestare possent. Quae certe agendi ratio mihi non videtur posse a

culpa excusari. Memores sint tremendi parochorum ossicii esse, ut insomneS etiam noctes traducant, ubi id animarum sibi commissarum salus expostulat. Diuii tred by Cooste

606쪽

TRACTATUR DE PAROCHO.

CAPUT XIII.

l. Tenetur contracta matrimonia accurate describere in libro ad id destinato. De quo exstat expressum Τridentini concilii praeceptum, in hunc modum : Habeat parochus librum, in

quo conjugum et testium nomina, diemque et locum contracti matrimonii describat, quem diligenter apud se custodiat seM. 24, c. l, de Res matr. . Quod Τridentinum praeceptum obligare sub gravi tonunt doctores communiter vide Barbosam de inpeio et potestate parochi, parte t. libro 7, 8 . 2. Si contracturi sint filii familias, antequam ad denuntiationes deveniat. debet eos monere, ut parentibus rationabiliter invitis non contrahant; quia parentum dissensus, etsi non reddat matrimonium invalidum l . si tamen sit rationabilis. illud reddit illicitum; ita ut tunc absque gravi peccato iniri nequeat: secu A si parentes irrationabiliter matrimonio adver- solitur. Vide Giraldum, Addit . ud Burtinam, de olpem parochi, c. 2l, n. l. 3. Ad denuntiationes faciendas non do bet devenire, nisi sponsos repererit christianae religionis rudimentis susscienter instructos; ita ut saltem orationem dominicam, salutationem angelicam, symbolum apostolicum et praecepta decalogi cal-lcant. Quibus nationibus si destituantur. matrimonii celebrationem disserro debet ad tempus, donec ea didicerint. Ita tenendum, ut contrariam nonnullorum theologorum sentcntiam eme prorsus rejiciendam, vide probatum a Benedicto XIV de Syn. dioee., libro T, cap. 29 . Notandum tamen cum laudato Pontifice ibid. , n. 6ὶ posse quem Suffcienter scire priP-

lj 0uod vide probatum etiam quoad Galliam apud Benedietum XIV i te Si in

607쪽

cipua fidei in steria, quin tumen dictas formulas memoritur

recitare valeat.

4. Antequam matrimonium coulrahatur, debet parochus tribus continuis diebus festivis, in ecclesia, inter missarum solemnia, denuntiationes sacere. Ita expreSSe decretum a concilio Tridentino seM. 24, cap. l. de Def. amatrim. . Additur tamen in citato capite: Aisi Ordinarius ipse expedire judicaverit, ut proedictae denuntiationes remittantur. 5. Ouod si aliquando probabilis fuerit suspicio. matrimonium malitiose impediri posse, si tot proe esserint denuntiationes, tunc vel una tantum denuntiatio fiat, vel saltem parocho et duobus vel tribus testibus praesentibus matrimonium celebretur: deinde uni illius consummationem denuntiationes in ecclesia flant. Concilium

Trid. , Ioc. cit.) Illa autem Tridentini concilii verba ita tutelligenda sunt, ut, etiam in casu quo merito timetur ne matrimonium malitiose impediatur, non possit parochus denuntiationes omittere absque ordinarii dispensatione; nisi sorte aduo urgeret periculum ut nou daretur tempus adeundi Ordinarium pro obtinenda dispensatione. Vide Barbosam, de inlicio parochi, cum Addit. Giraldi, c. 2l, n. 24.ὶ Alvero cxtra dictos

caSuS, Parochus matrimonium celebrans, omissis denuntiationibus, proculdubio graviter peceat. 6. KQuamquam non cadat Sub praeeepto, quod ipsum ma-u trimonium contrahatur in ecclesia, tamen ipsa benedicti a contrahentium a parochis lacienda est in ecclesia. Cum enim et Sacrae Congregationi Concilii propositum fuerit hoc dubium v in uua Buin oriensi : an benedictio contrahentium matrimo-u uia possit a parocho sieri extra ecclesiam, Seu potius preci Seu sit facienda in ecclesia Saera Congregatio Concilii die u IT aprilis l649, respondit, laciendam eSSe in ecclesia. M Giraldi, Additumenta ud Barbosam. inlicio parochi, c. 2l, u. 29. T. Quilibet consessarius, praecipue vero purochus cullere debet servandam praxim, pro obliuenda sucullule a sacra poeuite ut iuria convuli dandi matrim0nium uti Ilitur coulractum.

608쪽

598 TRACTATES DE PADOCHO.

Quam praxim descripsit Benedictus XIV Institutiones ereles . . inst. 77J, necnon Giraldi Additamen tu ad Barbosum, de Ostiem parochi, c. 21, post n. 108 .

l. Tenetur parochus diebus domi uicis, et sestis Solemnibus, urbum salutis habere ad populum. Ιd expresso sancivit Τridentina synodus, sessionis 5 capite 2, his verbis : Ouicumque

parochiales, vel alias curam animarum hiabentes ecclesias quocumque modo obtinent, per se vel alios idoneos, si legitime impediti fuerint, diebus saltem dominicis et festis solemnibus plebes sibi commissas, pro Sua et earum capacitate, pascant salutaribus verbis. Imo Parochos ad praedicandum teneri de jure divino, tradit eadem synodus, sessionis 23 capite l, in hunc modum : Cum princepto

divino mundatum sit omnibus, quibus animarum rura miri missurat, oces suas agnoscere, pro his sarrisicium olferre, verbique dia

vini Prwdicuti De. . . pascere... uuamvis enim ibi de Episcopis loquatur Synodus, paulo post tamen et de parochis haec eadem intelligit. 2. Dicite obligationi tenetur purochus Sathsfacere per Se- ipsum, uisi sit legitime impeditus. Id enim merito insertur excitato capite Trident inde synodi, ubi non dicitur simpliciter. per se, vel alios; Sed huic memhro disjunctivae vel alios apponitur restrielio, si legitime impediti fuerint. Quae restri elio iterum recurrit sussionis 24 capite 4. ubi sic habetur: In aliis autem

ecclesiis prcrdicationis munus Ger eo tur per parochos, sive, iis impeditis, per ulms ... ab Episcopo deputandos.

3. Potest cxigere Episcopus, ut tempore Adventus et Quadragesimile in qualibet parochia, et quotidie, vel trihus in hebdomada diebus. si ita opportunum existimaverit. fiat praedicatio per paroelium, ,el eo impedito per alium ab ipso Diuitiam by Cooste

609쪽

Episcopo deputandum. Pro ejusmodi autem deputato praedicatore. solvendae sunt expensae ab iis qui tenentur vel solenteas Solvere. Potest insuper decernere Episcopus ut ejusmodi praedicationes aliis otiam anni temporibus fiant. Quae omnia constant hisce Tridentinae synodi verbis: In aliis autem ecclρ- siis per par hos, sive, ita impeditis, per alios ab ipso Episcopo

impensis eorum, qui eas moestare vel tenentur vel solent deputandos, in civitate, aut in quacumque parte dioecesis censebunt e e dire, saltem omnibus dominieis et solemnibus diebus festis: tempore autem jejuniorum Ouadragesima' et rentvs Domini, quotidie, rei saltem tribus in hebdomada diebus, si ita oportere duxerint. moras scripturas divinamque testem annuntient; et alias, quoties-

eumque id opportune fleri posse judicaverint. 4. Ius habet parochus per seipsum, si velit, praedicationismuuus obire. Unde non potest Episcopus alium deputare ad praedicandum in parochia, quando ipse paroelius praedicati num hanc vult per seipsum explere. De quo sic in tractatu Barbosae de ostiem par hi, cum Additamentis Gimidi edito. Parte i , c. 14, n. 5 : u Ita ut nec ab Episcopis in hoc impediri u possint, sicut declaravit Sacra Congregatio Concilii, in hostea verba : Si curatores animamum per se velint munus praedicatio-ti nis obire, non debent impediri. nb. u Parocho per seip8um concionanti minime licet. prae-u textu cujuscumque paupertatis, praeteudere sibi pra stariu eleemosynam, esitam dari praedicatoribus. alias ah univeru Sitate electis, ut censuit Sacra Congregatio Concilii, in uuau Volanensi, 20 marin 162 l. ii Opere et loco citatis. D. 7 JG. Nequit parochus. absque obtenta licentia ordinarii, alieni concionatori permittere ut in sua par hia contionetur quantum is sit ipsi notus, et etiamsi semel aut bis dumtaxat praedicaturus ess l. De quo sic in modo citulo opere parte t.

c. 14, n. 8: η Cujus quidem parochi licentia, etiamsi sussciensu sola videretur, jure communi si) attento, ut alius ab co iu-

in aus eommune ihi imelligitur quuti vigehat ante Tridenti uarii sun dum.

610쪽

TRACTATUS DE PAROCNO.

et vitatus posset in sua ecclesia praedicare sex textu in clemen- et tina Dudum, de Sepult.); tamen ex concilii Tridentini verbisa Sem. 24, c. si, de Ref.; et Sem. 5, c. 2, itidem de Re ) pr u hibentur parochi in suis ecclesiis admittere concionatoresu ab Ordinario non approbatos, etiamsi praedicare vellet aliquisu Ephscopus. Et ita jam hodie nullus, etiam a parocho invita-u tus, praedicare poterit sine licentia Episcopi . . . Attenta d κ claratione Clementiis VIII, sive praedicator sit parocho notus, et sive semel vel bis praedicare velit, nunquam ei licebit sine u licentia EpiScopi. v T. Poenam contra Parochum ossicio suo praedicandi non satisfacientem ita statuit Tridentina s3 nodus : Ubi ab Episcopo

moniti, trium mensium smiis muneri suo Jefuerint, per censuras ecclesiasticus, seu alias ad ipsius Episcopi arbitrium evantur: ita ut etiam, si ei sic eaepedire visum fuerit, ea beneficiorum friuetibus ulteri, qui id praestet, honesta aliqua merera persolvatur, donec pri malis ipse resipiscens o cium suum impleat. SeM. 5, c. 2, de Re ). Etsi opus sit, etiam per cerasuras ecclesiastieas compellent.

seM. 24, c. 4 .u Notatu dignum est inquit Giraldi, citato Opere, parte l, et c. lέ, n. 9ὶ quod quamvis praeter censuras infligi possintu etiam aliae arbitrio Episcoporum, si tamen agatur de poenast pecuniaria, hujusmodi arbitrium indecens esse respondit

et Sacra Congregatio Concilii, die l7 junii l658, Episcopo N

a variensi, qui in Suis synodalibus constitutionibus putavit et sibi licuisse pecunia mulctare parochos, huic decreto conii travenientes, ut refert Benedictus XIV, de Synodo dioecesana.

8. 1 praedicta obligatione praedicandi sese eximere nequeunt parochi, Sub eo praetextu quod nunquam id a rector,bus parochiae peragi solitum fuerit, vel quod satis provisum sit per publicos annuales concionatores, Vel quod exiguus sit

Suorum parochianorum numerus. Ita declaratum a Sacra Congregatione Concilii affrmat Giraldi loco citato, D. 9 . 9. Quoad formam praedicationis a parochis ex obligatione sa-

SEARCH

MENU NAVIGATION