Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

101쪽

ciis Diodoro ac Stilpone aliisque ex Megarica disciplina, ne deinceps ad eos in hoc de vitis philosophorum volumine iterum re. dire cogatur. Post, alios, qui restant, Socraticos Critonem, Simonem, Glauconem, Simmiam ac Cebetem leviter attingit. Deinnique his addit Menedemum , illum quidem e phaedonis schola ; sed tamen , tum quod is novam sectam instituit, Eretriacam dico . tum quod erat ejus vitam Laertius longiori sermone explicaturus, ab eodem disjunctum Phacdone in hujus libri fine col. Iocavit . Accipe verba Laertii, quae sunt in ultima parte vitae Phaedonis: Και

f. XV.

AD SECT. CXXXXI. LIB. II. IN MENEDEΜO.

De Menedemo apud restem Demetrium accullato. Διαμ n pro Δια--n legendum .

102쪽

Vitiose admodum , Λογος δε etc. reddita ab Ambrosio ac Meibomo sunt,

Ar eam epistolam illum admonet, eaveret unam ex his, qui sibi essent infensi, Aesebium nomine. Νlue etiam Aldobrandinus, Fima est, Anch lum eum quemdam adpersarum sibi in rep. partium designare. I s. Casauboenus pro διαβλεπειν , leg t διαβαλλον in hanc sententiam, Fama est, Aere lum quem iam qui Menedemo in reip. administratione

erat contrarius, solitum esse eum calumni ri . Sed ne iste quidem Laertii mentem, etiamsi ad eam propius, quam caeteri, accesserit , est adsequutus. Scribendum ergo potius διαβαλειν , itaque interpretandum est: Fama est autem, Aesebium adpen rum in rep. partium , , Menedemum ea de re apud regem calumnia zm esse . nam ante dixerat Laertius, Π ς ον - , δε την πολυν εγχειριζων Πτολεμαιορ, αυχ ει ι επις-m, ηs n αρχη'-βα-

103쪽

λυ etc. hoc est. Apud quem Deme- itrium eo nomine accusatus , quod Boumaeo eivitatem Iraderet, epistola se des dit , e N est inhium. π Menedemus R. De metrio S. Audio, ad te de tum esse de nobis T. Fertur autem Aesch lus eum quidam adversarum in rep. partiam accusavisse. Vides , opinor , superiori διαβλη- λις omnino respondere: itaque recie pro διαβ επειν, misse suppositum.

AD SECT. XX. LIB. III. IN PLATONE.

Annicerim pecunia ad se a Dione m Issa pro redemoptione Platonis, hortulum huic in Academia emisisse . Castigatur Hei m .

Hunc locum depravavit Meibomus , Amstelodami edens προσεσθαι. Esse enim debet προεσθ', , ut a citepnano ac Romae vulgatum. Idem prave etiam ex Ambrosio

104쪽

DIOG. LAERTII 43

latine vertit, mumque Annicerim eam nulla ratione admisisse ; sed hortulum quo que in Academia sibi eomparasse . Nim est contraria sententia, nempe, Aliqui Dionein quoque pecuniam ad eum c Annicerim ) αῖ rore perhibent pro ea, quam Anniceris in Platone redimendo erogaverat) quam is non remiserit quemadmodum ab amicis Platonis missam repudiaverat sed ex ea ipsi Platoni hortulam in Academia eo ar

verit . Supra enim haec Laertius: Λυτρου- τώ-αυτον τον Πλατωνα ) κατα τυχην παροιν Αννικερις ὁ Κυρην os εικοσι μανων 'o' δε τριακοντα forsan Οι δε τρια-οντα e libri margine huc irrepsere και ανα- arasu πει προs τους ματους. οι δ' ευ- αργυριον εξεπεμψαν ὀπερ π προ ατο, ειπων, μη ιλονους εκεινει ἀξιους ει ναι Πλατωνος κηδεσθαι. Eνιοι δε etc. Potest autem αυτω, vel ad Platonem, uti nos sumus interpretati , vel etiam ad το αργυριον, pec

niam referri hoc modo, Sed ipsa hortulam in Academia emisse, Platoni videlicet. Lege Apuleium ac Suidam apud Menagium hetc. 3. XVII.

105쪽

s. XVI L

AD SE T. XXVI. LIB. III. IN PLATONE . De mendaeIis Platonis. Athenaei locus emendatur. ανεπλαττε Πλατων πεπλασμιενα Θαυ- ιλατα ει ρω .

Timonem , a quo haec habemus, ad- nominatione in Platonem ludere. quum est per se perspicuum, tum . vero etiam ah Aldobrandino animadversum: itaque ανεπλαττε, non ανεπλα , heic quoque esse de- here , quemadmodum in Athenaeo legitur. Cujus locum sane elegantem, sed qui aliqua tamen emendatione egeat, ex lib. H. cap. 1 f. depromptum heic exhibeor Αλλοι δε φασιν , es αναγνου o Γοργιας τον Πλα

etc. id est. Rc erunt alii, Gorgiam quum Platonis dialogum legulet qui nempe Go gias

106쪽

gias inscribitur iis dixisse, qui aderant, nihil ejusmodi re, vel loquutum fuisse , vel audivisse. Eadem etiam Phaedonem narrasse memorant , postquam dialogum , in quo de animo disputatur cui Phaedoni nomen est)ii quoque perlegisset. Daque sitive de illa Timon ait , di .Plato eonfinxit In quibus profecto verba, γναρα Πλατωνος, non sunt ab Athenaeo, sed ab inficeto librario, cui post ηκουσε quiddam deesse visum est. Nam certe Ουτε ηκουσε intelligit is παρα Σα- πατουs, a Socrate uaquam, vel ab iis, quibuscum colloquens inducitur in eo dial go a Platone Gorgias. Abjiciendum est igitur παρα Πλατωνος , quemadmodum nos modo hunc locum latine interpretantes praetermisimus.

f. XVIII.

AD SECT. LXXIIII. LIB. III. IN PLATONE.

Platonis opinis de astris. Eiusdem verba ex Epinomide exposita . Serranus ac Ficinus notati.

107쪽

πιπνον , ενυδρον, πεζον Multa peccant in his Laertii interpre. tes: primum Methomus, Enειουν μεινos ει- χε . ex Ambrosio explicans, goniam sti tur ille mentem habebat; neque enim mens in graecis exprimitur, nec de mente illud dicitur, Eπρι his D εινει-: deinde Aldobrandinus male εκεινος reddidit, quoniam inuae, reserens, opinor, ad υ νηπον ζωον, quod minime debuit; nam μεινει intelligitur κω - : quod si το νοητον ζωον Laertius Significare voluisset, εκεινον fuisset dicendum. Sed vehementius errarunt, quos mo do nominavimus. Ambrosius atque Melbo-mus, quum illa, Seri ιιεν εχειν το πολυπυριν G , interpretati sunt, Deos esse ut plurimum igneor: nam εχειν non est esse, nec voluit Plato, si tamen eo referunt, Deos picrosque ex ignis natura constare ; quum sit ejus sententia, Deos omnes, quos cae lum

108쪽

Ium complectitur, sidera videlicet, habere plurimum ex igne; non nihil tamen ex caeteris elementis admixtum esse. Quare Iocus erit hoc modo expIicandus: tem mundω ad ejur animantis, quod inim lentia compreΘenditur, exemplum essetur, perfectus esset, ideo caueroruπ naturam animantium esse genera m οῦ quae quidem quoniam mundus in re haberet, caelum quoque habere oporrere. Habere igitur Deos, hoc

est, animantia divina, eontinentes ignisplirimum . Sed erre tamen caetera genera tria, Polatura, aquaritia et Ierreuria. Itaque sensit Plato, mundum, id est, caelum , aetherem , aerem , aquam ac te ram, a Deo animantibus repIetum, in qui hus inesset aliquid ex elementis omnibus, sed pars multo maxima nus naturae, in qua posita ac procreata suissent; videlicet cae esti4 caeIestis sive igneae naturae habe. re plurimum , aetheria tota fiere ex aethere , aeria ex aere constare, et ita de reliquis : sic enim is Ioquitur in Epinomide Pag. 5 34. tom. a. edit. Serran. μεν

109쪽

stat Iati ne transferre : Aetherem enim post ignem ponamur; cx quo putemus, animum animantia fingere, quae, ut ex caeteris ge neribus igiae , aere etc. aliquid, sic plurimum habeant ex ipsius aetheris natura ;minimum , colligandi gratia , de generibus

coeteris. Post aetherem porro ex aere etc. Porro ineptissime, Ωσπερ των γεγων, το πολυ μεν της αυτου φυσεως, sunt a Ficino versa . uuae timiliter , ut in caeteris generibur Ν , plurimum de tuo habeant, et a Serrano , dae similiter , ut eaeterii generibus sit , vim potertatemque retine ioni genuinam ex ipsius natura. Illud vero, quod stipra Laertius, Πν πρανοντο πολυ πυριγου , perspicuc in lunaeo traditur

110쪽

DIOG. LAERTII

ditur eo loco, qui in commentariis ad eun .dem Laertium adsertur ; ubi de eo genere animantium, cui divinitatem adtribuit Plato, Vocatque πανιον γενος, nimirum de astris haec habentur Iom. 3. pag. 4. edit. Serr. Του-M γενου ) την πλεις ε

g. XVIIII

AD SECT. LXXXXulIII. LIB. III. IN PLATONE.

Tre Evoxius definitio traditur: ia qu. pro Ta Θ' Ο Θον supponitur.

Ita in editis. Tu vero, si sapis, lege κατορθων me auctore: nec cum Ambrosio, aut cum Aldobrandino , ut decet, vel Nete , Sed mecum prospere interpretare, hoc

modo, Quin, quae qais spectat, haec proi-pere inciat, quae quidem virum bonum sa

cere oporteat . a